Το πυρηνικό λόμπυ και οι κίνδυνοι υγείας

Ο κύριος Masataka Shimizu






"Το πυρηνικό λόμπυ είναι βυθισμένο στο ψέμα, στην αποσιώπηση, στη συσκότιση, στον κατευνασμό, στην επίφαση διαλόγου, στη διαπλοκή με τα μεγάλα συμφέροντα, στη χρήση της αυθεντίας για τη «στόμωση» του κριτικού λόγου".
Και όχι μόνο. Αν κρίνουμε από τη συμπεριφορά του προέδρου της εταιρείας που διαχειρίζεται τα πυρηνικά εργοστάσια της Φουκοσίμα, είναι και φυγόπονο και θρασύδειλο. Ο Masataka Shimizu, ο 67χρονος ισχυρός πρόεδρος της Tokyo Electric Company, από τις 13 μαρτίου δεν έχει εμφανισθεί δημόσια και έχει δηλωθεί άρρωστος, όπως γράφουν γιαπωνέζικες εφημερίδες(το πρακτορείο ειδήσεων Kyodo ισχυρίζεται ότι έχει υψηλή πίεση και ζαλάδες).Έχει αφήσει τον εκπρόσωπό του να μιλά και τους εργαζόμενους μηχανικούς και 600 ηρωϊκούς(;)εργάτες να βγάλουν το φίδι από τη τρύπα.
Ο κύριος διυθυντής, αντί να αναλάβει τις ευθύνες(παλαιότερα κάποιοι κάνανε χαρακίρι στη Ιαπωνία αναλαμβάνοντας ευθύνες),"την έκανε κανονικά" και ο ανκδιήγητος πρωθυπουργός-άλλος ευθυνόφοβος, που δεν θέλει να αναλάβει τη διαχείριση της κρίσης-ανακοινώνει κάθε φορά ότι του λένε από την επιχείρηση, γιατί λέει "είναι ιδιωτική" και δεν θέλει να τη κρατικοποιήσει.
Η ίδια λογική είχε επικρατήσει και προηγούμενα. Γιατί ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΕΙΣ υπήρχαν από τα μέσα της δεκαετίας του ‘80. Από τότε είχανε προβλήματα και ατυχήματα στους πυρηνικούς αντιδραστήρες της Φουκουσίμα, που όμως αποσιωπήθηκαν-όπως συνέβαινε και αλλού στον κόσμο με ανάλογα ατυχήματα- από τη διοίκηση του εργοστασίου. Το 2002, παραιτήθηκαν λόγω συγκάλυψης τρία ανώτατα στελέχη της διοίκησης. Τον Ιούνιο του 2010 προβλήματα είχαν παρουσιαστεί επίσης στο Φουκουσίμα 2. Παρ’ όλα αυτά, έναν μήνα πριν από τον σεισμό, η αρμόδια κυβερνητική υπηρεσία ενέκρινε την παράταση ζωής του ενός αντιδραστήρα για ακόμα 10 χρόνια(η διαφθορά ανθίζει και στην Ιαπωνία, και η εταιρεία είχε προφανώς "λαδώσει" τη κρατική μηχανή για τη παράταση ζωής στους γερασμένους αντιδραστήρες).
Τόσες παραλείψεις, συγκάλυψη και ανοχή από τη μεριά των αρχών, γιατί η Tepco, η ιδιοκτήτρια των εργοστασίων και η μεγαλύτερη εταιρεία παραγωγής ηλεκτρισμού στον κόσμο, είναι ιδιωτική, εισηγμένη στο χρηματιστήριο. Ενδιαφέρεται μόνο για το κέρδος και τα μερίδια των μετόχων της και όχι για την ασφάλεια και την αντικατάσταση των γερασμένων αντιδραστήρων. Με τη λογική των περικοπών στις δαπάνες λειτουργίας, ο αξιότιμος διευθυντής του εργοστασίου είχε αφήσει στους αντιδραστήρες ραδιενεργά κατάλοιπα 6 ετών, χωρίς να επενδύσει για αποθήκευσή τους σε ασφαλέστερες περιοχές. Με την ίδια λογική είχε προσλάβει το προσωπικό(κάποια γερμανικά μέσα ενημέρωσης έγραψαν ότι οι εργαζόμενοι μπορεί να είναι οι περισσότεροι ανειδίκευτοι και "δανικοί", όπως συμβαίνει σε πολλές επιχειρήσεις σήμερα για μείωση του κόστους εργασίας) που τώρα βλέπουμε να κάνει θανατηφόρες γκάφες, από την αργοπορία στην ψύξη των αντιδραστήρων με θαλασσινό νερό μέχρι τις αλλοπρόσαλλες μετρήσεις για τα ποσοστά ραδιενέργειας στη θάλασσα, τον αέρα και το υπέδαφος.
Οι νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις από την άλλη, ενδιαφέρονται περισσότερο για τα κέρδη των κεφαλαιούχων και όχι για την ασφάλεια των πολιτών. Ούτε τη ζώνη επικινδυνότητας δεν αυξάνει η γιαπωνέζικη κυβέρνηση(τη κρατά ακόμη στα 20 χιλ., ενώ θα έπρεπε να επεκταθεί τουλάχιστον στα 50 χιλ. και να εκκενωθεί από ανθρώπους και ζώα), γιατί αυτό θα συνιστούσε μεγάλο κόστος για την εταιρεία, που δε θα μπορούσε να πληρώσει και θα κατέρρεε οικονομικά!!
Και η κοινωνία είναι υποχρεωμένη να σηκώσει αυτή το βάρος του ατυχήματος-ας ελπίσουμε και όχι του ολοκαυτώματος που δεν αποκλείεται στο τέλος. Όχι γιατί δεν έχει και αυτή-στη πλειοψηφία της(;), αφού ψηφίζει τέτοιες κυβερνήσεις- τις ευθύνες της, αφού επιτρέπει και επωφελείται από αυτή τη τεχνολογία και δεν τη στέλνει ακόμα στα άχρηστα μαζί με το λόμπυ της.
Και να μη εξελιχθούν τα πράγματα τόσο άσχημα, ώστε να έχουμε λυώσιμο κάποιου ή περισσότερων αντιδραστήρων, ήδη οι επιπτώσεις-που θα πρέπει να πληρώσει η κοινωνία και οι μελλοντικές γενιές, που δεν φταίνε σε τίποτα με αυτό που της έχουν ετοιμάσει οι παλιότερες-είναι πάρα πολύ μεγάλες. Σύμφωνα με τη Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου,
Πρόεδρο της ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΠΥΡΗΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΒΙΟΧΗΜΙΚΗΣ ΑΠΕΙΛΗΣ:

Τέσσερα είδη επικίνδυνων ραδιοϊσοτόπων φαίνεται ότι δραπέτευσαν από τους τραυματισμένους αντιδραστήρες της Φουκουσίμα. Το Ιώδιο -131, το Καίσιο -137, το Στρόντιο- 90, και το Πλουτώνιο 239. Το Ιώδιο -131 είναι το πιο επικίνδυνο επειδή συνδέεται με καρκίνους του Θυρεοειδούς σε ανθρώπους που εκτίθενται ακόμη και για μικρό χρονικό διάστημα. Οι επιδημιολόγοι εκτιμούν ότι 6.000-7.000 περιπτώσεις καρκίνου του Θυρεοειδούς οφείλονται στη έκθεση από το ατύχημα του Τσερνομπίλ το1986. Οι περισσότεροι ασθενείς ήταν παιδιά την εποχή του ατυχήματος.
Το Στρόντιο και Καίσιο έπονται σε επικινδυνότητα. Ενώ το Ιώδιο δείχνει εκλεκτικότητα σε βλάβες του θυρεοειδή, αυτά δεν είναι τόσο εκλεκτικά. Το Στρόντιο μοιάζει χημικά με το Ασβέστιο και ενσωματώνεται στα οστά και α δόντια και μπορεί να μείνει εκεί ακτινοβολώντας επί μακρό χρονικό διάστημα. Το Στρόντιο συνδέεται κυρίως με την εμφάνιση λευχαιμιών.
Το Καίσιο συμπεριφέρεται όπως ο Φωσφόρος στον οργανισμό και έτσι διασπείρεται σε όλο τον οργανισμό. Δεν συνδέεται τόσο σταθερά με τους ιστούς όσο το Στρόντιο (αποβάλλεται από τα ούρα σε διάστημα μηνών ή ετών) και προκαλεί καρκίνους του ήπατος, των νεφρών και του παγκρέατος .
Το Στρόντιο έχει χρόνο ημιζωής 29 έτη και το Καίσιο 30. κάθε ραδιοϊσότοπο θεωρείται επικίνδυνο για διάστημα ίσο με το δεκαπλάσιο ή εικοσαπλάσιο του χρόνου ημιζωής του, δηλαδή σε αυτές τις περιπτώσεις για περίπου 600 χρόνια.
Πιο ανησυχητική είναι η περίπτωση του Πλουτωνίου 239 το οποίο είναι εξαιρετικά τοξικό. Η έκθεση στο Πλουτώνιο γίνεται συνήθως με την εισπνοή και γι αυτό συνδέεται με καρκίνους του Πνεύμονος. Επιπλέον ο χρόνος ημιζωής του είναι 24.000 χρόνια, γεγονός που σημαίνει πως ό,τι απελευθερώθηκε από τη Φουκισίμα θα παραμείνει σε επικίνδυνα επίπεδα για μισό εκατομμύριο χρόνια.
Κανείς ακόμη δε γνωρίζει την πραγματική έκθεση του πληθυσμού στη ραδιενέργεια. Αναφέρθηκε ότι ήδη στο εργοστάσιο μετρήθηκαν επίπεδα ραδιενέργειας 1000 φορές περισσότερες από το φυσιολογικό(1).
Τα επίπεδα της ραδιενέργειας μετρούνται σε Rem (Roentgen equivalent man) Η μέση έκθεση που δεχόμαστε από το περιβάλλον είναι 130-150 mrem (χιλιοστά του ρεμ) ανά έτος. Το ποσόν αυτό διαφέρει ανάλογα με τον τόπο (εδάφη με φυσική ραδιενέργεια) και το υψόμετρο. Οι άνθρωποι που εκτίθενται σε 100 ρεμ αναπτύσσουν ναυτία. Στα 200 ρεμ παρατηρείται τριχόπτωση, καταστροφή του ανοσοποιητικού συστήματος, έμετοι και αιμορραγία. Η δόση των 300 ρεμ είναι θανατηφόρος στο 50%. Άτομα που εκτίθενται σε 600 ρεμ δεν επιβιώνουν. Σε αρκετές περιπτώσεις ο χρόνος έκθεσης έχει σημασία. Είναι χειρότερο το να απορροφήσεις 300 ρεμ σε μιαν ώρα από ό,τι σε ένα χρόνο.
Για τους ιάπωνες η εκκένωση των μολυσμένων περιοχών είναι η μόνη λύση. Η προφύλαξη με ταμπλέτες Ιωδίου συνιστάται αλλά όχι χωρίς ιατρική επιτήρηση. Υπάρχει όριο στα επίπεδα ιωδίου, που μπορεί να απορροφήσει ο ανθρώπινος οργανισμός.
Κανείς δε μπορεί να προβλέψει τις εξελίξεις και την εξάπλωση της ραδιενέργειας από την ταυτόχρονη βλάβη 6 τουλάχιστον αντιδραστήρων. Όλοι ευχόμεθα οι μετεωρολογικές συνθήκες να κρατήσουν το ραδιενεργό νέφος μακριά από τις κατοικημένες περιοχές.

(1) Ανακοινώθηκε ήδη ότι ξεπέρασε τις 10.000 φορές και ποιός ξέρει ποιά είναι η πραγματικότητα, αφού συνεχώς λένε ψέματα για εφησυχασμό.