Επιστροφή προς τα ... μπρος!

Επιστροφή προς τα ... μπρος!

ΕΝΑΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ

ΕΝΑΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ
ΝΑ ΘΕΜΕΛΕΙΏΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΌ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΉΣ ΙΣΌΤΗΤΑΣ

Αποανάπτυξη-Τοπικοποίηση -Αυτονομία- Άμεση Δημοκρατία-Ομοσπονδιακός Κοινοτισμός

Τον Μάιο του 2020, μια ομάδα περισσότερων από 1.100 υποστηρικτών της «Αποανάπτυξης», υπέγραψε ένα μανιφέστο καλώντας τις κυβερνήσεις να αδράξουν την ευκαιρία και να στραφούν προς ένα «ριζικά διαφορετικό είδος κοινωνίας, αντί να προσπαθούν απεγνωσμένα να θέσουν ξανά σε λειτουργία την «καταστροφική ανάπτυξη». Η Συνδημία του κοροναϊού δείχνει ότι θα χρειασθεί να γίνουν μεγάλες αλλαγές, αν δεν θέλουμε να πάμε στην κατάρρευση! Ειδικά για την μετά-COVID Ελλάδα: Για να ξεφύγει η χώρα από τη μέγγενη των χρεών, από την φτωχοποίηση και το πολιτισμικό αδιέξοδο, καθώς και από την κατάθλιψη και την μεμψιμοιρία στην οποία έχει πέσει ο πληθυσμός της-ιδίως μετά το σοκ της πανδημίας και τον εγκλεισμό του στα σπίτια- θα χρειασθεί, μετά το πέρασμα της καταιγίδας, να αναπτερωθεί το ηθικό του μέσα από μια στροφή προς μια ενδογενή παραγωγική ανασυγκρότηση . Εφαλτήρας μπορεί να γίνει ο αγροδιατροφικός τομέας και στη συνέχεια ο μεταποιητικός ένδυσης- υπόδησης, ο ενεργειακός και ο ήπιος ποιοτικός τουρισμός να την συμπληρώσουν. Είναι μια εναλλακτική στη σημερινή κυρίαρχη κατεύθυνση, που δεν χρειάζονται κεφάλαια, ξένες επενδύσεις, χωροταξικά σχέδια, υπερτοπικές συγκεντρώσεις, μεγαλεπήβολα και εξουθενωτικά μεγέθη και ρυθμούς. Η κατεύθυνση της Αποανάπτυξης-Τοπικοποίησης -Αυτονομίας- Άμεσης Δημοκρατίας-Ομοσπονδιακού Κοινοτισμού θα μπορούσε να είναι η διέξοδος για την χώρα, στην μετά-COVID εποχή!

Σάββατο 29 Μαΐου 2010

Ο συμμετοχικός προϋπολογισμός σαν μοχλός κινητοποίησης των πολιτών

Για να επανέλθουν οι σημερινοί εξατομικευμένοι και απογοητευμένοι πολίτες στη δημόσια σφαίρα πρέπει να δουν ότι αυτό θα έχει πρακτικό αποτέλεσμα στην καθημερινή τους ζωή. Θα πρέπει να πεισθούν ότι η συμμετοχή τους θα συμβάλει σε αποφάσεις, που τους αφορούν άμεσα και όχι κάπου στο μακρινό μέλλον. Το κλειδί για αυτό είναι ο λεγόμενος «συμμετοχικός προϋπολογισμός». Έχει εφαρμοσθεί σε ορισμένες πόλεις της Ν. Αμερικής, όπως στο Πόρτο Αλέγκρε της Βραζιλίας με 1.300.000 κατοίκους.
Ξεκίνησε μέσα από μια σειρά συγκεντρώσεων και συνελεύσεων στη διαιρεμένη σε πολλά μικρά τμήματα πόλη, όπου η δημαρχία καλούσε τον πληθυσμό να συμμετάσχει στη συζήτηση και να συναποφασίσει για τα έργα που θα έπρεπε να μπουν σε προτεραιότητα από τη μεριά της, με βάση τους πόρους που είχε στη διάθεσή της. Οι γειτονιές επιλέγανε τους εκπροσώπους τους ανάλογα με τον αριθμό των συμμετεχόντων στην πρώτη πλατειά συγκέντρωσή τους (π.χ. ένας στους 10, άρα όσο περισσότεροι γείτονες πεισθούν να συμμετάσχουν τόσο περισσότερους εκπροσώπους στέλνει η γειτονιά στη διαδικασία του συμμετοχικού προϋπολογισμού).
Στη συνέχεια οι εκπρόσωποι αφού ενημερωθούν για τα πάντα από τη δημαρχία επιστρέφουν στις γειτονιές και κάνουν μικρότερες συγκεντρώσεις για να καθορισθούν από αυτές τα αιτήματα. Ακολουθεί νέα πλατειά συγκέντρωση ανά τμήμα της πόλης, όπου γίνεται απολογισμός της δημαρχίας και εκλέγονται οι σύμβουλοι του συμμετοχικού προϋπολογισμού (τέτοιοι σύμβουλοι εκλέγονται και από άλλες θεματικές επί το πλείστο δομές και φόρα). Αυτοί οι σύμβουλοι έχοντας υπόψη τις προτάσεις και τις μελέτες της δημαρχίας και τα αιτήματα των τμημάτων της πόλης, αποφασίζουν τελικά για το τι θα υλοποιηθεί την επόμενη περίοδο Η διαδικασία συνεχίσθηκε και όσον αφορά στις αποφάσεις για τα έσοδα και τις δαπάνες του δήμου, καθώς και για το που θα πρέπει να γίνονται επενδύσεις κ.λ.π.
Η συμμετοχή των πολιτών αυξανόταν σιγά-σιγά και έφθασε στο 10%(130.000 κάτοικοι)καθώς διαπιστωνόταν από τον ένα χρόνο στον άλλο ότι η διαδικασία αυτή του καθορισμού του προϋπολογισμού με συμμετοχή των πολιτών δεν ήταν απλώς λόγια, αλλά εξελισσόταν σε ένα όργανο σχεδιασμού και ελέγχου της διοίκησης καθώς και σε όργανο ανακατανομής πόρων και ικανοποίησης αναγκών των αδύνατων κοινωνικών στρωμάτων, που ήταν και η πλειοψηφία προφανώς. Έβλεπαν δηλαδή οι πολίτες ότι από αντικείμενο διαχείρισης μετατρεπόταν σε υποκείμενο της διαχείρισης των συνθηκών της ζωής τους και ότι άξιζε τον κόπο να συμμετάσχουν.
Η εμπειρία αυτή μαζί με εμπειρίες από συμμετοχή σε διάφορους άλλους θεσμούς άμεσης δημοκρατίας, που μπορεί να δημιουργήσει ο δήμος, οδηγεί στην κινητοποίηση και τη κοινωνική και πολιτική δράση τους πολίτες και στη μετατροπή τους τελικά σε συλλογικούς πολίτες.

Άμεση δημοκρατία

Η άμεση δημοκρατία με την αρχή της μεγαλύτερης δυνατής συναίνεσης και της πλειοψηφίας και όχι οπωσδήποτε της ομοφωνίας, δεν έρχεται σε αντίθεση ούτε με τις σοσιαλιστικές αντιλήψεις, ούτε με τις οικολογικές, ούτε με τον κοινωνικό αναρχισμό και την ελευθεριακή αυτοδιαχειριζόμενη κοινωνία. Μπορεί να προωθηθεί και στα πλαίσια της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας με σχέσεις αμφισβήτησης, πίεσης και σύγκρουσης. Στηρίζεται βασικά σε γενικές συνελεύσεις, θεματικές συνελεύσεις και φόρα, συμβούλια όπως πολιτισμού, υγείας, πρόνοιας και κοινωνικής προστασίας, προστασίας περιβάλλοντος και εναλλακτικών μορφών ενέργειας, ενάντια στις διακρίσεις, νεολαίας κ.λ.π. Στηρίζεται στην έννοια του συλλογικού πολίτη, του ανακλητού εκπροσώπου και όχι του πολίτη-ατόμου και του «αντιπροσώπου» της αντιπροσωπευτικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.
Κύτταρό της είναι η κοινότητα, που την απαρτίζουν ένα σύνολο νοικοκυριών και ατόμων που ζουν σε ένα συγκεκριμένο γεωγραφικό χώρο και γνωρίζονται μεταξύ τους, έχουν επαφή και σχέσεις χωρίς να είναι αναγκαία η μετακίνησή τους, μπορούν να ανταλλάσσουν προϊόντα και υπηρεσίες μεταξύ τους, χρησιμοποιούν τις ίδιες δημόσιες υπηρεσίες, αντιμετωπίζουν τα ίδια κοινωνικά, οικονομικά, οικιστικά και περιβαλλοντικά προβλήματα κ.λ.π. Ο αριθμός των μελών τους διαφέρει ανάλογα την περιοχή. Στις αστικές μπορεί για παράδειγμα να φθάνει μέχρι 1000-2000, ενώ στις αγροτικές, ιδίως τις αραιοκατοικημένες μέχρι και 100-300 μέλη. Στη χώρα μας αυτό συνδέεται περισσότερο και με την επιστροφή στον τόπο καταγωγής των μετά τον πόλεμο εγκαταστημένων στις πόλεις. Εδώ υπάρχει ακόμα κάποια υποδομή και η παλιά πολυμελής οικογένεια καθώς και η παλιά οικογενειακή επιχείρηση, μπορούν να αντικατασταθούν από νέες ομαδοποιήσεις και οικοκοινότητες των απόγονων μαζί με τους μετανάστες που ήδη εγκαθίστανται στην επαρχία. Η κοινότητα λειτουργεί με συνέλευση κατοίκων, κοινοτικό συμβούλιο, ελεγκτικό όργανο, επιτροπές και συμβούλια ενδιαφερόντων και χώρων κ.λ.π., με ρόλους που καθορίζονται από τη συνέλευση. Ιεραρχεί τα προβλήματα και ξεκινά πρώτα από την επίλυση εκείνων που η λύση τους εξαρτάται από τους δικούς της υλικούς και ανθρώπινους πόρους, χωρίς να περιμένει από το όποιο κράτος. Στη συνέχεια για προβλήματα και λύσεις που ξεπερνούν τις δυνατότητες της κοινότητας προτείνει και οργανώνει με τα όργανά της τη διαδικασία επίλυσης από εξωκοινοτικούς φορείς.

Η τοπική αυτοδιοίκηση(Τ.Α.) και κράτος

Η Τ.Α. το πρώτο βήμα που έχει να κάνει είναι να ασχοληθεί με την προστασία της τοπικής παραγωγής(ιδιαίτερα της γεωργικής και μάλιστα της βιολογικής), του τοπικού εμπορίου, των τοπικών πηγών ενέργειας και πρώτων υλών και του τοπικού περιβάλλοντος. Αυτό έχει να κάνει με την «αποεθνικοποίηση» και τοπικοποίηση του ίδιου του κράτους. Αφού η κεντρική διακυβέρνηση δεν μπορεί να διαμορφώσει «εθνική» πολιτική, αλλά κάνει μόνο διαχείριση των πολιτικών της Ε.Ε, ας στραφεί προς τη διαμόρφωση τοπικοποιημένης πολιτικής. Αν δεν θέλει να το κάνει αυτό το κεντρικό κράτος, τότε ας το αναθέσει στις Περιφέρειες και την Τ.Α. Μεταφορά λοιπόν εξουσίας και πόρων προς αυτήν. Αυτή να φορολογεί τη χρήση των τοπικών πρώτων υλών και ενέργειας από μη τοπικές επιχειρήσεις, αυτή να φορολογεί τη μόλυνση στη πηγή της, να μη δίνει άδεια λειτουργίας σε πολυεθνικές αν δεν αποκτούν τοπικό χαρακτήρα (π.χ. σε αλυσίδες σουπερμάρκετ, αν δεν βάζουν στα ράφια τους τοπικά προϊόντα). Να δίνει κίνητρα για παραγωγή και διάθεση στην ίδια τη περιφέρειά της καθώς και στη χρήση ήπιων τεχνολογιών και ενέργειας. Να επιδιώξει την ενεργειακή αυτονομία της περιοχής της με τοπικές εγκαταστάσεις ΑΠΕ και δημοτικοποιημένο τοπικό δίκτυο -μεσαίας και χαμηλής τάσης-διανομής της ηλεκτρικής ενέργειας. Να προωθεί την επανορθωτική τεχνολογία της επανάκτησης υλικών και ενέργειας από τα απόβλητα της ανακύκλωσης. Να αντικαθιστά την εργοστασιακή οργάνωση και τον «φορντισμό» με οικολογική-οριζόντια οργάνωση της τεχνικής της παραγωγής, να δίνει κίνητρα σε τοπικές κοινωνικές επιχειρήσεις (εκμετάλλευση της σημερινής τάσης που υπάρχει στο κράτος να αναθέτει σε «μη κυβερνητικές οργανώσεις» ζωτικές κρατικές λειτουργίες) και να προωθεί τον δημοτικό τομέα οικονομίας, τη συλλογική- κοινωνική- δημοτική ιδιοκτησία. Να ενισχύει τις τοπικές μη χρηματικές ή με τοπικό χρήμα ανταλλαγές και τις τοπικές χρηματοπιστωτικές ενώσεις (το Ευρώ π.χ. αμφισβητείται έντονα από όλους τους λαούς της Ευρώπης-στη χώρα μας κατά 70%- και η δημιουργία τοπικών «εναλλακτικών» νομισμάτων πιο εύκολη από την επιστροφή στα εθνικά νομίσματα. Ήδη «κυκλοφορούν» περισσότερα από 25 τέτοια τοπικά νομίσματα στην Ε.Ε) . Να θεσπίσει ένα ελάχιστο τοπικό εγγυημένο κοινωνικό εισόδημα(θα έχουμε μόνιμη συμπίεση των μισθών και συντάξεων τα επόμενα χρόνια), να θεσπίσει τον τοπικό πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό και οικολογικό έλεγχο με την εμπλοκή όλων των πολιτών στη λήψη των αποφάσεων δημιουργώντας θεσμούς άμεσης δημοκρατίας.

Παρασκευή 28 Μαΐου 2010

Πολιτική διακήρυξη για μια πόλη οικολογίας και αλληλεγγύης

Έλαβα τη διακήρυξη ηλεκρονικά και από ότι φαίνεται κυκλοφορεί για συγκέντρωση υπογραφών στη περιοχή του Βόλου. Είναι μια γενική διακήρυξη που δεν λέει κάτι το ουσιαστικό για να εμπνεύσει τον κόσμο για συμμετοχή:

Η επικείμενη διοικητική μεταρρύθμιση του Καλλικράτη αποτελεί αναμφίβολα μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις που έχουν να αντιμετωπίσουν οι τοπικές κοινωνίες. Η αναποτελεσματικότητα, η γραφεικρατεία, η ουσιαστική έλλειψη αρμοδιοτήτων, η απουσία στρατηγικού σχεδιασμού και βέβαια η διαχρονική έλλειψη επαρκών πόρων οδήγησαν την ΤΑ σε αδιέξοδα που καλείται να λύσει η υπάρχουσα διοικητική μεταρρύθμιση. Ωστόσο δεν μπορούμε παρά να σταθούμε κριτικά απέναντι σε ένα νομοθέτημα που στο βωμό της εξοικονόμησης πόρων δημιουργεί συνθήκες ακόμη μεγαλύτερης απορύθμισης, με ασάφεια για τους πόρους, τη λειτουργικότητα και αποτελεσματικότητα των υπηρεσιών της.

Στόχος μας είναι να κάνουμε τη διοικητική αυτή μεταρρύθμιση μια ευκαιρία για την πόλη μας όπως περιγράφεται παρακάτω στο πλαίσιο αρχών και προτάσεων για μια πόλη της οικολογίας και της αλληλεγγύης.

Η πόλη του μέλλοντος που οραματιζόμαστε είναι μια πόλη ευημερίας, ίσων ευκαιριών, δυνατοτήτων για δημιουργική έκφραση και απασχόληση, μια πόλη εξωστρεφής που αξιοποιεί το φυσικό της πλούτο, την ιστορία της και τον πολιτισμό της και κοιτάζει το μέλλον. Όχι πίσω από μίζερη διαχείριση, όχι πίσω από διαπλοκές, όχι πίσω από αναποτελεσματικότητα και αδιαφάνεια, αλλά μια πόλη που επενδύει στις νέες τεχνολογίες, στην εξοικονόμηση ενέργειας, μια πόλη που βάζει σαν πρώτο στόχο τη βιώσιμη τοπική ανάπτυξη μέσα από επενδύσεις που κατευθύνονται και ενθαρρύνουν την ποιότητα. Θέλουμε οι πολίτες να ενθαρρύνονται να επενδύουν στην εξοικονόμηση ενέργειας και ο δήμος θα πρέπει να λειτουργεί παραδειγματικά μειώνοντας τις εκπομπές CO2, επενδύοντας σε ΑΠΕ και στην εξοικονόμηση ενέργειας.

Οραματιζόμαστε μια πόλη ίσων ευκαιριών για όλους τους πολίτες. Μια πόλη προσβάσιμη από ανθρώπους με αναπηρίες, μια πόλη που σέβεται και αναδεικνύει την διαφορετικότητα. Έχουμε μια ριζικά αντίθετη άποψη για την κυκλοφορία, τον πεζό, τα ΜΜΜ από τη σημερινή απορύθμιση και χάος. Βλέπουμε το κέντρο της πόλης να αποτελεί ένα ξεχωριστό χώρο εμπορικής δραστηριότητας προσπελάσιμο από όλους εύκολα, με έμφαση στην πρόσβαση των πεζών και των ποδηλάτων και των πολιτών που θα μετακινούνται με ΜΜΜ. Είμαστε αντίθετοι στην κυριαρχία του αυτοκινήτου και θέλουμε να αποδώσουμε το κέντρο της πόλης στους πολίτες με διαπλάτυνση των πεζοδρομίων παντού, με πρασίνισμα των πλατειών με δημιουργία νέων ελεύθερων χώρων, με το ποδήλατο να μπορεί ελεύθερα να κυκλοφορεί με ασφάλεια παντού στην πόλη και όχι ανάμεσα σε κάδους σκουπιδιών και παρκαρισμένων αυτοκινήτων όπως σήμερα.

Θέλουμε μια πόλη πράσινη και καθαρή, μια πόλη που οι πολίτες συμμετέχουν ενεργά και προστατεύουν τους ελεύθερους χώρους, μια πόλη στην οποία που η ανακύκλωση είναι τρόπος ζωής, προωθείται συστηματικά από τη δημοτική αρχή και δεν αφήνεται στην τύχη του. Μπορεί να υπάρξει μια άλλη διαχείριση των σκουπιδιών με έμφαση στη μείωση, και την παραγωγή κομπόστ. Πιστεύομε ότι η μέχρι τώρα διαχείριση του φυσικού πλούτου της περιοχής μας ήταν καταστροφική με χαρακτηριστικό παράδειγμα το βιότοπο της Μπουρπουλήθρας, αλλά και τις αδυναμίες για ουσιαστική παρέμβαση στην αποτροπή της ατμοσφαιρικής ρύπανσης από το λιμάνι, την ΑΓΕΤ και τη κυκλοφορία. Θέλουμε να αναδειχθούν οι περιοχές φυσικού κάλους, ιδιαίτερα στο μεγάλο Καλλικρατικό δήμο στον οποίο πλέον υπάγονται παραθαλάσσιες, αστικές, ημιορεινές και ορεινές περιοχές με ευαισθησία, με σχεδιασμό που είναι ήπιος και βιώσιμος.

Πιστεύουμε σε μια πόλη που οι πολίτες θα έχουν φωνή, μέσα από επιτροπές, μέσα από διαβούλευση, μέσα από ζωντανό διάλογο και όχι προσχηματικές συναντήσεις και προαποφασισμένες διαδικασίες. Θέλουμε αναβάθμιση της γειτονιάς με έμφαση στις τοπικές πλατείες, στα πολιτιστικά και κοινωνικά κέντρα. Πιστεύουμε ότι οι τοπικές κοινωνίες θα πρέπει να έχουν τον πρώτο λόγο και καμιά απόφαση να μην παίρνεται χωρίς διάλογο και χωρίς να διασφαλίζεται ο τοπικός χαρακτήρας, η ποιότητα, η κοινωνική συνοχή και η αλληλεγγύη.

Εμείς, οι πολίτες του Βόλου που υπογράφουμε το παρόν κείμενο πιστεύουμε ότι πρέπει να αφήσουμε πίσω τη μετριότητα και την αναποτελεσματικότητα, τη μιζέρια και την εσωστρέφεια και θα πρέπει να κοιτάξουμε μπροστά να αναδείξουμε την πόλη μας σε πρότυπο ποιότητας, οικολογικής και πράσινης ανάπτυξης, σε πρότυπο πολιτισμού και αλληλεγγύης.

Οι υπογράφοντες

Μια πολιτική διέξοδος από την κρίση, από την Κίνηση για τον Ελευθεριακό Δημοτισμό

Το κείμενο που έλαβα από ην Κίνηση είναι μεγάλο και αναρτώ μέρος του, αυτό που έχει να κάνει με την πρόταση διεξόδου:

... Λύση είναι η συμμετοχή όλων στη δημόσια ζωή της χώρας, ο αληθινός διάλογος, η πλήρης ενημέρωση όλων από μέσα ελεγχόμενα από τους ίδιους τους πολίτες, η διαβούλευση και συναπόφαση σε δημοτικές και συνοικιακές συνελεύσεις που θα συνεργάζονται σε περιφερειακό και εθνικό επίπεδο. Τα αναπτυσσόμενα αντικοινοβουλευτικά αισθήματα που παρατηρούμε να αναπτύσσονται δυναμικά τελευταία μπορούν να γίνουν αφορμή για το πέρασμα στην πραγματική, άμεση δημοκρατία. Παρακάτω θα γίνουμε περισσότερο συγκεκριμένοι, μετά από κάποιες αναγκαίες επισημάνσεις.
Τι πολιτική προοπτική μπορεί να δοθεί στη δικαιολογημένη οργή απέναντι στην άθλια κατάσταση στην οποία έχουμε εισέλθει; Πρέπει να παραδεχθούμε αρχικά την αδυναμία των παραδοσιακών μέσων και αντιδράσεων. Οι μαζικές πορείες, αν και αναγκαίες καθώς διατρανώνουν την αντίθεση στις σχεδιαζόμενες πολιτικές, φουσκώνουν και ξεφουσκώνουν σαν κύματα που σκάνε στην ακτή και χάνονται. Είναι ευκαιρία για μια δημοκρατική, δημοτική και διαδημοτική προοπτική.
Δεν πρέπει να φοβόμαστε να προτείνουμε ριζικές λύσεις, ειδικά σε περιόδους σαν αυτή που διερχόμαστε. Η εξάπλωση της κρίσης κάνει τα άκρα να αναδύονται και τις στατιστικές να κλονίζονται. Για παράδειγμα, πάλαι ποτέ καθώς πρέπει «δημοκράτες» ρίχνουν τις μάσκες τους και προτείνουν αναστολή άρθρων του συντάγματος όσον αφορά τις διαδηλώσεις ή καταστολή της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών μέσω διαδικτύου. Παράλληλα, όλο και περισσότεροι ανοίγουν τα αυτιά και τις καρδιές τους σε προοδευτικές ιδέες για τις οποίες, υπό κανονικές συνθήκες, θα αδιαφορούσαν.
Οι συνθήκες προσφέρονται για μία άλλου είδους στρατηγική. Με το σχέδιο «Καλλικράτης», το κράτος υφαρπάζει την τοπική εξουσία παραχωρώντας την σε ισχυρότερους κεντρικούς δήμους και περιφέρειες. Αυτός είναι ένας τρόπος να διευκολύνει τον κρατικό έλεγχο και τις μεταρρυθμίσεις υπέρ της επέλασης των αγορών. Πολλές τοπικές κοινωνίες δικαιολογημένα διαμαρτύρονται και αρχίζουν στοιχειωδώς να αντιλαμβάνονται το παιχνίδι που παίζεται εις βάρος τους. Ακόμα βέβαια δεν γίνεται συνείδηση (κι αυτό είναι το ζητούμενο) το γεγονός ότι η αναπαραγωγή του συστήματος σχετίζεται με την καταστροφή των υπολειμμάτων δημοσίου χώρου και, ουσιαστικά, με τη διάλυση της κοινωνίας και τη μετάθεση των αρμοδιοτήτων γι’ αυτήν σε ειδικούς και τεχνοκράτες. Το καρότο γι’ αυτήν την πολιτική είναι η ισχυροποίηση των νέων δήμων που διασώζονται, παράλληλα βέβαια με το μαστίγιο της ισχυροποίησης των περιφερειών που θα τους ελέγχουν.
Για να ανακεφαλαιώσουμε ως εδώ: οι «οικονομικές» λύσεις που προτείνονται δεν είναι πραγματικές λύσεις. Η χρεοκοπία πρέπει να αποφευχθεί, αλλά τα μέτρα που προτείνονται δεν το εξασφαλίζουν αυτό και, ακόμα κι αν το καταφέρουν, θα το καταφέρουν προσωρινά, και σύντομα η κοινωνία θα τεθεί αντιμέτωπη με παρόμοιες ή και χειρότερες προκλήσεις. Το πρόβλημα είναι ότι εγκαταλείπουμε τις μοίρες μας στις αγορές ή στους επαγγελματίες πολιτικούς, ζώντας απορροφημένοι στις μικροϋποθέσεις μας. Συνεπώς πρέπει άμεσα να δημιουργήσουμε τις κατάλληλες προϋποθέσεις για την ανάκτηση του δημόσιου χώρου, και τον συνειδητό έλεγχο των κοινωνικών υποθέσεων από όλους. Οι συνθήκες είναι κατάλληλες λόγω της κρίσης συνείδησης που εξαπλώνεται, την οποία αν δεν εκμεταλλευτούμε εμείς μπορεί να εκμεταλλευτούν απεχθείς ψευτοσωτήρες. Η συγκυρία του «Καλλικράτη» είναι επίσης πρόσφορη, καθώς η αντίθεση σ’ αυτόν μπορεί να συντεθεί με την δημοκρατική προοπτική.

Η δημοκρατική διέξοδος
Η άμεση πολιτική διέξοδος που προτείνουμε για το αναδυόμενο κίνημα ενάντια στην υφιστάμενη κατάσταση, είναι η συμμετοχή στις επερχόμενες δημοτικές εκλογές του Νοέμβρη μ’ ένα συγκεκριμένο πλαίσιο: εάν οι τοπικές κινήσεις νικήσουν, τότε μεταφέρουν την πραγματική εξουσία από τον δήμαρχο και το συμβούλιο, στις νέες δημοτικές και συνοικιακές συνελεύσεις που θεσμίζονται άμεσα. Η εξουσία που κλέβει ο «Καλλικράτης», όχι μόνο αποκαθίσταται αλλά γίνεται πραγματική δημοκρατία αντί για δεσποτισμός μικρής κλίμακας, όπως έχουν καταντήσει οι δήμοι. Οι συνελεύσεις αυτές, μετά από ουσιαστική ενημέρωση και διαβούλευση, παίρνουν όλες τις σημαντικές αποφάσεις, μόνες τους για θέματα που αφορούν τις ίδιες, και σε συνεργασία με τις υπόλοιπες για ευρύτερου ενδιαφέροντος ζητήματα. Για καθαρά διαχειριστικά και διεκπεραιωτικά ζητήματα μπορούν να δημιουργούν υπόλογες και ανακλητές επιτροπές. Οι αποφάσεις των συνελεύσεων όμως, θα δεσμεύονται από το πλαίσιο με το οποίο θα έχει κατέβει στις εκλογές κάθε τοπική κίνηση. Το πλαίσιο αυτό θα έχει εγκριθεί από τις εκλογές, μετατρέποντάς τις τελευταίες σε δημοψήφισμα για την έγκρισή του πλαισίου αυτού, εξ ου και ο απαιτούμενος σεβασμός στα όρια που θέτει (το ότι θα έχει εγκριθεί σε μία δημοκρατική διαδικασία το πρόγραμμα αυτό αναιρεί και τις πιθανές ενστάσεις για τον «τεχνητό» και «από τα πάνω» χαρακτήρα του). Κατά την άποψή μας, σ’ αυτό το πλαίσιο θα πρέπει να περιέχονται γενικές ελευθεριακές και δημοκρατικές αρχές που θα αντιμάχονται την οικονομική εκμετάλλευση και εξαθλίωση, τον ρατσισμό και τον σεξισμό, ενώ θα δίνουν έμφαση στην ανάπτυξη της τοπικής κοινωνίας και οικονομίας με τον δέοντα σεβασμό στα οικολογικά δεδομένα. Συγχρόνως, για την αποφυγή του τοπικισμού, θα πρέπει να προωθεί τη συνεργασία των δήμων και των συνελεύσεων και να προσβλέπει σε μία διαδημοτική δημοκρατική ένωση. Οι συντελεστές των κινήσεων που θα κατέβουν στις εκλογές θα συμμετέχουν στην πολιτική ζωή όπως όλοι, χωρίς προνόμια. Απλώς, για την τήρηση των προσχημάτων απέναντι στον νόμο, οι αποφάσεις που θα παίρνουν οι συνελεύσεις θα υλοποιούνται με την τυπική υπογραφή των, μονάχα στα χαρτιά, δημάρχων. Ενώ, παράλληλα, θα είναι υπεύθυνοι για τη μη παραβίαση του προαναφερθέντος πλαισίου. Ασφαλιστικές δικλείδες για πιθανά προβλήματα μπορούν να αναζητηθούν στην επιδίωξη εναλλαγής στη θέση του δημάρχου και στο δικαίωμα ανάκλησής του, ανάλογα με το τί επιτρέπει ο νόμος. Πάντα υπάρχει ο κίνδυνος της διαφθοράς, ακόμα και στα πιο αντιεξουσιαστικά κινήματα, αλλά δεν πρέπει μία μικρή πιθανότητα να μας αποτρέπει από το να δοκιμάσουμε κάτι σημαντικό.
Οι νέοι ελεύθεροι δήμοι, θα χρησιμοποιούσουν την οικονομική και πολιτική τους δύναμη για να εγκαινιάσουν μία μακρά επιμορφωτική, για όλους μας, διαδικασία. Μια εκπαιδευτική διαδικασία δημοκρατίας, γνώσης και διαβούλευσης, που θα θέτει η ίδια τους όρους της πραγμάτωσής της. Το κίνητρο για τη συμμετοχή στους νέους δημοκρατικούς θεσμούς θα είναι μεγάλο, καθώς οι αποφάσεις τους θα έχουν κάποιο αντίκρισμα στην πραγματική ζωή των ανθρώπων, ενώ συγχρόνως θα διανοίγουν όλο και σημαντικότερες δυνατότητες, μέσα από τη συνεργασία των απελευθερωμένων δήμων, και την προοπτική του ξεπεράσματος των ανορθολογισμών των αγορών και του κράτους σε μία δημοκρατία αυτοσυνείδησης και συνεργασίας.
Εντός του δημοτικού πεδίου μπορούν να συνυφανθούν συμφέροντα και επιδιώξεις της πλειοψηφίας, και να ξεπεραστούν όχι μόνο αποσπασματικά προβλήματα αλλά προβλήματα σύμφυτα με την κοινωνία και τον πολιτισμό στην ολότητά τους.
Συγχρόνως, μέσα στις δύσκολες οικονομικές συνθήκες που βιώνουμε, τα τοπικά κινήματα θα ενδυναμωθούν και θα σταθούν συμπαραστάτες στα θύματα της κρίσης, προωθώντας ελπίζουμε παράλληλα μία αλληλεγγύη και ηθική στην οικονομία, η οποία θα παραμερίσει τα ατομικά συμφέροντα. Τα τελευταία στρέφονται ενάντια στα ίδια τα άτομα που τα επιδιώκουν, παρ’ όλες τις ασυναρτησίες για το «αόρατο χέρι» της αγοράς, που εξισορροπεί τις ατομικές επιδιώξεις, που κάποιοι παραδόξως ακόμα αναμασούν. Τουλάχιστον, θα έχουν τεθεί οι απαραίτητες συνθήκες για την επικράτηση αυτής της δημοκρατικής και ηθικής νέας οικονομίας, που θα ελέγχεται από τους ίδιους τους πολίτες, εντός των κατάλληλων κοινωνικών και οικολογικών παραμέτρων. Κανείς δεν γνωρίζει τις ανάγκες και τις επιθυμίες μας, καθώς και τις αδυναμίες και τα ελαττώματά μας, καλύτερα από μας τους ίδιους. Γι’ αυτό εμείς πρέπει να κρατάμε τα ηνία της ζωής μας, και να είμαστε υπεύθυνοι γι’ αυτήν, ακόμα και για τα λάθη που πιθανώς θα συνοδεύσουν τις προσπάθειές μας.
Αυτό το κείμενο θέλουμε να αποτελέσει βάση συνάντησης και επικοινωνίας για να προσπαθήσουμε άμεσα να υλοποιήσουμε αυτό το πρόγραμμα σε όσο περισσότερους δήμους μπορούμε. Αυτή η συγκυρία αποτελεί άλλη μία ιστορική ευκαιρία για τις ελευθεριακές ιδέες και τη δημοκρατία. Μέσα σ’ ένα μεγάλο δημοκρατικό κίνημα θα τεθούν οι βάσεις για την αντιμετώπιση όλων των προβλημάτων, ακόμα και των οικονομικών, και στην οικοδόμησή του επικεντρώνουμε τις προσπάθειές μας. Μπροστά στον εκβιασμό των γεγονότων και την επιτακτικότητα των άμεσων λύσεων, απαντάμε ψύχραιμα: δημοκρατία και διαφωτισμός.
Κίνηση για τον Ελευθεριακό Δημοτισμό

Όχι στο σχέδιο «Καλλικράτης» από Παρέμβαση Πολιτών Βόλου

Συμπολίτες

Σε μία περίοδο που κλιμακώνεται μία ολομέτωπη επίθεση στους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, τους ανέργους, τη νεολαία και σε όλο το λαό από κυβέρνηση – ΔΝΤ- ΕΕ, προωθείται, με γοργά βήματα, η λεγόμενη «διοικητική μεταρρύθμιση» της χώρας.
Μειώσεις μισθών και συντάξεων αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, φορολογική επιδρομή με άμεσους και έμμεσους φόρους, προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων, αστυνομική βία και τρομοκρατία απέναντι σε όσους αντιστέκονται. Αυτή είναι, σήμερα, η πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ που βρίσκει , την συναίνεση της ΝΔ και του ΛΑΟΣ.
Μέσα σε αυτά τα πλαίσια προωθείται και η «μεταρρύθμιση» της διοικητικής διάρθρωσης της χώρας με το «σχέδιο Καλλικράτης» που θα υλοποιήσει την «εξοικονόμηση πόρων» μέσα από τις μαζικές απολύσεις εργαζομένων, την παράδοση στο ιδιωτικό κεφάλαιο κοινωνικών αγαθών όπως η υγεία και η παιδεία.

Γιατί είμαστε ενάντια στον Καλλικράτη
• Οι λίγοι και μεγάλοι Δήμοι που προβλέπει το νέο σχέδιο και η δημιουργία τεράστιων Περιφερειών αφαιρούν κάθε νόημα από τον όρο «τοπική αυτοδιοίκηση». Η νέα διοικητική δομή θα είναι ένα παράρτημα της κεντρικής εξουσίας, εντελώς αποξενωμένη από το λαό.
• Για την υλοποίηση του «Καλλικράτη» η κυβέρνηση θα προχωρήσει άμεσα σε απολύσεις 35.000 εργαζομένων που «περισσεύουν» και θα θέσει σε καθεστώς επισφάλειας τους υπόλοιπους.
• Οι Δήμοι και οι Νομαρχίες αποτελούν, ήδη, θεσμούς και φορείς της κεντρικής αντιλαϊκής πολιτικής, υπεύθυνους σε πολλές περιπτώσεις για τη μεταφορά της και την εφαρμογή της απέναντι στο λαό. Το σύνολο της αντεργατικής νομοθεσίας (ελαστικοποίηση εργασιακών σχέσεων) εφαρμόζεται από τους Δήμους και τις Νομαρχίες . Ενώ έχει γενικευτεί η παράδοση των ελεύθερων χώρων στο κεφάλαιο μέσω ΣΔΙΤ ή απευθείας καθώς και η εμπορευματοποίηση κάθε κοινωνικής και πολιτιστικής δραστηριότητας των πολιτών ( Δήμος επιχείρηση- πολίτης πελάτης.)
• Ο «Καλλικράτης» έχει …στολιστεί με μπόλικη φιλολογία περί αποκέντρωσης των εξουσιών, η ουσία είναι ότι η κυβέρνηση και το σύστημα επιδιώκουν ένα συνολικά πιο αποτελεσματικό κράτος, για τους ίδιους όμως και όχι για το λαό. Ένα κράτος με περιφερειακά παραρτήματα, στα οποία η εξουσία θα μοιραστεί αποκλειστικά ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ.
• Οι νέοι λιγότεροι και ισχυρότεροι Δήμοι και οι ακόμα λιγότερες Περιφέρειες συνθέτουν έναν πιο ευέλικτο μηχανισμό τοπικής εξουσίας, ο οποίος θα μπορεί να εξυπηρετεί καλύτερα τα συμφέροντα του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου. Οι δημοτικές μπίζνες θα «ανθίσουν» σε βάρος του πολύπαθου αστικού περιβάλλοντος. Ακόμα περισσότερο τσιμέντο και ακόμα λιγότερο πράσινο και ελεύθεροι χώροι θα συνεχίσουν να είναι οι βασικές κατευθύνσεις.
• Οι πόροι της νέας διοικητικής δομής θα έχουν βασική τους «πηγή»τις τσέπες των δημοτών, είτε μέσω των δημοτικών φόρων είτε ακόμα και μέσω του ΦΠΑ. Σε μια περίοδο άγριας επίθεσης στο εισόδημά του, ο λαός θα έχει να αντιμετωπίσει και μια νέα, ακόμα πιο δυσβάσταχτη δημοτική φορομπηξία και νέα χαράτσια στις νέες «υψηλής τεχνολογίας» συναλλαγές του με το δημόσιο.

Δευτέρα 24 Μαΐου 2010

Πρόσκληση

Σας καλούμε στην εκδήλωση που διοργανώνουμε την Κυριακή 30 Μαΐου 2010 στις 7 μ.μ. στην κεντρική Πλατεία των Ψαχνών με θέμα, ‘Περιβαλλοντική Κρίση στη Κεντρική Εύβοια και Αγροτική Παραγωγή’.

Στην εκδήλωση θα μιλήσουν :

1. Ο Δρ. Κατζιλάκης Ανδρέας, Γενικός Διευθυντής Γεωργικών Εφαρμογών και Τροφίμων του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων
2. Ο Κων/νος Μαυρόπουλος, Δ/ντης Στερεάς Ελλάδας - Εύβοιας της ‘ΔΗΩ’ Οργανισμού Ελέγχου και Πιστοποίησης Βιολογικών Προϊόντων
3. Ο Γιωργάκης Κωστής, Πρόεδρος του Δ.Σ. της Πανελλήνιας Ένωσης Καταναλωτών ‘ΒΙΟΖΩ’,
4. Ο Γιώργος Κολέμπας οικογεωργός και συγγραφέας.
5. Ο Τόλης Παπαγεωργίου εκπρόσωπος του Μεταλλευτικού Παρατηρητηρίου


Στην εκδήλωση θα συμμετέχουν επίσης εκπρόσωποι αγροτικών συλλόγων και παραγωγοί της περιοχής.


Επιτροπή Αγώνα Κατά της Ρύπανσης της Κεντρικής Εύβοιας του

Δικτύου Κινήσεων Πολιτών και Συλλόγων Περιβάλλοντος Ευβοίας

Εκπαίδευση στους γ.τ.ο

Η γ.τ. πατάτα Amflora

Το Ίδρυμα Ευγενίδη σύμφωνα με πληροφορίες ετοιμάζει μία σειρά καλοκαιρινών εκδηλώσεων περιβαλλοντικής εκπαίδευσης.

Οι εκδηλώσεις αυτές που διοργανώνονται στα πλαίσια του Παγκόσμιου Έτους Βιοποικιλότητας και απευθύνονται σε παιδιά, περιλαμβάνουν μια σειρά μαθημάτων που προωθούν την χρήση Γενετικά Μεταλλαγμένων Προιόντων. Συγκεκριμένα ο 2ος όροφος του ιδρύματος είναι αφιερωμένος στη θεματική ενότητα «Βιοτεχνολογία» περιλαμβάνοντας μαθήματα που προωθούν και αγιοποιούν την τροποποίηση της φύσης ώς μοναδική λύση για την διαφύλαξη των τοπικών ποικιλιών (!!) με εκθέματα και εργαστηριακά πειράματα τροποποίησης προιόντων στα οποία θα συμμετέχουν και τα παιδιά.

Οι διοργανωτές προσκαλούν ακόμη και οικολογικές οργανώσεις να συμμετέχουν για αυτό.
Μετά το υπουργείο παιδείας και το βιβλίο της Βιολογίας της Γ΄ Γυμνασίου που προωθεί τα μεταλλαγμένα στη νέα γενιά, έρχεται τώρα και το Ίδρυμα Ευγενίδη να τα προωθήσει, άκουσον άκουσον!, μέσω της περιβαλλοντικής εκπαίδευσης.
Όπως υπήρξε αντίδραση για το βιβλίο, πρέπει να γίνει το ίδιο και με αυτές τις εκδηλώσεις του Ιδρύματος Ευγενίδη!

«Αφήστε το στο ταμείο!»



Νέα διαμαρτυρία στην Κατερίνη, την Τετάρτη 26 Μαΐου 2010,
στις 18:30 μπροστά στο κτίριο της Νομαρχίας.
Την Τετάρτη θα είμαστε περισσότεροι!
Αντιδρούμε, γιατί δεν περιμένουμε από κανέναν!
Φίλοι, να είστε όλοι εκεί!
Φίλες και φίλοι, αντιδράστε! Οργανωθείτε! Γιατί, σ' εμάς, τους απλούς πολίτες, κανείς δεν πρόκειται να χαρίσει κάτι. Γεμίστε τα καρότσια σας με ότι .τραβάει η ψυχή σας και εγκαταλείψτε τα μέσα στα Super Market!
Την προηγούμενη εβδομάδα, ο χώρος μπροστά στα ταμεία γνωστής γερμανικής αλυσίδας σούπερ μάρκετ στην Κατερίνη, φράκαρε από δεκάδες «ορφανά» καρότσια, γεμάτα με προϊόντα. Οι ταμίες και οι υπεύθυνοι του καταστήματος κοιτούσαν έκπληκτοι τους 35 και πλέον πελάτες να τα παρατούν εκεί και να αποχωρούν ομαδικά, δηλώνοντας πως δεν έχουν τα χρήματα για να πληρώσουν αυτά που ήθελαν να αγοράσουν.
Στο σούπερ μάρκετ επικράτησε πανικός! Τρομαγμένη η υπεύθυνη του καταστήματος, αφού πήρε οδηγίες από τα κεντρικά της Αθήνας, κάλεσε την αστυνομία, η οποία έφτασε λίγα λεπτά αργότερα. «Δεν κλέψαμε κανέναν, δεν φοράμε κουκούλες, στο ένα χέρι κρατάμε το παιδί μας και στο άλλο την αστυνομική μας ταυτότητα. Δεν κρυβόμαστε από κανέναν! Όπως μπαίνεις σε ένα κατάστημα ρούχων και μετά από πρόβα δύο ωρών δεν αγοράζεις κανένα από τα οχτώ πουκάμισα που δοκίμασες, έτσι κάναμε κι εμείς», είπαμε στους -επίσης έκπληκτους- αστυνομικούς και αφού δόθηκαν αμοιβαίες εξηγήσεις, το θέμα έληξε!

Τα μέλη της Εθελοντικής Ομάδας Δράσης Πιερίας αντιδρούν σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τις ακριβές τιμές των προϊόντων και προτείνουν σε όλους τους πολίτες της χώρας το «Αφήστε το στο Ταμείο», μέχρι να πέσουν οι τιμές. Η δράση ήδη μεταφέρεται και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας, όπως πχ στη Θεσσαλονίκη, στη Λάρισα και στη Βέροια.
«Αντιδρούμε, γιατί δεν περιμένουμε από κανέναν!»
Ας λάβουν οι αρμόδιοι το μήνυμα ότι δεν είμαστε φοβισμένοι και θα αντιδρούμε όλο και ποιο έντονα. Η επιλεκτική επιβολή φόρων σε χαμηλόμισθους και συνταξιούχους, η δραστική μείωση του εισοδήματός μας και τα κέρδη των μεγαλοκαρχαριών στα ύψη, αποτελούν θρασύτατη πρόκληση και συσσωρεύουν ΘΥΜΟ. Μεγάλο θυμό!
Όλοι μαζί απευθύνουμε στον υπουργό Οικονομικών της χώρας μας το παρακάτω απλό ερώτημα: Γιατί επιτρέπετε το ίδιο προϊόν να πωλείται στην Ελλάδα 40% - 80% ακριβότερα απ' ότι στη Γερμανία; Γιατί δεν προστατεύετε τους πολίτες σας κύριε Υπουργέ;
Ζητούμε συγνώμη από τους υπαλλήλους που ταλαιπωρήθηκαν και θα συνεχίσουν να ταλαιπωρούνται από τη δράση αυτή. Έτσι όμως ταλαιπωρούμαστε -δικαιολογημένα- όλοι σε μια πορεία ή σε μια απεργία.
Εθελοντική Ομάδα Δράσης Ν. Πιερίας
Η ομάδας στο διαδίκτυο: Ο ΤΟΠΟΣ ΜΟΥ, και στο Facebook

Σάββατο 22 Μαΐου 2010

Φιρίκι



Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΦΩΤΙΑΔΗ, από το ΟΙΚΟ

Πριν από 150 με 200 χρόνια εμφανίστηκε στο Πήλιο ένα μοναδικό στο είδος μήλο, μικρό στο μέγεθος και υπόξινο στη γεύση: το φιρίκι, το ήμερο και το άγριο (που δεν είναι βρώσιμο). Το φιρίκι είχε σημαντικά πλεονεκτήματα έναντι των υπόλοιπων ποικιλιών: ήταν ένα μήλο ανθεκτικό στις ασθένειες και με μεγάλη αντοχή μετά τη συγκομιδή. «Τον καιρό εκείνο δεν υπήρχαν ψυγεία και το διατηρούσαν σε δροσερές αποθήκες ή μέσα σε σεντούκια. Την καλύτερη ποιότητα την πωλούσαν στη Θεσσαλονίκη και την Κωνσταντινούπολη», περιγράφει στο ΟΙΚΟ ο κ. Γιώργος Νάνος, αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, που έχει εξειδικευθεί στα μήλα. Τα φιρίκια ενδημούσαν αρχικά μόνο στη Μαγνησία. «Στα τέλη του 19ου αιώνα πολλοί συμπατριώτες μας μετοίκησαν στην Αίγυπτο και πήραν μαζί τους σπόρο. Από αυτούς καλλιεργήθηκαν φιρίκια, τα οποία είχαν πολύ μεγάλη επιτυχία στην Αίγυπτο ως «μήλα Πηλίου»», εξηγεί ο Πηλιορείτης καθηγητής.
Γιατί άρχισε να σπανίζει
Η έλευση, ωστόσο, το 1910 του ψυγείου αποδείχθηκε καταστρεπτική για την ελληνική ποικιλία. «Με την εφεύρεση του ψυγείου εισήχθησαν από τις ΗΠΑ άλλες ποικιλίες, γλυκά τραγανά μήλα, που δυστυχώς υποσκέλισαν το ελληνικό μήλο. Το 1950 ήρθαν τα κόκκινα μήλα Starkin (Στάρκιν) και Delicious (Ντιλίσιους), που επικράτησαν στην αγορά και με τα οποία μπολιάστηκαν χιλιάδες φιρικιές». Οι μεσογειακοί λαοί προτιμούν τα γλυκά φρούτα και οι Ελληνες υπέκυψαν στη γλύκα τους, παρασύροντας και τους παραγωγούς.
Ετσι, το φιρίκι άρχισε να σπανίζει. «Στα δικά μας μέρη οι φιρικιές δεν καλλιεργούνταν συστηματικά, αφού οι άνθρωποι ασχολούνταν κυρίως με τα σιτηρά και την κτηνοτροφία», διηγείται στο ΟΙΚΟ ο βιοκαλλιεργητής φιρικιών κ. Γιώργος Λιόλιος από την Ελασσόνα. «Στα χωράφια υπήρχαν διάσπαρτες φιρικιές, πολλές από τις οποίες ήταν μπολιασμένες αγριαχλαδιές. Κάτω από τα δέντρα οι παππούδες μου ξαπόσταιναν από τον θέρο τρώγοντας μερικά φρούτα. Αντίστοιχα και τα ζώα ξεκουράζονταν στον ίσκιο μασουλώντας τους πεσμένους στη γη καρπούς», περιγράφει. Οι καιροί όμως άλλαξαν. «Οταν άρχισε η υπερεκμετάλλευση στον θεσσαλικό κάμπο, τα δέντρα αυτά ξεριζώθηκαν, γιατί εμπόδιζαν τα γεωργικά μηχανήματα».
Απαιτεί πολλή δουλειά
Οι λόγοι, ωστόσο, που το φιρίκι παραμερίστηκε ήταν πολλοί. «Η φιρικιά είναι ένα «λαίμαργο δέντρο», όπως λέμε στη δική μας γλώσσα. Απαιτεί πολλή δουλειά και η παραγωγή δεν είναι μεγάλη λόγω του μικρού μεγέθους», επισημαίνει ο κ. Λιόλιος, που εξακολουθεί να καλλιεργεί φιρίκια και μάλιστα με βιολογικό τρόπο. Ουσιαστικά, οι εργάτες δουλεύουν τριπλάσιες ώρες, καθώς το δέντρο γίνεται πολύ ψηλό και παράγει πολλαπλάσιο αριθμό μήλων από τις υπόλοιπες μηλιές. Χρειάζονται, λοιπόν, ειδικές σκάλες και περισσότερος χρόνος για τη συλλογή των καρπών, το αραίωμα και το κλάδεμα. «Είναι πολύ σημαντικό να αραιώσεις τη φιρικιά τη σωστή χρονική στιγμή, δηλαδή στα τέλη Μαΐου», λέει ο έμπειρος βιοκαλλιεργητής, «διαφορετικά την επόμενη χρονιά δεν θα έχεις σοδειά».


Η φιρικιά ενεργοποιεί από μόνη της μια μορφή «χειμερίας» νάρκης: αν τον ένα χρόνο δώσει μεγάλη παραγωγή, τον επόμενο «ξεκουράζεται». Η τακτική αυτή έχει πολλά πλεονεκτήματα: «Ο ήλιος βλέπει περισσότερο το ξύλο και τα φύλλα, με αποτέλεσμα να φωτοσυνθέτουν πιο γρήγορα και να δίνουν περισσότερη ζάχαρη στους καρπούς», υπογραμμίζει ο κ. Νάνος. «Κατ' αυτόν τον τρόπο οι καρποί μεγαλώνουν πιο πολύ, δημιουργώντας την υποδομή για την επόμενη σοδειά - τους οφθαλμούς του δέντρου». Στην ουσία, όσο μικρότερη είναι η βλάστηση του δέντρου, τόσο καλύτερη είναι η ποιότητα του καρπού. Σήμερα, διαχωρίζουμε δύο ποικιλίες: «Η παραδοσιακή είναι το μήλο σε διάσταση καρυδιού και μια μεταγενέστερη που έχει διαστάσεις γροθιάς, περίπου 65 χιλιοστών». Οσον αφορά τους εχθρούς της φιρικιάς, είναι οι ίδιοι με της μηλιάς: «Παλεύουμε να εξουδετερώσουμε την καρπόκαψα, το σκουλήκι του μήλου. Εμείς οι βιοκαλλιεργητές χρησιμοποιούμε φερομονικές κυρίως παγίδες».
Το κοκκινάδι μαρτυρεί τη γλύκα
Ενα σημαντικό χαρακτηριστικό γνώρισμά του είναι το χρώμα. «Το κλασικό είναι το πράσινο με λίγο ή περισσότερο κόκκινο επίχρωμα την περίοδο της συγκομιδής, τον Οκτώβριο δηλαδή», λέει στο ΟΙΚΟ ο κ. Νάνος. «Οσο προχωρεί προς την ωρίμαση, τον Ιανουάριο, μεταβάλλεται σε κίτρινο - πράσινο με λίγο κόκκινο πάλι». Το κόκκινο είναι εν πολλοίς το χρώμα της επιτυχίας: «Οσο πιο κόκκινο χρώμα έχει, τόσο πιο γευστικό και θρεπτικό είναι». Το «κοκκινάδι» προκύπτει από το φωτισμό του δέντρου που διευκολύνεται όταν έχει αραιωθεί σωστά, αλλά και από το υψόμετρο στο οποίο αναπτύσσεται το φυτό. «Οι αντιοξειδωτικές και φαινολικές ουσίες του φιρικιού, που είναι ευεργετικές για τον ανθρώπινο οργανισμό, πολλαπλασιάζονται όσο μεγαλώνει η κόκκινη επιφάνεια. Το ίδιο συμβαίνει με τη ζάχαρη και τα οξέα, τις θερμίδες δηλαδή, που συνδέονται με το χρώμα. «Το φιρίκι πρέπει να τρώγεται με τη φλούδα», συμβουλεύει ο κ. Νάνος, γιατί αλλιώς χάνει την αντιοξειδωτική του δράση. Οσο για τυχόν φυτοφάρμακα, μην ανησυχείτε: το φιρίκι δεν χρειάζεται χημικά για να παραχθεί, αλλά ακόμα και αν έχουν χρησιμοποιηθεί, διαλύονται μέχρι τη συγκομιδή - που γίνεται ένα μήνα αργότερα από τα άλλα μήλα».
Μια ξεχασμένη πoικιλία
Oι καταναλωτές δείχνουν σήμερα την προτίμησή τους σε άλλες ποικιλίες μήλων, κυρίως λόγω άγνοιας ή κόστους. «Αν πουλάω 100 κιλά κόκκινα μήλα, δίνω αντίστοιχα 20 κιλά ξινά και Γκόλντεν και μόνο 10 κιλά φιρίκι, παρότι τα διαθέτω στην ίδια τιμή», υπογραμμίζει ο βιοκαλλιεργητής. «Ωστόσο, ο κανόνας είναι άλλος», ισχυρίζεται ο κ. Νάνος. «Η τιμή του φιρικιού είναι 20% - 30% υψηλότερη. Οταν το άλλο μήλο κοστίζει στον αγοραστή 1,20 ευρώ το κιλό, το φιρίκι αγγίζει τα 2 ευρώ». Τα περιώνυμα μήλα είναι γνωστά στις μεγαλύτερες ηλικίες ««μας θυμίζεις τα παλιά», μου λένε πολλοί παππούδες στη λαϊκή», περιγράφει γελώντας ο κ. Λιόλιος. «Τα δικά μου φιρίκια είναι... κακομούτσουνα, επειδή έχουν σκουληκάκια, όπως τον παλιό καιρό. Για να τα προωθήσω, δίνω από ένα φιρίκι σε κάθε παιδάκι που περνάει από τον πάγκο μου, καθώς λόγω μεγέθους είναι ιδανικά για τους μικρούς καταναλωτές: γίνονται δύο χαψιές. Μετά από λίγο επιστρέφει η μαμά για να αγοράσει μερικά. «Τι είναι αυτό;» με ρωτάει και της εξηγώ». Εκτός όμως από την πώλησή του ως φρούτου, μεγάλο ενδιαφέρον έχει και η μεταποίησή του, ιδιαίτερα το περίφημο πηλιορείτικο γλυκό κουταλιού φιρίκι, που φτιάχνεται με παραδοσιακό τρόπο.
Πρόβλημα η έλλειψη πολλαπλασιαστικού υλικού
Στην περίπτωση της φιρικιάς λειτούργησε και πάλι ο νόμος της προσφοράς και της ζήτησης. Οι καλλιεργητές χαίρονταν που πουλούσαν τη σοδειά τους, αλλά συν τω χρόνω ανακάλυψαν και τα μειονεκτήματα που είχαν οι ξενόφερτες ποικιλίες. «Είναι πολύ ευαίσθητες και απαιτούν χρήση φυτοφαρμάκων», επισημαίνει ο κ. Νάνος. «Τα τελευταία δε χρόνια παλεύουμε να βρούμε μια λύση για έναν μικροοργανισμό και δεν αφήνει τον καρπό να αναπτυχθεί». Σήμερα, πολλοί παραγωγοί ζητούν να επανέλθουν στη φιρικιά. «Τώρα, όμως, αντιμετωπίζουμε ένα άλλο πρόβλημα. Δεν έχουμε καθαρό πολλαπλασιαστικό υλικό ούτε ταυτοποιημένο. Τώρα, θέλουμε να ξεκινήσουμε πρόγραμμα επιλογής και αποθήκευσης γενετικού υλικού με το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Παράλληλα, η νομαρχία ξεκινά διαδικασία για να εξασφαλιστεί το ΠΟΠ. Για να δούμε, θα προλάβουμε;» αναρωτιέται ο Θεσσαλός καθηγητής.
Τα μυστικά του φιρικιου
• Οσο πιο κόκκινο, τόσο πιο γευστικό και θρεπτικό είναι.
• Οι αντιοξειδωτικές και φαινολικές ουσίες του πολλαπλασιάζονται όσο μεγαλώνει η κόκκινη επιφάνεια.
• Πρέπει να τρώγεται με τη φλούδα, αλλιώς χάνει την αντιοξειδωτική του δράση.
• Δεν χρειάζεται φυτοφάρμακα, αλλά ακόμη και αν έχουν χρησιμοποιηθεί, διαλύονται μέχρι τη συγκομιδή του - ένα μήνα μετά τα άλλα μήλα.

ΑΠΟΡΡΙΨΗ ΦΟΡΤΙΩΝ ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΩΝ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ

Ανεβάζω το δελτίο τύπου του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, όχι για να δούμε τι ακατάλληλες ποσότητες αγροτικών προϊόντων αποσύρονται, αλλά για να καταλάβουμε που έχουμε φθάσει με την εγχώρια αγροτική παραγωγή και τι προϊόντα διατροφής εισάγουμε:

Συγκεκριμένα, απαγορεύτηκε η εισαγωγή και δόθηκε εντολή για επιστροφή, απόσυρση ή και καταστροφή των ακόλουθων φορτίων:

• 11 τόνοι κρέατος βοοειδών σε ψύξη, προέλευσης Ουρουγουάης, εξαιτίας απουσίας πρωτότυπου κτηνιατρικού πιστοποιητικού.
• 25 τόνοι φιστίκια με κέλυφος, προέλευσης Ιράν, εξαιτίας ανίχνευσης αφλατοξινών πάνω από τα ανώτατα επιτρεπτά όρια.
• 19,5 τόνοι αμύγδαλα χωρίς κέλυφος, προέλευσης ΗΠΑ, εξαιτίας προσβολής από έντομα.
• 111 κιλά καρποί Ogbono, προέλευσης Νιγηρίας, εξαιτίας ανίχνευσης αφλατοξινών πάνω από τα ανώτατα επιτρεπτά όρια.
• 18 τόνοι κονσερβών ανανά σε σιρόπι, προέλευσης Ταϊλάνδης, εξαιτίας εμφανών αλλοιώσεων της εσωτερικής επιφάνειας των δοχείων.
• 2,5 τόνοι κουκουνάρι, προέλευσης Τουρκίας, εξαιτίας παρουσίας σαλμονέλας.
• 2,5 τόνοι πιπεριές, προέλευσης Ιορδανίας, εξαιτίας ανίχνευσης φυτοπροστατευτικών προϊόντων πάνω από τα ανώτατα επιτρεπτά όρια.
• 4,4 τόνοι φασολάκια, προέλευσης Τουρκίας, εξαιτίας ανίχνευσης υπολειμμάτων φυτοπροστατευτικών προϊόντων πάνω από τα ανώτατα επιτρεπτά όρια.
• 1,1 τόνοι φασολάκια, προέλευσης Ιορδανίας, εξαιτίας ανίχνευσης υπολειμμάτων φυτοπροστατευτικών προϊόντων πάνω από τα ανώτατα επιτρεπτά όρια.
• 6,3 τόνοι αμπελόφυλλα σε άλμη, προέλευσης Τουρκίας, εξαιτίας ανίχνευσης υπολειμμάτων φυτοπροστατευτικών προϊόντων πάνω από τα ανώτατα επιτρεπτά όρια.
• 271 τόνοι σκληρού σίτου βιολογικής παραγωγής, εξαιτίας ανίχνευσης υπολειμμάτων φυτοπροστατευτικών προϊόντων πάνω από τα ανώτατα επιτρεπτά όρια και φυτοπροστατευτικών προϊόντων που έχει ανακληθεί η έγκριση κυκλοφορίας τους.
• 250 κιλά πιπεριές, προέλευσης Συρίας, εξαιτίας ανίχνευσης υπολειμμάτων φυτοπροστατευτικών προϊόντων πάνω από τα ανώτατα επιτρεπτά όρια.
• 38 τόνοι σουσάμι, προέλευσης Αιθιοπίας, εξαιτίας παρουσίας σαλμονέλας.
• 80 τόνοι σταφίδα, προέλευσης Κίνας, εξαιτίας αλλοιώσεων από έντομα και μη αναγραφής της χώρας προέλευσης.
• 32 τόνους ελιές μαύρες, προέλευσης Τουρκίας, εξαιτίας προσβολής από δάκο και αλλοίωσης των ποιοτικών χαρακτηριστικών.
• 35 τόνοι αραχίδες, προέλευσης Κίνας, εξαιτίας ανίχνευσης αφλατοξινών πάνω από τα ανώτατα επιτρεπτά όρια.
• 7 τόνοι βερύκοκα αποξηραμένα, προέλευσης Τουρκίας, εξαιτίας ανίχνευσης θειωδών πάνω από τα ανώτατα επιτρεπτά όρια.
• 36 τόνοι σταφίδες, προέλευσης Κίνας, εξαιτίας αδυναμίας ταυτοποίησης των φορτίων.

Παρασκευή 21 Μαΐου 2010

Στο 175% το ΑΕΠ προβλέπουν για την Ελλάδα οι Γερμανοί ως το 2020!

Σε σχετική ειδική εκδήλωση για οικονομικούς αναλυτές, τραπεζίτες και τα μέλη του Συλλόγου Οικονομικών και Εμπορικών Σύμβούλων Βερολίνου, οι οικονομολόγοι κ.κ. Gunter Deuber και Sebastian Becker του Ινστιτούτου Deutsche Bank Research (το οποίο ανήκει στον τραπεζικό όμιλο της Deutsche Bank) παρουσίασαν ειδική μελέτη και σχετική πρόγνωση για το δημόσιο χρέος 38 κρατών (17 ανεπτυγμένων και 21 υπό ανάπτυξη κρατών που καλύπτουν το 85% του παγκόσμιου ΑΕΠ) ως το 2020. Η πρόβλεψη του Ινσιτούτου για το δημόσιο χρέος της Ελλάδας, είναι ότι θα προσεγγίζει το 175% του ΑΕΠ ως το 2020Σύμφωνα με τη μελέτη και τις εκτιμήσεις του Ινστιτούτου παρατηρούνται πολύ σημαντικότερα δημοσιονομικά προβλήματα στις ανεπτυγμένες οικονομίες απ΄ότι στις υπό ανάπτυξη με αποτέλεσμα αυτή τη στιγμή τα πρωτογενή ελλείμματα των ανεπτυγμένων κρατών συμπεριλαμβαονμένων της Ελλάδας, της Ιαπωνίας, των ΗΠΑ, της Μεγάλης Βρετανίας, της Πορτογαλίας της Ισπανίας, της Ιρλανδίας, της Ιταλίας, της Γαλλίας, της Γερμανίας κ.α. να έχουν εκτοξευθεί πλέον σε δυσθεώρητα ύψη.
Είναι χαρακτηριστικό, ότι με βάση την ανάλυση, το 65% των 17 ανεπτγμένων κρατών έχουν για το 2010 δημόσιο χρέος πάνω από 75% του ΑΕΠ τους. Αυτά δε που έχουν πάνω από 100% του ΑΕΠ τους, προσεγγίζουν το 40% των υπό εξέταση ανεπτυγμένων κρατών. Η πρόβλεψη για το 2020 είναι, ότι οι υπό εξέταση ανεπτυγμένες χώρες θα έχουν κατά μέσο όρο περί το 133% ΑΕΠ δημόσιο χρέος (το 2010 έχουν λίγο πάνω από 100% ΑΕΠ), ενώ οι υπό ανάπτυξη χώρες κάτω από 40% ΑΕΠ.
Βασική παράμετρος για τη δυνατότητα σταθεροποίησης ή και μείωσης του δημοσίου χρέους ενός κράτους είναι ο ρυθμός ανάπτυξης της οικονομίας του να είναι ισοδύναμος ή μεγαλύτερος από τα επιτόκια που καταβάλλει το ίδιο το κράτος για να αποπληρώσει το δημόσιο χρέος του.
Κατά τη μελέτη του Ινστιτούτου το δημόσιο χρέος των κρατών αποτελεί πλέον πολύ σημαντική οικονομική παράμετρος, ενώ φαίνεται ότι έχει γίνει επικίνδυνα ασταθές και μη ελεγχόμενο σε αρκετές ανεπτυγμένες και σε λίγες υπό ανάπτυξη οικονομίες.

Αποσπάσματα από σχετική δημοσίευση στο Greekamericannewsagency.com

Για τον "ανεξάρητο" τύπο

Ο Τζόν Σουϊντον, πρώην αρχισυντάκτης των New York Times, στην αποχαιρετηστήρια δεξίωση που έγινε προς τιμήν του πρίν βγεί στη σύνταξη, είπε, όταν κάποιος απο τους παρευρισκόμενους έκανε πρόποση για τον ανεξάρτητο Τύπο :
«Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα, σε αυτή τη περίοδο της ανθρώπινης ιστορίας που να αποκαλείται ανεξάρτητος Τύπος. Το γνωρίζετε και το γνωρίζω. Ούτε ένας ανάμεσά σας θα τολμούσε να εκστομίσει μια έντιμη γνώμη. Και αν τολμούσατε να την εκφράσετε γνωρίζετε εκ των προτέρων ότι ποτέ δεν θα εμφανιζόταν τυπωμένη στο χαρτί. Πληρωνόμαστε αρκετά ώστε να κρατάμε την τίμια άποψή μας, έξω από την εφημερίδα για την οποία γράφω. Εσείς επίσης παίρνετε ικανοποιητικούς μισθούς για παρόμοιες υπηρεσίες. Και αν κάποιος τολμούσε ή ήταν τόσο τρελός ώστε να γράψει την τίμια γνώμη του, θα βρισκόταν πολύ σύντομα στο δρόμο….
Είναι δουλειά και καθήκον κάθε δημοσιογράφου να καταστρέφει την αλήθεια, να ψεύδεται, να διαστρεβλώνει, να εξυβρίζει, να κολακεύει γονυπετής το Μαμωνά και να πουλάει τη Πατρίδα του για τον άρτο τον επιούσιο….
Είμαστε υποτελείς. Όργανα των πλουσίων που βρίσκονται στο παρασκήνιο. Είμαστε καραγκιόζηδες. Αυτοί οι άνθρωποι κινούν τα νήματα και εμείς χορεύουμε στο ρυθμό τους. Ο χρόνος, η ζωής μας, οι ικανότητές μας είναι ιδιοκτησία αυτών των ανθρώπων. Είμαστε διανοούμενες πόρνες».

Πηγή « Η ανύποτη ιστορία της εργασίας», του Richard O. Bayer, εκδόσεις United Electrical, Radio & Machine Workers of America, NY 1979

Ελλάδα, τίτλοι τέλους / του Γιώργου Πήτα


Aπό την ιστοσελίδα www.ppol.gr

Το «εργαστήρι δημοσιογραφίας» ήταν στη γωνία Ακαδημίας και Σίνα. Μέσα δεκαετίας '80 και τότε, για μία περίοδο είχα διδάξει εκεί ραδιόφωνο και τεχνικές επικοινωνίας.

Εκείνο το απόγευμα, μεταξύ δύο τάξεων, βρήκα ευκαιρία για ένα τσιγάρο και βγήκα στη βεράντα -σκονισμένη και γεμάτη κουτσουλιές από τα αντιπαθητικά περιστέρια. Χάζευα κάτω την Ακαδημίας, αυτοκινητάκια να πηγαίνουν και να έρχονται, κόσμο να περπατάει βιαστικά και το καυσαέριο να πήζει στην ατμόσφαιρα και να θυμίζει δακρυγόνο. Το μόνιμο δακρυγόνο της υποταγής μας στην «χημεία της εποχής».

Ο Κοσκωτάς, ο άνθρωπος από το πουθενά, έχει ήδη αγοράσει την «τράπεζα Κρήτης», ανοίγει την εκδοτική εταιρία «γραμμή», έχει γίνει «ίνδαλμα» για πολλούς, ενώ ακόμα δεν έχει δολοφονηθεί ο Μιχάλης Καλτεζάς, ενώ έχει προηγηθεί η αλησμόνητη κατάληψη του χημείου από τους «τρελούς κι ευτυχισμένους», σηματοδοτώντας το «τέλος της αθωότητας».

Σε μερικούς από μας, είχε ήδη αρχίσει να μυρίζει έντονη «παρακμίλα». Το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα, ιστορική αναγκαιότητα κατά πολλές αναγνώσεις, είχε ήδη χειρουργήσει δραστικά τον κοινωνικό ιστό και κυρίως είχε δώσει την ευκαιρία σε πολλούς να αποκτήσουν τεράστια δύναμη, χωρίς να έχουν ούτε την παιδεία ούτε τη διάθεση να την χειραγωγήσουν προς όφελος της κοινωνίας.

«Έχεις ένα τσιγάρο;» Ήταν η γνώριμη και μάλλον σιγανή φωνή του Αντρέα Λεντάκη. Δέχτηκε το άφιλτρο που του πρόσφερα και ρώτησε «τι σκέφτεσαι έτσι βαρύς;». «Νομίζω πιάνουμε πάτο όπου να 'ναι» του απάντησα για να ακούσω ένα κατηγορηματικό «Γιώργο, ακόμα δεν έχεις δει απολύτως τίποτα! Ακόμα έχει πολύ δρόμο». Τον κοίταξα, δεν θυμάμαι με τι ύφος, και εκείνος συνέχισε «αν υπήρχε κράτος, θα κατέρρεε γρήγορα. Αλλά στην Ελλάδα δεν δημιουργήθηκε ποτέ, ο μόνος "θεσμός" είναι ένα άτυπο παρακράτος που κυβερνά. Σαν το μαύρο χρήμα, βρίσκει πάντα τρόπο να επιβιώνει λαθραία».

1985 είπα και στην αρχή. Είναι η εποχή που η πλήρης ανυπαρξία βάσεων στην κοινωνία, απελευθερώνει δυναμικά προς την επιφάνεια τις χυδαιότερες τάσεις που θα μπορούσαμε να φανταστούμε. Είναι η εποχή στην οποία ο έντυπος εμετός της «αυριανής» επιβραβεύεται πανηγυρικά από τον «λαό» με τη μεγαλύτερη κυκλοφορία καθημερινής εφημερίδας σε πανελλήνια κλίμακα: 243,534 φύλλα την ημέρα...!

Η «εφημερίδα» που εξύβρισε με τον πιο επαίσχυντο τρόπο τον Μάνο Χατζιδάκι, που είχε την ελεεινολογία ως επιλεγμένο επικοινωνιακό ύφος. Και ένα από τα τεράστια εγκλήματα του ΠΑΣΟΚ, η αναγνώριση της και μάλιστα δια στόματος Ανδρέα Παπανδρέου ως της εφημερίδας που... στηρίζει το κίνημα.

Η Ελλάδα είχε πάρει τη μορφή ενός γιγάντιου καζανιού, στο οποίο μέσα πετάγονταν και ανακατεύονταν τα πλέον ετερόκλητα υλικά για να μαγειρευτεί το απίθανο υλικό του μέλλοντος της. Η «αυριανή» και ο «αυριανισμός» ήταν μόνο ένα από τα πολλά συστατικά. Ο Κοσκωτάς, οι χρηματισμοί, οι εξαγορές συνειδήσεων ένα άλλο. Η Ελλάδα του τσιφτετελιού, του ουίσκι, των χιλιάδων νυχτερινών κέντρων με τις πίστες και τα «μωρά» τους που χόρευαν στις μπάρες ανέμελα, ο υπουργός Γιαννόπουλος που βάφτιζε τα κέντρα «πολιτιστικά ιδρύματα», το περιοδικό «κλικ» και το «λάιφ στάιλ», η καθιέρωση της «μαγκιάς» και των «κολλητών» ξύπνιων, οι χιλιάδες επί χιλιάδων διορισμοί στο δημόσιο με κομματικά κριτήρια, η επέλαση των κάφρων σε όλα τα επίπεδα της δημόσιας ζωής, η πλήρης ανυπαρξία θεσμών και αξιοκρατίας, η δικτατορία του χαβαλέ και ο καθεστωτικός σχεδόν σαρκασμός προς τους ανθρώπους του πνεύματος, κατέστρεψαν κάθε είδους αντιστάσεις.

Το νεοελληνικό όνειρο πια είναι «αρμάνι», «γκούτσι», Φιλιππινέζα, πούρο, χρηματιστήριο, «πούλα-αγόρασε», BMW, και ταυτόχρονα σπρωξίδι, υστερία, συνωστισμός, καβαλημένοι δικτατορίσκοι πίσω από τα γραφεία της εφορίας και της κάθε κρατικής υπηρεσίας. Ένας εκρηκτικός συνδυασμός με μία και μοναδική ταυτότητα: απόλυτη, συμπαγής, αδιαπέραστη αναξιοπρέπεια.

Κάπου εκεί, μέσα σε αυτόν τον αχταρμά της χυδαιότητας που από το περιθώριο και την ανυπαρξία γίνεται κυρίαρχη τάξη, συνεχίζουν να υπάρχουν ομάδες, παρέες, πυρήνες νέων ανθρώπων που αρνούνται να μπουν στα κοστούμια που τους προτείνει το περιβάλλον.

Και όταν θα δολοφονηθεί ο Μιχάλης Καλτεζάς, το σχέδιο θα μπει σε πλήρη εφαρμογή. Και το σχέδιο είναι οι αμέτρητοι τόνοι πρέζας που ρίχτηκαν στα Εξάρχεια ώστε αυτά από φούρνο ιδεών να μεταβληθούν σταδιακά σε κρεματόριο συνειδήσεων.

Έγιναν όλα αυτά τα χρόνια, πάρα πολλά και έγιναν ταυτόχρονα. Περισσότερα από όσα προλαβαίνει να αφομοιώσει η συνείδηση και να βγάλει δέκα συμπεράσματα της προκοπής. Από τη μια οι «φυλές της Μυκόνου» και τα νεοεμφανιζόμενα τζάκια. Διάφοροι απίθανοι άνθρωποι που έπεφταν με το αλεξίπτωτο και διαχειριζόντουσαν απίστευτα χρήματα που κανείς δεν μπορούσε να καταλάβει πως τα είχαν βρει.

Από την άλλη καμία αντίσταση. Κάποιοι αντιδρούσαν βέβαια. Κάποιοι κάθε τόσο έγραφαν. Βιβλία, άρθρα, ομιλίες, διακηρύξεις, μανιφέστα, όλα, έπεφταν στο κενό. Η κοινωνία διάβαζε «αυριανή» και χαμογελούσε όταν η βρωμερή φυλλάδα καλούσε το αναγνωστικό της κοινό να…καταγγείλει οτιδήποτε γνωρίζει για την προσωπική ζωή του «κύναιδου Χατζιδάκι».

Και για να κάνω ένα άλμα στο χρόνο, αλλιώς θα πρέπει να γράφω αμέτρητες σελίδες, φτάσαμε στην Ελλάδα των απέραντων ηδονών. Όταν ξαφνικά χιλιάδες επί χιλιάδων νεοέλληνες έγιναν... παίκτες του χρηματιστήριου. Όταν ξαφνικά, τα νησιά των διακοπών μας, γέμισαν με τρελαμένους τύπους που φορώντας το μαγιό και την πλαστική σαγιονάρα περιφέρονταν επιδεικτικά με τα κινητά κολλημένα στα αυτιά φωνάζοντας τις λέξεις-κλειδιά της ευτυχίας: πούλα! Αγόρασε!

Και όλα αυτά τα χρόνια, τα θυμάμαι με αμέτρητο κόσμο σε όλες τις ώρες του εικοσιτετράωρου να γεμίζει ασφυκτικά τις πλατείες και να πίνει τις φραπεδιές ή να πλημμυρίζει τα διάφορα ψευτονεοϋορκέζικα στέκια στο Χαλάνδρι και αλλού και να μασουλάει αβέρτα σολομούς και καρπάτσιο -έτσι ακριβώς όπως κάνανε και στα χωριά τους…

Η Ελλάδα, μπήκε σε ένα τεράστιο μπαλόνι και ανέβηκε στα ουράνια. Έζησε για πολλά χρόνια ένα τεράστιο ψέμα καταληστεύοντας το μέλλον των παιδιών της. Έφτασε στο αποκορύφωμα το 2004, με τους ολυμπιακούς αγώνες και το γιούρο αλλά εκεί είναι που άρχισε να δείχνει την σάπια οδοντοστοιχία με την οποία καταβρόχθιζε τόσον καιρό.

Οι υποδομές των αγώνων, που θα αποδίδονταν στην κοινωνία καταστράφηκαν ή καταστρέφονται, το γιούρο -καθώς το βλέπω από απόσταση- κατακτήθηκε κυρίως με κουτοπονηριά παρά με αξιοσύνη, και από το 2004 και μετά η πιο ανίκανη κυβέρνηση όλων των εποχών απλά χόρεψε πρώτο τραπέζι πίστα στην Τσιφτετελλάδα που κληρονόμησε.

Δεν ξέρω ποιο είναι το μέλλον μας. Οι εποχές που έρχονται είναι εξαιρετικά άγριες. Δεν είναι λίγοι αυτοί που βλέπουν ένα μακρύ χειμώνα για την ανθρωπότητα, τον χειμώνα της κρίσης του καπιταλισμού η οποία περιλαμβάνει πολλά φαινόμενα για τα οποία δεν είμαστε έτοιμοι.

Όπως οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, που σημαίνουν εκατομμύρια επί εκατομμυρίων οικοπρόσφυγες, νέες εστίες πολέμου και μετανάστες. Αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα όμως, δεν είναι απλά το προϊόν της παγκόσμιας κρίσης του καπιταλισμού. Αυτή, ίσως και να είναι ευλογία κατά κάποιο τρόπο, γιατί στάθηκε η αφορμή για να φανούν με τραγικό τρόπο οι αναπηρίες του τόπου μας.

Όταν όμως συλλαμβάνεται ένας Μάριος Ζ. ως...τρομοκράτης και ένα μπουκάλι σαμπουάν υποδεικνύεται ως βόμβα μολότοφ ενώ την ίδια ώρα κυκλοφορεί ελεύθερος ο Μάκης Ψωμιάδης, τότε, ο μόνος δρόμος που ανοίγει (ξανά) είναι αυτός του χάους.

Αν συνεχίσουν τα πράγματα έτσι, ο Δεκέμβρης του 2008 θα μοιάζει με παιδική χαρά.
________________________________________Ο Γιώργος Πήττας είναι ποιητής

Το μέγα ψέμα



Στον λίγο καιρό που μας κυβερνά ο πρωθυπουργός είπε πολλά ψέματα. Κινδυνολόγησε για τις επιπτώσεις της στάσης πληρωμών –«εξηγήστε τι θα συμβεί, αν χρεοκοπήσει η χώρα, αν κηρύξει στάση πληρωμών. Τι θα γίνει με τους μισθούς και τις συντάξεις;»- ενώ πολύ καλά γνωρίζει, όπως και όλοι όσοι ξέρουν από δημόσια οικονομικά, ότι το να μην πληρωθούν οι τραπεζίτες που δάνεισαν το δημόσιο είναι ακριβώς η προϋπόθεση για να συνεχίσουν να πληρώνονται μισθοί και συντάξεις.
Είναι επίσης ψέμα ότι το τεράστιο δημόσιο χρέος όλων των ευρωπαϊκών χωρών, ακόμη και της ίδιας της Γερμανίας, πρέπει να αποπληρωθεί. Η αλήθεια είναι ότι το χρέος αυτό δεν μπορεί να εξοφληθεί και ούτε καν πρέπει, αφού δημιουργήθηκε ακριβώς επειδή τις τελευταίες δεκαετίες απαλλάχθηκαν δυσανάλογα από τα δημόσια βάρη οι ισχυροί και κατεξοχήν οι τράπεζες. Αντί να τους φορολογούν, οι νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις δανείζονταν χρήματα από αυτούς, και υπόσχονταν να τούς τα επιστρέψουν με τόκο. Πράγμα φυσικά αδύνατο μακροπρόθεσμα. Το παρεπόμενο ψέμα, και ακόμη πιο εξωφρενικό, είναι ότι θα περιορίσουν αυτό το χρέος οι πολιτικές αιματηρής λιτότητας που θέλουν να μας επιβάλουν. Τα τριακόσια δισεκατομμύρια που χρωστά η Ελλάδα δεν μαζεύονται, όσα διακοσάευρα και αν αρπαχτούν κάθε μήνα από τους μικρομεσαίους, όσα σχολεία και νοσοκομεία και αν κλείσουν, όσοι εργαζόμενοι και αν πεταχτούν στην ανεργία.
Ο νεοφιλελευθερισμός διανοητικά έχει καταρρεύσει από καιρό, πράγμα που ομολόγησαν ακόμη και οι αρχιερείς του πρόπερσι, όταν αντίθετα στα δόγματά του οι τράπεζες διασώθηκαν από τα κράτη. Ανερυθρίαστα όμως οι κυβερνήσεις και κάποιοι ευτελείς δημοσιογράφοι τον επικαλούνται ξανά και ξανά, προσπαθώντας να περικόψουν τα λαϊκά εισοδήματα και να καταστρέψουν το στοιχειώδες έστω κράτος προνοίας. Βασανίζουν την κοινωνία εφαρμόζοντας με ακόμη μεγαλύτερη αδιαλλαξία τις ίδιες συνταγές που μας οδήγησαν στη σημερινή κρίση.

Πέμπτη 20 Μαΐου 2010

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΤΟΥ ΞΕΝΙΑ ΣΤΟ ΠΑΡΚΟ ΤΟΥ ΑΝΑΥΡΟΥ

Η ΧΩΜΑΤΕΡΗ ΤΟΥ ΑΝΑΥΡΟΥ! ή Όταν το πάρκο είναι για ξεπούλημα(φωογραφία και λεζάντα από τη Παρέμβαση Πολιτών Βόλου)

Εκφράζουμε την πιο έντονη αγανάκτηση για την προσπάθεια της Δημοτικής Αρχής, που με πρόσχημα την αλλαγή του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου της πόλης σκοπεύει να μετατρέψει το πάρκο του Αναύρου σε οικόπεδο, δίνοντας τη δυνατότητα να οικοδομηθεί, αλλάζοντας τη χρήση του από χώρο πρασίνου σε χώρο τουριστικής εκμετάλλευσης. Αυτό σημαίνει ότι μπορούν να κτιστούν εκεί κτήρια με απεριόριστο αριθμό κλινών.

Αυτή η θλιβερή ιστορία ξεκίνησε επί αμαρτωλής θητείας Μήτρου-Γούσιου, οι οποίοι εν κρυπτώ και κάτω από το τραπέζι, συμφώνησαν με τον επιχειρηματία που εκμεταλλεύτηκε το Ξενία να του παραχωρηθεί εντελώς παράνομα, πράγμα που αποτελεί σκάνδαλο για την πόλη μας που πνίγεται από την ρύπανση και την έλλειψη ελεύθερων χώρων.

Η πρώτη απόπειρα να περάσει από το Δημοτικό Συμβούλιο η αλλαγή χρήσης του πάρκου και η οικοδόμησή του απέτυχε χάρη στη σθεναρή αντίδραση των πολιτών του Βόλου.

Μέσα από την ανάγκη μας να ορίζουμε εμείς οι ίδιοι τις ζωές μας και όχι αυτοί που αποφασίζουν βάση των προσωπικών τους φιλοδοξιών αλλά και των συμφερόντων των επιχειρηματιών, δημιουργήθηκε η Ανοιχτή Λαϊκή Συνέλευση των Πολιτών. Μια ανοιχτή διεργασία στην οποία όλοι, ανεξάρτητα από τους διαχωρισμούς που μας έχουν επιβάλλει, συμμετέχουμε εκφέροντας τη γνώμη μας, προτείνοντας λύσεις για τα προβλήματα που μας απασχολούν. Με σκοπό να αποτελέσει τον πιο άμεσο τρόπο αντιμετώπισης και διευθέτησης των προβλημάτων, όπως αυτό του πάρκου του Αναύρου και στη συνέχεια οποιουδήποτε άλλου προβλήματος απασχολεί την πόλη μας.

Δηλώνουμε ότι δεν θα κτιστεί ούτε ένα μέτρο γης που είναι κοινόχρηστος χώρος.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΚΟ ΑΝΑΥΡΟΥ


ΤΟ ΠΑΡΚΟ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ 25 ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ


ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΧΩΡΟΣ ΠΡΑΣΙΝΟΥ ΠΕΡΙΠΑΤΟΥ ΚΑΙ ΑΝΑΨΥΧΗΣ


ΤΑ ΠΑΡΚΑ ΚΑΙ ΟΙ ΠΛΑΤΕΙΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙΚΟΠΕΔΑ


ΠΟΛΙΤΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΡΚΟΥ ΑΝΑΥΡΟΥ

Τετάρτη 19 Μαΐου 2010

ΝΕΑ ΤΡΟΠΗ ΣΤΗ ΔΙΑΜΑΧΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΝΗΕΣ


από τον Ιό της ελευθεροτυπίας

Το «χρυσόβουλο» του υπουργείου


Ενώ στη Βουλή φουντώνει η συζήτηση για το Βατοπέδι, ορισμένες άλλες ιερές αγοραπωλησίες βρίσκονται στον αέρα. Η Μητρόπολη του Βόλου αντικρούει την τοπική Κτηματική Υπηρεσία και υπεραμύνεται της επένδυσης στην περιοχή Νηές.

Εκεί που πιστεύαμε ότι με την απόφαση της τοπικής Κτηματικής Υπηρεσίας του Βόλου θα δινόταν ένα τέλος στην υπόθεση που δίκαια ή άδικα έχει ονομαστεί «Βατοπέδι της Μαγνησίας», το ζήτημα αναζωπυρώνεται. Η τοπική Μητρόπολη αντεπιτίθεται θεωρώντας ότι ορθώς προχώρησε στην πώληση σε ιδιώτες εκτάσεων της Μονής Ξενιάς στην περιοχή Νηές και αντικρούει το πόρισμα της τοπικής Κτηματικής Υπηρεσίας, το οποίο αποδίδει πίσω στο δημόσιο αυτές τις εκτάσεις (βλ. σχετ. δημοσίευμα του «Ιού», 25.4.10). Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, το ΣΔΟΕ εισβάλλει την περασμένη βδομάδα στο γραφείο του διευθυντή της Κτηματικής Υπηρεσίας του Βόλου για έλεγχο, μετά από δύο ανώνυμες και μια επώνυμη καταγγελία εναντίον του.

Θυμίζουμε ότι η επίμαχη έκταση προοριζόταν από τους ιδιώτες αγοραστές για μεγάλες τουριστικές εγκαταστάσεις και γήπεδα γκολφ, ενώ στην πορεία συνδέθηκε με την ανάθεση της τέλεσης των Μεσογειακών Αγώνων στο Βόλο και τη Λάρισα. Πρόσθετο ενδιαφέρον για τα μέσα ενημέρωσης απέκτησε η υπόθεση όταν έγινε γνωστό ότι η εταιρεία που αγόρασε τις επίμαχες εκτάσεις ανήκε στον Μίλτο Καμπουρίδη, κουνιάδο του γιου της Ντόρας Μπακογιάννη, ενώ επικεφαλής της επιτροπής διεκδίκησης των Μεσογειακών του 2013 ήταν ο Ισίδωρος Κούβελος. Για την υπόθεση έχουμε δημοσιεύσει εκτενή ρεπορτάζ (12 και 19.7.09), και έχουμε φιλοξενήσει τις απόψεις του Μητροπολίτη, του εκπροσώπου των αγοραστών και του κ. Κούβελου (19.7.09). Οπως διαπιστώσαμε κατά τη δημοσιογραφική έρευνα, η πλευρά της Μητρόπολης ανακάλυπτε κάθε φορά κάποιο νέο «λαγό» για να τεκμηριώσει τους ισχυρισμούς της. Οταν αμφισβητήθηκαν οι τίτλοι των συγκεκριμένων εκτάσεων, «ανακαλύφτηκαν» κάποιοι «οθωμανικοί τίτλοι» (ταπιά) στο Τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής. Και όταν αποκαλύψαμε ότι το Τουρκικό Προξενείο δεν έχει ιδέα και ότι είναι τουλάχιστον άκομψη η ανάμιξή του σε μια εσωτερική υπόθεση που έμμεσα αγγίζει την υπουργό Εξωτερικών, τότε η Μητρόπολη ανακάλυψε για στήριγμα ένα νέο «στοιχείο», το έγγραφο του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης 105466/3811/14-8-09.

Τις σημερινές απόψεις της Μητρόπολης Δημητριάδος φιλοξενούμε στην τρίτη σελίδα του «Ιού». Το ενδιαφέρον είναι ότι αυτό το έγγραφο, όπως ρητά αναφέρει, αποτελεί απάντηση στους βουλευτές Μιχάλη Καρχιμάκη και Γρηγόρη Νιώτη, οι οποίοι στις 14.7.09 κατέθεσαν στη Βουλή το αποκαλυπτικό ρεπορτάζ του «Ιού» («Μετά τα χρυσόβουλα τα ταπιά», 12.7.09). Δηλαδή το έγγραφο αυτό του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης ήρθε να σφραγίσει εκ των υστέρων τις αγοραπωλησίες στις Νηές μετά τις αποκαλύψεις του Τύπου.

Για το έγγραφο αυτό του υπουργείου ζητήσαμε τη γνώμη του Μιχάλη Καρχιμάκη, ο οποίος είχε τότε καταθέσει το δημοσίευμα, αλλά σήμερα είναι ο αρμόδιος υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης. Τη σχετική του δήλωση φιλοξενούμε σε διπλανές στήλες. Επικοινωνήσαμε και με τον προκάτοχό του και βουλευτή σήμερα της Νέας Δημοκρατίας Κώστα Κιλτίδη. Ο κ. Κιλτίδης διέψευσε ότι χειρίστηκε ποτέ την υπόθεση αυτή, διότι ουδέποτε είχε σχέση με την πολιτική γης του υπουργείου και ασκούσε μόνο τη δασική πολιτική. Οταν του θέσαμε υπόψη το επίμαχο έγγραφο, το οποίο συντάχθηκε από τη διεύθυνση δασικής πολιτικής του υπουργείου, τότε ο κ. Κιλτίδης μας ενημέρωσε ότι από τον Ιανουάριο του 2009 ασχολιόταν μόνο με την αλιεία και η δασική πολιτική είχε περάσει στην αρμοδιότητα του υπουργού κ. Χατζηγάκη.

Ασαφείς και ανίσχυροι τίτλοι

Οσα ακολουθούν, στηρίζονται στην πρόσφατη γνωμάτευση που συνέταξε ο δικηγόρος Γιώργος Λωρίτης για λογαριασμό της «Περιβαλλοντικής Πρωτοβουλίας Μαγνησίας». Επειδή το ζήτημα έχει περίπλοκες νομικές πλευρές, ο κ. Λωρίτης επιχειρεί μια περιοδολόγηση του ιδιοκτησιακού καθεστώτος της επίμαχης έκτασης. Στο τέλος της μελέτης του αναλύει το επίμαχο έγγραφο του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, το οποίο επικαλείται τώρα η Μητρόπολη:

1794-1896: "Ολα τα έγγραφα των ετών αυτών όπως δικαστικές αποφάσεις κλπ. αναφέρονται σε έκταση που τα σύνορά της είναι ασαφή και προφανώς διαφέρουν από αυτά της σημερινής επίμαχης έκτασης και έτσι τα έγγραφα αυτά είναι άσχετα με την παρούσα υπόθεση. Αυτό το κατέδειξα και προ μηνών στα σχετικά ρεπορτάζ του «Ιού της Κυριακής» στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία (12 και 19.7.09) και το αποδεικνύει και το πόρισμα με σχετική τεχνική έκθεση μηχανικού της υπηρεσίας. Ας υπάρξει ανταπάντηση με αντιπαραβολή των ορίων της επίμαχης έκτασης με τα όρια που αναφέρονται στα παλαιά αυτά έγγραφα για φανεί εάν συμπίπτουν ή όχι".

1933: "Το επικαλούμενο Προεδρικό Διάταγμα δεν λέει ότι αναγνωρίζει κυριότητα στο μοναστήρι. Κι αν το έλεγε, θα ήταν ανίσχυρο, γιατί δεν υπήρχε σχετική εξουσιοδότηση Νόμου που να το επιτρέπει αυτό. Κι αν υπήρχε, και πάλι θα ήταν ανίσχυρο, διότι δεν αναφέρει καθόλου όρια για την εκεί αναφερόμενη έκταση. Ενα οποιοδήποτε Π.Δ., με οποιοδήποτε περιεχόμενο, δεν είναι πασπαρτού για οποιαδήποτε έκταση οπουδήποτε στην Ελλάδα. Το πόρισμα ορθώς αποφαίνεται ότι «….Δεν έγινε δυνατόν, ούτε καν να συνδεθεί με την επίδικη έκταση, αφού άλλωστε δεν περιγράφονται ούτε κατά προσέγγιση τα όριά του….». Ας υπάρξει ανταπάντηση Α) με αντιπαραβολή των ορίων της επίμαχης έκτασης με τα όρια που αναφέρονται (εάν αναφέρονται) στο Π.Δ. για φανεί εάν συμπίπτουν ή όχι Β) με αναφορά του σημείου του Π.Δ. όπου αναγνωρίζεται η κυριότης του μοναστηριού και Γ) να αναφέρεται ο Νόμος που περιέχει σχετική εξουσιοδότηση, αφού είναι νομικά δεδομένο ότι ένα Π.Δ. από μόνο του (δηλ. χωρίς νομοθετική εξουσιοδότηση) δεν έχει την εξουσία για τίποτε".

"Συνεπώς κατά το 1933 το μοναστήρι με τους ανωτέρω επικαλούμενους τίτλους δεν έχει την επίμαχη έκταση στην κυριότητά του. Ηδη όμως από το 1915 απαγορεύεται η χρησικτησία κατά του ελληνικού δημοσίου και έτσι μόνο με νόμιμη παραχώρηση από το ελληνικό δημόσιο θα μπορούσε το μοναστήρι να αποκτήσει κυριότητα στην επίμαχη έκταση. Τέτοια όμως παραχώρηση δεν την επικαλείται κανένας! Οποιοδήποτε μεταγενέστερο έγγραφο, εφόσον δεν αποτελεί (που δεν αποτελεί) νόμιμη παραχώρηση από το ελληνικό δημόσιο προς το μοναστήρι είναι αδιάφορο ως ατελέσφορο. Μάλιστα για το δασικό και λιβαδικό τεμάχιο από την επίμαχη έκταση , αυτό ανήκει στο ελλ. δημόσιο και διότι δεν τηρήθηκε η διαδικασία του Β.Δ. της 17.11.1836 «περί ιδιωτικών δασών» και του Β.Δ. της 3/12-12.1833 για τις λιβαδικές εκτάσεις.

Παρόλα αυτά, θα ακολουθήσω τη χρονική αλληλουχία, διότι και οι μεταγενέστεροι επικαλούμενοι τίτλοι είναι μη νόμιμοι και πάσχουν και εξ άλλων λόγων".

Η μεταπολεμική περίοδος

1952-1959: "Εμφανίζεται το ελληνικό δημόσιο να παίρνει από το μοναστήρι εκτάσεις που αληθώς δεν ανήκουν στο μοναστήρι αφού μέχρι το 1933 το μοναστήρι δεν είχε τίποτε και μετά δεν απέκτησε τίποτε. Αρα το ελληνικό δημόσιο εξαγόρασε ...δικές του εκτάσεις. Αυτή όμως η εξαγορά δίνει στο ελληνικό δημόσιο κυριότητα που ...ήταν ήδη δική του και δεν δίνει κυριότητα στο μοναστήρι. Ο χάρτης διανομής του 1958 που επικαλείται η ανωτέρω απάντηση είναι ανυπόγραφος και συνεπώς είναι ανυπόστατος. Ο κτηματολογικός πίνακας διανομής του 1958 που επικαλείται η ανωτέρω απάντηση είναι «φάντασμα», αφού δεν συνδέεται με κανένα άλλο δημόσιο έγγραφο και δεν βγάζει νόημα, αφού δεν συνδέεται με κανένα τοπογραφικό διάγραμμα ούτε περιγράφει όρια. Ούτως ή άλλως οι ίδιοι οι συμβαλλόμενοι στα δικά τους 10 συμβόλαια δεν επικαλούνται αυτά τα έγγραφα αλλά αντιθέτως επικαλούνται τον χάρτη αποτυπώσεως του 1954 (που είναι νομίμως υπογεγραμμένος) και τον κτηματολογικό πίνακα του 1954 που είναι και τα δύο αυτά έγγραφα συνδεδεμένα και με άλλα δημόσια έγγραφα και μεταξύ τους και μέσω του χάρτη περιέχουν και όρια και λένε ότι το ελληνικό δημόσιο από τις δικές του εκτάσεις εξαγοράζει όλες πλην 1.358 στρ., δηλαδή κι αν είχε κάτι το μοναστήρι πάντως του έμειναν μόνο 1.358 στρ."

"Ομως το μοναστήρι δεν είχε τίποτε και αυτά τα 1.358 στρ. δεν γίνονται μοναστηριακά μόνο και μόνο επειδή το ελληνικό δημόσιο δεν τα εξαγόρασε από το μοναστήρι. Η έλλειψη «παράλογης εξαγοράς» από το μοναστήρι δεν συνιστά νόμιμη μεταβίβαση στο μοναστήρι! Και πάλι το μοναστήρι δεν έχει τίποτε".

1980: "Το 1980, με ένα και μοναδικό συμβόλαιο (υπ’ αρ. 6920/1980 δωρητήριο συμβόλαιο), το μοναστήρι, δηλαδή η Ι. Μονή Ξενιάς φέρεται να δωρίζει στην Ι.Μ. Δημητριάδος έναν ελαιώνα 1.358 στρ. Την έκταση αυτή το μοναστήρι δηλώνει ότι την έχει με χρησικτησία και όχι με τα έγγραφα της 10ετίας του 1950. Τα σύνορα αυτής της έκτασης δεν εφαρμόζονται πουθενά στις Νηές. Το μοναστήρι όμως είπαμε ότι δεν είχε (νομίμως) καμία έκταση στην περιοχή και συνεπώς ούτε και η Ι.Μ. Δημητριάδος δεν αποκτάει τίποτε. Ούτως ή άλλως το συμβόλαιο αυτό είναι και τυπικά άκυρο λόγω τυπικών ελλείψεων".

1987-1988: "Η Ι. Μονή Ξενιάς συμβλήθηκε με το ελληνικό δημόσιο και η σχετική σύμβαση που έγινε σε εφαρμογή του Ν. 1700/1987 κυρώθηκε με το Ν. 1811/1988 και έτσι οτιδήποτε κι αν είχε η Ι. Μονή Ξενιάς μεταβιβάσθηκε στο ελληνικό δημόσιο. Συνεπώς και πάλι το μοναστήρι ή η Ι.Μ. Δημητριάδος δεν έχουν τίποτε στις Νηές".

1990: "Η Ι. Μονή Ξενιάς και η Ι.Μ. Δημητριάδος επαναλαμβάνουν το άκυρο δωρητήριο του 1980 αλλά και πάλι η Ι.Μ. Δημητριάδος δεν αποκτάει τίποτε Α) διότι το μοναστήρι δεν είχε τίποτε για να δωρήσει και Β) διότι κι αν είχε, ήδη, ο,τιδήποτε κι αν είχε, περιήλθε στο ελληνικό δημόσιο με την ανωτέρω σύμβαση του 1988".

2006-2007: "Η Ι.Μ. Δημητριάδος (πωλήτρια) το 2006-7 μεταβίβασε με 10 συμβόλαια (πωλήσεις ή μακροχρόνιες μισθώσεις) στην εταιρία «Golfing Developments Μελετητική Κατασκευαστική Α.Ε.» (αγοράστρια) τεμάχια μιας έκτασης συνολικού εμβαδού 3.000 στρ. περίπου. Στα συμβόλαια αυτά οι ίδιοι οι συμβαλλόμενοι αναγράφουν ότι το κάθε μεταβιβαζόμενο τεμάχιο προέρχεται από την μεγαλύτερη έκταση των 1.358 στρ. που είχε αποκτήσει η πωλήτρια από την Ι. Μονή Ξενιάς με το υπ’ αρ. 6920/1980 δωρητήριο συμβόλαιο. Με ένα και μόνο συμβόλαιο (υπ’ αρ. 39642/2006) μεταβιβάζονται 1.601 στρ. ως προερχόμενα από την μεγαλύτερη έκταση των ...1.358 στρ. Αυτά τα μνημονεύει και το πόρισμα. Δεν εξηγείται πώς γίνεται από 1.358 στρ. να «βγαίνουν» τεμάχια που στο σύνολό τους να ανέρχονται σε 3.000 στρ. περίπου και πώς το 1.358 είναι μεγαλύτερο από το 1.601. Και πάλι η Ι.Μ. Δημητριάδος δεν έχει τίποτε και η αγοράστρια εταιρία δεν αποκτάει τίποτε".

2010: "Η Κτηματική Υπηρεσία Μαγνησίας δηλώνει απλώς αναρμόδια για τις δασικές εκτάσεις αλλά αποφαινόμενη για τον ελαιώνα των 1.358 στρ. ότι οι επικαλούμενοι τίτλοι των συμβαλλομένων δεν είναι νόμιμοι και αφού τους ίδιους τίτλους επικαλούνται και για τις δασικές εκτάσεις τότε κατά λογική αναγκαιότητα το πόρισμα ισχύει και για τις δασικές εκτάσεις, δηλαδή τελικά για ολόκληρη την επίμαχη έκταση των 3.000 στρ".

Για τους ισχυρισμούς της Μητρόπολης

"Στην ανακοίνωση της Μητρόπολης γίνεται ειδική μνεία στο υπ’ αρ. πρ. 105466/3811/14-8-09 έγγραφο του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και ότι δήθεν το έγγραφο αυτό αναγνωρίζει την επίμαχη έκταση υπέρ των συμβαλλομένων στα ανωτέρω 10 συμβόλαια. Όμως: Στην 1η σελίδα στην 2η παρ. το έγγραφο αναφέρεται στο επίμαχο «δάσος Νηές-Χλωμόν του δήμου Σούρπης» και εμμέσως πλην σαφώς ταυτίζει αυτό το δάσος με την επίμαχη έκταση των 3.000 στρ. περίπου, αποφαινόμενο ότι είναι ιδιόκτητο, ανήκον στην Ι.Μονή Ξενιάς. Ομως, όπως ειπώθηκε πιο πάνω, οι δύο εκτάσεις δεν ταυτίζονται και οι μνημονευόμενες παλιές δικαστικές αποφάσεις αναφέρονται σε άλλα, εντελώς διαφορετικά, όρια. Σε ποια στοιχεία βασίζεται ο συντάκτης του εγγράφου και ταυτίζει τις δύο εκτάσεις;"

"Στην 1η σελίδα, 2η παρ. το έγγραφο αναφέρεται σε «δάσος Νηές-Χλωμόν του δήμου Σούρπης» ενώ αντίθετα στη 2η σελίδα, 4η παρ. αναφέρεται σε «εκτάσεις γεωργικώς καλλιεργούμενες». Με βάση ποια θεωρία περί δασών ο συντάκτης του εγγράφου ταυτίζει το «δάσος» με «εκτάσεις γεωργικώς καλλιεργούμενες»; Γιατί δεν ανησύχησε (και δεν επιλήφθηκε σχετικά) από τη διαφαινόμενη παράνομη μετατροπή μέρους του δάσους σε «εκτάσεις γεωργικώς καλλιεργούμενες»;"

"Ο νόμος 998/1979 άρθρο 72 προβλέπει ρητά ότι προκειμένου να μεταβιβασθεί ιδιωτικό δάσος ή δασική έκταση το κράτος έχει «δικαίωμα προτιμήσεως» άνευ τηρήσεως του οποίου είναι ακυρωτέα η μεταβίβαση και ορίζει το άρθρο αυτό και ποινικές κυρώσεις για όσους δεν συμμορφώνονται. Ο συντάκτης του εγγράφου αφού επιλαμβάνεται με το ανωτέρω έγγραφο περί «δάσους» και περί μεταβιβάσεως αυτού, ήλεγξε εάν τυχόν παρακάμφθηκε παρανόμως το δικαίωμα προτιμήσεως του δημοσίου; Επιμελήθηκε της τυχόν υπάρξεως ποινικών ευθυνών των παρανομούντων; Θα επιμεληθεί σχετικώς, έστω τώρα που εμείς του υπενθυμίζουμε την ύπαρξη του ανωτέρω νόμου;"

"Στη 2η σελίδα στην 4η παρ. από το τέλος το έγγραφο αναφέρεται σε «μη απαλλοτριωθείσες εκτάσεις» μεταξύ των οποίων συγκαταλέγει και το τεμάχιο Νο 10 (εκτάσεως 1.362 στρ.) του Κτηματολογικού Πίνακα του 1954 και ότι (υπονοείται γι’ αυτό το λόγο) το Υπουργείο αυτές τις εκτάσεις τις «διαχειρίζεται ως ιδιωτικές» δηλ. ως ανήκουσες (παραμένουσες ή αλλιώς «μη παραχωρηθείσες») στο μοναστήρι. Έτσι όμως ο συντάκτης του εγγράφου «παραμορφώνει» το έγγραφο αυτό (Κτηματολογικό Πίνακα του 1954) εις βάρος των συμφερόντων του δημοσίου αφού εμφανίζει και τα 1362 στρ. ως ανήκοντα στο μοναστήρι , ενώ η αλήθεια είναι ότι στον Κτηματολογικό Πίνακα του 1954 (όπως και σε άλλα δημόσια έγγραφα) το τεμάχιο Νο 10 αναφέρεται ως «απαλλοτριωθέν» («παραχωρηθέν»), δηλαδή ως περιελθόν στο δημόσιο!"

"Στη 2η σελίδα στην 3η παρ. από το τέλος αναφέρεται απλώς ότι το μοναστήρι έχει συμβληθεί στη σύμβαση του Ν. 1700/1987 («νόμος Τρίτση») επικυρωθείσα με το Ν. 1811/1988 και τίποτε περισσότερο, δηλαδή χωρίς να μνημονεύεται το τι σημαίνει αυτή η σύμβαση. Ετσι όμως αποσιωπά και αποκρύπτει την αλήθεια, εις βάρος των συμφερόντων του δημοσίου, αφού έτσι αφήνει σε ισχύ τα ανωτέρω, ότι δηλαδή οι εκτάσεις αυτές ήταν του μοναστηριού («διαχειρίζονται ως ιδιωτικές»), ενώ η αλήθεια είναι ότι, αφού το μοναστήρι είχε συμβληθεί στο «νόμο Τρίτση», τότε με την σύμβαση αυτή (βάσει του σχετικού νόμου) περιήλθαν στο δημόσιο οι ανωτέρω εκτάσεις και συνεπώς κακώς το υπ. Γεωργίας τις «διαχειρίζεται ως ιδιωτικές», όπως άλλωστε ορίζουν και σωρεία παλαιότερων εγγράφων παλαιότερων υπουργών Γεωργίας που ορίζουν ρητά (διαφυλάσσοντας τα συμφέροντα του δημοσίου) ότι με το «νόμο Τρίτση» οι μοναστηριακές εκτάσεις έχουν «ήδη» περιέλθει στο δημόσιο και οι υπηρεσίες του υπ. Γεωργίας πρέπει να εκδίδουν πρωτόκολλα αποβολής εναντίον όσων τις καταπατούν, και όχι βέβαια να τις «διαχειρίζονται ως εκτάσεις κυριότητος των καταπατητών»! Γιατί ο συντάκτης του εγγράφου αλλάζει πλεύση και μάλιστα παραβιάζοντας τον νόμο του κράτους (νόμο Τρίτση);"

"Στην τελευταία παράγραφο το υπ. Αγρ. Ανάπτυξης επιφυλάσσεται μόνο για τυχόν παραβάσεις της δασικής νομοθεσίας και όχι και της νομοθεσίας «περί ιδιοκτησίας». Ομως το υπ. Αγρ. Ανάπτυξης (απλώς και μόνο η Διευθύντρια της οικείας Διεύθυνσης που υπογράφει μόνη της το έγγραφο) δεν διευκρινίζει με το έγγραφο αυτό εάν θεωρεί εαυτό αρμόδιο να αποφαίνεται (δεσμευτικά για το κράτος) περί του ιδιοκτησιακού καθεστώτος της επίμαχης έκτασης ούτε το ποιές έννομες συνέπειες απορρέουν από το έγγραφο αυτό! Αλλωστε (μάλλον τεχνηέντως) αποφεύγει να αποφανθεί ευθέως και ρητά περί του ποιός είναι ο ιδιοκτήτης της εκτάσεως αυτής και αναφέρει ότι το υπ. Αγρ. Ανάπτυξης «διαχειρίζεται ως ιδιωτική» την έκταση αυτή! Τι σημαίνει όμως «διαχειρίζεται» (που ο τοπικός Τύπος και οι συμβαλλόμενοι πομπωδώς ερμηνεύουν ως «ανήκουν στην κυριότητα των ιδιωτών»); Θα μας το διευκρινίσει έστω τώρα ο συντάκτης του εγγράφου; Επιφυλάσσεται ή όχι το υπ. Αγρ. Ανάπτυξης ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων του δημοσίου; Εχει την εξουσία να παραιτείται τυχόν δικαιωμάτων του δημοσίου; Εχει την εξουσία να αναγνωρίζει υπέρ ιδιωτών δικαιώματα κυριότητος επί ιδιωτικών δασών; Ορίζει ή όχι το άρθρο 72 του ανωτέρω νόμου περί ελέγχου υπάρξεως «αδιαμφισβήτητων τίτλων» των ιδιωτών και ελλείψει τούτων περί παραπομπής του ιδιοκτησιακού θέματος στο Συμβούλιο Ιδιοκτησίας Δασών; Διαπίστωσε μήπως ο συντάκτης του εγγράφου την ύπαρξη αδιαμφισβήτητων τίτλων; Και εάν ναι, τότε ποιοί είναι αυτοί οι τίτλοι αφού ούτε οι συμβαλλόμενοι-ιδιώτες δεν τους έχουν προβάλει (αδιαμφισβήτητους!) μέχρι σήμερα; Ποιός και γιατί εξυπηρετείται από το έγγραφο αυτό και γιατί παρουσιάζονται διαστρεβλωμένα στοιχεία;"




«Να απαντήσει η Νέα Δημοκρατία»

Από τον υφυπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Μιχάλη Καρχιμάκη ζητήσαμε την επίσημη κυβερνητική άποψη για το έγγραφο του υπουργείου που επικαλείται σήμερα η Μητρόπολη Δημητριάδος:

«Επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ οι τότε αρμόδιοι υφυπουργοί Γεωργίας με σειρά εγγράφων είχαν αποσαφηνίσει το θέμα παρόμοιων περιπτώσεων διαφυλάσσοντας τα συμφέροντα του ελληνικού δημοσίου. Το επίμαχο έγγραφο με αρ. πρ. 105466/3811/14-8-2009 της Γενικής Διεύθυνσης Προστασίας Δασών εκδόθηκε επί κυβερνήσεως της Νέας Δημοκρατίας και έρχεται σε αντίθεση με τα προηγούμενα έγγραφα επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ. Συνεπώς ας κληθεί η Νέα Δημοκρατία και οι τότε εκπρόσωποί της στην πολιτική ηγεσία του ΥΠΑΑΤ, να απαντήσουν γιατί εκδόθηκε ένα έγγραφο (από υπηρεσία αναρμόδια να αποφαίνεται για το ιδιοκτησιακό) εις βάρος των συμφερόντων του ελληνικού δημοσίου (που έπρεπε να υπερασπίζεται), δηλαδή ένα έγγραφο που αναγνωρίζει την κυριότητα στους ιδιώτες, ενώ η αρμόδια Κτηματική Υπηρεσία Μαγνησίας αποφαίνεται ότι η κυριότητα ανήκει στο ελληνικό δημόσιο και ενώ η μέχρι τώρα στάση του Υπουργείου ήταν αντίθετη, δηλαδή υπέρ των συμφερόντων του ελληνικού δημοσίου!»



Η άποψη της Μητρόπολης

Μετά την αποκάλυψη στον τοπικό Τύπο της εισήγησης του Προϊσταμένου της Κτηματικής Υπηρεσίας του Νομού Μαγνησίας, σχετικά με το ιδιοκτησιακό καθεστώς της εκκλησιαστικής έκτασης στις Νηές Μαγνησίας, στην οποία αναφέρεται ότι η έκταση αυτή ανήκει ολόκληρη στο Δημόσιο, η Μητρόπολη Δημητριάδος επανέρχεται στο ζήτημα και υποστηρίζει ότι με το έγγραφο αυτό δεν αλλάζει τίποτα:

«Από την ανάγνωση του κειμένου αυτού προκύπτει ότι δεν ασχολείται με τη δασική έκταση της Εκκλησίας, για την οποία θεωρεί ότι υπάγεται στην αρμοδιότητα του υπουργείου Γεωργίας, αλλά μόνο με τη γεωργική έκταση, την οποία όμως εσφαλμένα συνδέει με τη δασική, καθώς αναφέρεται ότι δήθεν στον τίτλο ιδιοκτησίας της Εκκλησίας τα στρέμματα είναι 1.358 ενώ εκμισθώνονται ή πωλούνται 2.903 στρέμματα.

Στο σημείο αυτό φαίνεται καθαρά ότι ο συντάκτης του κειμένου δεν αντιλήφθηκε ότι το σχετικό συμβόλαιο αναφέρεται μόνο στη γεωργική έκταση και όχι στη δασική, της οποίας το εμβαδόν πρέπει να προστεθεί στο εμβαδόν της γεωργικής , ώστε να εξαχθεί το συνολικό εμβαδόν της ιδιοκτησίας της Εκκλησίας.

Εξάλλου το έγγραφο αυτό, που αποτελεί μια απλή εισήγηση και όχι οριστική απόφαση, την οποία θα λάβει το γνωμοδοτικό συμβούλιο, δεν λαμβάνει υπόψη του καθόλου τα διοικητικά έγγραφα και τις δικαστικές αποφάσεις τις οποίες προσκομίσαμε και καλύπτουν το χρονικό διάστημα από το έτος 1794 μέχρι και το έτος 2006, δεν λαμβάνει υπόψη του ούτε το προεδρικό διάταγμα του ελληνικού κράτους του έτους 1933, για το οποίο μάλιστα με έκπληξη διαβάσαμε ότι δήθεν δεν αποτελεί απόδειξη (αν είναι δυνατόν να μην θεωρείται απόδειξη προεδρικό διάταγμα του ελληνικού κράτους) και τέλος αναφέρεται ότι δεν μπορούν να εξαχθούν συμπεράσματα ούτε από τοπογραφικά διαγράμματα, που το υπουργείο Γεωργίας συνέταξε σε ανύποπτο χρόνο (αν δεν μπορούν να εφαρμοστούν στο έδαφος ούτε συνταχθέντα από κρατικούς υπαλλήλους τοπογραφικά διαγράμματα με βάση τα οποία συντάχθηκε κτηματολογικός πίνακας, εύλογα πρέπει να θεωρήσει κανείς , ότι υπάρχει πλήρης ανασφάλεια για όλες τις ιδιοκτησίες).

Τέλος η εισήγηση αυτή έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις απόψεις του υπουργείου Γεωργίας, όπως αυτές εκφράζονται στο με αριθμό πρωτ. 105466/3811/14-8-2009 έγγραφο του υπουργείου Γεωργίας. Στο έγγραφο αυτό αναγνωρίζεται αναμφισβήτητα η ιδιοκτησία της Εκκλησίας και γίνεται αναφορά σε όλες τις δικαστικές αποφάσεις και διοικητικά έγγραφα, που υπάρχουν στο αρχείο του και δικαιώνουν την Εκκλησία, καθώς το υπουργείο Γεωργίας ήταν εκείνο που είχε την αρμοδιότητα της εποπτείας της έκτασης αυτής καθώς δεν ήταν αστική αλλά αγροτική και δασική.

Ωστόσο ο συντάκτης του κειμένου παραγνώρισε ή δεν έλαβε καθόλου υπόψη του τις απόψεις αυτές (μολονότι μόνο το υπουργείο Γεωργίας είχε πλήρη γνώση της υποθέσεως) και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δήθεν η έκταση ανήκει στο δημόσιο, γιατί δήθεν δεν μπόρεσε να εφαρμόσει τους τίτλους ιδιοκτησίας της Εκκλησίας και τα κρατικά τοπογραφικά διαγράμματα στο έδαφος.

Επειδή επομένως η εισήγηση αυτή του Προϊστάμενου της Κτηματικής Υπηρεσίας είναι απολύτως εσφαλμένη, αβάσιμη και αναιτιολόγητη, καθώς δεν έλαβε υπόψη του κρίσιμα στοιχεία που τέθηκαν στη διάθεσή του, θα προχωρήσουμε αμέσως στις προβλεπόμενες από το νόμο δικαστικές και διοικητικές προσφυγές.

Συνημμένα υποβάλλουμε χρονολογικό πίνακα των στοιχείων που αποδεικνύουν το ιδιοκτησιακό δικαίωμα της Εκκλησίας στην εν λόγω έκταση, το κτηματολογικό διάγραμμα του έτους 1958 και τον κτηματολογικό πίνακα του έτους 1959, στον οποίο περιγράφεται αναλυτικά ολόκληρη η ιδιοκτησία της Εκκλησίας.

Τέλος, δεν μπορούμε να μην σχολιάσουμε το γεγονός, πως ενώ η Μητρόπολις μέχρι και τη Δευτέρα 19.4.2010 αναζήτησε επανειλημμένα διά του πληρεξουσίου δικηγόρου της το σχετικό έγγραφο στην κτηματική Υπηρεσία του Νομού Μαγνησίας και έλαβε την απάντηση, ότι για να λάβει αντίγραφο θα πρέπει να δοθεί άδεια στον Προϊστάμενο της Κτηματικής Υπηρεσίας από την Προϊστάμενη του Αρχή, ξαφνικά είδε να δημοσιεύεται η εισήγηση σε εφημερίδα συνοδευόμενη από σχόλια της οικολογικής οργάνωσης Εν Δράσει».


Ελευθεροτυπία, 16/5/2010

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ


Λαμία, 18-5-2010
ΠΡΟΣ Μ.Μ.Ε.
Η εξορυκτική δραστηριότητα στη θέση «Κοκκινόβραχος», στον πυρήνα του εθνικού δρυμού της Οίτης ήταν από την αρχή παράνομη. Ουδέποτε εκδόθηκε έγκριση επέμβασης, από τη δεκαετία του ’60 μέχρι σήμερα. Η λειτουργία μεταλλείων εξακολουθεί να γίνεται κατά παράβαση του θεσμικού πλαισίου προστασίας των Εθνικών Δρυμών, εθνικού και κοινοτικού.
Αν και υπάρχει απόφαση του Δασαρχείου Λαμίας από το 2004 να σφραγιστεί το μεταλλείο (έγγραφο του Δασαρχείου Λαμίας αριθμ. 4983/21-6-2004), αν και απόφαση του πρώην υφυπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης κ. Κιλτίδη (απόφαση 93493/23-12-2008 ) να τεθεί φραγμός στη μεταλλευτική δραστηριότητα που αναπτύσσει η εταιρεία ΕΛΜΙΝ Α.Ε. στον πυρήνα του Εθνικού Δρυμού της Οίτης, αν και το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης απέρριψε τη γνωμάτευση του Νομικού Συμβούλου με το αριθμ. 102126/3296Π.Σ./9-1-2008 έγγραφο, μέχρι σήμερα η Διοίκηση δεν είχε θέσει σε εφαρμογή τις αποφάσεις αυτές.
Δυστυχώς δεν πέρασε ούτε μια μέρα από την επίσκεψη του Πρωθυπουργού στην πόλη μας, όπου μίλησε για προστασία του Μαλιακού, του Σπερχειού και του Εθνικού Δρυμού και για πράσινη ανάπτυξη και ο Δ/ντής Δασών, υπό ομηρία και κάτω από πρωτοφανείς εκβιαστικές και παρασκηνιακές πολιτικές πρακτικές της Περιφέρειας Στ. Ελλάδας και του κομματικού μηχανισμού του ΠΑΣΟΚ, αναγκάστηκε να ανακαλέσει προηγούμενη απόφασή του για μη σύννομη λειτουργία του μεταλλείου, ώστε να χορηγηθεί η άδεια εκρηκτικών.
Καταγγέλλουμε και καταδικάζουμε τις γκαγκστερικές μεθοδεύσεις του πολιτικού και κομματικού συστήματος που αποδομούν τη λειτουργία των θεσμών και καθιστούν την πολιτική συνώνυμη της ασύδοτης αυθαιρεσίας. Τελικά αποδεικνύεται ότι η μόνη ικανότητα που διαθέτει το πολιτικό σύστημα είναι το ψεύδος και ο λαϊκισμός. Όταν η πολιτική αλλοτριώνεται, οδηγούμαστε με ασφάλεια στην υπεράσπιση των ιδιωτικών οικονομικών συμφερόντων και στον ψηφοθηρικό εκμαυλισμό των πολιτών. Έτσι όμως αποσαθρώνονται οι θεσμοί και καθηλώνεται η κοινωνία σε πολιτική υπανάπτυξη και αθλιότητα.
Πόσο νόμιμες μπορεί να είναι οι αποφάσεις ενός θεσμοθετημένου οργάνου να τηρεί τη νομιμότητα, όπως η Περιφέρεια, όταν περιφρονητικά αγνοούν το θεσμικό πλαίσιο προστασίας των εθνικών δρυμών ; Πιστεύουμε ότι τα κριτήρια λήψης αποφάσεων της πολιτικής, τοπικής και εθνικής, θα πρέπει να αντιστοιχούν στην πολυπλοκότητα των περιβαλλοντικών ζητημάτων. Ο εγκλωβισμός στη φιλοσοφία του πολιτικού κόστους και η υποταγή στα ιδιωτικά οικονομικά συμφέροντα, οδηγούν σε μια άγρια ανάπτυξη χωρίς αρχές και αξίες, που μόνον αδιέξοδα δημιουργεί στις τοπικές κοινωνίες και στο περιβάλλον. Αποδεικνύεται τελικά ότι το περιβάλλον μετριέται μόνον με ψήφους στις εκλογές.
Η έννοια της αειφόρου ανάπτυξης τροφοδοτεί θεωρητικές συζητήσεις και επίσημες εκθέσεις πολιτικών και τεχνοκρατών. Οι δυσκολίες ανακύπτουν όταν επιχειρείται η μετάφραση του συνθήματος αυτού σε πολιτική πράξη. Τότε φαίνεται να διαψεύδεται το κράτος με τις πράξεις του, που αποδεικνύουν ότι η βιώσιμη ανάπτυξη δεν είναι εργαλείο διαμόρφωσης πολιτικής αλλά απλώς ένα πολιτικάντικο σύνθημα.
Η ευρύτερη περιοχή της Οίτης μπορεί να αναπτύξει ήπιες παραγωγικές δραστηριότητες, που θα σέβονται και θα προστατεύουν το περιβάλλον και ταυτόχρονα θα στηρίζουν την τοπική κοινωνία. Ο Δρυμός μπορεί να αποτελέσει πόλο έλξης επισκεπτών και οικοτουριστικών δραστηριοτήτων στο πλαίσιο ενός συστήματος διαχείρισης συμβατού με τις οικολογικές και πολιτιστικές του αξίες.
Καλούμε το Φορέα Διαχείρισης του Εθνικού Δρυμού Οίτης και όλες τις περιβαλλοντικές οργανώσεις και κινήσεις του τόπου μας να πάρουν θέση και να κινητοποιηθούν για την προστασία του Εθνικού Δρυμού.
Το Δ.Σ.

Να σταματήσει εδώ και τώρα η ρύπανση της Κεντρικής Εύβοιας:

Τα βασικά σημεία της συνέντευξης τύπου που δόθηκε στα Μέσα Ενημέρωσης στην Αθήνα Δευτέρα 17-5-2010 στην αίθουσα Ελλήνων Χημικών, Κάννιγγος 27, με βασικό σύνθημα να σταματήσει εδώ και τώρα η ρύπανση της Κεντρικής Εύβοιας:

Το πρόβλημα του τοξινομένου νερού με βαρέα μέταλλα και εξασθενές χρώμιο αλλά και νιτρικά στην περιοχή της Μεσσαπίας – Νέας Αρτάκης - Πισσώνα που όλα δείχνουν ότι αγγίζει επικίνδυνα και την Χαλκίδα, έχει φτάσει πλέον στα όρια μιας τοξικής βόμβας. Η περιοχή της Κεντρικής Εύβοιας απειλείται άμεσα με ερημοποίηση. Με νερό και γη μολυσμένη καμιά ζωή δεν έχει προοπτική. Η περιοχή μας βρίσκεται περικυκλωμένη από πολλά μέτωπα ρύπανσης, με ανεπανόρθωτες συνέπειες για την βιωσιμότητα της περιοχής. Το μέτωπο του ‘Πισσώνα’ όπου πάνω από είκοσι χοιροτροφικές – πτηνοτροφικές μονάδες και σφαγεία, λειτουργώντας εδώ και πολλά χρόνια ανεξέλεγκτα έχουν δημιουργήσει μια ανεπανόρθωτη ζημιά στα ποτάμια Λήλαντα και Μεσσάπιο, στις αγροτικές εκτάσεις της Μεσσαπίας και το Ληλάντιο πεδίο και στον υδροφόρο ορίζοντα. Οι περισσότερες απ’ αυτές λειτουργούν εδώ και χρόνια χωρίς περιβαλλοντικές άδειες και συστήματα επεξεργασίας και διάθεσης των αποβλήτων τους. Βορειότερα η ΛΑΡΚΟ έχοντας μετατρέψει το ορεινό τμήμα της Μεσσαπίας σε σεληνιακό τοπίο, δεν εφαρμόζει καμιά Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, δεν κάνει καμιά αποκατάσταση και η εξορυκτική της δραστηριότητα μολύνει τον υδροφόρο ορίζοντα με βαρέα μέταλλα και εξασθενές χρώμιο. Οι τελευταίες μελέτες και αναλύσεις του ΙΓΜΕ και του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, ‘δείχνουν’ τη ΛΑΡΚΟ ως τον κύριο ρυπαντή της περιοχής σε βαρέα μέταλλα και εξασθενές χρώμιο, όσο και αν δεν το λένε οι ίδιες οι μελέτες τους, όσο και αν κάποιες δυνάμεις δεν θέλουν να το δεχτούν. Γιατί πώς να δικαιολογηθούν αυτές οι μεγάλες συγκεντρώσεις σε βαρέα μέταλλα και εξασθενές χρώμιο στην περιοχή ; Τα μεταφερόμενα τοξικά απόβλητα αποτελούν μια αιτία, αλλά από μόνα τους δεν μπορούν να εξηγήσουν αυτές τις μεγάλες συγκεντρώσεις και την διασπορά. Ένα σύστημα δυνάμεων διαπλεκομένων με την κεντρική εξουσία, την τοπική και νομαρχιακή αυτοδιοίκηση αλλά και την τοπική κοινωνία, χρόνια τώρα καλύπτει την εγκληματική για το περιβάλλον της περιοχής δραστηριότητα της ΛΑΡΚΟ. Η πολιτεία έχει υποχρέωση και ειδικά το Υπουργείο Περιβάλλοντος όπως έχει υποσχεθεί επανειλημμένα δια των εκπροσώπων του, να ξεκαθαρίσει το θέμα και να τεκμηριώσει τα ακριβή ρυπαντικά φορτία, τους ακριβείς τοξικούς ρύπους και τους ρυπαντές. Αναμένουμε.
Σ’αυτήν την κατάσταση η τοπική και νομαρχιακή αυτοδιοίκηση συμπεριφέρεται λες και δεν συμβαίνει τίποτα. Εγκληματούν συνειδητά ή ασυνείδητα. Τους προειδοποιούμε ότι αύριο δεν μπορούν να λένε ότι δεν ήξεραν.
Χωρίς καμιά άλλη καθυστέρηση το Υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής πρέπει να πάρει άμεσα μέτρα και να υποχρεώσει τις υπηρεσίες του Κράτους στην εφαρμογή τους.



Γενικά Μέτρα


1. Καταγραφή και αποτίμηση του μεγέθους του προβλήματος της μόλυνσης στο νερό και στη γη, στις περιοχής της Μεσσαπίας, της Ν. Αρτάκης και του Πισσώνα, των αιτιών και των υπευθύνων.

2. Καταλογισμός ευθυνών στους ρυπαντές και επιβολή ανάλογων προστίμων στους ρυπαντές του υδροφόρου ορίζοντα και των ποταμών Μεσσάπιο και Λήλαντα.

3. Τα ποσά που θα καταλογιστούν στους ρυπαντές να είναι άμεσα καταβλητέα και να συγκεντρωθούν σε ειδικό λογαριασμό για να αξιοποιηθούν στην υλοποίηση των άμεσων και μακροπρόθεσμων μέτρων που θα αποφασισθούν.

4. Έλεγχος όλων των επιχειρήσεων της περιοχής Πισσώνα, Ν.Αρτάκης, Μεσσαπίων που έχουν απόβλητα για τις άδειες λειτουργίας τους και τις περιβαλλοντικές τους αδειοδοτήσεις. Για την σωστή και πιστή εφαρμογή των υποχρεώσεών που προβλέπουν οι άδειες λειτουργίας τους. Όσες από τις επιχειρήσεις αυτές δεν συμμορφωθούν στις υποδείξεις των επιθεωρητών σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα να κλείνουν χωρίς δεύτερη προειδοποίηση.
5. Καταλογισμός ευθυνών στην τοπική και νομαρχιακή αυτοδιοίκηση για την αδιαφορία και την έλλειψη κάθε μέτρου και πρωτοβουλίας από την πλευρά τους για την αντιμετώπιση του προβλήματος, παρά τις συνεχείς προειδοποιήσεις των συλλόγων και των κινήσεων πολιτών.
6. Η δικαιοσύνη πρέπει να ξεπεράσει τις όποιες αγκυλώσεις και καθυστερήσεις της διοίκησης και να κινηθεί αυτεπάγγελτα. Κάποιοι εγκληματούν κατά της κοινωνίας και των πολιτών. Το Σύνταγμα της χώρας της δίνει το δικαίωμα ως ανεξάρτητη εξουσία, να κινηθεί αυτεπάγγελτα και να συλλάβει τους παρανομούντες ρυπαντές της γης και του νερού μας. Τι έγινε αλήθεια ο εισαγγελέας περιβάλλοντος ;

Άμεσα Μέτρα:

1. Διασφάλιση καθαρού νερού στους κατοίκους της περιοχής Μεσσαπίων και γενικότερα της περιοχής Χαλκίδας με όποιον πρόσφορο τρόπο επιλεγεί από τις αρμόδιες υπηρεσίες.

2. Διενέργεια επιδημιολογικής μελέτης στους κατοίκους της περιοχής Μεσσαπίας, Ν.Αρτάκης, Πισσώνα.

3. Συγκέντρωση και έλεγχος των τοξικών αποβλήτων που έχουν εναποτεθεί στην περιοχή της Μεσσαπίας σε ασφαλές και ελεγχόμενο μέρος. Ανάλυση τους και εντοπισμός των δημιουργών τους και παραδειγματική τιμωρία αυτών και του κυκλώματος διακίνησής των. Προώθηση τους σε ασφαλές μέρος και την υποδοχή τους από εξουσιοδοτημένους διαχειριστές με επιβάρυνση του κόστους διαχείρισης στους παραγωγούς των αποβλήτων αυτών.

4. Κλείσιμο των επιχειρήσεων της περιοχής που συλλαμβάνονται να μολύνουν τον υδροφόρο ορίζοντα, τα ποτάμια και τη γη με απόβλητά τους. Έλεγχος και αστυνόμευση της περιοχής της Μεσσαπίας και του Λήλαντα ποταμού σε όλο το μήκος μέχρι τις εκβολές τους στον Ευβοϊκό, με εντοπισμό των ρυπαντών και κλείσιμο των μονάδων αυτών.

5. Προσωρινή διακοπή της μεταλλευτικής δραστηριότητας της ΛΑΡΚΟ στην περιοχή που είναι ο κύριος ρυπαντής με εξασθενές χρώμιο μέχρι να αποδείξει ότι μπορεί να συνεχίσει την δραστηριότητά της, χωρίς να μολύνει τον υδροφόρο ορίζοντα της περιοχής με βαρέα μέταλλα και εξασθενές χρώμιο.

Μεσοπρόθεσμα Μέτρα :

1. Κεντρικό διυλιστήριο στην περιοχή Χαλκίδας (περιοχή Δίρφυς) για την τροφοδοσία όλης της περιοχής Χαλκίδας – Μεσσαπίας – Αρτάκης –Ληλάντιου με αξιοποίηση όλων των καθαρών υδάτινων αποθεμάτων της περιοχής της Δίρφυς. Εναλλακτικά δημιουργία κεντρικού διυλιστηρίου Εύβοιας – Βοιωτίας στην περιοχή της λίμνης Υλίκης και την υδροδότηση απ΄αυτό όλων των δήμων της κεντρικής Εύβοιας.

2. Έργα αποκατάστασης και μέτρα εξυγίανσης του εδάφους της περιοχής και του υδροφόρου ορίζοντα, με καθιέρωση ειδικών προγραμμάτων και με χρηματοδότηση και από τις επιχειρήσεις που δημιούργησαν το πρόβλημα της μόλυνσης και οι οποίες ανάλογα με την συμβολή τους στην μόλυνση να συμμετέχουν στο κόστος αποκατάστασης.

3. Στα πλαίσια του νέου χωροταξικού σχεδιασμού της χώρας να δημιουργηθούν οργανωμένοι χώροι στις περιοχές αυτές, για την υποδοχή των μεταποιητικών επιχειρήσεων.


Οργανωτικά μέτρα :

1. Δημιουργία φορέα υλοποίησης των μέτρων με απόφαση της περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας με την συμμετοχή των ΟΤΑ της περιοχής, εκπροσώπων των συλλόγων περιβάλλοντος και των κοινωνικών φορέων της περιοχής. (ΤΕΕ, ΟΕΕ, Ιατρικών Συλλόγων κ.ά.)

2. Με ευθύνη του φορέα αυτού, να διοργανωθεί μια συνεχής και μόνιμη εκστρατεία ενημέρωσης και πληροφόρησης των κατοίκων, των φορέων, των επιχειρήσεων και των αγροτών για τα θέματα του περιβάλλοντος και των υποχρεώσεών του καθένα.

3. Ενίσχυση της υπηρεσίας περιβάλλοντος της Νομαρχίας Εύβοιας με πρόσληψη ή μετάθεση 20 έμπειρων στελεχών για την ενίσχυση των ελέγχων και την υλοποίηση των μέτρων.

4. Στην ιστοσελίδα της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Εύβοιας να δημιουργηθεί τμήμα περιβάλλοντος όπου θα ανακοινώνονται όλες οι πληροφορίες για το πρόβλημα, θα ενημερώνεται σε καθημερινή βάση με ευθύνη της Διεύθυνσης Περιβάλλοντος της Νομαρχίας.

5. Όλοι οι έλεγχοι που θα πραγματοποιούνται θα ανακοινώνονται στα μέσα ενημέρωσης και στο διαδίκτυο με ευθύνη της Διεύθυνσης Περιβάλλοντος της Νομαρχίας.

6. Να καθιερωθεί ειδικός τηλεφωνικός αριθμός και συγκεκριμένη διεύθυνση e-mail της Διεύθυνσης Περιβάλλοντος της Νομαρχίας Ευβοίας, όπου θα μπορεί κάθε πολίτης να καταγγέλλει οποιαδήποτε περιβαλλοντική ανομία πέσει στην αντίληψή του.

7. Να αναρτηθούν στον διαδίκτυο και συγκεκριμένα στον ιστότοπο της Νομαρχίας, όλες οι άδειες λειτουργίας των επιχειρήσεων της περιοχής Μεσσαπίας, Ν.Αρτάκης και Πισσώνα, με τις περιβαλλοντικές τους δεσμεύσεις και υποχρεώσεις.

8. Να αναρτάται στο διαδίκτυο και συγκεκριμένα στον ιστότοπο της Νομαρχίας, κάθε πιστοποιημένη παράβαση, το επιβληθέν πρόστιμο της υπηρεσίας και η ημερομηνία εξόφλησής του.

Επιτροπή Αγώνα κατά της ρύπανσης της Κεντρικής Εύβοιας
Του Δικτύου Κινήσεων Πολιτών και Συλλόγων Περιβάλλοντος του Νομού Ευβοίας

Χαλκίδα 17-5-2010

Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΜΠΕΡΛΟΥΣΚΟΝΙ : μια θνησιγενής εκδοχή

Από το amesidemocratia.blogspot.com

Η ουσιαστική νομιμοποίηση του Πολιτικο-Κοινωνικού μας Συστήματος, δηλ. της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας, έχει αρθεί. Η ένταση της λαϊκής διαμαρτυρίας στις 5 Μαϊου και η ακραία ριζοσπαστικότητα του αιτήματός της (: " Να καεί, να καεί, // το μπουρδέλο η Βουλή! ") υποδεικνύουν οτι οι δεσμοί που συνέδεαν το Σύστημα μέ τις μάζες έχουν διαρραγεί. Η υποταγή της Χώρας, μετά την Χρεοκοπία της, στο ΔΝΤ και οι μονοσήμαντα δυσβάσταχτοι οικονομικοί όροι που την συνόδευσαν δεν ήταν η μοναδική αιτία. Ο καθένας γνωρίζει οτι η ηθική & συναισθηματική φθορά του Συστήματος είχε αρχίσει προ πολλού . Η ΔΙΑΦΘΟΡΑ είχε εγκαταστήσει μέσα στους κόλπους του Πολιτικού Συστήματος την ανενδοίαστη βασιλεία της εδώ και περισσότερα από 20 χρόνια . Και βέβαια αυτή η διαφθορά οδηγήθηκε στα έσχατα όρια της ηθικο-πνευματικής άμβλυνσης, με την παροιμιώδη δήλωση του ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗ - πριν μια εβδομάδα στο LSE - οτι υπεύθυνος για την χρεοκοπία της Χώρας υπήρξε ο ίδιος ο Λαός !!!
Ασφαλώς η τυπική νομιμοποίηση του Πολιτικο-Κοινωνικού Συστήματος εξακολουθεί να ισχύει. Πρόκειται ωστόσο για αυτο-νομιμοποίηση και, ως τέτοια, περιορισμένης εμβέλειας και αμφισβητούμενης αξίας. Αν και περιδεείς , οι Βουλευτές μας κατάφεραν να συνέλθουν σε Σώμα και να ψηφίσουν το νομοσχέδιο που επισημοποιεί την κατάπτυστη κηδεμονία της Χώρας. Η ψοφοειδής δημαγωγία των κομμάτων που τάχα αρνήθηκαν την επικύρωση, όχι μόνον δεν έπεισε κανέναν μας , αλλά αντίθετα εμβάθυνε την γενικευμένη αηδία . Έτσι και παρά τους όποιους ατομικούς ή ομαδικούς τακτικισμούς, ολόκληρη η Πολιτική Τάξη, είναι καταδικασμένη στη συνείδηση του Λαού. Και από αυτή την καταδίκη - τουλάχιστον στο επίπεδο των προσώπων - δεν πρόκειται να συνέλθει ποτέ. Άκόμα και οι βερμπαλιστικοί εξστρεμισμοί της επαγγελματικής Αριστεράς είναι (ή πρόκειται να καταστούν σύντομα) κούφιοι, αφού σε τελευταία ανάλυση, τούτη την ώρα αυτή η Αριστερά αγωνίζεται να αποκτήσει μόνον πόντους εντός του Συστήματος και για το Σύστημα...Περί αυτού καμιά αυταπάτη !!!
Αυτό που ιδιαίτερα πλήγωσε και οδήγησε στην οριστική άρση της ουσιαστικής νομιμοποίησης του Πολιτικο-Κοινωνικού Συστήματος εκ μέρους του Λαού, είναι η χυδαία μονομέρεια των βαρών. Το βάρος για τον "Πολέμο κατά του Χρέους", καλούνται να το επωμισθούν αποκλειστικά και εξοντωτικά, ήδη φτωχά & μεσαίου εισοδήματος στρώματα. Αντίστροφα, είναι προκλητική και εξοργιστική η απουσία βαρών στα στρώματα εκείνα που με τις αδιαφανείς ή νομιμοφανείς "αναθέσεις", την φορολογική ασυλία ή τη συστηματική φοροκλοπή είναι κατά μείζονα λόγο υπεύθυνα για την Χρεοκοπία. Αυτή η νέα μεγάλη αναδιανομή πλούτου που αρχίζει μ' αυτόν τον τρόπο και βέβαια θα ολοκληρωθεί σύντομα με επιπρόσθετες "αναθέσεις" & φορολογικές ασυλίες κάτω από το άλλοθι της "ανάγκης για επενδύσεις", είναι βέβαιο οτι θα εμπεδώσει μια οριστική πόλωση πνευμάτων και προδικάζει μια εμφυλιοπολεμική ατμόσφαιρα. Γιατί αυτή η νέα αναδιανομή συνεχίζει εκείνη την κραυγαλέα ανδιανομή που έγινε με το σκηνοθετημένο Χρηματιστήριο το 2000 (120 δις ΕΥΡΩ) και διευρύνθηκε , με προκλητικότητα, καθ' όλη τη δεκατία μέχρι χθες.
Είναι ηχηρή και πρωτοφανής η απουσία της ΑΡΧΟΥΣΑΣ ΤΑΞΗΣ ακόμα κι από συμβολικές χειρονομίες συμμετοχής στον "πόλεμο" και στα βάρη. Και διευρύνεται - όχι ανερμάτιστα - η πεποίθηση στο Λαό οτι αυτή η λεγόμενη "Διάσωση" από ΔΝΤ γίνεται κυρίως για να προστατευθούν τα συμφέροντα αυτής της Τάξης - αυτής της Τάξης που στη συνείδησή μας συνιστά, κατά πλειονότητα, μια Τάξη από "λαμόγια". Δεν πέρασε απαρατήρητη η διατύπωση του Κου Βγενόπουλου, οτι η μόνη παραχώρηση της Άρχουσας Τάξης προς το χρεοκοπημένο Κράτος θα ήταν μόνον μια "προκαταβολή έναντι μελλοντικών φόρων". (Όμως μέσα στην ίδια ... γενναιόδωρη λογική, θα αντιτείναμε κι εμείς οτι και οι περικοπές των μισθών & των συντάξεων θα μπορούσαν να αντισταθμισθούν με κρατικά ισόποσα ομόλογα 10ετούς ή 15ετούς διάρκειας...). Σε κάθε περίπτωση ακόμα κι αυτή η "προκαταβολή" φαίνεται οτι κρίθηκε ...ασύμφορη και προκρίθηκε η άγρια περικοπή των μισθών & των συντάξεων, δηλ. ο δρόμος της εξαθλίωσης των μαζών.
Αυτή η Τάξη λοιπόν είναι που βαυκαλίζεται οτι θα μπορέσει να διασώσει το Πολιτικο-Κοινωνικό Σύστημα υποκαθιστώντας τους "φθαρμένους" Πολιτικούς...!!! Ονειρεύεται έναν Έλληνα ΜΠΕΡΛΟΥΣΚΟΝΙ . Και προσπαθεί να καλλιεργήσει το σχετικό κλίμα με πληρωμένους δημοσιογράφους, του έντυπου και ηλεκτρονικού τύπου. Πρός το παρόν αφίνειν στο ''πολιτικό προσωπικό'' να απορροφήσει την οργή του Λαού , για να εμφανισθεί αργότερα ως άμωμος Σωτήρας. Ωστόσο αυτή η συνταγή είναι ίσως επαρκής μόνον σε περιόδους γενικευμένης ευημερίας ή μεταμοντέρνου "ζαμανφοτισμού" και όχι μαζικής εξαθλίωσης. Τί μπορεί να μοιράσει ο όποιος "Ελληνας Μπερλουσκόνι", πέρα από έναν οικονομικό νεποτισμό και μια εμβάθυνση της ταξικής αναδιανομής του (όποιου) πλούτου??? Έτσι λοιπόν κι αυτή η εκδοχή υποκατάστασης δεν μπορεί παρά να είναι θνησιγενής και, κατά μια άποψη, περισσότερο επικίνδυνη. Γιατί στο ίδιο πρόσωπο θα διασταυρωθούν και θα προβληθούν τα πλέον αρνητικά & ανατρεπτικά λαϊκά ένστικτα. Άλλωστε είχαμε ήδη επισημάνει πριν απο 13 μήνες οτι η Ελληνική Άρχουσα Τάξη αρνήθηκε για πολλά χρόνια ακόμα και τα στοιχειώδη καθήκοντα που επωμίζονται οι αντίστοιχες Ευρωπαϊκές. Γι' αυτό και είναι φανερά ανέτοιμη να τα επωμισθεί σήμερα - κα μάλιστα μεσα σε ένα καθεστώς γενικευμένης ανέχειας, δυσπιστίας και εξέγερσης.
Συμπερασματικά, η δυνατότητα αποκατάστασης του ηθικού και συναισθηματικού δεσμού με το Σύστημα (στην ευρύτερη έννοια του όρου) έχει τρωθεί θανάσιμα και δεν υπάρχουν πολλές εναλλακτικές λύσεις . Αν λοιπόν η εμπιστοσύνη και στο Σύστημα της Κοινοβουλευτικής Αντιπροσώπευσης έχει τρωθεί θανάσιμα τότε έχει ανοίξει άραγε ο δρόμος για την Άμεση Δημοκρατία ?? Σ' αυτό το μείζον ερώτημα θα απαντήσουμε (τουλάχιστον θεωρητικά) αργότερα - αφού προηγουμένως διατρέξουμε τις περιοχές όπου το Σύστημα δίνει τις έσχατες μάχες του ή επεξεργάζεται τις όποιες αντεπιθέσεις του....,
--------------------------------------------------------------------------
PS. Είναι πικρή ειρωνία ότι προχθές στην ΕΤ3 ακούστηκε ο (γέρος) Γεώργιος Παπανδρέου το 1963 (ή 1965) να απευθύνεται στο Λαό λέγοντας : " Το σύστημα διακυβέρνησης της Χώρας δεν είναι Βουλευτοκρατία , είναι Δημοκρατία!! ". Αυτό ως μια πρώτη απάντηση σε εκείνους που επικρίνουν την προχθεσινή κραυγή μπροστά στη Βουλή.