Επιστροφή προς τα ... μπρος!

Επιστροφή προς τα ... μπρος!

ΕΝΑΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ

ΕΝΑΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ
ΝΑ ΘΕΜΕΛΕΙΏΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΌ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΉΣ ΙΣΌΤΗΤΑΣ

Αποανάπτυξη-Τοπικοποίηση -Αυτονομία- Άμεση Δημοκρατία-Ομοσπονδιακός Κοινοτισμός

Τον Μάιο του 2020, μια ομάδα περισσότερων από 1.100 υποστηρικτών της «Αποανάπτυξης», υπέγραψε ένα μανιφέστο καλώντας τις κυβερνήσεις να αδράξουν την ευκαιρία και να στραφούν προς ένα «ριζικά διαφορετικό είδος κοινωνίας, αντί να προσπαθούν απεγνωσμένα να θέσουν ξανά σε λειτουργία την «καταστροφική ανάπτυξη». Η Συνδημία του κοροναϊού δείχνει ότι θα χρειασθεί να γίνουν μεγάλες αλλαγές, αν δεν θέλουμε να πάμε στην κατάρρευση! Ειδικά για την μετά-COVID Ελλάδα: Για να ξεφύγει η χώρα από τη μέγγενη των χρεών, από την φτωχοποίηση και το πολιτισμικό αδιέξοδο, καθώς και από την κατάθλιψη και την μεμψιμοιρία στην οποία έχει πέσει ο πληθυσμός της-ιδίως μετά το σοκ της πανδημίας και τον εγκλεισμό του στα σπίτια- θα χρειασθεί, μετά το πέρασμα της καταιγίδας, να αναπτερωθεί το ηθικό του μέσα από μια στροφή προς μια ενδογενή παραγωγική ανασυγκρότηση . Εφαλτήρας μπορεί να γίνει ο αγροδιατροφικός τομέας και στη συνέχεια ο μεταποιητικός ένδυσης- υπόδησης, ο ενεργειακός και ο ήπιος ποιοτικός τουρισμός να την συμπληρώσουν. Είναι μια εναλλακτική στη σημερινή κυρίαρχη κατεύθυνση, που δεν χρειάζονται κεφάλαια, ξένες επενδύσεις, χωροταξικά σχέδια, υπερτοπικές συγκεντρώσεις, μεγαλεπήβολα και εξουθενωτικά μεγέθη και ρυθμούς. Η κατεύθυνση της Αποανάπτυξης-Τοπικοποίησης -Αυτονομίας- Άμεσης Δημοκρατίας-Ομοσπονδιακού Κοινοτισμού θα μπορούσε να είναι η διέξοδος για την χώρα, στην μετά-COVID εποχή!

Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 2011

Η Αθήνα εκπέμπει περισσότερα «αέρια του θερμοκηπίου» από το Λονδίνο

Από το tvxsteam:

Περισσότερα «αέρια του θερμοκηπίου» από το Παρίσι, το Λονδίνο και το Πεκίνο εκπέμπει η κατά πολύ μικρότερη σε πληθυσμό ελληνική πρωτεύουσα. Σύμφωνα με το Διεθνές Ινστιτούτο για το Περιβάλλον και την Ανάπτυξης (IIED) η Αθήνα «ανταγωνίζεται» σε ρύπους τη Νέα Υόρκη, έχοντας έτσι αναλογικά μεγαλύτερες ευθύνες για την κλιματική αλλαγή.
Πιο συγκεκριμένα, η Αθήνα εκπέμπει ακριβώς διπλάσιους ρύπους (10,4 τόνους ισοδυνάμου διοξειδίου του άνθρακα) από το Παρίσι (5,2 τόνοι), περισσότερους από το Πεκίνο (10,1 τόνοι) και οριακά λιγότερους σε σχέση με τη Νέα Υόρκη (10,5) και τη Σαγκάη (11,2 τόνοι). Την ίδια ώρα, οι εκπομπές ρύπων συνολικά στην Ελλάδα είναι ελάχιστα μεγαλύτερες από αυτές της Αθήνας και συγκεκριμένα 11,78 τόνοι ισοδυνάμου διοξειδίου του άνθρακα, σύμφωνα με στοιχεία του 2007.
Η Αθήνα εκπέμπει περισσότερους τόνους «αέριων του θερμοκηπίου» ανά κεφαλή σε σχέση με άλλες μεγαλουπόλεις και μητροπόλεις, όπως το Λονδίνο (9,6), το Μπουένος Άιρες (3,83), οι Βρυξέλλες (7,5), το Ρίο ντε Τζανέιρο (2,1), η Πράγα (9,4), το Ελσίνκι (7), το Αμβούργο (9,7), το Τορίνο (9,7), η Μαδρίτη (6,9), η Βαρκελώνη (4,2), το Τόκιο (4,89), η Στοκχόλμη (3,6), η Γενεύη (7,8), το Όσλο (3,5) και η Σεούλ (4,1).
Σε γενικές γραμμές, έχει αποδειχτεί ότι οι μεγαλύτερες σε πληθυσμό πόλεις του πλανήτη εκπέμπουν στην ατμόσφαιρα λιγότερους ρύπους ανά κεφαλή και είναι λιγότερο υπεύθυνες για την κλιματική αλλαγή σε σχέση με μικρότερου μεγέθους πόλεις, όπως για παράδειγμα το Ρότερνταμ ή το Ντένβερ.
Νέα μελέτη ερευνητών της Παγκόσμιας Τράπεζας και του Διεθνούς Ινστιτούτου για το Περιβάλλον και την Ανάπτυξη (IIED) αποδεικνύει ότι οι μεγαλύτερες σε πληθυσμό πόλεις εκπέμπουν συχνά λιγότερους ρύπους ανά κεφαλή σε σχέση με μικρότερες πόλεις. Αυτό συμβαίνει γιατί οι πολίτες στις μεγαλύτερες πόλεις χρησιμοποιούν περισσότερο τα μέσα μαζικής μεταφοράς, ενώ στις μικρές πόλεις χρησιμοποιούν τα αυτοκίνητά τους.
Έτσι, οι εκπομπές αερίων ρύπων ανά κεφαλή στο αραιοκατοικημένο Ντένβερ των ΗΠΑ είναι σχεδόν διπλάσιες των εκπομπών της πιο πυκνοκατοικημένης Νέας Υόρκης. Εν τω μεταξύ, στα προάστια του Τορόντο, τα σπίτια απέχουν πολύ από τα εμπορικά κέντρα με συνέπεια οι κάτοικοι να χρησιμοποιούν συχνά τα αυτοκίνητά τους. Εκεί οι εκπομπές ρύπων είναι δεκαπλάσιες σε σχέση με το κέντρο της πόλης. Μεταξύ άλλων η έρευνα συνιστά αλλαγές στη χωροταξία των πόλεων αλλά και στις συνήθειες των πολιτών προκειμένου να κάνουν μικρότερη χρήση αυτοκινήτων.
Οι ερευνητές επεξεργάστηκαν στοιχεία από 100 πόλεις σε σύνολο 33 χωρών. Επισημαίνεται ότι οι πόλεις του πλανήτη φιλοξενούν περίπου τους μισούς κατοίκους της Γης αλλά ευθύνονται για το 71% των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου. Το ποσοστό αυτό αναμένεται πως θα έχει αυξηθεί στο 76% το 2030.

Μαλιακός: Εικοσιδύο μήνες μετά την κρίση τίποτα δεν άλλαξε,

“ΜΑΛΙΑΚΟΣ SOS”
ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ
maliakos-sos@gmail.com

Ιανουάριος 2011

Πραγματοποιήθηκε η συνέλευση των μελών της Κίνησης Πολιτών «ΜΑΛΙΑΚΟΣ SOS» στην αίθουσα του Κέντρου Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Στυλίδας. Στη συνέλευση έγινε ο απολογισμός της μέχρι τώρα πορείας της Κίνησης, η εκτίμηση της κατάστασης και όλων των παραγόντων που συνθέτουν την εικόνα του Μαλιακού σήμερα και τέλος ο προγραμματισμός για το επόμενο διάστημα.

Εικοσιδύο μήνες μετά την κρίση του Μαλιακού κόλπου και την ίδρυση της Κίνησης Πολιτών “ΜΑΛΙΑΚΟΣ SOS”, η εκτίμηση είναι ότι τίποτα δυστυχώς ουσιαστικά δεν έχει αλλάξει. Τίποτα που να αναστρέφει την κατάσταση και να μας επιτρέπει να αισιοδοξούμε.

Οι ρυπαντές του κόλπου παραμένουν ως μόνιμες απειλές. Τίποτα δεν έχει αλλάξει προς το καλύτερο για τα αστικά λύματα, τα βιομηχανικά απόβλητα, τα ελαιοτριβεία, τα σκουπίδια, τα φυτοφάρμακα και τα λιπάσματα, τους στάβλους και τις κτηνοτροφικές μονάδες, την ευθυγράμμιση της κοίτης του Υπερχειλιστή και την εκτροπή των νερών του Σπερχειού, τα μεγάλα έργα και τα ιχθυοτροφεία. Προς το χειρότερο, ίσως, ναι.
Οι αρμόδιες αρχές συνεχίζουν να βάζουν τα προβλήματα “κάτω από το χαλί” με τις υπηρεσίες προληπτικού ελέγχου να υπολειτουργούν.

Για την προστασία και τη σωτηρία του Μαλιακού εμείς επιμένουμε στα μέτρα, που από την πρώτη στιγμή προτείναμε, όπως:
• Τη μόνιμη εγκατάσταση αξιόπιστου δικτύου σταθμών μέτρησης της ποιότητας των νερών του κόλπου και των νερών του Σπερχειού.
• Τη βελτίωση της λειτουργίας των Υπηρεσιών προληπτικού ελέγχου και κυρίως των Διευθύνσεων Περιβάλλοντος και Υγείας και τη στελέχωσή τους με ανάλογο επιστημονικό προσωπικό.
• Την καταγραφή και τη συνεχή παρακολούθηση όλων των “εν δυνάμει” εστιών ρύπανσης, ιδιαίτερα των βιομηχανικών μονάδων και των ελαιοτριβείων, τον αυστηρό έλεγχο και την εφαρμογή της νομοθεσίας στη λειτουργία τους.
• Τον αυστηρό έλεγχο στην εφαρμογή των Μελετών Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων σε όλες τις παλιές και νέες επιχειρήσεις και στα μεγάλα οδικά έργα της περιοχής.
• Το κλείσιμο όλων των παράνομων ΧΑΔΑ κατά μήκος της κοίτης του Σπερχειού και την αποκατάστασή τους.
• Την ολοκλήρωση των έργων επέκτασης του Βιολογικού Καθαρισμού της Λαμίας.
• Τη σωστή λειτουργία του Βιολογικού Καθαρισμού Καμένων Βούρλων (άδεια λειτουργίας κλπ).
• Τη λειτουργία των Βιολογικών Καθαρισμών Σπερχειάδας - Μακρακώμης και Στυλίδας ή την μεταφορά των λυμάτων των παραποτάμιων και παραθαλάσσιων οικισμών στο Βιολογικό της Λαμίας και Καμένων Βούρλων με την ανάλογη επέκτασή τους.
• Την αναθεώρηση και αλλαγή του Περιφερειακού Σχεδιασμού σε ό,τι αφορά στους ΧΥΤΑ αξιοποιώντας τους υπάρχοντες ΧΥΤΑ στην Περιφέρεια και δημιουργώντας σταθμούς μεταφόρτωσης των απορριμμάτων σε κάθε επαρχία, έτσι ώστε να επιτευχθεί οικονομική και τεχνική βιωσιμότητα, αλλά και να ξεπεραστεί το πρόβλημα της χωροθέτησης των δύο προβλεπόμενων ΧΥΤΑ. Ταχύτατο πρόγραμμα προώθησης της ανακύκλωσης και της κομποστοποίησης σε όλους τους δήμους και άμεση, με τη μορφή καμπάνιας, ενεργοποίηση του λαϊκού παράγοντα με στόχο την προσέγγιση του στόχου των «μηδενικών αποβλήτων»

Επίσης
• Την πλήρη εφαρμογή της οδηγίας πλαίσιο 60/2000 για τα νερά.
• Την ολοκλήρωση της διαδικασίας καθορισμού των όρων και των ορίων και του Διαχειριστικού Σχεδίου λειτουργίας της προστατευόμενης περιοχής NATURA 2000 και τη σύσταση ενιαίου Φορέα Διαχείρισης Οίτης – Σπερχειού – Μαλιακού περιλαμβάνοντας τον Εθνικό Δρυμό και την περιοχή NATURA 2000 ως ενιαίο οικοσύστημα
• Τη επανεξέταση της χάραξης και της διέλευσης του Ε65 και της Ιόνιας Οδού μέσα στην κοιλάδα του Σπερχειού με τη μελέτη εναλλακτικών λύσεων.
• Τον χαρακτηρισμό του Σπερχειού και των παραποτάμων του ως “ευαίσθητου αποδέκτη”
• Τη μελέτη εφαρμογής προγράμματος απονιτροποίησης των καλλιεργήσιμων εκτάσεων στην κοιλάδα του Σπερχειού και ενίσχυση των προγραμμάτων βιολογικής γεωργίας με στόχο την ανάδειξη της κοιλάδας σε “Ζώνη Βιολογικής Γεωργίας”.
• Την προστασία της ιχθυοπανίδας με την καθιέρωση ζωνών απαγόρευσης, την ενίσχυση για την καλύτερη λειτουργία, της Λιμενικής Αρχής Στυλίδας και Αγίου Κωνσταντίνου, τη λειτουργία της αλιειοφυλακής και την απαγόρευση των μεγάλων αλιευτικών σκαφών.
• Την επανεξέταση της λειτουργίας της “Νέας Κοίτης του Σπερχειού”, στην οποία έχει γίνει παράνομη εκτροπή, χωρίς Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, του συνόλου σχεδόν των νερών του ποταμού (αναφερόμαστε στην ευθυγράμμιση της κοίτης του Υπερχειλιστή ή Μεσαία Ανακουφιστική Τάφρο, όπως λέγεται)
• Τη χωροθέτηση των ιχθυοτροφικών μονάδων εκτός των ορίων του Μαλιακού

Για τη βιώσιμη ανάπτυξη της περιοχής του Μαλιακού απαιτείται Ολοκληρωμένη Μελέτη Διαχείρισης της παράκτιας ζώνης του κόλπου, που να περιλαμβάνει όλες εκείνες τις οικονομικές δραστηριότητες, οι οποίες είναι συμβατές με την προστασία του θαλάσσιου και του παράκτιου περιβάλλοντος, όπως:
- ο ήπιος τουρισμός, αγροτουρισμός, οικοτουρισμός, ιαματικός τουρισμός, ορεινός τουρισμός,
- η βιώσιμη παράκτια αλιεία
- και η βιολογική γεωργία με κύριο άξονα την ελιά, η ενίσχυση των τοπικών ποικιλιών και των τοπικών προϊόντων ποιότητας και ονομασίας.
Ένα μοντέλο ανάπτυξης που θα σέβεται τους φυσικούς πόρους, με βάση την αρχή της βιωσιμότητας.

Αυτά είπαμε από την πρώτη στιγμή της ίδρυσης της Κίνησης Πολιτών ΜΑΛΙΑΚΟΣ SOS, αυτά επαναλαμβάνουμε και σήμερα. Όμως τα λέμε σε «ώτα μη ακουόντων». Μπορούν να γίνουν πράξη μέσα από έναν ειλικρινή συνεχή διάλογο και με την συμμετοχή των φορέων και των κατοίκων της περιοχής. Η Κίνηση Πολιτών ΜΑΛΙΑΚΟΣ SOS θα είμαστε παρόντες σ’ αυτή την προσπάθεια, όπως ήμασταν παρόντες ως τώρα με τις επισημάνσεις και τις προτάσεις μας. Τις επόμενες μέρες μέλη της Κίνησης θα επισκεφθούν τον νέο Γενικό Γραμματέα της Περιφέρειας και τους νέους δημάρχους για να μεταφέρουν τις προτάσεις μας καθώς και την αγωνία μας σε σχέση με όλα τα προηγούμενα.

Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ

ΘΕΣΣΑΛΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ προς το περιφερειακό συμβούλιο Θεσσαλίας

‘ΘΕΣΣΑΛΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ’
ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ, ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ,
ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
Λάρισα 28/1/2011

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΟΥ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ κ. Χ. ΛΙΑΠΗ

Σε συνέχεια της πρόσκλησής σας να σας καταθέσουμε τις απόψεις μας για το Περιβάλλον της Θεσσαλίας για την 1Η ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΟΥ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ, σας καταθέτουμε το ακόλουθο κείμενο θέσεών μας:


Η στρατηγική στόχευση για την Θεσσαλία στα επόμενα χρόνια πρέπει να λάβει μέτρα για την προστασία του Φυσικού και Αστικού Περιβάλλοντός της και να δημιουργήσει τις αναγκαίες υποδομές υποστήριξης της βιώσιμης ανάπτυξης με αρμονική συνεργασία των ανθρώπινων και φυσικών πόρων, ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής και αξιοποίηση της δημιουργικότητας, συνεργασίας και διεκδικητικής αγωνιστικής εξωστρέφειας των πολιτών και φορέων της Θεσσαλίας για ανάδειξη της περιβαλλοντικής, πολιτιστικής και παραγωγικής ταυτότητας της Θεσσαλίας.
Ετσι αντί να βλέπουμε μονοδιάστατα το περιβάλλον, είναι ανάγκη στις σημερινές συνθήκες της παγκοσμιοποίησης να προστατεύουμε, αντιμετωπίζουμε και αξιοποιούμε το ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ως βασική συνιστώσα κάθε πολύπλευρης αναπτυξιακής πρωτοβουλίας στην Περιφέρεια Θεσσαλίας.
Η ηπειρωτική Θεσσαλία αποτελεί ενιαία γεωμορφολογική ενότητα με κύριο χαρακτηριστικό την παρουσία δύο εκτεταμένων πεδινών περιοχών που περιβάλλονται από ορεινούς όγκους .Η γεωμορφολογία αυτή ,σε συνδυασμό με τον μοναδικό αποδέκτη των λεκανών απορροής Πηνειό ποταμό με τους παραποτάμους του, καθιστά ιδιαίτερα ευαίσθητο το σύνολο των οικοσυστημάτων των πεδινών αλλά και των ορεινών περιοχών της. Τα αποτελέσματα της οικονομικής δραστηριότητας που αναπτύχθηκε την τελευταία πεντηκονταετία, χαρακτηρίζονται από καθολική έλλειψη ενδιαφέροντος προς το περιβάλλον και από κακή διαχείριση των φυσικών πόρων της. Συγκεκριμένα:
1) Αποψιλώθηκαν οι πεδινές εκτάσεις από κάθε είδος βλάστησης, με αρνητικές συνέπειες επί των φυσικών ενδιαιτημάτων της ντόπιας χλωρίδας και πανίδας και της οικολογικής ισορροπίας, απόπλυση παραγωγικού εδάφους, έξαρση επιφυτειών στις καλλιέργειες και διατάραξη του υδρολογικού κύκλου.
2) Στα δάση και οι δασικές εκτάσεις στους ορεινούς όγκους με τις εκτεταμένες πυρκαγιές, τις εκχερσώσεις, τις αποψιλώσεις και την υπερβόσκηση, οδήγησαν στον περιορισμό των δασών, την αλλοίωση της φυτοκοινωνίας με επικράτηση υποδεέστερων ειδών, την εκτεταμένη αποσάθρωση των πρανών και τον περιορισμό της καταβύθισης των ατμοσφαιρικών κατακρημνισμάτων.
3)Ο αποκλειστικός μεγάλος αποδέκτης των νερών Πηνειός έγινε αποδέκτης αστικών και βιομηχανικών αποβλήτων, ενώ την θερμή περίοδο οδηγείται στην ολοκληρωτική διακοπή της ροής και την πλήρη αποξήρανση ακόμη και των νερών που διασώζονται σε ορισμένα σημεία της κοίτης του.
4)Οι υπόγειοι υδροφορείς, μολύνθηκαν με πολύχρονη εκτεταμένη ρύπανση από νιτρικά ιόντα των λιπάνσεων ειδικά της μονοκαλλιέργειας του βαμβακιού, ενώ συνολικά παρατηρείται μεγάλη ταπείνωση του υδροφόρου ορίζοντα. Εξέλιξη που οδήγησε στην διείσδυση της θάλασσας και την σταδιακή επέκταση της υφαλμύρωσης του υδροφόρου ορίζοντα με έντονο κίνδυνο ερημοποίησης της ανατολικής θεσσαλικής πεδιάδας.
5)Η εντατικοποίηση των καλλιεργειών με χρήση εκτεταμένων φυτοφαρμάκων και λιπασμάτων, ειδικά σε περιοχές με δενδροκομικά, αμπελουργικά, λαχανοκομικά είδη, μολύνει ακατάπαυστα με παντοειδή δηλητήρια και βαριά μέταλλα την ατμόσφαιρα και τα εδάφη πλησίον κατοικημένων περιοχών.
6)Η έντονη αστικοποίηση και οι ρευστοί πολεοδομικοί κανόνες, οδήγησαν σε αβίωτα μεσαία αστικά κέντρα (Λάρισα-Βόλος-Τρίκαλα-Καρδίτσα) ,που σε συνδυασμό με την εκτεταμένη κυκλοφορία αυτοκινήτων, δημιουργούν απαράδεκτες συνθήκες αστικού περιβάλλοντος. Ακόμη και σε κωμοπόλεις ολόκληρης της Θεσσαλίας παρατηρείται το φαινόμενο να κτίζονται απαράδεκτα υψηλά κτίρια και να συμπιέζονται λειτουργίες σε περιορισμένα κεντρικά σημεία, αναιρώντας τον χαρακτήρα παραδοσιακών οικισμών πέρα από την περιβαλλοντική ρύπανση.
7)Η μη εφαρμογή χωροταξικών κανόνων των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων και η ανεξέλεγκτη εκτός σχεδίου δόμηση, οδήγησαν σε αλλοίωση των περιαστικών περιοχών και της φυσιογνωμίας του χώρου. Παράλληλα η εκτεταμένη άναρχη δόμηση ολόκληρων παραλιακών αλλά και ορεινών περιοχών (Κίσαβος – Μαυροβούνιο – Πήλιο) αλλοιώνει την αισθητική του τοπίου και την λειτουργία του υπαίθριου χώρου.
8)Η αποδιάρθρωση της αγροτικής παραγωγής και η υιοθέτηση ενός εισαγόμενου διατροφικού προτύπου, μετέβαλαν το περιεχόμενο της Θεσσαλικής διατροφής με αρνητικές συνέπειες όχι μόνον στην υγιεινότητα της διατροφής αλλά και στην μη στήριξη της ντόπιας παραγωγής και ανάπτυξης.
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
Το σύνολο των αρνητικών επιπτώσεων στο άμεσο αστικό περιβάλλον, τον ευρύτερο υπαίθριο χώρο, τις παραλιακές και τις ορεινές περιοχές ,σε συνδυασμό με μια υποβαθμισμένης αξίας διατροφή, επιδεινώνουν τα προβλήματα υγιεινής διαβίωσης και επιδεινώνουν συνολικά την ποιότητα ζωής των Θεσσαλών. Παράλληλα όμως επιδρούν αρνητικά στα οικοσυστήματα και στους φυσικούς πόρους, πάνω στα οποία εδράζεται μακροχρόνια η επιβίωση και η ανάπτυξη των κατοίκων της Θεσσαλίας αλλά και του συνόλου της έμβιας ζωής με τα ενδιαιτήματα τους.
Η στροφή στο μοντέλο ανάπτυξης που επισώρευσε το σύνολο των περιβαλλοντικών προβλημάτων στον Θεσσαλικό χώρο ,καθίσταται ιδιαίτερα επιτακτική και άμεση με προώθηση βιώσιμων πολιτικών περιβαλλοντικής προστασίας και ανάπτυξης:
1). ΓΙΑ ΤΗΝ ΒΙΩΣΙΜΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΩΝ ΥΔΑΤΙΝΩΝ ΠΟΡΩΝ
Προστασία του Πηνειού και των παραποτάμων του από την αστική, αγροτική και βιομηχανική ρύπανση και προώθηση μικρομεσαίων φραγμάτων και ταμιευτήρων αξιοποίησης των επιφανειακών νερών της Θεσσαλίας πού θα διασφαλίζουν έγκαιρα και με επάρκεια τις ανάγκες της Θεσσαλίας σε ποιοτικό πόσιμο νερό αλλά και άρδευσης. Όλοι οι Δήμοι που συνδέονται με τον Πηνειό και τους παραποτάμους του στα πλαίσια των λεκανών απορροής που ανήκουν στην δικαιοδοσία τους, να αναλάβουν σε συνεργασία με τις αρμόδιες υπηρεσίες και την Περιφέρεια, να επεξεργασθούν ένα πλαίσιο επιλογών και επεμβάσεων που θα ακυρώνουν τις αρνητικές συνέπειες στην τροφοδοσία και την ρύπανση του ποταμού, ενώ παράλληλα πρέπει να υποβοηθηθούν να αναπτύξουν καινοτόμες δράσεις στα πλαίσια της βιώσιμης ανάπτυξης που θα μετατρέπουν την σχέση τους με το ποτάμιο σύστημα συνολικά σε φιλική περιβαλλοντική σχέση .
Η Περιφέρεια θα πρέπει, πέρα από τις δεσμεύσεις για την διαχείριση των υδάτων που προκύπτουν από τις οδηγίες της Ε.Ε., να μελετήσει την κατάσταση των υπόγειων υδροφορέων ολόκληρης της Θεσσαλικής λεκάνης και έως τέλη του 2011 να ενημερώσει τους πολίτες για όλους τους παράγοντες που συνδέονται και επηρεάζουν την λειτουργία του υδροφορέα (άντληση-τροφοδοσία-υφαλμύρωση). Να εξετάσει, ενέργειες όπως η συγκέντρωση των νερών του Ενιπέα για ενίσχυση του υδροφορέα από περιοχές που βρίθουν από νιτρικά, αν αποτελούν θετικές ή αρνητικές επιλογές. Το ίδιο ισχύει και για τον έλεγχο της ποιότητας των νερών που τροφοδοτούν την πλήρωση της Κάρλας.

2) ΓΙΑ ΒΙΩΣΙΜΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΩΝ ΟΡΕΙΝΩΝ ΟΓΚΩΝ
Η προστασία και καλλιέργεια των δασικών συμπλεγμάτων όλων των ορεινών όγκων και η επέκταση της δάσωσης αποψιλωμένων περιοχών, αποτελεί πρωταρχικό θέμα για την σταθεροποίηση της λειτουργίας των ορεινών όγκων και την υδρολογία ολόκληρης της Θεσσαλίας. Η αποτελεσματική λειτουργία των δασικών υπηρεσιών από πλευράς Αποκεντρωμένης Διοίκησης, η συνεργασία τους με τις Υπηρεσίες της Περιφέρειας και τους Δήμους για την προστασία των δασών στα όρια του κάθε Δήμου, αποτελούν πρώτιστες επιλογές για την αειφορική διαχείριση αυτού του βασικού φυσικού πόρου.

3) ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΤΩΝ ΠΟΛΕΩΝ ΚΑΙ ΟΙΚΙΣΜΩΝ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ
Να εξεταστούν οι συνέπειες των κανόνων πολεοδόμησης που μετέτρεψαν τα βασικά αστικά κέντρα σε τσιμεντένιες πόλεις αλλά και όλοι εκείνοι οι παράγοντες που συμβάλουν στην εγκατάλειψη της υπαίθρου και στην αστικοποίηση του. Η αλλαγή αυτής της κατάστασης συνεπάγεται συγκεκριμένα μέτρα που αφενός θα βελτιώνουν τις συνθήκες ζωής στις πόλεις και αφετέρου θα δημιουργούν προϋποθέσεις όχι μόνον συγκράτησης αλλά και αντιστροφή της κατάστασης με εγκατάσταση νέων εργαζομένων στην ύπαιθρο . Οι περιαστικές περιοχές να ενταχθούν στα σχέδια πόλεων όχι μόνο για να εγκατασταθούν νέοι κάτοικοι από τα χωριά, αλλά για να βελτιωθούν οι συνθήκες ζωής με εκτεταμένα έργα πρασίνου, αναψυχής και άθλησης στα αστικά κέντρα.
Ενίσχυση της κοινωνικής και περιβαλλοντικής τους λειτουργίας με προώθηση των ΣΧΟΟΑΠ, των ΓΠΣ και των πολεοδομικών μελετών για καθορισμό των χρήσεων γης, ελεύθερων χώρων και οικισμών της Θεσσαλίας.
Το απόθεμα ιστορικών κτιρίων και παραδοσιακής τοπικής αρχιτεκτονικής καθώς και οι περιβαλλοντικοί και πολιτιστικοί χώροι πρέπει να προστατευθούν, να αναδειχθούν και αξιοποιηθούν στην διαμόρφωση της ιδιαίτερης πολιτιστικής και περιβαλλοντικής ταυτότητας των πόλεων και οικισμών της Θεσσαλίας.

4). ΒΙΩΣΙΜΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΣΤΕΡΕΩΝ ΑΠΟΒΛΗΤΩΝ
Αποτελεσματική λειτουργία των 3 φορέων διαχείρισης στερεών αποβλήτων και των 3 κέντρων διαλογής ανακυκλώσιμων υλικών (Λάρισα, Βόλος και Δυτική Θεσσαλία)
Εφαρμογή προγραμμάτων ανακύκλωσης υλικών συσκευασίας και επεξεργασίας οργανικών αποβλήτων με άμεση δημιουργία μονάδων κομποστοποίησης που είναι σήμερα σε μηδενικό σημείο για μείωση των απορριμμάτων που οδηγούνται στους ΧΥΤΑ.

5). ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΝΑΝΕΩΣΙΜΩΝ ΠΗΓΩΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ
Προώθηση των Θεσσαλικών αιολικών, ηλιακών και υδροηλεκτρικών πηγών ενέργειας με προώθηση των αναγκαίων νομοθετικών ρυθμίσεων και τοπικών μελετών από την Πολιτεία. Αποτροπή του σχεδίου εκμετάλλευσης των λιγνιτικών κοιτασμάτων της περιοχής Ελασσόνας και παύση της χρήσης του πέτ –κοκ από την βιομηχανία.

6). ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΗΣ ΥΠΑΙΘΡΟΥ
Η ανασυγκρότηση της υπαίθρου, αποτελεί τον βασικό παρανομαστή για την παραγωγική και περιβαλλοντική αναδιάρθρωση του υπαίθριου αλλά και του αστικού χώρου. Η ζωνοποίηση των καλλιεργειών, η δημιουργία κτηνοτροφικών υποδομών, η σύνδεση της αγροτικής παραγωγής με την κτηνοτροφία, η βελτίωση και η διαχείριση των βοσκοτόπων, η ορθή γεωργική πρακτική, η ενίσχυση καλλιεργειών ολοκληρωμένης προστασίας και βιολογικής παραγωγής, η προστασία της βιοποικιλότητας και η προώθηση ντόπιου βελτιωμένου πολλαπλασιαστικού υλικού, τα εγγειοβελτιωτικά έργα σε επίπεδο λεκανών απορροής των Δήμων, αποτελούν παράγοντες οργάνωσης του υπαίθριου χώρου με πολλαπλές θετικές επιπτώσεις στην απασχόληση, την παραγωγή προϊόντων ποιότητας και την προστασία των οικοσυστημάτων.
Η δημιουργία γέφυρας ανάμεσα στην παραγωγή της υπαίθρου και την κατανάλωση της πόλης, αποτελεί πρωταρχικό παράγοντα για την αξιοποίηση όλων των συντελεστών ανάδειξης της τοπικής παραγωγής με την παραγωγή παραδοσιακών και τοπικών προϊόντων και υπηρεσιών ποιότητας. Αξιοποίηση του εκλεκτού εδαφοκλιματικού περιβάλλοντος όλων των περιοχών της Θεσσαλίας, σημαντικού του πολιτισμικού και ιστορικού υποβάθρου τους, της αξιοποίησης των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και των επιστημονικών φορέων, της εμπειρίας και των ικανοτήτων των κατοίκων της υπαίθρου. Παράλληλα οι μεγάλοι αστικοί Δήμοι σε συνεργασία με τους αγροτικούς Δήμους και την Περιφέρεια μπορούν να συμβάλουν στην προώθηση θεμάτων που αφορούν την ανακύκλωση υλικών, νερών, αποβλήτων, κενών συσκευασίας, υπολειμμάτων καλλιεργειών και παραπροϊόντων κτηνοτροφικής παραγωγής. Η μείωση της ρύπανσης σε όλες τις φάσεις της πρωτογενούς παραγωγικής διαδικασίας και της μεταποίησης και η λελογισμένη χρήση νερού, αποτελούν βασικούς συντελεστές της αποκατάστασης των οικοσυστημάτων και της ισορροπημένης χρήσης των φυσικών πόρων.

7). Η ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΩΝ ΤΟΠΙΚΩΝ ΠΟΙΟΤΙΚΩΝ ΠΡΟΙΟΝΤΩΝ ΚΑΙ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΜΕ με αξιοποίηση προγραμμάτων πιστοποίησης, σήμανσης και προώθησης – προβολής τους και λήψη μέτρων αποτροπής των μεταλλαγμένων από την καλλιέργεια και εμπορία.

8). ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΚΑΛΩΝ ΠΡΑΚΤΙΚΩΝ ΤΟΠΙΚΗΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ
Διεκδίκηση από το Υπουργείο Περιβάλλοντος της σύνταξης περιβαλλοντικών μελετών ΜΠΕ και ΣΧΟΟΑΠ και συγκρότησης φορέων διαχείρισης για τις περιοχές Νατούρα της Θεσσαλίας, με την συμμετοχή και συνεργασία των δημόσιων φορέων, των Δήμων και των ΜΚΟ της κάθε περιοχής, με διασφάλιση πόρων από το ΕΣΠΑ για διαμόρφωση περιβαλλοντικών διαδρόμων για την πανίδα και χλωρίδα και διαδρομών για τους πολίτες και παροχή κινήτρων προς τους αγρότες για βιολογική γεωργία και μειωμένες εισροές φυτοφαρμάκων και λιπασμάτων.
Οι τοπικές κοινωνικές δυνάμεις της Θεσσαλικής κοινωνίας:
Εχουν επίσης το καθήκον να ενισχύουν τις κοινωνικές υποδομές και τις καλές επιχειρηματικές και κοινωνικές πρακτικές κοινωνικοοικονομικών και αυτοδιοικητικών συνεργασιών για την βιώσιμη ανάπτυξη της Θεσσαλίας (πχ αγροτικοί, γυναικείοι και μικρομεσαίων συνεταιριστικές συνεργασίες, κοινωνικά κέντρα και δίκτυα αυτοδιοικητικών και κοινωνικών φορέων πολιτιστικής και τουριστικής ανάπτυξης και προβολής κα)
Προώθηση αυτοδιοικητικών διαδικασιών συμμετοχικού προυπολογισμού και δημοψηφισμάτων σε σημαντικά για την τοπική κοινωνία ζητήματα.

Επίσης με τον νέο κανονισμό λειτουργίας, συγκρότηση του Συμβουλίου Περιφερειακής Διαβούλευσης εισηγητικού στο Περιφερειακό Συμβούλιο με την συμμετοχή και των Θεσσαλικών κοινωνικών φορέων και ΜΚΟ Πολιτισμού, Περιβάλλοντος και Κοινωνικής Αλληλεγγύης.

Είμαστε στη διάθεση του Περιφερειακού Συμβουλίου για δημιουργική συνεργασία προς όφελος της Θεσσαλίας.

Με εκτίμηση


Η Συντονιστική Επιτροπή της κίνησης
"Θεσσαλοί Πολίτες του Κόσμου"
E-mail : e_thessaloi@yahoo.gr

Κυριακή 30 Ιανουαρίου 2011

Βαντάνα Σίβα


Η Βαντάνα Σίβα είναι γνωστή από τη συμμετοχή της σε Παγκόσμια Κοινωνικά Φόρουμ και από τις απόψεις της ενάντια στην νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση και υπέρ της παγκοσμιοποίησης της ελευθερίας των επιλογών.
Ασχολείται κύρια με τα κινήματα των αγροτών στην Ινδία και την Αφρική, που πλήττονται από τις πολιτικές της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και φτάνουν μέχρι την αυτοκτονία. Υποστηρίζει ότι οι μεταλλαγμένοι σπόροι όχι μόνο δε λύνουν το πρόβλημα της φτώχειας και της πείνας, όπως ισχυρίζονταν οι εταιρίες, αλλά δημιουργούν επιπλέον προβλήματα στη φύση και την υγεία, οδηγώντας στο ξερίζωμα αγροτικών κοινοτήτων.
Την απασχολεί επίσης η δημιουργία ενός μεγάλου μετώπου που θα πρέπει να αναπτυχθεί και ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των υδάτινων πόρων και τη διαχείριση του νερού από λίγες πολυεθνικές εταιρείες, που οδηγεί σε αύξηση της τιμής του νερού και σε υποβάθμιση της ποιότητάς του. Η βιομηχανία του νερού είναι πια ο πέμπτος βιομηχανικός κλάδος στις πλούσιες χώρες και οι πολυεθνικές επηρεάζουν τις κυβερνήσεις ώστε να μετατρέπουν το νερό σε εμπορευματικό προϊόν ενώ είναι ένα κοινωνικό αγαθό και αναφαίρετο δικαίωμα του κάθε ανθρώπου.
Η Σίβα, που συμμετείχε σε διεθνές πάνελ και δημόσια συζήτηση κατά της ιδιωτικοποίησης του νερού στο Στρασβούργο- συναντήθηκε και με τον Έλληνα ευρωβουλευτή Μιχάλη Τρεμόπουλο- μας προτρέπει να κάνουμε αυτό που πρότεινε και ο Μαχάτμα Γκάντι. Να αντισταθούμε με μη βίαιο τρόπο στους κερδοσκόπους, να υπερασπίσουμε τα συλλογικά αγαθά, να διατηρήσουμε τη βιοποικιλότητα, να υπερασπίσουμε την αυτονομία της διατροφής και τις τοπικές διατροφικές κουλτούρες. Να παγκοσμιοποιήσουμε τη μοναδικότητά μας. Η δική μας παγκοσμιοποίηση, των κινημάτων των πολιτών, της ποικιλίας, της φυσικής και αειφόρας αγροτικής καλλιέργειας, της υγιεινής διατροφής, είναι ο μόνος τρόπος να διαφυλάξουμε την ελευθερία μας.
Ευχήθηκε δε καλή δύναμη στους Έλληνες που πλήττονται από την κρίση.

Το γιατί της κρίσης των τιμών των τροφίμων.

Το παρακάτω κείμενο είναι τμήμα της μετάφρασης ενός γενικότερου κειμένου του Caffentzis, που έλαβα με μαίηλ:

Εάν η «κρίση των τιμών των τροφίμων» είναι αποτέλεσμα όχι λάθους και παραλόγου, αλλά σχεδίου και καπιταλιστικής λογικής, ποιος είναι ο σκοπός της; Τι αντικειμενικότητες υποτίθεται ότι κατορθώνει; Πιο πλατιά, ποια είναι η σημαντικότητα από την σκοπιά των βράχυ- και μάκρο-πρόθεσμων τάσεων της καπιταλιστικής συσσώρευσης και των ταξικών σχέσεων;

Μια βέβαια απάντηση σ’ αυτά τα ζητήματα είναι ότι η παρούσα κρίση τιμών των τροφίμων είναι το τελευταίο βήμα στην διεθνή πορεία του κεφαλαίου προς την εγκατάσταση του ελέγχου του, πάνω στις κύριες πλανητικές πηγές ενέργειας και αξίας: η παραγωγή τροφίμων είναι το κλειδί για την ρύθμιση των οικονομικών δραστηριοτήτων, του επιπέδου των μισθών, και της παραγωγής της εργατικής δύναμης σε κάθε τμήμα του κόσμου. Είναι μια μακρά πορεία που πάει πίσω στην αποικιοκρατική περίοδο, όταν όχι μόνο η γη και άλλες φυσικές πηγές απαλλοτριώθηκαν από το κεφάλαιο, αλλά το προσανατολισμένο για εξαγωγή ρευστό από τις σοδειές και οι μονοκαλλιέργειες, είχαν εφαρμοστεί σε βάρος των αναγκών επιβίωσης των αποικιοκρατούμενων λαών. Από τότε, κάθε νέα πολιτική που αναφέρεται στην γεωργία και στην παραγωγή τροφίμων (κατά καιρούς εμπλέκοντας «φτηνά» και άλλες φορές «ακριβά» τρόφιμα), έχει διαμορφωθεί από της αρχή ότι εκείνος που ελέγχει την παραγωγή τροφίμων, ελέγχει επίσης την πολιτική οικονομία του πλανήτη.

Οι οδηγίες της ιδιωτικοποίησης των κοινοτικών γαιών και της βιομηχανοποίησης της γεωργίας διαμέσου του ριζώματος της χημικής βιομηχανίας και αργότερα της βιοτεχνολογίας, από την Πράσινη Επανάσταση στην επινόηση των Γενετικά Τροποποιημένων (GM) Σπόρων, ρυθμίστηκαν προς αυτό τον σκοπό. Έτσι ήταν η πολιτική των γεωργικών επιδομάτων και της «βοήθειας σε τρόφιμα», την οποία, οι ΗΠΑ (ο κύριος κινητήρας στην εμπορευματοποίηση και επιχειρηματικοποίηση της παγκόσμιας παραγωγής τροφίμων), έχει προωθήσει από τα 50ς. Ένα σημείο στροφής ήταν η Food for Peace Act (η δράση «Τρόφιμα για Ειρήνη»), που πολιτικοποίησε την βοήθεια σε τρόφιμα και άρχισε να κάνει τυπικά της αποικιακές χώρες να εξαρτώνται από τους σπόρους των ΗΠΑ. Το μεγαλύτερο κομμάτι από αυτά, κατορθώθηκε διαμέσου της πολιτικής των «φτηνών» τροφίμων, που, τότε, υποτίμησε τα προς το ζειν των αυτάρκων αγροτών στην Αφρική, την Ασία και τη Λατινική Αμερική, κάνοντας αδύνατο γι’ αυτές να ανταγωνιστούν με την καλά επιδοτούμενη και βιομηχανοποιημένη γεωργία των ΗΠΑ.

Είναι σημαντικό εδώ να τονίσουμε ότι η χρήση των τροφίμων σαν μέσο δημιουργίας εξάρτησης, έχει γίνει η καρδιά της ανόδου των αγροεπιχειρήσεων και η περιθωριοποίηση εκατομμυρίων μικρών αγροτών επίσης στις ΗΠΑ. Και είναι μια πολιτική που έχει συνεχιστεί μέχρι σήμερα, όπως αποδεικνύεται από την ισχυρή άρνηση της κυβέρνησης των ΗΠΑ να αποδεχτεί την πρόκληση πολλών ΜΚΟ, οι οποίες αγοράζουν τρόφιμα με τα χρήματα που «δωρίζει» στις τοπικές αγορές από των αγρότες των «φτωχών χωρών», παρά εισάγοντας τα από τις ΗΠΑ. Αυτή η άρνηση είναι τόσο σκανδαλώδης και τόσο ανοιχτά επιβλαβής στα κράτη που υποτίθεται ότι «βοηθούνται», που ακόμα και μια ημι- κυβερνητική ΜΚΟ σαν την CARE International, που είχε μια βαθιά υπακοή στην Ουάσιγκτον, έχοντας δουλέψει για δεκαετίες με το Πεντάγωνο σε καιρούς πολέμου, το 2007, «απέρριψε 46 δισεκατομμύρια $ βοήθειας σε τρόφιμα από την κυβέρνηση των ΗΠΑ, διότι η βοήθεια ήταν καταστροφική για τις ζωές πολλών ανθρώπων, των αγροτών, που υποτίθεται ότι θα βοηθούσε»(6).

Ποια είναι η λειτουργία μιας κρίσης της τιμής των τροφίμων τώρα;

Βάζοντας σε ένα πλαίσιο την σημερινή «κρίση τροφίμων» σε σχέση με αυτό το ιστορικό υπόβαθρο, αυτό θα μας υπενθυμίσει, πως ο καπιταλισμός παράγει σπανιότητα παρά πλούτο, τουλάχιστον για την πλειοψηφία του παγκόσμιου πληθυσμού. Αλλά αυτή η εξήγηση ανεγείρει νέα ερωτήματα. Εάν η καπιταλιστική ανάπτυξη έχει για δεκαετίες δομηθεί από την ανάγκη ελέγχου των αποθεμάτων και χρήσης των τροφίμων σαν μέσα απολαβής κέρδους και σαν ένα όπλο στον ταξικό αγώνα, γιατί είναι ακόμα αναγκαίο, το 2008, να καταφεύγει σε μέτρα, όπως η δραματική αύξηση των τιμών των τροφίμων, τα οποία εγγυώνται να πυροδοτήσουν εξεγέρσεις σε πολλά μέρη του κόσμου; Γιατί οι Παγκόσμιοι Τραπεζίτες και άλλοι καπιταλιστικοί σχεδιαστές θέλουν να διατρέξουν αυτόν τον κίνδυνο; Γιατί δεν ήταν επαρκείς οι πολιτικές των δομικών προγραμμάτων; Και, είναι η κρίση των τροφίμων κομμάτι της κρίσης του νεοφιλελευθερισμού;

Αυτά τα ερωτήματα δεν είναι εύκολο να απαντηθούν, αλλά κάποιες υποθέσεις μπορούν να γίνουν. Οι δραματικές και εγκληματικές αυξήσεις των τιμών των τροφίμων έχουν πρόθεση να εξαναγκάσουν σε μια αποφασιστική μετατόπιση στον αστερισμό των ταξικών δυνάμεων σε όλο τον κόσμο υπέρ του κεφαλαίου.

Πρώτον, η κρίση των τροφίμων πρέπει να αναγνωστεί σαν μια απάντηση στην ευρέως εξαπλούμενη άρνηση της εμπορευματοποίησης της γης (που είναι ισχυρή ειδικά στην Αφρική) και του αγώνα, που οι κοινότητες κάνουν κατά μήκος της Λατινικής Αμερικής για να αναστρέψουν την ιδιωτικοποίηση της γης και των φυσικών πηγών και να ξαναδημιουργήσουν «νέα κοινά». Αυτό έχει λάβει την μορφή των ανοιχτών κινημάτων επανοικειοποίησης, όπως οι Ζαπατίστας, το κίνημα των ακτημόνων στην Βραζιλία (MST, στμ), το κίνημα των ακτημόνων λαών στη Νότια Αφρική, όπως και πολλές λιγότερο τυπικά οργανωμένες προσπάθειες σε όλο τον κόσμο(7). Σε πολλά μέρη της Αφρικής, οι αγρότες μεταναστεύουν στις πόλεις, ειδικά οι γυναίκες, συνεχίζοντας να καλλιεργούν αγροτοτεμάχια δημόσιας γης, μια κίνηση που τους κάνει ικανούς να κερδίζουν κάποια ανεξαρτησία, να αυξάνουν την οικογενειακή κατανάλωση και προϋπολογισμό και να μαζέψουν κάποια χρήματα από μόνοι τους, διαμέσου της μικρής κλίμακας πώλησης, ή με την ανταλλαγή του υπερπροϊόντος.

Και οι επίσημοι της Παγκόσμιας Τράπεζας και τα CEO των μεγαλύτερων πολυεθνικών επιχειρήσεων εμπορίου τροφίμων, αναμφίβολα σχεδιάζουν το, με ποιο τρόπο, οι αυξήσεις στις τιμές των τροφίμων θα βάλουν ένα τέλος σ’ αυτή την αντίσταση, καθώς οι ανοδικές τιμές των τροφίμων παράγουν μια νέα «ορμή για γη», οδηγώντας σε μεγαλύτερη απαλλοτρίωση γης, σε μεγαλύτερη εμπορευματοποίηση της γεωργίας και σε νέες επιθέσεις στην βιώσιμη γεωργία, υπέρ της γεωργίας των σοδειών για εξαγωγή.

Δεύτερο, διαμέσου των αυξήσεων στα τρόφιμα και στις τιμές των καυσίμων, το κεφάλαιο προσπαθεί να εισάγει μια σειρά μεταρρυθμίσεων στην κοινωνική αναπαραγωγική διαδικασία, που ήταν για καιρό στη νεοφιλελεύθερη ατζέντα του, αλλά έτυχε επιτυχούς αντίστασης από εργάτες στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ. Παρά την εξάλειψη των οφελών λόγω του αυξημένου πληθωρισμού, δεν έχουν μειωθεί σημαντικά ούτε η κοινωνική ασφάλεια στις ΗΠΑ, ούτε οι συντάξεις σε πολλά μέρη της ΕΕ, παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες να επιτευχθεί αυτός ο σκοπός. Σ’ αυτό το πλαίσιο, οι αυξήσεις στις τιμές των τροφίμων είναι το ισοδύναμο της περικοπής των πραγματικών μισθών και μια μεταβίβαση ακόμα μεγαλύτερης αξίας στις γεωργικές πολυεθνικές εταιρίες. Αυτή η μεταβίβαση, διαθέτει εκείνες της «δυσκαμψίες του εισοδήματος», για να παραφράσουμε μια Κεϋνσιανή αντίληψη, που έχουν αποτρέψει αρκετά την από μακρού «μεταρρύθμιση του κράτους-πρόνοιας», την οποία το κεφάλαιο φιλοδοξεί να πετύχει εδώ και πολλά χρόνια. Όπως και με τον πληθωρισμό, ιστορικά οι αυξήσεις των τιμών των τροφίμων επιτίθενται στις κοινότητες της εργατικής τάξης στο πιο αδύναμο σημείο τους, σαν αγοραστές και καταναλωτές, παρά σαν μέλη εργατικών οργανώσεων.

Τρίτο, οι αυξήσεις των τιμών των τροφίμων, είναι στην υπηρεσία της υπερνίκησης της αντίστασης πολλών κυβερνήσεων, από την Ευρώπη στην Αφρική και την Λατινική Αμερική, ενάντια στην εισαγωγή Γενετικά Μεταλλαγμένων προϊόντων. Η απόρριψη των GM τροφίμων έχει προέλθει από κάθε κοινωνική πλευρά σ’ αυτές τις περιοχές, προς μεγάλο φόβο της αγροβιομηχανίας των ΗΠΑ. Είναι σημαντικό το γεγονός, ότι το επιχείρημα, ότι οι αυξήσεις των τιμών των τροφίμων θα διευκολύνουν την αποδοχή των αφρικανικών κυβερνήσεων, ήταν κιόλας καλά αρθρωμένο στην αναφορά για την παγκόσμια ανάπτυξη της Παγκόσμιας Τράπεζας, που δημοσιεύτηκε τον Οκτώβρη του 2007 (πριν τις πιο πρόσφατες αυξήσεις των τιμών). Πράγματι αυτή η αναφορά, παρουσίασε αρκετά προφητικά τις εξελίξεις που ήταν να έρθουν, εάν δεν αντιληφθούμε, ότι αυτές οι εξελίξεις επικράτησαν, σε μεγάλη έκταση, εξαιτίας των προσπαθειών της Παγκόσμιας Τράπεζας και των συμμάχων της στο σύστημα των Ηνωμένων Εθνών, του ΔΝΤ και της FAO, όντας «πρόβλεψη» να είναι συχνά ένας ευφημισμός για ένα στοχευμένο σχέδιο στο λόγο της Παγκόσμιας Τράπεζας(8).

Το μέλλον της παραγωγής τροφίμων

Είναι δύσκολο να προεξοφλήσουμε εάν η κρίση των τροφίμων θα κατορθώσει αυτούς τους τρεις στόχους της, ή θα προκαλέσει ένα παγκόσμιο ξεσήκωμα των κινημάτων για την επανοικειοποίηση της γης και την αποεμπορευματοποίηση της γεωργίας. Γιατί έτσι, και τα καλύτερα σχέδια τόσο των εκτελεστών της αγροβιομηχανίας, όσο και της σπείρας της Παγκόσμιας Τράπεζας, θα πάνε κατά διαόλου. Ένας καθοριστικός παράγοντας εδώ, θα είναι η συμπεριφορά των κυβερνήσεων του παγκόσμιου Νότου (ειδικά των μεγαλύτερων, της Κίνας, της Ινδίας και της Βραζιλίας), πολλές εκ των οποίων έχουν δείξει να είναι έτοιμες για μια πιο ανταγωνιστική στάση απέναντι στην πίεση που ασκείται πάνω τους από την «διεθνή κοινότητα». Η αποτυχία του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου στο γύρο της Doha, είναι ένα καλό σημάδι προς αυτή την κατεύθυνση. Αλλά η αντίσταση δεν περιορίζεται στα γιγάντια έθνη όπως η Κίνα, η Ινδία και η Βραζιλία. Είναι υποδειγματική, όπως και στις προηγούμενες, η περίπτωση του Μαλάουι, μια από τις μικρότερες αφρικάνικες χώρες. Παραδοσιακά αυτάρκης, και επίσης μια εξαγωγός προς τη Νότια Αφρική χώρα, οδηγήθηκε στα 1980 από την παγκόσμια Τράπεζα στο τέλος των επιδοτήσεων προς τους αγρότες και αργότερα, στα 2000, το ΔΝΤ επέμεινε να βάλει τα αποθέματα της σε τρόφιμα, στην αγορά. Αλλά μετά από χρόνια σε σχεδόν συνθήκες λιμού, πρόσφατα αυτές οι πολιτικές αναστράφηκαν, παρά την πίεση για το αντίθετο από την Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ. Έτσι έγινε μια σοφή κίνηση πράγματι, την οποία μία ή περισσότερες χώρες πιθανόν μιμηθούν, δεδομένου ότι για πρώτη φορά εδώ και χρόνια το Μαλάουι μπορεί να περηφανευθεί ξανά για απόθεμα στην παραγωγή τροφίμων. Τα κράτη όμως, είναι προβληματικοί σύμμαχοι στον αγώνα ενάντια στο δημιουργημένο από τις αυξήσεις των τροφίμων λιμό, επειδή σχεδόν πάντα ενδιαφέρονται για την ανάπτυξη του καπιταλιστικού γεωργικού τομέα, αλλά με τους δικούς τους όρους. Ότι θα συμβάλλει περισσότερο στην έκβαση του αποτελέσματος των κρίσης των τροφίμων, θα είναι η ικανότητα των κινημάτων, ενάντια στις διαιρέσεις που μας επιβάλλονται, να συντονίσουμε στρατηγικές αντίστασης ενάντια στους σχεδιαστές της πείνας και του λιμού. Ο αγώνας ενάντια στο λιμό και στην απαλλοτρίωσης της γης δεν μπορεί να δοθεί μόνο στην Αφρική, ή στα βουνά της Chiapas. Πρέπει να διεξαχθεί στα supermarket και στους δρόμους των ΗΠΑ και της Ευρώπης, όπως οι καμπάνιες των «καθαρών ρούχων» των 90ς, που μετασχημάτισαν το shopping σε πολιτική δράση, και με ενωμένους τους εργάτες στα κάτεργα της υφαντουργίας του παγκόσμιου Νότου, με τους εργάτες του Βορά. Το αίτημα τρόφιμα για όλους, που θα ισχυροποιεί και δε θα δηλητηριάζει τους παραγωγούς και τους καταναλωτές, δημιουργεί τη βάση μιας υλικής πολιτικής, που μπορεί να αναστατώσει τους σκοπούς εκείνων που σχεδίασαν την κρίση των τιμών των τροφίμων.

Αλλά σ’ αυτό το σημείο, ας μην κάνουμε λάθος: τα στοιχήματα σ’ αυτό τον αγώνα είναι υψηλά. Εάν η στρατηγική των αυξήσεων των τιμών των τροφίμων δουλέψει και η παραγωγή τροφίμων εμπορευματοποιηθεί πλήρως, εάν ο αγώνας για την επανακοινωνικοποίηση της γης ηττηθεί, με τρόφιμα και γη να πηγαίνουν σε εκείνους που έχουν πιο πολλά μετρητά στα χέρια, εκατομμύρια θα πεθάνουν, η αγροτιά σαν ιστορική τάξη θα εξαφανιστεί, οι λαοί σε όλο τον πλανήτη θα έχουν πρόσβαση στην γη μόνο δουλεύοντας σαν peons ( έτσι ονομάζονταν οι μεξικανοί ακτήμονες στην υπηρεσία των φεουδαρχών κατά την περίοδο της ισπανικής κατάκτησης του Μεξικού, στμ) στην υπηρεσία των γεωργικών πολυεθνικών και εμείς θα έχουμε χάσει την τελευταία μας ευκαιρία να έχουμε κάποιο έλεγχο πάνω στην ποιότητα της τροφής που τρώμε, που είναι κιόλας σε μεγάλο βαθμό παραπροϊόν της πετρο-χημικής βιομηχανίας. Ακόμα πιο σημαντικό, εάν οι αυξήσεις στις τιμές των τροφίμων καταφέρουν τους σκοπούς τους, η πιθανότητα συγκρότησης ενός κόσμου, όπου παραφράζοντας το Jose Bove «Η ζωή δεν είναι για πούλημα», θα εξαλειφθεί για δεκαετίες.

______

Οι εξεγέρσεις στη Β.Αφρική: συνδυασμός της επερχόμενης κρίσης των τροφίμων και της καταπίεσης από τα αυταρχικά καθεστώτα.


Το 2008 είχαμε μια σειρά λαϊκών εξεγέρσεων οι οποίες οφείλονταν στις αυξήσεις των τιμών των τροφίμων. Εκείνη τη χρονιά η τιμή του σταριού αυξήθηκε 130%, η τιμή του ρυζιού διπλασιάστηκε στην Ασία και η τιμή του καλαμποκιού αυξήθηκε υπέρογκα στο Μεξικό. Αποτέλεσμα ήταν εξεγέρσεις στην Αϊτή, το Καμερούν, το Μπαγκλαντές, την Αίγυπτο και αλλού.
Οι λαϊκές εξεγέρσεις λόγω της αύξησης των τιμών των τροφίμων δεν είναι κάτι σπάνιο:
1984: Στην Τυνησία ξεσπούν γενικευμένες ταραχές εξαιτίας της αύξησης της τιμής του ψωμιού με πρωταγωνιστές τους άνεργους νέους.
1989: Στο Καράκας της Βενεζουέλας ο στρατός εισβάλει στις παραγκουπόλεις που είχαν εξεγερθεί λόγω της αύξησης της τιμής του ψωμιού κατά 200% και δολοφονεί 1000 ανθρώπους.
1990: Στο Περού ο κόσμος εξεγείρεται μετά από αύξηση της τιμής του ψωμιού 12 φορές μέσα σε μια νύχτα κάτω από τις επιταγές του ΔΝΤ και καταστέλλεται άγρια από το στρατό.
Αυτά είναι μόνο μερικά επεισόδια από την μακριά αλυσίδα των εξεγέρσεων των πεινασμένων.
Σήμερα βρισκόμαστε μπροστά στην επανάληψη αυτού που το 2008 ονομάστηκε επισιτιστική κρίση και είναι συνδυασμός των εξής παραγόντων:
1) υπέρμετρη –λόγω κερδοσκοπίας-αύξηση των τιμών των τροφίμων,2) μείωση της παραγωγής τροφίμων εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής, 3) αύξηση της ζήτησης τροφίμων στη ΝΑ Ασία, 4) το ξεπέρασμα του ζενίθ στην άντληση πετρελαίου, που οδηγεί στην υπέρμετρη επίσης αύξηση των τιμών του.
Τα τελευταία χρόνια ένας ακόμα παράγοντας έρχεται να εντείνει το πρόβλημα της διατροφικής αυτάρκειας σε διάφορα μέρη του πλανήτη. Τεράστιες εκτάσεις γόνιμων εδαφών σε διάφορες χώρες αγοράζονται από ιδιωτικά ή κρατικά κεφάλαια άλλων χωρών και αξιοποιούνται για τις δικές τους ανάγκες ή παραμένουν αναξιοποίητα ως «παραγωγική εφεδρεία» ανάλογα με τις οικονομικές στρατηγικές που χαράζουν οι οικονομικοί μάνατζερ, αφαιρώντας αγροτικούς πόρους από τις τοπικές κοινωνίες και επεκτείνοντας ακόμα πιο πολύ το μοντέλο της μεγάλης κλίμακας εταιρικής παραγωγής τροφίμων και με βασικό στόχο τις εξαγωγές. Εν τω μεταξύ, έχουμε έκρηξη της κατανάλωσης στις ανθισμένες οικονομικά χώρες της Ανατολικής Ασίας και μεγάλη πίεση, που ασκείται από τη ζήτηση για καλλιέργειες παραγωγής βιοκαυσίμων αντί τροφίμων.
Οι χώρες που είναι φτωχές και παράγουν σχετικά λίγη από τη δική τους τροφή είναι οι πλέον ευάλωτες στα σοκ των τιμών των τροφίμων. Η τελευταία έκθεση του Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας του ΟΗΕ (FAO) προειδοποιεί τους ιθύνοντες του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού για κοινωνικές ταραχές, γεωπολιτικές συγκρούσεις, περισσότερη πείνα στις φτωχές χώρες και εκτόξευση του πληθωρισμού σε διεθνές επίπεδο. Οι πρόσφατες εξεγέρσεις στις μεγάλες πόλεις της Αλγερίας, της Τυνησίας και τώρα της Αιγύπτου τις προοιωνίζουν.
Δεν χρειάζεται κανείς μαντικές ικανότητες για να προβλέψει ότι εκατομμύρια άνθρωποι θα εξεγερθούν- όταν η μέση παγκόσμια τιμή του σιταριού διπλασιάζεται μέσα σε έξι μήνες και η ζάχαρη χτυπάει ρεκόρ 30ετίας- ιδίως στις χώρες της Β. Αφρικής, που τα δύο αυτά είδη είναι βασικά της διατροφής τους.
Οι εξεγέρσεις όμως στη Β. Αφρική έχουν και ένα άλλο βασικό λόγο: την μακρόχρονη καταπίεση από τα αυταρχικά καθεστώτα που εδώ και πολλά χρόνια έχουν επικρατήσει στην περιοχή και προωθούν τα συμφέροντα μιας τοπικής ελίτ, τα οποία συνδυάζονται με τα συμφέροντα της παγκόσμιας ελίτ στην περιοχή. Για αυτό και τα πολιτικά πια αιτήματα για ανατροπή αυτών των καθεστώτων.
Ο συνδυασμός λοιπόν της επερχόμενης κρίσης των τροφίμων και ενέργειας, με την κρίση συναίνεσης στο μοντέλο διακυβέρνησης δίνει τη δυνατότητα στις τοπικές κοινωνίες να μπουν επιτέλους στο προσκήνιο και να έχουμε ευνοϊκές εξελίξεις για αυτές. Μόνο που για να είναι πραγματικά ευνοϊκές αυτές οι εξελίξεις, θα πρέπει το κίνημα σε αυτές τις χώρες-ιδίως της νεολαίας, που είναι η πλειοψηφία του- να μη αποδεχθεί να διακυβερνηθεί από πιο φιλελεύθερα στοιχεία της τοπικής ελίτ. Τέτοια στοιχεία θα προωθηθούν σίγουρα από τη Δύση, ώστε να μη ξεφύγει η περιοχή από το παγκοσμιοποιημένο καπιταλιστικό μοντέλο(1).
Η νεολαία εκεί μπορεί να απορρίψει το «παγκόσμιο χωριό» και να απαιτήσει μια στροφή σε ένα τοπικό μοντέλο κοινωνίας και οικονομίας, που θα εξασφαλίζει την ικανοποίηση των βιοτικών της αναγκών σε ισορροπία με τα τοπικά οικοσυστήματα. Μπορεί να δημιουργήσει ήδη -πιο εύκολα εκεί από ότι εδώ-τις δομές μιας αποκεντρωμένης, τοπικοποιημένης, οικολογικής και αμεσοδημοκρατικής κοινωνίας της ισοκατανομής!
Δες και την ανάρτηση:http://topikopoiisi.blogspot.com/2011/01/blog-post_9813.html

(1) Ένας από αυτούς για τη Αίγυπτο είναι και ο Mohamed ElBaradei, κάτοχος του βραβείου Νόμπελ Ειρήνης, που σε συνέντευξή του στο Spiegel λέει: "υποστηρίζω κάθε ειρηνικό αίτημα για αλλαγή. Το κάλεσμα μου για μεταρρυθμίσεις δεν εισακούστηκε από τo καθεστώς, γεγονός που αφήνει ως μόνη επιλογή τις διαδηλώσεις στους δρόμους. Πρόκειται για νέους, ανυπόμονους ανθρώπους που εκφράζουν την αποφασιστικότητά τους και ελπίζω οι διαμαρτυρίες να μη βγουν εκτός ελέγχου".
Στην ερώτηση του περιοδικού:
Θέλετε μια μοντέρνα, δημοκρατική Αίγυπτο. Αλλά οι άνθρωποι που βρίσκονται στο δρόμο δεν ζητούν μόνο ειρήνη και δημοκρατία- ζητούν και ψωμί.
Απαντά: "Αυτά τα αιτήματα είναι κατανοητά σε μια χώρα όπου πάνω από το 40 τοις εκατό του πληθυσμού ζει με λιγότερο από ένα δολάριο την ημέρα. Στην περίπτωσή μας οι διαμαρτυρίες έχουν να κάνουν και με βασικές ανάγκες, κάτι που κάνει την Αίγυπτο μια διαφορετική περίπτωση από αυτήν της Τυνησίας. Η Τυνησία έχει μια μεγάλη μεσαία τάξη, ενώ εμείς μπορεί να αντιμετωπίσουμε μια εξέγερση από πεινασμένους και απογοητευμένους πολίτες."

Σάββατο 29 Ιανουαρίου 2011

Ομιλία φοιτήτριας 15 χρονών, ''τίναξε στον αέρα'' την εορτή των Τριών Ιεραρχών στο Σικάγο...

Επίκαιρο λόγω της γιορτής των τριών ιεραρχών στα σχολεία.
Από το kalami.net/.us της Ομογένειας:

Στο γεύμα που πραγματοποιήθηκε στο ξενοδοχείο «Ritz» γιά την εορτή των ''Ελληνικών Γραμμάτων'' (Τριών Ιεραρχών), στις 28 Ιανουαρίου 2007, με την παρουσία του μητροπολίτη Σικάγου, Ιάκωβου, το θέμα ήταν ο ελληνοχριστιανικός πολιτισμός και ομιλήτρια η Προμηθέα, μια 15 χρονών κοπέλα με μαγικές επιδόσεις στα μαθηματικά. Ξεκινώντας την ομιλία της σε άπταιστη καθαρεύουσα, αν και με αμερικανική προφορά, η νεαρή μαθηματικός έθεσε το ερώτημα σχετικά με τα αίτια που κατέστρεψαν τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό. Για να να δώσει αμέσως την απάντηση: «Ο χριστιανισμός», αυτή «η θρησκεία μίσους», ο χριστιανισμός ήταν ο ένας και μοναδικός υπεύθυνος για αυτή την «ανεπανάληπτη θηριωδία», αυτό το «αποτρόπαιο έγκλημα», όπως το χαρακτήρισε, κατά της αρχαίας Ελλάδας. Συνεχίζοντας η νεαρή ομιλήτρια περιέγραψε με ιδιαίτερα γλαφυρό τρόπο, χρησιμοποιώντας πηγές της εποχής, τις θηριωδίες που διέπραξαν οι χριστιανοί εναντίον των αρχαίων Ελλήνων κατά τα πρώτα έτη της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Η ομιλήτρια επικεντρώθηκε ιδιαίτερα στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Σκυθούπολης, αυτό το «χριστιανικό σφαγείο», το οποίο είχαν στήσει οι πρώτοι μετά τον Κωνσταντίνο βασιλείς του Βυζαντίου. Εκεί μεταφέρονταν αλυσοδεμένοι όσοι Ελληνες επέμεναν να διατηρούν τα παλαιά ήθη για να εξοντωθούν μετά από φρικτά βασανιστήρια. Το στρατόπεδο αυτό λειτούργησε για 20 έτη και, όπως είπε, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο «βάρβαρο και απάνθρωπο τρόπο» με τον οποίο οι χριστιανοί εξόντωσαν τους συνεχιστές της αρχαιοελληνικής παράδοσης. «Δεν υπήρξε ποτέ ελληνικότητα του Βυζαντίου», διακήρυξε η ομιλήτρια και συνέχισε περιγράφοντας τους διωγμούς του Ιουστινιανού, αυτού του «αιματοβαμμένου τυράννου» και «ανθρωπόμορφου δαίμονα», όπως τον χαρακτήρισε. Ο Ιουστινιανός εφάρμοσε μια πολιτική φυσικής και πνευματικής «γενοκτονίας» του Ελληνισμού, καταστρέφοντας ναούς και αγάλματα και απαγορεύοντας τους Ολυμπιακούς Αγώνες, τα Ελευσίνια Μυστήρια και τη λειτουργία του Μαντείου των Δελφών. Με αυτόν τον τρόπο προσπάθησε -όπως αργότερα ο Πολ Ποτ στην Καμπότζη- να εξαλείψει κάθε σύμβολο που θύμιζε την παλαιά εποχή. Η Ορθόδοξη Εκκλησία, είπε, προσπάθησε «με αφορισμούς και απειλές» να σταματήσει την εξέγερση των Ελλήνων εναντίον των Τούρκων... Ο υπεύθυνος για την εκδήλωση διέκοψε την βιντεοσκόπηση κι άρχισε έξαλλος και συνεπικουρούμενος από τέσσερις-πέντε ακόμα παρευρισκομένους να φωνάζει: «Έξω, έξω, βρωμοθήλυκο!», ενώ ορισμένοι άλλοι υποστήριζαν, ότι έπρεπε να αφήσουν την ομιλήτρια να ολοκληρώσει το λόγο της. Η Προμηθέα ύψωσε με σθένος τον τόνο της φωνής της και προσπάθησε να τους εξηγήσει, ότι αυτά που έλεγε αποτελούσαν την ιστορική αλήθεια, εμπρός όμως στις αυξανόμενες αντιδράσεις η μητέρα της αναγκάσθηκε να την κατεβάσει από το βήμα.


Όλη η εκδήλωση με την ομιλία της Προμηθέας υπάρχει στο Διαδίκτυο στην ιστοσελίδα του τοπικού ραδιοφώνου, το οποίο ανήκει στην Εκκλησία, με μία εκτενέστατη εισαγωγή σταυροφορούσας παρουσιάστριας, που προσπαθεί να προϊδεάσει τους τηλεθεατές για το «ασεβές» περιεχόμενο της ομιλίας. Αυτό που δεν έχει καταγραφεί στο βίντεο είναι οι δεκάδες Ελλήνων, που, προτού τελειώσει ακόμη η εκδήλωση, πλησίασαν την δεκαπεντάχρονη, την αγκάλιασαν και την συνεχάρησαν για το περιεχόμενο της ομιλίας της και για το θάρρος της.
Μερικά από τα σχόλια:
«Γνώριζα ωρισμένα από αυτά που είπες, αλλά ουδείς είχε τολμήσει να τα πει δυνατά.»
• «Αλήθεια είναι αυτά που είπες, όλοι όμως φοβούνται να μιλήσουν.»
• «Αυτά που είπες θα έχουν συνέπειες στην ακαδημαϊκή σου καρριέρα. Θα βρεις εμπόδιο μπροστά σου την Εκκλησία και το Σ.Α.Ε.»
Φεύγοντας από την αίθουσα κι ενώ ήταν πλαισιωμένη από μια ομάδα ομογενών, που συζητούσαν το γεγονός, ένας Έλληνας πλησίασε την Προμηθέα κι απευθυνόμενος προς την μητέρα της της είπε:
– «Αισθάνομαι, πως αυτό το γεγονός πρέπει να τάραξε την Προμηθέα.»
– «Καθόλου δεν την τάραξε. Κοιτάξτε την», απάντησε η μητέρα της. «Μόνο τα λιμνάζοντα βρώμικα νερά ταράχτηκαν!».

Εξυπακούεται ότι μετά την ομιλία, η μητρόπολη Σικάγου, αλλά και η Εκκλησία μας στις ΗΠΑ γενικά, έχουν επιδοθεί σε ''διωγμό'' και άλλες αθλιότητες, όπως συνηθίζουν, κατά της φοιτήτριας...

Αντί σχολίου η είδηση:
30 Δεκ. '10
ΗΠΑ: Αστυνομικοί σκότωσαν πρώην παράγοντα της Ομογένειας
Η περίεργη σχέση του θύματος, με το παιδί-φαινόμενο την Προμηθέα, που είχε συγκλονίσει το πανελλήνιο αρχές 2007, με τις καταπληκτικές σπουδές της (απόφοιτη πανεπιστήμιου σε ηλικία 14 χρονών) και την εντυπωσιακή ομιλία της στο γεύμα που πραγματοποιήθηκε στο ξενοδοχείο «Ritz» (Σικάγο) γιά την εορτή των ''Ελληνικών Γραμμάτων-Τριών Ιεραρχών'', στις 28 Ιανουαρίου 2007, με την παρουσία του μητροπολίτη Σικάγου, Ιάκωβου, γιά τα αίτια (χριστιανισμός) που κατέστρεψαν τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό...
To θύμα, σύμφωνα με την αστυνομία, πυροβόλησε την μητέρα της Προμηθέα, μετά έστρεψε το όπλο κατά των αστυνομικών που έφτασαν στο τόπο όπου έγινε η απόπειρα, γιά να δεχτεί μετά δυό ντουζίνες σφαίρες από αυτούς... Το θύμα ονομάζεται Θωμάς Κύρος, κατοικούσε μόνιμα στην Δυτ. Φλόριδα. Το θλιβερό περιστατικό συνέβηκε στην πολιτεία Μοντάνα.

www.kalami.net
www.kalami.us

Φίλοι Ελαιολάδου ….


Στην Ελλάδα , εκτός από τις διάφορες εκσυγχρονιστικές ψυχώσεις με κορυφαία όλων την αναφερόμενη στον τουρισμό - βαριά βιομηχανία την ανέβαζαν, βαριά βιομηχανία την κατέβαζαν επί δεκαετίες ! - πολλές «συνωμοσίες» εξυφάνθηκαν με στόχο εγχώρια ποιοτικά προϊόντα, στα οποία η χώρα μας διέθετε φιλικό κλίμα, κατάλληλα εδάφη, καλλιεργητική τεχνογνωσία. Μια τέτοια ήταν και η διαφημιστική «συνωμοσία» των σπορελαίων, που για πολλά χρόνια παρουσιάζονταν ως υγιεινά, ελαφρά, κλπ. Στη δεκαετία του 1980 π.χ., επί Ποτάκη ως Υπουργού Γεωργίας, είχε προταθεί σαν "αναδιάρθρωση" καλλειεργειών η εκρίζωσης 1.000.000 ελαιοδένδρων για τη φύτευση αβοκάντο, για την καλύτερη ανταπόκριση στα αιτήματα της διεθνούς αγοράς… Τελικά μια ημέρα των ημερών ξυπνήσαμε με ένα πελώριο σκάνδαλο που έδειξε, μεταξύ άλλων, την βιομηχανική επεξεργασία την οποία υφίσταντο τα συγκεκριμένα προϊόντα.


Το δικό μας λιόλαδο ή για την ακρίβεια «λαδάκι», ήταν ανέκαθεν ένα μαγικό υγρό, από διαιτητική και φαρμακολογική άποψη. Η Ελλάδα θα έπρεπε να διδάξει, να επιχειρηματολογήσει, να αναδείξει τη σημασία του ελαιολάδου στην ποιοτική διατροφή.
Εμείς πάντως-μια υπό δημιουργία συνεργατική ομάδα ελαιοπαραγωγών- πριν κάποια Σαββατοκύριακα οργανώσαμε "γιορτή ελιάς" στη Μπούφα Πηλίου, με συλλογή ελιάς, μουσική και κουζίνα το βράδυ(πάνω από 50 άτομα) και μοίρασμα του λαδιού που "πατήσαμε" στους συμμετέχοντες συλλογείς(πάνω από 20-25 άτομα).

Ενα χιόνι θα το σώσει...


Από δημοσίευση στο ΤΑΥΔΡΟΜΟ του Βόλου.
Το Χιονοδρομικό Κέντρο Πηλίου βρίσκεται αντιμέτωπο με τον χειρότερο εχθρό του: τους νοτιάδες. Ο ζεστός για την εποχή καιρός κρατά μακριά από τις πίστες του τις νιφάδες χιονιού. Οι εγκαταστάσεις στις κορυφές του βουνού των Κενταύρων περιμένουν πανέτοιμες την άφιξη του χιονιά.
Όσο όμως η έλευσή του καθυστερεί, τόσο ο τζίρος της εταιρίας, αλλά και επιχειρήσεων που βασίζουν τη λειτουργία τους στο Χιονοδρομικό, συνεχίζει την καθίζηση. Και το φετινό χειμώνα έχει καθυστερήσει αρκετά.
Στα ορεινά του Πηλίου, οι επαγγελματίες στενάζουν από την αναδουλειά, καθώς ελάχιστοι, χωρίς χιονισμένο τοπίο, ανηφορίζουν το βουνό.
Το Χιονοδρομικό Κέντρο μετρά ήδη απώλεια 40% του τζίρου του, που γίνεται στην περίοδο των εορτών των Χριστουγέννων. Οι γιορτές παρήλθαν με «γυμνές» από χιόνια τις κορυφές του Πηλίου. Η κίνηση περιορίστηκε στο ελάχιστο και αντίστοιχη εικόνα παρουσιάζεται τα σαββατοκύριακα, στα οποία το Χιονοδρομικό ποντάρει κυρίως για να βγάλει τα έξοδά του...
Ο περιορισμός των χιονοπτώσεων τα τελευταία χρόνια, έχει περιορίσει τη σεζόν που λήγει στα τέλη Μαρτίου. Για το Χιονοδρομικό Κέντρο Πηλίου δεν υπάρχει, στο μεταξύ, η εναλλακτική λύση της τεχνητής χιόνωσης. Ακόμη και εάν υπήρχε η υποδομή που απαιτείται, με ισχυρά αντλιοστάσια για την εξασφάλιση μεγάλης ποσότητας νερού θα ήταν «δώρο-άδωρο», καθώς εξαιτίας του χαμηλού υψομέτρου δεν έχει θερμοκρασίες για συνεχόμενες ημέρες υπό το μηδέν...
Το πρόβλημα του... καλού καιρού αντιμετωπίζουν και φέτος πολλά από τα ελληνικά χιονοδρομικά κέντρα, καθώς οι μειωμένες χιονοπτώσεις δεν ενθαρρύνουν τους φίλους των χειμερινών σπορ να τα επισκεφθούν.
Σχόλιο:
Η κλιματική αλλαγή -που θα συνοδευθεί με την εξέλιξη της χώρας σε υποτροπική ζώνη, όπως προβλέπεται-θα πρέπει να μας οδηγήσει στο να μετατρέψουμε συνολικά την περιοχή σε "περιοχή αποτροπής του κλιματικού κινδύνου"(βλέπε ανάρτηση: ). Κάποιους δε στην περιοχή στο να μην ασχολούνται πια με τον ενεργοβόρο τουρισμό, όπως τη δημιουργία Γκόλφ στις Νιές ή νέου χιονοδρομικού στον Κίσσαβο.

Αφαιρέθηκαν οι Μεσογειακοί Αγώνες του 2013 από Βόλο-Λάρισα

NAFTEMPORIKI.GR Παρασκευή, 28 Ιανουαρίου 2011 13:30

Στην αφαίρεση των Μεσογειακών Αγώνων του 2013 από τον Βόλο και τη Λάρισα προχώρησε η Διεθνής Επιτροπή Μεσογειακών Αγώνων μετά από έκτακτη συνεδρίαση της στο Παρίσι.
Αιτία για την εξέλιξη αυτή στάθηκε η διαρκής καθυστέρηση και η συνεχής αναβλητικότητα που υπήρχε από ελληνικής πλευράς στην εξέλιξη των αγώνων, ενώ η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν το θέμα του Μεσογειακού Χωριού των αθλητών. Συγκεκριμένα, αν και στον φάκελο υποψηφιότητας η Ελλάδα είχε υποσχεθεί δυο χωριά, ένα σε Βόλο και ένα σε Λάρισα, εν τέλει τα σχέδιά τους εγκαταλείφθηκαν και στη θέση τους προτάθηκε οι αθλητές να φιλοξενηθούν σε ξενοδοχεία και κρουαζιερόπλοια.
Η εξέλιξη, πάντως, αυτή σίγουρα αποτελεί άλλο ένα πλήγμα για το προφίλ της χώρας στο διεθνές στερέωμα. Η Ελλάδα είχε ερωτηθεί επανειλημμένως μετά την έκρηξη της οικονομικής κρίσης, αν επέμενε να διοργανώσει του αγώνες, όμως η κυβέρνηση είχε εγγυηθεί για τη διεξαγωγή τους.

Σχόλιο:
Επικράτησε η στοιχειώδης λογική. Όχι όμως από τους υπεύθυνους της ανάληψής τους, αλλά από τη διεθνή επιτροπή, που είδε ότι δεν θα υπάρχουν και μεγάλα κέρδη για το σύστημα διεξαγωγής τους, αν γινόταν στο Βόλο-Λάρισα(αφού ξέρουμε από καιρό ότι τέτοιου είδους αγώνες γίνονται πια μόνο για εμπορικούς σκοπούς και για τα κέρδη των κατασκευαστών και σε βάρος του τοπικού κάθε φορά περιβάλλοντος). Θα ήταν βέβαια ακόμη καλύτερα για τα συναισθήματα εκείνων των πολιτών, που θεωρούν ότι έτσι καταρρακώνεται το κύρος της χώρας, αν δεν είχε μπει στον πειρασμό να τους αναλάβει και είχαν ακουσθεί εκείνοι οι πολίτες- που μτά την εμπειρία της διεξαγωγής των Ολυμπιακών- είχαμε καταγγείλει έγκαιρα τη διεξαγωγή των Μεσογειακών από τη χώρα, πριν τη περίοδο κρίσης. Όταν όμως οι πολίτες υφίστανται-μεσούσης της κρίσης- τις πιο οδυνηρές θυσίες, η εμμονή να θυσιάσουμε εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ για μια ακόμη "Μεγάλη Ιδέα" και για τις τσέπες κάποιων, με σοβαρές μάλιστα επιπτώσεις στο περιβάλλον, θα ήταν ο απόλυτος παραλογισμός. Θα ήταν καλό τα λεφτά που έχουν δεσμευτεί για τη διεξαγωγή τους να χρησιμοποιηθούν για να χρηματοδοτηθεί η στροφή προς μια "από-ανάπτυξη" στην περιοχή της Θεσσαλίας.
Για το τι μπορεί να γίνει δες και τη σελίδα για τα εναλλακτικά μέτρα:http://topikopoiisi.blogspot.com/p/blog-page_05.html

Παρασκευή 28 Ιανουαρίου 2011

Εκδηλώσεις στο συνεργατικό Καφενείο της Πλάτωνος




European-Village.Org
Unsubscribe here
Modify your Subscription

Μουσικοί Αυτοσχεδιασμοί
Σε εποχές όπου σχεδόν τα πάντα έχουν εμπορευματοποιηθεί και οι "προστάτες" των πνευματικών δικαιωμάτων σε περιμένουν στην γωνία εμείς ρομαντικά ακόμα πιστεύουμε ότι μπορούμε να δημιουργήσουμε μουσικούς χρωματισμούς που θα ζήσουν για μια στιγμή και θα τις μοιραστούμε μόνο με την παρέα.
Αύριο θα περάσουν φίλοι από το καφενείο με τα μουσικά τους όργανα για να αυτοσχεδιάσουμε και να παίξουμε με την μουσική.
Ο φίλος μας ο Spyros Pan θα είναι επίσης εδώ με το μαγευτικό του hang drum.
Σας περιμένουμε μετά τις 19:00

Ο Καραγκιόζης στην Ακ.Πλάτωνα
Αγαπητοί φίλοι και φίλες,
σε συνεργασία με το Θέατρο Σκιών του Κωνσταντίνου Κουτσουμπλή φέρνουμε τον Καραγκίοζη στην Ακ.Πλάτωνα για 3 μοναδικές παραστάσεις για μικρούς και μεγάλους τις Κυριακές (23/01, 30/01 και 06/02) στις 18:00.
Ο χώρος των παραστάσεων θα είναι στο συνεργατικό καφενείο της οργάνωσης Μοναστηρίου 140 και Τηλεφάνους.

Μη-βίαιη πολιτική ανυπακοή και κοινωνική άμυνα
Διήμερο βιωματικό εργαστήριο

19-20 Φεβρουαρίου - Αθήνα

Με αφορμή την ελληνική έκδοση του Μικρού Εγχειριδίου Πολιτικής Ανυπακοής (2009, Xavier Renou, συλλογική μετάφραση: Ηλιόσποροι) διοργανώνουμε ένα διήμερο βιωματικό εργαστήριο στην Αθήνα, για να εξετάσουμε τις θεωρητικές και πρακτικές διαστάσεις της μη-βίαιης πολιτικής ανυπακοής και δράσης, μέσα στο ευρύτερο πλαίσιο της κοινωνικής άμυνας.

Η βία μόνο βία φέρνει. Σε μια εποχή όπου η συνεχιζόμενη περιβαλλοντική, οικονομική και κοινωνική κρίση εντείνει τα φαινόμενα θεσμικής βίας και κοινωνικής αντι-βίας, πρέπει να αναζητήσουμε μεθόδους και εργαλεία μη-βίαιων δημιουργικών αντιστάσεων, νέων μορφών αγώνα που θα συμβάλλουν με θετικό τρόπο στη δημιουργία μιας άλλης κοινωνίας.

Σε καμία των περιπτώσεων δεν μιλάμε για παθητική αντίσταση αλλά για μη-βίαιη πολιτική δράση. Καταλήψεις, απεργίες, περιβαλλοντικός και αντικαταναλωτικός ακτιβισμός (π.χ. ενάντια στα μεταλλαγμένα, τα πυρηνικά ή τα μεγάλα κατασκευαστικά έργα), αυτοοργανωμένα στέκια, καλλιτεχνικός ακτιβισμός, ενημερωτικές εκστρατείες, πολύχρωμες και πολύβουες πορείες συνθέτουν ένα πολύμορφο σκηνικό δημιουργικών αντιστάσεων που δεν χρειάζονται βίαιες μεθόδους και πρακτικές για να είναι αποτελεσματικές.

Η δομή των βιωματικών σεμιναρίων αντικατοπτρίζει τη δομή του Μικρού Εγχειριδίου Πολιτικής Ανυπακοής, συνδυάζοντας θεωρητική και πρακτική γνώση, και οι βασικές ενότητες αφορούν:

1. Τις βασικές αρχές της μη-βίαιης πολιτικής ανυπακοής και δράσης
2. Τα προσωπικά και κοινωνικά όρια
3. Τεχνικές διαχείρισης της βίας (της δικής μας και των άλλων)
4. Μεθοδολογίες προετοιμασίας και υλοποίησης δράσεων
5. Τεχνικές σωματικής αντίστασης και ανάλυσης ρίσκου
6. Τα δικαιώματα απέναντι στην καταστολή (στο δρόμο, στο τμήμα, κλπ)
7. Τεχνικές χρησιμοποίησης δημοσιογράφων και ΜΜΕ, καθώς και
8. Ένα βιωματικό παιχνίδι ρόλων για τη μετατροπή της θεωρίας και της αποκτηθείσας γνώσης σε πράξη.


Το βιωματικό σεμινάριο θα παρουσιάσει και θα συντονίσει ο συγγραφέας του μικρού εγχειριδίου πολιτικής ανυπακοής, ο Xavier Renou από την πολύ δραστήρια οργάνωση των Désobéissants (http://www.desobeir.net/).

Τα σεμινάρια είναι δωρεάν με ανοιχτή οικονομική ενίσχυση για να καλυφθούν τα έξοδα (μεταφορικά και διαμονής) του εκπαιδευτή από τη Γαλλία.
Διάρκεια σεμιναρίων από τις 10.30 το πρωί μέχρι τις 17.30 το απόγευμα. Η παρουσίαση θα γίνει στα Αγγλικά.

Για λόγους προγραμματισμού παρακαλούμε ενημερώστε μας για την διάθεσή σας να συμμετέχετε στέλνοντας ονοματεπώνυμο με ένα email στο iliosporoi(at)yahoo.gr

διοργάνωση: Ηλιόσποροι - δίκτυο για την κοινωνική και πολιτική οικολογία
www.iliosporoi.net

με την υποστήριξη της οργάνωσης European Village, www.european-village.org

Siemens: Να μην επιτραπεί η συγκάλυψη των ενόχων!



Η φωτογραφία είναι από το εξώφυλλο της σατυρικής εφημερίδας Ποντίκι της 19ης/1/2011


Συνέχεια στο ευρωκοινοβούλιο δίνουν οι Οικολόγοι Πράσινοι για το θέμα του σκανδάλου της SIEMENS. Με ερώτηση του Μιχάλη Τρεμόπουλου επισημαίνεται η ευρωπαϊκή διάσταση του θέματος, ως βάναυσης παραβίασης των κανόνων ισότητας στον ανταγωνισμό, και ζητείται παρέμβαση της Κομισιόν προκειμένου η εταιρία να πιεστεί να αποκαλύψει τα ονόματα πολιτικών προσώπων, στελεχών του δημόσιου τομέα και κομματικών σχηματισμών, που πήραν χρήματα από τα «μαύρα ταμεία» της εταιρίας για υποθέσεις διαφθοράς.
«Φέρνουμε το θέμα της SIEMENS και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, καθώς το πολιτικό σύστημα της χώρας μας δε μπορεί ή δε θέλει να προχωρήσει πέρα από παιχνίδια εντυπώσεων», δήλωσε ο Μιχάλης Τρεμόπουλος. «Οι Οικολόγοι Πράσινοι έχουμε σοβαρούς λόγους να ανησυχούμε ότι στο τέλος η εταιρία θα μείνει με τα κέρδη από τις γκρίζες συμβάσεις της, και οι υπόλοιποι εμπλεκόμενοι με τις μίζες στην τσέπη και στα κομματικά τους ταμεία. Από την πλευρά μας αναδεικνύουμε και την ευρωπαϊκή διάσταση του σκανδάλου, ζητώντας από την Κομισιόν να πιέσει η ίδια την εταιρία για την αποκάλυψη στοιχείων και ονομάτων.
Θεωρούμε άμεση προτεραιότητα, να έρθουν όλα τα στοιχεία στο φως και να επιστραφούν έντοκα μέχρι το τελευταίο ευρώ τα χρήματα του σκανδάλου, που σήμερα πληρώνονται από τους πολίτες μέσω των περικοπών. Το κοινό αίσθημα δεν αποδέχεται ούτε την υποκρισία ούτε τις «αμφιβολίες» των κομματικών ηγεσιών για το μαύρο χρήμα που μπήκε στα ταμεία τους. Καλά θα κάνουν λοιπόν να μειώσουν αντίστοιχα τη φετινή τους επιχορήγηση, ως συμβολική κίνηση ότι σέβονται στοιχειωδώς τα συναισθήματα της κοινωνίας, και δεν αξιώνουν η αμφιβολία να είναι εις βάρος του δημόσιου συμφέροντος».

Για τους μετανάστες απεργούς πείνας στη Νομική Σχολή Αθήνας

Η μεγάλη απεργία πείνας των 300 μεταναστών εργαζομένων ξεκίνησε προχτές στη Νομική Σχολή. Είναι ένας αγώνας μεταναστών συμπολιτών μας που προτάσσουν χέρι φιλίας και αλληλεγγύης στην ελληνική κοινωνία. Γιατί είναι κοινό συμφέρον ντόπιων και μεταναστών να βγουν οι χιλιάδες συμπολίτες μας από την γκρίζα ζώνη της κοινωνίας. Γιατί μόνο έτσι μπορεί να χτυπηθεί η μαύρη εργασία, ο αποκλεισμός και τα κάθε είδους κυκλώματα εκμετάλλευσης. Γιατί πρέπει να δοθεί επιτέλους απάντηση στις ρατσιστικές φωνές που αυξάνονται επικίνδυνα.
Εκεί που η εξουσία θεσπίζει νόμους για την ελεύθερη διακίνηση των κεφαλαίων στην εποχή της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, εμείς υποστηρίζουμε τη θέσπιση νόμων για την ελεύθερη μετακίνηση των ανθρώπων. Ο αγώνας τους μας αφορά όλους. Αυτοί που στρέφονται κατά των δικαιωμάτων των μεταναστών εργατών στρέφονται και κατά των δικαιωμάτων των Ελλήνων εργαζομένων.
Από την ημέρα έναρξης της απεργίας πείνας, εμφανίστηκαν στα μέσα ενημέρωσης «πληροφορίες» και ρεπορτάζ που επιχειρούν να διαβάλλουν τον αγώνα και τους ίδιους τους αγωνιζόμενους μετανάστες. Τα εν λόγω ρεπορτάζ είναι όχι μόνον ψευδή, αλλά εξυπηρετούν και προφανείς σκοπιμότητες. Ο χώρος που επιλέχτηκε για τη διαμονή των απεργών πείνας βρίσκεται στο κτίριο της Νομικής που εδώ και πολλούς μήνες δεν χρησιμοποιείται, καθώς βρίσκεται υπό ανακαίνιση. Είναι χώρος πλήρως απομονωμένος από το εν λειτουργία κτίριο και δεν υφίσταται κανενός είδους επιβάρυνση στην εκπαιδευτική διαδικασία. Το πανεπιστημιακό άσυλο, είναι άσυλο για κάθε κοινωνικό και δίκαιο αγώνα και όχι μόνο για διδασκαλία , έρευνα και ελεύθερη διακίνηση ιδεών.
Οι πολιτικές και δικαστικές πιέσεις εντείνονται ώρα με την ώρα. Τώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, οι πρυτανικές αρχές του Πανεπιστήμιου Αθήνας έχουν ενδώσει στις πιέσεις και προχώρησαν σε άρση ασύλου, τα ΜΑΤ έχουν περικυκλώσει τη Νομική Σχολή, οι φίλοι τους χρυσαυγίτες έχουν «μυριστεί» μετανάστες και έχουν προστρέξει, η πρωτοφανής κυβερνητική επίθεση προς την κοινωνία των πολλών έχει περάσει στο παρασκήνιο και ως μείζον κοινωνικό θέμα συζήτησης αναδεικνύεται η παρουσία των 300 μεταναστών στην Νομική Σχολή.
Το Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα υπενθυμίζει ότι η ξενιτιά δεν αφορά μόνο τα εκατομμύρια των Ελλήνων και Ελληνίδων που μετανάστευσαν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα τα τελευταία 100 χρόνια ή μόνο αυτούς που πριν από 90 περίπου χρόνια ήρθαν σε τούτα τα μέρη από την Μικρά Ασία, αλλά επίσης όσους και όσες έρχονται σήμερα στην Ευρώπη και στην Ελλάδα με προσδοκίες και ανάγκες αντίστοιχες των δικών μας μεταναστών και καλεί όλους και όλες σε συγκέντρωση και πορεία την Παρασκευή 28 Γενάρη, στις 6μμ, στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας (Θόλος).
Βόλος, 27 Γενάρη 2011

Στη Χώρα της Λήθης

Ανάξιοι επίγονοι





Άσυλο (το): τόπος απαραβίαστος λόγω του ιερού του χαρακτήρα, καταφύγιο των καταδιωκομένων. [Λεξικό Ιδρύματος Τριανταφυλλίδη]
Ικέτης (ο): στην αρχαία Ελλάδα, αυτός που ζητούσε προστασία ή εξαγνισμό, καταφεύγοντας σε ιερό τόπο. [στο ίδιο Λεξικό]
Ωραία. Τώρα που δώσαμε τους ορισμούς, ας προχωρήσουμε στην είδηση: από προχθές, 300 μετανάστες κάνουν απεργία πείνας σε αίθουσα της Νομικής Αθηνών, ζητώντας να γίνουν νόμιμοι.
Ας την κάνουμε φύλλο και φτερό:
α) οι 300 αυτοί νέοι άνθρωποι δεν ξεβράστηκαν χθες στην ακτή της Σάμου ούτε συνελήφθησαν στον Έβρο, στοιβάχτηκαν σε λεωφορείο και αδειάστηκαν, κυριολεκτικά, στην Ομόνοια. Έχουν δουλέψει επί 5-6 χρόνια στα χωράφια, στα αλιευτικά, στις βιοτεχνίες όλης της επικράτειας, με μισθό πείνας, χωρίς ασφάλιση και κάτω από απάνθρωπες συνθήκες. Δεν έκλεψαν, δεν σκότωσαν, δεν αδίκησαν. ΔΟΥΛΕΨΑΝ!
Για να έχουμε εμείς φθηνά πορτοκάλια, φρέσκα ψάρια και δεύτερη κατοικία σε περιοχές εκτός σχεδίου. Είναι οι άνθρωποι που αντικατέστησαν τους Αλβανούς, όταν εκείνοι ορθοπόδησαν με σκληρή δουλειά και ανέβηκαν κοινωνικά, για να βλέπουν τώρα τα παιδιά τους να πυκνώνουν τις τάξεις των νεοναζί του Μιχαλολιάκου. Και αντιμετωπίζουν και αυτοί την διαχρονική συμπεριφορά των ελληναράδων: ζουν σε κοτέτσια (Άρτα), ξυλοκοπούνται (Μανωλάδα) και αφήνονται απλήρωτοι και καταληστευμένοι (Γιάννενα).
Είναι οι κολασμένοι sans papier. Οι άνθρωποι χωρίς χαρτιά, έρμαιο κάθε κομπλεξικού κατσαπλιά που ονειρεύεται κότερο και σπίτι στο Λονδίνο, κάθε θυμωμένου μπάτσου που είδε να περικόπτονται τα επιδόματά του.
Δεν εκπορνεύουν γυναίκες στην Πατησίων, δεν πουλάνε ναρκωτικά στη Σοφοκλέους, δεν ληστεύουν ψιλικατζίδικα. Είναι στην ίδια μοίρα με τις θλιμμένες γυναίκες που βλέπω στη γειτονιά μου να βγάζουν βόλτα τους ξεμωραμένους γέρους για να στέλνουν χρήματα στην οικογένειά τους και που, όταν επιτέλους επιστρέφουν στη χώρα τους εξουθενωμένες, πεθαίνουν πρόωρα. Είναι στην ίδια μοίρα με τις καθαρίστριες που καθαρίζουν το βράδυ αμίλητες τους σταθμούς των τρένων και οι οποίες το πρωί σφουγγαρίζουν εμετούς και ούρα σε νοσοκομεία.
(Ή, μήπως, δεν τις έχετε δει; Μπορεί να προσέχουν και τον δικό σας πατέρα ή το δικό σας μωρό για 600 ευρώ. Ναι, ναι, αυτές από τις οποίες απαιτείτε επίσης να καθαρίζουν το σπίτι και να σας μαγειρεύουν. Με τα ίδια λεφτά! Χωρίς ασφάλιση. Μετά, βέβαια, εσείς θα περιμένετε να πάρετε σύνταξη από τα άδεια ταμεία, αλλά αυτό είναι εκτός θέματος.)
β) Αν έπρεπε να προσελκύσετε την προσοχή των ΜΜΕ και βλέπατε ότι τα ραμμένα στόματα των Ιρανών στα Προπύλαια σκοντάφτουν στη γενική αδιαφορία, υποθέτω ότι θα προχωρούσατε σε πιο ρηξικέλευθες λύσεις. Στη Γαλλία πριν από χρόνια και στο Βέλγιο πρόσφατα, οι "παράνομοι" μετανάστες κατέφυγαν ως ικέτες σε εκκλησίες, όπου οι ιερείς στάθηκαν αλληλέγγυοι.
Παρεμπιπτόντως, βελγικό δικαστήριο καταδίκασε το Βέλγιο, επειδή απέλασε μετανάστη στην Ελλάδα, όπου, σύμφωνα με την απόφαση, το κράτος φέρεται απάνθρωπα στους μετανάστες.
Οι 300, λοιπόν, κατέφυγαν σε αίθουσα ενός υπό ανακαίνιση κτηρίου της Νομικής, όπου δεν γίνονται μαθήματα. Όπως είπε και ο Χρυσόστομος Λουκάς το πρωί στο "Κόκκινο", οι άνθρωποι ζητούν δικαιοσύνη και πήγαν εκεί όπου διδάσκεται η Δικαιοσύνη!
Κάποιοι ευαισθητούληδες θίγονται επειδή είδαν παρατεταγμένα παπούτσια και κρεμασμένα ρούχα. Τα σπασμένα πεζοδρόμια, η βρόμα και τα σκουπίδια σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη δεν ενόχλησαν ποτέ τις μυτούλες τους, για να το κάνουν θέμα. Ούτε οι δήμαρχοι και οι νομάρχες που κατάκλεψαν τα ταμεία ούτε τα σκάνδαλα που θάφτηκαν ούτε η αποφορά της διαπλοκής σε κάθε τομέα της ζωής αυτού του τόπου.
Και έρχομαι στις αντιδράσεις των κομμάτων. Ο Γ. Ραγκούσης αποκλείει την περίπτωση νομιμοποίησης των μεταναστών. Η ξαδέλφη του δεν έχει μιλήσει ακόμα, νομίζω. Ο Αντώνης Σαμαράς πρότεινε, δοθείσης ευκαιρίας, κατάργηση του ασύλου. Το ΛΑΟΣ προτάσσει τις τσιρίδες του Αδώνιδος. Και το ΚΚΕ, πιστό στον κατήφορο που έχει πάρει, ουσιαστικά συμφωνεί με τους προλαλήσαντες. Εξάλλου, αρκεί το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει τους ικέτες, για να είναι "ενάντια".
Και μένουν ο ΣΥΡΖΑ και οι Οικολόγοι Πράσινοι (τα σέβη μου!) να μιλούν για το αυτονόητο: να δοθούν στους μετανάστες εργασιακά δικαιώματα και η πράσινη κάρτα.
Οφείλουμε να θυμηθούμε ότι πλειστάκις υπήρξαμε μετανάστες, πρόσφυγες και θύματα πολέμων. Να θυμηθούμε ότι για την εξαθλίωση Ασίας και Αφρικής φταίμε εμείς, ως ανήκοντες εις την Δύσιν. Είτε διότι αγοράζουμε σε εξευτελιστικές τιμές τα προϊόντα τους (Μπαγκλαντές, Ινδία), είτε διότι τους στερούμε πλουτοπαραγωγικές πηγές όπως η αλιεία και το πετρέλαιο (Σομαλία, Τυνησία) είτε διότι συμμετέχουμε σε νατοϊκές εκστρατείες εναντίον τους (Αφγανιστάν, Κόσοβο).
Υπογράψαμε τη συνθήκη Δουβλίνο ΙΙ και καταντήσαμε χωματερή ανθρώπων. Ποιος ξέρει με τι ανταλλάγματα για την πολιτική ηγεσία. Και λησμονήσαμε ότι εδώ λατρεύτηκε ο Ξένιος Ζευς. Εμείς, ανάξιοι επίγονοι, λατρεύουμε μόνο τον Μαμωνά
Από το http://lotofagus.blogspot.com/2011/01/blog-post_26.html

Παράγωγο-καταναλωτικός Συνεταιρισμός, μιά δομή της κοινωνικής και αλληλέγγυας τοπικής οικονομίας

Στόχος:
«Γέφυρα» μεταξύ παραγωγών και καταναλωτών της τοπικής-όσο γίνεται- κοινωνίας για το ξεπέρασμα των σημερινών μεσαζόντων κάθε είδους. Στήριξη της επιβίωσης των παραγωγών με δίκαιες τιμές, προσιτές όμως στους καταναλωτές με χαμηλό εισόδημα. Διαμόρφωσή του σε μια δομή της κοινωνικής-αλληλέγγυας οικονομίας, μη ενταγμένης ούτε στον ιδιωτικό, ούτε στον κρατικό τομέα της οικονομίας. Βασιζόμενος στις αξίες της συνεργατικότητας, αμοιβαιότητας και του εθελοντισμού και όχι του ανταγωνισμού και της αγοράς.
Μέλη:
Στην αρχή μάλλον ο οποιοσδήποτε συμφωνεί με τον βασικό στόχο, είτε παραγωγός, είτε καταναλωτής, είτε ενεργός πολίτης. Στη συνέχεια, όταν θα έχουν δημιουργηθεί σχέσεις με υπάρχουσες ή στο μεταξύ δημιουργημένες συλλογικότητες-ομάδες παραγωγών-καταναλωτών, κάθε πρώην μέλος θα έχει τη δυνατότητα να ενταχθεί σε κάποια από αυτές, καθώς και αυτές θα γίνονται μέλη του συνεταιρισμού. Θα εξακολουθούν όμως να υπάρχουν και μεμονωμένα μέλη.
Παραγωγοί:
Κυρίως ενταγμένοι σε ομάδες-συλλογικότητες-συνεταιρισμούς παραγωγών, αλλά και μεμονωμένοι, του πρωτογενούς και δευτερογενούς-μεταποιητικού τομέα.
Καταναλωτές:
Κύρια συνεταιρισμοί-ομάδες-συλλογικότητες-«καλάθια», αλλά και μεμονωμένοι καταναλωτές, καθώς και κολεκτιβιστικά ή συνεταιριστικά μαγαζιά και καφενεία.
Κολεκτίβα διακίνησης:
1. Υπεύθυνος εξασφάλισης προϊόντων(διαχειριστής «αγορών»): αμειβόμενος που μπορεί να στηρίζεται και από εθελοντές. Δημιουργεί σχέσεις με τους παραγωγούς.
2. Υπεύθυνος διάθεσης προϊόντων (διαχειριστής «πωλήσεων»): αμειβόμενος με στήριξη και από εθελοντές όταν χρειάζεται. Δημιουργεί τις σχέσεις με τους καταναλωτές.
3. Υπεύθυνος αποθήκης: αμειβόμενος που διοργανώνει εισροές-εκροές προϊόντων στην αποθήκη, ικανοποιώντας τις αμφίδρομες παραγγελίες(τη σχέση «προσφοράς- ζήτησης») σε επαφή με τους δύο διαχειριστές. Χρειάζεται σίγουρα στήριξη και από εθελοντές στην οργάνωση-διαχείριση της αποθήκης σε ώρες αιχμής.
4. Για μεμονωμένους καταναλωτές χώρος διάθεσης (‘Μαγαζί»): δύο τουλάχιστον αμειβόμενοι με αντίστοιχους εθελοντές σε κάθε βάρδια για τις αναγκαίες μεταφορές-εξωτερικές εργασίες. Στη συνέχεια πιθανά περισσότερα «μαγαζιά».
Συνέλευση μελών:
1. Μεμονωμένα μέλη
2. Εκπρόσωποι παραγωγικών συλλογικοτήτων
3. Εκπρόσωποι καταναλωτικών συλλογικοτήτων
4. Τα μέλη της κολεκτίβας διακίνησης
Συμμετοχή των 4 κατηγοριών σε ισοδύναμη-όσο γίνεται-αναλογία κατά 25%, στην εξέλιξή του.
Η συνέλευση γίνεται βασικά δύο φορές το χρόνο, κάνει απολογισμό και αποφασίζει για τη γενική κατεύθυνση και την εξέλιξη του συνεταιρισμού. Στο ενδιάμεσο διάστημα λειτουργεί η επιτροπή εποπτείας.
Επιτροπή εποπτείας:
1. Εκλεγμένος εκπρόσωπος των μεμονωμένων μελών
2. Εκλεγμένος εκπρόσωπος των συλλογικοτήτων των παραγωγών-άρα απαραίτητη δημιουργία δικτύου τους.
3. Εκλεγμένος εκπρόσωπος των συλλογικοτήτων των καταναλωτών-απαραίτητο και εδώ το δίκτυό τους.
4. Ένας διαχειριστής «αγορών», γιατί στη συνέχεια μπορεί να αυξάνονται οι διαχειριστές
5. Ένας διαχειριστής «πωλήσεων»
6. Ένας αποθηκάριος
7. Ένας εκπρόσωπος των εργαζομένων στο κάθε «μαγαζί»
Στην αρχή το σύνολο των μελών της εποπτείας θα είναι επτά και παρακολουθούν στο διάστημα μεταξύ των συνελεύσεων τις όλες δραστηριότητες, παρεμβαίνοντας θετικά και ενημερώνοντας στη συνέχεια τη συνέλευση.
Διαμόρφωση τιμών:
Σε συνεργασία με τους παραγωγούς-καταναλωτές τα έσοδα κατανέμονται ποσοστιαία επί της τελικής τιμής ως εξής για τα ελληνικά δεδομένα:
1. Το 40% περίπου της τελικής τιμής ανήκει στους παραγωγούς.
2. Το 20% πηγαίνει στη διαχείριση(έξοδα χώρων διαχείρισης 4% + έξοδα αποθηκευτικών χώρων 6% + έξοδα «μαγαζιών» 10%)
3. Το 20% αμοιβή εργασίας
4. Το 7% στις μεταφορές
5. Το 13% στους φόρους

Παρατηρήσεις:

1. Όσα προϊόντα διατίθενται απευθείας στις συλλογικότητες των καταναλωτών, απαλλάσσονται από τα έξοδα «μαγαζιού»-αμοιβής «μαγαζιού» και φόρο. Δηλαδή θα είναι φθηνότερα κατά 30% περίπου, πράγμα που θα λειτουργεί υπέρ της ένταξης των καταναλωτών σε κάποια ομαδοποίηση.
2. Αν δεν υπάρχουν ήδη και έως ότου δημιουργηθούν σχέσεις με ομάδες μεταποίησης είναι πιθανά αναγκαίο να οργανωθεί και κολεκτίβα μεταποίησης-συσκευασίας από την αρχή ή στη συνέχεια.
3. Για την όλη οργάνωση ενός τέτοιου συνεταιρισμού χρειάζεται και μια αρχική οικονομική μελέτη, καθώς και εξεύρεση των αρχικών πόρων. Στη συνέχεια θα πρέπει να επιτευχθεί η αυτοβιωσιμότητα και αν περισσεύουν κάποιες φορές πόροι να διατίθενται για παραπέρα σκοπούς, όπως για παράδειγμα στην εκπαίδευση των παραγωγών.

Οι Συνεταιριστικές Αξίες και Αρχές

Ένα αρχικό σχόλιο: έχει να κάνει με την προηγούμενη ανάρτηση για την παγκόσμια ανεργία και το βασικό αίτημα της τοπικοποίησης για μη εξάρτηση του εισοδήματός μας από τη μισθωτή εργασία.
Σύμφωνα με έκθεση του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας (ILO) «Η Ανθεκτικότητα του Συνεταιριστικού Επιχειρηματικού Μοντέλου σε Περιόδους Κρίσης- Απαντήσεις για την Παγκόσμια Οικονομική Κρίση»: στην Ευρώπη είναι σήμερα 160.000.000 πολίτες ενταγμένοι σε συνεταιρισμούς (25.000.000 σε καταναλωτικούς) και στην Υφήλιο υπάρχουν 800.000.000 μέλη. Είναι η δέκατη οικονομία στον κόσμο.


Οι Συνεταιριστικές Αξίες και Αρχές, όπως υιοθετήθηκαν στο συνέδριο της Διεθνούς Συνεταιριστικής Συμμαχίας(I.C.A.), που έγινε το 1995 στο Μάντσεστερ του Ηνωμένου Βασιλείου :
ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΤΙΚΕΣ ΑΞΙΕΣ (VALUES)
Οι συνεταιρισμοί βασίζονται στις αξίες:
• της αυτοβοήθειας,
• της αυτοευθύνης,
• της δημοκρατίας,
• της ισότητας,
• της δικαιοσύνης και
• της αλληλεγγύης.
Σύμφωνα με τη συνεταιριστική παράδοση, τα μέλη των συνεταιρισμών πι-
στεύουν στις ηθικές αξίες:
• της εντιμότητας,
• της ειλικρίνειας,
• της κοινωνικής ευθύνης και
• της μέριμνας για τους άλλους.
ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΤΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ (PRINCIPLES)
1. Εθελοντική και ανοικτή συμμετοχή: Οι συνεταιρισμοί είναι εθελοντικές οργανώσεις, ανοικτές σε όλα τα πρόσωπα, τα οποία είναι ικανά να χρησιμοποιήσουν τις υπηρεσίες τους και να αποδεχτούν με προθυμία τις ευθύνες των μελών, χωρίς εθνικές, κοινωνικές, φυλετικές, πολιτικές ή θρησκευτικές διακρίσεις.
2. Δημοκρατικός έλεγχος των μελών: Οι συνεταιρισμοί είναι δημοκρατικές οργανώσεις, οι οποίες ελέγχονται από τα μέλη τους, τα οποία συμμετέχουν στη διαμόρφωση της πολιτικής και στη λήψη των αποφάσεων τους. Οι άνδρες και οι γυναίκες που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους ως αιρετοί αντιπρόσωποι είναι υπόλογοι στα μέλη. Όλα τα μέλη έχουν ίσα εκλογικά δικαιώματα (ένα μέλος, μία ψήφος)
3. Οικονομική συμμετοχή των μελών: Τα μέλη συμμετέχουν δίκαια στο κεφάλαιο του συνεταιρισμού και στον έλεγχό του με δημοκρατικές μεθόδους. Μέρος, τουλάχιστον, αυτού του κεφαλαίου είναι συνήθως η κοινή περιουσία του συνεταιρισμού.
Τα μέλη συνήθως λαμβάνουν περιορισμένη αποζημίωση για το κεφάλαιο το οποίο καταβάλλουν ως προϋπόθεση της συμμετοχής τους. Τα μέλη διαθέτουν τα πλεονάσματα για όλους ή για οποιονδήποτε από τους ακόλουθους σκοπούς: Για ανάπτυξη του συνεταιρισμού τους, πιθανόν με τη δημιουργία αποθεματικών, μέρος των οποίων τουλάχιστον θα πρέπει να είναι αδιαίρετο. Για την παραχώρηση ωφελημάτων στα μέλη, ανάλογα με τις συναλλαγές που είχαν με τον συνεταιρισμό και για προώθηση άλλων δραστηριοτήτων που εγκρίνονται από τα μέλη.
4. Αυτονομία και ανεξαρτησία: Οι συνεταιρισμοί είναι αυτόνομες, αυτοβοηθούμενες οργανώσεις, ελεγχόμενες από τα μέλη τους. Εάν θα συνάψουν συμφωνίες με άλλους οργανισμούς, συμπεριλαμβανομένων και των κυβερνήσεων, ή εάν θα εξασφαλίσουν κεφάλαια από εξωτερικές πηγές θα πρέπει να το πράττουν με όρους οι οποίοι διασφαλίζουν το δημοκρατικό έλεγχο που ασκείται από τα μέλη και συνάδουν με τη συνεταιριστική αυτονομία τους.
5. Εκπαίδευση, κατάρτιση και πληροφόρηση: Οι συνεταιρισμοί εξασφαλίζουν εκπαίδευση και κατάρτιση για τα μέλη, τους αιρετούς αντιπροσώπους, τους διευθυντές και τους υπαλλήλους τους έτσι ώστε να μπορούν να συμβάλλουν ενεργά στην ανάπτυξή τους. Ενημερώνουν το κοινό, ειδικότερα τη νέα γενιά και τη κοινή γνώμη, για τη φύση του συνεργατισμού και τα ωφελήματα που προσφέρει.
6. Συνεργασία μεταξύ συνεταιρισμών: Οι συνεταιρισμοί εξυπηρετούν τα μέλη τους περισσότερο αποτελεσματικά και ενδυναμώνουν το συνεταιριστικό κίνημα συνεργαζόμενοι μεταξύ τους σε τοπικό, περιφερειακό, εθνικό και διεθνές επίπεδο.
7. Κοινοτικό ενδιαφέρον: Οι συνεταιρισμοί εργάζονται για σταθερή ανάπτυξη των κοινοτήτων τους εφαρμόζοντας την πολιτική που αποφασίζεται από τα μέλη τους. Οι βασικότεροι άξονες της συνεταιριστικής κοινωνικής πολιτικής, με την ευρύτερη έννοια του όρου, είναι η αύξηση του εθνικού προϊόντος, η αναδιανομή του εισοδήματος και του πλούτου, η περιφερειακή ανάπτυξη και η προώθηση προγραμμάτων κοινωνικού χαρακτήρα.
α. Αύξηση του εθνικού προϊόντος: με την οικονομική δραστηριότητα που αναπτύσσουν, συμβάλλουν στην αύξηση του εθνικού προϊόντος και στη βελτίωση των άλλων οικονομικών δεικτών της χώρας. Για παράδειγμα, η χρηματοδότηση της γεωργίας συμβάλλει στην αύξηση της γεωργικής παραγωγής, η διάθεση των αγροτικών προϊόντων σε αγορές του εξωτερικού στη βελτίωση του ισοζυγίου εξωτερικών συναλλαγών και του ισοζυγίου πληρωμών, η απασχόληση εργατικού δυναμικού στη μείωση της ανεργίας, η συνεταιριστική παρέμβαση στον καταναλωτικό τομέα στη συγκράτηση των τιμών και συνεπώς στη μείωση του ρυθμού αύξησης του πληθωρισμού κ.λπ.
β. Αναδιανομή του εισοδήματος και του πλούτου: Τα κέρδη των ιδιωτικών επιχειρήσεων διανέμονται στους μετόχους, ανάλογα με το ποσό που επενδύουν στην επιχείρηση, οι οποίοι συνήθως, είναι αριθμητικά ελάχιστοι. Στις συνεταιριστικές επιχειρήσεις τα πλεονάσματα που πραγματοποιούνται επιστρέφονται στα μέλη, είτε με τη μορφή χρημάτων, είτε με τη μορφή άλλων ωφελημάτων, ανάλογα με το μέγεθος της συνεργασίας τους με αυτές. Παράλληλα ανακόπτουν τις μονοπωλιακές τάσεις που αναπτύσσονται στην αγορά ακόμα και σε συνθήκες ελεύθερου ανταγωνισμού.
Επίσης, διαθέτουν τα χρηματικά μέσα που έχουν στη διάθεσή τους για την ικανοποίηση των αναγκών των μελών τους χωρίς καμιά διάκριση. Τούτο έχει ως αποτέλεσμα τη βελτίωση των εισοδημάτων των μελών και κυρίως εκείνων με τη χαμηλότερη οικονομική επιφάνεια.
γ. Περιφερειακή ανάπτυξη: Η συμβολή των συνεταιριστικών κινημάτων στην περιφερειακή ανάπτυξη είναι μεγάλης σημασίας. Η ιδιωτική επιχείρηση επιλέγει τον τόπο δραστηριότητάς της με μόνο κριτήριο την απόδοση των επενδύσεων στις οποίες θα προβεί. Συνεπώς, η εγκατάσταση στην περιφέρεια είναι συνήθως αντιοικονομική για τις ίδιες.
Οι συνεταιρισμοί αντίθετα ιδρύονται τοπικά για να εξυπηρετήσουν τα μέλη τους, ή επιλέγουν τον τόπο εγκατάστασης τους με κριτήριο το οικονομικό συμφέρον των μελών τους. Έχουν από τη φύση τους τοπικό χαρακτήρα. Αναζητούν ευκαιρίες επένδυσης μόνο στη περιοχή τους και όχι σε όλη τη χώρα ή στο εξωτερικό. Κατά συνέπεια, τα κεφάλαια τους επενδύονται στην περιφέρεια και συμβάλλουν έτσι στην τοπική ανάπτυξη. Ορθά έχει διαπιστωθεί ότι οι συνεταιρισμοί αποτελούν τους οικονομικούς και κοινωνικούς πνεύμονες της υπαίθρου.
δ. Προώθηση προγραμμάτων κοινωνικού χαρακτήρα: Οι συνεταιρισμοί υιοθετούν προτάσεις των μελών τους ή εγκρίνουν πρωτοβουλίες της διοίκησης, οι οποίες έχουν έντονα κοινωνικό χαρακτήρα με τη στενότερη έννοια του όρου. Η προστασία του περιβάλλοντος, η ανάπτυξη πολιτιστικών δραστηριοτήτων, η στήριξη του αθλητισμού, η καλλιέργεια των ηθικών αξιών στη νέα γενιά, η συμπαράσταση στους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας, η οικονομική και ηθική ενίσχυση αναξιοπαθούντων ατόμων κ.λπ. είναι μερικές από τις κατευθύνσεις της συνεταιριστικής κοινωνικής πολιτικής.

Ένα δεύτερο σχόλιο:
Οι παραδοσιακοί συνεταιρισμοί και κοινωνικές επιχειρήσεις, επειδή ενσωματώθηκαν οι περισσότεροι στο «παιχνίδι» της καπιταλιστικής οικονομίας της αγοράς και του ανταγωνισμού και κατέληξαν να έχουν ελλείμματα, σκάνδαλα και κομματικές εξαρτήσεις-τουλάχιστον στην Ελλάδα-είναι απαξιωμένοι στη συνείδηση της νέας γενιάς. Σαν απάντηση σε αυτή τους την εξέλιξη αναπτύσσονται νέοι συνεταιρισμοί, συλλογικότητες και δίκτυα, που δεν εντάσσονται ούτε στον κρατικό ούτε στον καπιταλιστικό ιδιωτικό τομέα. Συχνά και με «εσωτερικό νόμισμα». Δες και την ανάρτηση: http://topikopoiisi.blogspot.com/2010/03/blog-post_10.html

Πέμπτη 27 Ιανουαρίου 2011

Ρεκόρ σημειώνει η ανεργία παγκοσμίως

Η ανεργία παγκοσμίως παρέμεινε σε επίπεδα ρεκόρ το 2010 με 205 εκατομμύρια άνεργους στον κόσμο και αναμένεται να μείνει σε πολύ υψηλά επίπεδα το 2011, κυρίως στις ανεπτυγμένες βιομηχανικά χώρες, εκτιμά το Διεθνές Γραφείο Εργασίας (ΔΓΕ).
Στην ετήσια έκθεσή του για την απασχόληση σε παγκόσμιο επίπεδο το 2011, το ΔΤΕ αποκαλύπτει ότι το ποσοστό της ανεργίας έφθασε το 2010 στο 6,2% (έναντι 6,3% το 2009) παρά την ισχυρή αύξηση της παγκόσμιας ανάπτυξης.
«Το 2011 θα είναι πολύ πιθανό η τρίτη συνεχής χρονιά με την παγκόσμια ανεργία να πλήττει τουλάχιστον 200 εκατομμύρια άτομα». Σύμφωνα με εκτιμήσεις του διεθνούς οργανισμού, ο αριθμός των ανέργων αναμένεται να ανέλθει στα 203,3 εκατομμύρια, δηλαδή ένα ποσοστό 6,1% το 2011. Δεν αναμένεται σημαντική βελτίωση στον τομέα της απασχόλησης, όσο το παγκόσμιο ακαθάριστο εγχώριο προϊόν θα επιβραδυνθεί στο 4,2%, σύμφωνα με τις προβλέψεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ), λόγω «των υψηλών επιπέδων του δημοσίου χρέους και της συνεχούς τρωτότητας του χρηματοπιστωτικού τομέα και των ιδιωτικών νοικοκυριών».
Αντίστοιχα θα υπάρχει μεγάλη πίεση για μείωση των μισθών(βλέπε και ανάρτηση:http://topikopoiisi.blogspot.com/2011/01/blog-post_6940.html).
Και στις χώρες που ξεπερνούν πρώτες την παρούσα κρίση: ούτε η ανεργία μειώνεται, ούτε οι μισθοί αυξάνονται. Αποτέλεσμα: και από τις ζημιές και από τα κέρδη, εκείνοι που κερδίζουν τελικά είναι μόνο οι κάθε είδους παγκόσμιοι "παίκτες-επενδυτές" κεφαλαίων.

Προβληματισμός στην Ε.Ε. για το φαινόμενο του θανάτου των μελισσών



Στο ερώτημα «γιατί πεθαίνουν οι μέλισσες;» η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ζητά ολοκληρωμένες(;) απαντήσεις θεωρώντας ανεπαρκείς τις μέχρι τώρα εξηγήσεις. "Επιθυμεί" τη συνέχιση της έρευνας για το φαινόμενο που είναι ιδιαίτερα διαδεδομένο στην Ε.Ε.,για να μην υποχρεωθεί να πάρει άμεσα μέτρα, για τα οποία δεν υπάρχει πλέον καιρός για χάσιμο.
"Επισημαίνει" ότι το θέμα έχει αξιολογηθεί ως ιδιαίτερα σοβαρό, εξαιτίας του σημαντικού ρόλου που διαδραματίζουν οι μέλισσες στη γονιμοποίηση των φυτών και κατά συνέπεια σε ολόκληρη τη διατροφική αλυσίδα. Δεν παράγουν μόνο μέλι, αλλά επεικονιάζουν το 90% των φυτών, όντας μια τεράστια εργατική δύναμη, που θα είναι αδύνατο να αντικατασταθεί από την ανθρώπινη.
Σύμφωνα με την απόφαση των υπουργών Γεωργίας, η έρευνα θα πρέπει να περιλάβει και συγκεκριμένες προτάσεις για μέτρα που θα πρέπει να ληφθούν για την επιβίωση των μελισσών, τα οποία θα ενταχθούν στη νομοθεσία για την υγεία των ζώων - που προβλέπεται να είναι εφαρμόσιμη το 2012.
Στην Ε.Ε. υπάρχουν κάπου 700.000 μελισσοκόμοι - το 97% των οποίων όμως δεν είναι επαγγελματίες. Η συνολική παραγωγή μελιού αγγίζει τους 200.000 τόνους ετησίως.
Από τις μέχρι σήμερα επίσημες ερμηνείες σχετικά με τον θάνατο των μελισσών, οι αρρώστιες, τα φυτοφάρμακα και τα τοξικά εντομοκτόνα ασφαλώς επηρεάζουν τον χρόνο ζωής μιας μέλισσας, όπως επίσης και η προσαρμογή στις νέες κλιματικές συνθήκες.
Μερικά είδη μέλισσας έχουν ήδη εξαφανισθεί και κάποια άλλα π.χ. στις ΗΠΑ έφθασαν και στο 4% των πρώην πληθυσμών τους. Έχει δημιουργηθεί ένα παγκόσμιο Κίνημα για τη σωτηρία των μελισσών, που απαιτεί από ΗΠΑ και Ε.Ε. να απαγορεύσουν τη παραγωγή και χρήση των φυτοφαρμάκων της ομάδας των νεονικοτινοειδών, που θεωρούνται σαν κύρια αιτία της εξαφάνισης, σύμφωνα με ανεξάρτητες μελέτες.
Για την εξαφάνιση των μελισσών στην ευρώπη βλέπε και την ανάρτησή μας http://topikopoiisi.blogspot.com/2010/12/blog-post_14.html

Νέες ασθένειες απειλούν με παγκόσμια εξάπλωση

Η περιοχή που πλήττεται περισσότερο από τις συνέπειες της υπερθέρμανσης του πλανήτη και χαρακτηρίζεται από υψηλή πληθυσμιακή πυκνότητα και ελλειμματικό σύστημα υγειονομικής εποπτείας, η Ν.Α.Ασία, χρεώνεται με την εμφάνιση νέων ασθενειών μερικές από τις οποίες μπορούν να μετατραπούν σε πανδημία, σύμφωνα με έρευνα της ιατρικής επιθεώρησης «Τhe Lancet».
Πολλοί παράγοντες συμβάλλουν στην εμφάνιση των ασθενειών, όπως η αύξηση του πληθυσμού, κινητικότητα, αστικοποίηση, περιβαλλοντικές μεταβολές, εντατικοποίηση των καλλιεργειών και της εκτροφής ζώων, αποψίλωση των δασικών εκτάσεων.
Ειδικότερα, η κλιματική υπερθέρμανση μπορεί να "ενισχύσει την εξάπλωση λοιμωδών νόσων που εμφανίζονται στην περιοχή", κυρίως όσες μεταδίδονται μέσω του εντόμων "που συνδέονται με την άνοδο της θερμοκρασίας και τις βροχοπτώσεις", όπως είναι ο δάγγειος πυρετός.
Οι ερευνητές, θεωρούν ότι το επίπεδο προετοιμασίας των δέκα ενδιαφερόμενων χωρών (Ινδονησία, Βιετνάμ, Λάος, Μπρουνέι, Μαλαισία, Βιρμανία, Σιγκαπούρη, Καμπότζη, Ταϊλάνδη, Φιλιππίνες) "πρέπει να βελτιωθεί", μαζί με το επίπεδο της ενημέρωσης, το έλλειμμα της οποίας εμποδίζει την ύπαρξη αντίδρασης και πρόληψης.
(Πληροφορίες ΑΠΕ-ΜΠΕ)

Ρεκόρ καταγράφει το λιώσιμο των πάγων στη Γροιλανδία


Νέο ρεκόρ κατέγραψε το 2010 το λιώσιμο των πάγων της Γροιλανδίας, μια εξέλιξη που εντείνει τις ανησυχίες για την άνοδο της στάθμης των θαλασσών τις ερχόμενες δεκαετίες.
«Το λιώσιμο το 2010 ξεκίνησε πάρα πολύ νωρίς στα τέλη Απριλίου και ολοκληρώθηκε αρκετά αργά, στα μέσα Σεπτεμβρίου»,εξηγεί ο Dr. Marco Tedesco, επικεφαλής του Cryosphere Processes Laboratory του City College της Νέας Υόρκης, που ηγείται έρευνας που μελετά τις μεταβλητές που επιδρούν στο λιώσιμο των πάγων. Σε άρθρο που δημοσιεύτηκε από την αμερικανική επιθεώρηση Environmental Resarch Letters, ο Dr. Tedesco και οι υπόλοιποι συντάκτες σημειώνουν ότι το 2010, οι καλοκαιρινές θερμοκρασίες ήταν 3,0 βαθμούς Κελσίου πάνω από το κανονικό, σε συνδυασμό με τη μειωμένη χιονόπτωση.
Η πρωτεύουσα της Γροιλανδίας, Νουούκ, κατέγραψε τη θερμότερη άνοιξη και καλοκαίρι από το 1873. Η ειδική της WWF Dr. Martin Sommerkorn σημειώνει πως «η άνοδος της στάθμης των υδάτων αναμένεται να αυξηθεί κατά 36 ίντσες το 2010, κυρίως του λιωσίματος των πάγων. Και δεν πρόκειται να σταματήσει εκεί: όσο περισσότερο καθυστερούμε τον περιορισμό των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, τόσο το λιώσιμο των πάγων και η άνοδος των υδάτων θα αυξάνει».

«Σχεδόν γυμνές» από παγετώνες το 2100 οι Άλπεις


Με εξαφάνιση απειλεί το 75% των παγετώνων των Άλπεων η κλιματική αλλαγή, σύμφωνα με μελέτη του περιοδικού Nature Geoscience. Οι επιστήμονες κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για τις δυσμενείς επιπτώσεις της εξαφάνισης των παγετώνων στη στάθμη των θαλασσών, αλλά και τα αποθέματα νερού παγκοσμίως.
Ειδικότερα, οι παγετώνες σε Άλπεις και Νέα Ζηλανδία θα περιοριστούν σε βαθμό μεγαλύτερο του 70%.
Η εξαφάνιση των παγετώνων απειλεί τα αποθέματα νερού πόλεων όπως το Κατμαντού του Νεπάλ και της Λα Παζ στη Βολιβία, που στηρίζονται κυρίως στο νερό που λιώνει από τους παγετώνες για κατανάλωση.
Για τις γενικότερες επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής δες και την ανάρτηση:
http://topikopoiisi.blogspot.com/2010/12/2010-3.html
Το 2010, σύμφωνα με τη ΝΑΣΑ, αναδείχθηκε στο τέλος-μαζί με το 2005-το θερμότερο έτος από τότε που υπάρχουν μετρήσεις. Ήταν 0,74 βαθμοί πάνω από τον Μέσο Όρο(Μ.Ο.=η μέση θερμοκρασία των ετών μεταξύ 1951 και 1980). Ήταν επίσης ο βροχερότερος χρόνος μέχρι τώρα. Αιτία η αύξηση της εξάτμισης στις θάλασσες, σαν αποτέλεσμα της αύξησης της θερμοκρασίας τους. Όταν αυτό συνδυάζεται και με τοπικές ανωμαλίες, όπως το φαινόμενο Λα Νίνια, τότε έχουμε αποτελέσματα τύπου πλημμυρών της Ανατολικής Αυστραλίας.

Τετάρτη 26 Ιανουαρίου 2011

Peter Singer, Η Απελευθέρωση των Ζώων

μτφρ. Σταύρος Καραγεωργάκης,
Αντιγόνη, Θεσσαλονίκη, 2010,
σ. 432.

Στο βιβλίο αυτό ο Πίτερ Σίνγκερ, διεθνώς αναγνωρισμένος στον τομέα της ηθικής και καθηγητής στην έδρα της βιοηθικής στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον των Η.Π.Α., εξετάζει με γλώσσα απλή το ζήτημα της κακομεταχείρισης των ζώων και αναπτύσσει μια θεωρία για την ηθική αντιμετώπισή τους από τον άνθρωπο. Πολλοί θεωρούν ότι με αυτό το βιβλίο ο Σίνγκερ σημάδεψε τον κλάδο της εφαρμοσμένης ηθικής.
Συγκεκριμένα, όταν εκδόθηκε για πρώτη φορά το βιβλίο το 1975 σόκαρε την κοινή γνώμη, καθώς αποκάλυψε τις απαράδεκτες συνθήκες υπό τις οποίες διαβιούν τα ζώα στις βιομηχανικές φάρμες. Επίσης κατέδειξε το πόσο προβληματική είναι η λογική της χρήσης πειραματόζωων, που έχει ολέθριες συνέπειες, πολλές φορές όχι μόνο για τα μη ανθρώπινα ζώα, αλλά και τον ίδιο τον άνθρωπο.
Η Απελευθέρωση των Ζώων έχει χαρακτηριστεί ως η «Βίβλος» της χορτοφαγίας και του κινήματος για τα δικαιώματα των ζώων και έχει συμβάλει όσο κανένα άλλο βιβλίο στη δημιουργία ενός παγκόσμιου κινήματος για την απελευθέρωση των ζώων και την αλλαγή των νομοθεσιών που αφορούν στις συνθήκες διαβίωσης των αγροτικών ζώων και των πειραματόζωων.
Η Απελευθέρωση των Ζώων, αν και είναι ένα φιλοσοφικό έργο, κατάφερε να γίνει μπεστ σέλερ, το οποίο έχει πουλήσει πάνω από μισό εκατομμύριο αντίτυπα, μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες (η παρούσα ελληνική μετάφραση αποτελεί την 22η γλώσσα στην οποία μεταφράζεται), κάνοντας πολλές επανεκδόσεις και ασκώντας τεράστια επιρροή στο κοινό.



Για περισσότερες πληροφορίες και οποιαδήποτε βοήθεια σχετικά με το βιβλίο:
http://www.facebook.com/pages/APELEUTHEROSE-TON-ZOON/119317778141279


“Αντιγόνη” Κέντρο Πληροφόρησης και Τεκμηρίωσης
Φιλίππου 51, T.K. 546 31 Θεσσαλονίκη
Τηλ.: 2310 285 688, 2310 222 503
Fax: 2310 222 503, www.antigone.gr
info@antigone.gr

Διακήρυξη των δικαιωμάτων των γεωργών, σε σχέση με το είδος και την προέλευση των σπόρων που καλλιεργούν

Οι σπόροι είναι δώρο της φύσης, περασμένων γενεών ή διαφορετικών πολιτισμών. Είναι ευθύνη μας να τους προστατέψουμε και να τους κληρονομήσουμε στις μελλοντικές γενιές. Είναι ο πρώτος κρίκος στην αλυσίδα της τροφής, η ενσάρκωση της βιολογικής και πολιτιστικής ποικιλότητας και η αποθήκη της μελλοντικής εξέλιξης της ζωής.
Η εμπορευματοποίηση κι εντατικοποίηση της γεωργίας μέσα από τον έλεγχο λίγων πολυεθνικών συντέλεσε στην μεγάλου εύρους εξαφάνιση ντόπιων σπόρων, ποικιλιών φυτών κι ρατσών ζώων. Στην αντικατάστασή τους από ποικιλίες υβριδίων και Γ.Τ.Ο. υψηλών αποδόσεων.
Σήμερα το μεγαλύτερο μέρος των σπόρων έχει υποστεί επεξεργασία, έχει κατοχυρωθεί ως πατέντα των πολυεθνικών εταιρειών με τη μορφή πνευματικής ιδιοκτησίας.
Οι αγρότες που θέλουν να καλλιεργήσουν ή να εκθρέψουν για να παράγουν προϊόντα διατροφής μια, είναι σε μεγάλο βαθμό εξαρτημένοι από τις ίδιες τις εταιρείες, στις οποίες πρέπει να πληρώσουν ένα αντίτιμο για να χρησιμοποιήσουν αυτό που αποτελούσε κοινό πλούτο πριν από λίγες μόνο δεκαετίες.
Ειδικά οι βιοκαλλιεργητές στην Ελλάδα, για τους οποίους το πρώτο καθήκον και δικαίωμα είναι να διατηρούν το σπόρο τους, δεν μπορούν στην ουσία να το κάνουν στην πράξη, γιατί χρειάζεται άδεια παρέκκλισης από το υπουργείο αγροτικής ανάπτυξης και τροφίμων
και αυτό μόνο για κάποια ποικιλία που δεν υπάρχει στο εμπόριο.
Υπάρχουν πολύ γνωστές ποικιλίες όπως το πιπεράκι, τουρσί Αλμωπίας, λάχανο Μαγνησίας, πράσο, καλέμι κ.α. για τις οποίες απαγορεύτηκε στους παραγωγούς να τις καλλιεργήσουν και να τις πωλήσουν σαν πιστοποιημένο βιολογικό προϊόν ,επειδή δεν ήταν γραμμένες στον κατάλογο συμβατικών ποικιλιών του Υπουργείου ή επειδή δε διέκριναν την ονομασία τους.
Είναι σαφές ότι εμείς που χρησιμοποιούμε κι αναπαράγουμε το δικό μας σπόρο χαρακτηριζόμαστε παραβάτες με περίοδο χάριτος.
Επίσης οι μόνοι νόμιμα χρησιμοποιούμενοι και διακινούμενοι σπόροι (χωρίς άδεια παρέκκλισης), είναι όσοι έχουν πιστοποιητικό ή σήμανση περί της βιολογικής σποροπαραγωγής τους. Δηλαδή των εταιρειών που ελέγχουν το γενετικό υλικό.
Είναι απόλυτα σαφές ότι θέλουν και τους βιοκαλλιεργητές να γίνουν όπως κι οι υπόλοιποι αγρότες, εξαρτημένοι κι ελεγχόμενοι χρήστες του περιορισμένου κι αδύναμου γενετικού υλικού των εταιρειών και των διαπλεκομένων συμφερόντων
Επειδή γνωρίζουμε ότι οι δοκιμασμένες τοπικές παραδοσιακές ποικιλίες και ράτσες συντελούν στη βιώσιμη γεωργία, η οποία παράγει μοναδικά μορφολογικά ποιοτικά και γευστικά χαρακτηριστικά και θεμελιώνει κι επιτρέπει την επανασύνδεση του αγρότη με τον πολιτισμό του, την ιστορία του, τη γη του και την κοινότητα που ζει.
Υποστηρίζουμε και απαιτούμε τα παρακάτω αναφαίρετα δικαιώματα των αγροτών και των συλλογικοτήτων τους:
 Να επιλέγουμε ελεύθερα κι αβίαστα (ή ν’ αφήνουμε στη φύση να το κάνει για εμάς) τα είδη και τις ποικιλίες (ή μη ποικιλίες, πληθυσμούς μίγματα ποικιλιών, ή άγρια είδη) που θα καλλιεργήσουμε σύμφωνα με τα δικά μας κριτήρια και ανάγκες, καθώς και το σπόρο που θα χρησιμοποιήσουμε.
 Να χρησιμοποιήσουμε το δικό μας σπόρο που έχουμε κρατήσει από προηγούμενες χρονιές εφ’ όσον το επιθυμούμε, για οποιαδήποτε καλλιέργεια χωρίς να επεμβαίνει κανείς και χωρίς την οικονομική ή άλλη υποχρέωση σε οποιονδήποτε (το γενετικό υλικό στη φύση είναι κοινό αγαθό και ο κόπος της παραγωγής του σπόρου δικό μας ή της ίδιας της φύσης).
 Να ανταλλάσσουμε ελεύθερα μεταξύ μας σπόρους, όπως αυτό γίνεται από την απαρχή της γεωργίας, εκτός της μεταπρατικής οδού, για όσα είδη επιθυμούμε ή δεν μπορούμε να παράγουμε οι ίδιοι.
 Να αρνούμαστε και επιπλέον να καταργούμε εμπράκτως κάθε προσπάθεια καλλιέργειας Γ.Τ.Ο. που απειλεί εμάς τους ίδιους, τις καλλιέργειές μας και το περιβάλλον στο οποίο ζούμε εφόσον η χώρα μας έχει κηρυχτεί και επίσημα από τους πολίτες της ελεύθερη από Γ.Τ.Ο.
 Να απαιτούμε από το κράτος και την πολιτεία να διαφυλάττει και να προστατεύει τα παραπάνω δικαιώματά μας κι επιπλέον να προστατεύει τους φυτογενετικούς πόρους (συμπεριλαμβανομένων των ντόπιων ποικιλιών και των άγριων συγγενών ειδών) και τη βιοποικιλότητα της χώρας.
 Να στηριχθούν πραγματικά κι ισότιμα οι αγρότες που καλλιεργούν ντόπιες σπάνιες κι αρχαίες ποικιλίες και να εξαιρεθούν από τη διαδικασία της ποιοτικής παρακράτησης.

(Το κείμενο κυκλοφόρησε από το Δίκτυου «Οικοκοινότητα», σαν κάλεσμα για τη δημιουργία συντονιστικού οργάνου για την προώθηση των παραπάνω στόχων. Ένα τέτοιο όργανο βρίσκεται ήδη στη διαδικασία δημιουργίας του.)