Φίλοι Ελαιολάδου ….

Στην Ελλάδα , εκτός από τις διάφορες εκσυγχρονιστικές ψυχώσεις με κορυφαία όλων την αναφερόμενη στον τουρισμό - βαριά βιομηχανία την ανέβαζαν, βαριά βιομηχανία την κατέβαζαν επί δεκαετίες ! - πολλές «συνωμοσίες» εξυφάνθηκαν με στόχο εγχώρια ποιοτικά προϊόντα, στα οποία η χώρα μας διέθετε φιλικό κλίμα, κατάλληλα εδάφη, καλλιεργητική τεχνογνωσία. Μια τέτοια ήταν και η διαφημιστική «συνωμοσία» των σπορελαίων, που για πολλά χρόνια παρουσιάζονταν ως υγιεινά, ελαφρά, κλπ. Στη δεκαετία του 1980 π.χ., επί Ποτάκη ως Υπουργού Γεωργίας, είχε προταθεί σαν "αναδιάρθρωση" καλλειεργειών η εκρίζωσης 1.000.000 ελαιοδένδρων για τη φύτευση αβοκάντο, για την καλύτερη ανταπόκριση στα αιτήματα της διεθνούς αγοράς… Τελικά μια ημέρα των ημερών ξυπνήσαμε με ένα πελώριο σκάνδαλο που έδειξε, μεταξύ άλλων, την βιομηχανική επεξεργασία την οποία υφίσταντο τα συγκεκριμένα προϊόντα.


Το δικό μας λιόλαδο ή για την ακρίβεια «λαδάκι», ήταν ανέκαθεν ένα μαγικό υγρό, από διαιτητική και φαρμακολογική άποψη. Η Ελλάδα θα έπρεπε να διδάξει, να επιχειρηματολογήσει, να αναδείξει τη σημασία του ελαιολάδου στην ποιοτική διατροφή.
Εμείς πάντως-μια υπό δημιουργία συνεργατική ομάδα ελαιοπαραγωγών- πριν κάποια Σαββατοκύριακα οργανώσαμε "γιορτή ελιάς" στη Μπούφα Πηλίου, με συλλογή ελιάς, μουσική και κουζίνα το βράδυ(πάνω από 50 άτομα) και μοίρασμα του λαδιού που "πατήσαμε" στους συμμετέχοντες συλλογείς(πάνω από 20-25 άτομα).