Επιστροφή προς τα ... μπρος!

Επιστροφή προς τα ... μπρος!

ΕΝΑΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ

ΕΝΑΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ
ΝΑ ΘΕΜΕΛΕΙΏΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΌ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΉΣ ΙΣΌΤΗΤΑΣ

Αποανάπτυξη-Τοπικοποίηση -Αυτονομία- Άμεση Δημοκρατία-Ομοσπονδιακός Κοινοτισμός

Τον Μάιο του 2020, μια ομάδα περισσότερων από 1.100 υποστηρικτών της «Αποανάπτυξης», υπέγραψε ένα μανιφέστο καλώντας τις κυβερνήσεις να αδράξουν την ευκαιρία και να στραφούν προς ένα «ριζικά διαφορετικό είδος κοινωνίας, αντί να προσπαθούν απεγνωσμένα να θέσουν ξανά σε λειτουργία την «καταστροφική ανάπτυξη». Η Συνδημία του κοροναϊού δείχνει ότι θα χρειασθεί να γίνουν μεγάλες αλλαγές, αν δεν θέλουμε να πάμε στην κατάρρευση! Ειδικά για την μετά-COVID Ελλάδα: Για να ξεφύγει η χώρα από τη μέγγενη των χρεών, από την φτωχοποίηση και το πολιτισμικό αδιέξοδο, καθώς και από την κατάθλιψη και την μεμψιμοιρία στην οποία έχει πέσει ο πληθυσμός της-ιδίως μετά το σοκ της πανδημίας και τον εγκλεισμό του στα σπίτια- θα χρειασθεί, μετά το πέρασμα της καταιγίδας, να αναπτερωθεί το ηθικό του μέσα από μια στροφή προς μια ενδογενή παραγωγική ανασυγκρότηση . Εφαλτήρας μπορεί να γίνει ο αγροδιατροφικός τομέας και στη συνέχεια ο μεταποιητικός ένδυσης- υπόδησης, ο ενεργειακός και ο ήπιος ποιοτικός τουρισμός να την συμπληρώσουν. Είναι μια εναλλακτική στη σημερινή κυρίαρχη κατεύθυνση, που δεν χρειάζονται κεφάλαια, ξένες επενδύσεις, χωροταξικά σχέδια, υπερτοπικές συγκεντρώσεις, μεγαλεπήβολα και εξουθενωτικά μεγέθη και ρυθμούς. Η κατεύθυνση της Αποανάπτυξης-Τοπικοποίησης -Αυτονομίας- Άμεσης Δημοκρατίας-Ομοσπονδιακού Κοινοτισμού θα μπορούσε να είναι η διέξοδος για την χώρα, στην μετά-COVID εποχή!

Τρίτη 31 Μαΐου 2011

Η Χάρτα της Αναγέννησης της Υπαίθρου

των Βέντελ Μπέρρυ, Τζιανότσο Πούτσι, Βαντάνα Σίβα, Μαουρίτσιο Παλλάντε

Αρχές
Η καλλιέργεια της Γης, μαζί με τις δασικές δραστηριότητες, είναι απαραίτητη για την ανθρώπινη επιβίωση.
Η ύπαιθρος προβλέπει για όλες τις θεμελιώδεις μας ανάγκες, νερού, αέρα, βιοποικιλότητας, τροφής, ενέργειας, ινών (βαμβάκι, μαλλί, λινό κ.λ.π.) και υλικών δόμησης.
Η Γη είναι ιερή, δεν είναι δικό μας έργο. Είναι η φυσική κατοικία κάθε έμβιου. Με επίκεντρο τη Γη πλέκεται η ταυτότητα των ανθρώπινων κοινοτήτων εάν δεν είναι μεταλλαγμένη, κατακερματισμένη, και δεν είναι δέσμια ωφελιμιστικών οπτικών και σκοπιμοτήτων.
Το χώμα στο οποίο περπατάμε είναι αναμιγμένο με τους προγόνους μας. Το σώμα μας θα καταλήξει τροφή της Γης, απόδειξη ότι δεν είναι κτήση μας αλλά ότι εμείς ανήκουμε σε αυτή.

Η ύπαιθρος είναι ζωντανή κοινότητα μυριάδας οργανισμών και, σαν «σώμα», έχει ανάγκη από φροντίδα, τροφή και ξεκούραση.
Η ύπαιθρος είναι θεμελιώδης για την διαρκή αναζωογόνηση των ανθρώπινων κοινοτήτων και, ως εκ τούτου, χρήζει ανάδειξης της αξίας της και της ιερότητας της.
Όλοι οι πολιτισμοί στηρίχθηκαν στην καλλιέργεια της Γης, αλλά κανένας δεν στάθηκε τόσο καταστροφικός απέναντι στην φύση όσο ο δικός μας αναδεικνυόμενος, κατά συνέπεια, ο ποιό εύθραυστος από όλους.
Οι βιομηχανικές τεχνολογίες που εφαρμόζονται στην εκμετάλλευση της Γης - ζιζανιοκτόνα, χημικά λιπάσματα, αντικρυπτογαμικά, πετρελαιοκίνητα μηχανήματα, μεταλλαγμένοι σπόροι, μαζικές μονοκαλλιέργειες για την παγκοσμιοποιημένη αγορά, που αλλοιώνουν τον χώρο και το τοπίο για να τα καταστήσουν λειτουργικά ως προς την τεχνολογία – δεν είναι καλλιέργεια και γεωργία αλλά βιομηχανική δραστηριότητα και, κατά συνέπεια, δεν πρέπει να απολαμβάνουν προνόμια «δημόσιου οφέλους».
Ενώ η κλοπή ενός μόνο μήλου έχει ποινικές συνέπειες, η συστηματική λεηλασία της γενετικής κληρονομιάς και η μόλυνση της διατροφικής αλυσίδας, με ανυπολόγιστες συνέπειες για τις τοπικές κοινωνίες, δεν θεωρούνται παράνομες από τις κυβερνήσεις αν και παραβιάζουν κατάφωρα τα θεμελιώδη δικαιώματα των λαών. Δεν υπάρχει κανένα οικονομικό όφελος σε θέση να δικαιολογεί εγκληματικές πρακτικές αυτού του τύπου.
Η Γη δεν ήταν, δεν είναι και δεν θα είναι ποτέ εμπόρευμα. Αποτελεί κοινό αγαθό. Από την φύση της προορίζεται για κοινή χρήση και για κοινή απόλαυση.
Κοινό αγαθό είναι ο αέρας, που τα δένδρα και ο άνεμος μας τον δίνουν καθαρό, κοινό αγαθό είναι το νερό, που οι ρίζες της βλάστησης, τα πετρώματα και οι καταρράχτες το καθιστούν πόσιμο και υγιεινό όσο δεν μπορεί να το κάνει η οποιαδήποτε τεχνολογία, κοινό αγαθό είναι και το χούμους που σχηματίζεται κάτω από τα δένδρα και στους καλο-καλλιεργημένους αγρούς για να εμπλουτίσει την διατροφική αλυσίδα. Κοινό αγαθό είναι η διατροφική αλυσίδα μαζί με την γύρι και όλα όσα χρειάζονται τα έντομα, τα πουλιά, τα ζώα και η άγρια βλάστηση. Κοινό αγαθό είναι και οι σπόροι, αυτοφυείς και καλλιεργούμενοι, επιλεγμένοι διαχρονικά από αγροτικούς και αυτόχθονες πληθυσμούς σαν δωρεάν κληρονομιά για όλες τις επόμενες γενιές μαζί με τους καρπούς των κόπων τους και όλων τους των επινοήσεων. Κοινό αγαθό είναι, εν τέλει, η Γη για όλες τις αυτόχθονες φυλές. Αλλά και στις αγροτικές κοινωνίες της ατομικής ιδιοκτησίας διασώζονται μορφές κοινοχρησίας και κοινοκτησίας όπως στους τοπικούς δρόμους, στο δίκτυο των ρεμάτων, στις όχθες των ποταμών, στα ρυάκια και στην πηγές, προσβάσιμες από όλους, αυτόχθονες και περαστικούς.

Όλοι όσοι διαφυλάσσουν και μεταφέρουν αυτό τον αναντικατάστατο πλούτο, σεβόμενοι τους φυσικούς κύκλους διατροφής των φυτών, βελτιώνοντας τον φυσικό καθαρισμό και τον εμπλουτισμό του υδροφόρου ορίζοντα, υποβοηθώντας την αύξηση της απορρόφησης διοξειδίου του άνθρακα και νερού από τις βιομάζες με την μορφή χούμους, εμπλουτίζοντας τα εδάφη, μεταλλάσσοντας τις τοξικές ουσίες σε χρήσιμες, προστατεύοντας τα εδάφη από την διάβρωση, βελτιώνοντας την ποιότητα των ειδών διατροφής για τους ίδιους και την τοπική κοινότητα και σφραγίζοντας το τοπίο με «δουλεμένη», οικεία, ομορφιά, ασκούν δραστηριότητες «δημόσιου οφέλους». Η δράση τους υπερέχει εκείνης των κυβερνήσεων και των διεθνών οργανισμών.

Αγροτικοί και αυτόχθονες πληθυσμοί δεν είναι παραγωγοί εμπορευμάτων αλλά επιστάτες και επιτηρητές της Γης και της κοινής μας επιβίωσης. Παράγοντας τα αναγκαία αγαθά για την δική τους επιβίωση, θρέφουν και εξανθρωπίζουν τον χώρο τους, τον καθιστούν οικείο για την κοινότητα των έμβιων και άβιων στην οποία ανήκουν όλοι.

Οι τοπικές κουλτούρες, αγροτικών και αυτόχθονων πληθυσμών, είναι προφορικές, στηριζόμενες σε επικοινωνιακή αμεσότητα αναλογικής και συμβολικής διαίσθησης, σε μία κοινή γλώσσα με την φύση: «γράφουν» στον χώρο και όχι στο χαρτί, με τα φυτά, τα ζώα, τα εργαλεία και τα αγαθά που φροντίζουν και παράγουν. Η ύπαρξη τους αφήνει χώρο στην σιωπή και στους ήχους όλων των έμβιων και άβιων, όλων των οικοσυστημάτων.

Οι τοπικές κοινότητες, αγροτικών και αυτόχθονων πληθυσμών, ζουν την διάσταση της ηθικής της επιβίωσης, με λίγα λόγια ικανοποιούν τις βασικές ανάγκες στηριζόμενες αποκλειστικά στην φύση, στο πλαίσιο τοπικών οικονομιών δικτύου, μέσω πρακτικών χρήσης της Γης που αποτελούν προϊόν προγονικών γνώσεων και δεξιοτήτων και απαιτούν συνεχή προσπάθεια διατήρησης φυσικών, κοινωνικών και πολιτισμικών ισορροπιών. Ο διατροφικός τους κύκλος είναι, από την φύση του, συνδεδεμένος με την τοπικότητα και εστιασμένος στην διαβίωση.

Φυσικές υποχρεώσεις

Η εργασία και η δράση των αγροτικών και των αυτόχθονων πληθυσμών, που ζουν την διάσταση της ηθικής της επιβίωσης, υπακούει στις κάτωθι υποχρεώσεις καθόσον η προστασία και η φροντίδα των τόπων τους έχει αντίκτυπο και επιπτώσεις σε όλο τον πλανήτη:
1. Συντήρηση και εμπλουτισμός του εδάφους με χρήση βιομάζας για τον διαρκή αύξηση του χούμους.
2. Υποστήριξη της διαρκούς φυτικής κάλυψης του εδάφους, ψυχανθών, θάμνων και δένδρων, για την διαφύλαξη της αναγκαίας και ευεργετικής συμβίωσης του μέγιστου δυνατού αριθμού ειδών.
3. Προστασία και αύξηση της απορρόφησης του νερού από το έδαφος, τον υδροφόρο ορίζοντα και τις πηγές και προστασία της ποσιμότητας του και των παραδοσιακών του χρήσεων σε επίπεδο τοπικότητας.
4. Φροντίδα του εδάφους μέσω της διαρκούς συντήρησης των ρεμάτων, των μονοπατιών, των ξερολιθιών, των αναχωμάτων, των τοπικών δρόμων, των αναβαθμών κ.λ.π.
5. Αποκατάσταση, βελτίωση και προστασία του πληθυσμού και της ποικιλότητας των τοπικών ζωικών και φυτικών ειδών, για την διατήρηση της βιοποικιλότητας και την αποφυγή μονοκαλλιεργειών.
6. Φροντίδα της υγιεινής της κατοικίας, της διατροφής και του χώρου, μακριά από την χρήση τοξικών και συνθετικών προϊόντων.
7. Παραγωγή υγειών τροφίμων για τους ίδιους όσο και για τους άλλους.
8. Προστασία και φροντίδα των διατροφικών ιδιαιτεροτήτων της τοπικότητας και, μέσω αυτής, της βιοπεριφερειακής αυτάρκειας: μόνο όταν η αυτόχθονη κοινότητα διατρέφεται με τα προϊόντα της Γης της διασφαλίζει την πολιτική της ανεξαρτησία και προστασία των φτωχών της γης από την λεηλασία της τροφής τους.
9. Συντήρηση και προστασία του κοινοτικού και του κοινόχρηστου χώρου, της προσβασιμότητας στο νερό απ’όλους, αυτόχθονες και επισκέπτες, των τοπικών δρόμων, των δασών και όλων των παραδοσιακών διαδρομών.
10. Ενεργή διατήρηση και διάδοση της τοπικής προφορικής κουλτούρας.
11. Στόχευση του σταδίου οικολογικής ισορροπίας «κλίμαξ» και της βέλτιστης δυνατής συμβίωσης του ανθρώπινου είδους με όλα τα λοιπά έμβια και άβια είδη, στον ορυκτό, φυσικό τους, χώρο.

Φυσικά δικαιώματα αγροτικών και αυτόχθονων πληθυσμών
Όποιος εκμεταλλεύεται την Γη παραβαίνοντας τις παραπάνω υποχρεώσεις δεν δύναται να προβάλλει κανένα δικαίωμα ούτε να αποζημιώσει οικονομικά τους αυτόχθονες, αλλά υποχρεούται να επαναφέρει το τοπικό οικοσύστημα στην αρχική του κατάσταση.

Όποιος εκμεταλλεύεται την Γη με στόχο το κέρδος ασκεί βιομηχανική δραστηριότητα και, ως εκ τούτου, υπόκειται σε κάθε νόμο, κανόνα, υποχρέωση πιστοποίησης, υποχρέωση υγειονομικού ελέγχου κ.λ.π. που προβλέπεται για τις δραστηριότητες αυτού του τύπου. Οι κυβερνήσεις ενεργούν αθέμιτα για κάθε παραχώρηση, σε βιομηχανίες και επιχειρήσεις, δικαιωμάτων που συγκρούονται με τα παραδοσιακά δικαιώματα των αγροτικών και των αυτόχθονων πληθυσμών.

Όλοι όσοι τιμούν τις παραπάνω υποχρεώσεις, ακόμα και αν δραστηριοποιούνται σε ένα ελάχιστο κομμάτι Γης, έχουν και τα παρακάτω φυσικά δικαιώματα, πρωτογενή, απαραβίαστα και αναπαλλοτρίωτα:
1. Το δικαίωμα διατήρησης του πλούτου και της κοινόκτητης φύσης της Γης που καθιστούν αθέμιτη και ανήθικη την απαλλοτρίωση, οιουδήποτε τύπου, ακόμα και για δημόσιο όφελος, καθόσον το δημόσιο όφελος που προκύπτει από τις παραπάνω υποχρεώσεις είναι υπεράνω κάθε άλλου οφέλους.
2. Το δικαίωμα στον αναλφαβητισμό, δηλαδή στην διαβίωση και στην επικοινωνία μέσω της προφορικής κουλτούρας και στην ταυτόχρονη εξαίρεση από κάθε υποχρέωση έγγραφης και ηλεκτρονικής πιστοποίησης δραστηριοτήτων που πρέπει να επιβαρύνει αποκλειστικά την γραφειοκρατία. Οι αυτόχθονες φυλές εξαιρούνται της υποχρέωσης έγγραφης πιστοποίησης της γεωκτημοσύνης τους για την οποία αρκεί η διαχρονική χρήση ab immemorabili.
3. Το δικαίωμα δωρεάν επιλογής και ανταλλαγής σπόρων με ταυτόχρονη απαγόρευση της κατοχύρωσης με πατέντα έμβιων έστω και εάν προιόντων τεχνοεπιστήμης. Οι ποικιλίες των τοπικών οικοσυστημάτων, προσαρμοσμένες στην τοπικότητα σε βάθος χρόνου, αποτελούν προϊόν δραστηριότητας, δίχως αντάλλαγμα, για το καλό της κοινότητας.
4. Το δικαίωμα πρόσβασης στο νερό και η δίκαια απαγόρευση οιασδήποτε δραστηριότητας που θα μπορούσε να υποθηκεύσει τον υδροφόρο ορίζοντα, να ιδιωτικοποιήσει το αγαθό-νερό ή και να μειώσει την διαθεσιμότητα του για τους αγροτικούς και τους αυτόχθονες πληθυσμούς ή και τους κατοίκους της τοπικότητας.
5. Το δικαίωμα εξαίρεσης από νόμους και κανόνες υγιεινής των κυβερνήσεων: οι ελεγκτικοί μηχανισμοί υποχρεούνται στην διαδικασία της απόδειξης στην περίπτωση κατά την οποία υποστηρίζουν ότι παραδοσιακές πρακτικές τοπικής καλλιέργειας προκαλούν ζημιά στην υγεία των χρηστών και των καταναλωτών των προϊόντων της.
6. Το δικαίωμα εξαίρεσης από εμπορικές συμφωνίες, συμβάσεις και περιορισμούς κάθε τύπου, καθόσον η δραστηριότητα της κατευθείαν πώλησης στο λιανικό εμπόριο, από αγροτικούς και αυτόχθονες πληθυσμούς, ήταν ανέκαθεν ελεύθερη σαν μη εμπορική.

Φλωρεντία, 15 Οκτωβρίου 2008

Βέντελ Μπέρρυ
Τζιανότσο Πούτσι
Βαντάνα Σίβα
Μαουρίτσιο Παλλάντε

Συνέντευξη του Γιώργου Καλλή στην εφημερίδα «Ελευθερία»

Συνέντευξη του Γιώργου Καλλή στον Απόστολο Ζώη για την εφημερίδα «Ελευθερία»

Μπορείτε να μας πείτε πού οδηγούν οι εξελίξεις στην Ισπανία; Πιστεύτε πώς θα πάρουν τη μορφή καταιγίδας και σε άλλες χώρες, κυρίως του Ευρωπαϊκού Νότου;
Το κίνημα «Δημοκρατία Τώρα» στην Ισπανία είναι μια αντίδραση στον μαρασμό του συστήματος της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, τον οποίο έχουμε βιώσει τα τελευταία χρόνια. Πλέον στερούμαστε πραγματικών πολιτικών επιλογών – οι περισσότερες αποφάσεις είναι ήδη ειλημμένες από «ειδικούς» στο όνομα της οικονομίας και της ανάπτυξης, και οι πολίτες καλούνται απλά να τις σφραγίσουν. Ζούμε σε μία δικτατορία της οικονομίας, την οποία δυστυχώς είναι πολύ πιο δύσκολο να αποτινάξουμε από ότι ένα απολυταρχικό καθεστώς τύπου Μουμπάρακ.
Το κίνημα στην Ισπανία ανθεί και το πιο ελπιδοφόρο στοιχείο του είναι ότι εξελίσσεται σε ένα κίνημα αυτό-οργάνωσης και αναδιάρθρωσης των χώρων τους οποίους έχει καταλάβει (οι διαδηλωτές καλλιεργούν στην Πλατεία Καταλούνια της Βαρκελώνης, την αντίστοιχη Πλατεία Συντάγματος, ντομάτες και μαρούλια). Όμως αν και έχει την βουβή συμπαράσταση μεγάλου μέρους του πληθυσμού, προς το παρόν παραμένει περιορισμένο σε κύκλους νέων και σε αυτό που θα ονομάζαμε κίνημα της αντι-παγκοσμιοποίησης. Μπορεί να μεγαλώσει αυτό το κίνημα και να δούμε έναν νέο Μάη του 68 που να συνδέσει νέους, εργαζόμενους, συνταξιούχους, κλπ; Είδωμεν.
Γιατί η χώρα μας έφτασε σε αυτό το επίπεδο, που για πολλούς αποτελεί κατάντια; Ποιοι φταίνε; Αυτό το πολιτικό σύστημα με τους εκπροσώπους του έχει μέλλον;
Φταίει η μεγάλη πλειοψηφία του λαού μας τόσο για τον τρόπο με τον οποίο επέλεξε να ζήσει όσο και για τους πολιτικούς αντιπρόσωπους της τους οποίους επέλεξε. Αν και δεν τα φάγαμε όλοι μαζί, πολλοί από τους συμπολίτες μας τα φάγαν μαζί. Οι περισσότεροι έλληνες ήταν υπέρ του μεγαλο-ιδεατικού φαγοποτιού των Ολυμπιακών Αγώνων που βύθισαν την οικονομία της χώρας. Θα είχε ενδιαφέρον να δούμε επίσης πόσοι παίξαν στο χρηματιστήριο.
Κανείς όμως δεν είναι ένοχος από μόνος του, όπως κανείς δεν είναι και άμοιρος ευθυνών. Ζούμε εντός ενός καπιταλιστικού συστήματος, στο οποίο για να επιβιώσουμε και να χαίρουμε κοινωνικής αναγνώρισης απαιτείται να έχουμε χρήματα και να καταναλώνουμε. Οι συντάξεις μας επενδύονται σε ομόλογα και σε χρηματιστήρια στην άλλη άκρη της γης είτε μας αρέσει είτε όχι. Δεν μας δίνεται επιλογή. Είμαστε όλοι εγκλωβισμένοι σε μία παγίδα, από την οποία πρέπει να απελευθερωθούμε.
Εκτιμάτε πώς είναι αναγκαία μια αλλαγή ρότας και αν ναι προς ποια κατεύθυνση και με ποιο πρότυπο για τη χώρα μας;
Πρέπει να ορίσουμε ένα νέο μοντέλο ευημερίας βασισμένο σε παλιές Ελληνικές αξίες όπως η απλότητα, η αυτάρκεια, η συντροφικότητα. Και πρέπει να δουλέψουμε ξανά «από κοινού», όπως ονομάζεται και η κίνηση για την από-ανάπτυξη στα Τρίκαλα. Δεν μπορούμε να περιμένουμε από το Κράτος να μας σώσει, η παρτίδα με το χρέος είναι χαμένη. Πρέπει να αυτό-οργανωθούμε και να αναδημιουργήσουμε υγιής οικονομίες τοπικής κλίμακας.
Μπορείτε να κάνετε μια αναφορά στον όρο απο-ανάπτυξη; Πόσο εφικτή είναι μια εναλλακτική κοινωνία και με ποιες προϋποθέσεις;
Οι βασικές αρχές της από-ανάπτυξης είναι ότι:
1. Η διαρκής οικονομική ανάπτυξη είναι αδύνατη σε έναν πλανήτη με πεπερασμένα όρια και είναι η αιτία της κρίσης.
2. Η ιδεολογία της ανάπτυξης αποτελεί θεμέλιο του Δυτικού φαντασιακού και βάση του πολιτιστικού του αποικιοκρατισμού που οδηγεί στην εξαφάνιση εναλλακτικών αξιακών μοντέλων.
3. Μπορούμε να δημιουργήσουμε μια εναλλακτική κοινωνία η οποία να ζει καλύτερα με λιγότερα υλικά και περισσότερα κοινωνικά αγαθά. Μια κοινωνία που δεν θα είναι αναγκασμένη να μεγαλώνει διαρκώς μόνο και μόνο για να επιβιώνει. Μια κοινωνία όπου οι αξίες της απλότητας, της ισότητας, της συντροφικότητας και της επάρκειας θα αντικαταστήσουν τις ακόρεστες αξίες του πλουτισμού και της οικονομικής αποτελεσματικότητας.
Οι προϋποθέσεις είναι τόσο η δράση αυτό-οργάνωσης σε τοπικό επίπεδο, όσο και η πολιτική και κινηματική δράση σε εθνικό επίπεδο με αιτήματα για ριζικές θεσμικές αλλαγές.
Ο “κόσμος” ξέρει τι τον κάνει ευτυχισμένο και τι όχι; Μπορείτε να σχολιάσετε το γνωμικό “τα χρήματα δεν φέρνουν την ευτυχία”;
Τα χρήματα δεν φέρνουν την ευτυχία, αλλά σε μία καπιταλιστική κοινωνία φέρνουν την ασφάλεια και την κοινωνική αναγνώριση. Το πρόβλημα έγκειται στο πως μπορούμε να αλλάξουμε τις μορφές κοινωνικής οργάνωσης και τις σχέσεις παραγωγής, κατανάλωσης και ανταλλαγής, ώστε να δώσουμε στους ανθρώπους το «δικαίωμα στην απλότητα», το δικαίωμα να ζουν χωρίς να πρέπει να κυνηγούν όλο και περισσότερα χρήματα τα οποία δεν τους κάνουν ευτυχισμένους.
Θεωρείτε ότι βρισκόμαστε μπροστά σε έναν νέο, βίαιο και βάναυσο, αν όχι δικτατορικό καπιταλισμό; Ποια η άποψή σας;
Οι οξυνόμενες κοινωνικές συγκρούσεις στην Ελλάδα, η παράλογη βία στους δρόμους, η αδυναμία του Κράτους να λύσει οποιαδήποτε από τα βασικά προβλήματα, δημιουργούν μια εικόνα χάους και ανομίας. Ιστορικά, τέτοιες καταστάσεις είναι πρόσφορο έδαφος για την ανάδυση απολυταρχικών καθεστώτων με εντολή να «βάλουν τάξη», και με την σύμφωνη γνώμη της πλειονότητας του πληθυσμού, που εθελοτυφλώντας πιστεύει ότι είναι δυνατή η επιστροφή σε μία προηγούμενη κατάσταση, η οποία έχει αναπιστρεπτί χαθεί. Βλέπω τέτοιες συνθήκες στην Ελλάδα και κρούω εδώ τον κώδωνα κινδύνου με ένα «δυστοπικό» σενάριο χρεωκοπίας, κατάρρευσης της αγοράς και της αξίας του χρήματος, κοινωνικών συγκρούσεων και ανάδυσης μιας δικτατορίας με προσωπείο τεχνοκρατικό. Αν και απίθανο, αυτό το σενάριο δεν μου φαντάζει τόσο απίθανο όσο λίγα χρόνια πριν, κυρίως όταν ακούω όλο και περισσότερο κόσμο να μιλάει για το χάος και την τάξη που «κάποιος» πρέπει να βάλει.
Ο φιλόσοφος Σλάβοι Ζίζεκ είπε ότι το μοντέλο της Κίνας, ο δικτατορικός καπιταλισμός, είναι το μέλλον μας. Τι κάνουμε για να το αποτρέψουμε αυτό? Αυτό είναι το ερώτημα το οποίο ο καθένας από εμάς οφείλει να απαντήσει.

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ "ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΜΕΝΩΝ"

Τα πρακτικά από την πρώτη ανοιχτή συνέλευση της "Πραγματικής Δημοκρατίας Τώρα" στην πλατεία Συντάγματος κρατήθηκαν από τις 10.00μμ έως λίγο πριν την 1.00 τα ξημερώματα.

"Συνολικά, σε αυτό το χρονικό διάστημα, τοποθετήθηκαν 83 ομιλητές, ανάμεσά τους, άνεργοι, φοιτητές, εργαζόμενοι στον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα, ελεύθεροι επαγγελματίες, δημοσιογράφοι, καλλιτέχνες, μαθητές, δάσκαλοι και καθηγητές, άστεγοι, νοικοκυρές και πολλοί ακόμη. Τα πρακτικά παρατίθενται κατά χρονολογική σειρά τοποθετήσεων των ομιλητών, χωρίς να.. παρατίθενται προσωπικά στοιχεία τους, τα οποία και οι ίδιοι, πολλές φορές δεν τα ανέφεραν. Πολλές φορές, υπήρξαν προτάσεις οργάνωσης, άλλες φορές, κραυγές αγωνίας, άλλες, κραυγές καταγγελίας, πάντοτε όμως απόψεις σεβαστές και διατυπωμένες σε μια διαδικασία άμεσης Δημοκρατίας".

Αναλυτικά τα πρακτικά της 1ης Συνέλευσης

*Να υπάρξουν κατασκηνώσεις σε όλους τους ανοιχτούς χώρους της Ελλάδας, να δημιουργηθούν ομάδες εργασίας με σαφή κατανομή καθηκόντων και υποχρεώσεων.

*Έχουμε την ομορφιά μαζί μας, απέναντι στον μοχθηρό τραπεζίτη και τον κακό πολιτικό.

*Όποιος πολιτικός αδικεί, όποιος πολιτικός δεν σέβεται την λαϊκή εντολή, να πηγαίνει σπίτι του ή στην φυλακή.

*Είναι μια διαδήλωση ανοιχτή, μια συγκέντρωση όπου μιλώ και ανατριχιάζω με την εμπειρία

*Η Δημοκρατία τους, δεν εγγυάται ούτε την Ισότητα ούτε την Δικαιοσύνη.

*Να μείνουμε στο Σύνταγμα, έως ότου αποφασίσουμε πώς θα λύσουμε τα προβλήματά μας.

*Όταν ο κόσμος, όταν όλοι εμείς συζητάμε χωρίς φόβο, ο φόβος φωλιάζει σε αυτούς εκεί πάνω στο κτίριο της Βουλής.

*Αυτή την στιγμή, οι λέξεις στην Ελλάδα, έχουν χάσει το νόημά τους. Λέμε Ελλάς και εννοούν ΕΛ. ΑΣ, λέμε λαός και εννοούν ΛΑΟΣ, το κόμμα του Καρατζαφέρη. Να δώσουμε ώθηση, να βρούμε την δύναμη, οι λέξεις να ξαναβρούν το νόημά τους.

*Να μείνει το Σύνταγμα και οι δρόμοι, κλειστοί αυτό το βράδυ, και κάθε βράδυ από εδώ και πέρα έως ότου βρεθεί λύση.

*Δεν πρέπει να μας ευχαριστεί να είμαστε καταναλωτές ή πελάτες, πρέπει να μας ευχαριστεί όταν είμαστε σωστοί, υπεύθυνοι πολίτες.

*Οι Ποδηλάτες, στις κινητοποιήσεις και τις ποδηλατοπορείες της Παρασκευής, κέρδισαν το δικαίωμά τους, στην μετακίνηση,κέρδισαντον χώρο τους. Ας ακολουθήσουμε το παράδειγμά τους.

*Να συνειδητοποιήσουμε την δύναμή μας και να κατανοήσουμε τα κοινά προβλήματά μας.

*Να καταρρεύσει το πλουτοκρατικό σύστημα της πολιτικής, να το ανατρέψουμε με επαναστατικές κινήσεις.

*Να δούμε παγκόσμια το θέμα, το πρόβλημα της καταληστευμένης ζωής μας. Να ενωθούμε με ό, τι στον υπόλοιπο κόσμο γίνεται ως ανάλογη κίνηση.

*Να καλέσουμε καθηγητές, νομικούς να μας διαφωτίσουν με ποιόν τρόπο θα απαλλαγούμε από το Μνημόνιο.

*Να οργανώσουμε πολιτιστικές εκδηλώσεις, κινηματογραφικές προβολές και συναυλίες στο Σύνταγμα και τις κατασκηνώσεις που θα κάνουμε.

*Δεν φταίνε μόνο οι πολιτικοί, φταίμε οι Ελληνες με την ατομικιστική μας νοοτροπία.

*Να ξεκινήσουμε με την προσωπική μας αλλαγή, με την ενδιάθετη αλλαγή του εαυτού μας. Να απευθυνθούμε στον φίλο φοιτητή, στον φίλο εργαζόμενο να του ζητήσουμε να αλλάξει λογική και νοοτροπία. Και όλοι πρέπει να προσφέρουμε.

*Να συνεχίσουμε με συνέπεια τις εξεγέρσεις του αραβικού κόσμου. Να αρθούμε πάνω από πατρίδες και έθνη.

*Το βασικό πρόβλημα στα θεμέλια της Δημοκρατίας, είναι η αδιαφορία. Δημοκράτης είναι εκείνος που σέβεται τον εαυτό του και τον συνάνθρωπό του.

*Να κοιτάξουμε στα μάτια τους διπλανούς μας. Η αδιαφορία ξεκίνησε από τον καταναλωτισμό. Να πάψουμε να είμαστε αδιάφοροι.

*Το σύστημα ευνοεί λίγους και καταπιέζει τους πολλούς. Να γίνουν κύκλοι και συνελεύσεις συζητήσεων σε κάθε γειτονιά.

*Στο Σύνταγμα, σήμερα το βράδυ, νιώθω ευτυχισμένη. Ας κάνουμε μια καλή αρχή, κλείνοντας τις τηλεοράσεις μας. Και ας ξεκινήσουμε να συντονιζόμαστε.

*Έχουμε συνειδητοποιήσει και ζητούμε πλέον καθαρά να γυρίσει η Δημοκρατία στην βάση, δηλαδή σε όλους εμάς. Να μην υπάρχει κανένα σύμβολο, ή σημαία. Και να εκθρονιστούμε όλοι μας από το όποιο βόλεμα μας και να οργανωθούμε.

*Να γίνει ένα μπλογκ ενημέρωσης και συντονισμού.

*Συμμετέχουμε όσο μπορούμε για να αλλάξουμε την ζωή μας. Να φέρουμε την Δημοκρατία στα σωστά μέτρα, τα μέτρα της ανθρώπινης ζωής και αξιοπρέπειας.

*Στην Πνύκα, τα αρχαία χρόνια, γίνονταν συνελεύσεις και θεμελιωνόταν η Δημοκρατία. Να αλλάξουμε τις ζωές μας ,να αλλάξουμε την Ιστορία μας. Στην εταιρία μας άλλαξαν, προσέλαβαν ανέργους, τους έδωσαν δουλειά.

*Να πέσουν όσοι υποθηκεύουν το μέλλον μας. Να κρατήσουμε δυνατή και ζωντανή την οργάνωση από τα κάτω.

*Σήμερα το βράδυ, τα πρόσωπά μας, φωτίστηκαν από ένα χαμόγελο. Έχουμε όλοι, μια ψυχική ανάταση. Ας το κρατήσουμε αυτό, και ας προχωρήσουμε.

*Πρέπει να τιμωρηθούν οι πολιτικοί και να αγωνιστούμε για αυτήν την τιμωρία.

*Να γίνεται κάθε απόγευμα στις 6.00μμ συγκέντρωση, και να ακολουθεί στις 9.00μμ, συνέλευση.

*Υπάρχει φόβος αυτή την στιγμή στα ΜΜΕ του κατεστημένου και τους πολιτικούς. Η διαδήλωση είναι πάρα πολύ μεγάλη, η συνέλευση είναι πάρα πολύ μεγάλη. Να μην τους επιτρέψουμε να μας ενσωματώσουν.

*Να ξεκινήσουμε να διαμορφώνουμε αιτήματα. Να αλλάξει η πολιτική, να πέσει η κυβέρνηση, να διαμορφώσουμε τις δικές μας προτάσεις.

*Να πάει στο διάολο το χρέος που μας φόρτωσαν. Να γίνει κεντρική πολιτική διαμόρφωση λόγου και έργου, οι συνελεύσεις βάσεις. Να αντισταθούμε λυσσαλέα.

*Η Υγεία καταρρέει, δεν υπάρχουν υλικά, ο κόσμος κινδυνεύει στα νοσοκομεία, μας ληστεύουν και μας εγκαταλείπουν στην τύχη μας.

*Πήρα το μικρόφωνο για να ζητήσω συγγνώμη από τα νέα παιδιά, τους πολλούς νέους ανθρώπους που βλέπω εδώ, να ζητήσω συγγνώμη για την Ελλάδα και την πολιτική σκηνή που τους παραδίδουμε.

*Να ξεκινήσουν διαδικασίες αυτοδιάθεσης και αυτοθέσμισης, αποκαθιστώντας την σχέση μας με την πολιτική, να εργαστούμε με πείσμα για αυτό, να χτίσουμε έναν καλύτερο κόσμο.

*Να δώσουμε την δύναμη σε όλους εμάς, τους πολίτες, τους καλλιτέχνες, τους απλούς ανθρώπους που σήμερα πήραν μια βαθιά ανάσα.

*Ας ασκήσουμε το δικαίωμα στην ανυπακοή, ας το διακηρύξουμε με πάθος και δύναμη. Να φτιάξουμε Ιστορία από την αρχή.

*Η Δημοκρατία ξεκίνησε από εδώ, από την Αθήνα. Η πολιτική δεν είναι κάτι κακό. Για την καλυτέρευσή μας, ας την ξαναπάρουμε στα χέρια μας.

*Η ενημέρωση και η μετάδοση όσων γίνονται εδώ είναι ένα σημαντικό βήμα πληροφόρησης και συντονισμού, να επιδιωχθεί με κάθε τρόπο.

*Να φέρουμε και ένα ταπεράκι φαγητό, να αντέξουμε τις ώρες της συνέλευσης, να είναι και η μικρή, σημαντική προσφορά όσων δεν προλαβαίνουμε να είμαστε πολλές ώρες εδώ.

*Τα προβλήματα είναι κοινά και είναι αυτά που μας ενώνουν. Να μην αφήσουμε τις ταμπέλες, τις στρατεύσεις ή τις όποιες επιμέρους επιλογές μας, να μας χωρίσουν.

*Παιδιά, να μην φοβάστε. Να παραμείνετε ήρεμοι, αυτό θα μεταφέρω και στους φοιτητές μου. Να ξέρετε ότι τα οικονομικά, είναι απλά, σύνθετα τα κατάντησαν οι επιτήδειοι και τα αρπακτικά.

*Νίκη θα' ναι να έρθουν στο Σύνταγμα όλοι οι νέοι άνθρωποι.

*Η αυτοοργάνωση είναι η μόνη λύση. Όσο πιο νωρίς το αντιληφθούμε, τόσο το καλύτερο για όλους μας.

*Μας έχουν γονατίσει με τις συμβάσεις τους. Δεν έχουν οι πλουτοκράτες, ο Λάτσης, ο Βαρδινογιάννης, οι εφοπλιστές, τα ίδια συμφέροντα και τα ίδια δικαιώματα με εμάς. Εμείς παράγουμε τον πλούτο τους, τον δικό μας πλούτο, ας τον ξαναπάρουμε στα χέρια μας.

*Το χρέος μας γονάτισε τις ζωές.

*Οι Ισπανοί μας έδωσαν την ιδέα και το έναυσμα. Να συντονιστούμε με τον υπόλοιπο, υπερχρεωμένο Νότο, ας κινητοποιηθούμε. Οι Ισπανοί μας έδειξαν τον δρόμο.

*Αυτό που ζούμε μας αφορά όλους, εμάς, τους Ισπανούς, τους Ιρλανδούς, όλους τους λαούς. Το ένα ταπεράκι ας γίνει 10 ταπεράκια, να συντονιστούμε νομικοί, οικονομολόγοι, φοιτητές, όλοι να συνεισφέρουμε όσα μπορούμε με τις γνώσεις μας, κυρίως όμως να μεταδώσουμε το μήνυμα, να μεταλαμπαδεύσουμε όσα έγιναν εδώ στην οικογένεια, τους φίλους, τους συναδέλφους μας.

*Η ζωή είναι πολύτιμη για όλους μας.

*Νέοι άνθρωποι, πάρτε τις τύχες σας, στα χέρια σας. Μας πάνε σε συνθήκες Μεσαίωνα και δουλείας. Ο σημερινός αγώνας είναι αγώνας ενάντια στην βαρβαρότητα.

*Η πολιτική είναι ταυτόχρονα, πολλά εργαλεία. Ένα από αυτά είναι και ο συντονισμός με τους άλλους εξεγερμένους. Αυτή την στιγμή, στην Ισπανία, σε γιγαντοοθόνες αναμεταδίδουν όσα συμβαίνουν εδώ.

*Για την ώρα, είμαστε πολλοί, ας αρχίσουμε να σκεφτόμαστε ως ένας, να το πω διαφορετικά, όλοι για έναν, ένας για όλους.

*Θα 'ταν πολύ όμορφο, όσο μιλώ να με μεταφράζουν σε άλλες γλώσσες ή να υπάρχει κάποιος διερμηνέας της νοηματικής, για τους κωφάλαλους.

*Θα 'ναι μεγάλη στιγμή, να ξεφύγουμε από τον στενό κορσέ τον οποίο μας έχουν φορέσει. Από σήμερα αναδιαπραγματευόμαστε το ισοζύγιο δύναμης στην ελληνική κοινωνία και την ελληνική πολιτική σκηνή, ισοζύγιο δύναμης που τώρα ρέπει προς την πλευρά της κυβέρνησης.

*Μας κόβουν κοινωνικές και πολιτικές κατακτήσεις αιώνων. Μας κόβουν τις ελπίδες που πρέπει να τις αναγεννήσουμε.

*Να ανατραπούν οι συσχετισμοί πολιτικής και κοινωνικής δύναμης.

*Ένα καλό βήμα κοινωνικοποίησης και συζήτησης θα ήταν αν φέρναμε εδώ στον δημόσιο χώρο, όσες δραστηριότητες θα κάναμε στον ιδιωτικό μας χώρο.

*Συκοφαντούν τους δημόσιους υπαλλήλους, τους δασκάλους, τους καθηγητές, τους ιατρούς. Δικαιοσύνη δεν είναι η ισοπέδωση των 500 ευρώ. Μας στερούν την αξιοπρέπεια.

*Η πολιτική είναι υπόθεση όλων μας. Η κοινωνία χρεοκόπησε. Ας το αλλάξουμε αυτό.

*Η γενιά μου είναι γενιά εκεί στα 50, είναι μέσα στην Βουλή και ζητώ συγγνώμη για όσα σας έχει οδηγήσει να υπομένετε.

*Είμαι 24 χρονών, βαρέθηκα, κουράστηκα να μιλούν γύρω μου με -ισμούς και γλώσσα ξύλινη. Θέλω κάτι να αλλάξει, να αλλάξει υπολογίζοντας και αναγνωρίζοντας και τις δικές μας ευθύνες.

*Εδώ βρισκόμαστε για να βρούμε την πραγματική Δημοκρατία.

*Ας ξεκινήσουμε με το να απευθυνόμαστε ο ένας στον άλλο σαν να ήμασταν αδέλφια.

*Ζητούμενο είναι να ζήσουμε με αξιοπρέπεια και έχοντας το κεφάλι ψηλά. Να εξεγερθούμε εναντίον της κοροϊδίας. Δεν νομιμοποιούμε κανένα Μνημόνιο.

*Η Ελλάδα είναι στον γκρεμό και τα χρήματα της χώρας έξω από την χώρα. Μας έκλεψαν και συνεχίζουν να μας κλέβουν.

*Μας τάζουν ισότητα στην κοινωνική εξαθλίωση. Εμείς πρέπει να διεκδικήσουμε ισότητα στην κοινωνική ανάταση.

*Το πρώτο ζητούμενο είναι να ξέρουμε γιατί το κάνουμε αυτό το οποίο κάνουμε εδώ, έχω AIDS και καρκίνο, είμαι άστεγος δεν ντρέπομαι να τα πω αυτά. Όλοι χρειαζόμαστε δύναμη και να ξέρουμε γιατί το κάνουμε αυτό.

*Δεν υπάρχει πιο καίρια πράξη, με βαθύ, πολιτικό νόημα από το να πάρουμε την ζωή μας, στα χέρια μας.

*Ας γίνουμε όλοι υπάλληλοι και υπόλογοι του λαού.

*Να κινηθούμε να υπερασπιστούμε το Σύνταγμα και την Ελλάδα, όπως λέει και το άρθρο 120 του Συντάγματος της χώρας.

*Εδώ συγκροτούμε την νέα, πολιτική δύναμη και σπάμε τον φόβο και την μιζέρια.

*Να πάει παντού το μήνυμα της εξέγερσης. Να δουλέψουμε για το εμείς. Να κινητοποιηθούν και να οργανωθούν όλοι οι άνεργοι.

*Δεν δουλεύει τίποτα χωρίς εμάς, χωρίς τα δικά μας χέρια. Γενικές απεργίες παντού να γίνουμε μια γροθιά.

*Να γίνουμε ιός και να διασπαρούμε παντού.

*Υπάρχουν εκδότες όπως ο Κουρής που χρωστάνε παντού, και τρομοκρατούν και εκβιάζουν τους εργαζόμενους.

*Το σύστημα φορολόγησης δεν είναι το ίδιο για τους πλοιοκτήτες και τους έχοντες και κατέχοντες. Ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις για όλους.

*Λάθος να πιστεύουμε ότι φταίμε και εμείς, λάθος να στρέφουμε το μαχαίρι ό ένας εναντίον του άλλου, ομόνοια, αλληλεγγύη, συστράτευση όλων μας σε κοινό αγώνα.

*Ξεπουλούν την ενέργεια, και αποκτούν μεγάλες περιουσίες με τις μίζες τους.

*Ας ξεκινήσουμε με δομές αυτοοργάνωσης, μια συλλογική κουζίνα, κάποιες καλλιτεχνικές εκδηλώσεις, να βρούμε παραγωγούς να μας δώσουν τα προϊόντα τους. Η πλατεία Συντάγματος να γίνει κεντρικό παράδειγμα αγώνα για όλη την Ελλάδα.

*Να περιφρουρήσουμε αυτό που συντελείται. Είναι υπόθεση δική μας και έτσι πρέπει να παραμείνει.

*Η νεολαία βγαίνει με ψυχή, με πίστη, ειρηνικά, όχι όπως τον Δεκέμβρη του 2008, έχουμε ωριμάσει όλοι μας.

*Προχθές οι ακροδεξιοί χτυπούσαν και μαχαίρωναν τους μετανάστες, τους μετανάστες από τις χώρες που πρωτοστάτησαν και δίδαξαν ό, τι εξεργεσιακό συμβαίνει τους τελευταίους μήνες, στον κόσμο.

*Μετά το «Βέλος», και το Πολυτεχνείο, είναι η πρώτη ενέργεια άμεσης Δημοκρατίας και ηθικής ανάτασης στην Ελλάδα.

Σάββατο 28 Μαΐου 2011

Ψήφισμα Λαϊκής Συνέλευσης Πλατείας Συντάγματος (27/02/2011)

Εδώ και πολύ καιρό παίρνονται αποφάσεις για εμάς χωρίς εμάς.
Είμαστε εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, νεολαίοι, που έχουμε έρθει στο σύνταγμα για να παλέψουμε και να αγωνιστούμε για τις ζωές μας και το μέλλον μας.
Είμαστε εδώ γιατί γνωρίζουμε ότι οι λύσεις στα προβλήματά μας μπορούν να προέλθουν μόνο από εμάς.
Καλούμε όλους τους Αθηναίους, εργαζόμενους, ανέργους και νεολαία στο Σύνταγμα, και όλη την κοινωνία να γεμίσει τις πλατείες και να πάρει τη ζωή στα χέρια της.
Εκεί στις πλατείες θα συνδιαμορφώσουμε όλα μας τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις μας.
Καλούμε όλους τους εργαζόμενους που θα απεργήσουν την επόμενη περίοδο να καταλήγουν και να παραμένουν στο Σύνταγμα.
Δεν θα φύγουμε από τις πλατείες, μέχρι να φύγουνε αυτοί που μας οδήγησαν εδώ: Κυβερνήσεις, Τρόικα, Τράπεζες, Μνημόνια και όλοι όσοι μας εκμεταλλεύονται. Τους διαμηνύουμε ότι το χρέος δεν είναι δικό μας.

ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΩΡΑ!


ΙΣΟΤΗΤΑ - ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ – ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ!

Ο μόνος αγώνας που χάνεται είναι αυτός που δεν δόθηκε ποτέ!

Και η πρόταση ψηφίσματος του Δικτύου Περιεκτικής Δημοκρατίας:

ΠΡΟΤΑΣΗ ΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ
1. Κάθε πολίτης έχει δικαίωμα να μετέχει στις διεργασίες της συνέλευσης, αλλά ως πολίτης και όχι ως μέλος κόμματος, συνδικάτου κ.λπ. Τα μέλη των συνδικάτων πρέπει να οργανώσουν ανάλογες συνελεύσεις εργαζομένων στους τόπους δουλειάς, τα μέλη των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων στα εκπαιδευτικά ιδρύματα κ.λπ., όπως και οι ίδιοι οι πολίτες στις γειτονιές τους θα μπορούσαν να οργανώσουν συνελεύσεις γειτονιάς στις γειτονιές τους. Καλούμε τον λαό να αυτο-οργανωθεί σε όλα τα επίπεδα: από τις γειτονιές και τα χωριά μέχρι τα εργοστάσια και τα γραφεία, να πάρει μέρος σε ένα δημοψήφισμα “από τα κάτω”, και όχι στα ψευτο-δημοψηφίσματα “από πάνω” που τυχόν θα επιβάλλουν οι ελίτ, με την πιθανότητα να το κερδίσουν μέσα από την πλύση εγκεφάλου των ΜΜΕ που ελέγχουν.
2. Όλες αυτές οι επί μέρους συνελεύσεις μαζί με τις συνελεύσεις των πλατειών θα έπρεπε να πάρουν άμεση απόφαση εάν θέλουμε τα Μνημόνια και τη σημερινή καταστροφή που οδηγούν και στο ξεπούλημα του κάθε κοινωνικού μας πλούτου και την απόλυτη παντοτινή εξάρτηση μας απο τις ντόπιες και ξένες ελίτ ή αν θέλουμε να καταργήσουμε τα Μνημόνια, τα ληστρικά μέτρα που καταστρέφουν τη ζωή μας και αυτή των παιδιών μας και να κόψουμε τους δεσμούς της εξάρτησης από αυτούς που μας τα επέβαλαν, δηλαδή τις ντόπιες και ξένες ελίτ.
3. Παίρνοντας δεδομένο ότι η απόφαση στο παραπάνω θα είναι θετική το επόμενο βήμα είναι να πάρουμε απόφαση για το πως μπορούμε να το πετύχουμε. Είναι φανερό ότι παραμένοντας στην ΕΕ και την ΟΝΕ δεν έχουμε άλλες επιλογές παρά τον “Μονόδρομο” των μέτρων που μας κατέστρεψαν ή κάποια ανώδυνη παραλλαγή του, που προτείνουν κάποιοι δήθεν “αντιπολιτευόμενοι” τα Μνημόνια. Η άμεση έξοδος από την Ευρωζώνη θα έκανε δυνατή την επανάκτηση της οικονομικής κυριαρχίας μας και θα μας έδινε τη δύναμη να επιβάλλουμε στις ξένες και ντόπιες ελίτ να πληρώσουν αυτές το χρέος, οι οποίες άλλωστε και το δημιούργησαν και επωφελήθηκαν τόσα χρόνια από τη φούσκα της «ανάπτυξης», και όχι τα λαϊκά στρώματα. Η έξοδος όμως από το Ευρώ χωρίς έξοδο από την ΕΕ δεν καταργεί την ‘ελαστικοποίηση’ της εργασίας που μας έχει κάνει απασχολήσιμους, ούτε σταματά την καταβαράθρωση της παραγωγής μας με την απόλυτη ελευθερία κίνησης εμπορευμάτων που επιβάλλει, η οποία τελικά οδήγησε στη σημερινή καταναλωτική κοινωνία χωρίς παραγωγή που είναι και η απώτερη αιτία της κρίσης. Επομένως η έξοδος από την Ευρωζώνη χωρίς έξοδο από την ΕΕ είναι μια απάτη, μια παγίδα που θα μας οδηγήσει σε ακόμη χειρότερη κρίση.
3. Η έγκριση από τις συνελεύσεις ψηφίσματος για άμεση έξοδο από την ΕΕ και την ΟΝΕ θα έκανε δυνατή την επανεισαγωγή αυστηρών κοινωνικών ελέγχων στις αγορές κεφαλαίου, εμπορευμάτων και εργασίας ώστε να προστατευθεί η κοινωνία από τις αγορές (κατάργηση των «4 ελευθεριών» του Μάαστριχτ), την εθνικοποίηση των Τραπεζών, καθώς και την επιβολή δραστικών φόρων στο εισόδημα και την περιουσία των προνομιούχων κοινωνικών στρωμάτων. Ακόμη πιο σημαντικό, θα άνοιγε το δρόμο για ριζικές κοινωνικές και οικονομικές αλλαγές που θα οδηγούσαν σε μια οικονομία που θα την ελέγχαμε εμείς, η πλειοψηφία του λαού, μέσα από τις συνελεύσεις μας, με τρόπους που θα ορίζαμε εμείς συλλογικά και όχι οι αγορές και αυτοί που ελέγχουν τις αγορές, δηλαδή οι οικονομικές ελίτ. Θα άνοιγε δηλαδή το δρόμο για μια πραγματική Άμεση Δημοκρατία, δηλαδή μια Πολιτική, Οικονομική, Κοινωνική και Οικολογική Δημοκρατία, αυτό που εμείς ονομάζουμε “Περιεκτική Δημοκρατία”.
4. Μετά την έγκριση του ψηφίσματος αυτού “από κάτω” οι συνελεύσεις στους τόπους δουλειάς, εκπαίδευσης, γειτονίες και πλατείες θα μπορούσαν να οργανώσουν μια πραγματική γενική απεργία διαρκείας, που δεν θα έχει σχέση με τις ψευτο γενικές απεργίες των κομματικών εγκάθετων στα συνδικάτα, η οποία θα παρέλυε τον κρατικό μηχανισμό και την οικονομία γενικότερα και θα απαιτούσε τον σχηματισμό Κυβέρνησης Λαϊκής Ενότητας από μέλη της Βουλής που δέχονται τα παραπάνω μέτρα και από μέλη της επιτροπής εντολοδόχων των συνελεύσεων (που θα είχαν την πλειοψηφία στη κυβέρνηση αυτή).
5. Η Κυβέρνηση αυτή αφού έπαιρνε τα απαραίτητα μέτρα για την έξοδο από την κρίση θα προχωρούσε στη συνέχεια σε συντακτική συνέλευση για τη ψήφιση νέου συντάγματος που θα θεσμοποιούσε τις προϋποθέσεις για την εγκαθίδρυση μιας πραγματικής Δημοκρατίας, στη θέση της σημερινής ψευτο-”δημοκρατίας”.


28 ΜΑΗ 2011

Tα προιόντα-χρυσάφι της ελληνικής γής δείχνουν το δρόμο...

Πριν από ένα χρόνο, στο πλαίσιο του διετούς ερευνητικού προγράμματος με τίτλο «Διερεύνηση ανάπτυξης ευκαιριών στροφής των καπνοπαραγωγών προς άλλες απασχολήσεις», το Ινστιτούτο Γεωργοοικονομικών και Κοινωνιολογικών Ερευνών κάλεσε τους εκπροσώπους των νομών Αιτωλοακαρνανίας, Αργολίδας, Βοιωτίας, Κορινθίας και Φθιώτιδας και τους ενημέρωσε για νέους δυναμικούς κλάδους που θα πρέπει να ακολουθήσουν για να κόψουν...τον καπνό.
Αγκινάρες, αραβόσιτος, φράουλες, σπαράγγια, ρίγανη, μηδική - το κυριότερο κτηνοτροφικό φυτό της χώρας μας, καλλιεργείται για την παραγωγή σανού. «Θα αυξήσετε τα κέρδη, είναι είδη που προσαρμόζονται στις εδαφοκλιματικές συνθήκες και αξιοποιούν το διαθέσιμο εργατικό δυναμικό».Το ίδιο Ινστιτούτο μεταξύ άλλων προτείνει στους παραγωγούς επιχειρηματικής μορφής βοοτροφία στην περιοχή Χωρύγι (Νομός Κιλκίς), εκτροφή βουβαλιών στην Κερκίνη (Νομός Σερρών) και καλλιέργειες: κερασιού στο χωριό Αγίασμα (Νομός Ροδόπης), ροδιάς (Νομούς Πέλλας, Ροδόπης, Ξάνθης), κηπευτικών στη Ροδόπολη (Νομός Σερρών), βιολογικό καπνό στα Πομακοχώρια (Νομός Ξάνθης), «καφέ» βαμβακιού στο χωριό Μεγάλο Κρανοβούνιο (Νομός Ροδόπης), βιομηχανικού σπανακιού στην περιοχή των Γιαννιτσών (Νομός Πέλλας), αρωματικών φυτών -μελισσόχορτο, φασκομηλιά, μέντα, κόκκινο τριφύλλι, εχινάτσια, γαϊδουράγκαθο, δενδρολίβανο και βασιλικός- (Νομός Αιτωλοακαρνανίας), απόσταξη και εμπορία ριγανέλαιου στην Κρηστώνη (Νομός Κιλκίς), καλλιέργεια σπιρουλίνας -είναι ένα μικρό σε μήκος φύκι, πολυβιταμινούχο, που ονομάζεται και «τροφή των αστροναυτών» λόγω της υψηλής του περιεκτικότητας σε πρωτεΐνη- στη Νιγρίτα (Νομός Σερρών), μανιταριών στο Γαλλικό (Νομός Κιλκίς).
Ενα σωρό αγροτικά προϊόντα της ελληνικής γης βγαίνουν από την αφάνεια, καλλιεργούνται, προωθούνται στις αγορές και αρχίζουν να αποφέρουν αποτελέσματα.
* Ο κρόκος Κοζάνης, το χρυσάφι της ελληνικής γης όπως αποκαλείται, συγκαταλέγεται στα πιο προσφιλή και πολύτιμα μπαχαρικά των αρχαίων πολιτισμών, για το άρωμα, το χρώμα, τις φαρμακευτικές και αφροδισιακές του ιδιότητες. Ο Συνεταιρισμός Κροκοπαραγωγών Κοζάνης ιδρύθηκε το 1971, απαρτίζεται από 1.500 μέλη και έχει το αποκλειστικό δικαίωμα συλλογής, συσκευασίας και διακίνησης του κρόκου. Η ίδρυση του Συνεταιρισμού δημιούργησε ένα φορέα που έχει τη συνολική ευθύνη της συγκέντρωσης, επεξεργασίας, τυποποίησης και διάθεσης του προϊόντος, έτσι ώστε να διασφαλίζεται η ποιότητά του και να αποφεύγεται η νοθεία που γινόταν στο παρελθόν, από τους εμπορομεσίτες, με αποτέλεσμα την υποβάθμιση και την αρνητική εικόνα του προϊόντος. Καταναλώτριες χώρες θεωρούνται οι Ισπανία, Ιταλία, Γαλλία, ΗΠΑ, Ελβετία, Αγγλία, Γερμανία, Σκανδιναβικές και Κάτω Χώρες, Σαουδική Αραβία, Κουβέιτ, Βραζιλία, Αργεντινή, Ιαπωνία.
* Το σπαράγγι είναι μια από τις πλέον δυναμικές καλλιέργειες για τη χώρα μας. Είναι ένα καθαρά εξαγώγιμο αγροτικό προϊόν, αφού το 95% της ελληνικής παραγωγής αποστέλλεται στο εξωτερικό. Τα κυριότερα κέντρα παραγωγής στη χώρα μας βρίσκονται στα Γιαννιτσά, την Καβάλα, την Ημαθία, την Εδεσσα, την Ορεστιάδα, την Αιτωλοακαρνανία και την Ξάνθη.
* Η Ενωση Μαστιχοπαραγωγών Χίου είναι αναγκαστικός συνεταιρισμός που ιδρύθηκε το 1938 με τον ιδρυτικό νόμο 1390 και είναι φορέας αποκλειστικής διαχείρισης της φυσικής μαστίχας στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Αποτελεί τη συλλογική έκφραση 20 πρωτοβάθμιων συνεταιρισμών των 24 Μαστιχοχωρίων που βρίσκονται στη νότια Χίο. Σήμερα η Ενωση Μαστιχοπαραγωγών αριθμεί περίπου 5.000 μέλη και είναι ένας από τους μεγαλύτερους σε μέγεθος οργανισμούς της περιφέρειας Βορείου Αιγαίου.Η εμπορική δραστηριότητά της είναι κυρίως εξαγωγική, αφού το 60% της ετήσιας παραγωγής της μαστίχας Χίου προωθείται στις αγορές του εξωτερικού -Ευρώπη, Μ. Ανατολή, Αμερική, Αφρική, Αυστραλία, Ασία- ενώ η συνολική ποσότητα εξαγόμενης μαστίχας το 2004 ανήλθε σε 73 τόνους. Είναι αξιοσημείωτο ότι τα σημαντικότερα προϊόντα (μαστίχα, μαστιχέλαιο, τσίκλα Elma) της ΕΜΧ είναι προϊόντα Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης (ΠΟΠ).
* Στην καλλιέργεια ροδιάς στρέφονται οι αγρότες στην Κεντρική Μακεδονία και όχι μόνο, αναζητώντας εναλλακτική λύση μετά την αναγκαστική εγκατάλειψη παραδοσιακών καλλιεργειών -και λόγω ΚΑΠ- όπως αυτή του καπνού. Στη Γουμένισσα Κιλκίς, πρώην καπνοπαραγωγοί συνέστησαν την ομάδα παραγωγών ροδιού «Το Ρόδι» και καλλιεργούν σε περισσότερα από 500 στρέμματα ροδιές, που αναμένεται να φτάσουν τα 2.000 στρέμματα την επόμενη 5ετία. Η καλλιέργεια ροδιών έχει εξαπλωθεί σε νομούς της Β. Ελλάδας, όπως ο νομός Πέλλας, ως αποτέλεσμα ιδιωτικής πρωτοβουλίας μιας ισραηλινής εταιρείας που δραστηριοποιείται στο χώρο κατασκευής αρδευτικών συστημάτων και προωθεί την καλλιέργεια της ροδιάς με όρους συμβολαιακής γεωργίας. Στην περιοχή έχουν εγκατασταθεί μέχρι σήμερα 700 στρέμματα ροδιάς, ενώ σύντομα θα φυτευτούν άλλα 500 στρέμματα. Αναμένεται όμως αύξηση της καλλιέργειας στο μέλλον γιατί το ενδιαφέρον του κόσμου είναι μεγαλύτερο, εφόσον αντιμετωπιστούν τα προβλήματα που παρατηρούνται στη διάθεση ασφαλούς πολλαπλασιαστικού υλικού.
* Μεταξύ των τριών μόνο χωρών που θα τους χορηγηθεί επίσημη άδεια εντός του 2009 για την καλλιέργεια της στέβιας, που εκτιμάται ότι μπορεί να αντικαταστήσει την καπνοκαλλιέργεια, συγκαταλέγεται η Ελλάδα. Η στέβια είναι ένα μικρό βότανο που φυτρώνει στη βορειοδυτική Παραγουάη και αποτελεί παραδοσιακό γλυκαντικό των αυτοχθόνων Γουαρανών. Είναι 300 φορές πιο γλυκιά από τη ζάχαρη, χωρίς καθόλου θερμίδες, ενώ μέχρι στιγμής δεν υπάρχουν ενδείξεις για ανεπιθύμητες δράσεις στον ανθρώπινο οργανισμό. Αντιθέτως, έρευνες του Πανεπιστημίου της Ασουνσιόν στην Παραγουάη έχουν δείξει ότι η στέβια διαθέτει αντιοξειδωτικές, αντιφλεγμονώδεις και αντιβακτηριδιακές ιδιότητες. Ενα ακόμα πλεονέκτημα είναι ότι η κρυσταλλική γλυκιά ουσία της στέβια είναι σταθερή σε θερμοκρασία έως και 200 βαθμών Κελσίου, ιδιότητα που επιτρέπει τη χρήση της στη μαγειρική, σε αντίθεση με τη συνθετική ασπαρτάμη.
* Η κοινή μηδική (Medicago sativa) είναι πολυετές ψυχανθές φυτό (5-6 έτη) που κατάγεται από τη νοτιοδυτική Ασία και συγκεκριμένα από την περιοχή Ιράν, Ιράκ και Τουρκμενιστάν. Στην Ελλάδα και στον ευρύτερο ευρωπαϊκό χώρο εισήχθη κατά τους Ελληνοπερσικούς πολέμους, τον 5ο αιώνα π.Χ. Η μηδική είναι το σπουδαιότερο χορτοδοτικό φυτό σε παγκόσμια κλίμακα, γεγονός που οφείλεται στην υψηλή θρεπτική του αξία. Το χόρτο της μηδικής είναι πλούσιο σε πρωτεΐνες, υδατάνθρακες, ανόργανα άλατα και βιταμίνες. Χρησιμοποιείται ως χονδροειδής ζωοτροφή στα σιτηρέσια βοοειδών, αιγοπροβάτων, χοίρων και πουλερικών, με τον περιορισμό ότι μπορεί να προκαλέσει τυμπανισμό στα μηρυκαστικά εφόσον καταναλωθεί χλωρή. Τα τελευταία χρόνια, εξαπλώνεται διαρκώς η βιολογική καλλιέργεια της μηδικής, προς κάλυψη των αναγκών των βιολογικά εκτρεφόμενων ζώων, ο αριθμός των οποίων συνεχώς αυξάνεται.
* Τρούφα. Μια εναλλακτική επιλογή καλλιέργειας, με μικρές απαιτήσεις στις δαπάνες έναρξης και φροντίδας αλλά με υποσχέσεις για μεγάλες αποδόσεις, «εισβάλλει» δυναμικά τον τελευταίο καιρό στον ελληνικό αγροτικό χώρο. Πρόκειται για το σπάνιο μανιτάρι με το όνομα «τρούφα», το οποίο αναπτύσσεται υπόγεια (7-15 εκ. από την επιφάνεια), στο ριζικό σύστημα ορισμένων δέντρων ή θάμνων, όπως: φουντουκιά, φλαμουριά, πεύκο, καστανιά, ελιά, πλατύφυλλη ή χνουδωτή βελανιδιά, αμυγδαλιά κ.ά. Στα δέντρα αυτά γίνεται μπόλιασμα της ρίζας με τον μύκητα. Σήμερα, το κόστος εγκατάστασης φυτείας ανά στρέμμα κυμαίνεται από 1.000 έως 1.500 ευρώ (προβλέπεται και επιδότηση από τα σχέδια βελτίωσης), ενώ οι αποδόσεις -ύστερα από μια 5ετία- μπορούν να φτάσουν τα 1.500 ευρώ το στρέμμα.
* Φασκόμηλο. Στη Θεσσαλία, στη Ροδόπη αλλά και στο Αγιον Ορος αρχίζει να καλλιεργείται με πολύ καλές αποδόσεις το αρωματικό φυτό με τις ευεργετικές ιδιότητες. Η Salvia officinalis και η Salvia triloba, όπως είναι μερικές από τις επιστημονικές ονομασίες του φασκόμηλου, ήταν γνωστές από την αρχαιότητα, και ο Ιπποκράτης τις χρησιμοποιούσε για θεραπευτικούς σκοπούς. Σήμερα, πάντως, η χρήση της διευρύνθηκε κι εκτός από αφέψημα συναντάται στη φαρμακολογία και στην αρωματοθεραπεία. Στην Κάτω Τούμπα της Θεσσαλονίκης, μάλιστα, έδωσε το όνομά της σε ένα πρότυπο κέντρο αισθητικής, ενώ ευρεία είναι η χρήση της στην οδοντιατρική, καθώς έχει αποδειχτεί ότι καταπολεμά την οδοντική πλάκα. Ο Τάσος Ψύρρας από τον Τίρναβο Λάρισας βρήκε σπόρους ελληνικού φασκόμηλου σε μια πεζοπορία του στον Ολυμπο. Σήμερα καλλιεργεί 3 στρέμματα με πιστοποιημένους σπόρους, που προμηθεύεται από το ΕΘΙΑΓΕ, και μέσω ενός εμπόρου εξάγει το παραγόμενο προϊόν στην Αμερική για αφέψημα.
* Αγριοαγκινάρες... με οκτάνια. Ο Γιάννης Ισκούδης από τις Καρυές Λάρισας εγκατέλειψε την καλλιέργεια βαμβακιού και φύτεψε περίπου 520 στρέμματα με αγριοαγκινάρα. Είχε δηλώσει ότι το έκανε για τρεις λόγους: περιβαλλοντικούς, οικονομικούς και ενεργειακούς. Με την καλλιέργεια αυτή έχουμε αποκατάσταση των εδαφών διότι χρησιμοποιούμε πολύ λίγα φυτοφάρμακα. Η αγριοαγκινάρα, σύμφωνα με τον καθηγητή στο Τμήμα Γεωπονικών Εφαρμογών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, Νίκο Δαναλάτο, μπορεί να εξελιχθεί στο «ελληνικό πετρέλαιο», δίνοντας τη δυνατότητα στους αγρότες να βρουν μια αποδοτική καλλιέργεια και στους καταναλωτές ένα φθηνό καύσιμο.
* Κρητικό ραδίκι. Ανήκει στη μεγάλη οικογένεια των άγριων ραδικιών και το όνομά του σημαίνει ότι μιλάμε για έναν μικρό αγκαθωτό θάμνο, τόσο αγκαθωτό όσο να κάνει απλώς δύσκολη τη ζωή των Κρητικών που αποφασίζουν ν' ασχοληθούν μαζί του. Στην επιστημονική του ονομασία, το σταμναγκάθι λέγεται Cichorium Spinosum και όσον αφορά τη λεκτική συνύπαρξη της στάμνας με το αγκάθι, λέγεται ότι ευθύνεται μια παλιά συνήθεια των Κρητικών να καλύπτουν με αυτά τα χόρτα τα στόμια των σταμνών με το νερό για να εμποδίζονται τα μαμούνια και τα έντομα να κάνουν... βουτιές στο πόσιμο χρυσάφι. «Το χόρτο έχει μια υπέροχη πικράδα μαζί με μια ελαφριά γλυκύτητα, που δεν μοιάζει με κανενός άλλου και είναι σήμα κατατεθέν της κρητικής κουζίνας. Είναι το περιβόητο σταμναγκάθι, που τα τελευταία χρόνια έχει κουρσέψει όλα τα γκουρμέ εστιατόρια της Ελλάδας -και όχι μόνο- ανακηρύσσοντας εαυτόν ως χόρτο απαραίτητο σε κάθε γαστρονομική αναζήτηση» είχε σημειώσει ο Δειπνητής στην «Ε».Αλλα ξεχωριστά προϊόντα που εξακολουθεί να παράγει η ελληνική γη, είναι: η κορινθιακή σταφίδα, ξερά σύκα Μεσσηνίας, Λακωνίας, Εύβοιας και Αττικής, τοματάκι της Σαντορίνης, κουμ-κουάτ της Κέρκυρας, πατάτες Νάξου, πεπόνι της Μυτιλήνης, καρπούζια της Μεσσηνίας, μανταρίνι Καλύμνου, νεροκρέμμυδο Ζακύνθου, η οινοποιήσιμη ποικιλία βαρτζαμί της Λευκάδας, φράουλες της Ηλείας, κάστανα της Λακωνίας και της Αρκαδίας, όσπρια της Δυτικής Μακεδονίας και του Εβρου, πατάτες των Σερρών, της Δράμας του Αμυνταίου και της Πελοποννήσου, θερμοκηπιακές καλλιέργειες της Κρήτης και της Πρέβεζας, οπωροκηπευτικά των Μεγάρων, ακτινίδια της Πιερίας, φάβα της Σαντορίνης, αχλάδια της Λέσβου.
** «Μανιτάρι τρούφα, μια δυναμική και αποδοτική καλλιέργεια» είναι το σύνθημα του Παύλου Μιχαηλίδη, από το Κιλκίς. Αφού επισκέφθηκε στο εξωτερικό εκτάσεις με αυτό το προϊόν και αφού μελέτησε τις ανακοινωμένες επιστημονικές έρευνες για τις δυνατότητες εξεύρεσης δενδρυλλίων εμβολιασμένων με τον μύκητα Τρούφα, άφησε τα 100 στρέμματα με τα σιτάρια που καλλιεργούσε και στράφηκε στην τρούφα. Σύμφωνα με πληροφορίες, στη χώρα μας είκοσι καλλιεργητές από διάφορες περιοχές της Ελλάδας έχουν επενδύσει σήμερα το μέλλον τους στην παραγωγή τρούφας, του πιο εκλεκτού εδέσματος στην ευρωπαϊκή κουζίνα, με την πιο... αλμυρή τιμή.* Κρασί, φάβα και ντοματάκια είναι τα προϊόντα που παράγουν στη Σαντορίνη. Σύμφωνα με τον γεωπόνο Μάρκο Καφούρο, η παραγωγή είναι ικανοποιητική: για τη φάβα έχουμε 1.000 στρέμματα, για το ντοματάκι 250, με απόδοση 150 τόνους ετησίως. «Είναι ικανοποιητική η παραγωγή, αρκεί να έχει βρέξει Μάρτη και Απρίλη. Πολλά νέα παιδιά στρέφονται στην ντόπια γεωργία και γίνονται αγρότες. Αυτό είναι πολύ αισιόδοξο για μας».
* Ο Θανάσης Καρτάλης είναι 43 ετών και εδώ και λίγο καιρό καλλιεργεί στην Ξάνθη 10 στρέμματα με ροδιές. «Η πρώτη παραγωγή ήταν 400 κιλά ανά στρέμμα. Τα πρώτης κατηγορίας τα στέλνουμε στη Ρωσία για βρώση, τα άλλα για χυμό. Είναι μια εναλλακτική καλλιέργεια, που πιστεύουμε ότι στο μέλλον θα αποδώσει πιο πολύ». Στην ίδια περιοχή έχει ξεκινήσει και η παραγωγή ακτινιδίων και μήλων παράλληλα με τα σιτηρά και το βαμβάκι.
* Αφησε τη συμβατική γεωργία και καλλιεργεί βιολογικά σιτηρά, όσπρια, ψυχανθή, ζωοτροφές. Ο 46άχρονος Στέργιος Τσιμνιόπουλος από τα Γρεβενά μάς λέει ότι η δυκολία και το κόστος της παραγωγής ξεκινούν μετά τη σπορά, αφού δεν χρησιμοποιούν φυτοφάρμακα και λιπάσματα, άρα η απόδοση είναι πολύ μικρότερη. «Εμείς επιμένουμε, διότι έτσι θα πάμε μπροστά τη γεωργία μας και θα έχουμε καλύτερα αγροτικά προϊόντα».

--


Γρηγόρης θ. Μαλτέζος
Ενεργειολόγος Μηχανικός
ΤΗΛ : 6932.313.108
www.Energy.Net.gr
eco-aegina.blogspot.com
"Σκέψου τοπικά και Δράσε παγκόσμια"

Σχόλιο: Ο Γρηγόρης έχει αντιστρέψει το "σκέψου παγκόσμια και δράσε τοπικά".
Όσον αφορά στα ελληνικά προϊόντα που πρέπει να προωθηθούν σαν ανταγωνιστικά στη παγκόσμια αγορά, η γνώμη μου είναι ότι αυτή η λογική οδήγησε την ελληνική γεωργία στο να γίνει αντιπαραγωγική και να εισάγουμε πια τα περισσότερα προϊόντα διατροφής-συνεισφέροντας και στη διόγκωση του χρέους, αφού το ετήσιο ισοζύγιο των γεωργικών προϊόντων είνα αρνητικό κατά 4,5 δισ. Ευρώ- και να χάσουμε την αυτάρκεια στα περισσότερα από αυτά. Η αναδιάρθρωση που πρέπει να γίνει από τους έλληνες αγρότες-στα πλαίσια και της επερχόμενης διατροφικής κρίσης-δεν είναι η στροφή σε εξεζητημένα ανταγωνιστικά προϊόντα, αλλά σε καλλιέργειες που θα εξασφαλίσουν την διατροφική ασφάλεια του πληθυσμού και την αυτάρκεια για τις τοπικές κοινωνίες. Και λόγω αύξησης της ζήτησης των προϊόντων διατροφής στη Ν.Α.Ασία, και λόγω μειωμένης παραγωγής-βλέπε κλιματικές αλλαγές- αλλά και λόγω κερδοσκοπικών παιχνιδιών όσον αφορά στις τιμές τους, η κρίση διατροφής θα ενταθεί τα επόμενα χρόνια. Σκεφτόμενοι παγκόσμια λοιπόν θα πρέπει να δράσουμε τοπικά, ώστε να αποκαταστήσουμε -τουλάχιστον τοπικά- τις παγκόσμιες ανισορροπίες, από τη στιγμή που δεν έχουμε δυνατότητες αρκετές για δράσουμε σε παγκόσμιο επίπεδο.

Για μια πραγματικά αντισυστημική πρόταση για την κρίση.Προς μια κοινή πλατφόρμα αντεπίθεσης “από τα κάτω”

Την Τετάρτη 1η Ιούνη το δίκτυο Περιεκτικής Δημοκρατίας και η ομάδα ΠΔ Αθήνας οργανώνουν στη Νομική Σχολή του Παν. Αθηνών (στις 7 το απόγευμα, αίθουσα 4, 3ος όροφος) συζήτηση με θέμα:

Για μια πραγματικά αντισυστημική πρόταση για την κρίση.
Προς μια κοινή πλατφόρμα αντεπίθεσης “από τα κάτω”

με ομιλητές τους Τάκη Φωτόπουλο, Γιάννη Ραχιώτη και μέλη της ομάδας Αθήνας για την Περιεκτική Δημοκρατία
Στόχοι της συζήτησης θα είναι
- να γίνουν ξεκάθαροι οι λόγοι της βαθιάς και επιδεινούμενης κρίσης που αντιμετωπίζουμε στην Ελλάδα και γενικά στον ευρωπαϊκό Νότο και
- να διερευνηθούν οι λύσεις που συνάγονται από την ανάλυση των αιτίων που οδήγησαν στη σημερινή δραματική κατάσταση και απειλούν να ρίξουν το λαό για δεκαετίες στην έσχατη εξαθλίωση, οικονομική και γενικά κοινωνική.
- η συζήτηση μιας κοινής πλατφόρμας αντεπίθεσης “από τα κάτω” ως μια ΕΛΑΧΙΣΤΗ βάση προγραμματικής συμπαράταξης των ριζοσπαστικών δυνάμεων, τοπικών κινήσεων, της βάσης των συνδικάτων, απλών εργαζόμενων και πολιτών. Με στόχο, φυσικά, την οριστική διέξοδο από τη σημερινή κρίση και την θεμελίωση μιας αυτοδύναμης Οικονομίας, στον δρόμο για την οριστική ανατροπή και αντικατάσταση του συστήματος της Οικονομίας της Αγοράς και της Αντιπροσωπευτικής “Δημοκρατίας”.
Η προσέγγιση αυτή συνεπάγεται την απόρριψη των ουσιαστικά αποπροσανατολιστικών και ουτοπικών (με την αρνητική έννοια) προτάσεων της Αριστεράς, ρεφορμιστικής και αντισυστημικής, που δεν οδηγούν σε κάποια λύση, αλλά αντίθετα συμβάλλουν στην απάθεια των πολιτών.
Παλεύουμε για τη δημιουργία μιας εντελώς διαφορετικής παραγωγικής και καταναλωτικής δομής, η οποία θα επέτρεπε την οικονομική αυτοδυναμία (όχι αυτάρκεια) του ελληνικού λαού, σ' ένα πλαίσιο οικονομικής δημοκρατίας όπου ο ίδιος ο λαός, και όχι οι ντόπιες και ξένες ελίτ, ελέγχει τα μέσα παραγωγής και την οικονομική διαδικασία. Αυτό θα δημιουργούσε τις συνθήκες για τη μόνιμη οικονομική απεξάρτηση, σε πρώτο στάδιο, ξεκινώντας από την ίδια τη χώρα, με τη μονομερή έξοδο από την ΕΕ. Σε αμέσως επόμενο στάδιο, οι χώρες του ευρωπαϊκού Νότου που έχουν παρόμοιο επίπεδο Ανάπτυξης (και πλήττονται μαζικά από τη σημερινή δομική κρίση), όταν βγουν από την ΕΕ, θα μπορούσαν να προχωρήσουν σε ξέχωρη ένωση, με στόχο στο τελικό βήμα μια συνομοσπονδία Περιεκτικών Δημοκρατιών των λαών της περιοχής.
Ελληνικό Δίκτυο Περιεκτικής Δημοκρατίας: www.inclusivedemocracy.org/pd • Διεθνές δίκτυο Περιεκτικής Δημοκρατίας: www.inclusivedemocracy.org • Επικοινωνία: peridimok@gmail.com

Αυτό που συμβαίνει στο Λευκό Πύργο είναι το αίτημα του δημοτισμού.

Ψέμματα δεν λέω. Όποιος δεν το βλέπει, ίσως να νομίζει ότι δεν υπάρχει. Έτσι τουλάχιστον κάνουν και οι στρουθοκάμηλοι.

Συνεχίζεται η παρουσία του κόσμου στον λευκό Πύργο και για 3η ημέρα με συμμετοχή περίπου 2.000 ίσως και να πέρασαν πολλοί περισσότεροι συνολικά.
Σήμερα πραγματοποιήθηκε ξανά, με μικροφωνική που έχει στηθεί, λαϊκή συνέλευση.
Από τις 7.00 μέχρι τις 12.00 ο κόσμος έπαιρνε συνέχεια το λόγο και ήταν μια πραγματικά πρωτόγνωρη για όλους μας διαδικασία και ως εμπειρία μπορώ να πω ότι το επίπεδο, και της σύνθεση του κόσμου αλλά και της ποιότητας των απόψεων ( ασχέτως αν συμφωνώ ή όχι ) είναι πολύ ανώτερο από αυτό που παρακολούθησα στις συνελεύσεις των εβδομάδων του Δεκέμβρη του 2008.
Τα νέα είναι ότι προσφέρθηκαν αφιλοκερδώς καλλιτέχνες να πραγματοποιηθεί το Σάββατο συναυλία στο χώρο του λευκού Πύργου. Τα ηχητικά θα είναι και αυτά καλυμμένα από εταιρίες συναυλιών που δεν θέλανε, και σωστά, να μαθευτεί ποιες είναι. Αυτό που θα χρειαστεί είναι χέρια για να βοηθήσουν στα κουβαλήματα και από ότι άκουσα ένα αμάξι με καρότσα για διάφορα κουβαλήματα. Όσοι λοιπόν προσφέρονται το ραντεβού είναι στις 6.00μμ.
Την ίδια ώρα επίσης θα πραγματοποιηθεί ποδηλατοπορεία με σημείο εκκίνησης τον λευκό Πύργο.Ενώ την Κυριακή υπάρχει πανευρωπαϊκό κάλεσμα στις 6.00 και ο λευκός Πύργος θα συμμετέχει και αυτός.
Ανακοινώθηκε ότι χρειάζονται προσφορές σε καθαριστικά, τρόφιμα, σακούλες, τέντες και το πιο σπουδαίο που ειπώθηκε ότι δεν ζητάμε χρήματα γιατί δεν θέλουμε να βάλουμε κανένα να διαχειρίζεται για κανένα λόγο χρήματα. Όποιαος θέλει να προσφέρει κάτι και δεν ξέρει μπορεί να ρωτήσει στην τέντα πληροφόρησης που έχει στηθεί.
Τώρα έγιναν διάφορες ομάδες εργασίας που δεν τις θυμάμαι όλες. Συμμετείχα σε μια που επεξεργαζόταν ένα κείμενο που θα εκφράζει τα όσα λέγονται αυτές τις ημέρες στις συνελεύσεις και θα αποτελούν κάλεσμα προς τον κόσμο της πόλης.
Δύσκολο έργο πραγματικά και για αυτό το λόγο αν και γράφτηκε ένα κείμενο που η ομάδα εργασίας θεωρούσε ότι αποτελεί άξονα συμφωνίας, εντούτοις δεν κατατέθηκε αλλά προτιμήθηκε να τραβήξει η συζήτηση σε άλλες 2 συνελεύσεις ώστε να είναι μέτοχος όσο γίνετε περισσότερος κόσμος. Αύριο στις 5,00μμ υπάρχει αυτή η συνέλευση, η οποία θα επαναληφθεί αργότερα το βράδυ που μαζεύετε και ο πιο πολύς κόσμος, και αν έχει καταλήξει κείμενο θα ζητηθεί να ψηφιστεί.
Τώρα φυσικά εννοείται ότι όλα αυτά που γράφω είναι προσωπικές εικόνες που αποκόμισα και όχι κάτι που αποτελεί την συνολική πραγματικότητα.
Η αίσθηση που μου έχει δημιουργηθεί είναι ότι όπως και να έχει αυτό που γίνετε αυτή τη στιγμή στη Θεσσαλονίκη και οπουδήποτε αλλού, είναι κάτι που βασικά ξεκίνησε από το παλικάρι τον Μοχάμεντ Μπουαζίζι, ο οποίος αυτοπυρπολήθηκε στις 17 Δεκεμβρίου στην Τυνησία και κατά κάποιο τρόπο έφτασε σε εμάς μέσω της πλατείας Ταχίρ και της Ντε Σολ στην Ισπανία. Σήμερα μάθαμε για αυτά που γίνανε στην Βαρκελώνη και ότι αρχίζει κόσμος και στην Γαλλία. Φοβερό! Αυτή η δυναμική των "αλυσιδωτών εξεγέρσεων" είναι αναμφίβολα ένα από τα νέα θετικά στοιχεία της "παγκοσμιοποίησης" και της ηλεκτρονικής τεχνολογίας.
Το άλλο συμπέρασμα είναι ότι αυτός ο "απολιτικ αχταρμάς" όπως έχει χαρακτηριστεί πολλάκις από πολλούς φίλους και συντρόφους με εμπειρία χρόνων στο κίνημα, κατάφερε να κάνει κάτι που οι εκατοντάδες πορείες, καταλήψεις, απεργίες και συγκρούσεις της αριστεράς και του α/α δεν καταφέραμε τόσα χρόνια. Έβαλε τον κόσμο να μιλάει και να ακούει. Αυτό ότι και αν γίνει από εδώ και πέρα αποτελεί μια ρήξη στην ελληνική πραγματικότητα που πράγματι ο Δεκέμβρης του 08 έβαλε τα θεμέλια της αλλά δεν κατάφερε να την επεκτείνει με τον τρόπο που γίνεται σήμερα. Δεν ξέρω τι γίνετε στις άλλες πόλεις, αλλά εδώ και τρεις μέρες στη Θεσσαλονίκη μιλάνε εκατοντάδες απλοί άνθρωποι ασταμάτητα μπροστά σε ακροατήριο χιλιάδων πολιτών, και έχω την αίσθηση ότι είναι όλοι τους ικανοί να συνεχίσουν σε αυτούς τους ρυθμούς για μια εβδομάδα ακόμα. Αυτό είναι μια κοινωνική κίνηση που αναγκαστικά θα προκαλέσει και άλλα αποτελέσματα σε δομές και αντιστάσεις.
Παραδέχομαι ότι ο πολιτικός λόγος που βγαίνει μέχρι στιγμής δεν είναι αρκετά "μαρξικός" και αυτό σίγουρα ξενίζει τους φίλους αναρχικούς που βρίσκονται στον μαρξικό ορίζοντα και φυσικά όλη την αριστερά. Η αίσθηση που μου δίνετε με τα αιτήματα που ακούω, κατά των προνομίων των πολιτικών και της κυριαρχίας του εμπορεύματος, και αιτήματα όπως περισσότερη εξουσία στους πολίτες και θέσπιση ορίων κατώτερων και ανώτερων μισθών, ότι έχουμε εδώ πέρα ένα πρόταγμα για "Δημοκρατικοποίηση του Καπιταλισμού" και αυτό το λέω όχι με την έννοια της σοσιαλδημοκρατίας και του λενινισμού που ήταν η "κρατικοποίηση του καπιταλισμού/φορντισμού" αλλά με την έννοια ο Δήμος, το δημοκρατικό πλήθος να ελέγχει τον καπιταλισμό. Να του υφαρπάξει δηλαδή την πολιτική εξουσία χωρίς να αμφισβητεί τα θεμελιώδη του χαρακτηριστικά που είναι η ελεύθερη αγορά, η ιδιοκτησία, οι τάξεις και η ιδιωτική πρωτοβουλία.
Είναι αυτό εφικτό; Είναι στρεβλή νοσταλγία στον "παλιό καλό καπιταλισμό"; Είναι ενσωμάτωση ή είναι αίτημα επανάστασης στην νεωτερική της μορφή; Αυτό θα φανεί στα χρόνια που θα έρθουν. Ένα είναι σίγουρο και αυτό το λέω με κάθε βεβαιότητα και το επισημαίνω προς όλες τις κατευθύνσεις: Η αριστερά σε αυτή την υπόθεση έχει σίγουρα ειδικό βάρος, ή θα διαλυθεί μέσα στον κόσμο ή θα τον διαλύσει.
Ας σκεφτούν διπλά όσοι θελήσουν να παίξουν τα κλασικά παιχνίδια που παίχτηκαν μέχρι τώρα σε βάρος των κινημάτων...ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω...

Αθανάσιος Γ.

Σχόλιο από Θοδωρή:
Καλά νέα, κι εγώ μαθαίνω από παρευρισκομένους ότι δημιουργούνται επιτροπές για δράσεις, γίνεται δημοκρατική συζήτηση κλπ. Δεν νομίζω ότι υπάρχει σήμερα Αριστερά ώστε να διαλυθεί ή να διαλύσει τον κόσμο. Υπάρχουν υπολείμματα της καταστροφής της Αριστεράς. Αυτό υποδηλώνει ένα προπολιτικό ιδεολογικό αγώνα πολύ σημαντικό για την εξέλιξη παρόμοιων εγχειρημάτων. Χρειάζεται εδώ ένας καταμερισμός εργασίας και όχι αλληλουπονομεύσεις -- φυσικά η κριτική είναι πάντα επιθυμητή.
Θοδωρής

Σχόλιο δικό μου: Βρέθηκα και γώ χθες βράδυ στην αντίστοιχη συγκέντρωση του Βόλου-αργά είναι αλήθεια και η εικόνα μου δεν είναι αντιπροσωπευτική, γιατί είχαν φύγει πολλοί-όπου συνεχιζόταν η συνέλευση με ντουντούκα. Το πρώτο θετικό που είδα είναι ότι ο ομιλητής κάθε φορά ακούγεται με προσοχή και σεβασμό και αποδοκιμάζεται όποιος αντιδρά στα λεγόμενά του με φωνές ή διαμαρτυρίες χωρίς να περιμένει τη σειρά του για να εκφράσει τη δική του άποψη. Κρατούσαν μάλιστα και πρακτικά κάποιοι, ώστε στις επόμενες μέρες να διατυπωθούν σε κείμενο διακήρυξης, όσο γίνεται οι απόψεις των ομιλητών. Είναι φανερό όμως ότι υπάρχει μια αρχική αμηχανία στους συμμετέχοντες και αυτό είναι κατανοητό, αφού για τους περισσότερους είναι πρωτόγνωρη κατάσταση. Αν συνεχισθούν αυτές οι συνελεύσεις και αν ο κόσμος περάσει από το στάδιο της έκφρασης της αγανάκτησης, στο "τι μέλει γενέσθαι" με δημιουργία ομάδων επεξεργασίας προτάσεων, με σταθερή παρουσία και δημιουργία καταυλισμού στο Πάρκο-απαραίτητη η συλλογική κουζίνα για να μη τρεφόμαστε από τα φαστ-φουτ-τότε υπάρχει ελπίδα να γενικευθεί αυτό το κίνημα και να πάρει τη ζωή στα χέρια του δημιουργώντας αυτοθεσμούς μετάβασης προς το δημοτισμό. Όσοι από την αριστερά θέλουν να συμμετέχουν, θα είναι καλό να αποβάλουν τη ταμπέλα τους και να εκφράζονται σαν πολίτες και να μη προσπαθήσουν για άλλη μια φορά να ηγηθούν. Είδαμε τα αποτελέσματα στις μέχρι τώρα αντιδράσεις υπό την ηγεσία τους.
Προς το παρόν-τουλάχιστον για το Βόλο-η κατάσταση δεν έχει ακόμα αυτά τα χαρακτηριστικά. Τα καφέ της παραλίας στην πόλη ήταν γεμάτα -την ίδια ώρα- από τους θαμώνες της "φραπεδιάς". Φαίνεται ότι ακόμα υπάρχει "λίπος" και χαρτζηλίκι. Για να σηκωθεί η μεσαία τάξη από τον καναπέ, πρέπει να το πάρει απόφαση ότι δεν υπάρχει πια δυνατότητα επιστροφής στο καταναλωτικό μοντέλο των προηγούμενων δεκαετιών-ούτε με γιωργάκη, ούτε με αντωνάκη-και να επιλέξει μαζί με τους "απο κάτω" τη μετάβαση στην τοπικοποιημένη, αμεσοδημοκρατική κοινωνία της "ευημερίας της λιτότητας", της ισοκατανομής των πόρων και εξουσίας, με το μικρότερο δυνατό οικολογικό απότύπωμα.
Μόνο όταν συναντηθεί η ανάγκη με την επιλογή προς μια τέτοια κατεύθυνση, υπάρχουν ελπίδες να αποφύγουμε την προοπτική της τεχνοφασιστικής κοινωνίας που μας ετοιμάζουν οι ελίτ, για να επιβάλλουν και στις μεσαίες τάξεις της δύσης τη λιτότητα. Γιατί ξέρουν πια ότι οι περιορισμένοι πόροι αυτού του πλανήτη δεν επιτρέπουν να αναπαράγεται το προηγούμενο καταναλωτικό πρότυπο, ώστε να συνεχίζουν να έχουν τη συναίνεση των μεσοστρωμάτων. Δεν είναι δυνατόν πια να καταναλώνουμε όλοι στον ίδιο βαθμό και προσπαθούν αυτό να το επιβάλουν με "μνημόνια" ξεκινώντας από τους αδύνατους κρίκους -όπως η Ελλάδα-και σιγά σιγά να το γενικεύσουν σε παγκόσμιο επίπεδο.

Πρόσκληση από Δημήτρη Τριάντο σε παρουσίαση Άτυπου Ανταλλακτικού Συνεταιρισμού

Με χαρά σας προσκαλώ στα πλαίσια του B-FEST και στις προτάσεις -
πρακτικές της οριζόντιας αλληλέγγυας οικονομίας σε μία
"κινηματογραφική" παρουσίαση του κάτωθι Εγχειρήματος :


"Σύσταση Άτυπου Ανταλλακτικού Συνεταιρισμού
προϊόντων διατροφής και συναφών υπηρεσιών, μέσω αυτοδύναμων ομάδων
των 6 ατόμων, με 30 ώρες ανά μήνα εύκολης εργασίας σε αγροκτήματα,
χωρίς κατοχή αγροκτήματος, χωρίς καλλιεργητικές γνώσεις, με κάλυψη σε
60 βασικά προϊόντα διατροφής, με κάλυψη του 90% των ετήσιων εξόδων
αγοράς τροφίμων, και με ελάχιστα έξοδα (έως 20 ευρώ το μήνα)"

Την ΚΥΡΙΑΚΗ, 29 Μαΐου, ώρα 17:55 -18:10 στην
Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, Πειραιώς 256 Ταύρος (Με κατεύθυνση προς
Πειραιά περίπου 1600 μέτρα μετά την γέφυρα της Χαμοστέρνας πλησίον
Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού)

Η ώρα παρουσίασης είναι αυστηρά καθορισμένη και δεν υπάρχουν περιθώρια
επιμήκυνσης. Επειδή δεν έχει προκαθοριστεί η αίθουσα, καλό είναι όσοι
θέλουν να την παρακολουθήσουν να βρίσκονται από τις 17:30 στον
ευρύτερο χώρο.

Κινηματογραφική λήψη , αναπαραγωγή, και διανομή επιτρέπεται,
εφόσον δεν γίνει καμμία περικοπή , αλλοίωση, χλευασμός του παρουσιαστή
μέσω του youtube και δεν χρησιμοποιηθεί σε αθέμιτη χρηματονομισματική
κερδοσκοπία. Ειδικά η ανάρτηση - διανομή μέσω οιαδήποτε φυσικού ή
ηλεκτρονικού διαδικτύου επιτρέπεται μόνο με έγγραφη συγκατάθεση του
παρουσιαστή.

Καλή αντάμωση


Δημήτρης Τριάντος

Οριζόντια Οικονομία, μια άλλη Προοπτική


Eκδήλωση στα πλαίσια του B-FEST 3
Κυριακή 29 Μαϊου


21:00 «Οριζόντια Οικονομία, μια άλλη Προοπτική»
Ομιλητές: -Edite Prates, (Κίνημα των Ακτημόνων MST, Βραζιλία.- τηλεδιάσκεψη)
-Μέλος από το Συνεταιρισμό Εναλλακτικού & Αλληλέγγυου Εμπορίου "Ο Σπόρος"
-Γιώργος Φούφας (Αντιεξουσιαστική Κίνηση Αγροτών)
ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ:
17:00-22:00 «Παζάρι Οικολογικών Προϊόντων & Χρηστικών Αντικειμένων»
Διοργάνωση: Κολεκτίβα "Κυψέλη"
17:00 «Παρασκευή Οικολογικού Σαπουνιού»
Διοργάνωση: Κολεκτίβα "Νέα Γουινέα" - www.neaguinea.org
18:00 «Ανοιχτή Συνάντηση Ομάδων Εναλλακτικού Εμπορίου & Οριζόντιας Oικονομίας»
18:30 «Κατασκευή μικρής Οικιακής Ανεμογεννήτριας από απλά υλικά»
Διοργάνωση: Κολεκτίβα "Νέα Γουινέα" - www.neaguinea.org
20:00 «Σπιτικό Φαρμακείο από Βότανα»
Διοργάνωση: Κολεκτίβα "Νέα Γουινέα" - www.neaguinea.org
• 's blog

Παρασκευή 27 Μαΐου 2011

Παρασιτοκτόνα και παιδιά

Επιστήμονες που μελετούν τις συνέπειες πάνω στις γνωστικές ικανότητες των παιδιών από την προγεννητική έκθεση στα εντομοκτόνα κατέληξαν στο ανησυχητικό συμπέρασμα πως δεν υπάρχει καμία διαφορά: είτε οι μητέρες εκτίθενται σε οργανοφωσφορικά εντομοκτόνα στα χωράφια της Καλιφόρνια είτε στα διαμερίσματα της Νέας Υόρκης, τα χημικά εμφανίζονται να βλάπτουν τις πνευματικές ικανότητες των παιδιών τους.

Η προγεννητική έκθεση στα παρασιτοκτόνα σε γεωργικές περιοχές αλλά και στις υποβαθμισμένες αστικές περιοχές μπορεί να επηρεάσει σημαντικά την υγεία και ειδικότερα την νοημοσύνη των παιδιών, διαπίστωσαν επιστήμονες στις ΗΠΑ.
Τα στοιχεία έδειξαν ότι τα παιδιά που εκτίθενται σε οργανοφωσφορικά παρασιτοκτόνα, με τα οποία ψεκάζουν τις καλλιέργειες στην Κοιλάδα Σαλίνας ή χρησιμοποιούνται στις υποβαθμισμένες γειτονιές του Μπρονξ και του Χάρλεμ, φαίνεται να εμφανίζουν μείωση του δείκτη νοημοσύνης κατά 7 μονάδες. Μπορεί να μην φαίνεται μεγάλο νούμερο, ωστόσο οι επιστήμονες θεωρούν ότι μπορεί να έχει σημαντική επιπτωση στην ικανότητα του παιδιού στην ανάγνωση και τα μαθηματικά αλλά και να προκαλέσει προβλήματα συμπεριφοράς με μακροχρόνιες πιθανώς συνέπειες.
Συγκεκριμένα, πραγματοποιήθηκαν τρεις μελέτες οι οποίες δημοσιεύθηκαν τον προηγούμενο μήνα. Οι δύο από αυτές έγιναν από ειδικούς του Πανεπιστημίου της Κολούμπια και της Ιατρικής Σχολής Mount Sinai στην Νέα Υόρκη.
Στις δυο μελέτες από διαφορετικές επιστημονικές ομάδες του Πανεπιστημίου του Κολούμπια εξετάστηκαν 660 παιδιά, από 6 ως 9 χρονών, των οποίων οι μητέρες είχαν μεγαλώσει στο Νότιο Χάρλεμ και το Μπρονξ και είχαν εκτεθεί σε παρασιτοκτόνα, τα οποία χρησιμοποιούνται ευρέως κατά των εντόμων εντός και εκτός των οικιών.
Αξίζει να σημειωθεί εδώ πως προηγούμενη έρευνα στις εγκύους γυναίκες της Νέας Υόρκης είχε διαπιστώσει, λαμβάνοντας δείγματα αέρα από κάθε διαμέρισμα, πως σε όλα υπήρχαν ίχνη οργανοφωσφορικών παρασιτοκτόνων. Ίχνη οργανοφωσφορικών παρασιτοκτόνων εντοπίστηκε και στην μεγάλη πλειοψηφία των δειγμάτων ομφάλιων λώρων όταν αυτές οι γυναίκες γέννησαν.
Η τρίτη έρευνα έγινε από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια σε 329 παιδιά και σε 601 έγκυες γυναίκες από αγροτικές περιοχές της Κοιλάδας Σαλίνας,οι οποίες είχαν εκτεθεί στα οργανοφωσφορικά παρασιτοκτόνα μέσω της τροφής αλλά μέσω του αέρα που τα μετέφερε. Οι γυναίκες που συμμετείχαν στα πειράματα, παρακολουθούνταν από τους επιστήμονες κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης (1999 και 2000) και στη συνέχεια και τα παιδιά τους.
Όπως έγινε και με τη μελέτη στη Νέα Υόρκη, οι επιστήμονες στην Καλιφόρνια μέτρησαν το δείκτη νοημοσύνης των παιδιών όταν έγιναν επτά ετών, διαπίστωσαν ότι τα παιδιά όσων γυναικών είχαν εκτεθεί περισσότερο στα χημικά είχαν σύνολο χαμηλότερο κατά 7 μονάδες σε σχέση με τα παιδιά που είχαν προγεννητικά εκτεθεί λιγότερο.
Δύο γενιές μετά την απαγόρευση και την αντικατάσταση των παλιών παρασιτοκτόνων στην Αμερική, οι ερευνητές αρχίζουν και αποκτούν μια εικόνα για το πως τα καινούργια παρασιτοκτόνα επηρεάζουν την υγεία των παιδιών. «Το ότι έχουμε πρόσθετους κανονισμούς ασφαλείας για τα παρασιτοκτόνα, δεν σημαίνει ότι είναι ασφαλείς», λέει ο Μπρους Λάνφερ, διευθυντής στην Παιδική Κλινική του Νοσοκομείου του Σινσινάτι. Ο δρ. Λάνφερ έχει υποστηρίξει σε συνέντευξή του πως η έκθεση στα χημικά μπορεί να βλάψει την εξέλιξη του εγκεφάλου, με αποτέλεσμα πιθανά προβλήματα συμπεριφοράς, μαθησιακές δυσκολίες και ακόμα και προβλήματα βραχυπρόθεσμης μνήμης.
«Αυτό δεν είναι ασήμαντο», εκτιμά η καθηγήτρια δημόσιας και οικογενειακής υγείας Virginia Rauh, ένας από τους συγγραφείς της μελέτης του Κολούμπια, όπου είναι αναπληρωτής διευθυντής του Πανεπιστημιακού Κέντρου Περιβαλλοντικής Παιδικής Υγείας.
Τα αποτελέσματα της μελέτης είναι σημαντικά γιατί δείχνουν ότι ενώ οι κοινωνικές συνθήκες αυτών των παιδιών - που προήλθαν από χαμηλού εισοδήματος κοινότητες και οικογένειες - μπορεί να τα βάλει σε ένα εκπαιδευτικό μειονέκτημα, φαίνεται ότι αρχίζουν την ζωή τους ήδη με ένα σωματικό μειονέκτημα.
Τα οργανοφωσφορικά είναι γνωστές νευροτοξίνες -κάποιες αναπτύχθηκαν για χρήση από χημικά όπλα - που επιδρούν στο έντομο στοχεύοντας το νευρικό του σύστημα. Υπήρχαν στην αγορά ήδη από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά η χρήση τους αυξήθηκε το 1960 και το 1970, όταν είχαν προωθηθεί ως φιλικά προς το περιβάλλον. Την δεκαετία του 1990, τα οργανοφωσφορικά παρασιτοκτόνα ήταν ένας από τους πιο ευρέως χρησιμοποιούμενους τύπους στον κόσμο των εντομοκτόνων. Τέτοια εντομοκτόνα περιέχουν χλωρπυριφό και μαλάθειο που χρησιμοποιούνται κατά των κουνουπιών, των ψειρών και των εντόμων των φρούτων.
Περίπου 33.000.000 στερλίνες δαπανήθηκαν για παρασιτοκτόνα στις ΗΠΑ το 2007, σημειώνει το δημοσίευμα του Yale Environment 360.

Αναδιάρθρωση του χρέους και η πράσινη οπτική

Του Γιάννη Παρασκευόπουλου
Εκπρόσωπος Τύπου των Οικολόγων Πράσινων

Όντως η ελληνική οικονομία βαρύνεται αναμφίβολα με πλήθος δικές της αδυναμίες, τόσο στο δημόσιο τομέα όσο και στον ιδιωτικό. Κουβαλάει επίσης τις αμαρτίες του πολιτικού συστήματος που επί 15 τουλάχιστον χρόνια οικοδομούσε μια οικονομία με ημερομηνία λήξης, ασύμμετρα στηριγμένη στη διαρκή διόγκωση της ιδιωτικής κατανάλωσης. Επιπλέον, έχει να αντιμετωπίσει τις συνέπειες των παραδοσιακών συνταγών του ΔΝΤ, που συνοψίζονται στην κατεδάφιση μιας οικονομίας προκειμένου να ανοικοδομηθεί με άμεσες επενδύσεις από το εξωτερικό.
Ένας ευρωπαϊκός κλοιός
Η ελληνική όμως οικονομία λειτουργεί στα πλαίσια της ευρωζώνης, όπου για τις πιο αδύναμες χώρες διαμορφώνεται ένας ιδιότυπος κλοιός:
• Από την περιοριστική νομισματική πολιτική της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, την πολιτική δηλαδή του «ισχυρού ευρώ», που δυσκολεύει ακόμη περισσότερο την ανάκαμψη και την ανταγωνιστικότητα των ασθενέστερων.
• Από την επιδίωξη των ισχυρότερων χωρών να ενισχύσουν μονομερώς την εθνική τους ανταγωνιστικότητα, όπως η Γερμανία που με την «Ατζέντα 2010» κρατά ουσιαστικά παγωμένους τους μισθούς της από το 2002.
• Από τον περιορισμένο προϋπολογισμό της Ε.Ε. (σήμερα μόλις 140 δις, 6 φορές χαμηλότερος από τον προϋπολογισμό της Γαλλίας) και την ανεπαρκή Πολιτική Συνοχής που τον συνοδεύει.
Ουσιαστικά το ελληνικό έλλειμμα ανταγωνιστικότητας πολλαπλασιάζεται με πολιτικές που επιβάλλουν σκληρότερους όρους ανταγωνισμού στην ευρωζώνη από ό,τι είναι πραγματικά απαραίτητο. Αν το πλαίσιο αυτό θεωρηθεί δεδομένο, μια βαθιά αναδιάρθρωση είναι λογικό να θεωρείται αναπόφευκτη, με σοβαρό κόστος τόσο για τη χώρα μας όσο και για τους δανειστές της. Μια τέτοια αναδιάρθρωση δε λύνει το πρόβλημα, μπορεί όμως υπό όρους να είναι μέρος της λύσης.
Σε ποια κατεύθυνση θα κινηθεί η Ευρώπη;
Η Ευρώπη όμως χρειάζεται έτσι κι αλλιώς αλλαγές, καθώς το κοινό νόμισμα δε μπορεί να σταθεί χωρίς κοινή ευρωπαϊκή οικονομική διακυβέρνηση. Το ερώτημα είναι κατά πόσο οι αλλαγές αυτές θα είναι απλώς μια προέκταση του Συμφώνου Σταθερότητας (όπως επιλέγει το «Σύμφωνο για το Ευρώ»), ή αν θα εμβαθύνουν την ευρωπαϊκή ενοποίηση, προωθώντας ταυτόχρονες απαντήσεις για την οικονομική, κοινωνική και οικολογική κρίση.
Σε ευρωπαϊκό επίπεδο τη δεύτερη αυτή επιλογή προωθούν κατά κύριο λόγο οι Πράσινοι, συνδέοντάς τη με την αναγκαιότητα για εκτεταμένο πανευρωπαϊκό κύμα επενδύσεων σε «πράσινες» υποδομές: κάτι τέτοιο θα τονώσει την οικονομία, θα δημιουργήσει μαζικά νέες θέσεις εργασίας και ταυτόχρονα θα συμφιλιώσει την οικονομία με το περιβάλλον. Σε θεσμικό επίπεδο, η πρόταση αυτή της Πράσινης Στροφής (ή Green New Deal) συνδέεται με παρεμβάσεις σε όλα όσα είδαμε ότι αποτελούν τον ευρωπαϊκό κλοιό στην ελληνική οικονομία: οι Πράσινοι ζητούν χαλαρότερη νομισματική πολιτική ώστε να βγούμε από την κρίση, θεωρούν τα εμπορικά πλεονάσματα των ισχυρών εξίσου επικίνδυνα με τα εμπορικά ελλείμματα των ασθενέστερων, διεκδικούν υψηλό ευρωπαϊκό προϋπολογισμό (με πόρους από τη φορολόγηση των χρηματιστηρίων και του άνθρακα) και ισχυρή πανευρωπαϊκή πολιτική συνοχής με κύριο άξονα την Πράσινη Στροφή. Επιμέρους προτάσεις σε αυτή την κατεύθυνση έχουν ήδη υιοθετηθεί και από το ευρωκοινοβούλιο.
Ένα τέτοιο πλαίσιο θα έδινε σε χώρες όπως η Ελλάδα τη δυνατότητα να διορθώσουν τις αδυναμίες τους, να καλύψουν το έλλειμμα ανταγωνιστικότητάς τους με λογικές θυσίες, και να μπουν σε βιώσιμη τροχιά. Παράλληλα όμως θα απαιτούσε πιθανότατα και πολύ λιγότερες απώλειες για τους δανειστές: Μια οικονομία που της δίνεται η ευκαιρία να σταθεί στα πόδια της και να λειτουργήσει αποδοτικά, μπορεί να αποπληρώσει μεγαλύτερο ποσοστό του χρέους της, από ότι αν μείνει καταδικασμένη σε πολυετή ασφυξία, όπως τώρα με το Μνημόνιο και τους αυτοσχεδιασμούς της κυβέρνησης και των δανειστών μας.
Διεκδικώντας (και) ως Ευρωπαίοι
Μέχρι στιγμής η διάσταση αυτή, ότι «η αλληλεγγύη συμφέρει» και ότι το ευρωπαϊκό πλαίσιο ανταγωνιστικότητας μπορεί να αλλάξει:
• Δεν έχει τεθεί στον ελληνικό δημόσιο διάλογο, ούτε από το πολιτικό σύστημα ούτε από τα Μέσα Ενημέρωσης.
• Δε φαίνεται να έχει κατατεθεί από την κυβέρνηση προς την Κομισιόν και τις κυβερνήσεις, αλλά και την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη.
• Δεν έχει αξιοποιηθεί ως βάση για συμμαχίες, τόσο με τις άλλες πληττόμενες ευρωπαϊκές χώρες όσο και με το ευρωκοινοβούλιο ή με πολιτικές δυνάμεις που προωθούν συνολικά μια τέτοια οπτική, όπως οι Πράσινοι.
Η απουσία των πρωτοβουλιών αυτών δίνει ένα ακόμη μέτρο της χρεοκοπίας του ελληνικού πολιτικού συστήματος. Είναι όμως σαφές ότι χρειάζεται επιτέλους να τις συζητήσουμε και να τις αναλάβουμε, διεκδικώντας πια όχι μόνο ως Έλληνες αλλά και ως Ευρωπαίοι;

Πηγή: tvxs

Η Eυρώπη των... ονείρων μας

Η γηραιά ήπειρος ζει- μαζί της και μεις- μια περίοδο πραγματικής «κοσμογονίας», μακριά απ το ζοφερό παρελθόν των δύο παγκοσμίων πολέμων, του τείχους του αίσχους και την πολυδιάσπαση κομμουνιστών-καπιταλισμών. Με ενιαίο νόμισμα στο μεγαλύτερο μέρος της, με προοπτικές ομοσπονδοποίησης κατά τα πρότυπα των ΗΠΑ, με παγκοσμιοποιημένη την κοινωνία της στα κελεύσματα των πολυεθνικών αλλά κυρίως των τραπεζών της εγγυώνται ένα «λαμπρό» μέλλον. Αρκεί να παραθέσουμε ορισμένα στοιχεία για να το επιβεβαιώσουμε.

Το λαμπρό μέλλον της καταρχήν το εγγυώνται οι ηγεσίες της, (σε όλα τα επίπεδα), που είναι ό,τι καλύτερο έχει να επιδείξει διαχρονικά το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Από πού να ξεκινήσει κανείς; Δικαιωματικά απ τις χώρες που θεμελίωσαν τη δημοκρατία διαχρονικά. Τη χώρα μας φυσικά και τη Γαλλία. Η κοιτίδα της δημοκρατίας, του Περικλή, του Κλεισθένη, του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη, του Παρθενώνα, της τραγωδίας, της κωμωδίας, της φιλοσοφίας, της Εκκλησίας του Δήμου εξέπεσε να παραχωρεί κυριαρχικά της δικαιώματα-κατά δήλωση του πρωθυπουργού της-, εξαιτίας της απρονοησίας όλων όσων άσκησαν πολιτική εξουσία τουλάχιστον τα τελευταία 30 χρόνια. Από τις συνεδριάσεις της Βουλής των Πεντακοσίων και της Εκκλησίας του Δήμου, περάσαμε στις συνεδριάσεις των εξεταστικών για τα σκάνδαλα, που δυστυχώς ανανεώνονται συνεχώς . Η Αφροδίτη της Μήλου, ΠΛΈΟΝ, κοσμεί, εκτός από το μουσείο του Λούβρου και κάποια εξώφυλλα ευρωπαϊκών περιοδικών με προέκταση της χειρός της ή για ν ακριβολογούμε του μεσαίου της δακτύλου.

Η Γαλλία που σηματοδότησε τη μεγαλύτερη ίσως ανατροπή της παγκόσμιας ιστορίας, η χώρα που απελευθέρωσε τον άνθρωπο απ τα δεσμά του Μεσαίωνα, «πρωταγωνιστεί» σήμερα με... τα «υπέρηχα» εγκυμοσύνης της Κάρλα, την καμαριέρα του σοσιαλιστή διευθυντή του ΔΝΤ (οξύμωρο ε;) και παρολίγον υποψήφιο των σοσιαλιστών, και την κόρη του φασίστα Λεπέν, που δημοσκοπικά τουλάχιστον, φαίνεται «σοβαρότερη» απ τους εκπροσώπους των γκολικών και σοσιαλδημοκρατών (εκεί καταντήσαμε).

Η Ιταλία δεν «ξεμπέρδεψε» οριστικά με τη φασίζουσα κουλτούρα, τη βλακεία και την καταρράκωση ηθών και αξιών. Ο απαγχονισμός του Μουσολίνι πήγε «στράφι», αφού δε φαίνεται να έκανε σοφότερο τον ιταλικό λαό, που βρήκε στο πρόσωπο ενός φαιδρού γελωτοποιού, καρικατούρα πολιτικού Τον «ηγέτη» της μακροβιότατο πολιτικά, παρακαλώ. Η ιταλική κοινωνία διχάζεται σήμερα για το αν η μαροκινή είχε κλείσει τα 17 στο όργιο ή δεν τα χε κλείσει.

Η χώρα που κατατρόπωσε το ναζισμό και το φασισμό 65 χρόνια πριν, η Ρωσία, έχει τους περισσότερους οργανωμένους νεοναζί από κάθε άλλη χώρα, και οι οργανώσεις αυτές, με κύρια τη SS (σε μετάφραση σλαβική συμμαχία), κτυπούν νυχθημερόν κάθε ξένο που κινείται στις μεγαλουπόλεις. Κι όλα αυτά με την ατιμωρησία, αν όχι την έμμεση προτροπή της ρωσικής κοινωνίας και του υπερηγέτη της Πούτιν. Δεν υπάρχει τραγικότερη ιστορική «φάρσα» απ το να βλέπεις τα πρώην θύματα των θηριωδιών του Χίτλερ, να μετατρέπονται στους κυνικότερους θύτες (Ρωσία και Ισραήλ), οι οποίοι φαίνεται να μη διδάχτηκαν τίποτα απ την πρόσφατη ιστορία.

Η υπερδύναμη της Γερμανίας κουβαλώντας τα «βαρίδια» της ιστορίας, βρήκε άλλους τρόπους διείσδυσης και κατοχής των ασθενέστερων χωρών. Αυτό που δεν πέτυχαν τα αισχρά δημιουργήματα του Χίμλερ, του Γκέρινγκ, του Ες, του Γκέμπελς και των άλλων «αστέρων» του Αδόλφου, προσπαθούν να το πετύχουν με τις τράπεζες και τις πολυεθνικές με τρόπο αναίμακτο για τους ίδιους αλλά εξίσου οδυνηρό για τους άλλους.

Οι πρώην σοσιαλιστικές χώρες του «ανατολικού» μπλόκ, βασιλικότερες του βασιλέως πλέον, λειτουργούν ως «Δούρειος Ίππος» της ευρωπαϊκής σύγκλισης, ενώ οι χώρες του Βορά, τα «πρότυπα» κοινωνικού κράτους κατά τα άλλα, ενισχύουν τα ακροδεξιά κόμματα (βλ. Φινλανδία), και μετατρέπονται σε συντηρητικότατες και ξενοφοβικές κοινωνίες, άλλοτε με το χριστιανοδημοκρατικό κι άλλοτε με το σοσιαλδημοκρατικό «μανδύα» ενδεδυμένες.

Για τα Βαλκάνια, μην το συζητήσουμε καλύτερα. Τραγικά αδιέξοδα παντού, κρίση ταυτότητας, οικτρά απομονωνένοι λαοί, επιζητούν τη «γκλαμουριά» της Δύσης με τα σφυροδρέπανα όμως στην άκρη του μυαλού τους. Με βιοτικό επίπεδο που τους ωθεί σε κάθε είδους «έγκλημα», παραμένουν στη σκιά του Ισμαήλ Κανταρέ, του Κουστουρίτσα, ενώ ο φίλος του ο Μπρέγκοβιτς γράφει τραγούδια για τη γιουροβίζιον πια. Άντε κανένα ποδοσφαιριστή η πρώην Γιουγκοσλαβία, κανένα NIKE «μαϊμού» η Βουλγαρία και η Ρουμανία να διαφημίζει ακόμα ως τουριστικές ατραξιόν της τον πύργο του Δράκουλα και το μέγαρο του Τσαουσέσκου. Αυτή δείχνει να είναι η πρόοδος των Βαλκανίων με την Αλβανία να προορίζεται για τη φτηνή πλαζ της Ιταλίας και Αυστοελβετίας.

Στην Ιβηρική φαίνεται να ακμάζει μόνο το ποδόσφαιρο, αφού από «θέαμα» πάνε καλά, αλλά από «άρτον» όχι και τόσο. Θα μου πείτε κάτι είναι κι αυτό γιατί κάποιοι άλλοι- ονόματα δε λέμε- δεν έχουν ούτε άρτο ούτε θέαμα. ΔΝΤόπληκτοι ήδη μερικοί, άλλοι προσεχώς βλέπουν την Ελλάδα και παρηγοριούνται, αφού θεωρούν πως τα μεγέθη τους είναι καλύτερα απ τα δικά μας. Η πρωτεύουσα της Ευρώπης (Βρυξέλλες), ταλανίζεται από φοβερές εθνικιστικές έριδες Φλαμανδών και Βέλγων - και στις καλύτερες οικογένειες συμβαίνουν αυτά- ενώ οι Άγγλοι ασχολούνται με «ουσιαστικότερα» ζητήματα - τους πριγκιπικούς γάμους, που ναι κι η χαρά του δικού μας του Ζαμπούνη-, ενώ το Ιρλανδικό «οικονομικό θαύμα», θυμίζει λίγο από Ολυμπιάδα της Αθήνας του 2004.

Όμως η Ευρώπη έχει άλλα καλά. Είναι προσηλωμένη στις αρχές του ανθρωπισμού, της δικαιοσύνης και της ηθικής. Οι κακές αποικιοκρατικές δυνάμεις αποτελούν δυσάρεστο παρελθόν και η επαναφορά στο δρόμο της ηθικής είναι γεγονός. Αντιγράφω και δείξτε προσοχή παρακαλώ:

«Οι ανάγκες των φτωχών δεν διαμορφώνουν την αναπτυξιακή βοήθεια της ΕΕ. Η αναπτυξιακή βοήθεια της Ελλάδας, αλλά και γενικότερα της ΕΕ, φαίνεται να διαμορφώνεταιαπό εσωτερικές πολιτικές ατζέντες και όχι από τις ανάγκες των κατοίκων των πιο φτωχών περιοχών του πλανήτη. Αυτό δείχνει η νέα έκθεση «Challenging self-interest: Getting EU aid fit for the fight against poverty» που δημοσιεύεται πανευρωπαϊκά σήμερα από την ευρωπαϊκή συνομοσπονδία αναπτυξιακών ΜΚΟ Concord, στην οποία συμμετέχει η ActionAid.

Τα πιο πρόσφατα στοιχεία του Απριλίου του Οργανισμού για την Οικονομική Συνεργασία και την Ανάπτυξη (ΟΟΣΑ) δείχνουν ότι η ΕΕ ξόδεψε το 0,43% του Ακαθάριστου Εθνικού Εισοδήματος (54,82 δισ. ευρώ), δηλαδή 15 δισ. λιγότερο από το ποσό που υποσχέθηκε. Επιπλέον, από αυτά, το 10% περίπου δεν πήγε ποτέ στις αναπτυσσόμενες χώρες γιατί ξοδεύτηκε για ακύρωση χρεών και άλλα κόστη που υλοποιήθηκαν στις δωρήτριες χώρες.

Σ αυτήν την είδηση που περνά στα ψιλά φαίνεται ξεκάθαρα η ηθική της Ευρώπης σήμερα. Δυστυχώς ο χώρος που διαμόρφωσε το περίφημο δυτικό ιδεολόγημα νοσεί. Και νοσεί βαθιά, καθολικά, ώστε ο στροσκανισμός, ο μπερλουσκονισμός, ο μερκελισμός και για να πάμε στα δικά μας «τα νόμιμα και ηθικά» των πρώην, και οι «παγκαλιάδες» των νυν, είναι οι εγχώριες εκδοχές της πολιτικής αήθειας που δυστυχώς επικράτησε στην Ευρώπη.

Γράφει : ο Μιχάλης Τζανάκης*

* Ο Μιχάλης Τζανάκης είναι Φιλόλογος.

ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΙ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ ΤΟΥ ΒΟΛΟΥ


Ας αρχισουμε την ειρηνικη επανασταση στην πολη μας. Εξω απο κομματα,χωρις φασαριες,χωρις κουκουλες,χωρις βια, στα χναρια των Ισπανων αδελφων μας!

To link στο Facebook είναι το: http://www.facebook.com/event.php?eid=170020413057844

Συνάντηση στην ΠΑΡΑΛΙΑ ΒΟΛΟΥ,ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ "ΠΑΠΑΣΤΡΑΤΟΣ"

Οι «Αγανακτισμένοι» κατέκλυσαν το Σύνταγμα



Δεκάδες χιλιάδες πολίτες κατέκλυσαν την πλατεία Συντάγματος, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα νεαρών ακτιβιστών μέσω ιστοσελίδων κοινωνικής δικτύωσης για ειρηνική διαμαρτυρία απέναντι στα μέτρα που επιβάλλονται από το Μνημόνιο. «Είμαστε ξύπνιοι. Τι ώρα είναι; Ώρα να φύγουν!», έγραφε στα ισπανικά ένα τεράστιο πανό. Μέχρι τις 23:00 το βράδυ της Πέμπτης, χιλιάδες άνθρωποι παρέμεναν στο Σύνταγμα. Ανάλογες συγκεντρώσεις πραγματοποιήθηκαν και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας.

Οι συγκεντρωμένοι φώναξαν συνθήματα κατά των πολιτικών, ενώ έντονες αποδοκιμασίες ακούγονταν όποτε κάποιος εμφανιζόταν σε παράθυρο της Βουλής.


Στο Λευκό Πύργο, χιλιάδες συγκεντρωμένοι φώναζαν συνθήματα όπως: «Βάλτε τα ξυπνητήρια όλοι στις 8, κλείστε τη τηλεόραση και ελάτε από εδώ», «Φέρτε πίσω τα κλεμμένα», «Να μείνει στο Παρίσι να μην ξαναγυρίσει» κ.α.

Πλήθος κόσμου συγκεντρώθηκε και στην πλατεία Γεωργίου της Πάτρας, όπου οι «Αγανακτισμένοι» δεν ανάρτησαν κανένα πανό και η διαμαρτυρία ήταν απολύτως σιωπηλή.

Περίπου 25.000 είχαν δηλώσει ότι θα δώσουν το «παρών» στο Σύνταγμα, περισσότεροι από 22.000 στο Λευκό Πύργο στη Θεσσαλονίκη και πάνω από 6.000 στην πλατεία Γεωργίου στην Πάτρα.

Ανάλογες συγκεντρώσεις έλαβαν χώρα και σε άλλες πόλεις, όπως το Ναύπλιο, τα Γιάννενα, η Άρτα, το Ρέθυμνο, το Ηράκλειο, η Ζάκυνθος, η Λαμία, η Κομοτηνή κ.α.

Οι πολίτες κλήθηκαν να συμμετάσχουν στις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας απέναντι στα μέτρα που επιβάλλονται από το μνημόνιο, οι οποίες είναι εμπνευσμένες από τους Ισπανούς «Αγανακτισμένους». Οι διοργανωτές διευκρινίζουν ότι δεν θα υπάρχει κομματικός χρωματισμός, πλακάτ ή σχέδιο, και «ο καθείς καλείται να εκφράσει τον εαυτό του».

«Η λέξη Αγανακτισμένοι δεν θέλει με τίποτα να υποκινήσει ή να υποδείξει τον τρόπο. Απεναντίας, δηλώσαμε από την αρχή ότι θέλουμε να βρεθούμε ειρηνικά και αυθόρμητα. Χωρίς σχέδιο και πλάνο. Μόνο να δηλώσουμε την ειρηνική διαμαρτυρία μας», τονίζουν οι διαχειριστές της ομάδας «Αγανακτισμένοι στο Σύνταγμα».

Τετάρτη 25 Μαΐου 2011

Σε εξέλιξη οι διαδηλώσεις των αγανακτισμένων σε όλη την Ελλάδα


«Κάντε ησυχία μην ξυπνήσουμε τους Έλληνες»

Με το σύνθημα «Κάντε ησυχία μην ξυπνήσουμε τους Έλληνες», οι Ισπανοί συγκεντρωμένοι διαδηλωτές στη Μαδρίτη μας χλευάζουν για την απάθειά μας.

Ισπανοί «Αγανακτισμένοι», όπως έχει ονομαστεί το κίνημα της 15ης Μαΐου, παραμένουν εδώ και μέρες στην πλατεία Puerta del Sol της Μαδρίτης, αψηφώντας τις απαγορεύσεις των διαδηλώσεων.

Όπως λένε οι διοργανωτές, στις 28 του μήνα θα αποφασίσουν τις επόμενες κινήσεις τους. Έως τότε δηλώνουν αποφασισμένοι να συνεχίσουν και από τα μεγάφωνα φωνάζουν «Δεν αποχωρούμε» και «Δεν θα μας μετακινήσουν από την πλατεία del Sol».

Τι γίνεται όμως στη δική μας πλευρά;

Χιλιάδες πολίτες ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα αγανάκτησης αλά… ισπανικά κατά της κρίσης με ώρα έναρξης στις 6 το απόγευμα στην πλατεία Συντάγματος στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη, στην Πάτρα, στο Ηράκλειο, στα Χανιά, στα Γιάννενα, στη Λάρισα, στο Βόλο, στη Λαμία, στην Κέρκυρα καθώς και σε άλλες πόλεις της ελληνικής επικράτειας .

Οι κινητοποιήσεις οργανώθηκαν χτες μέσω facebook και σε χρόνο ρεκόρ χιλιάδες πολίτες έστειλαν ηλεκτρονικά μηνύματα υποστήριξης, στα οποία δήλωναν ότι θα συμμετάσχουν στις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας.

Δύο ώρες πριν το προγραμματισμένο ραντεβού των «αγανακτισμένων» είχαν δηλώσει την υποστήριξή τους στο γκρουπ «Αγανακτισμένοι στο Σύνταγμα» πάνω από 26.000 άτομα.

Και παρά το ότι η σελίδα, για άγνωστους λόγους, είχε «εξαφανιστεί» χτες, αμέσως δημιουργήθηκαν καινούργια groups στα όποια μέσα σε λίγη ώρα χιλιάδες νέοι στην πλειοψηφία τους Έλληνες δήλωναν ότι θα είναι πιστοί στο ραντεβού.

Η συμμετοχή μέσα από τους διαδικτυακούς τόπους, τους τόπους κοινωνικής δικτύωσης ξεπέρασε κάθε προηγούμενο και έφτιαξε ένα μοναδικό ειρηνικό κίνημα που φωνάζει σε όλους τους τόνους ότι «Οι Έλληνες δεν κοιμούνται…».

Το κίνημα των «Αγανακτισμένων» επεκτάθηκε με γοργούς ρυθμούς σε όλη την επικράτεια.

Τρίτη 24 Μαΐου 2011

"Μια εκδήλωση για το συνεταιριστικό κίνημα"


Τη συζήτηση θα ανοίξουν:

Σπύρος Μαρκέτος (καθηγητής του τμήματος Πολιτικών Επιστημών Α.Π.Θ.)

Μέλη Συνεταιρισμών


Παρασκευή 27/5 στις 19.00

Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης (Ολύμπου με Αριστοτέλους γωνία)


Συνεταιριστική ΠΑράκαμψη ΜΕσαζόντων

ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ - ΚΑΦΕΝΕΙΟ - ???

Αποστολή από Chrysostomos Galanos (Enas Allos Kosmos - Community Space) :

Γεια χαρά σε όλους/ες,
θέλω να ξεκινήσω μια συζήτηση ή ένα όνειρο καταρχήν μέσω της πλατφόρμας και αργότερα αυτές οι συζητήσεις θα γίνουν οπωσδήποτε και δια ζώσης.

Το όνειρο είναι: Το καφενείο (http://www.european-village.org/index.php?option=com_k2&view=item&layout=item&id=47&Itemid=79&lang=el) που διαχειριζόμαστε στην Ακ.Πλάτωνα, να μετεξελιχτεί σε μια "κοινότητα" ανθρώπων οι οποίοι δημιουργούν ανθρώπινες σχέσεις μέσω της εργασίας και δημιουργούν οικονομικά αποτελέσματα τα οποία και διαχειρίζονται για να πετύχουν κοινούς στόχους σχετικούς με τον ΕΝΑΝ ΑΛΛΟ ΚΟΣΜΟ που θέλουμε να δημιουργήσουμε.
π.χ ένα δικό μου προσωπικό όνειρο είναι μέσα απο την προσφορά μου σε μια τέτοιου είδους επιχείρηση να δημιουργηθεί ένα εκπαιδευτικό αγρόκτημα για σεμινάρια / εργαστήρια κτλ όπου όμως θα παράγονται και προϊόντα για το καφενείο. Σε βάθος χρόνου κάτι τέτοιο θα μπορούσε να μετεξελιχτεί και σε μια οικο-κοινότητα (όλα πρέπει να τα ονειρευτούμε πρώτα για να γίνουν :).

Αρχικά θα ήθελα να ρωτήσω αν αρέσει σε κάποιον αυτή η ιδέα; Μιλάω για την γενική ιδέα ενός καφενείου που λειτουργεί σαν μια κοινότητα ανθρώπων.
Και επίσης θα ήθελα να ρωτήσω αν κάποιος πιστεύει ότι το προσωπικό του όνειρο για έναν άλλο κόσμο μπορεί να "λιώσει" και να πραγματοποιηθεί μέσα απο ένα κοινό, συλλογικό όνειρο μιας ομάδας που λειτουργεί ένα καφενείο συλλογικά;

Περιμένω feedback :),

Φιλιά σε όλους και σε όλες,

Enas Allos Kosmos Community

Γίναμε σύνθημα στα χείλη των Ισπανών διαδηλωτών

Με το σύνθημα «Κάντε ησυχία μην ξυπνήσουμε τους Έλληνες», οι Ισπανοί συγκεντρωμένοι διαδηλωτές στη Μαδρίτη μας χλευάζουν για την απάθειά μας.

Η τεχνολογική απάντηση

του Πάολο Κατσιάρι

Για ποιο λόγο θα είχαμε την ανάγκη της αποανάπτυξης όταν έχουμε στην διάθεση μας την «green economy», τις καθαρές τεχνολογίες, τον «πράσινο» κευνεσιανισμό ή και τα «obamaeconomics»;

Για πολλούς, το οικολογικό ζήτημα, το κλιματικό χάος, η μείωση της βιοποικιλότητας και η κατάρρευση των έμβιων συστημάτων είναι κάλλιστα αντιμετωπίσιμο στο πλαίσιο του καπιταλιστικού συστήματος. Ακόμη περισσότεροι θα έλεγαν ότι η σπάνια ικανότητα του καπιταλισμού να προάγει την αύξηση της επιστημονικής γνώσης και την ανάπτυξη της τεχνολογίας μας προσφέρει εργαλεία κατάλληλα για την επίλυση οιουδήποτε προβλήματος.

Και ερωτώντας ο Εντγκάρ Μορέν: «Ο καπιταλισμός είναι ανίκανος να επιλύσει το πρόβλημα του ελέγχου της ανάπτυξης και, γενικότερα, της οικολογικής κρίσης; Πιστεύω ότι η απάντηση εξαρτάται από την γωνία εστίασης του οικολογικού ζητήματος… Εάν το οικολογικό ζήτημα θεωρηθεί αποκλειστικά από οικονομικής και τεχνολογικής σκοπιάς, τότε ο καπιταλισμός είναι σε θέση να συνδράμει μέσω μιας σημαντικής τεχνολογικής προσπάθειας. Φυσικά, η όλη προσπάθεια θα θέσει όρια και περιορισμούς που θα μπορέσει, κάλλιστα, να ανταπεξέλθει χάριν μιας οργανωτικής αναδιάρθρωσης... Από αυτή την άποψη η οικολογία θα μπορούσε να του προσδώσει μια νέα ώθηση έτσι όπως συνέβη πάντα με τις οικονομικές κρίσεις, θανατηφόρες επί της αρχής αλλά διεγερτικές ως προς τις συνέπειες. Θα μπορούσε να αναπτυχθεί, κατ’ακολουθία, ένας οικολογικός καπιταλισμός που θα μπορούσε να παράγει το «μη μολύνον», το «υγιές» και το ανακυκλωμένο…»

Τα πρόσφατα γεγονότα ήλθαν για να δικαιώσουν τον Μορέν. Μετά από χρόνια στο περιθώριο, ενέσκηψαν αίφνης στην επικαιρότητα ο νέο-φιλελευθερισμός και οι προφήτες της «πράσινης οικονομικής επανάστασης» του «φυσικού καπιταλισμού» - κατά τους Λόβινς και Χόκεν. Χρειάστηκε μια βαθιά κρίση, που συντάραξε τα θεμέλια της κλασικής οικονομικής σκέψης και του χρηματοπιστωτικού συστήματος, καθώς και ένας έγχρωμος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, για να φθάσουμε στο «Green New Deal» και στην τρίτη βιομηχανική επανάσταση.

Από τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων:
- «Οικο-νομία που διαλύει την κρίση. Εναλλακτικές πηγές ενέργειας για την υπέρβαση της οικονομικής ύφεσης και για να καθαρίσει ο πλανήτης» (Ιλ Σόλε 24 όρε)
- «Μια επανάσταση για τον πλανήτη. Στο περιβάλλον η σωτηρία μας» (Τόμας Φρίντμαν στην «Ρεπούμπλικα»)
- «Πετροδολάρια και καθαρή ενέργεια. Τα Εμιράτα αποφασίζουν την επένδυση των κερδών από την πώληση του πετρελαίου σε «πράσινες» τεχνολογίες» (Σερζ Έντερλιν στην «Διεθνή»).
- Το κλίμα γίνεται πραγματικό μπίζνες. Αυξάνει η προσφορά πιστωτικών προσφορών στον περιβαλλοντικό τομέα» (Ιλ Σόλε 24 όρε).
- «Η ελπίδα λέγεται green economy. Ο Ομπάμα άλλαξε τους κανόνες του παιχνιδιού: θα μπορούσε να είναι η αρχή της αειφόρου επανάστασης» (Ιλ Σόλε 24 Ορε).


Οι ενεργητικότερες κυβερνήσεις άρχισαν να εισάγουν νέα στάνταρντ στους κανονισμούς τους, με στόχο την αύξηση της παραγωγικότητας και της ενεργειακής εξοικονόμησης ως προς την χρήση των πρώτων υλών, θεσμοθέτησαν γενναίες επιδοτήσεις των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και της βιοκλιματικής επικαιροποίησης του κτιριακού δυναμικού και εγκαινίασαν την προαγωγή της πράσινης επιχειρηματικότητας, της αναδάσωσης και της ανακύκλωσης. Το μάθημα του Ινστιτούτου Βούπερταλ και του Περιβαλλοντικού Προγράμματος των Ηνωμένων Εθνών άρχισε να πιάνει τόπο. Επιχειρηματίες και μηχανικοί επανήλθαν στην εξέταση των μεθόδων μείωσης των υπέρογκων ποσοτήτων ενέργειας και πρώτων υλών που απαιτεί ο οικονομικός κύκλος, μέσω της χρήσης νέων τεχνολογιών και διαχειριστικών προτύπων. Μετά από σαράντα χρόνιο κηρυγμάτων γύρω από την οικολογική κρίση - από την εποχή της πρώτης έκθεσης του Κλάμπ της Ρώμης το 1972 - η όλη ευαισθητοποίηση άφηνε ελπίδες πραγματικής αλλαγής.

Στην πραγματικότητα, η «green economy» δεν ήταν άλλο από την προσπάθεια πρακτικής εφαρμογής της αρχής της «βιώσιμης ανάπτυξης», με λίγα λόγια της μεταλλαγής σε συμφέρουσα - αποδοτικής και ανταποδοτικής - της παραγωγικής δραστηριότητας, διά μέσω της μείωσης των μη ανανεώσιμων ενεργειακών πόρων που απαιτεί και της προστιμοποίησης της μόλυνσης, κάθε τύπου, που θα ήταν σε θέση να υποθηκεύσει τις «φυσικές υπηρεσίες» που προσφέρουν τα οικοσυστήματα. Με λίγα λόγια, κέρδος υπέρ του περιβάλλοντος και όχι ενάντια στο περιβάλλον. Φυσικός καπιταλισμός θα λέγαμε.

Ο πρώτος κανόνας που προτάσσουν οι οικονομολόγοι του περιβάλλοντος συνίσταται στον συνυπολογισμό του περιβαλλοντικού κόστους και του κόστους της διαδικασίας παραγωγής. Η ατμόσφαιρα, οι υδατικοί πόροι, το έδαφος και οι πρώτες ύλες δεν μπορούν να αποτελούν πια αγαθά που διατίθενται δωρεάν. Πρέπει να τιμολογηθούν και να διακανονιστούν και, κατά συνέπεια, να μεταλλαγούν σε ανταλλάξιμα: όσο πιο σπάνια είναι τόσο λιγότερο θα καταστρέφονται. Η ελεύθερη αγορά θα συνδράμει, στην συνέχεια, για να δημιουργήσει ερεθίσματα στο παραγωγικό σύστημα έτσι ώστε να ενταχθεί καλύτερα στην σφαίρα της εξοικονόμησης και της αποτελεσματικότητας.

Παρόλο που η οπτική της «green economy» φαντάζει απλή όσο και ορθολογική υποκρύπτει περισσότερες από μια δυσκολίες. Ποιά θα μπορούσε να ήταν η «σωστή τιμή» των αγαθών που διατίθενται δωρεάν από την φύση, τα οποία δεν είναι ανανεώσιμα και δεν λογαριάζονται, στην πλειοψηφία τους, στο πλαίσιο των οικονομικών διαδικασιών;


Πριν από πολλά χρόνια, ένας εξαιρετικός φυσιοδίφης όπως ο Άλντο Λέοπολντ υπενθύμιζε ότι «η πλειοψηφία των μελών της κοινότητας της Γης δεν έχει οικονομική αξία. Τα άγρια λουλούδια και τα στρουθιόμορφα είναι ένα παράδειγμα. Από τους είκοσι δύο χιλιάδες τύπους ιθαγενών ζώων και φυτών του Ουισκόνσιν μόνο το 5% είναι κατά κάποιο τρόπο οικονομικά εκμεταλλεύσιμο. Και όμως, αυτές οι δημιουργίες είναι σημαντικό κομμάτι της βιοτικής κοινότητας. Δεδομένου δε ότι η σταθερότητα της τελευταίας εξαρτάται από την ακεραιότητα τους, αυτές έχουν κάθε δικαίωμα να εξακολουθούν να υπάρχουν». Οι επισημάνσεις του Λέοπολντ καλούν να αναρωτηθούμε αν αρχές όπως η «όποιος μολύνει πληρώνει» - αντί του απλούστερου «απαγορεύεται η μόλυνση» - συνιστούν πραγματική απόκλιση. Όπως αναλύει η Βαντάνα Σίβα στο τελευταίο της βιβλίο, το πρωτόκολλο του Κιότο - το μεγαλύτερο εγχείρημα προγραμματικής ενσωμάτωσης του περιβάλλοντος στην οικονομία της αγοράς που επιχειρήθηκε ποτέ – θεμελιώνεται ακριβώς στο νομικά κατοχυρωμένο δικαίωμα μόλυνσης σε μία ομάδα προεπιλεγμένων εταιρειών και επιχειρήσεων και στην άδεια εμπορίου των σχετικών αδειών εν είδη «πίστωσης». Η αποτυχία των πολύπλοκων διαδικασιών σχετικά με τον άνθρακα αποδεικνύει ότι το παραγωγικό σύστημα και τα κρατικά συμφέροντα είναι εξαιρετικά επιδέξια στην χειραγώγιση των κανόνων της αγοράς προς ίδιον όφελος με αποτέλεσμα την υπερσυγκέντρωση της οικονομικής εξουσίας, την εξωτερίκευση του κόστους και την βαριά εκμετάλλευση των ασθενέστερων οικονομιών.


Η βίαια παρεμβολή της «οικονομίας της φύσης» στην «οικονομία του χρήματος» δεν είναι μόνο αυθαίρετη αλλά και αναποτελεσματική. Θα ήταν καθαρά λογικότερη η αντιστροφή του εγχειρήματος αφού συνειδητοποιήσουμε ότι η οικονομία συνιστά υποσύστημα εξαρτώμενο από την βιόσφαιρα και τους κανόνες της στους οποίους είμαστε υποχρεωμένοι να υπακούσουμε. Η επανασύνδεση οικονομίας και φύσης δεν είναι εφικτή παρά μόνο μέσω της αναγνώρισης ιεραρχιών και προτεραιοτήτων, όπως υπογράμμιζε και ο Πολ Χόκεν: «Ο παραδοσιακός βιομηχανικός καπιταλισμός αμελεί την απόδοση οικονομικής αξίας στο μεγαλύτερο ενεργειακό κεφάλαιο που χρησιμοποιεί, στους φυσικούς πόρους και στα βιοτικά συστήματα… Το σοβαρό έλλειμμα, αυτού του τύπου, δεν δύναται να αναπληρωθεί μέσω της απόδοσης απλής χρηματικής αξίας στο φυσικό κεφάλαιο… κατά κύριο λόγο διότι πολλές από τις υπηρεσίες των βιοτικών συστημάτων δεν είναι αναπληρώσιμες με οποιοδήποτε τιμή… (και) κατά δεύτερο, καθόσον η τιμολόγηση του φυσικού κεφαλαίου συνιστά άσκηση τουλάχιστον ανακριβή».

Ο προσηλυτισμός των δυνατών της Γης στον περιβαλλοντισμό οφείλεται αποκλειστικά σε προσεγγίσεις λογιστικού χαρακτήρα όπως αυτές που εμπεριέχονται στην έκθεση Στερν, συντεταγμένη κατά παραγγελία της βρετανικής κυβέρνησης το 2006. Ο Νίκολας Στερν - πρώην επικεφαλής της Παγκόσμιας Τράπεζας - είχε υπολογίσει το χρηματικό κόστος της αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής, συμπεραίνοντας ότι θα ήταν πολύ πιο οικονομικά συμφέρουσα η αντιμετώπιση των αιτιών της παρά η προσπάθεια μετριασμού του φαινόμενου και προσαρμογής μας στις επιπτώσεις του.


Το νοητικό μοντέλο των θεωρητικών της «green economy» είναι εκείνο των παραδοσιακών οικονομολόγων. Η «κλιματική αλλαγή» εστιάζεται από την σκοπιά της οικονομικής ευκαιρίας καθόσον καθιστά αναγκαία μια βαθιά αναδιάρθρωση του παραγωγικού συστήματος προσφέροντας ευκαιρίες νέας επιχειρηματικότητας, νέου μπίζνες. Πολλοί υποψιάζονται ότι η περιβαλλοντική κρίση χρησιμοποιείται κατά τρόπο γνήσια εργαλειακό σαν πρόσχημα προώθησης νέων προϊόντων, ανακάλυψης νέων αγορών και νέων τεχνολογιών, έτσι ώστε να κρατηθεί ψηλά η διαφορά ανταγωνιστικότητας μεταξύ των δυτικών οικονομιών και των οικονομιών των αναπτυσσόμενων χωρών. Η θέσπιση ποιοτικότερων περιβαλλοντικών στάνταρντ στοχεύει απλά στην διατήρηση της τεχνολογικής υπεροχής στο πεδίο του διεθνούς ανταγωνισμού, στην δημιουργία μεγαλύτερης επιπρόσθετης αξίας, σε μεγαλύτερο κέρδος και, εν τέλει, σε μεγαλύτερα ποσά προς κατάθεση στο πεδίο των καταναλωτικών αγορών. Με λίγα λόγια αποσκοπεί περισσότερο στην αναγέννηση του καπιταλισμού παρά σε εκείνη των οικοσυστημάτων. Και υπάρχουν κάποιοι ήδη έτοιμοι να στοιχηματίσουν ότι η προσεχής κερδοσκοπική «φούσκα» θα αφορά τον τομέα των «πράσινων» επενδύσεων: νερό, βιοκαύσιμα και ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.

Όπως πάντα, η ικανότητα του καπιταλισμού να απορροφά ακόμη και τις πλέον ανταγωνιστικές προσδοκίες είναι τουλάχιστον θαυμαστή: φύση και εργασία, συμμετοχή στα κέρδη των επιχειρήσεων, ιδιωτικοποίηση του κοινωνικού συστήματος και, τώρα, του νερού, της ατμόσφαιρας, των σπόρων, των γονιδίων κ.λ.π. Εάν όμως η απαλλοτρίωση της εργασίας είναι, κατά κάποιο τρόπο, ανταποδιδόμενη με τον μισθό - που εγγυάται την αναπαραγωγή του είδους homo sapiens – η αλλοτρίωση των έμβιων συστημάτων συνεπάγεται την μη αναστρέψιμη καταστροφή των «υπηρεσιών» που προσφέρουν δωρεάν τα οικοσυστήματα - ο κύκλος του νερού, η φωτοσύνθεση της χλωροφύλλης, οι τροφικές αλυσίδες, ή το σύνολο των πρωτογενών συνθηκών που εγγυούνται την διατήρηση της ζωής στον πλανήτη.


Οι υποστηρικτές του «φυσικού καπιταλισμού» στοχεύουν σε μία αγορά αγαθών και υπηρεσιών μηδενικού αποτυπώματος, μέσω ενός κλειστού παραγωγικού κύκλου με επένδυση του κέρδους στο πεδίο της ανάπλασης των φυσικών αποθεμάτων. Είναι όμως αξιόπιστο να ανατεθεί η υλοποίηση αυτών, των «σωστών», στόχων σε ένα σύστημα που θέτει σαν αρχή της ίδιας του της ύπαρξης την απεριόριστη μεγέθυνση του κύκλου παραγωγή-κατανάλωση αδιάφορα από τον βαθμό εντροπίας του και την αξία χρήσης των προϊόντων του; «Για τον καπιταλισμό, η μεγέθυνση αποτελεί συστημική ανάγκη παντελώς ανεξάρτητη και αδιάφορη της υλικής πραγματικότητας του προϊόντος που παράγει, συσχετιζόμενη μόνο με τις ανάγκες του κεφαλαίου», σημείωνε ο Αντρέ Γκορτζ. Λαμπρό παράδειγμα η «τεχνολογική παγίδα» - ή το «φαινόμενο της αναπήδησης» - του Μαρτίνεζ Άλλιεζ: η ενεργειακή αποδοτικότητα είναι δυνατό να αυξηθεί σημαντικά σε μικρή κλίμακα παραγωγικότητας την ίδια στιγμή που η αύξηση του όγκου των παραγόμενων εμπορευμάτων επιδρά αρνητικά στην μακροοικονομία της.

Η περιβαλλοντική και κοινωνική κρίση και η κρίση του συστήματος και του πολιτισμού, στην οποία πρόσκρουσε ο σύγχρονος καπιταλισμός, έχουν την θεμελιακή τους αιτία στην απεριόριστη ανάπτυξη του βιομηχανικού συστήματος, στην λογική της ολικής αγοράς εμπορευμάτων και εμπορευματοποιημένων υπηρεσιών, στην αναζήτηση μιας ολικής διάχυσης των κοινωνικών σχέσεων που επιβάλλει η σχέση κεφαλαίου-εργασίας και στην απόλυτη επικυριαρχία του χρήματος σαν μοναδικού κίνητρου των ανταλλακτικών σχέσεων, σαν μέτρο του πλούτου, σαν εργαλείου κατανάλωσης και σαν δείκτη ευημερίας.


Αν θέλουμε να θεραπευτούμε από την κρίση πρέπει να ανατρέψουμε το αναπτυξιακό παράδειγμα. «Φοβάμαι ότι η γιγάντωση της πράσινης βιομηχανίας θα προσφέρει ελάχιστα εάν δεν εξαλείψει το ταμπού του υπερ-πολλαπλασιασμού των εμπορευμάτων» έγραφε ο Τζόρτζιο Όστι, κοινωνιολόγος περιβάλλοντος ο οποίος στάθηκε παλαιότερα αρκετά κριτικός απέναντι στους υποστηρικτές της αποανάπτυξης. «Το βασικό πρόβλημα έγκειται στην απόλυτη μείωση της παραγωγής και στην παραγωγή εμπορευμάτων με ισχυρή αξία χρήσης».

Δεν αρκεί, κατά συνέπεια, ο εξορθολογισμός της κατανάλωσης. Η έξοδος από την κρίση απαιτεί ένα ριζικό ηθικο-κοινωνικό αναπροσανατολισμό, μια μεταλλαγή νοοτροπίας, μια νέα οικονομική θεωρία διαμετρικά αντίθετη εκείνης της συσσώρευσης και της κτήσης και ένα σύστημα κοινωνικών σχέσεων θεμελιωμένο στην αμοιβαιότητα και στην αλληλεξάρτηση παράλληλα με τον επαναπροσδιορισμό των στόχων της «γιγαντιαίας παραγωγικότητας που η τεχνοεπιστήμη αποδίδει στην ανθρώπινη εργασία».

Και σε αυτό το σημείο, ας ξαναδώσουμε τον λόγο στον Μορέν: «Για να περάσουμε σε μια άλλη ιστορία είναι απαραίτητη η εκδήλωση ανομολόγητων επιθυμιών και η στοιχειώδης συνειδητοποίηση πρωταρχικών αληθειών και θανατηφόρων κινδύνων… Έχουμε ανάγκη άρθρωσης μιας μετα-θεωρίας και νέων πρακτικών… Μιας επιστήμης του ανθρώπου στο πλαίσιο της βιολογικής πραγματικότητας… Έχουμε ανάγκη μιας θεωρίας των αυτό-οργανούμενων συστημάτων και των οικοσυστημάτων, μιας βιο-ανθρωπολογίας, μιας βασικής κοινωνιολογίας και μιας γενικευμένης οικολογίας… Κάθε οικολογική πολιτική έχει δύο όψεις: μία στραμμένη στην φύση και μία στην κοινωνία. Στην δεύτερη όψη, της πολιτικής οικολογίας, υπάρχει ένα κομμάτι αφιερωμένο στην οικονομία και στην κοινωνία… Αλλά υπάρχει και κάτι ακόμη πιο βαθύ… Υπάρχει η ανάγκη μεταλλαγής της ζωής μας όχι μόνο από την οπτική του «μέτρου» αλλά κυρίως από εκείνη της ποιότητας ζωής και της ποίησης της ζωής».

Σχόλιο:
Δες τε και τις αναρτήσεις μου για το Βιοκεφάλαιο: http://topikopoiisi.blogspot.com/2010/01/blog-post_8329.html και http://topikopoiisi.blogspot.com/2010/01/blog-post_19.html