Επιστροφή προς τα ... μπρος!

Επιστροφή προς τα ... μπρος!

ΕΝΑΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ

ΕΝΑΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ
ΝΑ ΘΕΜΕΛΕΙΏΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΌ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΉΣ ΙΣΌΤΗΤΑΣ

Αποανάπτυξη-Τοπικοποίηση -Αυτονομία- Άμεση Δημοκρατία-Ομοσπονδιακός Κοινοτισμός

Τον Μάιο του 2020, μια ομάδα περισσότερων από 1.100 υποστηρικτών της «Αποανάπτυξης», υπέγραψε ένα μανιφέστο καλώντας τις κυβερνήσεις να αδράξουν την ευκαιρία και να στραφούν προς ένα «ριζικά διαφορετικό είδος κοινωνίας, αντί να προσπαθούν απεγνωσμένα να θέσουν ξανά σε λειτουργία την «καταστροφική ανάπτυξη». Η Συνδημία του κοροναϊού δείχνει ότι θα χρειασθεί να γίνουν μεγάλες αλλαγές, αν δεν θέλουμε να πάμε στην κατάρρευση! Ειδικά για την μετά-COVID Ελλάδα: Για να ξεφύγει η χώρα από τη μέγγενη των χρεών, από την φτωχοποίηση και το πολιτισμικό αδιέξοδο, καθώς και από την κατάθλιψη και την μεμψιμοιρία στην οποία έχει πέσει ο πληθυσμός της-ιδίως μετά το σοκ της πανδημίας και τον εγκλεισμό του στα σπίτια- θα χρειασθεί, μετά το πέρασμα της καταιγίδας, να αναπτερωθεί το ηθικό του μέσα από μια στροφή προς μια ενδογενή παραγωγική ανασυγκρότηση . Εφαλτήρας μπορεί να γίνει ο αγροδιατροφικός τομέας και στη συνέχεια ο μεταποιητικός ένδυσης- υπόδησης, ο ενεργειακός και ο ήπιος ποιοτικός τουρισμός να την συμπληρώσουν. Είναι μια εναλλακτική στη σημερινή κυρίαρχη κατεύθυνση, που δεν χρειάζονται κεφάλαια, ξένες επενδύσεις, χωροταξικά σχέδια, υπερτοπικές συγκεντρώσεις, μεγαλεπήβολα και εξουθενωτικά μεγέθη και ρυθμούς. Η κατεύθυνση της Αποανάπτυξης-Τοπικοποίησης -Αυτονομίας- Άμεσης Δημοκρατίας-Ομοσπονδιακού Κοινοτισμού θα μπορούσε να είναι η διέξοδος για την χώρα, στην μετά-COVID εποχή!

Δευτέρα 23 Αυγούστου 2010

Περιφερειακή πρωτοβουλία

Περιφερειακή πρωτοβουλία με την επωνυμία «Αυτοδιοικητικό Κίνημα Στερεάς Ελλάδας-Εύβοιας» συγκροτήθηκε ενόψει των αυτοδιοικητικών εκλογών του Νοεμβρίου. Οι συμμετέχοντες ζητούν την υποστήριξη της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ σημειώνοντας ότι την πρωτοβουλία παρακολουθούν συναγωνιστές που ανήκουν σε διαφορετικούς πολιτικούς χώρους (μέλη από όλες τις συνιστώσες και ανένταχτοι του ΣΥΡΙΖΑ, μέλη της Δημοκρατικής Αριστεράς, των Οικολόγων Πράσινων, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ), καθώς και ανένταχτοι πολίτες.
Σε ανακοίνωσή τους αναφέρουν ότι η πρωτοβουλία ξεκίνησε από την αρχή του έτους με την δημοσιοποίηση του σχεδίου «Καλλικράτης». «Συγκροτήθηκε από πολίτες, με ενεργό συμμετοχή στα σημαντικά τοπικά κινήματα και τους κοινωνικούς αγώνες που δόθηκαν τα τελευταία χρόνια. Κινήματα με μεγάλη απήχηση όχι μόνο στην Περιφέρεια αλλά και σε πανελλαδικό επίπεδο που σημείωσαν και νίκες απέναντι σε μεγάλα επιχειρηματικά οικονομικά συμφέροντα.
Ενδεικτικά στην ακύρωση των ρυπογόνων μονάδων λιθάνθρακα στην Αντίκυρα, το Μαντούδι, τη Λάρυμνα και το Αλιβέρι, την αναστολή της επικίνδυνης καύσης των αποβλήτων στη Θήβα, τους αγώνες κατά της καρκινογόνας βιομηχανικής ρύπανσης στον Ασωπό και την Μεσσάπια, για τη διάσωση της Γκιώνας, της Οίτης, του Ελικώνα από ανεξέλεγκτες εξορύξεις και ενεργειακές εγκαταστάσεις, την ανάδειξη των προβλήματων του Μαλιακού, του Κορινθιακού και του Ευβοϊκού, στο κίνημα κατά των ληστρικών διοδίων που ολοένα διογκώνεται, τις αντιστάσεις κατά των απολύσεων, την προστασία των ευάλωτων ομάδων, την υπεράσπιση των αγώνων των αγροτών και των εργαζομένων», αναφέρεται στην ανακοίνωση.
«Θεωρούμε ότι το «Αυτοδιοικητικό Κίνημα», έχει σημαντική δυναμική και δυνατότητα να συσπειρώσει δυνάμεις από ένα ευρύτερο χώρο, ώστε να αποτελέσει ένα μοχλό υποστήριξης των κοινωνικών κινημάτων αλλά και να υποκινήσει τοπικές κινήσεις με αντίστοιχα χαρακτηριστικά», καταλήγει η πρωτοβουλία.

1η Πανθεσσαλική Γιορτή Οικολογικής Γεωργίας και Χειροτεχνίας στο Βόλο


Η 1η Πανθεσσαλική Γιορτή Οικολογικής Γεωργίας και Χειροτεχνίας που πραγματοποιείται στο Βόλο στις 27, 28 και 29 Αυγούστου 2010 στο Πάρκο Αγίου Κωνσταντίνου, είναι γέννημα του θεσμού των πανελλαδικών γιορτών που γίνονται εδώ και 17 χρόνια σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας.
Θα βρεθούμε εκεί για να εκθέσουμε και να διαθέσουμε τα προϊόντα μας, να μοιραστούμε γνώσεις και εμπειρίες γύρω από τον οικολογικό τρόπο καλλιέργειας, χτίζοντας κλίμα εμπιστοσύνης μεταξύ παραγωγού και καταναλωτή χωρίς τη μεσολάβηση τρίτων.
Επίσης θα δοθεί η ευκαιρία στους επισκέπτες να γνωρίσουν την οικολογική χειροτεχνία και να εκτιμήσουν τα φυσικά υλικά που χρησιμοποιούνται από τους χειροτέχνες καθώς και τις πρωτότυπες ιδέες τους.
Παράλληλα στη γιορτή θα υπάρξουν ομιλίες, προβολές, εργαστήρια, ομάδες δημιουργικής απασχόλησης για παιδιά και ψυχαγωγία. Γι' αυτό σας προσκαλούμε και σας παροτρύνουμε να λάβετε ενεργό ρόλο σ' αυτήν. Η οικονομική, κοινωνική και οικολογική κρίση που διανύουμε καθιστά την πρόταση της γιορτής για αλληλέγγυο εμπόριο, αυτάρκεια και αυτοδιαχείριση πιο επίκαιρη και αναγκαία από ποτέ.
Το πρόγραμμα των εκδηλώσεων έχει ως εξής:
Παρασκευή 27/8/2010
20.00-21.00 Ομιλία με θέμα "Ντόπιοι σπόροι και διατροφική αυτάρκεια απέναντι στον έλεγχο της τροφής, στη διατροφική κρίση και τα μεταλλαγμένα". Ομιλητές: Αιγίλοπας - Κοινός Τόπος
21.00-22.00 Προβολή ντοκυμαντέρ "The future of food" (Το μέλλον της τροφής)
22.00 Μουσική βραδιά
Σάββατο 28/8/2010
12.00-13.00 Καθαρισμός σπιτιού με φυσικά μέσα, Μαρία Σκαρλή
18.00-19.00 Σπιτικό φαρμακείο με βότανα, Φωτεινή Γεωργούση
19.00-20.00 Παρασκευή φυσικών σκευασμάτων για την καταπολέμηση διάφορων ασθενειών των φυτών, Θεοδόσης Παπαθεοδοσίου
20.00-21.00 Ομιλία με θέμα "Διαχείριση νερών του Πηλίου και Καλλικράτης", Βαγγέλης Γαλανόπουλος
21.00-22.00 Παραδοσιακοί χοροί, Χορευτικός Σύλλογος Ν. Ιωνίας
22.00 Μουσική βραδιά
Κυριακή 29/8/2010
18.00-19.00 Παρουσίαση κατασκευής μικρής ανεμογεννήτριας, Κώστας Λατούφης
19.00-20.00 Ενημέρωση-συζήτηση με θέμα "Ο ρόλος της διατροφής στην πρόληψη και θεραπεία των ασθενειών", Αναστασία Κοτσμανίδου, γιατρός ομοιοπαθητικός
20.00-21.00 Ομιλία με θέμα "Γεωργία, διατροφή και κλιματική αλλαγή. Τοπικοποίηση", Γιώργος Κολέμπας
Όλες τις μέρες πραγματοποιούνται δραστηριότητες και εκδηλώσεις για τα παιδιά

Κυριακή 22 Αυγούστου 2010

Μεταξύ από-ανάπτυξης και βαθιάς οικολογίας: προς ένα νέο πολιτιστικό παράδειγμα

Με μαίλ έλαβα το παρακάτω ενδιαφέρον κείμενο και το αναρτώ:

(Σημειώσεις από την παρουσίαση του βιβλίου «Από-ανάπτυξη. Ιδέες για ένα μετα-αναπτυξιακό πολιτισμό», των Τζ.Ταμίνο, Π.Κατσιάρι, Α.Φραγκάνο, Λ.Ταμάι, Π.Σκρόκκαρο, Σ.Μενεγκέλ)

«Η απεριόριστη συμβατική οικονομική ανάπτυξη - δηλαδή του εθνικού ακαθάριστου προϊόντος - όχι μόνο δεν είναι δυνατή αλλά είναι και ανεπιθύμητη. Το εθνικό ακαθάριστο προϊόν μετρά τα οικονομικά έσοδα και όχι την ποιότητα ζωής. Αυτό το οποίο επείγει είναι η θεμελίωση μιας διαδικασίας πραγμάτωσης ουσιαστικής ποιότητας ζωής μέσω σαφώς μικρότερης οικονομικής δραστηριότητας»
(Ρ.Κοστάντσα, Τζ.Φάρλευ και Ι.Κουμπιτζέβσκι, «Κατάσταση του Κόσμου 2010»)

1. Από την βιώσιμη ανάπτυξη στην από-ανάπτυξη
Η ιδέα της από-ανάπτυξης πρωτοεμφανίστηκε την δεκαετία του ’70 (Ν.Γκ.Ρέγκεν, Ρ.Σαρμπονό κα.) για να παραμείνει όμως, για αρκετό καιρό, στο περιθώριο. Στην θέση της επικράτησε εκείνη της «βιώσιμης ανάπτυξης», είδος οξύμωρου υποστήριξης της ρεφορμιστικής μεταβλητότητας του συστήματος, με στόχο την ρύθμιση της κλασσικής ανάπτυξης και όχι την έρευνα των βαθύτερων αιτίων της οικολογικής κρίσης. «Το παρατηρητέο παρέμεινε αποξενωμένο από τον παρατηρητή και ο άνθρωπος, γνήσια δυϊστικά, συνέχισε να διατηρεί για τον εαυτό του κάθε δικαίωμα καθορισμού της σχέσης του με την φύση.». Η φύση παρέμεινε υποβιβασμένη σε περιβάλλον – ή σε αυτό που «υπάρχει έξω και τριγύρω» - διατηρώντας μία γνήσια λειτουργική σχέση με την κουλτούρα. Σε περίπτωση ανάγκης, η παρέμβαση επικεντρώνεται στα αποτελέσματα και όχι στα αίτια, στα δραματικά αποτελέσματα του τρόπου παραγωγής και όχι στον τρόπο παραγωγής αυτό καθεαυτό. Η ιδέα της «βιώσιμης ανάπτυξης» δεν συγχώνευσε το οικονομικό στο κοινωνικό και δεν έθεσε το μέτρο σαν ρυθμιστικό παράγοντα των οικονομικών αναγκών και απαιτήσεων. Και μαζί, άφησε και αφήνει άθικτη την προβληματική της απόστασης μεταξύ φύσης και κουλτούρας, κουλτούρας και φύσης, με όλες τις τραγικές συνέπειες.

2. Η ρεβάνς της από-ανάπτυξης
Σοβαρές επιφυλάξεις ως προς φαινόμενο της ανάπτυξης άρχισαν να πληθαίνουν μόλις την τελευταία δεκαετία. Το γεγονός καταμαρτυρείται από την πληθώρα επιστημονικών μελετών και αναλύσεων που εκπονούνται αυτή την περίοδο οι οποίες υπογραμμίζουν την επικείμενη εξάντληση των δυνατοτήτων της μέσα από μία κρίση περισσότερο συστημική παρά οικονομική. Κατά την διάρκεια των τελευταίων αιώνων περάσαμε από ένα κόσμο «άδειο» σε ένα κόσμο «γεμάτο» (Ρ.Κοστάντσα, Χ.Ντάλυ), από τον κόσμο της προβιομηχανικής προνεωτερικότητας, των λιγοστών οικισμών, της ανύπαρκτης δημογραφικής πίεσης, των θεσμών χαμηλής πολυπλοκότητας και της περιορισμένης τεχνολογίας, στον κόσμο της μετα-βιομηχανικής επανάστασης: 6,5 δισεκατομμύρια άνθρωποι, μεγα-πόλεις, διάχυτη τσιμεντοποίηση, το φυσικό περιβάλλον ποδοπατημένο από τον κόσμο της τεχνικής και της τεχνολογίας, θεσμοί υπεραυξημένης πολυπλοκότητας και προβληματικής διαχείρισης κλπ. Το ερώτημα που τίθεται επίμονα, κατ’ακολουθία, είναι το εξής: τι νόημα έχει, σε ένα παρόμοιο «περιβάλλον», η επιμονή στον αναγωγισμό της αναπτυξιακής προσέγγισης του «άδειου» κόσμου;

3. Η αναχρονιστικότητα της αναπτυξιακής προσέγγισης
Σε ένα κόσμο έτοιμο να εκραγεί, καθόσον «καταγεμάτος», η επιμονή στην χρήση μιας αναχρονιστικής, απαρχαιωμένης, «πολιτιστικής πυξίδας» σφυρηλατημένης εδώ και αιώνες για ένα άλλο κόσμο, σχεδόν «άδειο», προκαλεί τουλάχιστον απορία. «Πολιτιστική πυξίδα» και ιδεολογικό οπλοστάσιο αλληλο-εξαρτώμενων και άλληλο-συμπληρούμενων αρχών οι οποίες αποτέλεσαν τα θεμέλια της νεωτερικότητας και του παρόντος: ανάπτυξη παραγωγικών δυνάμεων, απεριόριστη οικονομική ανάπτυξη, απεριόριστη κατανάλωση, αναλυτική- μηχανιστική επιστήμη, ορθολογική ανθρωποκεντρική ηθική ικανή να νομιμοποιεί την επιβολή στην φύση, ακτιβιστική μεταφυσική κλπ. «Πολιτιστική πυξίδα» που ήδη αμφισβητούν από τον 18ο αιώνα διάφορες παρεμβάσεις όπως εκείνες του Ιταλού φιλόσοφου Τζιανμαρία Ορτες και του Τζ.Στούαρτ Μιλλ, που προειδοποιούσε για τους κινδύνους μιας γραμμικής ανάπτυξης και έθετε τις θεωρητικές βάσεις της «κατάστασης στάσης».

4. Η «ανάπτυξη» σε ένα κόσμο «γεμάτο» είναι επιζήμια
Τα ιδεολογικό οπλοστάσιο της νεωτερικότητας έχει πλέον ξεφτίσει. Η εμμονή στην χρήση του αποτελεί δείγμα τουλάχιστον ανευθυνότητας. Και ως προς αυτό, δεν χρειάζεται η προσφυγή στον Σερζ Λατούς ή σε άλλους υποστηρικτές της από-ανάπτυξης. Αρκούν μερικές αναφορές σε ορισμένες εξαιρετικές μελέτες, προσεκτικά ανοικτές στις βαθιές τάσεις των καιρών μας:
•Γιόζεφ Τρέινερ, «Η κατάρρευση των πολύπλοκων κοινωνιών» (1988): «Πέραν ενός σημείου, η πολυπλοκότητα δεν συμβάλλει στην επίλυση των προβλημάτων αλλά αποδεικνύεται άσκοπα δαπανηρή: αυξάνει την αποξένωση και την έλλειψη εμπιστοσύνης που φέρουν στο προσκήνιο την ευθραυστότητα του συστήματος και τα σημάδια της πιθανής του κατάρρευσης.»
•Ρόμπερτ Κοστάντσα (και συνεργάτες): «Σύμφωνα με μία γνήσια ανθρωποκεντρική προσέγγιση, οι φανατικοί του ΑΕΠ υποστηρίζουν ότι μόνο η ανθρώπινη δραστηριότητα παράγει οικονομική αξία. Αντίθετα, η έρευνα αποδεικνύει ότι τα οικοσυστήματα παρέχουν ετησίως έργο διπλάσιας αξίας του παγκόσμιου ΑΕΠ (περ. «Nature», Μάιος 1997). Το παραπάνω αποδεικνύει ότι, από μία καθαρά οικονομική οπτική, η φύση είναι πολλαπλά σπουδαιότερη της ανθρώπινης δραστηριότητας η οποία ενισχύεται επιπλέον από την τεχνο-επιστήμη… Η ανάπτυξη διαβρώνει συστηματικά το φυσικό κεφάλαιο, που συγκροτούν τα οικοσυστήματα, απειλώντας κατά συνέπεια το ίδιο το δίκτυο της ζωής.»
•Χέρμαν Ντάλυ, «Όταν η ανάπτυξη ζημιώνει» (περ. «Le Scienze», Νοέμβριος 2005): «Εάν θέλουμε, μπορούμε να αυξήσουμε περαιτέρω την παραγωγή αλλά η αύξηση «κοστίζει», τόσο σε πόρους όσο και σε ποιότητα ζωής, πολύ περισσότερο από την αξία του παραγόμενου προϊόντος. Η περαιτέρω αύξηση του ΑΕΠ δεν συνδράμει στην βελτίωση της ποιότητας ζωής αλλά στην καθήλωση ή και στην μείωση της. Στις πλέον προηγμένες χώρες η ανάπτυξη κρίνεται σήμερα αντι-οικονομική (βλ.ΗΠΑ), ή έχει φθάσει σε εμφανή όρια κρίσης.»

5. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η υπέρβαση της έννοιας του ΑΕΠ
Η «Οικονομία των οικοσυστημάτων και της βιοποικιλότητας» (2008) συντάχθηκε για λογαριασμό της Ευρωπαϊκής Επιτροπής από μία πολυπληθή ομάδα ειδικών διεθνούς εμβέλειας. Μία από τις διαπιστώσεις της μελέτης έγκειται στο ότι η «πυξίδα» του ΑΕΠ - ή της ανάπτυξης – είναι «αναχρονιστική όσο και ανακριβής», καθόσον δεν λαμβάνει υπόψη τις παράπλευρες επιπτώσεις της ανάπτυξης, όπως την μείωση της βιοποικιλότητας, την έκπτωση των οικοσυστημάτων, την κλιματική αλλαγή, την καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος, ή την χειροτέρευση των συνθηκών ζωής των κοινωνικών ομάδων που συνδέονται άμεσα με οικονομίες αυτό-παραγωγικού χαρακτήρα. Μέσω της διαπίστωσης της ουσιαστικής απόστασης μεταξύ ΑΕΠ και ποιότητας ζωής, η μελέτη ολοκληρώνεται με την πρόθεση ανεύρεσης μεθόδων «σε θέση να οδηγήσουν στην αντικατάσταση της αναχρονιστικής και ανακριβής κοινωνικής πυξίδας με μία νέα.»

6. Πέραν της αναπτυξιακής προσέγγισης
Αποτελεί πεποίθηση για τους περισσότερο «μυημένους» ότι η ανάπτυξη είναι πλέον αντι-οικολογική και αντι-οικονομική, ουσιαστικά ανεπίτρεπτη στα πλαίσια ενός κόσμου «γεμάτου». Από αυτή την πεποίθηση πηγάζει και η αγωνιώδης αναζήτηση νέων στυλ ζωής, με «μέτρο», επικεντρωμένων στην βιωσιμότητα, στην ενεργειακή εξοικονόμηση, στην ανακύκλωση, στην βιολογική γεωργία, ή σε εναλλακτικές μορφές ενέργειας, με λίγα λόγια σε ένα νέο πολιτιστικό παράδειγμα σε θέση να αναπροσανατολίσει τους θεσμούς και να οδηγήσει στην εποχή της «μετα-ανάπτυξης».
Ο οικονομολόγος Τζέβονς είχε ήδη αντιληφθεί τον 19ο αιώνα ότι η βελτιστοποίηση των βιομηχανικών διαδικασιών δεν συνεπάγεται την μείωση της ενέργειας και των αναλώσιμων που απαιτούν αλλά την αύξηση τους. Απλοποιώντας, μέσω ενός σύγχρονου παραδείγματος, η κατοχή ενός οικολογικού οχήματος δεν σημαίνει μείωση της χρήσης του. Το αντίθετο. Θα αυξηθεί η τάση χρήσης του, η διάνυση περισσότερων χιλιομέτρων κλπ., σύμφωνα με το φαινόμενο της αναπήδησης, όπως αποδεικνύουν και πρόσφατες έρευνες («Ο μύθος της αποδοτικότητας των πόρων», των Τζ.Πολιμένι, Κ.Μαγιούμι, Μ.Τζαμπιέτρο, Μπ.Αλκοτ).

7. Η αναγκαιότητα του νέου παραδείγματος.
Από πού πηγάζει και πως επεξεργάζεται
Το παράδοξο του Τζέβονς αποδεικνύει ότι δεν υπάρχουν γνήσια τεχνικές λύσεις και, ως εκ τούτου, επείγει η εγκατάλειψη της επικρατούσας αναπτυξιακής-καταναλωτικής προσέγγισης έτσι ώστε να υπάρξει κάποια ελπίδα μέλλοντος με όρους βιωσιμότητας. Χρειάζεται ένα νέο πολιτιστικό παράδειγμα ικανό να δημιουργήσει κουλτούρα, ένα νέο ορίζοντα με τον οποίο να μπορεί να ταυτιστεί κάθε υπεύθυνος πολίτης.
•Η παλαιοτεχνική αναπτυξιακή-καταναλωτική προσέγγιση θεμελιώνεται σε μία γνήσια ανθρωποκεντρική ηθική. Το νέο παράδειγμα αντίθετα απαιτεί μία διαφορετική ηθική, περισσότερο οικοκεντρική, καταλυτικά περιεκτική αναφορικά με τον κόσμο των οικοσυστημάτων.
•Η αναπτυξιακή, προσέγγιση απαιτεί μία «αλαζονική» επιστήμη, εργαλειακή στην διαίρεση, στην απομόνωση και στην χάλκευση, μία επιστήμη που αμελεί τις παράπλευρες επιπτώσεις. Το νέο παράδειγμα αντίθετα απαιτεί μία διακριτική, συνετή, επιστήμη, ευαίσθητη στις αλληλεξαρτήσεις ευρέως φάσματος και εξαιρετικά δεκτική ως προς τη φύση, μία επιστήμη σχεδόν οικο-συστημική ή ολιστική (Φ.Κάπρα).
•Η «επιθετική» νοοτροπία που υποθάλπει συνδέεται με την εξάπλωση, τον αυταρχισμό και την υπερβολή σε κάθε πεδίο – οικονομικό, τεχνολογικό, πολιτικό κ.λ.π. Το νέο παράδειγμα αντίθετα απαιτεί την διάβαση από την εποχή της υπερβολής σε εκείνη της αυτοσυγκράτησης και του «μέτρου» (Β.Σαχς), της αίσθησης της κλίμακας, της αρμονίας και του πλουραλισμού.
Εξέχοντα ποιοτικά χαρακτηριστικά των προσεγγίσεων της από-ανάπτυξης και της βαθιάς οικολογίας, τα παραπάνω στοιχεία συνδράμουν στην άρθρωση του νέου παραδείγματος με την συνέργεια της γνώσης που προσφέρουν δύο σημαντικές πηγές στοχασμού και σκέψης:
•Οι σύγχρονες οικο-συστημικές επιστήμες
•Η προ-νεωτεριστική και η νεωτεριστική φιλοσοφία, από τον Αριστοτέλη στον Ντ.Χιούμ και από τον τελευταίο στον Τζ.Ντιούι.

8. Οικο-αλφαβητισμός της κοινωνίας και των θεσμικών εκπροσώπων της στα πλαίσια της κουλτούρας της απανάπτυξης και της βαθιάς οικολογίας
Η αναπτυξιακή προσέγγιση είναι τόσο οπισθοδρομική όσο και ανελαστική, μη προσαρμοστική. Προβλέπεται κρίση; Υπάρχει ανεργία ή και φτώχεια; Παράγουμε μεγάλο όγκο απορριμμάτων; Η απάντηση είναι πάντα η ίδια: περισσότερη «ανάπτυξη», μεγαλύτερο ΑΕΠ, περισσότερα μεγάλα έργα. Πολιτικοί και πολιτευτές, δημόσιοι λειτουργοί και μίντια επαναλαμβάνουν μονότονα το αυτό τροπάριο, εν μέρει επειδή συμβιβασμένοι με το αναπτυξιακό σύστημα, εν μέρει από άγνοια και εν μέρει λόγω αδράνειας. Και οι πολίτες, αλλοτριωμένοι από τον καταναλωτισμό και από την κοινωνία του θεάματος (Ντεμπόρ), πολιτισμικά άοπλοι και ανίκανοι να απαιτήσουν άμεσα την συμμετοχική δημοκρατία, ακολουθούν τυφλά.
Σε αυτό το ζοφερό περιβάλλον αναλφαβητισμού - οικολογικού, πολιτισμικού και ηθικού – η πλέον επείγουσα υποχρέωση είναι αυτή που υπέδειξε πριν από καιρό ο Φρίτζοφ Κάπρα: οικο-αλφαβητισμός της κοινωνίας και των θεσμικών της εκπροσώπων με στόχο την υπέρβαση της αναπτυξιακής προσέγγισης και την προώθηση ενός διαφορετικού παραδείγματος που θα συσχετίζει τις πλέον προχωρημένες τάσεις της κουλτούρας και της επιστήμης με την μεγάλη κληρονομιά γνώσης που διαφυλάσσει το παρελθόν μας. Και ως προς αυτό, οι υποστηρικτές της απo-ανάπτυξης, της οικο-φιλοσοφίας και της βαθιάς οικολογίας οφείλουν να αποτελέσουν τους σκαπανείς μιας πραγματικής πολιτιστικής επανάστασης την οποία έχουμε επείγουσα ανάγκη.

Οι Γερμανοί αμφιβάλλουν για τον καπιταλισμό

To 61% των Γερμανών δεν πιστεύει πλέον ότι «η ολοένα και μεγαλύτερη οικονομική ανάπτυξη αυξάνει και την ποιότητα ζωής τους», σύμφωνα με έρευνα του Ινστιτούτου Δημοσκοπήσεων Emnid για λογαριασμό του Ιδρύματος Bertelsmann στη Γερμανία.
Όπως αναφέρει η εφημερίδα Die Zeit, η οικονομική κρίση προβλημάτισε τους Γερμανούς οι οποίοι βλέπουν περισσότερο με κριτικό μάτι το ζήτημα της ανάπτυξης, βάσει του καπιταλιστικού προτύπου. Μόνο το 1/3 των Γερμανών πιστεύει στην ικανότητα αυτορύθμισης της αγοράς, ενώ το 88% των ερωτηθέντων θεωρεί ότι το ισχύον σύστημα δεν λαμβάνει επαρκώς υπόψη ούτε «την προστασία του περιβάλλοντος» ούτε την «προσεκτική χρήση των πρώτων υλών» ή «την κοινωνική ισορροπία».
Ως εκ τούτου, η πλειοψηφία των Γερμανών αξιώνει μια «νέα οικονομική τάξη» και εμπιστεύεται πολύ λίγο την ικανότητα αντίδρασης και αντοχής σε κρίσεις των οικονομικών συστημάτων, τα οποία ακολουθούν μόνο τους κανόνες της αγοράς.

Βαθειά ύφεση

1) Ολίσθηση σε βαθιά ύφεση, η οποία αναζωπυρώνει την ανησυχία ότι ενδεχόμενη αποτυχία του προγράμματος εξυγίανσης θα μπορούσε να προκαλέσει νέο κύμα πανικού στις χρηματαγορές, διαπιστώνει για την Ελλάδα αφιέρωμα της γερμανικής οικονομικής εφημερίδας, Handelsblatt.
Παρά τους πρόσφατους επαίνους από την ΕΕ και το ΔΝΤ για τις επιτυχίες της χώρας στην εφαρμογή του προγράμματος εξυγίανσης των δημοσιονομικών της, οι πολίτες αισθάνονται σταδιακά ότι η χώρα ολισθαίνει σε βαθιά ύφεση, γράφεται χαρακτηριστικά, και επισημαίνεται πως το κλειδί της επιτυχίας του ελληνικού προγράμματος εξυγίανσης βρίσκεται στην αειφόρο ανάπτυξη της οικονομίας μέσω διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων.
«Τον Ιούλιο τα έσοδα ήταν 7% λιγότερα από το περασμένο έτος. Η Αθήνα εισέπραξε μεν συνολικά 4,1% περισσότερους φόρους κατά τους πρώτους επτά μήνες του έτους, αλλά οι στόχοι, που είχαν τεθεί, ήταν υψηλότεροι. Ο Παπακωνσταντίνου υποσχέθηκε στο ΔΝΤ και στην ΕΕ πρόσθετα έσοδα ύψους 13,7% για το 2010, ως αντάλλαγμα για το πακέτο διάσωσης δισεκατομμυρίων. Θα είναι δύσκολο να εισπράξει τα χρήματα αυτά μόνο από τους φοροφυγάδες», αναφέρει ανάμεσα σε άλλα η Handelsblatt.
«Μαγαζιά κλείνουν, εργοτάξια μένουν ανεκμετάλλευτα, επιχειρήσεις απολύουν εργαζόμενους. Και οι χρηματαγορές περιμένουν με καχυποψία ενδεχόμενα ολισθήματα (...) Με δεδομένο ότι το ΑΕΠ σημείωσε πτώση κατά 3,5% ήδη στο 2ο τρίμηνο, οικονομολόγοι περιμένουν για το 2ο εξάμηνο μείωση σε ποσοστό περίπου -5%. Ο σύνδεσμος Λιανικού Εμπορίου υπολογίζει ότι μέχρι το τέλος του 2010 θα υπάρξουν ακόμη 100.000 χρεοκοπίες. Ήδη τώρα 1 στους 3 νέους δεν έχει εργασία. Για το φθινόπωρο ο Σύνδεσμος Εργατών Ελλάδας (ΓΣΕΕ) αναμένει κύμα μαζικών απολύσεων και αύξηση του ποσοστού των ανέργων στο 20%».

2) Με υπέρτιτλο «Κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας» και τίτλο «Πρώτα ύφεση, μετά έκρηξη», υπογράφει το ρεπορτάζ της στην ιστοσελίδα του Spiegel, η Corinna Jessen, στο οποίο περιγράφει την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας, μετά τα μέτρα της Κυβέρνησης.
Αναφέρει πως τα καταστήματα βάζουν μαζικά λουκέτο και πως η ανεργία σκαρφαλώνει σε περιοχές μέχρι και στο 70%... «Στην Ελλάδα μόλις τώρα γίνεται ορατό το μέγεθος της κρίσης. Το κυβερνητικό πακέτο δραστικών μέτρων λιτότητας βυθίζει την οικονομία σε ύφεση. Ακόμη και συνετοί οικογενειάρχες απειλούν με εξέγερση».
Το πρόβλημα είναι ότι πλέον η λιτότητα επηρεάζει το σύνολο της οικονομικής ζωής, η κατανάλωση καταποντίζεται και ο αριθμός των χρεοκοπιών και των ανέργων αυξάνεται. «Στην ελληνική κοινωνία σιγοβράζει ένα μείγμα φόβου, έλλειψης προοπτικών και οργής».
«Στο Πέραμα η ανεργία φτάνει στο 60 έως 70%, όπως δείχνουν τα αποτελέσματα μελέτης του Παν/μίου Πειραιά. 77% των ελλήνων εφοπλιστών δηλώνουν μεν ευχαριστημένοι με την ποιότητα των εργασιών στο Πέραμα, ωστόσο προτιμούν να στέλνουν τα πλοία τους για επισκευές στην Τουρκία, στην Κορέα και στην Κίνα, λόγω μικρότερου κόστους, λιγότερης γραφειοκρατίας και έλλειψης απεργιών».
«Η παρακμή των ναυπηγείων είναι ένα παράδειγμα για τη μειωμένη ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, όμως κανένας κλάδος, όσον αφορά την παραγωγικότητα δεν μπορεί να ‘σταθεί’ στον διεθνή ανταγωνισμό».
Στο ρεπορτάζ παρουσιάζονται ορισμένα οικονομικά στοιχεία από την ελληνική πραγματικότητα, όπως η ύφεση που προβλέπεται να αγγίξει το 4%, οι περικοπές των μισθών και των συντάξεων, αλλά και η αύξηση των φόρων που επηρεάζει ακόμη περισσότερο τα εισοδήματα των πολιτών και η ανεργία που «υπολογίζεται πως θα φτάσει στο 12,5% και το 2011 στο 14,3%».
«Η κατανάλωση μειώθηκε δραστικά και αυτό για μια χώρα, όπου το ΑΕΠ εξαρτάται κατά 70% από την ιδιωτική κατανάλωση, σημαίνει καταστροφή, ολόκληρη η χώρα είναι βυθισμένη σε ύφεση. Πουθενά δεν διαφαίνεται διέξοδος. Αλλά το χειρότερο είναι ότι σχεδόν κανείς δεν ελπίζει ότι θα έλθουν καλύτερες μέρες».

ΕΚΡΑΞΑΝ ΑΓΡΙΑ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΑΚΗ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟ


Παριανός, έστειλε σε διάφορες ιστοσελίδες την παρακάτω πληροφορία:

"Παιδιά γράψτε κάτι για το κράξιμο που έφαγε ο Παπανδρέου στην Πάρο λίγες μέρες πριν, γιατί έχω γυρίσει όλα τα σάιτς και μπλογκς, τό'χω στείλει παντού αλλά κανείς δεν το βάζει!
Είμασταν παρόντες με τη γυναίκα μου σε ταβέρνα του νησιού ένα βράδυ, όταν εμφανίστηκε ο Γιώργος με τη γυναίκα του,την ασφάλειά του και μερικούς τοπικούς παράγοντες της Πάρου.

Μόλις τον αντιλήφθηκε ο κόσμος-στην πλειοψηφία του νεολαία-άρχισε ένα παρατεταμένο "ΟΥΟΥΟΥ" εν χορώ,ενώ εκτοξεύονταν απίστευτες βρισιές που ούτε λέγονται ούτε γράφονται!

Κάποιοι πήγαν να τον πλησιάσουν, αλλά τον φυγάδευσαν αμέσως οι άνδρες ασφαλείας του κι έφυγαν άρον-άρον! Το περιστατικό είναι 100% αληθινό και συζητιέται πάρα πολύ στην Πάρο,με την έκδηλη και οργισμένη απορία "γιατί κανείς δεν μιλάει" γι'αυτό!

Γράψτε λοιπόν σας παρακαλώ, για να μάθει ο κόσμος πως εμείς οι Παριανοί ούτε μπάνια κάναμε μαζί με τον Παπανδρέου,ούτε τον καλωσορίζαμε όπως λένε στα κανάλια. Αντίθετα,τα άκουσε για τα καλά!"

Σάββατο 21 Αυγούστου 2010

Η κλιματική ανασφάλεια

Στην Αυγή:

Του ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ ΚΑΡΑΤΡΑΝΤΟΥ*

Όταν στα μέσα της δεκαετίας του ʼ90 οι προγνώσεις για τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής τις ερχόμενες δεκαετίες μιλούσαν για ακραία καιρικά φαινόμενα, για ερημοποίηση, για εξαφάνιση των φυσικών πόρων, για αύξηση της στάθμης της θαλάσσης, για μεγάλες πυρκαγιές, για τη διάδοση των πανδημιών, για κατολισθήσεις και πλημμύρες, πολλοί μιλούσαν για αναπόδεικτες θεωρητικές κατασκευές.
Και όμως η Ελλάδα του 2007 και του 2009 δεν είναι μακριά. Και αν τότε πολλοί, ακόμη και για μικροπολιτικούς και εκλογικούς λόγους, έσπευσαν να αποδώσουν αβασάνιστα τη σφοδρότητα των πυρκαγιών στην ανικανότητα της κρατικής μηχανής, η οποία βέβαια είναι απολύτως αποδεδειγμένη, βρίσκονται σήμερα αντιμέτωποι με τους χιλιάδες νεκρούς στη Ρωσία. Βρίσκονται σήμερα αντιμέτωποι με το τοξικό νέφος, το οποίο περνά τα σύνορα και κάνει σε όλους κατανοητό τι σημαίνει διασυνοριακή απειλή χωρίς στρατεύματα.
Οι πυρκαγιές στη Ρωσία μπορούν να συγκριθούν μόνο με την καταστροφή και τις δραματικές επιπτώσεις του ατυχήματος στο Τσερνομπίλ. Την ίδια ώρα όμως από το φλεγόμενο μέτωπο της Ρωσίας μετακινούμαστε στις πλημμύρες της Κεντρικής Ευρώπης: Γερμανία, Τσεχία, Πολωνία βίωσαν το ακραίο αυτό καιρικό φαινόμενο μέσα στην κορύφωση της καλοκαιρινής περιόδου. Με πολλούς επιστήμονες να κάνουν λόγο ακόμη για εμφάνιση «μουσώνων» στην Ευρώπη.
Στο Πακιστάν, την Ινδία και την Κίνα οι κατολισθήσεις επηρεάζουν εκατομμύρια ανθρώπους και ωθούν σε μετακίνηση πολλούς, την ίδια ώρα που η άνοδος της στάθμης της θαλάσσης στο Μπαγκλαντές φέρνει τους πρώτους περιβαλλοντικούς πρόσφυγες στα σταυροδρόμια της Ασίας μία δεκαετία πριν από τις προβλέψεις των διεθνών οργανισμών. Ενώ η αποκόλληση του τεράστιου παγόβουνου από τους παγετώνες της Αλάσκας έφερε ξανά στο προσκήνιο ένα από τα πλέον εμφατικά σημάδια της κλιματικής αλλαγής, το λιώσιμο των πάγων.
Η σειρά αυτή των γεγονότων αλλάζει δραματικά και ριζικά τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε την έννοια της ασφάλειας. Για την ακρίβεια μας βοηθούν να ερμηνεύσουμε χωρίς παρωπίδες το παραδοσιακό ρητό: «Ασφάλεια παντού, ασφάλεια για όλους».
Η κλιματική αλλαγή είναι η μεγαλύτερη πρόκληση ασφάλειας του σήμερα. Καθιστά σαφές ότι ο απειλούμενος δεν είναι μία αφαιρετική κατασκευή όπως το κράτος, αλλά η ίδια η υλική ζωή των ιδιωτών. Δημιουργεί φυσικές καταστροφές με μεγαλύτερη ένταση από ό,τι έχουμε δει, ως σήμερα, πράγμα που απέδειξαν περίτρανα οι πυρκαγιές στη Ρωσία. Η άμεση συνέπεια των καταστροφών αυτών είναι η δημιουργία πολιτικής και κοινωνικής αστάθειας, ενώ παράλληλα γίνεται σαφές ότι μία χώρα αδυνατεί να αντιμετωπίσει από μόνη της τις περιβαλλοντικές κρίσεις.
Οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής είναι ένα δυναμικό ζήτημα ασφάλειας. Το οποίο δεν μπορεί να περιοριστεί στην απλουστευμένη λογική ότι μπορεί να προκαλέσει ένοπλες συγκρούσεις. Δεν εμφανίζει συνέπεια τρόπου, χρόνου και τόπου όπως οι παραδοσιακές απειλές. Πρόκειται για μία απειλή διαφορετικού τύπου, που μπορεί να συγκριθεί μόνο με αυτή του πυρηνικού πολέμου. Μία απειλή με διαφορετικό κριτήριο μεγέθους των επιδράσεων, με πολύ δύσκολη αναστρεψιμότητα, αδυναμία στενής διαχείρισης και δαιδαλώδη πολυπλοκότητα.
Όταν στο τέλος της δεκαετίας του ʼ90 ο ΟΑΣΕ έκανε μία κατηγοριοποίηση των περιβαλλοντικών αλλαγών που επηρεάζουν την ασφάλεια, διαχώρισε τις φυσικές καταστροφές από τις μακροπρόθεσμες περιβαλλοντικές αλλαγές, όπως είναι πρώτιστα η κλιματική αλλαγή. Σήμερα όμως, η κλιματική ανασφάλεια είναι ο συνδυασμός αυτών των δύο τύπων περιβαλλοντικών αλλαγών. Η μακροπρόθεσμη διαδικασία αλλαγής του κλίματος λειτουργεί παράλληλα, όπως αυτό επιβεβαιώνεται και από τις υψηλότερες μέσες θερμοκρασίες τα τελευταία 150 χρόνια, με το έκτακτο των φυσικών καταστροφών, με αποτέλεσμα να τις επιδεινώνει και να τις κάνει συχνότερες.
Τα κράτη αδυνατούν να απαντήσουν μεμονωμένα σε αυτές τις προκλήσεις. Αδυνατούν όχι μόνο γιατί έχουν πρόβλημα στον ιστό της πολιτικής τους προστασίας, όπως μπορεί κανείς να εξακριβώσει και από την περίπτωση της Ελλάδας, αλλά και γιατί η κλιματική αλλαγή έχει μετατρέψει και την ίδια την έννοια της πολιτικής προστασίας.
Είναι απαραίτητο να κατανοήσουμε το συντομότερο δυνατόν την κλιματική ανασφάλεια. Η οποία καλεί για συλλογικές δράσεις και λύσεις. Τα κράτη θα πρέπει να προωθήσουν σε υπερεθνικό επίπεδο τη λύση, την αναστροφή δηλαδή της κλιματικής αλλαγής, και παράλληλα να αξιολογήσουν και να προσαρμόσουν τους μηχανισμούς πολιτικής προστασίας και αντιμετώπισης των φυσικών καταστροφών στα νέα δεδομένα που επιφέρει η αλλαγή του καιρού.
* Ο Τριαντάφυλλος Καρατράντος είναι υποψήφιος διδάκτωρ στην Περιβαλλοντική Ασφάλεια και στην Ευρωπαϊκή Ηγεσία

Τετάρτη 18 Αυγούστου 2010

Κάτω τα χέρια από τη Mητέρα Γη!

Έλαβα με μαίηλ:

Σταματήστε τη γεωμηχανική: ο πλανήτης- το σπίτι μας - δεν είναι πεδίο ανεύθυνων πειραματισμών

Οι βιομηχανικές κοινωνίες έχουν δημιουργήσει πρωτοφανείς οικολογικές κρίσεις: κλιματική αλλαγή, εξάντληση υδατικών αποθεμάτων, συσσώρευση τοξινών, κατάρρευση οικοσυστημάτων και επιτάχυνση της απώλειας ειδών. Η υπέρβαση των φυσικών ορίων με στόχο τις ιδιωτικές απολαβές έχει υπονομεύσει την ακεραιότητα και επιβίωση του ζωντανού πλανήτη, της Μητέρας Γης. Ο τρόπος ζωής μας επί της γης δεν είναι πλέον βιώσιμος. Η κοινή λογική λέει ότι πρέπει να δράσουμε άμεσα ώστε να κτιστεί ένας πιο δίκαιος πολιτισμός που θα «πατά» πιο ελαφρά επάνω στη γη.


Μια κακή ιδέα που… έφθασε η ώρα της
Όμως η κοινή λογική δεν είναι η μόνος παράγων που μετρά. Μια ομάδα επιστημόνων, εταιριών και δεξαμενών σκέψης με δυνατότητα επιρροής, υποστηριγμένοι από μερικές κυβερνήσεις που έχουν το μεγαλύτερο κλιματικό χρέος, προτείνουν ένα διαφορετικό δρόμο για την έξοδο από αυτήν την κρίση: ένα Σχέδιο Β. Αντί να αλλάξουν τις βλαπτικές συνήθειες παραγωγής και κατανάλωσης θέλουν να κάνουν «μηχανολογική αναδιάρθρωση» του πλανήτη ώστε υποτίθεται να μπορεί να αντέξει τις «επιθέσεις» της βιομηχανικής κοινωνίας. Οι προτάσεις τους για «διευθέτηση» της κλιματικής αλλαγής κυμαίνονται από την αλλαγή της χημείας των ωκεανών μέχρι την επιμόλυνση της άνω ατμόσφαιρας με θειούχα σωματίδια.
---------------
«Εάν μπορούσαμε να βρούμε μια γεωμηχανική λύση σε αυτό το πρόβλημα, τότε δεν θα ήταν αναγκαία η Κοπεγχάγη. Θα μπορούσαμε να συνεχίζαμε να πετάμε με τα αεροπλάνα μας και να οδηγούμε τα αυτοκίνητά μας»

Richard Branson, δισεκατομμυριούχος, πρόεδρος της Virgin group
----------------------------

Οι προτάσεις για μεγάλης κλίμακας επεμβάσεις στα συστήματα του πλανήτη, είναι γνωστές ως «γεωμηχανική». Εξετάζονται σοβαρά ως δυνητικές λύσεις από πολιτικούς στις ΗΠΑ και τη Βρετανία. Η βρετανική ακαδημία επιστημών και οι σύμμαχοί της στη βιομηχανία προτείνουν περισσότερες επενδύσεις σε αυτόν τον τομέα. Με το θέμα ασχολούνται μερικοί από τους πλουσιότερους ανθρώπους του πλανήτη (π.χ. ο Richard Branson, ο Bill Gates) και ορισμένες από τις πιο ισχυρές εταιρίες (πχ. Shell, Boeing).

Δεν έχουμε κανένα λόγο να πιστεύουμε ότι μια μικρή ομάδα ανθρώπων από βιομηχανικές χώρες θα κάνει μηχανικές επεμβάσεις στον πλανήτη με ακεραιότητα ή ευφυία, ή ότι θα λάβει υπόψη τα δικαιώματα των ευπαθών λαών. Οι ίδιοι αναγνωρίζουν ότι αυτά τα σχέδια έχουν τεράστια ρίσκα και είναι έτοιμοι να «τζογάρουν».

Παγκόσμια πειράματα: δεν υπάρχει εναλλακτικός πλανήτης
Τον Μάρτιο 2010, 175 αυτοεπιλεγμένοι εμπειρογνώμονες συναντήθηκαν στο Ασιλομάρ της Καλιφόρνιας για να συζητήσουν πως θα διεξάγουν ελεγχόμενα πειράματα γεωμηχανικής- όχι με προσομοίωση σε υπολογιστή, αλλά στον πραγματικό κόσμο. Αν και παρουσιάσθηκε ως διεθνές συνέδριο, μόνον 14 χώρες εκπροσωπήθηκαν! Στις συζητήσεις έλαβαν μέρος εταιρίες γεωμηχανικής όπως η Climos inc. η οποία ασχολείται με τη «γονιμοπολιηση» ωκεανών και ελπίζει να έχει κέρδη από τη ρίψη σιδήρου στις θάλασσες. Ορισμένες κυβερνήσεις ήδη χρηματοδοτούν επενδύσεις γεωμηχανικής και αυτές οι επενδύσεις αναμένονται να αυξηθούν αν δεν τις σταματήσουμε.

Δεν υπάρχει δυνατότητα «ελεγχόμενων πειραμάτων» στα συστήματα της μοναδικής Μητέρας-Γης. Τα πειράματα γεωμηχανικής που θα έδιναν τις πληροφορίες που αναζητούν οι συγκεκριμένοι επιστήμονες ήδη περνούν το όριο της εκ παραδρομής σοβαρής αναστάτωσης των πλανητικών συστημάτων προς τη σκόπιμη αλλοίωση. Η επιμόλυνση που πάντοτε εθεωρείτο πρόβλημα, τώρα προβάλλεται ως δήθεν λύση.

Κατά τη διάρκεια των δοκιμών για τις προτεινόμενες τεχνολογίες η ανθρωπότητα (και οι άλλοι ζωντανοί οργανισμοί) θα μεταβληθούν σε πειραματόζωα χωρίς να έχουν δώσει τη συναίνεσή τους. Για παράδειγμα, η εκτόξευση θειούχων ουσιών στην στρατόσφαιρα πιθανόν να δρόσιζε τη γη, αλλά ταυτόχρονα, θα αναστάτωνε τους μουσώνες και έτσι θα απειλούσε τις πηγές τροφής και νερού στις οποίες βασίζεται πληθυσμός 2 δισεκατομμυρίων ανθρώπων.

Δεν αντέχουμε τέτοια πειράματα στο μοναδικό σπίτι μας τον πλανήτη Γη.

Σήκωσε το χέρι σου για να υπερασπίσεις τη Μητέρα Γη!


Τα δυο τελευταία χρόνια, οι γεωμηχανικοί έχουν δημιουργήσει μια ψευδαίσθηση συναίνεσης ότι δήθεν πρέπει να προχωρήσουμε με «έρευνα» η οποία απαραίτητα περιλαμβάνει και πειραματισμούς. Αυτή η συναίνεση είναι μύθος. Η πλειοψηφία των λαών του κόσμου και των κυβερνήσεων δεν γνωρίζουν τι είναι η γεωμηχανική, κανείς δεν ζήτησε τη γνώμη τους και δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν από μια έμμονη τεχνολογική ιδέα που θα καθυστερήσει την από καιρό αναμενόμενη μείωση των εκπομπών (αερίων θερμοκηπίου) από τις ίδιες χώρες που έφεραν την κλιματική κρίση. Δεν υπάρχει ιστορικό παράδειγμα κατά το οποίο οι πλούσιες και παντοδύναμες κυβερνήσεις ή εταιρίες, να έχουν εισάγει νέα τεχνολογία που δεν αύξησε τη δύναμή και τα προνόμιά τους.

Γιατί είναι η Γεωμηχανική τόσο Επικίνδυνη;

Μεγάλη κλίμακα: Για να έχει μια γεωμηχανική τεχνολογία επίδραση στο κλίμα πρέπει να αναπτυχθεί σε μαζική κλίμακα, με αποτέλεσμα οι απρόβλεπτες επιπτώσεις να είναι επίσης μεγάλης κλίμακας και μη αντιστρέψιμες, ειδικά στον Νότο του πλανήτη.

Αναξιοπιστία: Η γεωμηχανική ανακατεύεται με πλανητικά συστήματα για τα οποία οι γνώσεις μας είναι ελλιπείς, όπως πχ η οικολογία των ωκεανών. Οι επεμβάσεις μπορεί να πάνε στραβά λόγω μηχανικής βλάβης, ανθρώπινου λάθους, ανεπαρκούς γνώσης, φυσικών φαινομένων (όπως οι εκρήξεις ηφαιστείων), μη δυνατότητα αντιστρεψιμότητας ή αποτυχίες χρηματοδότησης.

Η τέλεια δικαιολογία: Η γεωμηχανική εμφανίζεται να δίνει στις βόρειες κυβερνήσεις και τη βιομηχανία την επιλογή να μη μειώσουν τις εκπομπές αερίων θερμοκηπίου και τους απομακρύνει ακόμα περισσότερο από την αναγνώριση του κλιματικού τους χρέους.

Ανισότητα: Οι κυβερνήσεις του ΟΟΣΑ και οι εταιρίες – που αρνούμενες την αναγνώριση του προβλήματος της κλιματικής αλλαγής, υπεκφεύγουν για δεκαετίες- είναι εκείνες που έχουν τα χρήματα και την τεχνολογία να υλοποιήσουν αυτό το τζόγο με τον πλανήτη- το σπίτι μας.

Μονομέρεια: Αρκετές από τις προτεινόμενες τεχνολογίες γεωμηχανικής έχουν προσιτές από οικονομική άποψη εφαρμογές και μέσα στην ερχόμενη δεκαετία η τεχνολογική πρόσβαση θα είναι εφικτή για ορισμένα άτομα, εταιρίες ή χώρες. Απαιτούνται επειγόντως διεθνείς μηχανισμοί που θα εμποδίζουν τις μονομερείς επεμβάσεις (ή τη μονομερή τροποποίηση) στα συστήματα του πλανήτη.

Παραβίαση συνθηκών: Πολλές τεχνολογίες γεωμηχανικής έχουν δυνατότητα στρατιωτικών εφαρμογών και θα παραβίαζαν την Συνθήκη του ΟΗΕ περί τροποποίησης του κλίματος (1978). Επίσης μεταξύ άλλων θα παραβίαζαν συνθήκες που προστατεύουν τους ωκεανούς, τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη βιοποικιλότητα οι οποίες περιλαμβάνουν όρους που πρέπει να είναι σεβαστοί.

Εμπορευματοποίηση του κλίματος: Ο ανταγωνισμός είναι ήδη μεγάλος στα γραφεία κατοχύρωσης ευρεσιτεχνιών, μεταξύ αυτών που πιστεύουν ότι έχουν βρει πλανητική διέξοδο για την κλιματική κρίση. Η προοπτική ιδιωτικού μονοπωλίου επί του «δικαιώματος» τροποποίησης του κλίματος είναι εφιαλτική.

Κερδοσκοπία επί του άνθρακα: Μερικοί γεωμηχανικοί, συμπεριλαμβανομένων αυτών που προωθούν τη γονιμοποίηση των ωκεανών και την παγίδευση του άνθρακα έχουν ήδη προσπαθήσει να αποκτήσουν κέρδη από το εμπόριο δικαιωμάτων ρύπανσης, προτείνοντας μη αξιόπιστες τεχνολογίες ως αντιστάθμισμα.

Ενωθείτε μαζί μας ενάντια στη γεωμηχανική
• Λέμε στους γεωμηχανικούς: Κάτω τα χέρια από τη Μητέρα ΓΗ!
• Λέμε στις κυβερνήσεις: Aπαγόρευση των γεωμηχανικών πειραμάτων σε εθνικό επίπεδο και σε επίπεδο ΟΗΕ
• Καλούμε τους λαούς και την κοινωνία των πολιτών να αναγνωρίσει ότι η Μητέρα Γη είναι το κοινό μας σπίτι, η ακεραιότητα του οποίου δεν πρέπει ποτέ να παραβιάζεται από πειραματισμούς και εφαρμογές γεωμηχανικής.

Οι αλλαγές που χρειαζόμαστε είναι κοινωνικές οικονομικές και πολιτικές. Η γεωμηχανική είναι ένας επικίνδυνος αντιπερισπασμός.

Περισσότερες πληροφορίες: www.etcgroup.org
Στείλτε μήνυμα υποστήριξης των αιτημάτων στο join@handsoffmotherearth.org
Δείτε τι μπορείτε να κάνετε στο: www.handsoffmotherearth.org

Τα ακραία καιρικά φαινόμενα είναι ανθρώπινα έργα


Από το http://www.biozo.gr/node/327

Η φύση άρχισε να εκδικείται το θρασύ πλάσμα που τη σημάδεψε με τα αδύναμα όπλα του και τόλμησε να την πληγώσει για να κερδίσει χρήματα.
Κάθε λεπτό που περνά είναι μια χαμένη ευκαιρία μεταμέλειας για μια σειρά κακών έργων που αντί να μας αποφέρουν κέρδη, θα μας κοστίσουν πολύ ακριβά. Ίσως ίσως και την ίδια μας την ύπαρξη. Ήρθε η ώρα να σκεφτούμε πιο συνολικά το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο πολιτισμός μας: την καταστροφή του φυσικού μας περιβάλλοντος και την υπερεξάντληση των φυσικών πόρων και όχι μόνο σε επίπεδο ενέργειας.
Οι φονικές καταστροφές εντείνουν τις ανησυχίες για το μέλλον, δυναμώνοντας την επιχειρηματολογία ότι όσα δραματικά συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια αποτελούν απόδειξη της ραγδαίας αλλαγής στο κλίμα και στο περιβάλλον.
Όπως διαπιστώνουν οι επιστήμονες, ένα ακόμα σαφές αποτύπωμα της κλιματικής αλλαγής στη χώρα μας, που διανύει ένα ιδιαίτερα υγρό και θερμό καλοκαίρι, είναι ότι χάθηκαν τα μελτέμια που συντρόφευαν τα καλοκαίρια μας. Απουσία των δροσερών μελτεμιών... βασιλεύει η κουφόβραση, ενώ η υγρασία φτάνει σε πρωτοφανή ποσοστά. Στην Ελλάδα οι ειδικοί διαπίστωσαν αύξηση των τιμών υγρασίας, που τον Ιούλιο και τον Αύγουστο έφτασε μέχρι και 95%, με ταυτόχρονη μείωση των μελτεμιών. Αυτό είχε σαν συνέπεια θερμές και υγρές αέριες μάζες από τον Νότο να καταλάβουν τον ελλαδικό χώρο. Το γεγονός αυτό θεωρείται και σαφής απόρροια του καύσωνα στη Ρωσία, αφού φέτος δεν σχηματίστηκαν στη νότια Ρωσία, οι βαρομετρικές συνθήκες που προκαλούν τα μελτέμια.
Οι επιστήμονες χαρακτηρίζουν τα καιρικά φαινόμενα «χαοτικά» από τη φύση τους, τονίζουν όμως ότι πίσω από την πολύ πιο συχνή και έντονη εκδήλωση αυτών των ακραίων καιρικών φαινομένων υπάρχει το ανθρώπινο χέρι. Η υπερθέρμανση του πλανήτη είναι γεγονός. Η τελευταία δεκαετία είναι η πιο θερμή και το επτάμηνο του 2010 (Ιανουάριος - Ιούλιος) το πιο «καυτό» από τότε που υπάρχουν καταγραφές.
Οι προβλέψεις για τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής και στην Ελλάδα είναι πολύ ανησυχητικές. Σε σχετικά ήπια σενάρια προβλέπεται ότι στα μέσα του αιώνα η Αττική θα μπορεί να καλύψει μόνο το 50% των αναγκών της από τους υπάρχοντες πόρους.
Τα πιο ανησυχητικά νέα ωστόσο για το περιβάλλον και το κλίμα δεν έρχονται τόσο από το μέτωπο των καιρικών φαινομένων, αλλά από το πεδίο της πολιτικής. Η πρόσφατη συνάντηση στη Βόννη, στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων του ΟΗΕ για τη μετά Κιότο συμφωνία, έληξε χωρίς το παραμικρό θετικό βήμα. Η Γερουσία των ΗΠΑ δεν ανάβει το «πράσινο φως» στο (μετριοπαθές) νομοσχέδιο της προεδρίας Ομπάμα για την κλιματική αλλαγή, ενώ ακόμα και εάν υλοποιηθούν οι άτυπες υποχρεώσεις που ανέλαβαν τα κράτη στο «φιάσκο» της Κοπεγχάγης, η θερμοκρασία της Γης θα ανέβει κατά τρεις βαθμούς Κελσίου, ξεπερνώντας το «όριο ασφαλείας» των δύο βαθμών, που έχει θέσει ο ΟΗΕ.
Η φετινή τραγωδία της Ρωσίας αποκαλύπτει και πόσο επιφανειακές είναι ορισμένες προσεγγίσεις. Μέχρι να υπογράψει το 2005, ύστερα από τρίχρονη καθυστέρηση, η Μόσχα το Πρωτόκολλο του Κιότο, Ρώσοι και άλλοι επιστήμονες έλεγαν ότι η Ρωσία μπορεί να... ωφεληθεί από την αλλαγή του κλίματος, γιατί θα αυξηθούν οι καλλιεργήσιμες εκτάσεις κ.λπ. η ζωή όμως δεν τους δικαίωσε. Το φαινόμενο της υπερθέρμανσης του πλανήτη ευθύνεται εν μέρει για τον καύσωνα που πλήττει τη Ρωσία και τροφοδοτεί τις τεράστιες πυρκαγιές που κατέστρεψαν εκατομμύρια στρέμματα παρθένων δασών. Ο ρωσικός καύσωνας σχετίζεται με επίμονη αλληλουχία θερμών αέριων μαζών από τις θερμές στέπες στα νότια και ανατολικά.
Οι ανωμαλίες στην κυκλοφορία των αέριων μαζών τείνουν να δημιουργούν σπάνια κλιματικά φαινόμενα: τη στιγμή που η ζέστη είναι ασφυκτική στη δυτική Ρωσία, τμήματα της Σιβηρίας είναι πιο ψυχρά από ό,τι συνήθως, καθώς η ζέστη της Ρωσίας αντλεί ψυχρές αέριες μάζες από την Αρκτική προς τη Σιβηρία. Την ίδια στιγμή, το φαινόμενο οδήγησε στο να σπάσουν ορισμένα παλιά ρεκόρ, όπως η ανώτατη ημερήσια θερμοκρασία στη Μόσχα. Οι θερμοκρασίες–ρεκόρ, που συχνά υπερβαίνουν τους 38 βαθμούς Κελσίου, απειλούν να καταστούν συχνό φαινόμενο μέσα στα ερχόμενα χρόνια, ενώ δεν μπορεί να αποκλειστεί και η καταγραφή ακόμη υψηλότερων θερμοκρασιών στο μέλλον.

Να δω τι θα τα κάνετε τα λεφτά…



Από το http://antistachef.wordpress.com/2010/08/16/1-58/
Αν κάποιος/α έκανε ζάπινγκ το τελευταίο διάστημα, θα διαπίστωνε ότι για την Ευρώπη την ειδησεογραφία απασχολούσαν τέσσερα μεγάλα αντιφατικά θέματα. Τα πανευρωπαϊκά πρωταθλήματα στίβου και κολύμβησης, οι φωτιές στη Μόσχα και οι πλημμύρες στην κεντρική Ευρώπη. Αν κανείς συνθέσει την ευρώ-αφασία η οποία ενώνει αυτές τις ειδήσεις θα μπορούσε κάλλιστα να καταλήξει στις όχι και πολύ μελλοντολογικες συνθέσεις-αφίσες που ακολουθούν. Η παντελής αποθέωση της λογικής του κέρδους και των αριθμών, πέραν κάθε στοιχειώδους ένστικτου αυτοσυντήρησης, μπορούν να μας οδηγήσουν σύντομα σε ευρωπαϊκά πρωταθλήματα της μορφής των αφισών. Η κλιματική αλλαγή έρχεται πιο γρήγορα και από τις πιο απαισιόδοξες προβλέψεις, αλλά η Ευρώπη και ο κόσμος όλος ψάχνει το δρόμο προς την “ανάπτυξη”.
Δηλαδή; Δηλαδή, όσο λιγότεροι άνθρωποι σε αυτό τον κόσμο καρπώνονται όλο και περισσότερο πλούτο και θέλουν να συνεχίσουν να το κάνουν, τόσο μεγαλύτερη ανάγκη θα υπάρχει για περισσότερη παραγωγή και περισσότερη κατανάλωση για να μπορέσει να εργαστεί και να ζήσει και η πλειοψηφία των υπόλοιπων ανθρώπων. Το ίδιο το σύστημα βασίζετε στην αέναη μεγέθυνση της οικονομίας. Με μία λέξη φτάνουμε/σαμε στο αδιέξοδο.
Η απάντηση στην περιβαλλοντική κρίση απαιτεί να παράγουμε όσα χρειαζόμαστε και να τα διανέμουμε ισότιμα. Αλλά επειδή σε αυτή την περίπτωση το κέρδος δεν έχει θέση, κάποιοι δεν έχουν ενδοιασμούς ούτε για να οδηγήσουν την ανθρωπότητα στον όλεθρο. Τα σημάδια τα βλέπουμε όπως βλέπουμε και την αφασία όλων αυτών που προκειμένου να μην υπάρξει δικαιότερη αναδιανομή του πλούτου, επιδιώκουν την περισσότερη “ανάπτυξη”. Η οποία όμως ήδη έχει αρχίσει να στοιχίζει όχι μόνο ανθρώπινα αλλά και στη μόνη γλώσσα που καταλαβαίνουν, τα φράγκα, δισεκατομμύρια από τις “φυσικές” καταστροφές. Καταστροφές που αρχίζουν να μοιάζουν με αυτές του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Γιατί πράγματι έχουμε πόλεμο. Πόλεμο του κέρδους κατά της ανθρωπότητας. Και ο πόλεμος αυτός έχει μόνο μία έκβαση. Γι’ αυτό η δικαιότερη κοινωνία δεν είναι απλώς μια ελπίδα, αλλά ένας όρος επιβίωσης. Αν έχω άδικο (που μακάρι) θα τα ξαναπούμε το 2014 στα επόμενα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα… Αν γίνουν.

Τρίτη 17 Αυγούστου 2010

Αρχισε η κυνηγητική περίοδος

Ρωσία: καταστροφή του 25% της σοδειάς από τις φωτιές και την ξηρασία.


Σε ισχύ τίθεται το εμπάργκο στις εξαγωγές σιτηρών που αποφασίσθηκε από τον πρωθυπουργό της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν, λόγω της καταστροφής του 25% της σοδειάς από τις φωτιές και την ξηρασία.
Η Ρωσία, τρίτη εξαγωγική δύναμη σιτηρών παγκοσμίως, έχει προβλέψει μείωση στα 60-65 εκατομμύρια τόνων της συγκομιδής των σιτηρών για το 2010, έναντι 97 εκατομμυρίων τόνων το 2009. Η εσωτερική κατανάλωση σιτηρών στη Ρωσία ανέρχεται σε περίπου 78 εκατομμύρια τόνους, ενώ τα κυβερνητικά αποθέματα ανέρχονται σε 9,5 εκατομμυρίων τόνους. Επίσης η Ρωσία έχει αποθηκεύσει και το πλεόνασμα σιτηρών από την περσινή συγκομιδή, το οποίο υπολογίζεται σε 21 τόνους.
Άλλη μια στην ουσία συνέπεια των κλιματικών αλλαγών. Όπως και αυτή για τη μείωση της παραγωγής του ρυζιού, σε προηγούμενη ανάρτηση.

Στον αέρα ο «οικολογικός προϋπολογισμός» της χρονιάς...


Ημέρα ορόσημο για τους φυσικούς πόρους του πλανήτη θα είναι η 21η Αυγούστου. Σύμφωνα με τη μη κυβερνητική οργάνωση Global Footprint Network (GFN), κατά τη συγκεκριμένη ημέρα η ανθρώπινη κατανάλωση σε φυσικούς πόρους θα έχει υπερβεί το όριο που μπορεί να προσφέρει ο πλανήτης σε ένα χρόνο.
Κάθε χρόνο, η μη κυβερνητική οργάνωση υπολογίζει την ημέρα κατά την οποία η ανθρώπινη κατανάλωση φυσικών πόρων υπερβαίνει τις αντοχές της γης. Για το 2010, η ημέρα αυτή θα είναι το επόμενο Σάββατο, ενώ πέρυσι ήταν η 25η Σεπτεμβρίου.
Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; «Σε εννέα μήνες εξαντλήθηκε ο οικολογικός προϋπολογισμός της χρονιάς» δηλώνει χαρακτηριστικά ο πρόεδρος της οργάνωσης Μάτις Βακερνάγκελ.
Η GFN υπολογίζει τους πόρους που μπορεί να προσφέρει η φύση και τους συγκρίνει με την ανθρώπινη κατανάλωση και τα απόβλητα που αυτή προκαλεί αλλά και την εκπομπή αερίων που μολύνουν την ατμόσφαιρα, όπως το διοξείδιο του άνθρακα.
«Στο τέλος της δεκαετίας του '80 το οικολογικό μας αποτύπωμα παγκοσμίως ήταν ίσο με την επιφάνεια της γης. Σήμερα είναι κατά 50% μεγαλύτερο», προσθέτει ο Βακερνάγκελ.
«Αν ξοδέψετε τον ετήσιο προϋπολογισμό σας σε εννέα μήνες, μάλλον θα ανησυχήσετε πολύ: η κατάσταση δεν είναι λιγότερο σοβαρή όταν πρόκειται για τον οικολογικό μας προϋπολογισμό», επισημαίνει ο Βακερνάγκελ. «Η κλιματική αλλαγή, η απώλεια της βιοποικιλότητας, η αποψίλωση των δασών, η έλλειψη νερού και τροφής είναι σημάδια ότι πλέον δεν μπορούμε να ζούμε με δανεικά».

Η υπερθέρμανση του πλανήτη απειλεί την παραγωγή ρυζιού παγκοσμίως


Έστω και μια μικρή άνοδος της θερμοκρασίας στον πλανήτη επηρεάζει την παραγωγή ρυζιού στην Ασία, όπου παράγεται κατά κύριο λόγο αυτό το βασικό είδος διατροφής εκατομμυρίων ανθρώπων, σύμφωνα με νέα έρευνα.
Αμερικανοί ερευνητές μαζί με συναδέλφους τους από τις Φιλιππίνες καθώς και ο Οργανισμός των Ηνωμένων Εθνών για τη διατροφή και τη γεωργία (FAO) μελέτησαν τις συνέπειες της αύξησης της θερμοκρασίας στον πλανήτη στην παραγωγή του ρυζιού έχοντας ως δείγμα 227 ρυζοκαλλιέργειες στην Κίνα, την Ινδία, την Ινδονησία, τις Φιλιππίνες, την Ταϊλάνδη και το Βιετνάμ, από το 1994 έως και το 1999.
Διαπίστωσαν πως η μείωση της παραγωγής οφειλόταν κυρίως στην αύξηση, έστω και ελάχιστα, της θερμοκρασίας καθημερινά.
"Όταν η ελάχιστη ημερήσια θερμοκρασία αυξάνεται ή όταν οι νύχτες είναι πιο ζεστές, η απόδοσης της καλλιέργειας του ρυζιού μειώνεται", δήλωσε ο επικεφαλής της έρευνας, που δημοσιεύεται στο περιοδικό Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States, και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, Ζάροντ Γουέλς.
Η αύξηση της θερμοκρασίας κατά τη διάρκεια του τελευταίου τέταρτου του αιώνα έχει ως συνέπεια τη μείωση της παραγωγής ρυζιού κατά 10% - 20%.
Οι απώλειες αναμένεται να αυξηθούν όσο η θερμοκρασία θα ανεβαίνει, σύμφωνα με την έρευνα.
Το ρύζι καταναλώνεται καθημερινά από τρία δισεκατομμύρια ανθρώπους στον κόσμο, ενώ περίπου ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι, αγρότες των αναπτυσσόμενων χωρών, απασχολούνται στον τομέα αυτό.
Στην Ασία, το ρύζι αποτελεί βασικό είδος διατροφής για περίπου 600 εκατομμύρια ανθρώπους, οι οποίοι συνάμα ανήκουν στην κατηγορία του ενός δισεκατομμυρίου φτωχότερων ανθρώπων στον κόσμο, σύμφωνα με τα στοιχεία των Ηνωμένων Εθνών.

Σάββατο 14 Αυγούστου 2010

Financial Times Deutschland: ένα πράγμα είναι σαφές: Αυτός είναι ο άνθρωπός μας, εκεί στην Αθήνα


O γόνος της δυναστείας Παπανδρέου και σοσιαλιστής απαιτεί από το λαό του το σκληρότερο δυνατό παιδευτικό πρόγραμμα που γνώρισε ποτέ η Ευρώπη.
Oι “Financial Times” ομολογούν απροκάλυπτα ότι δεν ήταν "η Ευρώπη που έσωσε την Ελλάδα με το πακέτο οικονομικής στήριξης αλλά ήταν η Αθήνα που έσωσε την Ευρώπη με την απόφασή της να πάρει το πακέτο και να μην κηρύξει πτώχευση. H αναδιαπραγμάτευση του χρέους θα έθετε σε πολύ καλύτερη θέση τον ελληνικό λαό από το ευρωπακέτο, γιατί, σε σύγκριση με την τωρινή αγωγή στέρησης, η χρεοκοπία θα ήταν για τους Έλληνες ο βολικότερος δρόμος".
Ήδη κατά το πρώτο εξάμηνο του τρέχοντος έτους η κυβέρνηση πέτυχε τα τρία τέταρτα όσων υποσχέθηκε σε σχέση με τη μείωση του ελλείμματος. Ο Παπανδρέου και ο Υπ. Οικονομικών του Γιώργος Παπακωνσταντίνου μείωσαν τις δαπάνες κατά 13% αντί για 4% που τους ζητήθηκε. Το έλλειμμα αναμένεται να συρρικνωθεί στο 8% του ΑΕΠ, από 13,6% που ήταν πέρσι.
"Η Ελλάδα έχει τον ηγέτη που λείπει από την Γερμανία" αποφαίνεται το άρθρο και καταλήγει: Με το πακέτο βοήθειας η ΕΕ εξαγόρασε λίγο χρόνο για τους Έλληνες και κυρίως για την ίδια. Ο Παπανδρέου τηρεί πιστά τη συμφωνία. Γι’ αυτό τώρα είναι η σειρά του Eurogroup. Πρέπει να μειώσει αισθητά το επιτόκιο του 5%, που απαιτεί από τους Έλληνες. Διαφορετικά, μετά το τέλος της τριετίας, θα έχει μπροστά της τη χρεοκοπία.
Το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο λοιπόν αναγνωρίζει, από ότι φαίνεται σε αυτό το άρθρο, οτι ο Γ. Παπανδρέου και η κυβέρνησή του προσπαθεί να διασώσει τα συμφέροντά του και όχι του ελληνικού λαού και της χώρας.

Παρασκευή 13 Αυγούστου 2010

Νέο πακέτο μέτρων για την ενίσχυση των ελ, τραπεζών.

Σύμφωνα με τον υπουργό οικονομικών-κατόπιν εισήγησης της τράπεζας της Ελλάδος-απαιτείται πάλι νέο πακέτο ενίσχυσης των τραπεζών.
Το πακέτο περιλαμβάνει επέκταση των εγγυήσεων προς τις τράπεζες κατά 25 δισ ευρώ επιπλέον(παρόλο που η πρόσφατη "αξιολόγησή" τους ήταν θετική).Έτσι θα έχουμε συνολική μέχρι τώρα στήριξη του τραπεζικού συστήματος κατά 78 δισ ευρώ από το κράτος. Πάνω δηλαδή από το 1/3 του Α.Ε.Π.
Για μια ακόμα φορά θα έχουμε μεταφορά πόρων-που εξοικονομούνται από τα εισοδήματα των "από κάτω"- προς την ελίτ του τραπεζικού συστήματος. Για μια ακόμα φορά αποδεικνύεται ότι και αυτή η κυβέρνηση εκπροσωπεί τις οικονομικές ελίτ και όχι τα μεσοστρώματα και τους αδύνατους, όπως ισχυρίζεται η ίδια.

Τα κράτη «φορτώνονται» τα χρέη των προβληματικών τραπεζών

Η ΕΕ επιβάλλει στη Γερμανία να λογίζει ως κρατικό χρέος τις συμμετοχές αυτές

Η γερμανική Die Zeit ανέφερε χθες πως, σε μία κίνηση που προκαλεί έκπληξη, η ΕΕ διέταξε την Γερμανία να λογαριάζει εφεξής τα χρέη των προβληματικών πλην κρατικών πλέον (μετά τις κρατικές ενισχύσεις) τραπεζών όπως οι WestLB και Hypo Real Estate (η τελευταία απέτυχε στο στρες τεστ) ως κρατικό χρέος.

Όπως τονίζει το Μπλούμπεργκ "αυτό θα μπορούσε να αυξήσει το κρατικό χρέος της Γερμανίας σε 90% του ΑΕΠ σύμφωνα με την Die Zeit".

Οι συνεπαγωγές αυτής της απόφασης είναι τεράστιες, καθώς τα χρέη των περισσότερων προβληματικών πιστωτικών ιδρυμάτων που έλαβαν κρατική βοήθεια δεν έχουν ενσωματωθεί στο κρατικό χρέος.

Μόνο για τη Γερμανία, η πρόσθεση του χρέους της Hypo θα αυξήσει τον λόγο κρατικού χρέους/ΑΕΠ από 79% σε 90%. Μία αντίστοιχη κίνηση με την ένταξη του χρέους της RBS (168 δισ. δολ.) στο βρετανικό κρατικό χρέος θα αυξήσει το τελευταίο κατά 15% !

Εκτός και εάν η απόφαση αυτή της στατιστικής υπηρεσίας της ΕΕ ανατραπεί, εκτιμάται πως μπορεί να πυροδοτήσει ένα νέο κύμα κρίσης κρατικών χρεών στην Ευρώπη αυξάνοντας το μέσο ευρωπαϊκό χρέος/ΑΕΠ κατά 15-20%.



http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=192515

Νέες προσφυγές στο ΣτΕ κατά του Μνημονίου

Αιτήσεις ακύρωσης του Μνημονίου κατέθεσαν στο Συμβούλιο Επικρατείας οι δικηγορικοί σύλλογοι Βόλου και Καλαμάτας.
Προσβάλλουν τις αποφάσεις με τις οποίες κόπηκαν τα επιδόματα αδείας και τα δώρα των δημοσίων υπλλήλων και των συνταξιούχων. Υποστηρίζουν οτι ο νόμος 3845 του 2010 είναι ανυπόστατος, διότι δεν τηρήθηκε η προβλεπόμενη διαδικασία από το άρθρο 28 παρ.2 του Συντάγματος(απαιτείται ψήφισή του από 180 βουλευτές).
Επίσης οτι η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας έρχονται σε αντίθεση με το άρθρο 22 παρ.2 του Συντάγματος, καθώς και με το άρθρο 23 για τις συνδικαλιστικές ελευθερίες.

Όχι στην ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής και της κοινωνικής μας ζωής (με αφορμή την προεδροποίηση του Νίκου Κωνσταντόπουλου στον ΠΑΟ)


...Για να διευκολύνω τους αναγνώστες δηλώνω από την αρχή ότι είμαι κατηγορηματικά αντίθετος α) με την ανάμιξη της αριστεράς (προβολή, συμμετοχή, χρήση ποδοσφαιρικών όρων στην πολιτική της κ.λπ) σε ότι αποϊδεολογικοποιεί και ομογενοποιεί την πολιτική και σε ότι αμβλύνει τις ταξικές διαφορές β) σε ότι διευκολύνει τους κ.κ. εφοπλιστές, μεγαλοεργολάβους, μεγαλοεμπόρους να ξεπλύνουν χρήματα ή να αναλάβουν «έργα ανάπλασης» ή «υποδομής» κ.λπ. όπως π.χ. με τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Η αριστερά, ανεξάρτητα από τις δικές μου «εμμονές», στην πλειοψηφία της είναι «ποδοσφαιροαναθρεμένη» και συμβάλλει με τη στάση στελεχών της στη δημιουργία πολιτικής και κοινωνικής σύγχυσης, ανεξάρτητα από τις προθέσεις της...
....Να επανέλθουμε όμως στο Νίκο Κωνσταντόπουλο. Ο κ.Βαρδινογιάννης είχε τους λόγους του για να επιλέξει το Νίκο Κωνσταντόπουλο και προφανώς και ο Κωνσταντόπουλος τους δικούς του λόγους να αποδεχθεί την πρόταση. Όμως... Δεν νομίζουμε ότι οι λόγοι του κ.Κωνσταντόπουλου ήταν από την θέση του Προέδρου του ΠΑΟ να εξυγιάνει τον "ρυπαρό" κόσμου του ποδοσφαίρου. Θαυμάστε αυτόν τον κόσμο και αναρωτηθείτε αν εξυγιαίνεται: «Πολλά τα δεινά του ποδοσφαίρου… Η διάβρωση είναι γενική. Δεν αφορά απλά την «Λέσχη των μεγάλων» αλλά η γραμμή της διατρέχει ολόκληρο τον κορμό του λαϊκότερο αθλήματος. Οι μηχανισμοί του παρα-ποδοσφαίρου, λειτουργούν από το μικρότερο χωριό μέχρι την μεγαλύτερη πόλη. Οι χειρισμοί των κομπιναδόρων ποικίλουν ανάλογα με τα οικονομικά μέσα, που έχουν στη διάθεσή τους…» +Τάκης Χαραλαμπίδης «Το Ποινικό μητρώο του ποδοσφαίρου», 1983.

Η αριστερά, η δική μου αριστερά, δεν έχει να κάνει με αυτόν τον κόσμο του ποδοσφαίρου. Ο Νόαμ Τσόμσκι λέει για το ίδιο θέμα: «... Γιατί σε νοιάζει ποιος θα κερδίσει; Γιατί πρέπει να συνδέσεις τον εαυτό σου με ένα συγκεκριμένο γκρουπ επαγγελματιών, για τους οποίους σου λένε ότι σε εκπροσωπούν και καλά θα κάνουν να κερδίσουν διαφορετικά θα πας να αυτοκτονήσεις, όταν μάλιστα είναι πέρα για πέρα ανταλλάξιμοι με το άλλο γκρουπ επαγγελματιών...Τι με νοιάζει αν αυτό το γκρουπ επαγγελματιών αθλητών ή το άλλο γκρουπ επαγγελματιών αθλητών κερδίσει; Κανένας από αυτούς δεν έχει να κάνει με εμένα...» TVXS 24/06/2010
Η αριστερά δεν έχει λόγους να ασχολείται με τις "επιχειρήσεις" προβολής, αποϊδελογοποίησης και ομογενοποίησης της πολιτικής, ενίσχυσης των εθνικιστικών φαινομένων και του μεγαλοϊδεατισμού. Άραγε πως νιώθει ένας αριστερός όταν βλέπει στην οθόνη της τηλεόρασης "φιλάθλους" με τα χρώματα του "πολέμου" στο πρόσωπό τους, άνεργους ή ελάχιστα αμειβόμενους να πανηγυρίζουν μαζί με εφοπλιστές, μεγαλοβιομηχάνους, τραπεζίτες, και μεγαλέμπορους?
Δεν «συνάδουν» με την αριστερά τα κυρίαρχα ιδεολογικά καταναλωτικά πρότυπα, «ποδοσφαιροποίησης της πολιτικής και πολιτικοποίησης του ποδοσφαίρου».

Κώστας Φωτεινάκης
(Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΔΡΟΜΟΣ 7/8/2010

Πέμπτη 12 Αυγούστου 2010

Έρευνα ΕΣΕΕ: «Λουκέτα» και ζημίες σε πολλούς κλάδους της αγοράς

Σύμφωνα με την έρευνα, στο κέντρο της Αθήνας η αναλογία των κλειστών/ανοιχτών επιχειρήσεων φτάνει περίπου το 17%. Κρισιμότερη παρουσιάζεται η κατάσταση στην οδό Σταδίου, στην οποία καταγράφεται η υψηλότερη αναλογία, περίπου 25%, ενώ ακολουθούν η οδός Πανεπιστημίου, όπου το 20% των καταστημάτων είναι κλειστά και η οδός Ερμού, με την αναλογία να φθάνει στο 15%.
Παρ όλα αυτά, σημειώνουν οι εκπρόσωποι του εμπορίου, από τις ποιοτικές διαφορές του κάθε εμπορικού δρόμου προκύπτουν επιπλέον συμπεράσματα. Η οδός Πατησίων εμφανίζει μία αναλογία της τάξης του 15%, σχετικά μικρή ως προς το σύνολο της Αθήνας, με κύριο χαρακτηριστικό τη συνύπαρξη παραδοσιακών και σύγχρονων δραστηριοτήτων.
Από τα «κλειστά καταστήματα» παρατηρείται ότι οι περισσότερες επιχειρήσεις, οι οποίες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το χώρο τους, ανήκουν στον κλάδο του εμπορίου ένδυσης και υπόδησης, που όμως συνεχίζουν να αποτελούν «ηγετικούς κλάδους», αφού η συγκέντρωσή τους σε κύριους οδικούς άξονες παραμένει υψηλή και χαρακτηρίζει τους εμπορικούς δρόμους.
Η εικόνα μακριά από το κέντρο παρουσιάζει την ίδια αναλογία. Στο Μαρούσι, σε σύνολο τριών εμπορικών δρόμων, σχεδόν το 16% των επιχειρήσεων είναι κλειστές. Στη Ν. Ιωνία και συγκεκριμένα στην Λεωφόρο Ηρακλείου, η οποία εξυπηρετεί τρεις κατά σειρά περιοχές (Ν. Ηράκλειο, Ν. Ιωνία, Πευκάκια), η εικόνα εμφανίζεται, σε πρώτη ανάγνωση, καλύτερη με την αναλογία να φτάνει στο 14%.
Στην περιοχή της Κηφισιάς, στο σύνολο πέντε εμπορικών δρόμων που εξετάστηκαν, η αναλογία φτάνει περίπου το 12%. Παρ' όλα αυτά, οι αποκλίσεις μεταξύ των εμπορικών δρόμων είναι αρκετά μεγάλες, αφού αλλού καταγράφεται το 20% των επιχειρήσεων να είναι κλειστές και αλλού το ποσοστό μειώνεται στο 7%. Ο εμπορικός δρόμος της Θησέως στην περιοχή της Καλλιθέας εμφανίζει αναλογία της τάξης του 13%, με κύριο γνώρισμα τη συγκέντρωση των κλειστών επιχειρήσεων στις ίδιες περιοχές των δρόμων.
Το Χαλάνδρι παρουσιάζει μια υψηλή συγκέντρωση «λουκέτων», με δυο κεντρικούς εμπορικούς δρόμους (Παπανδρέου και Αγία Παρασκευή) να παρουσιάζουν αναλογία κλειστών/ανοιχτών καταστημάτων περίπου 20%. Στο σύνολο τριών εμπορικών δρόμων στο Χαλάνδρι, η αναλογία μειώνεται στο 16%.
Ο Πειραιάς παρουσιάζει αντίστοιχη με όλες τις άλλες περιοχές εικόνα -11% των καταστημάτων στους κεντρικούς δρόμους είναι κλειστά. Καταγράφονται όμως εσωτερικές διαφοροποιήσεις. Έτσι, η κατάσταση είναι πολύ χειρότερη στην Ελευθερίου Βενιζέλου και την Ηρώων Πολυτεχνείου, όπου τα ποσοστά ξεπερνούν το 14%, ενώ εμφανίζεται λίγο καλύτερη στην Σωτήρος και την Τσαμαδού.
Από την αναλυτική παρουσίαση των περιοχών προκύπτουν ακόμα δύο ενδιαφέροντα συμπεράσματα:
• Το Κολωνάκι και η Κηφισιά εμφανίζουν μικρότερα ποσοστά απ’ ό,τι το σύνολο -περίπου 12,5%-, στοιχείο που δείχνει ότι περιοχές με υψηλότερα εισοδήματα θίγονται λιγότερο,
• Το υψηλό ποσοστό των κλειστών επιχειρήσεων στις οδούς Σταδίου και Πανεπιστημίου θα μπορούσε αποδοθεί σε μια σειρά παραγόντων, όπως η από τριετίας λειτουργία του Πολυκαταστήματος «Αττικα», που αφορά και στους δύο αυτούς δρόμους, την πραγματικότητα και τον μύθο γύρω από την εγκληματικότητα στο κέντρο της Αθήνας, καθώς και στις πυκνές κινητοποιήσεις της τελευταίας περιόδου, αναφέρει η έρευνα.
Οι επιπτώσεις από το κλείσιμο των επιχειρήσεων είναι πολλαπλές, όπως σημειώνει η ΕΣΕΕ:
• Απασχόληση: Καταρχάς χάνονται θέσεις εργασίας. Από προηγούμενη έρευνα της ΕΣΕΕ προέκυψε ότι θα χαθούν συνολικά περί τις 100.000 θέσεις στο εμπόριο.
• Μια δεύτερη σημαντική επίπτωση είναι η απώλεια εισοδήματος για τους ιδιοκτήτες των ακινήτων. Είναι γνωστό ότι η ελληνική κοινωνική δομή είναι βασισμένη στην μικρή αλλά και στην μεγαλύτερη ιδιοκτησία ή και στη γαιοπρόσοδο η οποία εισφέρει σημαντικό εισόδημα στους ιδιοκτήτες ακινήτων.
• Μια τρίτη επίπτωση αφορά τον αρνητικό αντίκτυπο στην κατοικία από την ερήμωση της γειτονιάς. Τα εμπορικά καταστήματα δημιουργούν χωρική και κοινωνική συνοχή στις γειτονιές καθώς αποτελούν τον πυρήνα γύρω από τον οποίο συγκροτούνται οι κοινωνικές σχέσεις ομοιογενοποίησης των περιοχών. Άρα και η κατοικία επηρεάζεται και ενδεχομένως χάνει την αξία της [ανταλλακτική αλλά και γαιοπροσόδου (ενοίκια)].
• Η αποκλειστική συγκέντρωση και εγκατάσταση σε συγκεκριμένους χώρους θα προκαλέσει αύξηση κόστους και αύξηση τιμών.
• Αυξάνεται ο κίνδυνος να βαθύνει ο κοινωνικός αποκλεισμός, αφού σύμφωνα με τα παραπάνω, θα μειωθεί η ζήτηση σε περιοχές μακριά από εμπορικά κέντρα -εξυπηρέτησης.
• Σοβαρά προβλήματα στα έσοδα της τοπικής αυτοδιοίκησης (δημοσιονομικά της τοπικής αυτοδιοίκησης).
• Τέλος, θα υπάρξει σοβαρή επίπτωση στην κοινωνική συνοχή, εάν διαταραχθεί η ασφάλεια στα κέντρα των πόλεων.

To πρόγραμμα λιτότητας που κατάρτισε η κυβέρνηση για να σώσει τη χώρα από τη χρεοκοπία, αρχίζει να δείχνει τις πρώτες βαριές συνέπειες, ανέφερε χθες σύσσωμος σχεδόν ο γερμανικός τύπος, με αφορμή την μελέτη της ΕΣΕΕ για τα «λουκέτα» στην ελληνική αγορά.

Ποιοτική Κατάσταση των Ελληνικών Λιμνών: από Άγνωστη εώς Κακή



Σύμφωνα με Έκθεση της Υποεπιτροπής Υδατικών Πόρων προς την Ειδική Μόνιμη Επιτροπή Προστασίας Περιβάλλοντος της Βουλής, για τις περισσότερες λίμνες της χώρας μας δεν υπάρχουν στοιχεία ως προς την ποιοτική κατάστασή τους. Για όσες υπάρχουν στοιχεία η κατάστασή τους είναι από μέτρια έως κακή.
Πιο συγκεκριμένα, και σύμφωνα με το πόρισμα και τις προτάσεις της Επιτροπής:
1. Σύμφωνα με το άρθρο 5 της Οδηγίας 2000/60, έχουν οριστεί 50 λίμνες σημαντικού μεγέθους στην Ελλάδα (σημειώνεται ότι η Οδηγία θέτει ένα κατώτερο όριο μεγέθους κάτω από το οποίο δεν είναι υποχρεωμένη καμία χώρα να ορίσει υδάτινα σώματα.
2. Από τις 50 λίμνες, οι 24 είναι φυσικές και οι 26 τεχνητές. Στο δίκτυο NATURA 2000, έχουν ενταχθεί 26 λίμνες.
3. Η κατανομή των λιμνών είναι άνιση, με τα υδατικά διαμερίσματα της Δυτικής Στερεάς Ελλάδος και της Δυτικής Μακεδονίας να περιλαμβάνουν το μεγαλύτερο αριθμό λιμνών και τα υδατικά διαμερίσματα των νήσων Αιγαίου και της Ανατολικής Πελοποννήσου να μην έχουν καμία σημαντική σε μέγεθος λίμνη στην επικράτεια τους.
4. Σε ότι αφορά στην ταξινόμηση της οικολογικής κατάστασης των λιμνών (με βάση το βιολογικό ποιοτικό στοιχείο του φυτοπλαγκτόν), προκύπτει ότι για 32 λίμνες η κατάσταση είναι άγνωστη, ενώ από τις υπόλοιπες 18 λίμνες, οι 16 ευρίσκονται σε μέτρια, ελλιπή ή κακή κατάσταση.

5. Λίμνες με ευαισθησία ως προς τον ευτροφισμό είναι οι: Βεγορίτιδα, Βιστωνίδα, Βόλβη, Δοιράνη, Ζάζαρη, Καστοριάς, Λαγκαδά, Λυσιμαχία, Κερκίνη, Παμβώτιδα, Παραλίμνη, Πετρών, Υλίκη και Χειμαδίτιδα.
6. Ως γενική διαπίστωση ισχύει ότι οι ορεινές τεχνητές λίμνες της ΔΕΗ και οι λίμνες που χρησιμοποιούνται για πόσιμο νερό, είναι γενικότερα σε καλύτερη κατάσταση από ότι οι πεδινές φυσικές λίμνες οι οποίες δέχονται μεγάλες πιέσεις.
7. Οι πιέσεις στις λίμνες προέρχονται από τη γεωργία (υπεράντληση, αλόγιστη χρήση λιπασμάτων), από τις αλλαγές χρήσης γης στη λεκάνη απορροής των υγροτόπων και των λιμνών, από τη διάθεση ανεπεξέργαστων λυμάτων, κ.α.

Πολλά άλλα είδη δεν καταφέρνουν να επιβιώσουν και δεν μπορούν να μετακομίσουν στο διάστημα


Με εξαφάνιση απειλείται το ¼ της ελληνικής χλωρίδας
Το ένα στα τέσσερα είδη των ενδημικών φυτών της ελληνικής γης απειλείται με εξαφάνιση. Συγκεκριμένα 364 είδη φυτών, που φύονται στην Ελλάδα, κατατάσσονται στα πλέον απειλούμενα, δηλαδή ανήκουν στις κατηγορίες εξαφανισθέντα, κινδυνεύοντα και τρωτά. Αυτό προκύπτει από τα στοιχεία που περιέχονται στον κατάλογο που έδωσε στη δημοσιότητα η εταιρεία «Υλη - Προστασία και διαχείριση περιβάλλοντος».
Το μεγάλο μέρος (218) των απειλούμενων φυτών είναι ενδημικά τοπικά είδη (δηλαδή είδη που βρίσκονται μόνο σε μια περιοχή, σε ένα βουνό ή ένα νησί), ενώ άλλα 66 είναι ενδημικά στενότοπα (βρίσκονται σε 2-3 βουνά ή νησιά) και άλλα 28 είναι ελληνικά ενδημικά. Δηλαδή μεγάλο ποσοστό των 1.275 ενδημικών ειδών της χώρας μας ζουν απειλούμενα. Τα υπόλοιπα απειλούμενα είδη φυτών είναι εισαγόμενα.
Τα απειλούμενα είδη φυτών φαίνεται να «έχουν βρει καταφύγιο» σε μεγαλύτερα υψόμετρα, καθώς το 40% περίπου συγκεντρώνονται σε ύψος άνω των 1.000 μέτρων (ενώ οι συγκεκριμένες εκτάσεις αποτελούν μόλις το 11% του συνολικού εμβαδού της Ελλάδας). Τα 327 από τα 364 είδη γονιμοποιούνται από έντομα (εντομόφιλα), αποκαλύπτοντας τη σημασία των εντόμων για την οικολογική ισορροπία. Το 20% των απειλούμενων φυτών στην Ελλάδα αναπτύσσονται εκτός των Ειδικών Ζωνών Διατήρησης NATURA και άρα δεν προστατεύονται
"Το περιβάλλον είναι μια αλυσίδα. Η απώλεια ειδών από το οικοσύστημα είναι σαν να χάνει η γη κάποια από τα παιδιά της. Δεν γνωρίζουμε τη σημασία όλων των φυτών. Αύριο ίσως ανακαλύψουμε ότι κάποιο απ' αυτά έχει μια φαρμακευτική αξία. Δεν μπορούμε να σπαταλούμε τον βιολογικό πλούτο που κληρονομήσαμε", λέει εκπρόσωπος της εταιρείας.

Τετάρτη 11 Αυγούστου 2010

Σ. Χόκινγκ: «Στο διάστημα για να...επιβιώσουμε»


Να λοιπόν η τέλεια συμβουλή!
Έτσι και αλλιώς δεν υπάρχει περίπτωση να επιβιώσουμε σε αυτόν τον πλανήτη, που τον καταστρέφουμε ανεπανόρθωτα, γιατί από ότι φαίνεται δεν μπορούμε ή μάλλον δεν θέλουμε να αλλάξουμε ρότα. Καιρός να μεταναστεύσουμε στο διάστημα και σαν ακρίδες να εισβάλουμε σε άλλα "λιβάδια":
"Πιστεύω πως το μέλλον του ανθρώπου σε βάθος χρόνου είναι στο διάστημα. Θα είναι ούτως ή άλλως δύσκολο να αποφύγουμε μια καταστροφή στον πλανήτη μας τα επόμενα 100 χρόνια, για να μην αναφερθώ στα επόμενα χίλια ή ένα εκατομμύριο χρόνια", δήλωσε ο Βρετανός επιστήμονας.
Ο καθηγητής Χόκινγκ, γνωστός κυρίως για την θεωρητική εργασία του για τις μαύρες τρύπες, έστρεψε το ενδιαφέρον του στη φύση της γένεσης του Σύμπαντος.
Πως όμως θα καταφέρουμε να επιβιώσουμε στο άγνωστο διάστημα, τη στιγμή που δεν θα είμαστε σε θέση να επιβιώσουμε σε ένα πλανήτη, που όσο και να είναι, τον ξέρουμε καλύτερα; Δεν θα καταφέρουμε ούτε το ένα ούτε το άλλο, αν δε γίνουμε σοφότεροι σαν είδος και δεν μάθουμε περισσότερα για μας τους ίδιους, τα οικοσυστήματα και το πλανητικό σύστημα. Αν μέσα από αυτή τη γνώση δεν καταφέρουμε να αλλάξουμε τη σημερινή κυρίαρχη πλευρά μας που είναι αυτή του homo economicus.

«Εγκαταλείψτε τη Μόσχα ΤΩΡΑ!»



Φθάσαμε και σε αυτό το σημείο:

Σοβαρή απειλή για τη δημόσια υγεία αποτελεί ο μολυσμένος πυκνός καπνός που καλύπτει εδώ και μία εβδομάδα τη Μόσχα, προειδοποιούν οι γιατροί συνιστώντας την απομάκρυνση από τη ρωσική πρωτεύουσα ως μοναδική ουσιαστική προστασία.

Μελλοντικά, είναι πιθανόν, ουσιαστική προστασία θα μπορούν να έχουν οι κάτοικοι των μεγαλουπόλεων-τερατουπόλεων, μόνο με εθελοντική οριστική τους απομάκρυνση από αυτές.
Έτσι μόνο θα υπάρξει και ελπίδα για επιβίωση του ίδιου του πλανήτη.

Τρίτη 10 Αυγούστου 2010

«Διαρροή εγκεφάλων απειλεί την Ελλάδα»

Επίσημα στοιχεία σχετικά με την αυξανόμενη φυγή δεν υπάρχουν ακόμα. Αλλά μια πρόσφατη δημοσκόπηση στη δεύτερη πόλη της Ελλάδας, τη Θεσσαλονίκη έδειξε ότι το 47% των νέων μεταξύ 18 και 30 θέλουν να πάνε στο εξωτερικό. «Ήμουν σοκαρισμένη από αυτό το αποτέλεσμα», είπε η διευθύντρια του γραφείου To The Point, Γκέλυ Δουμβή, το οποίο πραγματοποίησε την δημοσκόπηση. «Πολλοί νέοι άνθρωποι αισθάνονται ότι δεν υπάρχει ελπίδα».
Σύμφωνα με τη διευθύντρια του ελληνικού παραρτήματος του γραφείου ευρέσεως εργασίας-γίγαντα, Manpower, κα Βενετία Κιούσια, υπάρχει κίνδυνος μιας επιζήμιας διαρροής εγκεφάλων. «Επικρατεί πανικός στον κόσμο. Ανοίγεις την τηλεόραση και ακούς μόνο αρνητικές ειδήσεις. Όλα είναι μελανά, χωρίς καμιά ελπίδα».
Η Κιούσια, προβλέπει δραματικές συνέπειες, εάν συνεχιστεί το κύμα της μετανάστευσης.
Αν συμβαίνει αυτό με την εξωτερική μετανάστευση, το αντίθετο αποτέλεσμα θα έχουμε αν αναπτυχθεί ένα ρεύμα εσωτερικής μετανάστευσης από τις πόλεις προς τη περιφέρεια, όπου μπορεί να βρει διέξοδο η νέα άνεργη γενιά των μεγάλων πόλεων. Ταυτόχρονα θα έχουμε αναζωογόνηση της φθίνουσας περιφέρειας.
Το έχουμε ξαναγράψει σε αυτό το μπλοκ:
εγκατάσταση ομάδων και συλλογικοτήτων σε αυτοδιαχειριζόμενους χώρους διαβίωσης και παραγωγής στην ελληνική επαρχία θα ήταν η εναλλακτική πρόταση στη διαγραφόμενη φυγή προς "τα έξω".

Αντί για οικονομίες η Ελλάδα εξοπλίζεται



tvxsteam:

«Λιτότητα; Αντ’ αυτού η Αθήνα εξοπλίζεται», αυτός είναι ο τίτλος του άρθρου του Florian Hassel στην εφημερίδα Welt am Sonntag, στο οποίο αναφέρεται πως καμία άλλη χώρα στην Ευρώπη δεν σπαταλά τόσα χρήματα σε πολεμικό εξοπλισμό όσο η Ελλάδα, η οποία «βρίσκεται σε μια δίνη ανταγωνισμού με την Άγκυρα, όσον αφορά τις στρατιωτικές δαπάνες».
Όπως αναφέρεται στο δημοσίευμα, το τελευταίο χρονικό διάστημα στο ελληνικό Υπουργείο Άμυνας πραγματοποιούνται συχνά συναντήσεις και διαπραγματεύσεις μεταξύ Ελλήνων αξιωματούχων και εκπροσώπων του γερμανικού ομίλου Thyssen-Κrupp Marine Systems (TKMS) και στα τέλη Αυγούστου αναμένεται να αποφασιστεί, πότε η Ελλάδα θα πληρώσει το υπόλοιπο χρέος για την αγορά υποβρυχίων από τη Γερμανία, ύψους εκατοντάδων εκατομμυρίων Ευρώ.
Παράλληλα η Κυβέρνηση αναμένεται να αποφασίσει εάν θα προχωρήσει σε νέα αγορά υποβρυχίων από τη Γερμανία. Τα στοιχεία του ΝΑΤΟ αναφέρουν πως η Ελλάδα διαθέτει -σε αναλογία με τον πληθυσμό της- τις μεγαλύτερες ένοπλες δυνάμεις της Ευρώπης (133.000 στρατιώτες), ενώ καμία άλλη χώρα στην Ευρώπη δεν επενδύει τόσα πολλά χρήματα στην αγορά όπλων.
Την τελευταία δεκαετία η Ελλάδα φέρεται να δαπάνησε για όπλα περίπου 50 δις Ευρώ, ενώ το Ινστιτούτο SIPRI της Στοκχόλμης, αναφέρει πως η Ελλάδα κατέχει παγκοσμίως την 5η θέση στην αγορά όπλων και οπλικών συστημάτων. Βασικοί προμηθευτές της Ελλάδας, όπως αναφέρεται στο άρθρο, είναι όμιλοι εταιρειών από ΗΠΑ, Γερμανία και Γαλλία, καθώς και οι κυβερνήσεις των χωρών αυτών.

Πρωτοβουλία για μια αυτοδιοίκηση των Πολιτών ‘Πολιτεία Ευρίπου’


Μια απάντηση και σε σχέση με την προηγούμενη ανάρτηση:

Ποιοι είμαστε
Είμαστε πολίτες του νέου διευρυμένου Δήμου της Χαλκίδας, που αποτελείται από τους ΟΤΑ Χαλκίδας, Νέας Αρτάκης, Ληλαντίων, Αυλίδας, Ανθηδώνας. Μπορούμε να ανήκουμε ή να μην ανήκουμε σε κάποιον πολιτικό φορέα. Ο συνεκτικός δεσμός μας είναι το ειλικρινές ενδιαφέρον για τις πόλεις μας και την περιοχή μας. Έχουμε συναντηθεί σε αγώνες και προσπάθειες για το περιβάλλον, για μικρά και μεγάλα προβλήματα της περιοχής μας, για μια καλύτερη κοινωνία. Είμαστε πολίτες που αγωνιζόμαστε για μια πιο ανθρώπινη πόλη, ένα δημοκρατικό Δήμο με διαφάνεια σε όλες τις διαδικασίες, χωρίς κομματικές ή άλλες εξαρτήσεις. Είμαστε πολίτες που αγωνιζόμαστε για μια αυτοδιοίκηση των πολιτών με τον πολίτη πρωταγωνιστή και συμμέτοχο στα κοινά, μια αυτοδιοίκηση από τους πολίτες και για τους πολίτες. Είμαστε πολίτες που αγωνιζόμαστε για μια ανεξάρτητη και αυτόνομη αυτοδιοίκηση από κάθε είδους μικρά ή μεγαλύτερα συμφέροντα και σχέσεις πελατειακού τύπου.

Τι θέλουμε
Ο νέος Δήμος που προκύπτει είναι ένας σχετικά μεγάλος δήμος σύμφωνα με τα σημερινά δεδομένα. Αποτελεί όμως και μια ενιαία οικονομική και γεωγραφική ενότητα, θα μπορούσαμε να πούμε και πολεοδομική, με την Χαλκίδα να αποτελεί το βασικό οργανωτικό κέντρο της. Με ανισότητες και διαφορές. Με διαφορετικά επίπεδα κοινωνικής οργάνωσης. Με διαφορετικές μορφές οικονομίας και επιχειρήσεων. Όμως αυτή η πολυμορφία μπορεί να αναδειχθεί ως το συγκριτικό πλεονέκτημα του νέου Δήμου. Οι κοινωνίες και οι οικονομίες που βασίζονται σε 'μονοκαλλιέργειες' υστερούν σε σχέση με τις κοινωνίες που διαθέτουν πλουραλιστικές μορφές κοινωνικής και οικονομικής συγκρότησης, γιατί έτσι διασφαλίζουν εναλλακτικές λύσεις απασχόλησης, κοινωνικής και οικονομικής οργάνωσης. Ανατολικά της Χαλκίδας έχουμε μια πλούσια πεδιάδα, του Ληλάντιου, με αγροτική παράδοση, αλλά και με βιομηχανίες και μεγάλη οικιστική ανάπτυξη. Δυτικά έχουμε την Ανθηδώνα με το αρχαίο της λιμάνι, που μπορεί να εξελιχθεί εκτός από περιοχή παραγωγής ποιοτικών αγροτικών προϊόντων, σε μια περιοχή ποιοτικού τουρισμού και φιλοξενίας πρώτης αλλά και της εξοχικής κατοικίας των πολιτών. Πιο Νότια έχουμε την ιστορική Αυλίδα με την Αυλίδεια Αρτέμιδα και το αρχαίο τείχος στο 'Μεγάλο Βουνό', με την παραλία της και τον τουρισμό της αλλά και την φιλοξενία της δεύτερης κατοικίας ακόμη και κατοίκων της πρωτεύουσας. Έχουμε βέβαια και τη 'Ριτσώνα' που συγκεντρώνει ανεξέλεγκτα βιομηχανικές μονάδες, έχουμε και τα εργοστάσια στο 'Μικρό Βαθύ'. Στοιχεία που μπορούν πάντως να αναδείξουν την Αυλίδα σε ένα παγκόσμιο αρχαιολογικό κέντρο, αντιμετωπίζοντας αποτελεσματικά όμως το πρόβλημα της ρύπανσης του περιβάλλοντος. Βορειότερα έχουμε την Νέα Αρτάκη μια νέα και ζωντανή πόλη που φιλοξενεί ένα σημαντικό αριθμό βιοτεχνιών αλλά και μονάδων του πρωτογενούς τομέα της οικονομίας, δυστυχώς όμως χωρίς σχεδιασμό και υποδομές. Και τέλος έχουμε και τη Χαλκίδα, με το στενό του Ευρίπου ως σήμα κατατεθέν, με το εμπορικό λιμάνι της, με τα μεγάλα προβλήματα της στο κυκλοφοριακό, στις υποδομές της, στους ελεύθερους χώρους της, στο περιβάλλον της. Έχουμε δηλαδή μια μεγάλη ενότητα με μεγάλα συγκριτικά πλεονεκτήματα που πρέπει να αναδειχθούν και ταυτόχρονα με μεγάλα προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν.

Κατά πρώτον λοιπόν θέλουμε και οφείλουμε να προωθήσουμε ως κοινωνία, με βάση τον οικονομικό και κοινωνικό χαρακτήρα της περιοχής μας, τον επανασχεδιασμό και την χωροθέτηση των οικονομικών δραστηριοτήτων που έχουν αναπτυχθεί στην περιοχή μας με άναρχο και ανεξέλεγκτο τρόπο. Που και πώς να εγκατασταθούν οι βιοτεχνίες και οι βιομηχανίες μας. Γιατί και αυτές πρέπει να υπάρχουν κάπου, αλλά σωστά χωροθετημένες και οργανωμένες, με υποδομές και περιβαλλοντική προστασία. Στενά συνδεδεμένο με αυτό είναι ο πολεοδομικός ανασχεδιασμός των πόλεών μας για την αντιμετώπιση του κυκλοφοριακού και συγκοινωνιακού προβλήματος με έμφαση στην δημιουργία υποδομών (π.χ. ανισόπεδων διαβάσεων σε σημεία κόμβους, παρακάμψεις πόλεων κ.ά.) και την ολόπλευρη αξιοποίηση των μέσων μαζικής μετακίνησης με στόχο την ελαχιστοποίηση της μετακίνησης των κατοίκων της περιοχής με αυτοκίνητο. Θέλουμε την ενίσχυση της πεζής μετακίνησης και του ποδηλάτου μέσα στις πόλεις μας, μέτρα για την ελεύθερη πρόσβαση των πολιτών στους δημόσιους χώρους και ιδιαίτερα για τις ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες του πληθυσμού, με την δημιουργία των κατάλληλων υποδομών. Θέλουμε την ενίσχυση και επέκταση των ελεύθερων χώρων και των χώρων πρασίνου, με την διεκδίκηση των παλιών στρατοπέδων και των παλιών βιομηχανικών εγκαταστάσεων της περιοχής μας που διάφορα συμφέροντα τις έχουν βάλει στο μάτι για τσιμεντοποίηση. Θέλουμε καθαρό και υγιεινό νερό ως δημόσιο αγαθό, αντιμετωπίζοντας αποτελεσματικά την σταδιακή ρύπανση του υδροφορέα της Κεντρικής Εύβοιας. Θέλουμε να σταματήσει η ρύπανση του Ευβοϊκού Κόλπου από τη 'σκουριά' της ΛΑΡΚΟ και των άλλων ρυπαντών, με βαρέα μέταλλα και οργανική ρύπανση. Θέλουμε το πρόβλημα των αστικών απορριμμάτων να αντιμετωπισθεί με ολοκληρωμένο ανασχεδιασμό και οργάνωση της ανακύκλωσης στην πηγή σε όλη την περιοχή και με αναβάθμιση του υπάρχοντος ΧΥΤΑ σε χώρο υποδοχής των υπολειμμάτων για κομποστοποίηση και για να κλείσουμε για πάντα την πόρτα κάποιων συμφερόντων που επιδιώκουν την καύση των απορριμμάτων. Θέλουμε οι υπάρχουσες μονάδες βιολογικής επεξεργασίας των αστικών αποβλήτων να επεκταθούν και να οργανωθούν ώστε να μπορέσουν να συνδεθούν στο δίκτυο όλα τα σπίτια και οι επιχειρήσεις της ευρύτερης περιοχής, προβλέποντας και την μελλοντική ανάπτυξη. Θέλουμε μια Αυτοδιοίκηση συντονιστή, εμψυχωτή και σύμμαχο όλων των ζωντανών παραγωγικών, κοινωνικών και πολιτιστικών οργανώσεων και φορέων, των νεανικών σχημάτων και συλλογικοτήτων καθώς και των πολιτών που έχουν διάθεση προσφοράς στον τόπο. Θέλουμε μια Αυτοδιοίκηση που θα προάγει τον πολιτισμό είτε με την ενίσχυση και συνεργασία των δικών της φορέων, είτε με την ενθάρρυνση των ερασιτεχνικών πρωτοβουλιών. Θέλουμε μια Αυτοδιοίκηση που θα αξιοποιήσει, εκσυγχρονίσει και αναδιατάξει τις υπηρεσίες της και το προσωπικό της προς όφελος των πολιτών και ιδιαίτερα των νέων ανθρώπων που βιώνουν καθημερινά κάθε είδους αποκλεισμό, αλλά και με καλλιέργεια του εθελοντισμού και της κοινωνικής προσφοράς. Θέλουμε έναν Δήμο ευαισθητοποιημένο απέναντι στις κοινωνικά αδύνατες ομάδες του πληθυσμού, τους οικονομικούς μετανάστες και ιδιαίτερα σήμερα, σε συνθήκες μιας γενικευμένης οικονομικής, περιβαλλοντικής, πολιτισμικής και κοινωνικής κρίσης.

Πως θα τα κάνουμε όλα αυτά
Το ερώτημα που απασχολεί τον κάθε πολίτη είναι : Μπορούν να αντιμετωπισθούν τα προβλήματα αυτά από την νέα αυτοδιοίκηση που θα εκλεγεί από τις εκλογές του Νοεμβρίου; Η απάντησή είναι σαφής. Εάν συνεχισθούν να εκλέγονται οι δήμαρχοι και τα δημοτικά συμβούλια με βάση τα κομματικά 'χρίσματα', η απάντηση είναι ΟΧΙ, ή καλύτερα να πούμε ότι δεν θα έχουμε μια ουσιαστική αντιμετώπιση, ανεξάρτητα από την καλή προαίρεση του εκλεγμένου δημάρχου και των συμβούλων. Εκτιμούμε ότι το πρόβλημα συνδέεται με το γεγονός ότι οι αυτοδιοικητικές εκλογές δυστυχώς έχουν εξελιχθεί σε μια άγονη κομματική αντιπαράθεση. Τα πραγματικά προβλήματα των τοπικών κοινωνιών έχουν τεθεί σε δεύτερη μοίρα. Το πρόβλημα των πολιτών δεν είναι όμως ποιο χρώμα θα κυριαρχήσει το βράδυ των εκλογών στις οθόνες των τηλεοράσεων, για να επιβεβαιώσουν κάποιοι τις πολιτικές τους. Οι τοπικές κοινωνίες και οι πολίτες, θέλουν ένα δήμαρχο και ένα δημοτικό συμβούλιο που θα ασχοληθούν και θα αγωνισθούν μαζί με τους πολίτες για τα προβλήματα της περιοχής και όχι εντεταλμένους. Ούτε απλούς διαχειριστές της τετραετίας, ισορροπιστές ανάμεσα σε διάφορα μικρά ή μεγάλα συμφέροντα. Ακόμη και εάν προκύψουν κάποια ικανά και αδιάφθορα πολιτικά στελέχη στο Δήμο, που ασφαλώς υπάρχουν σε όλους τους πολιτικούς χώρους, είναι 'καταδικασμένα' να αποτύχουν, ή να κάνουν ελάχιστα πράγματα, έτσι όπως λειτουργούν τα σημερινά δημοτικά συμβούλια. Καμιά συνεννόηση, καμιά συλλογικότητα, καμιά συνυπευθυνότητα. Ποτέ δεν συνεργάζονται πλειοψηφίες και μειοψηφίες στους Δήμους μας για να λυθούν τα προβλήματα των πόλεών μας. Η συνέχιση αυτών των πρακτικών είναι μια αδιέξοδη κατάσταση. Και το ερώτημα που τίθεται είναι :

Είμαστε σήμερα σε θέση ως τοπικές κοινωνίες των πόλεων που συναπαρτίζουμε τον νέο Δήμο, να πούμε, σε όλους αυτούς που θα θελήσουν να μας εγκλωβίσουν και πάλι σε έναν ακόμη άγονο κομματικό ανταγωνισμό, ΟΧΙ ευχαριστούμε, δεν θα πάρουμε ;

Εκτιμούμε ότι μπορούμε σήμερα να πούμε ΝΑΙ, στην συγκρότηση μιας αυθεντικής, πραγματικά ανεξάρτητης κίνησης για μια αυτοδιοίκηση των πολιτών. Με πρωταγωνιστές τους πολίτες. Ενταγμένους ή όχι σε πολιτικά κόμματα δεν έχει σημασία. Σε μια κίνηση πολιτών που θα συγκινήσει και θα συνεπάρει όλους εκείνους που απογοητευμένοι βλέπουν την απαξίωση του σημερινού πολιτικού μας συστήματος, που θα μας οδηγήσει όλους σε μια νέα προσπάθεια όπου το μοναδικό στοιχείο που θα μας ενώνει θα είναι η αγάπη μας και οι αγωνίες μας για τον τόπο. Που μέσα από άμεσες δημοκρατικές διαδικασίες, με περιοδικότητα και ανακλητότητα των εκπροσώπων μας, θα συζητάμε τα πάντα και θα αποφασίζουμε εμείς για όλα με σύνθεση και συναίνεση. Μέσα από τις διαφορές μας θα βρούμε τις νέες συνθέσεις και θα προβούμε όλοι με καλή προαίρεση στις απαραίτητες υπερβάσεις, με βασικό κριτήριο το καλό του τόπου και των πολιτών. Κατανοούμε ότι το εγχείρημα μας δεν είναι απλό, ούτε εύκολο. Πρέπει όμως ταυτόχρονα να αποφασίσουμε ως πολίτες. Θα μείνουμε απλοί παρατηρητές ή, στη καλύτερη περίπτωση, απλοί ψηφοφόροι αυτών που θα αποφασίσουν κάποιοι για μας χωρίς εμάς, ή θα πάρουμε την υπόθεση της λύσης των προβλημάτων μας στα χέρια μας ;

Η δημιουργία της κίνησής μας, της Πρωτοβουλίας για μια Αυτοδιοίκηση των Πολιτών, και η ουσιαστική συμμετοχή του κάθε πολίτη σ'αυτήν, είναι η θετική μας απάντηση.
Ιούλιος 2010

Οι «χρυσές» προμήθειες των Δήμων

Εκατοντάδες εκατομμύρια χάνονται μέσα στο δαιδαλώδες νομοθετικό πλαίσιο που ορίζει τις προμήθειες των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΟΤΑ). Όπως αναφέρεται στο ρεπορτάζ της εφημερίδας «Το Βήμα της Κυριακής» μόλις ένα μικρό μέρος των προμηθειών αξίας 1 δισ. ευρώ περνά μέσα από το ενιαίο πρόγραμμα προμηθειών, αλλά και σε αυτή την περίπτωση δεν υπάρχει ούτε πλαίσιο ενιαίων προδιαγραφών ούτε έλεγχος τιμών.
Στο ενιαίο πρόγραμμα προμηθειών εντάσσονται προμήθειες άνω των 45.000 ευρώ, ωστόσο οι ΟΤΑ σπάνε τις μεγάλες προμήθειες σε μικρότερες και τις εκτελούν οι ίδιοι. Κυβερνητικές πηγές που επικαλείται η εφημερίδα αναφέρουν πως το μεγαλύτερο μέρος του συνόλου των προμηθειών των ΟΤΑ, περίπου το 70%, πραγματοποιείται με αυτόν τον τρόπο.
Μάλιστα όπως αναφέρεται το 2009 στο ενιαίο πρόγραμμα της Γενικής Γραμματείας Εμπορίου του υπουργείου Οικονομίας για τις πέντε βασικές κατηγορίες μόνο 429 εκατ. ευρώ είναι εγγεγραμμένα από το περίπου 1 δισ. ευρώ, που υπολογίζεται ότι ανέρχεται το σύνολο των προμηθειών των ΟΤΑ.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι πως πρόσφατα οι αρμόδιοι παράγοντες του υπουργείο Οικονομίας «έκπληκτοι» έλαβαν από τον Δήμο Πειραιώς έγγραφο με το οποίο ζητούνταν η προέγκριση προμήθειας 30 «ρομποτικών κάδων» για τη συμπίεση των σκουπιδιών- η τιμή του καθενός ανέρχεται στα 100.000 ευρώ, στο σύνολο δηλαδή 3.000.000 ευρώ. Υπενθυμίζεται ότι ο Δήμος Πειραιά πρόσφατα ανακοίνωσε στάση πληρωμών...
Αυτό είναι βέβαια το αποτέλεσμα της μετετροπής των ΟΤΑ "κατ` εικόνα και ομείωση" του κεντρικού κράτους. Δήμοι-επιχειρήσεις της αδιαφάνειας και της "ρεμούλας", των δημάρχων και των "συν αυτώ" και όχι των πολιτών.

Η δυναμική επιστροφή του ποδηλάτου και η απεξάρτηση από το πετρέλαιο


Του Lester R. Brown στο AlterNet, από tvxsteam

Το ποδήλατο έχει πολλά πλεονεκτήματα ως μέσο μεταφοράς. Ελαττώνει την κυκλοφοριακή συμφόρηση, την ατμοσφαιρική ρύπανση, βοηθάει στη βελτίωση της φυσικής κατάστασης, δεν εκπέμπει διοξείδιο του άνθρακα και είναι οικονομικά προσιτό από δισεκατομμύρια ανθρώπους που δεν μπορούν να αγοράσουν αυτοκίνητο. Τα ποδήλατα αυξάνουν την κινητικότητα, μειώνοντας παράλληλα την κυκλοφοριακή συμφόρηση και το ποσοστό της ασφαλτόστρωσης. Έξι ποδήλατα καταλαμβάνουν το χώρο ενός αυτοκινήτου. Για την στάθμευση, το πλεονέκτημα είναι ακόμα μεγαλύτερο με είκοσι ποδήλατα να καταλαμβάνουν το χώρο στάθμευσης ενός αυτοκινήτου. Πολύ λίγες μέθοδοι για την μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα είναι τόσο αποτελεσματικές όσο η υποκατάσταση ενός αυτοκινήτου με ποδήλατο, τουλάχιστον για τις κοντινές αποστάσεις. To ποδήλατο είναι ένα θαύμα της μηχανικής, μια επένδυση 10 κιλών μετάλλου και λάστιχου εκτοξεύουν την αποδοτικότητα της ατομικής μετακίνησης 3 φορές.
Το ποδήλατο δεν είναι μόνο ένα ευέλικτο μέσο μεταφοράς, αλλά ένας ιδανικός τρόπος ισορροπίας των λαμβανόμενων θερμίδων και της καύσης τους. Τακτική εξάσκηση σε κοντινές αποστάσεις - συνήθως πηγαίνοντας στη δουλειά - μειώνει την αρτηριακή πίεση, την εμφάνιση οστεοπόρωσης και αρθρίτιδας και ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα.
Η παγκόσμια παραγωγή ποδηλάτου, που στην περίοδο 1990-2002 είχε μέσο όρο παραγωγής τα 94 εκατομ. κομμάτια το χρόνο, εκτοξεύθηκε το 2007 στα 130 εκατομ. αφήνοντας κατά πολύ πίσω την παραγωγή αυτοκινήτου (70 εκατομ.). Οι πωλήσεις ποδηλάτου σε κάποιες αγορές εμφανίζουν αύξηση, καθώς οι κυβερνήσεις επινοούν εκατοντάδες κίνητρα για να ενθαρρύνουν την χρήση του. Η ιταλική κυβέρνηση, για παράδειγμα, ξεκίνησε το 2009 ένα φιλόδοξο πρόγραμμα για την ενθάρρυνση της αγοράς ποδηλάτου ή ηλεκτρικού ποδηλάτου ώστε να βελτιωθεί η ποιότητα του αέρα στις πόλεις, επιδοτώντας την αγορά με άμεση πληρωμή έως και του 30% της αξίας.
Η Κίνα, με 430 εκατομ. ποδήλατα, έχει παγκοσμίως τον μεγαλύτερο στόλο, χωρίς όμως να ξεπερνά την Ευρώπη στην αναλογία ποδηλάτων ανά κάτοικο. Η Ολλανδία έχει περισσότερο από ένα ποδήλατο ανά κάτοικο, ενώ η Δανία και η Γερμανία έχουν λίγο λιγότερο από ένα ποδήλατο ανά κάτοικο.
Η Κίνα απέδειξε με δραματικό τρόπο την δυνατότητα των χαμηλά αμειβόμενων κοινωνικών τάξεων να αποκτήσουν μέσο μεταφοράς μέσω του ποδηλάτου. Το 1976, η χώρα παρήγαγε 6 εκατομ. ποδήλατα. Μετά τις μεταρρυθμίσεις του 1978, οι οποίες οδήγησαν στο άνοιγμα των αγορών και σε γρήγορα αυξανόμενα εισοδήματα, η παραγωγή ποδηλάτου άρχισε να παίρνει την ανιούσα φτάνοντας αισίως τα 90 εκατομ. το 2007.
Τα 430 εκατομ. ποδήλατα που κυκλοφορούν στην Κίνα σηματοδότησαν τη μεγαλύτερη αύξηση κινητικότητας στην ιστορία. Τα ποδήλατα κατέλαβαν τους αστικούς και τους επαρχιακούς δρόμους. Και παρόλο που αυτό που τραβά την προσοχή είναι ο ραγδαίος πολλαπλασιασμός των αυτοκινήτων και η συνακόλουθη συμφόρηση που προκαλούν, είναι τα ποδήλατα που παρέχουν σε εκατομμύρια Κινέζους τη δυνατότητα μετακίνησης.
Η Ολλανδία είναι ανάμεσα στις πρώτες βιομηχανοποιημένες χώρες που σχεδίασαν οδικό δίκτυο φιλικό προς το ποδήλατο, με το 27% όλων των μεταφορών να γίνονται με ποδήλατο. Ακολουθεί η Δανία με 18% και η Γερμανία με 10%. Αντίθετα, οι ΗΠΑ και η Μεγάλη Βρετανία βρίσκονται στο 1%.
Μια εξαίρετη μελέτη των John Pucher και Ralph Buehler από τα αμερικάνικα πανεπιστήμια Rutgers και Virginia Tech αναλύει του λόγους αυτών των μεγάλων αποκλίσεων ανάμεσα στις χώρες. Αναφέρουν ότι ‘η εκτεταμένη χρήση ποδηλάτων στην Ολλανδία, τη Δανία και τη Γερμανία συμπληρώνεται από τον επαρκή χώρο στάθμευσης για τους ποδηλάτες, την πλήρη ενσωμάτωση τους με τη δημόσια συγκοινωνία, και την ευρεία οδική εκπαίδευση (θεωρητική και πρακτική) τόσο των ποδηλατών όσο και των αυτοκινητιστών.’
Αυτές οι χώρες, τονίζουν, ‘κάνουν την οδήγηση ακριβή και άβολη στις μεγάλες πόλεις μέσω ενός συνδυασμού φόρων και περιορισμών στην ιδιοκτησία αυτοκινήτου, την χρήση του και το πάρκινγκ. Είναι ο συνδυασμός αυτών των πολύπλευρων πολιτικών που αλληλοενισχύονται που αιτιολογεί την επιτυχία στην προώθηση της χρήσης του ποδηλάτου στις τρεις προαναφερθείσες χώρες.’ Και η απουσία της πολιτικής αυτής που αιτιολογεί την οριακά χαμηλή χρήση ποδηλάτου στις ΗΠΑ και στη Μεγάλη Βρετανία.
Η Ολλανδία, ο αδιαφιλονίκητος ηγέτης των βιομηχανοποιημένων χωρών στην ενθάρρυνση της χρήσης ποδηλάτου, έχει εφαρμόσει το ‘Ποδηλατικό Σχέδιο’ όπου έχει ενσωματώσει τον ρόλο που οραματίζεται να δώσει στο ποδήλατο. Εκτός από το να δημιουργήσει ποδηλατολωρίδες και μονοπάτια σε όλες τις πόλεις, το σύστημα πολλές φορές δίνει προτεραιότητα στους ποδηλάτες έναντι των αυτοκινήτων ακόμη και στα φανάρια. Μερικά φανάρια επιτρέπουν στους ποδηλάτες να κινηθούν πριν από τα αυτοκίνητα. Έως το 2007, το Άμστερνταμ είχε γίνει η πρώτη δυτική βιομηχανοποιημένη πόλη όπου οι διαδρομές που γίνονταν με ποδήλατο υπερίσχυαν αυτών που γίνονταν με αυτοκίνητο.
Μια ΜΚΟ της Ολλανδίας, ονόματι ‘Διασύνδεση για την Ποδηλατική Γνώση’ (Interface for Cycling Expertise), δημιουργήθηκε ώστε να μεταδώσει την Ολλανδική γνώση στη δημιουργία μοντέρνου οδικού δικτύου το όποιο θα είναι φιλόξενο για το ποδήλατο. Συνεργάζεται με γκρουπ από την Μποτσουάνα, την Βραζιλία, την Χιλή, την Κολομβία, το Εκουαδόρ, την Γκάνα, την Ινδία, την Κένυα, το Περού, τη Νότια Αφρική και την Ουγκάντα για να διευκολύνει τη χρήση ποδηλάτου.
Οι πωλήσεις των ηλεκτρικών ποδηλάτων, μια σχετικά καινούργια γενιά μεταφορικών μέσων, έχουν επίσης αρχίσει να κινούνται. Τα e-bikes (electric bikes) όπως λέγονται είναι συναφή με τα υβριδικά ηλεκτρο-βενζινοκίνητα αυτοκίνητα, καθώς και τα δύο τροφοδοτούνται από δύο πηγές - στην προκειμένη περίπτωση τη μυϊκή δύναμη και την μπαταρία - και μπορούν να επαναφορτιστούν μέσω του δικτύου οικιακής ηλεκτροδότησης, όποτε είναι απαραίτητο.
Στην Κίνα, όπου η τεχνολογία αυτή αποδείχθηκε χρησιμότατη, οι πωλήσεις σκαρφάλωσαν από 40.000 e-bikes το 1998 σε 21 εκατομ. το 2008. Η Κίνα διαθέτει περίπου 100 εκατομμύρια ηλεκτρικά ποδήλατα στον δρόμο, έναντι 18 εκατομ. αυτοκινήτων. Τα ηλεκτρικά ποδήλατα τραβούν την προσοχή και άλλων ασιατικών χωρών που μαστίζονται από ατμοσφαιρική ρύπανση όπως η Κίνα, καθώς επίσης και των ΗΠΑ και της Ευρώπης (όπου οι συνολικές πωλήσεις τώρα ξεπερνούν τις 300.000 τον χρόνο).
Σε αντίθεση με τα υβριδικά ηλεκτρο-βενζινοκίνητα αυτοκίνητα, τα ηλεκτρικά ποδήλατα χρησιμοποιούν μόνο έμμεσα ορυκτά καύσιμα. Αν μπορέσουμε να μεταβούμε από τα εργοστάσια παραγωγής ενέργειας που χρησιμοποιούν ορυκτά καύσιμα σε αιολική, ηλιακή και γεωθερμική ενέργεια, τότε τα ηλεκτρικά ποδήλατα θα μπορούν να λειτουργούν ελεύθερα από ορυκτά καύσιμα.
Πάνω απ’ όλα το κλειδί για να συνειδητοποιήσουμε τις δυνατότητες του ποδηλάτου είναι να δημιουργηθούν φιλικά προς το ποδήλατο οδικά δίκτυα. Αυτό σημαίνει ποδηλατικά μονοπάτια και λωρίδες κυκλοφορίας για ποδηλάτες αναψυχής αλλά και για όσους μεταβαίνουν στη δουλειά τους, πάρκινγκ για ποδήλατα και δυνατότητα ντους στο χώρο εργασίας. Το απλό ποδήλατο είναι νικητής στην 'Plan B οικονομία’.

Ο Λεστερ Μπραουν (Lester R. Brown) είναι ιδρυτής και πρόεδρος του Ινστιτούτου Πολιτικής για την Γη (Earth Policy Institute). Το άρθρο είναι από το βιβλίο του « Plan B 4.0: Mobilizing to Save Civilisation.»

Δευτέρα 9 Αυγούστου 2010

Πήλιο και φωτοβολταϊκά


Για το Πήλιο υπάρχει προστατευτικό διάταγμα, το οποίο απαγορεύει την εγκατάσταση ήπιων βιομηχανικών δραστηριοτήτων, τομέα στον οποίο θεωρείται ότι συγκαταλέγονται και τα φωτοβολταϊκά συστήματα(φ/β).
Στο πλαίσιο του ειδικού χωροταξικού για τις ΑΠΕ(Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας) υπάρχει σχέδιο υπουργικής απόφασης, που εξαιρεί την Επιτροπή Αρχιτεκτονικού Ελέγχου(ΕΠΑΕ) σε αποφάσεις για εγκατάσταση φ/β σε εκτός σχεδίου περιοχές-πράγμα που αφορά και τα φ/β συστήματα για αγρότες. Η ΕΠΑΕ δεν εξαιρείται από απόφαση για εγκατάσταση φ/β σε χαρακτηρισμένους παραδοσιακούς οικισμούς, ιστορικά τμήματα πόλεων και διατηρητέα.
Η πρόταση της Νομαρχίας Μαγνησίας είναι να υπάρχει ειδική μνεία για σύμφωνη γνώμη της ΕΠΑΕ και για εκτός σχεδίου φ/β εγκαταστάσεις, ειδικά για το Πήλιο.
Για το σκοπό αυτό, με πρωτοβουλία της, δημιουργήθηκε Ομάδα Εργασίας εκπροσώπων επιστημονικών φορέων Μαγνησίας. Το αντικείμενό της θα είναι η διατύπωση πορίσματος νομικής μορφής για τις προδιαγραφές και τα κριτήρια για τέτοιες εγκαταστάσεις. Μέχρι να γίνει αυτό και να περάσει το πόρισμα μέσα στο προεδρικό διάταγμα του Πηλίου, δεν θα πρέπει να επιτρέπονται τα φ/β συστήματα στο Πήλιο.
Το ερώτημα που μπαίνει είναι πως θα διαμορφωθούν ακριβώς αυτά τα κριτήρια και η χαρτογράφηση περιοχών για να επιτρέπεται ή μη μια φ/β εγκατάσταση. Θα ρωτηθεί η τοπική κοινωνία(με γενικές συνελεύσεις των κοινοτήτων π.χ.) σε αυτές τις περιοχές ή η Νομαρχία έχει την άποψη ότι έχουμε να κάνουμε με «κοινωνία φορέων», που λειτουργεί με κριτήρια των επενδυτών και των τραπεζών;