Να δω τι θα τα κάνετε τα λεφτά…

Από το http://antistachef.wordpress.com/2010/08/16/1-58/
Αν κάποιος/α έκανε ζάπινγκ το τελευταίο διάστημα, θα διαπίστωνε ότι για την Ευρώπη την ειδησεογραφία απασχολούσαν τέσσερα μεγάλα αντιφατικά θέματα. Τα πανευρωπαϊκά πρωταθλήματα στίβου και κολύμβησης, οι φωτιές στη Μόσχα και οι πλημμύρες στην κεντρική Ευρώπη. Αν κανείς συνθέσει την ευρώ-αφασία η οποία ενώνει αυτές τις ειδήσεις θα μπορούσε κάλλιστα να καταλήξει στις όχι και πολύ μελλοντολογικες συνθέσεις-αφίσες που ακολουθούν. Η παντελής αποθέωση της λογικής του κέρδους και των αριθμών, πέραν κάθε στοιχειώδους ένστικτου αυτοσυντήρησης, μπορούν να μας οδηγήσουν σύντομα σε ευρωπαϊκά πρωταθλήματα της μορφής των αφισών. Η κλιματική αλλαγή έρχεται πιο γρήγορα και από τις πιο απαισιόδοξες προβλέψεις, αλλά η Ευρώπη και ο κόσμος όλος ψάχνει το δρόμο προς την “ανάπτυξη”.
Δηλαδή; Δηλαδή, όσο λιγότεροι άνθρωποι σε αυτό τον κόσμο καρπώνονται όλο και περισσότερο πλούτο και θέλουν να συνεχίσουν να το κάνουν, τόσο μεγαλύτερη ανάγκη θα υπάρχει για περισσότερη παραγωγή και περισσότερη κατανάλωση για να μπορέσει να εργαστεί και να ζήσει και η πλειοψηφία των υπόλοιπων ανθρώπων. Το ίδιο το σύστημα βασίζετε στην αέναη μεγέθυνση της οικονομίας. Με μία λέξη φτάνουμε/σαμε στο αδιέξοδο.
Η απάντηση στην περιβαλλοντική κρίση απαιτεί να παράγουμε όσα χρειαζόμαστε και να τα διανέμουμε ισότιμα. Αλλά επειδή σε αυτή την περίπτωση το κέρδος δεν έχει θέση, κάποιοι δεν έχουν ενδοιασμούς ούτε για να οδηγήσουν την ανθρωπότητα στον όλεθρο. Τα σημάδια τα βλέπουμε όπως βλέπουμε και την αφασία όλων αυτών που προκειμένου να μην υπάρξει δικαιότερη αναδιανομή του πλούτου, επιδιώκουν την περισσότερη “ανάπτυξη”. Η οποία όμως ήδη έχει αρχίσει να στοιχίζει όχι μόνο ανθρώπινα αλλά και στη μόνη γλώσσα που καταλαβαίνουν, τα φράγκα, δισεκατομμύρια από τις “φυσικές” καταστροφές. Καταστροφές που αρχίζουν να μοιάζουν με αυτές του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Γιατί πράγματι έχουμε πόλεμο. Πόλεμο του κέρδους κατά της ανθρωπότητας. Και ο πόλεμος αυτός έχει μόνο μία έκβαση. Γι’ αυτό η δικαιότερη κοινωνία δεν είναι απλώς μια ελπίδα, αλλά ένας όρος επιβίωσης. Αν έχω άδικο (που μακάρι) θα τα ξαναπούμε το 2014 στα επόμενα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα… Αν γίνουν.