Βιβλιοπαρουσίαση «Τοπικοποίηση» :
Θα ξεκινήσω κάπως παράδοξα γιατί αν και παρουσιάζουμε σήμερα άλλο βιβλίο εγώ θα διαβάσω ένα κομμάτι γραμμένο στην Αγγλία του 1516 από τον Τζον Μορ :
«Τι είδους δικαιοσύνη την λέτε αυτή; Αριστοκράτες, χρυσοχόοι και τοκογλύφοι, που είτε δεν εργάζονται καθόλου, ή κάνουν εργασία που δεν είναι απαραίτητη, αμείβονται για την τεμπελιά τους ή για τις άχρηστες δραστηριότητες τους με μια λαμπρή και πολυτελή ζωή. Μα οι εργάτες, οι αμαξάδες, οι ξυλουργοί και οι γεωργοί, που πάντοτε δουλεύουν σαν τα ζεμένα άλογα, σε εργασίες τόσο απαραίτητες που, αν σταματήσουν να εργάζονται, θα φέρουν την χώρα σε νεκρό σημείο μέσα σε δώδεκα μήνες-τι απολαμβάνουν; ….. .
Μπορείτε να διακρίνετε καθόλου δικαιοσύνη ή ευγνωμοσύνη σε ένα κοινωνικό σύστημα που κατασπαταλάει τόσο μεγάλες αμοιβές στους «ευγενείς», στους «χρυσοχόους» κτλ, που είτε είναι ολοκληρωτικά μη παραγωγικοί ή απλά παράγουν τα μέσα πολυτελείας και καλοπέρασης, μα δεν είναι το ίδιο ευγενικό στην αμοιβή που δίνει στους γεωργούς, τους ανθρακωρύχους, τους εργάτες, τους καραγωγείς ή τους ξυλουργούς, που χωρίς αυτούς δεν θα μπορούσε να υπάρξει κοινωνία; Και η αποκορύφωση της αγνωμοσύνης έρχεται όταν γεράσουν και αρρωστήσουν και είναι εντελώς άποροι. Αφού τους εκμεταλλευτεί στα καλύτερα χρόνια της ζωής τους, η κοινωνία ξεχνάει τώρα όλες τις άγρυπνες ώρες που πρόσφεραν στην υπηρεσία της και τους ξεπληρώνει όλη τη ζωτική εργασία που της πρόσφεραν αφήνοντας τους να πεθάνουν στην φτώχεια. Κι επιπλέον, οι σαθρές αποδοχές των φτωχών καθημερινά εξανεμίζονται από τους πλούσιους, όχι μόνο με τις προσωπικές τους ατιμίες , μα και με δημόσια νομική κατοχύρωση. Λες και δεν ήταν ποτέ άδικο πως αυτός που προσφέρει τα περισσότερα στην κοινωνία να παίρνει τα λιγότερα, το κάνουν ακόμα χειρότερο, και μετά τα κανονίζουν έτσι ώστε η αδικία να χαρακτηρίζεται από το νόμο σαν δικαιοσύνη.
Στα αλήθεια όταν σκέφτομαι οποιονδήποτε κοινωνικό σύστημα που υπάρχει στην εποχή μας, δεν μπορώ μα το θεό, να το δω αλλιώς παρά ως συνομωσία των πλουσίων να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα τους με το πρόσχημα πως οργανώνουν την κοινωνία, να ψάχνουν και βρίσκουν κάθε είδους τεχνάσματα και απατεωνιές, πρώτα για να διατηρήσουνε τα άνομα κέρδη τους, και μετά για να εκμεταλλευτούν τους φτωχούς αγοράζοντας την δουλειά τους όσο πιο φτηνά γίνεται. …. Έτσι μια αδίστακτη μειοψηφία, οδηγημένη από την ακόρεστη λαιμαργία της μονοπωλεί αυτά που θα ήτανε αρκετά να καλύπτουν τις ελλείψεις ολόκληρης της ανθρωπότητας.»
Thomas More-Outopia
H ανάγνωση της «Τοπικοποίησης» αποτελεί μια εμπειρία ανάλογη με αυτή της ανάγνωσης της «Ουτοπίας» του Τζον Μορ , με τη διαφορά όμως ότι δεν αποτελεί τόσο μια ιδεαλιστική φιλοσοφική συμβολή στην ανθρώπινη σκέψη αλλά μια επισταμένη πολιτική ανάλυση και πρόταση.
Στη «Τοπικοποίηση», αφετηρία της πρότασης του συγγραφέα είναι η κρίση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, και το τέλος της επικυριαρχίας του διεθνοποιημένου φιλελευθερισμού έτσι όπως το γνωρίσαμε τα τελευταία 40 χρόνια με το πρόσχημα της «παγκοσμιοποίησης». Η αποτυχία αυτού του δυτικού μοντέλου ανάπτυξης, η καταστροφή του κλίματος, του πλανήτη, της γεωργίας, της βίο υγείας, η αναίρεση των υποσχέσεων της ευμάρειας και του πλούτου για την πλειοψηφία των κατοίκων του δυτικού πολιτισμού δημιουργεί κενό όχι μόνο πολιτικής αλλά και νοήματος για τον σύγχρονο κόσμο.
Στο βιβλίο του «Τοπικοποίηση» που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Αντιγόνη» τον Απρίλιο του 2009. Ο πρώην καθηγητής μαθηματικών και οίκο-γεωργός στο Πήλιο βόλου Γιώργος Κολέμπας με ένα πολύ όμορφο-απλό και αποιδεολογικοποιημένο γραπτό λόγο τεκμηριώνει με αναλύσεις, με περιγραφικές παραστάσεις και επιστημονικές θέσεις μια ρεαλιστική πρόταση για λύσεις από τα πιο μικρά ζητήματα, τα όποια όμως συνθέτουν με το σύνολο τους, στα πιο μεγάλα προβλήματα του σύγχρονου κόσμου.
Με κεντρική ιδέα λοιπόν το τοπικό ώστε να φθάσουμε μέσω αυτού στο παγκόσμιο ή…και αντίστροφα , μας παρουσιάζει την πρόταση της «Τοπικοποίησης» ως την «δημιουργία ενός καινούργιου είδους πολιτικής, που θα συγκινήσει και εμπνεύσει τους ανθρώπους…με όσο το δυνατό περισσότερους και ουσιαστικότερους θεσμούς άμεσης δημοκρατίας….ξεκινώντας από την τοπική κοινωνία, ένα νέο πολιτισμικό ρεύμα και μια νέα ανακαθοριζόμενη κοινωνία» (σελ 26)
Το βιβλίο σε γενικές γραμμές χωρίζεται σε τρία μέρη.
Στο πρώτο μέρος στην κριτική του σύγχρονου δυτικού πολιτισμού, της ανάπτυξης, του καπιταλισμού και της κυριαρχίας της τεχνολογίας επάνω σε κάθε ηθική και ανθρώπινη αξία.
Στο δεύτερο μέρος στην πολιτική πολιτισμική πρόταση για την δημιουργία μιας νέας κοινωνίας βασισμένης σε ένα νέο απελευθερωμένο άνθρωπο. Ο πλούτος των φιλοσοφικών και πολιτικών ρευμάτων του παρελθόντος, τα νέα δεδομένα στην τεχνολογία, στην επιστήμη, στα μαθηματικά και την μελέτη της πολιτικής οικονομίας, η νέα αντίληψη για τη φύση του ίδιου του σύμπαντος μας δίδουν την δυνατότητα για μία υπέρβαση της Ευκλείδιας θεμελίωσης και του Μαρξιστικού οικονομισμού αλλά και την απελευθέρωση της ανθρώπινης σκέψης από την Θεοκρατική συγκρότηση της και κατά επέκταση και της ανθρώπινης κοινωνικής οργάνωσης.
Με βασικό του άξονα ότι ο «άνθρωπος δεν γεννιέται (δηλαδή δεν είναι) άνθρωπος μέσω αυτό που κατέχει αλλά γίνεται άνθρωπος μέσω των δομών που αποτελούν κοινωνία και εκπαιδευτική διαδικασία ταυτόχρονα» μας παρουσιάζει την ρεαλιστική δυνατότητα, μέσω ανάλογων δομών, της ύπαρξης μιας ζωής βασισμένη στην τοπικοποίηση.
Ο «προστατευτισμός» της φύσης, οι συμμετοχικοί προϋπολογισμοί, η άμεση δημοκρατία, η τοπική παραγωγή και τα τοπικά δίκτυα κατανάλωσης, τα τοπικά νομίσματα αλλά και η χρήση της τεχνολογίας στην υπηρεσία της χειραφέτησης. Η χρήση από τοπικές οίκο-κοινότητες των βιολογικών καλλιεργειών, της βιοκλιματικής αρχιτεκτονικής, των φωτοβολταικών, της χρήσης ενεργών μικροοργανισμών είναι κάποια κεφάλαια του βιβλίου που αξίζουν ιδιαίτερης προσοχής, και αποτελούν το τρίτο μέρος της «Τοπικοποίησης».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου