Οι Συνεταιριστικές Αξίες και Αρχές

Ένα αρχικό σχόλιο: έχει να κάνει με την προηγούμενη ανάρτηση για την παγκόσμια ανεργία και το βασικό αίτημα της τοπικοποίησης για μη εξάρτηση του εισοδήματός μας από τη μισθωτή εργασία.
Σύμφωνα με έκθεση του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας (ILO) «Η Ανθεκτικότητα του Συνεταιριστικού Επιχειρηματικού Μοντέλου σε Περιόδους Κρίσης- Απαντήσεις για την Παγκόσμια Οικονομική Κρίση»: στην Ευρώπη είναι σήμερα 160.000.000 πολίτες ενταγμένοι σε συνεταιρισμούς (25.000.000 σε καταναλωτικούς) και στην Υφήλιο υπάρχουν 800.000.000 μέλη. Είναι η δέκατη οικονομία στον κόσμο.


Οι Συνεταιριστικές Αξίες και Αρχές, όπως υιοθετήθηκαν στο συνέδριο της Διεθνούς Συνεταιριστικής Συμμαχίας(I.C.A.), που έγινε το 1995 στο Μάντσεστερ του Ηνωμένου Βασιλείου :
ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΤΙΚΕΣ ΑΞΙΕΣ (VALUES)
Οι συνεταιρισμοί βασίζονται στις αξίες:
• της αυτοβοήθειας,
• της αυτοευθύνης,
• της δημοκρατίας,
• της ισότητας,
• της δικαιοσύνης και
• της αλληλεγγύης.
Σύμφωνα με τη συνεταιριστική παράδοση, τα μέλη των συνεταιρισμών πι-
στεύουν στις ηθικές αξίες:
• της εντιμότητας,
• της ειλικρίνειας,
• της κοινωνικής ευθύνης και
• της μέριμνας για τους άλλους.
ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΤΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ (PRINCIPLES)
1. Εθελοντική και ανοικτή συμμετοχή: Οι συνεταιρισμοί είναι εθελοντικές οργανώσεις, ανοικτές σε όλα τα πρόσωπα, τα οποία είναι ικανά να χρησιμοποιήσουν τις υπηρεσίες τους και να αποδεχτούν με προθυμία τις ευθύνες των μελών, χωρίς εθνικές, κοινωνικές, φυλετικές, πολιτικές ή θρησκευτικές διακρίσεις.
2. Δημοκρατικός έλεγχος των μελών: Οι συνεταιρισμοί είναι δημοκρατικές οργανώσεις, οι οποίες ελέγχονται από τα μέλη τους, τα οποία συμμετέχουν στη διαμόρφωση της πολιτικής και στη λήψη των αποφάσεων τους. Οι άνδρες και οι γυναίκες που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους ως αιρετοί αντιπρόσωποι είναι υπόλογοι στα μέλη. Όλα τα μέλη έχουν ίσα εκλογικά δικαιώματα (ένα μέλος, μία ψήφος)
3. Οικονομική συμμετοχή των μελών: Τα μέλη συμμετέχουν δίκαια στο κεφάλαιο του συνεταιρισμού και στον έλεγχό του με δημοκρατικές μεθόδους. Μέρος, τουλάχιστον, αυτού του κεφαλαίου είναι συνήθως η κοινή περιουσία του συνεταιρισμού.
Τα μέλη συνήθως λαμβάνουν περιορισμένη αποζημίωση για το κεφάλαιο το οποίο καταβάλλουν ως προϋπόθεση της συμμετοχής τους. Τα μέλη διαθέτουν τα πλεονάσματα για όλους ή για οποιονδήποτε από τους ακόλουθους σκοπούς: Για ανάπτυξη του συνεταιρισμού τους, πιθανόν με τη δημιουργία αποθεματικών, μέρος των οποίων τουλάχιστον θα πρέπει να είναι αδιαίρετο. Για την παραχώρηση ωφελημάτων στα μέλη, ανάλογα με τις συναλλαγές που είχαν με τον συνεταιρισμό και για προώθηση άλλων δραστηριοτήτων που εγκρίνονται από τα μέλη.
4. Αυτονομία και ανεξαρτησία: Οι συνεταιρισμοί είναι αυτόνομες, αυτοβοηθούμενες οργανώσεις, ελεγχόμενες από τα μέλη τους. Εάν θα συνάψουν συμφωνίες με άλλους οργανισμούς, συμπεριλαμβανομένων και των κυβερνήσεων, ή εάν θα εξασφαλίσουν κεφάλαια από εξωτερικές πηγές θα πρέπει να το πράττουν με όρους οι οποίοι διασφαλίζουν το δημοκρατικό έλεγχο που ασκείται από τα μέλη και συνάδουν με τη συνεταιριστική αυτονομία τους.
5. Εκπαίδευση, κατάρτιση και πληροφόρηση: Οι συνεταιρισμοί εξασφαλίζουν εκπαίδευση και κατάρτιση για τα μέλη, τους αιρετούς αντιπροσώπους, τους διευθυντές και τους υπαλλήλους τους έτσι ώστε να μπορούν να συμβάλλουν ενεργά στην ανάπτυξή τους. Ενημερώνουν το κοινό, ειδικότερα τη νέα γενιά και τη κοινή γνώμη, για τη φύση του συνεργατισμού και τα ωφελήματα που προσφέρει.
6. Συνεργασία μεταξύ συνεταιρισμών: Οι συνεταιρισμοί εξυπηρετούν τα μέλη τους περισσότερο αποτελεσματικά και ενδυναμώνουν το συνεταιριστικό κίνημα συνεργαζόμενοι μεταξύ τους σε τοπικό, περιφερειακό, εθνικό και διεθνές επίπεδο.
7. Κοινοτικό ενδιαφέρον: Οι συνεταιρισμοί εργάζονται για σταθερή ανάπτυξη των κοινοτήτων τους εφαρμόζοντας την πολιτική που αποφασίζεται από τα μέλη τους. Οι βασικότεροι άξονες της συνεταιριστικής κοινωνικής πολιτικής, με την ευρύτερη έννοια του όρου, είναι η αύξηση του εθνικού προϊόντος, η αναδιανομή του εισοδήματος και του πλούτου, η περιφερειακή ανάπτυξη και η προώθηση προγραμμάτων κοινωνικού χαρακτήρα.
α. Αύξηση του εθνικού προϊόντος: με την οικονομική δραστηριότητα που αναπτύσσουν, συμβάλλουν στην αύξηση του εθνικού προϊόντος και στη βελτίωση των άλλων οικονομικών δεικτών της χώρας. Για παράδειγμα, η χρηματοδότηση της γεωργίας συμβάλλει στην αύξηση της γεωργικής παραγωγής, η διάθεση των αγροτικών προϊόντων σε αγορές του εξωτερικού στη βελτίωση του ισοζυγίου εξωτερικών συναλλαγών και του ισοζυγίου πληρωμών, η απασχόληση εργατικού δυναμικού στη μείωση της ανεργίας, η συνεταιριστική παρέμβαση στον καταναλωτικό τομέα στη συγκράτηση των τιμών και συνεπώς στη μείωση του ρυθμού αύξησης του πληθωρισμού κ.λπ.
β. Αναδιανομή του εισοδήματος και του πλούτου: Τα κέρδη των ιδιωτικών επιχειρήσεων διανέμονται στους μετόχους, ανάλογα με το ποσό που επενδύουν στην επιχείρηση, οι οποίοι συνήθως, είναι αριθμητικά ελάχιστοι. Στις συνεταιριστικές επιχειρήσεις τα πλεονάσματα που πραγματοποιούνται επιστρέφονται στα μέλη, είτε με τη μορφή χρημάτων, είτε με τη μορφή άλλων ωφελημάτων, ανάλογα με το μέγεθος της συνεργασίας τους με αυτές. Παράλληλα ανακόπτουν τις μονοπωλιακές τάσεις που αναπτύσσονται στην αγορά ακόμα και σε συνθήκες ελεύθερου ανταγωνισμού.
Επίσης, διαθέτουν τα χρηματικά μέσα που έχουν στη διάθεσή τους για την ικανοποίηση των αναγκών των μελών τους χωρίς καμιά διάκριση. Τούτο έχει ως αποτέλεσμα τη βελτίωση των εισοδημάτων των μελών και κυρίως εκείνων με τη χαμηλότερη οικονομική επιφάνεια.
γ. Περιφερειακή ανάπτυξη: Η συμβολή των συνεταιριστικών κινημάτων στην περιφερειακή ανάπτυξη είναι μεγάλης σημασίας. Η ιδιωτική επιχείρηση επιλέγει τον τόπο δραστηριότητάς της με μόνο κριτήριο την απόδοση των επενδύσεων στις οποίες θα προβεί. Συνεπώς, η εγκατάσταση στην περιφέρεια είναι συνήθως αντιοικονομική για τις ίδιες.
Οι συνεταιρισμοί αντίθετα ιδρύονται τοπικά για να εξυπηρετήσουν τα μέλη τους, ή επιλέγουν τον τόπο εγκατάστασης τους με κριτήριο το οικονομικό συμφέρον των μελών τους. Έχουν από τη φύση τους τοπικό χαρακτήρα. Αναζητούν ευκαιρίες επένδυσης μόνο στη περιοχή τους και όχι σε όλη τη χώρα ή στο εξωτερικό. Κατά συνέπεια, τα κεφάλαια τους επενδύονται στην περιφέρεια και συμβάλλουν έτσι στην τοπική ανάπτυξη. Ορθά έχει διαπιστωθεί ότι οι συνεταιρισμοί αποτελούν τους οικονομικούς και κοινωνικούς πνεύμονες της υπαίθρου.
δ. Προώθηση προγραμμάτων κοινωνικού χαρακτήρα: Οι συνεταιρισμοί υιοθετούν προτάσεις των μελών τους ή εγκρίνουν πρωτοβουλίες της διοίκησης, οι οποίες έχουν έντονα κοινωνικό χαρακτήρα με τη στενότερη έννοια του όρου. Η προστασία του περιβάλλοντος, η ανάπτυξη πολιτιστικών δραστηριοτήτων, η στήριξη του αθλητισμού, η καλλιέργεια των ηθικών αξιών στη νέα γενιά, η συμπαράσταση στους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας, η οικονομική και ηθική ενίσχυση αναξιοπαθούντων ατόμων κ.λπ. είναι μερικές από τις κατευθύνσεις της συνεταιριστικής κοινωνικής πολιτικής.

Ένα δεύτερο σχόλιο:
Οι παραδοσιακοί συνεταιρισμοί και κοινωνικές επιχειρήσεις, επειδή ενσωματώθηκαν οι περισσότεροι στο «παιχνίδι» της καπιταλιστικής οικονομίας της αγοράς και του ανταγωνισμού και κατέληξαν να έχουν ελλείμματα, σκάνδαλα και κομματικές εξαρτήσεις-τουλάχιστον στην Ελλάδα-είναι απαξιωμένοι στη συνείδηση της νέας γενιάς. Σαν απάντηση σε αυτή τους την εξέλιξη αναπτύσσονται νέοι συνεταιρισμοί, συλλογικότητες και δίκτυα, που δεν εντάσσονται ούτε στον κρατικό ούτε στον καπιταλιστικό ιδιωτικό τομέα. Συχνά και με «εσωτερικό νόμισμα». Δες και την ανάρτηση: http://topikopoiisi.blogspot.com/2010/03/blog-post_10.html