Η ικανότητα της Κίνας να θρέψει το λαό της τίθεται σε αμφισβητηση

"Η μαζική συρρίκνωση της καλλιεργήσιμης γης λόγω της υποβάθμισης του εδάφους απειλεί την ικανότητα της χώρας να διατηρήσει τα τρέχοντα επίπεδα της γεωργικής παραγωγής, ενώ το αυξανόμενο χάσμα μεταξύ αστικών και αγροτικών περιοχών αποτελεί σημαντική πρόκληση για το δικαίωμα στην τροφή του πληθυσμού της Κίνας». Λέει ο Olivier De Schutter, ο ειδικός Εισηγητής για το δικαίωμα στην τροφή του ΟΗΕ
Η ικανότητα της Κίνας να θρέψει το ένα πέμπτο του παγκόσμιου πληθυσμού τίθεται σε αμφισβήτηση, λόγω της υποβάθμισης της γης, την αστικοποίηση και την υπερβολική εξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα και λιπάσματα, ενώ τρόφιμα όπως σιτηρά και κρέας γίνονται πολύ ακριβά,αφού οι τιμές τους αναρριχήθηκαν στις παγκόσμιες αγορές.
Ο ίδιος δήλωσε στην Guardian ότι υπάρχει μείωση της ποιότητας του εδάφους στην Κίνα εξαιτίας της υπερβολικής χρήσης των λιπασμάτων, της ρύπανσης και της ξηρασίας. Σημείωσε ότι το 37% του εδάφους της χώρας είναι υποβαθμισμένο και 8,2 εκατ. εκταρίων της καλλιεργήσιμης γης έχει χαθεί από το 1997 στις πόλεις, βιομηχανικά πάρκα, τις φυσικές καταστροφές και τα προγράμματα για τα δάση.
Η περαιτέρω πίεση έχει προέλθει από ένα όλο και πιο κρεατοφάγο μοντέλο διατροφής, πράγμα που σημαίνει ότι περισσότερα δημητριακά είναι απαραίτητα για τη διατροφή των ζώων. Ο συνδυασμός των παραγόντων αυτών οδηγεί τον πληθωρισμό τροφίμων. Κατά το παρελθόν έτος, το ρύζι αυξήθηκε κατά 13%, το σιτάρι κατά 9%, το κοτόπουλο κατά 17%, το χοιρινό κρέας κατά 13% και τα αυγά κατά 30%.

Ο De Schutter ανέφερε ότι με την αλλαγή του κλίματος και τη μείωση της παραγωγικότητας της γεωργίας κατά 5% έως 10% έως το 2030 αναμένεται να αυξηθεί η μεταβλητότητα των τιμών, και ότι είναι ουσιαστικής σημασίας για την Κίνα να αναλάβει να απεξαρτηθεί από τα ορυκτά καύσιμα και να υιοθετήσει πιο βιώσιμες γεωργικές τεχνικές, συμπεριλαμβανομένης της βιολογικής παραγωγής, και να κάνει ακόμη καλύτερη χρήση των δύο μεγάλων δυνάμεών της: ένα τεράστιο στρατηγικό απόθεμα σιτηρών και ένα μεγάλο αγροτικό πληθυσμό.
Η στροφή όμως προς την βιομηχανικής κλίμακας γεωργία, αυξάνει την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας σε βάρος της φυσικής παραγωγικότητας. "Μικρής κλίμακας καλλιέργειες είναι πιο αποτελεσματικές στη χρήση των φυσικών πόρων". Ωστόσο, παραδέχθηκε ότι αυτό μπορεί να αποδειχθεί δύσκολο στο μέλλον, καθώς περισσότεροι από 200 εκατομμύρια αγρότες της Κίνας μετακινούνται προς τις πόλεις. Η διεύρυνση του χάσματος αγροτικών και αστικών περιοχών έχει χτυπήσει την προσφορά και την ζήτηση τροφίμων με πολλούς τρόπους. Τα επίπεδα διατροφής έχουν αυξηθεί, αλλά η αυξανόμενη εισοδηματική διαφορά έχει αφήσει έντονες ανισότητες στην πρόσβαση στην τροφή. Ενώ ορισμένες φτωχές αγροτικές οικογένειες στη Δυτική Κίνας ζουν με δύο γεύματα την ημέρα, τα πλούσια αστικά νοικοκυριά στην ανατολική ακτή τρώνε τόσο καλά ώστε να είναι όλο και περισσότερο επιρρεπή στις «πλούσιες ασθένειες» της παχυσαρκίας και του διαβήτη.
Η υιοθέτηση του δυτικού τρόπου κατανάλωσης και ζωής για την ελιτ της Κίνας λοιπόν θα βάλει σε κίνδυνο την ικανότητα διατροφής του μεγαλύτερου πληθυσμού του πλανήτη.

Από την άλλη η καπιταλιστική οικονομική ανάπτυξη της Κίνας προκαλεί περισσότερες από 1,3 τρισεκατομμύρια γιουάν(£ 130δισ.) ζημιές στο περιβάλλον της κάθε χρόνο, σύμφωνα με κυβερνητική έκθεση. Η ακαδημία της Κίνας για τον περιβαλλοντικό σχεδιασμό, σε μία από τις μεγαλύτερες σε διάρκεια στατιστική για την οικολογική υποβάθμιση, υπολογίζει ότι το κόστος της ρύπανσης, της υποβάθμισης του εδάφους, της εξαφάνησης των υγρότοπων και άλλων επιπτώσεων διογκώθηκε από το 2008 και αντιστοιχεί στο 3,9% του ΑΕΠ της χώρας. Οι συντάκτες της έκθεσης - οι οποίοι είναι συμβεβλημένοι με το Υπουργείο Περιβαλλοντικής Προστασίας - δηλώνουν ότι το κόστος των πετρελαιοκηλίδων ρύπανσης και άλλων περιβαλλοντικών ζημιών αυξήθηκε κατά περισσότερο από 74,8% στην πενταετία μέχρι το 2008.
Σε μελέτη του 2007 από το υπουργείο περιβάλλοντος και την Παγκόσμια Τράπεζα υπολογίζεται ότι το ετήσιο κόστος της ρύπανσης στην Κίνα ανέρχεται σε 780δισ. γιουάν. Σε αυτό δεν λαμβάνονται πλήρως υπόψη και άλλες μορφές περιβαλλοντικής υποβάθμισης, όπως η απώλεια της βιοποικιλότητας, απερήμωση και υποβάθμιση του εδάφους μέσω της υπερ-εντατικής γεωργίας. Οι αξιωματούχοι έχουν προειδοποιήσει ότι η ξηρασία και η διάβρωση του εδάφους απειλούν την ύδρευση του Πεκίνου και την επισιτιστική ασφάλεια του έθνους. Η πρωτεύουσα, περνά μια περίοδο ασυνήθιστα μειωμένων βροχών. Με τους ταμιευτήρες να μην είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν τις ολοένα αυξανόμενες απαιτήσεις για την ευμάρεια του πληθυσμού, η πόλη όλο και περισσότερο αντλεί νερό από μη ανανεώσιμους υδροφόρους ορίζοντες, για την κάλυψη του συσσωρευμένου ελλείμματος του νερού της τάξης 200 δισεκατομμυρίων κυβικά μέτρα.
Εκατοντάδες άνθρωποι έχουν πεθάνει στην Κίνα το τρέχον έτος σε κατολισθήσεις που προκλήθηκαν από έναν συνδυασμό πλημμυρών, της αποψίλωσης των δασών και την κακή διαχείριση του εδάφους.
Το κόστος της αποκατάστασης της γης που απειλείται από τους γεωλογικούς κινδύνους θα είναι τεράστιο. Μόνο η επαρχία Shaanxi θα δαπανήσει 10 δισ. γιουάν (£ 1 δισ.) για να μετεγκατασταθούν 2,4 εκατομμύρια άνθρωποι από τις απειλούμενες περιοχές