Άμεση δημοκρατία

Η άμεση δημοκρατία με την αρχή της μεγαλύτερης δυνατής συναίνεσης και της πλειοψηφίας και όχι οπωσδήποτε της ομοφωνίας, δεν έρχεται σε αντίθεση ούτε με τις σοσιαλιστικές αντιλήψεις, ούτε με τις οικολογικές, ούτε με τον κοινωνικό αναρχισμό και την ελευθεριακή αυτοδιαχειριζόμενη κοινωνία. Μπορεί να προωθηθεί και στα πλαίσια της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας με σχέσεις αμφισβήτησης, πίεσης και σύγκρουσης. Στηρίζεται βασικά σε γενικές συνελεύσεις, θεματικές συνελεύσεις και φόρα, συμβούλια όπως πολιτισμού, υγείας, πρόνοιας και κοινωνικής προστασίας, προστασίας περιβάλλοντος και εναλλακτικών μορφών ενέργειας, ενάντια στις διακρίσεις, νεολαίας κ.λ.π. Στηρίζεται στην έννοια του συλλογικού πολίτη, του ανακλητού εκπροσώπου και όχι του πολίτη-ατόμου και του «αντιπροσώπου» της αντιπροσωπευτικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.
Κύτταρό της είναι η κοινότητα, που την απαρτίζουν ένα σύνολο νοικοκυριών και ατόμων που ζουν σε ένα συγκεκριμένο γεωγραφικό χώρο και γνωρίζονται μεταξύ τους, έχουν επαφή και σχέσεις χωρίς να είναι αναγκαία η μετακίνησή τους, μπορούν να ανταλλάσσουν προϊόντα και υπηρεσίες μεταξύ τους, χρησιμοποιούν τις ίδιες δημόσιες υπηρεσίες, αντιμετωπίζουν τα ίδια κοινωνικά, οικονομικά, οικιστικά και περιβαλλοντικά προβλήματα κ.λ.π. Ο αριθμός των μελών τους διαφέρει ανάλογα την περιοχή. Στις αστικές μπορεί για παράδειγμα να φθάνει μέχρι 1000-2000, ενώ στις αγροτικές, ιδίως τις αραιοκατοικημένες μέχρι και 100-300 μέλη. Στη χώρα μας αυτό συνδέεται περισσότερο και με την επιστροφή στον τόπο καταγωγής των μετά τον πόλεμο εγκαταστημένων στις πόλεις. Εδώ υπάρχει ακόμα κάποια υποδομή και η παλιά πολυμελής οικογένεια καθώς και η παλιά οικογενειακή επιχείρηση, μπορούν να αντικατασταθούν από νέες ομαδοποιήσεις και οικοκοινότητες των απόγονων μαζί με τους μετανάστες που ήδη εγκαθίστανται στην επαρχία. Η κοινότητα λειτουργεί με συνέλευση κατοίκων, κοινοτικό συμβούλιο, ελεγκτικό όργανο, επιτροπές και συμβούλια ενδιαφερόντων και χώρων κ.λ.π., με ρόλους που καθορίζονται από τη συνέλευση. Ιεραρχεί τα προβλήματα και ξεκινά πρώτα από την επίλυση εκείνων που η λύση τους εξαρτάται από τους δικούς της υλικούς και ανθρώπινους πόρους, χωρίς να περιμένει από το όποιο κράτος. Στη συνέχεια για προβλήματα και λύσεις που ξεπερνούν τις δυνατότητες της κοινότητας προτείνει και οργανώνει με τα όργανά της τη διαδικασία επίλυσης από εξωκοινοτικούς φορείς.