Η κρίση μοιάζει με τον ιό «Έμπολα»

Τεράστια ποσά απαιτεί η αποτροπή διάδοσης της κρίσης
600 δισ ευρώ θα χρειαστεί η Ευρώπη εκτιμούν τράπεζες

Οι Ευρωπαίοι σχεδιαστές της οικονομικής πολιτικής πρέπει να φροντίσουν να συγκεντρώσουν ένα ποσό 600 δισ ευρώ για οικονομική βοήθεια ή να αγοράσουν κρατικά ομόλογα στο ισόποσο, εάν πραγματικά επιθυμούν να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τη διάδοση της εξαπλούμενης δημοσιονομικής κρίσης, δήλωσαν οικονομολόγοι της JPMorgan Chase & Co. και της Royal Bank of Scotland Group Plc.
Την ίδια ώρα που ο επικεφαλής του ΟΟΣΑ, Angel Gurria, παρομοιάζει την κρίση με τον ιό Έμπολα, ο David Mackie κορυφαίος οικονομολόγος της JP Morgan στο Λονδίνο τονίζει πως "είναι ίσως καιρός να σκεφθούμε επιλογές πολιτικών τελευταίας καταφυγής στην τρέχουσα δημοσιονομική κρίση. Μάλλον έφθασε η στιγμή για την Ευρωζώνη να κάνει κάτι πολύ περισσότερο δραματικό, προκειμένου να αποτρέψει το στρες από τη δημιουργία μίας νέα γενικευμένης χρηματοπιστωτικής κρίσης, η οποία εξωθεί την Ευρώπη στην ύφεση".
Η ελληνική συμφωνία (για βοήθεια) μπορεί να μην επαρκέσει για τον τερματισμό μιας κρίσης η οποία ήδη απλώνεται σε όλες τις αγορές της Ευρωζώνης και οι κυβερνήσεις θα χρειαστεί ίσως να επεξεργαστούν ένα πλάνο για όλο το μπλόκ των χωρών συνολικά, δήλωσε ο Mackie.
Υπολογίζει, δε, πως με βάση το χειρότερο δυνατό σενάριο, η υποστήριξη της Ισπανίας, Πορτογαλίας, Ιρλανδίας και Ελλάδας θα απαιτήσει βοήθεια αξίας 8% του ΑΕΠ της υπόλοιπης Ευρωζώνης, ή το ισοδύναμο των 600 δισ ευρώ. "Αυτό είναι ένα μεγάλο νούμερο, αλλά η Ευρωζώνη έχει τη δημοσιονομική ισχύ να στηρίξει τόσο αυτές τις χώρες όσο και τις τράπεζες" δήλωσε ο Mackie. Οι κυβερνήσεις μπορούν να εγγυηθούν επίσης το χρέος η μία της άλλης για μία περιορισμένη περίοδο 3 ετών.
Ο κίνδυνος της… μόλυνσης και άλλων κρατών από τον «ιό της Ελλάδας» είναι υπαρκτός. Και ο «Δρ. Καταστροφή», Νούριελ Ρουμπίνι, εκτιμά ότι «η κρίση του κρατικού χρέους θα επιδεινωθεί και οι κερδοσκόποι της αγοράς ομολόγων ενδέχεται να στραφούν σε ακόμη μεγαλύτερες οικονομίες, όπως αυτές των ΗΠΑ και της Ιαπωνίας, αφού "σαρώσουν" τα ευάλωτα ευρωπαϊκά κράτη». Ο Ρουμπίνι λέει επίσης: «Γίνεται λόγος πολύς για καλύτερο ρυθμιστικό πλαίσιο και εποπτεία του χρηματοοικονομικού συστήματος αλλά ο χρηματοοικονομικός κλάδος έχει επανέλθει στις συνήθεις πρακτικές του. Οικοδομεί μόχλευση, εμπλέκεται σε επικίνδυνες επενδυτικές πρακτικές και ανταμείβει με ανάρμοστα μπόνους στελέχη και τρέιντερς, ενώ αντιδρά οργανωμένα στην εφαρμογή καλύτερου ρυθμιστικού και εποπτικού πλαισίου».
Κατά πως φαίνεται οι κυβερνήσεις έριξαν λευκή πετσέτα. Λύση ριζικού χαρακτήρα μπορούν να δώσουν μόνο οι πολίτες. Στο σύνολο τους. Πανευρωπαϊκά.