Η τροφή σαν πολιτική πράξη(२)

Διατροφικές κοινότητες
Η ιδέα και το όραμα του Slow Food, του παγκόσμιου κινήματος της οίκο-γαστρονομίας, δεν έχει και τόσο να κάνει με τη βραδυφαγία. Είναι ένας διεθνής μη-κερδοσκοπικός οργανισμός που αποτελείται από 100.000 μέλη σε 160 χώρες. Με τις δράσεις τους, σε πάνω από 1300 συντροφιές (convivia) σε ολόκληρο τον κόσμο, τα μέλη του προσπαθούν να ενθαρρύνουν τις τοπικές κοινωνίες τους να αναγνωρίσουν, να υποστηρίζουν αλλά και να απαιτούν φαγητό που είναι καλό, καθαρό και δίκαιο. Ο Γεωργιάδης εξηγεί με πάθος πως «το καλό φαγητό, δηλαδή το εύγευστο, φρέσκο, της εποχής, ενεργοποιεί και ικανοποιήσει τις αισθήσεις. Καθαρό, σημαίνει πως έχει παραχθεί με σεβασμό στα οικοσυστήματα, τους φυσικούς πόρους και το περιβάλλον. Είναι το φαγητό που τρέφει χωρίς να βλάπτει την υγεία, και είναι δίκαιο, επειδή σέβεται την κοινωνική δικαιοσύνη και εξασφαλίζει δίκαιη αποζημίωση του μόχθου και σωστές συνθήκες για όλους εκείνους που είναι μέρος της διατροφικής αλυσίδας --από την παραγωγή και την τυποποίηση, μέχρι τη διανομή και την κατανάλωση».
«Slow Food δεν σημαίνει «gourmet» ή «elite». Προσφέρει σε χιλιάδες ανθρώπους κάθε ηλικίας, που έχουν πάθος για το καλό φαγητό, μία πλατφόρμα για ανταλλαγή γνώσης. Είναι μία ιδέα, ένας τρόπος να ζεις, να γεύεσαι, να απολαμβάνεις, να ελπίζεις, να εμπνέεσαι. Το τί βάζουμε στο πιάτο μας, το πόσο σοφά ή άσκοπα καταναλώνουμε, το πώς ζούμε γενικά, έχει άμεσες επιπτώσεις στην οικολογία, στο τοπίο και τον πολιτισμό.»
«Όταν η τροφή σέβεται τη μνήμη, τον πολιτισμό, τον άνθρωπο και τη Γη, τότε επανέρχεται ως πανάρχαιο στοιχείο και ιερό κομμάτι της ύπαρξής μας, αναμειγνύοντας την εμπειρία μας με εκείνη της φύσης. Είναι ένας τρόπος αυτο-έκφρασης, μία ένδειξη αμοιβαίου σεβασμού. Πάνω απ’ όλα, η τροφή είναι ό,τι πραγματικά είμαστε, ανεξάρτητα από τις διαφορές που χαρακτηρίζουν τις ταυτότητές μας. Σήμερα, το να αποκαταστήσουμε την τροφή στο φυσικό, πρωταρχικό ρόλο της είναι μία πράξη με μεγάλη πολιτική σημασία. Ως ένα βαθμό είναι μια επαναστατική πράξη. Ή καλύτερα μία νέα Αναγέννηση: αυτή της υπαίθρου. Όμως η Τροφή είναι σαν την Αγάπη! Μπορούμε να μάθουμε πολλά γι’ αυτήν, αλλά δεν θα την καταλάβουμε ποτέ αν δεν τη νιώσουμε,» λέει με πάθος ο Παύλος Γεωργιάδης.
Ο Παύλος Γεωργιάδης, από την Αλεξανδρούπολη, εθνοβοτανολόγος, με σπουδές στο Εδιμβούργο και master στην Προστασία του Περιβάλλοντος και Γεωργική Παραγωγή Τροφίμων στο Πανεπιστήμιο του Hohenheim, είναι ιδρυτής της συντροφιάς Slow Food Θράκης. Μαζί με τον Παναγιώτη Σαϊνατούδη και τα μέλη του Πελίτι, από το Μεσοχώρι Παρανεστίου Δράμας, η παρέα της Θράκης έκανε φέτος έντονη την παρουσία της ανάμεσα στο πολύβουο πλήθος της Terra Madre. Δουλεύει ακούραστα ως τεχνικός συνεργάτης του Ιδρύματος για την Βιοποικιλότητα του Slow Food. «Συνεργάζομαι, γιατί μέσα από την έρευνά μου έρχομαι σε επαφή με φυτά και προϊόντα που χρήζουν προστασίας και δομής για να φτάσουν σε ευαισθητοποιημένες αγορές, όπως αυτές που προωθεί το Slow Food,»
Ο νεαρός Θρακιώτης εθνοβοτανολόγος ήταν μια σημαντική ελληνική παρουσία στην Terra Madre, που συγκέντρωσε στο Τορίνο 5.000 καλλιεργητές και παραγωγούς από 160 χώρες.
Μεξικάνοι campesinõs και Γάλλοι σεφ, Μογγόλοι βοσκοί και πανεπιστημιακοί του Berkeley, Βιετναμέζοι ψαράδες, Ιταλοί οινοπαραγωγοί, και ελαιοπαραγωγοί από τη Θράκη –διαφορετικοί μεταξύ τους, αλλά όλοι μοναδικοί- ενώνονται για τον ίδιο σκοπό: την περιφρούρηση της απόλαυσης μέσω της προστασίας της βιοποικιλότητας και των διατροφικών παραδόσεων της Γης, που προωθεί το παγκόσμιο κίνημα του Slow Food και της Terra Madre.
Η συντροφιά Slow Food Θράκης έχει σκοπό όχι μόνο να ανακαλύψει, να προστατέψει και να αναδείξει το γαστρονομικό πλούτο της Θράκης, αλλά και να δημιουργήσει δίκτυο παραγωγών, chef, γαστρονόμων, διατροφολόγων, φορέων της διοίκησης και καταναλωτών από ολόκληρη την Ελλάδα. «Θέλουμε να σχεδιάσουμε όλοι μαζί από κοινού έναν οικο-διατροφικό οδικό χάρτη για την Ελλάδα του 2050» . Η δημιουργία οικο-διατροφικού χάρτη είναι επιτακτική ανάγκη, μιας και στην Ελλάδα δεν υπάρχουν ακόμη δομημένες πολιτικές που συνδέουν τη βιώσιμη παραγωγή και την προστασία της βιοποικιλότητας με την διατροφική υγεία και την αποκεντρωμένη ανάπτυξη. Είναι δύσκολοι οι καιροί, γι’ αυτό το Slow Food Θράκης αναζητεί τους κατάλληλους τρόπους ώστε να υλοποιηθούν προγράμματα που εφαρμόζονται με επιτυχία σε άλλες χώρες. Δράσεις που φέρνουν τον καταναλωτή σε επαφή με ποιοτικά και οικονομικά τοπικά προϊόντα. Προϊόντα που στηρίζουν τους ντόπιους παραγωγούς, ενισχύουν την καινοτομία, παρέχουν θέσεις εργασίας και σημαντικές κοινωνικές υπηρεσίες.
Αυτό τον καιρό ο Παύλος Γεωργιάδης πραγματοποιεί εθνοβοτανικές έρευνες σε διάφορες χώρες της Νότιας και Νοτιοανατολικής Ασίας, κυρίως σε ορεινές περιοχές των Ινδικών Ιμαλάϊων, του Ν. Γιουνάν στην Κίνα, και της Β. Ταϋλάνδης, για το διδακτορικό του, στο Ινστιτούτο Κοινωνικών επιστημών του Αγροτικού Τομέα στο Πανεπιστήμιο του Hohenheim.
http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=5098