Επιστροφή προς τα ... μπρος!

Επιστροφή προς τα ... μπρος!

ΕΝΑΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ

ΕΝΑΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ
ΝΑ ΘΕΜΕΛΕΙΏΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΌ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΉΣ ΙΣΌΤΗΤΑΣ

Αποανάπτυξη-Τοπικοποίηση -Αυτονομία- Άμεση Δημοκρατία-Ομοσπονδιακός Κοινοτισμός

Τον Μάιο του 2020, μια ομάδα περισσότερων από 1.100 υποστηρικτών της «Αποανάπτυξης», υπέγραψε ένα μανιφέστο καλώντας τις κυβερνήσεις να αδράξουν την ευκαιρία και να στραφούν προς ένα «ριζικά διαφορετικό είδος κοινωνίας, αντί να προσπαθούν απεγνωσμένα να θέσουν ξανά σε λειτουργία την «καταστροφική ανάπτυξη». Η Συνδημία του κοροναϊού δείχνει ότι θα χρειασθεί να γίνουν μεγάλες αλλαγές, αν δεν θέλουμε να πάμε στην κατάρρευση! Ειδικά για την μετά-COVID Ελλάδα: Για να ξεφύγει η χώρα από τη μέγγενη των χρεών, από την φτωχοποίηση και το πολιτισμικό αδιέξοδο, καθώς και από την κατάθλιψη και την μεμψιμοιρία στην οποία έχει πέσει ο πληθυσμός της-ιδίως μετά το σοκ της πανδημίας και τον εγκλεισμό του στα σπίτια- θα χρειασθεί, μετά το πέρασμα της καταιγίδας, να αναπτερωθεί το ηθικό του μέσα από μια στροφή προς μια ενδογενή παραγωγική ανασυγκρότηση . Εφαλτήρας μπορεί να γίνει ο αγροδιατροφικός τομέας και στη συνέχεια ο μεταποιητικός ένδυσης- υπόδησης, ο ενεργειακός και ο ήπιος ποιοτικός τουρισμός να την συμπληρώσουν. Είναι μια εναλλακτική στη σημερινή κυρίαρχη κατεύθυνση, που δεν χρειάζονται κεφάλαια, ξένες επενδύσεις, χωροταξικά σχέδια, υπερτοπικές συγκεντρώσεις, μεγαλεπήβολα και εξουθενωτικά μεγέθη και ρυθμούς. Η κατεύθυνση της Αποανάπτυξης-Τοπικοποίησης -Αυτονομίας- Άμεσης Δημοκρατίας-Ομοσπονδιακού Κοινοτισμού θα μπορούσε να είναι η διέξοδος για την χώρα, στην μετά-COVID εποχή!

Σάββατο 23 Απριλίου 2011

Λαμπρές Ευχές για τη Λαμπρή και την Ανάσταση(όπως την εννοεί ο καθένας)

Σημ.: 'Οχι, δεν λέμε ''καλό Πάσχα'' (το ''Πάσχα'', παραπέμπει σε ''εξόδους'' άλλων από Αίγυπτο)

Και ο φίλος Αργύρης μου απάντησε ως εξής για τις παραπάνω ευχές που του έστειλα ηκεκτρονικά:
“Και τοις μεταστάσιν δούναι την ανάστασιν” λέει ο ψαλμός, πράγμα που σημαίνει ότι για να αναστηθείς πρέπει πρώτα να αποδημήσεις εις κύριον. Εμείς, βεβαίως, ακόμη υφιστάμεθα εις τούτον τον βίον - ως μόλις και μετά βίας επιβιώνοντες – άρα “ανάστασις” για μας δεν είναι δυνατή. Δυνατή όμως είναι μια “μετάστασις”. Εξ ου και το κάτωθι στιχουργικό λογοπαίγνιο.

Ανάσταση

Στα λογικά προΐσταμαι
Στα πάθη μου υφίσταμαι
Στα όμορφα παρίσταμαι
Και στα στραβά ενίσταμαι

Από πολλά συνίσταμαι
Γι’ αυτό συχνά διίσταμαι
Κι όσο θαρρώ επίσταμαι
Τόσο κουτός καθίσταμαι

Μα όπου και αν ίσταμαι
Πάντα απορώ κι εξίσταμαι
Πώς γίνεται ν’ ανθίσταμαι
Κι απ’ τη ζωή να αφίσταμαι;

Κι εφόσον δεν μεθίσταμαι
Γιατί να λέω ανίσταμαι;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου