Πως μπορεί να οργανωθεί δημοκρατικά ή έξοδος από την κοινωνία της ανάπτυξης;

Οι Έλληνες ναυαγοί της ανάπτυξης, βιώνοντας με μεγαλύτερη ένταση αντιφάσεις που αφορούν όλες τις «αναπτυγμένες» κοινωνίες, θα μπορούσαν να επιλέξουν δρόμους για να αντιστρέψουν τα μειονεκτήματα που έχει η χώρα σαν «αδύνατος κρίκος», σε αντίστοιχα πλεονεκτήματα. Όλοι συμφωνούν ότι είμαστε ο αδύνατος κρίκος, επειδή έχει δημιουργηθεί-από το μέχρι τώρα σύστημα εξουσίας-ένα δυσκίνητο, συγκεντρωτικό και πελατειακό κράτος, στην υπηρεσία μιας ελίτ μόνο. Με τον «Καλλικράτη» γίνεται προσπάθεια να «αποκεντρωθεί» αυτό το είδος του κράτους(και όχι βέβαια να αναδειχθεί η Αυτοδιοίκηση, αφού δημιουργήθηκαν υπερδήμοι-κυβερνεία).

Το κίνημα πολιτών θα πρέπει να αντιστρέψει την κατάσταση, δημιουργώντας Ριζοσπαστικές Κινήσεις Πολιτών  με το χαρακτηριστικό της «δημοκρατίας εν δράσει» που παρεμβαίνουν με αμεσοδημοκρατικό τρόπο σε τοπικό επίπεδο, με ένα πρόγραμμα τοπικής παρέμβασης στα καθημερινά κοινωνικά, οικονομικά, περιβαλλοντικά προβλήματα. Η παρέμβαση αυτή δεν θα χαρακτηρίζεται μόνο από την αντίσταση στις πρακτικές διακυβέρνησης του κεντρικού και περιφερειακού κράτους, αλλά και από εναλλακτικές προτάσεις. Από προτάσεις για άμεσα υλοποιήσιμες δομές, που θα δίνουν λύσεις «εδώ και τώρα» και που μπορούν να λειτουργούν σαν παράδειγμα για εκτεταμένους κοινωνικούς πειραματισμούς, στους οποίους μπορεί να εμπλέκεται όλη η κοινωνία, γιατί θα αφορούν στο παρόν της καθώς και στο μέλλον των επερχόμενων γενιών. Αυτοί οι εκτεταμένοι κοινωνικοί πειραματισμοί(όπως π.χ. ο συμμετοχικός προϋπολογισμός-προγραμματισμός) θα μπορέσουν να πάρουν την τελική τους μορφή, όταν μια τέτοια Κίνηση ψηφισθεί και αναλάβει τον δήμο ή την περιφέρεια.
Αν τώρα πολλές τέτοιες πολιτικές κινήσεις, που έχουν σαν βασικό γνώρισμα την άμεση δημοκρατία και λίγο ως πολύ το ίδιο πρόγραμμα παρέμβασης για την κοινωνία και το περιβάλλον, βρεθούν και συνδεθούν στη συνέχεια με ομοσπονδιακή μορφή(όχι με τη μορφή κόμματος που ξέρουμε, αλλά καλό θα είναι να πάρουν και κοινή ονομασία, για να δίνουν κοινό μήνυμα), μπορούν να δημιουργήσουν στην ουσία, σε περιφερειακό ή και εθνικό επίπεδο, μια καινούργια κοινωνική και πολιτική δομή. Ο στόχος μιας τέτοιας κοινωνικής και πολιτικής οργάνωσης θα είναι η συμμετοχή των πολιτών σε όλα τα επίπεδα της δημοτικής, περιφερειακής και εθνικής δημόσιας σφαίρας, εγκαθιστώντας σε όλους τους χώρους συνελεύσεις άμεσης δημοκρατίας. Μέσα από αυτή τη συμμετοχή θα είναι δυνατή η μετατροπή του πολίτη σε  διαμορφωτή οικονομικού, κοινωνικού, περιβαλλοντικού και πολιτικού προγράμματος ικανού να εξασφαλίσει πλειοψηφίες. Έτσι στην ουσία θα μπορέσει να επιτευχθεί και η ομοσπονδιοποίηση των δήμων σε περιφέρειες και στη συνέχεια η συνομοσπονδία των περιφερειών της ελληνικής επικράτειας.

Πολιτική άμεση δημοκρατια:

Ø   συνελεύσεις πολιτών σε επίπεδο τοπικό(κοινοτικές: γεωγραφικές ή γειτονιές πόλεων  και στη συνέχεια δημοτικές εντολοδόχων)

Ø   συνελεύσεις εντολοδόχων(ανακλητών-εκ περιτροπής) σε περιφερειακό και οσπονδιακό επίπεδο

Ø   κοινότητες (γεωγραφικές ή γειτονιές πόλεων) π.χ. συνελεύσεις 250-1000 κατοίκων, δημος μέχρι 50.000 κατοίκων συνέλευση 200 εντολοδόχων(1 εντολοδόχος ανά 250 κατοίκους), περφέρεια μέχρι 1.000.000 με συνέλευση 200 εντολοδόχων(1/5000), ομοσπονδία μέχρι 10.000.000 με συνέλευση 200 εντολοδόχων(1/δήμο).

Ø   Αποφάσεις στη βάση δημοκρατικού ορθολογισμού(απαρτίες, ειδικές απαρτίες, πλειοψηφίες, ειδικές πλειοψηφίες κ.λ.π

   Οικονομική δημοκρατία:

Ø   Κοινοκτημοσύνη-δημοτική ιδιοκτησία, συλλογικός έλεγχος

Ø    Αχρήματη ικανοποίηση βασικών-βιοτικών αναγκών(τροφή,στέγη,υγεία-περιβάλλον, εκπαίδευση) με ένα μίνιμουμ εργασίας, ελευθερία επιλογης για τις μη βασικές ανάγκες με επιπλέον εργασία και „τεχνητή“ αγορά μέσω „κουπονιών“.

Ø   Αυτοδυναμία του δήμου(όχι οπωσδήποτε αυτάρκεια αλλά στήριξη κύρια στους δημοτικούς πόρους-ανταλλαγή μεταξύ αυτοδύναμων δήμων- συνομοσπονδιακή κατανομή αγαθών-υπηρεσιών κ.λ.π)

Ø   Δημοκρατικός σχεδιασμός παραγωγής-κατανομής μέσω συνεχούς ανατροφοδότησης πληροφοριών μεταξύ δημοτικών συνελεύσεων-συνελεύσεων χώρων εργασίας.

Ø    Συνομοσπονδιακά πλάνα για τομέα βασικών-δημοτικά πλάνα για τομέα μη βασικών

 Κοινωνική δημοκρατία:

Ø    Αυτοδιεύθυνση στους χώρους εργασίας, νοικοκυριού, εκπαίδευσης, πολιτισμού.

Ø    Ισοκατανομή ελεύθερου χρόνου

Ø     Ενσωμάτωση του νοικοκυριού στις βασικές ανάγκες κ.λ.π.

Ø  Οικοκοινότητες με τη μορφή διευρυμένης οικογένειας

Η μη κυριαρχία των αγορών, ο αντικαταναλωτισμός, η χειραφετιτική παιδεία, η αντιιεραρχία και η εγγύτητα και ανανεωσιμότητα  των  πόρων, της εργασίας και των ανταλλαγών καθώς και η επανάκτηση-επαναχρησιμοποίηση μαζί με τον σεβασμό στη βιοποικιλότητα θα είναι και εχέγγυα για ισορροποιημένη ένταξη της κοινωνίας στη Βιόσφαιρα και το περιβάλλον. Έτσι θα είναι μια οικολογική κατά βάση κοινωνία