Η δολοφονία του τριαντάχρονου Θανάση Λαζανά από Αφγανούς πρόσφυγες στην Πάτρα, καθώς και το φασιστικό πογκρόμ που ακολούθησε, αναδεικνύουν την αθλιότητα της ακολουθούμενης (αντί)μεταναστευτικής πολιτικής. Η αυτονόητη θλίψης μας για τον άδικο χαμό ενός νέου ανθρώπου και η δεδηλωμένη απέχθεια μας σε κάθε μορφή αντικοινωνικής βίας, δεν μπορούν και δεν πρέπει να συσκοτίσουν το γεγονός ότι υπεύθυνοι για όσα συνέβησαν στην Πάτρα είναι το ελληνικό κράτος και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Κι αυτό γιατί:
1. Όταν οι πρόσφυγες του αφγανικού πολέμου (στον οποίο συμμετέχουν ενεργά η ΕΕ και η Ελλάδα) εγκλωβίζονται κατά χιλιάδες στη χώρα μας, είναι επόμενο να αποσταθεροποιούνται οι τοπικές κοινότητες. Οι πρόσφυγες έχουν πίσω τους τις νατοϊκές βόμβες και μπροστά τους τα κλειστά ελληνοϊταλικά σύνορα, μένοντας μετέωροι στο ενδιάμεσο.
2. Όταν οι χιλιάδες που εγκλωβίζονται δεν τυγχάνουν στοιχειώδους ανθρωπιστικής πρόνοιας, είναι φυσικό επακόλουθο η ανάπτυξη αντικοινωνικών συμπεριφορών. Από τη μια μεριά δεν τούς επιτρέπεται να προχωρήσουν προς την Ευρώπη, από την άλλη δεν τούς δίνεται καμία δυνατότητα να ζήσουν στην Ελλάδα.
3. Όταν τα ΜΜΕ προγράφουν συλλογικά τους μετανάστες για όποιο έγκλημα κάνει κάποιος από αυτούς, τότε ανοίγει ο δρόμος για την εφαρμογή του νόμου του Λίντς. Η φασιστική λογική της συλλογικής ευθύνης αποτελεί τον πυρήνα του κυρίαρχου λόγου για τη μεταναστευτική εγκληματικότητα (λογική που δεν ισχύει βέβαια για οποιαδήποτε άλλη κοινωνική ομάδα).
4. Όταν η Χρυσή Αυγή χρησιμοποιείται ως μακρύ χέρι του μνημονιακού κράτους, η κοινωνία οδηγείται στον εκφασισμό. Οι παρακρατικοί τραμπούκοι της Χρυσής Αυγής μεταφέρθηκαν στην Πάτρα από άλλες περιοχές κι αφέθηκαν από την αστυνομία να επιχειρήσουν ρατσιστικό πογκρόμ. Το αποτέλεσμα ήταν βέβαια να εμφανιστούν οι αντιδράσεις της τοπικής κοινωνίας με ναζιστικό πολιτικό πρόσημο.
Τα γεγονότα της Πάτρας δεν πρέπει να αφήνουν πλέον καμία αμφιβολία. Ή θα ανατρέψουμε την (αντί)μεταναστετυτική πολιτική του ελληνικού κράτους και της ΕΕ, ή θα πνιγούμε στον βούρκο του κοινωνικού κανιβαλισμού και του εκφασισμού.
Αθήνα 24/5/12
Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα / Κίνηση Αθήνας
1. Όταν οι πρόσφυγες του αφγανικού πολέμου (στον οποίο συμμετέχουν ενεργά η ΕΕ και η Ελλάδα) εγκλωβίζονται κατά χιλιάδες στη χώρα μας, είναι επόμενο να αποσταθεροποιούνται οι τοπικές κοινότητες. Οι πρόσφυγες έχουν πίσω τους τις νατοϊκές βόμβες και μπροστά τους τα κλειστά ελληνοϊταλικά σύνορα, μένοντας μετέωροι στο ενδιάμεσο.
2. Όταν οι χιλιάδες που εγκλωβίζονται δεν τυγχάνουν στοιχειώδους ανθρωπιστικής πρόνοιας, είναι φυσικό επακόλουθο η ανάπτυξη αντικοινωνικών συμπεριφορών. Από τη μια μεριά δεν τούς επιτρέπεται να προχωρήσουν προς την Ευρώπη, από την άλλη δεν τούς δίνεται καμία δυνατότητα να ζήσουν στην Ελλάδα.
3. Όταν τα ΜΜΕ προγράφουν συλλογικά τους μετανάστες για όποιο έγκλημα κάνει κάποιος από αυτούς, τότε ανοίγει ο δρόμος για την εφαρμογή του νόμου του Λίντς. Η φασιστική λογική της συλλογικής ευθύνης αποτελεί τον πυρήνα του κυρίαρχου λόγου για τη μεταναστευτική εγκληματικότητα (λογική που δεν ισχύει βέβαια για οποιαδήποτε άλλη κοινωνική ομάδα).
4. Όταν η Χρυσή Αυγή χρησιμοποιείται ως μακρύ χέρι του μνημονιακού κράτους, η κοινωνία οδηγείται στον εκφασισμό. Οι παρακρατικοί τραμπούκοι της Χρυσής Αυγής μεταφέρθηκαν στην Πάτρα από άλλες περιοχές κι αφέθηκαν από την αστυνομία να επιχειρήσουν ρατσιστικό πογκρόμ. Το αποτέλεσμα ήταν βέβαια να εμφανιστούν οι αντιδράσεις της τοπικής κοινωνίας με ναζιστικό πολιτικό πρόσημο.
Τα γεγονότα της Πάτρας δεν πρέπει να αφήνουν πλέον καμία αμφιβολία. Ή θα ανατρέψουμε την (αντί)μεταναστετυτική πολιτική του ελληνικού κράτους και της ΕΕ, ή θα πνιγούμε στον βούρκο του κοινωνικού κανιβαλισμού και του εκφασισμού.
Αθήνα 24/5/12
Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα / Κίνηση Αθήνας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου