Tο χθεσινό τεύχος του περιοδικού «Σπίγκελ» με τίτλο «Αντίο, Ακρόπολη!» και υπότιτλο «Γιατί η Ελλάδα πρέπει να εγκαταλείψει τώρα το ευρώ», ισχυρίζεται: «Παρόλο που η Ελλάδα κυβερνάται στην πραγματικότητα από την Κομισιόν, την ΕΕ και το ΔΝΤ, το δημόσιο χρέος είναι μεγαλύτερο παρά ποτέ, η ύφεση οξύνεται και η πολιτική κατάσταση γίνεται χαοτική… Στην καγκελαρία του Βερολίνου, στους συμβούλους της Μέρκελ, οι τηλεοπτικές εικόνες από την Αθήνα θυμίζουν την κατάσταση που επικρατούσε επί Βαϊμάρης*. Φαίνεται ότι για τους Ελληνες η υπαγόρευση λιτότητας από τις Βρυξέλλες είναι ό,τι ήταν για τους Γερμανούς η υποτιθέμενη εθνική καταισχύνη της συνθήκης ειρήνης των Βερσαλλιών…Εδώ και χρόνια η Ελλάδα βρίσκεται στην εντατική, όμως ο ασθενής δεν γίνεται καλά, αντιθέτως γίνεται όλο και πιο άρρωστος…Το πολιτικό σύστημα της χώρας διαλύεται και μάλιστα πολλοί παρατηρητές φοβούνται ότι η οξυμένη κατάσταση θα μπορούσε τελικά να καταλήξει σε στρατιωτικό πραξικόπημα»!
*Την περίοδο πριν από την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία.
Από το κείμενο του Πολ Κρούγκμαν στους New York Times:
1. Η Ελλάδα θα αποχωρήσει από το ευρώ, πιθανότατα μέσα στον επόμενο μήνα.
2. Οι μεγάλοι καταθέτες σε Ισπανία και Ιταλία αποσύρουν τα κεφάλαιά τους από τις τράπεζες των δύο χωρών, μεταφέροντάς τα χρήματα στη Γερμανία
3α. Το πρώτο ενδεχόμενο είναι οι τράπεζες να θέσουν όριο αναλήψεων και μεταφοράς χρημάτων
3β. Εναλλακτικά ή ακόμα και σε συνδυασμό με το «3α» αντλούνται μεγάλα ποσά από την ΕΚΤ με σκοπό να κρατηθούν εν ζωή οι υπό κατάρρευση τράπεζες.
4α. Η Γερμανία θα πρέπει να επιλέξει. Ή θα πρέπει να δώσει τεράστιες εγγυήσεις για το ιταλικό και ισπανικό χρέος, αναθεωρώντας ριζικά την στρατηγική της, ώστε να κρατήσει χαμηλά το κόστος δανεισμού, αλλά ταυτόχρονα να αποδεχθεί υψηλότερο πληθωρισμό στην ευρωζώνη ή...
4β.Το τέλος του ευρώ.
Το σχέδιο της Γερμανικής ηγεσίας και του Σόυμπλε:
Έτοιμη για την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη μέσα στον Ιούνιο δηλώνει πλέον και η γερμανική ηγεσία (Γερμανός τραπεζίτης μάλιστα έχει "προφητεύσει" -αμέσως μετά την υπογραφή του δεύτερου Μνημονίου- ότι στις αρχές του καλοκαιριού η χώρα μας θα έχει τεθεί εκτός ευρώ: «Έχουμε δύο χώρες στην Ευρωζώνη που δεν μπορούν να συνεχίσουν ως μέλη της, την Ελλάδα και την Πορτογαλία»).
Τώρα το Βερολίνο προαναγγέλει "πάγωμα" της επόμενης δόσης και άτακτη χρεοκοπία: μετά την απόφαση του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης να «ψαλιδίσει» τη δόση Μαΐου του διεθνούς δανείου προς την Ελλάδα κατά 1 δισ. ευρώ, εκπρόσωπος της γερμανικής κυβέρνησης άρχισε και επίσημα την αντίστροφη μέτρηση για την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, αν δεν συμμορφωθεί με το Μνημόνιο. Η επόμενη δόση, 4 δισ. ευρώ, δεν θα καταβληθεί τον Ιούνιο, αν προηγουμένως δεν έχει «ανάψει πράσινο» η Τρόικα.
Ο σχεδιασμός των Γερμανών για «ακρωτηριασμό» της Ευρωζώνης είναι σε προχωρημένο στάδιο: όπως δήλωσε ο ειδικός των Χριστιανοδημοκρατών σε θέματα προϋπολογισμού, Κλάους Πέτερ Βιλς, «πρέπει να προσφέρουμε στην Ελλάδα τη δυνατότητα να πραγματοποιήσει μία ελεγχόμενη έξοδο από το ευρώ, χωρίς να αποχωρήσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση».
Εκτιμώντας μάλλον ότι είναι αδύνατο η ελληνική οικονομία να επιβιώσει με τον ασφυκτικό μανδύα λιτότητας που της έχει επιβληθεί, πίσω από τα διαδοχικά σχέδια «διάσωσης», έκρυβε καλά έναν εναλλακτικό σχεδιασμό αποβολής της Ελλάδας από το ευρώ.
Με το πρώτο Μνημόνιο απέτρεψε τις συνέπειες μιας χρεοκοπίας στο τραπεζικό σύστημα. Με το δεύτερο Μνημόνιο και το PSI κατάφερε να «απαλλάξει» από το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού χρέους τους ιδιώτες πιστωτές. Ταυτόχρονα η ελληνική Βουλή, με την έγκριση της δανειακής σύμβασης, η οποία δεσμεύει όλη την περιουσία του Δημοσίου υπέρ των πιστωτών, τους εξασφάλισε σε περίπτωση χρεοκοπίας.
Παράλληλα, η Γερμανία δέχθηκε να ενεργοποιηθεί από τον Ιούνιο 2012 ο Μόνιμος Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας, ώστε να υπάρχει επαρκής κάλυψη αδύναμων οικονομιών σε περίπτωση χρεοκοπίας της Ελλάδας για να μη υπάρξει μετάδοση της αναταραχής στις αγορές. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα πρόσφερε μεγάλη ρευστότητα(με 1% επιτόκιο) στις τράπεζες για 3 χρόνια και ετοιμάζεται για μια νέα τεράστια "ένεση", αν χρειαστεί, τον Ιούνιο. Φαίνεται λοιπόν καθαρά ότι οι Γερμανοί έστησαν ένα "τείχος" για προστασία της Ευρωζώνης από τις συνέπειες της εξόδου της Ελλάδας -και πιθανά και της Πορτογαλίας- από το ευρώ.
Θα αντέξει όμως η Ευρωζώνη τη δραχμή;
Οι τελευταίες αρνητικές εξελίξεις στην Ισπανία, δείχνουν πως μία ελληνική χρεοκοπία δεν θα είναι χωρίς μεγάλο κόστος. Επιβεβαιώνουν τους φόβους ότι οι ισπανικές τράπεζες αποτελούν μια τεράστια ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια της οικονομίας της χώρας. Οι «πυροσβεστικές» προσπάθειες της ΕΚΤ κατάφεραν μόνο να διογκώσουν την έτσι και αλλιώς τρομακτικών διαστάσεων μαύρη τρύπα στο ισπανικό τραπεζικό σύστημα. Οι ισπανικές τράπεζες έχουν ένα χαρτοφυλάκιο δανείων συνολικού ύψους 1,7 τρισ. ευρώ, έπειτα και από το σκάσιμο της φούσκας των ακινήτων, ο κλάδος εκτεθειμένος κατά 300 δισ. ευρώ στα ακίνητα με τα προβληματικά δάνεια στα 184 δισ. ευρώ.
Εξάλλου, με την ανεργία στο 24,4%, είναι σαφές ότι τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια δεν μπορούν παρά να αυξηθούν στο επόμενο διάστημα. Για αυτό και η κυβέρνηση απαιτεί από τις τράπεζες να προχωρήσουν σε περαιτέρω διαγραφές δανείων ύψους 30 δισ. ευρώ, κάτι που κατά πάσα πιθανότητα, θα φέρει και άλλες κρατικές διασώσεις.
Οι ισπανικές τράπεζες πήραν τα φθηνά δάνεια και τα χρησιμοποίησαν για να αγοράσουν τα κρατικά ομόλογα της χώρας τους, προκαλώντας την πρόσκαιρη, όπως αποδείχθηκε, αποκλιμάκωση του κόστους δανεισμού της.
Οι επενδύσεις τους στα ομόλογα της χώρας τους αυξήθηκαν κατά 32%, φτάνοντας στα 231 δισ. ευρώ(κάτι ανάλογο δεν έγινε και με τις ελληνικές;). Αυτή η στρατηγική της σωτηρίας γυρίζει μπούμερανγκ, γιατί χάνουν χρήματα και από τα ομόλογα που αγόρασαν. Ο μεγαλύτερος φόβος τους είναι μη γίνει αναδιάρθρωση του ισπανικού χρέους, όπως με το ελληνικό PSI. Με ένα κούρεμα π.χ. 20% στα ισπανικά ομόλογα, το τραπεζικό σύστημα της χώρας θα είχε ζημιές ύψους 50 δισ. ευρώ.
Μετά από όλα αυτά, οι υποψίες των «αγορών» ότι η Ισπανία θα γίνει «η επόμενη Ιρλανδία» αυξάνονται. Το ισπανικό τραπεζικό σύστημα όμως είναι έξι φορές μεγαλύτερο του ιρλανδικού, και τα κεφάλαια του «τείχους» που έχουν στήσει οι Γερμανοί δεν επαρκούν για τη στήριξη μιας τόσο μεγάλης οικονομίας.
Παραμένει βέβαια αναπάντητο το ερώτημα αν τελικά έχει καταλήξει και η ίδια η Μέρκελ, ότι το κόστος της εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη είναι μικρότερο από το κόστος παραμονής της.
Πιθανά να ελπίζει ακόμα ότι το κόστος παραμονής της Ελλάδας στο ευρώ -για τη Γερμανία-να ελαχιστοποιηθεί, με την "ηθελημένη" αποδοχή από τη μεσαία τάξη της χώρας των όρων συρρίκνωσής της, ψηφίζοντας-στις νέες εκλογές- πάλι τα κόμματα των "μνημονίων".
*Την περίοδο πριν από την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία.
Από το κείμενο του Πολ Κρούγκμαν στους New York Times:
1. Η Ελλάδα θα αποχωρήσει από το ευρώ, πιθανότατα μέσα στον επόμενο μήνα.
2. Οι μεγάλοι καταθέτες σε Ισπανία και Ιταλία αποσύρουν τα κεφάλαιά τους από τις τράπεζες των δύο χωρών, μεταφέροντάς τα χρήματα στη Γερμανία
3α. Το πρώτο ενδεχόμενο είναι οι τράπεζες να θέσουν όριο αναλήψεων και μεταφοράς χρημάτων
3β. Εναλλακτικά ή ακόμα και σε συνδυασμό με το «3α» αντλούνται μεγάλα ποσά από την ΕΚΤ με σκοπό να κρατηθούν εν ζωή οι υπό κατάρρευση τράπεζες.
4α. Η Γερμανία θα πρέπει να επιλέξει. Ή θα πρέπει να δώσει τεράστιες εγγυήσεις για το ιταλικό και ισπανικό χρέος, αναθεωρώντας ριζικά την στρατηγική της, ώστε να κρατήσει χαμηλά το κόστος δανεισμού, αλλά ταυτόχρονα να αποδεχθεί υψηλότερο πληθωρισμό στην ευρωζώνη ή...
4β.Το τέλος του ευρώ.
Το σχέδιο της Γερμανικής ηγεσίας και του Σόυμπλε:
Έτοιμη για την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη μέσα στον Ιούνιο δηλώνει πλέον και η γερμανική ηγεσία (Γερμανός τραπεζίτης μάλιστα έχει "προφητεύσει" -αμέσως μετά την υπογραφή του δεύτερου Μνημονίου- ότι στις αρχές του καλοκαιριού η χώρα μας θα έχει τεθεί εκτός ευρώ: «Έχουμε δύο χώρες στην Ευρωζώνη που δεν μπορούν να συνεχίσουν ως μέλη της, την Ελλάδα και την Πορτογαλία»).
Τώρα το Βερολίνο προαναγγέλει "πάγωμα" της επόμενης δόσης και άτακτη χρεοκοπία: μετά την απόφαση του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης να «ψαλιδίσει» τη δόση Μαΐου του διεθνούς δανείου προς την Ελλάδα κατά 1 δισ. ευρώ, εκπρόσωπος της γερμανικής κυβέρνησης άρχισε και επίσημα την αντίστροφη μέτρηση για την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, αν δεν συμμορφωθεί με το Μνημόνιο. Η επόμενη δόση, 4 δισ. ευρώ, δεν θα καταβληθεί τον Ιούνιο, αν προηγουμένως δεν έχει «ανάψει πράσινο» η Τρόικα.
Ο σχεδιασμός των Γερμανών για «ακρωτηριασμό» της Ευρωζώνης είναι σε προχωρημένο στάδιο: όπως δήλωσε ο ειδικός των Χριστιανοδημοκρατών σε θέματα προϋπολογισμού, Κλάους Πέτερ Βιλς, «πρέπει να προσφέρουμε στην Ελλάδα τη δυνατότητα να πραγματοποιήσει μία ελεγχόμενη έξοδο από το ευρώ, χωρίς να αποχωρήσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση».
Εκτιμώντας μάλλον ότι είναι αδύνατο η ελληνική οικονομία να επιβιώσει με τον ασφυκτικό μανδύα λιτότητας που της έχει επιβληθεί, πίσω από τα διαδοχικά σχέδια «διάσωσης», έκρυβε καλά έναν εναλλακτικό σχεδιασμό αποβολής της Ελλάδας από το ευρώ.
Με το πρώτο Μνημόνιο απέτρεψε τις συνέπειες μιας χρεοκοπίας στο τραπεζικό σύστημα. Με το δεύτερο Μνημόνιο και το PSI κατάφερε να «απαλλάξει» από το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού χρέους τους ιδιώτες πιστωτές. Ταυτόχρονα η ελληνική Βουλή, με την έγκριση της δανειακής σύμβασης, η οποία δεσμεύει όλη την περιουσία του Δημοσίου υπέρ των πιστωτών, τους εξασφάλισε σε περίπτωση χρεοκοπίας.
Παράλληλα, η Γερμανία δέχθηκε να ενεργοποιηθεί από τον Ιούνιο 2012 ο Μόνιμος Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας, ώστε να υπάρχει επαρκής κάλυψη αδύναμων οικονομιών σε περίπτωση χρεοκοπίας της Ελλάδας για να μη υπάρξει μετάδοση της αναταραχής στις αγορές. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα πρόσφερε μεγάλη ρευστότητα(με 1% επιτόκιο) στις τράπεζες για 3 χρόνια και ετοιμάζεται για μια νέα τεράστια "ένεση", αν χρειαστεί, τον Ιούνιο. Φαίνεται λοιπόν καθαρά ότι οι Γερμανοί έστησαν ένα "τείχος" για προστασία της Ευρωζώνης από τις συνέπειες της εξόδου της Ελλάδας -και πιθανά και της Πορτογαλίας- από το ευρώ.
Θα αντέξει όμως η Ευρωζώνη τη δραχμή;
Οι τελευταίες αρνητικές εξελίξεις στην Ισπανία, δείχνουν πως μία ελληνική χρεοκοπία δεν θα είναι χωρίς μεγάλο κόστος. Επιβεβαιώνουν τους φόβους ότι οι ισπανικές τράπεζες αποτελούν μια τεράστια ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια της οικονομίας της χώρας. Οι «πυροσβεστικές» προσπάθειες της ΕΚΤ κατάφεραν μόνο να διογκώσουν την έτσι και αλλιώς τρομακτικών διαστάσεων μαύρη τρύπα στο ισπανικό τραπεζικό σύστημα. Οι ισπανικές τράπεζες έχουν ένα χαρτοφυλάκιο δανείων συνολικού ύψους 1,7 τρισ. ευρώ, έπειτα και από το σκάσιμο της φούσκας των ακινήτων, ο κλάδος εκτεθειμένος κατά 300 δισ. ευρώ στα ακίνητα με τα προβληματικά δάνεια στα 184 δισ. ευρώ.
Εξάλλου, με την ανεργία στο 24,4%, είναι σαφές ότι τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια δεν μπορούν παρά να αυξηθούν στο επόμενο διάστημα. Για αυτό και η κυβέρνηση απαιτεί από τις τράπεζες να προχωρήσουν σε περαιτέρω διαγραφές δανείων ύψους 30 δισ. ευρώ, κάτι που κατά πάσα πιθανότητα, θα φέρει και άλλες κρατικές διασώσεις.
Οι ισπανικές τράπεζες πήραν τα φθηνά δάνεια και τα χρησιμοποίησαν για να αγοράσουν τα κρατικά ομόλογα της χώρας τους, προκαλώντας την πρόσκαιρη, όπως αποδείχθηκε, αποκλιμάκωση του κόστους δανεισμού της.
Οι επενδύσεις τους στα ομόλογα της χώρας τους αυξήθηκαν κατά 32%, φτάνοντας στα 231 δισ. ευρώ(κάτι ανάλογο δεν έγινε και με τις ελληνικές;). Αυτή η στρατηγική της σωτηρίας γυρίζει μπούμερανγκ, γιατί χάνουν χρήματα και από τα ομόλογα που αγόρασαν. Ο μεγαλύτερος φόβος τους είναι μη γίνει αναδιάρθρωση του ισπανικού χρέους, όπως με το ελληνικό PSI. Με ένα κούρεμα π.χ. 20% στα ισπανικά ομόλογα, το τραπεζικό σύστημα της χώρας θα είχε ζημιές ύψους 50 δισ. ευρώ.
Μετά από όλα αυτά, οι υποψίες των «αγορών» ότι η Ισπανία θα γίνει «η επόμενη Ιρλανδία» αυξάνονται. Το ισπανικό τραπεζικό σύστημα όμως είναι έξι φορές μεγαλύτερο του ιρλανδικού, και τα κεφάλαια του «τείχους» που έχουν στήσει οι Γερμανοί δεν επαρκούν για τη στήριξη μιας τόσο μεγάλης οικονομίας.
Παραμένει βέβαια αναπάντητο το ερώτημα αν τελικά έχει καταλήξει και η ίδια η Μέρκελ, ότι το κόστος της εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη είναι μικρότερο από το κόστος παραμονής της.
Πιθανά να ελπίζει ακόμα ότι το κόστος παραμονής της Ελλάδας στο ευρώ -για τη Γερμανία-να ελαχιστοποιηθεί, με την "ηθελημένη" αποδοχή από τη μεσαία τάξη της χώρας των όρων συρρίκνωσής της, ψηφίζοντας-στις νέες εκλογές- πάλι τα κόμματα των "μνημονίων".
Η κρίση, πλέον, σε πλήρη ανάπτυξη
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια ένα διάστημα φάνηκε ότι τα έκτακτα μέτρα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας που παρείχε 3χρονη ρευστότητα ύψους 1 τρις προς στις εμπορικές τράπεζες της Ευρωζώνης μπορούσαν να ηρεμήσουν τις χρηματοπιστωτικές αγορές. Να όμως που τα επιτόκια των ιταλικών και ισπανικών κρατικών ομολόγων αυξήθηκαν ξανά και ξεπέρασαν πάλι το 6%.
Το βασικό πρόβλημα είναι η Ισπανία όπου το εξωτερικό χρέος του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα είναι μεγαλύτερο από της Ελλάδας, της Πορτογαλίας, της Ιρλανδίας και της Ιταλίας μαζί. Το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών παραμένει στο 3.5% του ΑΕΠ, παρά την πτώση των εισαγωγών που έφερε η ύφεση, ενώ η συρρίκνωση της οικονομικής δραστηριότητας θα κάνει την Ισπανία να χάσει ξανά το στόχο του ελλείμματος.
Επιπλέον οι υποχρεώσεις της Ισπανίας στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα αυξήθηκαν μέσα σε ένα μήνα, από τον Φεβρουάριο ως τον Μάρτιο κατά 55 δις ευρώ. Από τον Ιούλιο του 2011 οι αντίστοιχες υποχρεώσεις της αυξήθηκαν κατά 199 δις ευρώ. Τα ιδιωτικά κεφάλαια εγκαταλείπουν την Ισπανία και οι εκροές είναι πολύ μεγαλύτερες των εισροών.
Η εικόνα είναι λίγο καλύτερη στην Ιταλία όπου το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών πέρασε από πλεόνασμα περί το 2% του ΑΕΠ σε έλλειμμα 3% του ΑΕΠ τα 10 τελευταία χρόνια. Οι υποχρεώσεις της χώρας προς την ΕΚΤ(στο σύστημα TARGET) αυξήθηκαν από τον Ιανουάριο ως τον Μάρτιο κατά 76 δις και το σύνολο από τον Ιούλιο 2011 έφτασε τα 276 δις ευρώ. Και η Ιταλία αντιμετωπίζει φυγή κεφαλαίων. Στην πραγματικότητα η έξοδος των επενδυτών επιταχύνθηκε μετά τις ενέσεις ρευστότητας της ΕΚΤ.
Είναι πλέον σαφές πως η ίδια η ΕΚΤ προκαλεί σε μεγάλο βαθμό τη φυγή κεφαλαίων από την Ισπανία και την Ιταλία επειδή ο φτηνός δανεισμός που παρέχει απομακρύνει τα ιδιωτικά κεφάλαια. Ο στόχος των μέτρων της ΕΚΤ όμως είναι να αποκαταστήσουν την εμπιστοσύνη και να φέρουν την ανάκαμψη στη διατραπεζική αγορά. Ως προς αυτά η ΕΚΤ δεν έχει πετύχει κάτι παρά το άφθονο χρήμα που έβαλε στο τραπέζι.
Και σαν να μην έφταναν αυτά, αρχίζει τώρα να μοιάζει ασταθής και η Γαλλία. Από τον Ιούλιο του 2011 όπου άρχισε η φυγή κεφαλαίων από τη Γαλλία έως τον Ιανουάριο του 2012 οι υποχρεώσεις της Γαλλίας στο σύστημα TARGET αυξήθηκαν κατά 95 δις ευρώ. Και η Γαλλία έχει καταστεί μη ανταγωνιστική, ως συνέπεια του φτηνού δανεισμού που συνόδευσε τα πρώτα χρόνια του ευρώ.
Υπάρχουν πολλοί που πιστεύουν ότι το πρόβλημα μπορεί να λυθεί με όλο και περισσότερο φτηνό δανεισμό μέσω των δημοσίων μηχανισμών – ευρωπαϊκά ταμεία διάσωσης, ευρωομόλογο ή την ΕΚΤ – από τον πλούσιο πυρήνα της Ευρωζώνης στην προβληματική περιφέρεια. Αλλά αυτό θα υποχρεώσει τους αποταμιευτές και τους φορολογούμενους των κρατών του πυρήνα να παράσχουν κεφάλαια στον Νότο με όρους με τους οποίους θα συμφωνούσαν εθελοντικά, δηλαδή με όρους αλληλεγγύης. Αλλά αυτό δε φαίνεται στον ορίζοντα και οι συντηρητικές Κυβερνήσεις, αν θέλουν να ξαναεκλεχθούν, θα προσπαθήσουν να "σώσουν" τις γερμανικές, ολλανδικές και φιλανδικές αποταμιεύσεις που ανέρχονται σε 15.000, 17.000 και 21.000 ευρώ ανά εργαζόμενο αντίστοιχα. Κανείς βέβαια δεν γνωρίζει τι θα αξίζουν αυτές οι αποταμιεύσεις σε περίπτωση διάρρηξης της Ευρωζώνης.
Όμως η διαρκής παροχή φτηνής ρευστότητας θα οδηγήσει στο τέλος σε μια τεράστια χρηματοπιστωτική "φούσκα", αν όχι στην οικονομική κατάρρευση της Ευρώπης.