12) Η φωτοσύνθεση
Είναι μια από τις στοιχειώδεις διαδικασίες της ζωής σε αυτόν τον πλανήτη, με την οποία τα φυτά βασικά, εκμεταλλεύονται την ηλιακή ενέργεια. Κατά τη φωτοσύνθεση, παρουσία του ήλιου και με τη βοήθεια της χλωροφύλλης, δημιουργείται γλυκόζη, νερό και απελευθερώνεται οξυγόνο από το διοξείδιο του άνθρακα της ατμόσφαιρας και το νερό.
Η φωτοσύνθεση στα φυτά παριστάνεται µε τη γενική χηµική εξίσωση:
ηλιακή ενέργεια
6CO2 + 12H2O → C6H12O6 + 6O2 + 6H2O
χλωροφύλλη
Εκτός από τα φυτά και ορισµένα βακτήρια που είναι αυτότροφα, φωτοσυνθέτουν µε τη βοήθεια του ηλιακού φωτός, αλλά αντί χλωροφύλλης έχουν άλλες χρωστικές, που ονοµάζονται βακτηριοχλωροφύλλες. Επίσης, αντί για νερό χρησιµοποιούν άλλες ανόργανες ουσίες που περιέχουν υδρογόνο, όπως το υδρόθειο (H2S). Η λειτουργία αυτή ονοµάζεται βακτηριακή φωτοσύνθεση και παριστάνεται µε τη γενική χηµική αντίδραση:
ηλιακή ενέργεια
6CO2 + 12H2S → C6H12O6 + 12S + 6H2O
βακτηριοχλωροφύλλη
Είναι η πιο εκπληκτική χημική αντίδραση, γιατί από μια απλή χημική ένωση παράγεται μια πολυσύνθετη, η γλυκόζη, που αποτελεί τη βάση της διατροφής των ειδών. Η γλυκόζη-στο μικροσκόπιο-παρουσιάζει μια πανέμορφη τρισδιάστατη κρυστάλλινη μορφή και η δομή της χρησιμοποιείται για τη δημιουργία περαιτέρω εκπληκτικών δομών του φυτού. Λειτουργεί ως ανθρακούχος σκελετός για τη δημιουργία των π.χ. των αμινοξέων και των λιπιδίων. Αυτό που βλέπουμε είναι φύλλα, άνθη και καρπούς, που χρησιμεύουν σε μας και στα ζώα ως τροφή. Καταναλώνουμε όμορφες δομές, δημιουργώντας με τη σειρά μας δικές μας περίτεχνες δομές. Μετά βέβαια από κάποιο χρονικό διάστημα, η όμορφα δομημένη ύλη εγκαταλείπει το σώμα μας σαν αδόμητη ουσία που τη λέμε περιττώματα. Η στοιχειώδης ζωτική λειτουργία είναι η δομή, η οποία δημιουργήθηκε μέσω της αποθήκευσης ενέργειας. Έτσι στην ουσία η ζωή παρουσιάζεται σαν κατανάλωση ενέργειας, ενώ οι ουσίες είναι απλώς φορείς της ενέργειας και «προσωρινοί χώροι» αποθήκευσής της.
13) Κομποστοποίηση
Σε όλους τους παραπάνω κύκλους της φύσης και της ζωής, μπορούμε να παρέμβουμε σαν αγρότες. Βασικά με τη συμβολή μας στην επιτάχυνση της ανακύκλωσης της οργανικής ύλης και στην ενσωμάτωσή της στο έδαφος, που όπως αναφέραμε είναι το βασικό πεπτικό σύστημα για όλα τα είδη ζωής(βέβαια για τα θαλασσινά είδη τον ρόλο αυτόν τον παίζει η θάλασσα).
Η διαδικασία λοιπόν με την οποία μπορούμε να παρέμβουμε είναι η κομποστοποίηση, που στις μέρες μας έχει μοντερνοποιηθεί. Υπάρχουν διάφορες τεχνικές στην επεξεργασία των οργανικών απορριμμάτων, αλλά το σκεπτικό τους στηρίζεται στην αερόβια επεξεργασία με πολύ οξυγόνο και με τέτοιο τρόπο, ώστε να θερμαίνονται για μεγάλο χρονικό διάστημα στους 60°-70° C. Θεωρούν ότι έτσι εξουθενώνονται τα παθογόνα μικρόβια και ελαχιστοποιείται ο κίνδυνος για την υγεία των ανθρώπων.
Όμως η αερόβια επεξεργασία σε ψηλές θερμοκρασίες οδηγεί στο να «καίγεται»(στην ουσία οξυδώνεται) η οργανική ύλη. Απελευθερώνεται άφθονο διοξείδιο του άνθρακα και η θερμότητα εξανεμίζεται ανεκμετάλλευτη στο περιβάλλον. Έχουμε δηλαδή μεγάλη απώλεια ενέργειας που ενυπάρχει στην οργανική ύλη των απορριμμάτων και μάλιστα συμβάλλει με αυτό τον τρόπο -μαζί με το διοξείδιο που απελευθερώνεται- στην υπερθέμανση του πλανήτη. Η δε αποστείρωση που επιτυγχάνεται είναι στην ουσία πολύ περιορισμένη, γιατί μόλις στη συνέχεια μειώνεται η θερμοκρασία, αναπτύσσονται πρώτα-πρώτα τα βακτηρίδια που προκαλούν σήψη και εκφυλισμό της οργανικής ουσίας.
Η ποιότητα επομένως αυτού του είδους κομπόστας δεν είναι και η καλύτερη.
Τα τελευταία χρόνια όμως έχει αναπτυχθεί και μια αναερόβια μέθοδος κομποστοποίησης: ζυμώνονται τα οργανικά απόβλητα χωρίς παρουσία οξυγόνου, με τη βοήθεια μη σηπτικών, αλλά αναγεννητικών ζυμωτικών μικροοργανισμών, των Ενεργών Μικροοργανισμών(ΕΜ), που έχουμε ξανα-αναφέρει. Η επεξεργασία αυτή γίνεται σε χαμηλές θερμοκρασίες, δεν έχουμε μεγάλη αποδόμηση της ύλης, αλλά λίγες διαδικασίες αναδόμησης και μετατροπής της. Έτσι τα υλικά δεν οξειδώνονται βίαια και δεν χάνουν πολλή ενέργεια. Έχουμε και ένα άλλο πλεονέκτημα: σε λιγότερο χρονικό διάστημα έτοιμο και εξαιρετικής ποιότητας κόμποστ(Μποκάσι).
Μάλιστα μια επιστημονική έρευνα του πανεπιστημίου του Hohenheim(Γερμανία) απέδειξε ότι με την εφαρμογή των ΕΜ στο κόμποστ, τα βλαβερά βακτηρίδια εξαφανίζονται πιο γρήγορα από τη συνηθισμένη αερόβια μέθοδο.
Προτείνουμε λοιπόν την αναερόβια μέθοδο παρασκευής του κόμποστ.
Ενδεικτικό παράδειγμα:
Για την Παρασκευή ενός τόνου περίπου τέτοιου κόμποστ θα χρειαστούμε:
Κοπριά 240 κιλά
Ζεόλιθο 20 λιτρ. ή και πετρόσκονη από νταμάρια
Άχυρα 80 κιλά
Καρβουνόσκονη 80 κιλά
Πίτουρα 50 κιλά
Φύλλα ελιάς από ελαιοτριβείο και κομμένη-θρυμματισμένη βλάστηση με θρυμματιστή ή οτιδήποτε οργανικό υπόλειμμα από το κτήμα, γύρω στα 180 κλά
Νερό
Κεραμική σκόνη ΕΜ
ΕΜα
Όλα αυτά τα υλικά τα ανακατεύουμε καλά, μπορούμε να προσθέσουμε και στάχτη-αν έχουμε- και οργανικά υπόλοιπα της κουζίνας μας και να τα ψεκάσουμε με ΕΜα, αραιωμένο σε νερό, ώστε η υγρασία στο τελικό μείγμα να είναι 35% περίπου. Στο τέλος , αφού το έχουμε συμπιέσει όσο γίνεται-ποδοπατώντας το π.χ.-σκεπάζουμε το μείγμα με ένα νάϋλον κάλυμμα, αεροστεγώς. Το κόμποστ θα είναι έτοιμο σε 6-8 εβδομάδες(το χειμώνα διαρκεί περισσότερο)
Είναι μια από τις στοιχειώδεις διαδικασίες της ζωής σε αυτόν τον πλανήτη, με την οποία τα φυτά βασικά, εκμεταλλεύονται την ηλιακή ενέργεια. Κατά τη φωτοσύνθεση, παρουσία του ήλιου και με τη βοήθεια της χλωροφύλλης, δημιουργείται γλυκόζη, νερό και απελευθερώνεται οξυγόνο από το διοξείδιο του άνθρακα της ατμόσφαιρας και το νερό.
Η φωτοσύνθεση στα φυτά παριστάνεται µε τη γενική χηµική εξίσωση:
ηλιακή ενέργεια
6CO2 + 12H2O → C6H12O6 + 6O2 + 6H2O
χλωροφύλλη
Εκτός από τα φυτά και ορισµένα βακτήρια που είναι αυτότροφα, φωτοσυνθέτουν µε τη βοήθεια του ηλιακού φωτός, αλλά αντί χλωροφύλλης έχουν άλλες χρωστικές, που ονοµάζονται βακτηριοχλωροφύλλες. Επίσης, αντί για νερό χρησιµοποιούν άλλες ανόργανες ουσίες που περιέχουν υδρογόνο, όπως το υδρόθειο (H2S). Η λειτουργία αυτή ονοµάζεται βακτηριακή φωτοσύνθεση και παριστάνεται µε τη γενική χηµική αντίδραση:
ηλιακή ενέργεια
6CO2 + 12H2S → C6H12O6 + 12S + 6H2O
βακτηριοχλωροφύλλη
Είναι η πιο εκπληκτική χημική αντίδραση, γιατί από μια απλή χημική ένωση παράγεται μια πολυσύνθετη, η γλυκόζη, που αποτελεί τη βάση της διατροφής των ειδών. Η γλυκόζη-στο μικροσκόπιο-παρουσιάζει μια πανέμορφη τρισδιάστατη κρυστάλλινη μορφή και η δομή της χρησιμοποιείται για τη δημιουργία περαιτέρω εκπληκτικών δομών του φυτού. Λειτουργεί ως ανθρακούχος σκελετός για τη δημιουργία των π.χ. των αμινοξέων και των λιπιδίων. Αυτό που βλέπουμε είναι φύλλα, άνθη και καρπούς, που χρησιμεύουν σε μας και στα ζώα ως τροφή. Καταναλώνουμε όμορφες δομές, δημιουργώντας με τη σειρά μας δικές μας περίτεχνες δομές. Μετά βέβαια από κάποιο χρονικό διάστημα, η όμορφα δομημένη ύλη εγκαταλείπει το σώμα μας σαν αδόμητη ουσία που τη λέμε περιττώματα. Η στοιχειώδης ζωτική λειτουργία είναι η δομή, η οποία δημιουργήθηκε μέσω της αποθήκευσης ενέργειας. Έτσι στην ουσία η ζωή παρουσιάζεται σαν κατανάλωση ενέργειας, ενώ οι ουσίες είναι απλώς φορείς της ενέργειας και «προσωρινοί χώροι» αποθήκευσής της.
13) Κομποστοποίηση
Η διαδικασία λοιπόν με την οποία μπορούμε να παρέμβουμε είναι η κομποστοποίηση, που στις μέρες μας έχει μοντερνοποιηθεί. Υπάρχουν διάφορες τεχνικές στην επεξεργασία των οργανικών απορριμμάτων, αλλά το σκεπτικό τους στηρίζεται στην αερόβια επεξεργασία με πολύ οξυγόνο και με τέτοιο τρόπο, ώστε να θερμαίνονται για μεγάλο χρονικό διάστημα στους 60°-70° C. Θεωρούν ότι έτσι εξουθενώνονται τα παθογόνα μικρόβια και ελαχιστοποιείται ο κίνδυνος για την υγεία των ανθρώπων.
Όμως η αερόβια επεξεργασία σε ψηλές θερμοκρασίες οδηγεί στο να «καίγεται»(στην ουσία οξυδώνεται) η οργανική ύλη. Απελευθερώνεται άφθονο διοξείδιο του άνθρακα και η θερμότητα εξανεμίζεται ανεκμετάλλευτη στο περιβάλλον. Έχουμε δηλαδή μεγάλη απώλεια ενέργειας που ενυπάρχει στην οργανική ύλη των απορριμμάτων και μάλιστα συμβάλλει με αυτό τον τρόπο -μαζί με το διοξείδιο που απελευθερώνεται- στην υπερθέμανση του πλανήτη. Η δε αποστείρωση που επιτυγχάνεται είναι στην ουσία πολύ περιορισμένη, γιατί μόλις στη συνέχεια μειώνεται η θερμοκρασία, αναπτύσσονται πρώτα-πρώτα τα βακτηρίδια που προκαλούν σήψη και εκφυλισμό της οργανικής ουσίας.
Η ποιότητα επομένως αυτού του είδους κομπόστας δεν είναι και η καλύτερη.
Τα τελευταία χρόνια όμως έχει αναπτυχθεί και μια αναερόβια μέθοδος κομποστοποίησης: ζυμώνονται τα οργανικά απόβλητα χωρίς παρουσία οξυγόνου, με τη βοήθεια μη σηπτικών, αλλά αναγεννητικών ζυμωτικών μικροοργανισμών, των Ενεργών Μικροοργανισμών(ΕΜ), που έχουμε ξανα-αναφέρει. Η επεξεργασία αυτή γίνεται σε χαμηλές θερμοκρασίες, δεν έχουμε μεγάλη αποδόμηση της ύλης, αλλά λίγες διαδικασίες αναδόμησης και μετατροπής της. Έτσι τα υλικά δεν οξειδώνονται βίαια και δεν χάνουν πολλή ενέργεια. Έχουμε και ένα άλλο πλεονέκτημα: σε λιγότερο χρονικό διάστημα έτοιμο και εξαιρετικής ποιότητας κόμποστ(Μποκάσι).
Μάλιστα μια επιστημονική έρευνα του πανεπιστημίου του Hohenheim(Γερμανία) απέδειξε ότι με την εφαρμογή των ΕΜ στο κόμποστ, τα βλαβερά βακτηρίδια εξαφανίζονται πιο γρήγορα από τη συνηθισμένη αερόβια μέθοδο.
Προτείνουμε λοιπόν την αναερόβια μέθοδο παρασκευής του κόμποστ.
Ενδεικτικό παράδειγμα:
Για την Παρασκευή ενός τόνου περίπου τέτοιου κόμποστ θα χρειαστούμε:
Κοπριά 240 κιλά
Ζεόλιθο 20 λιτρ. ή και πετρόσκονη από νταμάρια
Άχυρα 80 κιλά
Καρβουνόσκονη 80 κιλά
Πίτουρα 50 κιλά
Φύλλα ελιάς από ελαιοτριβείο και κομμένη-θρυμματισμένη βλάστηση με θρυμματιστή ή οτιδήποτε οργανικό υπόλειμμα από το κτήμα, γύρω στα 180 κλά
Νερό
Κεραμική σκόνη ΕΜ
ΕΜα
Όλα αυτά τα υλικά τα ανακατεύουμε καλά, μπορούμε να προσθέσουμε και στάχτη-αν έχουμε- και οργανικά υπόλοιπα της κουζίνας μας και να τα ψεκάσουμε με ΕΜα, αραιωμένο σε νερό, ώστε η υγρασία στο τελικό μείγμα να είναι 35% περίπου. Στο τέλος , αφού το έχουμε συμπιέσει όσο γίνεται-ποδοπατώντας το π.χ.-σκεπάζουμε το μείγμα με ένα νάϋλον κάλυμμα, αεροστεγώς. Το κόμποστ θα είναι έτοιμο σε 6-8 εβδομάδες(το χειμώνα διαρκεί περισσότερο)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου