του Περικλή Κοροβέση
Με τις εκλογές της 6ης Μαΐου η κρίση ολοκληρώθηκε. Από την οικονομική και κοινωνική κρίση, περάσαμε στην πολιτική και όλα δείχνουν πως το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας κατέρρευσε.
Κατά την άποψή μου δεν είναι μόνο κρίση του δικομματισμού, αλλά και των κομμάτων της Αριστεράς.
Τα υψηλά αθροιστικά τους ποσοστά, την έχουν αναδείξει σε πρώτη εκλογική δύναμη. Και σε αυτήν ακριβώς την επιτυχία τους, εστιάζεται και η κρίση τους.
Πριν αναλύσουμε αυτό και πέρα από την λογική των «κερδισμένων και χαμένων» ας αρχίσουμε ανάποδα.
Το ποσοστό της αποχής ήταν τεράστιο. Ο ένας στους τρεις ψηφοφόρους δεν πήγε να ψηφίσει. Και αυτό σημαίνει πως δεν δέχεται το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του. Σεβαστή άποψη με μια ισχυρή δόση ρομαντισμού και ουτοπίας. Η αποχή μετράει για ένα εμπορικό προϊόν ή κάποιες αλυσίδες πολυκαταστημάτων που χάνοντας πελάτες χάνουν και κέρδη, αλλά δεν ισχύει για τους πολιτικούς.
Οι επαγγελματίες της πολιτικής δεν έχουν ούτε την ευαισθησία, ούτε το φιλότιμο ή την υπερηφάνεια αυτών που απέχουν. Ισχύει για αυτούς το λαϊκό ρητό: «Τον τρελό τον φτύνανε και έλεγε πως έβρεχε».
Το εκλογικό σώμα, αν αφαιρέσεις το 35% της αποχής, από 100% γίνεται 65%. Οι εκλογομάγειροι μετατρέπουν αυτό το 65% σε 100% και πάνω σε αυτό υπολογίζουν τα ποσοστά των κομμάτων. Άρα, τα πραγματικά τους ποσοστά στο σύνολο του εκλογικού σώματος είναι κατά ένα τρίτο λιγότερα από αυτά που ανακοινώνονται.
Επιπλέον, οι βουλευτές εκλέγονται με λιγότερους ψήφους και έτσι η αποχή γίνεται μια ευεργεσία για το πολιτικό σύστημα. Ακόμα με τον εκλογικό νόμο όλα τα ποσοστά δεν μετρούν το ίδιο.
Οι δύο παραπάνω ποσοστιαίες μονάδες της ΝΔ της δίνουν χάρισμα 50 βουλευτές, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ για τον ίδιο αριθμό βουλευτών χρειάστηκε περίπου ένα 17%.
Ο εκλογικός νόμος είναι ένα πολύπλοκο μαθηματικό παιγνίδι για να σου κλέβει την ψήφο, άμα δεν την ρίχνεις σωστά.
Τις απώλειες των κομμάτων εξουσίας τις καταλαβαίνουμε καλύτερα από τον αριθμό των ψηφοφόρων που χάνουν. Κι εδώ μιλάμε για εκατομμύρια. Εντούτοις δεν το παίρνουν σαν αποδοκιμασία. Και ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος είναι πρόθυμοι να ξανακυβερνήσουν. Πέρα βρέχει.
Και αυτό σημαίνει στην ουσία του προβλήματος, πως η ψήφος δεν υπολογίζεται. Μετράει μόνο η καρέκλα και η εξουσία. Ένα αυτιστικό παιγνίδι ερήμην του λαού.
Κανείς τους δεν δήλωσε πως η πολιτική μας απέτυχε και ρίχτηκε στον καιάδα. Και θα συνεχίσουν να θεωρούν τα ερείπια του δικομματισμού σαν πολυτελή έπαυλη εξουσίας με πισίνα και θέα. Το μόνο που βάζει μυαλό σε αυτούς τους πολιτικούς είναι το ελικόπτερο που τους παίρνει.
Και εντάξει, να συμφωνήσω και γω με τους πολλούς και να πω γκρεμίστηκε ο δικομματισμός. Αλλά αυτό έγινε προς όφελος της Δημοκρατίας ή απλά ο πολιτικός αχταρμάς που είχε ο ψηφοφόρος του δικομματισμού τον πέρασε σε άλλα σχήματα;
Κατ’ αρχήν οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής, συγκεντρώνουν ένα εντυπωσιακό ποσοστό της τάξεως περίπου του 7% και 21 έδρες. Ποσοστό που ποτέ δεν συγκέντρωσε ο ΣΥΝ όταν κατέβαινε στις εκλογές μόνος του.
Ο Φώτης Κουβέλης είδε το όραμά του για μια κυβερνητική σοσιαλδημοκρατία να συρρικνώνεται στο ελάχιστο και να βγαίνει τελευταίο κόμμα, και πίσω από τη Χρυσή Αυγή. Και ο ακροδεξιός Πάνος Καμένος κερδίζει παραπάνω από τα μισά ποσοστά από αυτά που πήρε η ΝΔ. Καμένος και Μιχαλολιάκος μαζί κάνουν παραπάνω ποσοστά από τον ΣΥΡΙΖΑ που παρουσιάζεται ως ο εντυπωσιακός νικητής των εκλογών.
Μήπως η έκπληξη αυτών των εκλογών είναι η ανασυγκρότηση της Ακροδεξιάς και του Νεοναζισμού που διαθέτουν μαζί στη βουλή 44 βουλευτές με πρώτο θύμα «την ακροδεξιά με κοστούμι» του Καρατζαφέρη;
Όσο και να είναι σημαντικές οι διαφορές αυτών των δύο πολιτικών σχηματισμών στους βασικούς άξονες συμπίπτουν.
Αυτό το φαινόμενο δεν σχολιάστηκε και σχεδόν πέρασε απαρατήρητο. Και δεν είδαμε καμιά ανάλυση από την πληθώρα των αναλυτών της T.V. να μας εξηγεί τι σημαίνει η νομιμοποίηση του ναζισμού στην Ελλάδα και πως η βίαιη συμμορία της Χρυσής Αυγής γίνεται κόμμα του Ελληνικού Κοινοβουλίου, που θα περνάει γραμμή σε όλη τη δεξιά. Ειδικά για τους μετανάστες.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε αξιωματική αντιπολίτευση. Αυτό δεν το περίμενε κανείς. Ούτε και οι πιο αισιόδοξοι στο ΣΥΡΙΖΑ. Και δικαιολογημένος, ο ενθουσιασμός. Αλλά από τους πιο σκεπτικιστές ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, μπαίνει ένα απλό ερώτημα: Είναι αυτά τα πραγματικά ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ, αποτέλεσμα της πολιτικής του δουλειάς ή είναι «πληθωριστικοί» ψήφοι που ρίχτηκαν εκεί από την πολιτική συγκυρία και αύριο μπορούν πάλι να μετατοπιστούν σε μια κατεύθυνση που θα τους φανεί πιο ελκυστική;
Ένα δεύτερο ερώτημα που μπαίνει είναι μήπως αυτή η εκλογική επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ οδηγήσει στην ενίσχυση της γραφειοκρατίας του ΣΥΝ για να βγάζει βουλευτές τους επαγγελματίες πολιτικούς του στη βάση της επετηρίδας και μετατραπεί σε ένα εκλογικό μηχανισμό προς άγραν εδρών;
Και όταν λείπουν όλα αυτά έχουμε ένα ακόμα αρχηγικό κόμμα. Και είναι αυτό που το χαρακτηρίζει και όχι η όποια του ρητορική.
Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, ο Τσίπρας, έχει λάβει εντολή να σχηματίσει κυβέρνηση. Το πιο πιθανό σενάριο είναι να συνεχιστεί η προεκλογική καμπάνια για τις επόμενες εκλογές. Και όλα θα ξεκαθαριστούν τον Ιούνιο.
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ έρθει πρώτο κόμμα (Η διαφορά με τη ΝΔ είναι μικρή) αλλά δεν φαίνεται να αποκτάει αυτοδυναμία, τότε μπορεί να έχουμε μια ανακατάταξη του πολιτικού σκηνικού και να δούμε σημεία και τέρατα. Η φαντασία σε αυτήν την εξουσία θα είναι φουτουριστική.
Παρακολούθησα όσο μπορούσα καλύτερα τον προεκλογικό αγώνα. Όλες οι πολιτικές δυνάμεις μιλούσαν για τη σωτηρία της χώρας και του κράτους σαν να ήταν μια αυτόματη μηχανή που λειτουργούσε ερήμην της κοινωνίας.
Ο πόνος και η δυστυχία αυτού του λαού δεν έπαιξε σε κανένα παράθυρο της Τ.V.
Oι άνεργοι και οι άστεγοι δεν παίζουν στα πάνελ. Μένουν εκεί που ανήκουν. Στο δρόμο. Και έχουν τα δικά τους μόνιμα EXIT POL."
Περικλής Κοροβέσης
perkor29@gmail.com
Με τις εκλογές της 6ης Μαΐου η κρίση ολοκληρώθηκε. Από την οικονομική και κοινωνική κρίση, περάσαμε στην πολιτική και όλα δείχνουν πως το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας κατέρρευσε.
Κατά την άποψή μου δεν είναι μόνο κρίση του δικομματισμού, αλλά και των κομμάτων της Αριστεράς.
Τα υψηλά αθροιστικά τους ποσοστά, την έχουν αναδείξει σε πρώτη εκλογική δύναμη. Και σε αυτήν ακριβώς την επιτυχία τους, εστιάζεται και η κρίση τους.
Πριν αναλύσουμε αυτό και πέρα από την λογική των «κερδισμένων και χαμένων» ας αρχίσουμε ανάποδα.
Το ποσοστό της αποχής ήταν τεράστιο. Ο ένας στους τρεις ψηφοφόρους δεν πήγε να ψηφίσει. Και αυτό σημαίνει πως δεν δέχεται το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του. Σεβαστή άποψη με μια ισχυρή δόση ρομαντισμού και ουτοπίας. Η αποχή μετράει για ένα εμπορικό προϊόν ή κάποιες αλυσίδες πολυκαταστημάτων που χάνοντας πελάτες χάνουν και κέρδη, αλλά δεν ισχύει για τους πολιτικούς.
Οι επαγγελματίες της πολιτικής δεν έχουν ούτε την ευαισθησία, ούτε το φιλότιμο ή την υπερηφάνεια αυτών που απέχουν. Ισχύει για αυτούς το λαϊκό ρητό: «Τον τρελό τον φτύνανε και έλεγε πως έβρεχε».
Το εκλογικό σώμα, αν αφαιρέσεις το 35% της αποχής, από 100% γίνεται 65%. Οι εκλογομάγειροι μετατρέπουν αυτό το 65% σε 100% και πάνω σε αυτό υπολογίζουν τα ποσοστά των κομμάτων. Άρα, τα πραγματικά τους ποσοστά στο σύνολο του εκλογικού σώματος είναι κατά ένα τρίτο λιγότερα από αυτά που ανακοινώνονται.
Επιπλέον, οι βουλευτές εκλέγονται με λιγότερους ψήφους και έτσι η αποχή γίνεται μια ευεργεσία για το πολιτικό σύστημα. Ακόμα με τον εκλογικό νόμο όλα τα ποσοστά δεν μετρούν το ίδιο.
Οι δύο παραπάνω ποσοστιαίες μονάδες της ΝΔ της δίνουν χάρισμα 50 βουλευτές, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ για τον ίδιο αριθμό βουλευτών χρειάστηκε περίπου ένα 17%.
Ο εκλογικός νόμος είναι ένα πολύπλοκο μαθηματικό παιγνίδι για να σου κλέβει την ψήφο, άμα δεν την ρίχνεις σωστά.
Τις απώλειες των κομμάτων εξουσίας τις καταλαβαίνουμε καλύτερα από τον αριθμό των ψηφοφόρων που χάνουν. Κι εδώ μιλάμε για εκατομμύρια. Εντούτοις δεν το παίρνουν σαν αποδοκιμασία. Και ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος είναι πρόθυμοι να ξανακυβερνήσουν. Πέρα βρέχει.
Και αυτό σημαίνει στην ουσία του προβλήματος, πως η ψήφος δεν υπολογίζεται. Μετράει μόνο η καρέκλα και η εξουσία. Ένα αυτιστικό παιγνίδι ερήμην του λαού.
Κανείς τους δεν δήλωσε πως η πολιτική μας απέτυχε και ρίχτηκε στον καιάδα. Και θα συνεχίσουν να θεωρούν τα ερείπια του δικομματισμού σαν πολυτελή έπαυλη εξουσίας με πισίνα και θέα. Το μόνο που βάζει μυαλό σε αυτούς τους πολιτικούς είναι το ελικόπτερο που τους παίρνει.
Και εντάξει, να συμφωνήσω και γω με τους πολλούς και να πω γκρεμίστηκε ο δικομματισμός. Αλλά αυτό έγινε προς όφελος της Δημοκρατίας ή απλά ο πολιτικός αχταρμάς που είχε ο ψηφοφόρος του δικομματισμού τον πέρασε σε άλλα σχήματα;
Κατ’ αρχήν οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής, συγκεντρώνουν ένα εντυπωσιακό ποσοστό της τάξεως περίπου του 7% και 21 έδρες. Ποσοστό που ποτέ δεν συγκέντρωσε ο ΣΥΝ όταν κατέβαινε στις εκλογές μόνος του.
Ο Φώτης Κουβέλης είδε το όραμά του για μια κυβερνητική σοσιαλδημοκρατία να συρρικνώνεται στο ελάχιστο και να βγαίνει τελευταίο κόμμα, και πίσω από τη Χρυσή Αυγή. Και ο ακροδεξιός Πάνος Καμένος κερδίζει παραπάνω από τα μισά ποσοστά από αυτά που πήρε η ΝΔ. Καμένος και Μιχαλολιάκος μαζί κάνουν παραπάνω ποσοστά από τον ΣΥΡΙΖΑ που παρουσιάζεται ως ο εντυπωσιακός νικητής των εκλογών.
Μήπως η έκπληξη αυτών των εκλογών είναι η ανασυγκρότηση της Ακροδεξιάς και του Νεοναζισμού που διαθέτουν μαζί στη βουλή 44 βουλευτές με πρώτο θύμα «την ακροδεξιά με κοστούμι» του Καρατζαφέρη;
Όσο και να είναι σημαντικές οι διαφορές αυτών των δύο πολιτικών σχηματισμών στους βασικούς άξονες συμπίπτουν.
Αυτό το φαινόμενο δεν σχολιάστηκε και σχεδόν πέρασε απαρατήρητο. Και δεν είδαμε καμιά ανάλυση από την πληθώρα των αναλυτών της T.V. να μας εξηγεί τι σημαίνει η νομιμοποίηση του ναζισμού στην Ελλάδα και πως η βίαιη συμμορία της Χρυσής Αυγής γίνεται κόμμα του Ελληνικού Κοινοβουλίου, που θα περνάει γραμμή σε όλη τη δεξιά. Ειδικά για τους μετανάστες.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε αξιωματική αντιπολίτευση. Αυτό δεν το περίμενε κανείς. Ούτε και οι πιο αισιόδοξοι στο ΣΥΡΙΖΑ. Και δικαιολογημένος, ο ενθουσιασμός. Αλλά από τους πιο σκεπτικιστές ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, μπαίνει ένα απλό ερώτημα: Είναι αυτά τα πραγματικά ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ, αποτέλεσμα της πολιτικής του δουλειάς ή είναι «πληθωριστικοί» ψήφοι που ρίχτηκαν εκεί από την πολιτική συγκυρία και αύριο μπορούν πάλι να μετατοπιστούν σε μια κατεύθυνση που θα τους φανεί πιο ελκυστική;
Ένα δεύτερο ερώτημα που μπαίνει είναι μήπως αυτή η εκλογική επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ οδηγήσει στην ενίσχυση της γραφειοκρατίας του ΣΥΝ για να βγάζει βουλευτές τους επαγγελματίες πολιτικούς του στη βάση της επετηρίδας και μετατραπεί σε ένα εκλογικό μηχανισμό προς άγραν εδρών;
Και όταν λείπουν όλα αυτά έχουμε ένα ακόμα αρχηγικό κόμμα. Και είναι αυτό που το χαρακτηρίζει και όχι η όποια του ρητορική.
Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, ο Τσίπρας, έχει λάβει εντολή να σχηματίσει κυβέρνηση. Το πιο πιθανό σενάριο είναι να συνεχιστεί η προεκλογική καμπάνια για τις επόμενες εκλογές. Και όλα θα ξεκαθαριστούν τον Ιούνιο.
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ έρθει πρώτο κόμμα (Η διαφορά με τη ΝΔ είναι μικρή) αλλά δεν φαίνεται να αποκτάει αυτοδυναμία, τότε μπορεί να έχουμε μια ανακατάταξη του πολιτικού σκηνικού και να δούμε σημεία και τέρατα. Η φαντασία σε αυτήν την εξουσία θα είναι φουτουριστική.
Παρακολούθησα όσο μπορούσα καλύτερα τον προεκλογικό αγώνα. Όλες οι πολιτικές δυνάμεις μιλούσαν για τη σωτηρία της χώρας και του κράτους σαν να ήταν μια αυτόματη μηχανή που λειτουργούσε ερήμην της κοινωνίας.
Ο πόνος και η δυστυχία αυτού του λαού δεν έπαιξε σε κανένα παράθυρο της Τ.V.
Oι άνεργοι και οι άστεγοι δεν παίζουν στα πάνελ. Μένουν εκεί που ανήκουν. Στο δρόμο. Και έχουν τα δικά τους μόνιμα EXIT POL."
Περικλής Κοροβέσης
perkor29@gmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου