Η κυρίαρχη αντίθεση και τα διασπαστικά διλήμματα στη σημερινή συγκυρία της κρίσης

του Κώστα Νικολάου:

Μια καταιγίδα από διλήμματα επιχειρεί να αποπροσανατολίσει, να προκαλέσει σύγχυση, να διασπάσει, να φοβίσει και τελικά να ωθήσει σε συντηρητικές επιλογές τους πολίτες: Μέσα ή έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση; Μέσα ή έξω από το ευρώ; Ευρωπαϊστές ή αντιευρωπαϊστές; Μνημονιακοί ή αντιμνημονιακοί; Περισσότερο ή λιγότερο κράτος; Μεταρρυθμίσεις ή όχι μεταρρυθμίσεις; Υπευθυνότητα ή λαϊκισμός;

 Η συνέχεια του άρθρου, που είναι εκτενές εδώ

Σχόλιο: Ο Κώστας εξακολουθεί να μελετά την κυρίαρχη κοινωνική αντίθεση στις καπιταλιστικές κοινωνίες, χωρίς να λαμβάνει και πολύ υπόψη, ότι οι ανθρώπινες κοινωνίες είναι πάντα ενταγμένες σε ένα αντίστοιχο οικοσύστημα και όλες μαζί στο πλανητικό οικοσύστημα. Σε αυτή τη φάση του καπιταλισμού και ιδίως στις "αναπτυγμένες" κοινωνίες, αυτές σα σύνολο-με όλες τις αντιθέσεις τους- λειτουργούν ενάντια στην μελλοντική ύπαρξή τους, γιατί οδηγούν με τις κάθε είδους δραστηριότητες στα όρια της αντοχής-τα έχουν ξεπεράσει μάλιστα-του πλανητικού οικοσυστήματος. "Πριονίζουν το κλαδί στο οποίο στέκονται" και πιθανά να μη δοθεί καιρός πια στην κάθε επι μέρους κοινωνία να λύσει την κυρίαρχη αντίθεση μεταξύ κεφαλαίου εργασίας, υπέρ της εργασίας, αν οι κυριαρχούμενες τάξεις δεν αντιληφθούν και δεν λάβουν υπόψη τους αυτό το γεγονός. Γιατί και μια καπιταλιστική κοινωνία να περάσει στον σοσιαλισμό, αν αποβλέπει μόνο στο κοινωνικά δίκαιο μοίρασμα της πίτας, ακολουθώντας την "ανάπτυξη" για το "μεγάλωμα της πίτας", και δεν αποβλέπει επίσης ταυτόχρονα και στην "οικολογική δικαιοσύνη", ώστε να έχει το μικρότερο δυνατό αποτύπωμα και να μη "δανείζεται" από τις επόμενες γενιές-οι οποίες δυστυχώς δεν είναι παρούσες ακόμα για να μπορούν να διεκδικούν το μερίδιό τους-τότε δεν είναι η λύση για μια ανθρωπότητα, που θα θέλει να συνεχίσει να υπάρχει.  Ο μαρξισμός ήταν το καλύτερο εργαλείο ανάλυσης στις προηγούμενες φάσεις του καπιταλισμού. Σήμερα χωρίς να μπορεί να τον απορρίψει κανείς σαν καλό εργαλείο, αν δεν του προσθέσει και την οικολογική οπτική, δεν θα είναι πια το καλύτερο.