Κουίζ: Ποιά είναι η χώρα;

Το Κουίζ το πήρα με μαίηλ και δεν ξέρω αν ισχύουν ακριβώς τα στοιχεία που περιγράφει, αλλά γενικά κάπως έτσι ήταν τα πράγματα σε αυτή τη χώρα:

1. Δεν υπήρχαν λογαριασμοί ηλεκτρικού ρεύματος. Ο ηλεκτρισμός ήταν δωρεάν για όλους τους πολίτες της.
 2. Δεν υπήρχαν τόκοι στα δάνεια. Οι τράπεζες της ήταν κρατικές και τα δάνεια δίνονταν, σύμφωνα με το νόμο, σε όλους τους πολίτες της με μηδενικό (0%) επιτόκιο.
3. Η κατοικία θεωρείτο ένα ανθρώπινο δικαίωμα στη χώρα.
4. Όλα τα νεόνυμφα ζευγάρια λάμβαναν 60.000 δηνάρια (περίπου 50.000 δολάρια ΗΠΑ) από τη κυβέρνηση για να αγοράσουν το πρώτο τους διαμέρισμα και για να βοηθηθούν στο ξεκίνημα της οικογένειας τους.
5. Η παιδεία και οι ιατρική περίθαλψη ήταν δωρεάν. Πριν την άνοδο του ηγέτη τους στην εξουσία, μόνον το 25% των κατοίκων ήξεραν ανάγνωση και γραφή. Σήμερα το ποσοστό αυτό είναι 83%.
6. Όσοι αποφάσιζαν να ακολουθήσουν το επάγγελμα του αγρότη, λάμβαναν δωρεάν αγροτική γη, δωρεάν αγροτική κατοικία και δωρεάν εξοπλισμό για να ξεκινήσουν τις φάρμες τους.
7. Όσοι δεν μπορούσαν να βρουν την εκπαίδευση ή την ιατρική περίθαλψη που χρειάζονταν στη χώρα, λάμβαναν χρηματοδότηση από τη κυβέρνηση για να πάνε στο εξωτερικό (συν 2.300 δολάρια/μήνα για έξοδα διαμονής και μετακινήσεων).
 8. Η κυβέρνηση της χώρας επιδοτούσε το 50% του κόστους αγοράς ιδιωτικής χρήσης οχημάτων.
 9. Η τιμή της βενζίνης ήταν 0,14 δολάρια/λίτρο.
10. Η χώρα δεν έχει εξωτερικό χρέος και τα συναλλαγματικά της αποθέματα φτάνουν τα 150 δισ. δολάρια (σήμερα, τα κεφάλαια αυτά έχουν "παγώσει" παγκοσμίως).
11. Αν κάποιος κάτοικος δεν μπορούσε να βρει εργασία μετά την αποφοίτησή του, το κράτος του κατέβαλε το μέσο μισθό του επαγγέλματος που θα λάμβανε αν ήταν εργαζόμενος, μέχρις ότου έβρισκε εργασία.
12. Ένα μέρος των πωλήσεων πετρελαίου της χώρας, πιστωνόταν απευθείας στους τραπεζικούς λογαριασμούς όλων των πολιτών.
13. Κάθε μητέρα που γεννούσε ένα παιδί λάμβανε 10.000 δολάρια ΗΠΑ.
14. Σαράντα καρβέλια ψωμί κόστιζαν 0,15 δολάρια.
15. Το 25% των κατοίκων έχουν πανεπιστημιακό πτυχίο.
16. Ο δολοφονημένος πια ηγέτης της είχε ξεκινήσει το μεγαλύτερο αρδευτικό έργο του κόσμου, γνωστό ως Great Man-Made River,  ώστε να υπάρχει πρόσβαση σε νερό σε ολόκληρη την ερημώδη χώρα.

 ....................

Τη βρήκατε;! Όχι δεν είναι καμμιά από τις "πολιτισμένες" και βιομηχανικές χώρες του Δυτικού ημισφαιρίου. Μιλάμε για τη Λιβύη του "κακού" Καντάφι, ναι σωστά διαβάσατε και γι' αυτό στη Λιβύη βομβάρδισαν οι: Total, ENI, BP, Repsol, Exxon Mobil, Chevron, Occidental Petroleum, Hess και Conoco Phillips. Καλώς ορίσατε στον φαρισαϊκό-δολοφονικό κόσμο του σήμερα

Σχόλιο: Ο «κακός» Καντάφι, πέρα ότι είχε αποδειχθεί «κακός» για τη «Δύση», είχε αποδειχθεί-παρόλες τις παραπάνω παροχές-και κακός (χωρίς εισαγωγικά)για το λαό του με το αυταρχικό καθεστώς που του είχε επιβάλει, ιδιαίτερα στη νεολαία, που με την εξέγερσή της ζητούσε ελευθερία, δημοκρατία και αυτοκαθορισμό διακυβέρνησης. Την επιθυμία της για ελευθερία εκμεταλλεύθηκε η ελίτ της «Δύσης» και η ντόπια ελίτ για να τον βγάλει από τη μέση(παρόλο που τα είχε βρει με κάποιους ιθύνοντες της παγκόσμιας ελίτ) και να προσπαθήσει να ελέγξει στη συνέχεια τις εξελίξεις στη χώρα.

Δεν γνωρίζουμε βέβαια και πολλά πράγματα για αυτές τις εξελίξεις και γενικότερα για την «αραβική άνοιξη», αλλά για το αν θα ελεγχθούν πραγματικά από τη «δύση» και την φιλοδυτική ντόπια ελίτ, δεν έχει κριθεί ακόμη. Ας ελπίσουμε ότι αυτό δε θα μπορέσει να επιτευχθεί και ότι πραγματικά η επιθυμία της ελευθερίας θα αναδειχθεί δυνατότερη από την επικράτηση του «δυτικού» αναπτυξιακού μοντέλου και η νεολαία σε αυτές τις χώρες-μαζί με την νεολαία των νοτιοευρωπαϊκών κρατών-θα απαιτήσει το ξεπέρασμα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και την υλοποίηση πραγματικών δημοκρατικών θεσμών μετά τις εξεγέρσεις.

Η περίπτωση της Λιβύης πάντως αποδεικνύεται -για μια άλλη φορά-ότι η οικονομική «ευμάρεια» δεν είναι το παν για τις ανθρώπινες επιδιώξεις, όπως προσπαθεί να μας πείσει το κυρίαρχο παγκοσμιοποιημένο καπιταλιστικό πολιτιστικό μοντέλο. Οι άνθρωποι δεν επιδιώκουν πάντα και παντού να είναι μόνο «οικονομικά δρώντες» και μόνο την οικονομική ευημερία, επιδιώκουν και δρουν για την εξασφάλιση και άλλων αγαθών, όπως είναι η ελευθερία, η δημοκρατία, ο αυτοκαθορισμός, η δικαιοσύνη κ.λπ. Και ευτυχώς που συμβαίνει αυτό, γιατί έτσι υπάρχει ελπίδα να ολοκληρώνονται σαν πολύπλευρες οντότητες που είναι από τη φύση τους. Ελπίζουμε αυτό να γίνει και στην Ελλάδα της «κρίσης των αξιών» του σήμερα, μετά την απομυθοποίηση της «ευημερίας» των τελευταίων χρόνων.