“Ψαρεύοντας την αλήθεια” για τις ελληνικές θάλασσες

Η Ευρωπαία Επίτροπος Θαλασσίων Υποθέσεων και Αλιείας, Μαρία Δαμανάκη δήλωσε: “Υπάρχουν επαρκή επιστημονικά δεδομένα τα οποία μας πείθουν χωρίς αμφιβολία ότι τα ψάρια τελειώνουν. Αν δεν πάρουμε μέτρα πολύ γρήγορα, δεν έχουμε διέξοδο. Από επιστημονική μελέτη των υπηρεσιών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής προκύπτει ότι αν συνεχίσουμε έτσι τότε σε δέκα χρόνια μόνο 6 - 8 από τα 136 είδη των θαλασσών μας θα είναι υγιή..."
Ο Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Παράκτιων Αλιέων Νοτίου Αιγαίου, Δημήτρης Ζάννες δήλωσε: “Ο μύθος καταρρίφθηκε. Η αντίληψη ότι η θάλασσα είναι μια ανεξάντλητη πηγή από την οποία μπορούμε να παίρνουμε ό,τι και όσο θέλουμε αποδεικνύεται πλέον λανθασμένη, επιζήμια και καταστροφική. Έχει έρθει ο καιρός όπου η θάλασσα και ο άνθρωπος θα πρέπει να έχουν μια σχέση αμφίδρομη όπως στο παρελθόν. Οι παράκτιοι αλιείς των Κυκλάδων, αλλά και ολόκληρες οι νησιωτικές κοινωνίες είναι έτοιμες για κάτι τέτοιο..."
Ο Στέλιος Κατσανεβάκης, ερευνητής στο Ελληνικό Κέντρο Θαλασσίων Ερευνών σε θέματα αλιείας δήλωσε: “Όπως προέκυψε από την ανασκόπηση της κατάστασης των αλιευτικών αποθεμάτων της Μεσογείου, που έγινε πριν λίγες ημέρες από την Επιστημονική, Τεχνική και Οικονομική Επιτροπή Αλιείας (STECF) της ΕΕ, από τα 41 αποθέματα για τα οποία υπάρχουν επαρκή δεδομένα για την αξιολόγησή τους, τα 35 (ποσοστό 85%) υπεραλιεύονται, ενώ μόνο για τα 6 (ποσοστό 15%) τα σημερινά επίπεδα εκμετάλλευσης δεν απειλούν την αειφορία τους. Είναι επιτακτική η ανάγκη για αλλαγή στον τρόπο διαχείρισης των αλιευτικών αποθεμάτων, με γνώμονα την αειφορική εκμετάλλευση των θαλάσσιων βιολογικών πόρων και την προστασία της βιοποικιλότητας. Η ανάπτυξη δικτύων θαλάσσιων προστατευόμενων περιοχών αναγνωρίζεται διεθνώς ως μία αναγκαιότητα για την ουσιαστική προστασία της βιοποικιλότητας και ως ένα αποτελεσματικό εργαλείο αλιευτικής διαχείρισης. Η Ελλάδα δεν πρέπει να καθυστερήσει άλλο στη δημιουργία ενός τέτοιου δικτύου θαλάσσιων προστατευόμενων περιοχών, που θα πρέπει να σχεδιαστεί με βάση καθαρά επιστημονικά και όχι πολιτικά κριτήρια και να εξασφαλιστεί η απρόσκοπτη εφαρμογή και η διαρκής παρακολούθηση των διαχειριστικών σχεδίων.”

Σχόλιο:
Αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα, θα ξανά έκανα γαλάζια τη θάλασσα!!!!!!

Δεν αρκούν προστατευόμενες περιοχές, το ίδιο έχει γίνει και με τα εδάφη όπου έχουμε προστατευόμενες περιοχές, αλλά η κατάσταση δεν έχει βελτιωθεί. Θα έπρεπε, αν δεν μπορεί να αλλάξει η κατάσταση με την αλιευτική βιομηχανία-γιατί αυτή είναι το πρόβλημα και όχι οι απλοί ψαράδες που το έχουν καταλάβει έτσι και αλλιώς- να επιστραφεί στην άγρια φύση το 15-20% των εδαφών και της θάλασσας. Αλλά ποιος θα επιτηρούσε τέτοιες μεγάλες εκτάσεις; Γιαυτό αν σαν ανθρωπότητα δεν ξεπεράσουμε το στάδιο της «ανάπτυξης ή θάνατος» και δεν επιλέξουμε με συνείδηση τη κατεύθυνση της από-ανάπτυξης δεν θα υπάρξει λύση. Έως ότου το καταφέρουμε αυτό καλό είναι και οι προστατευόμενες περιοχές από το τίποτα. Δεν θα πρέπει όμως να επαναπαυθούμε και να αρκεσθούμε σε αυτή τη μερική λύση.