ΜΝΗΜΟΝΙΟ, ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ, ΕΚΛΟΓΕΣ

Επιλογές από το φυλλάδιο(εκτεταμένο και γιαυτό επιλογές) της Αυτόνομης Πρωτοβουλίας Νάξου, που ήρθε ηλεκτρονικά:

ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΘΕΙ ΚΡΙΣΗ

Οι τοπικές εκλογές γίνονται σε μια κρίσιμη ιστορική περίοδο κάτω από τη σκιά της πιο λυσσαλέας επίθεσης ενάντια στις εργατικές και κοινωνικές κατακτήσεις από την μεταπολίτευση και μετά. Μειώσεις μισθών, περικοπές επιδομάτων, αύξηση του ηλικιακού ορίου συνταξιοδότησης, κατάργηση των αποζημιώσεων και αύξηση του ορίου απολύσεων, παρατεταμένες αυξήσεις στους άμεσους και έμμεσους φόρους, και ανεργία που αγγίζει το 1.000.000 εργαζόμενους. Επίσης, έχουν βάλει χέρι στις συντάξεις με γενναίες μειώσεις έτσι ώστε η σύνταξη μετατρέπεται ουσιαστικά σε προνοιακό βοήθημα, παράλληλα με την διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης.
...
ΜΕ ΜΑΣΤΙΓΙΟ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΚΑΡΟΤΟ

Το κράτος έχει αναλάβει το «ιερό» καθήκον να επιβάλει τη συναίνεση και την καθυπόταξη των υπηκόων στα νέα μέτρα που θα οδηγήσουν στην εξαθλίωση μεγάλα τμήματα του πληθυσμού αλλά και στην βίαιη προλεταριοποίηση των μικρομεσαίων στρωμάτων και των φτωχών αγροτών. Μέσα από την καταιγιστική προπαγάνδα και την τρομοκρατία των μμε, αξιοποιώντας και τις εξωνημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, καθώς και με την άγρια καταστολή, επιδιώκουν την πειθάρχηση και την υποταγή στο μνημόνιο.

Η κρίση που ζούμε σήμερα είναι πολύπλευρη και πολυσύνθετη. Το σύγχρονο μοντέλο ανάπτυξης βασίστηκε στην κατανάλωση και στην αέναη παραγωγή ώστε να επιτυγχάνεται η ανεξέλεγκτη οικονομική μεγέθυνση, εξάντλησε τους φυσικούς πόρους και οδήγησε σε ένα ντόμινο φυσικών καταστροφών, όπως το φαινόμενο του θερμοκηπίου, που απειλούν όχι μόνο την βιωσιμότητα της ανθρωπότητας αλλά και ολόκληρου του πλανήτη.

Το μοντέλο της ευδαιμονίας του δυτικού τρόπου ζωής, του εργάτη-καταναλωτή, κλυδωνίζεται. Η κρίση γίνεται πολιτισμική και ανθρωπολογική, αφού αμφισβητείται και υπονομεύεται το φαντασιακό ενός ολόκληρου συστήματος στο οποίο οι περισσότεροι είχαν πραγματικά πιστέψει.
...
Ο ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΟΣ ΚΟΜΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ

Οι πραγματικοί λόγοι της αναμόρφωσης της τοπικής αυτοδιοίκησης με τον Καποδίστρια ήταν πρωτίστως οικονομικοί και αφορούσαν την απορροφητικότητα των ευρωπαϊκών κονδυλίων. Το ζητούμενο ήταν η καλύτερη οργανωτική δομή, οι σαφείς και διαχωρισμένες αρμοδιότητες των διάφορων υπηρεσιών της νομαρχιακής και περιφερειακής διοίκησης, ώστε να αξιοποιηθούν τα χρήματα και να παύσει το χάος των χιλιάδων μικρών κοινοτήτων οι οποίες, πολλές φορές, σήκωναν το δικό τους μπαϊράκι.

Οι νέοι καποδιστριακοί δήμοι και οι νομαρχίες πλαισιώθηκαν από μια πλειάδα ειδικών, -μηχανικών, γεωπόνων, οικονομολόγων –τεχνοκράτες που επιφορτίστηκαν το έργο της οργάνωσης των δομών των δήμων με βάση τις επιταγές της κομισιόν και της ελεύθερης αγοράς.

Τα αποτελέσματα καταστροφικά: Η περίφημη απορροφητικότητα παρέμεινε σε χαμηλά ποσοστά γιατί ο συντονισμός μεταξύ των διάφορων υπηρεσιών ήταν ανύπαρκτος, γιατί οι δοσοληψίες και οι πολιτικές σκοπιμότητες κυριάρχησαν, ενώ τα περισσότερα έργα που έγιναν αφορούσαν έργα μεγάλης οικονομικής κλίμακας, δηλαδή μεταφορές και υποδομές που ευνοούν την ανάπτυξη της τουριστικής βιομηχανίας.

Χαρακτηριστικά, η απορροφητικότητα για την προστασία του περιβάλλοντος ήταν 1%, για την υγεία και την κοινωνική προστασία 3%, για την γεωργία 4%. Άλλωστε αυτού του είδους οι επενδύσεις λογίζονται ως μη αποδοτικές άρα και ασύμφορες.

Η εξαφάνιση των μικρών κοινοτήτων δεν κατάργησε μόνο την ψευδαίσθηση της συμμετοχής στα κοινά. Συνέβαλλε, κυρίως, σε κείνα τα χρόνια του μεγαλοϊδεατισμού της ολυμπιάδας, στην άλωση της υπαίθρου από τους εργολάβους και τις κατασκευαστικές εταιρείες.
...
ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ: Η ΤΑΦΟΠΛΑΚΑ ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

Στην πραγματικότητα ο Καλλικράτης είναι το τελευταίο βήμα στην διαδικασία των διαρθρωτικών αλλαγών στο επίπεδο της τοπικής αυτοδιοίκησης. Η ψήφιση και η εφαρμογή του Νέου Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων πριν λίγα χρόνια, οι Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα, τα προγράμματα ΘΗΣΕΑΣ, το ΕΣΠΑ, όλα συντελούν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στην μετατροπή των ΟΤΑ σε τοπικά κυβερνεία, έμπλεα από την αγοραία λογική της επιχειρηματικότητας.

Ο Καλλικράτης και η δημιουργία νέων ισχυρών διοικητικών κέντρων διαμορφώνουν το κατάλληλο θεσμικό πλαίσιο ώστε να μπορούν να εφαρμοστούν απρόσκοπτα επενδύσεις για οικονομίες κλίμακας με την άμεση ενεργοποίηση ντόπιων και πολυεθνικών κεφαλαίων.

Δεν μπορούμε να μιλάμε πλέον για τοπική αυτοδιοίκηση αλλά για αποκεντρωμένη κρατική διοίκηση. Η «λαϊκή συμμετοχή» και η ανεξαρτησία των τοπικών κοινοτήτων, οι άξονες δηλαδή πάνω στις οποίες οικοδομήθηκε ο μύθος της τοπικής αυτοδιοίκησης, πάνε περίπατο. Οι καποδιστριακοί δήμοι μειώνονται κατά το ένα τρίτο και φτάνουν στους 330, οι νομαρχίες και τα επαρχεία καταργούνται και τη θέση τους παίρνουν 13 περιφέρειες και 7 κρατικές διευθύνσεις.

Τα χωριά έως 500 κατοίκους εκπροσωπούνται από έναν δημοτικό σύμβουλο επιλεγμένο από την πλειοψηφούσα αρχή, ανεξάρτητα με το ποιον έχει ψηφίσει ο κόσμος του χωριού. Τα χωριά από 500 μέχρι 1000 κατοίκους από τρεις συμβούλους και αυτά με πάνω από 1000 κατοίκους από πέντε. Κι αν αυτό δεν λογίζεται σαν περιφρόνηση ακόμα και των εκλογών, οι οποίες σύμφωνα με τους θιασώτες της δημοκρατίας εκφράζουν την λαϊκή θέληση, τότε πώς λέγεται;

...
ΟΙ ΑΥΞΗΜΕΝΕΣ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΔΗΜΩΝ-ΚΥΒΕΡΝΕΙΩΝ

Το κράτος προχωράει στην ανακατανομή αρμοδιοτήτων προς τους νέους διευρυμένους δήμους και τις περιφέρειες χωρίς την αντίστοιχη ανακατανομή στους κρατικούς πόρους. Πώς θα γίνει λοιπόν η αυτοχρηματοδότηση των δήμων αν όχι με την κατακόρυφη αύξηση των δημοτικών φόρων και την επινόηση καινούργιων, με τις περικοπές και την μείωση στον αριθμό των εργαζόμενων, αλλά και με την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας;

Ενδεικτικά, οι νέοι δήμοι θα διαχειρίζονται θέματα υγείας, πρόνοιας και παιδείας με δυνατότητα μάλιστα πρόσληψης εκπαιδευτικών υπό ελαστικό καθεστώς εργασίας μέσω των προγραμμάτων δια βίου μάθησης. Στο θέμα της υγείας και πρόνοιας (προγράμματα «Βοήθεια στο σπίτι», ΚΑΠΗ, παιδικοί σταθμοί κλπ) είναι δεδομένη η υποβάθμιση λόγω της μείωσης δαπανών από τη μια και την επικράτηση της λογικής της ανταποδοτικότητας από την άλλη. Η αγοραία λογική του κέρδους εισβάλλει και στις κοινωνικές παροχές και θα οδηγήσει στην ιδιωτικοποίηση μεγάλου μέρους των κοινωνικών υπηρεσιών.
...
Και η χρηματοδότηση…

Η χρηματοδότηση των Κεντρικών Αυτοτελών Πόρων(πάγιο αίτημα της ΚΕΔΚΕ) γίνεται με ένα σύστημα φόρων.Ο νέος ΚΑΠ περιλαμβάνει, τον Φόρο Εισοδήματος Φυσικών και Νομικών Προσώπων, τον Φόρο Προστιθέμενης Αξίας και τον Φόρο Ακίνητης Περιουσίας

Μεγάλο πλιάτσικο όμως θα στηθεί και πάλι στον τομέα του περιβάλλοντος, με τους πολυεθνικούς κολοσσούς της ενέργειας να καραδοκούν. Ο νέος νόμος για την προώθηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας ευνοεί τα σχέδια για υπερμεγέθεις εγκαταστάσεις βιομηχανικών αιολικών ζωνών που θα ισοπεδώσουν τα βουνά και θα αποικιοποιήσουν τις θάλασσες. Οι υποψήφιοι επενδυτές εφεξής θα συνδιαλέγονται απευθείας με τον περιφερειάρχη και τον υπερδήμαρχο αφού τους παραχωρείται η υλοποίηση προγραμμάτων αξιοποίησης των ΑΠΕ. Εύκολα και αναίμακτα, οι επιχειρηματίες θα παρακάμπτουν τυχόν ενστάσεις και τις όποιες αντιδράσεις των τοπικών κοινωνιών..

Ωστόσο, ακόμα και η διαχείριση των υδάτινων πόρων μπαίνει σε επικίνδυνη τροχιά αφού εκχωρείται στους δήμους ο έλεγχος της διαχείρισης υπόγειων και επιφανειακών αρδευτικών υδάτων και η εκτέλεση εργασιών για την ανεύρεση υπόγειων νερών. Θα μπορούν πλέον ανενδοίαστα να εκμεταλλευτούν το νερό με τους όρους της αγοράς, όπως κάνει η ΕΥΔΑΠ στην Αττική, και θα ενταθεί αυτό που συμβαίνει ακόμα και σήμερα με την άτυπη εκμετάλλευση των γεωτρήσεων από ιδιώτες και του φράγματος της Φανερωμένης εδώ στη Νάξο.

Καλλικράτης λοιπόν, σημαίνει δήμοι - παραρτήματα της κρατικής εξουσίας, που απροσχημάτιστα και με αυξημένες αρμοδιότητες θα ενεργούν σαν αυτοτελείς επιχειρηματικές μονάδες χωρίς έλεγχο από την βάση. Ο δήμαρχος θα μετατραπεί σε κυβερνήτη και θα χαθεί ακόμα και η ελάχιστη αμεσότητα που μέχρι τώρα έδινε την δυνατότητα στους κατοίκους ενός τόπου να εκφράσουν την δυσαρέσκεια ή τα αιτήματά τους
...
ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ: ΚΟΝΤΑ ΒΡΟΝΤΑ

Μνημόνιο και Καλλικράτης πάνε μαζί γιατί μεγάλο μέρος του πεδίου δράσης του ντόπιου και του πολυεθνικού κεφαλαίου θα λάβει χώρα στην περιφέρεια. Οι ευέλικτοι όσο και συγκεντρωτικοί οργανισμοί δημοτικής και περιφερειακής διοίκησης ευνοούν τις συνεργασίες με επενδυτικούς ομίλους, ενώ το καθεστώς επισφάλειας και οι αλλαγές στο ασφαλιστικό χαμηλώνουν το κόστος εργασίας και αυξάνουν την κερδοφορία των επιχειρηματιών. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι πλείστοι κρατικοί παράγοντες, αλλά και μερίδα του τύπου, λιβανίζουν το νέο αρχιτεκτόνημα σαν το «μελλοντικό μοντέλο ανάπτυξης της χώρας».

Η εμπειρία από αντίστοιχες μεταρρυθμίσεις τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Αμερική δεν δικαιολογεί την αισιόδοξη προπαγάνδα των κρατούντων. Πρόσφατα, η γαλλική πόλη Σαιντ Ετιέν χρεοκόπησε. Μεγάλες πόλεις όπως το Ντιτρόιτ και το Λος Άντζελες στις Ενωμένες Πολιτείες βρίσκονται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας και περικόπτουν δαπάνες από τα νοσοκομεία και την συντήρηση των δρόμων ενώ αναζητούν εναγωνίως πακέτα σωτηρίας. Στα δικά μας τώρα, ο δήμος Πειραιά έχει κηρύξει παύση πληρωμών για κάποιους εργαζόμενους ενώ και στην Αλεξανδρούπολη συμβαίνει κάτι αντίστοιχο.

Το υπουργείο εσωτερικών προσβλέπει στον Καλλικράτη για την εξοικονόμηση πόρων μέσα από τις μαζικές απολύσεις και την εφαρμογή «ευέλικτων προγραμμάτων εργασίας».

Οι επικείμενες εκλογές λοιπόν, έχουν μια ιδιαίτερη σημασία μιας και το περιεχόμενό τους είναι περισσότερο πολιτικό από ποτέ. Ο Καλλικράτης, τα σημαινόμενα και οι πολιτικές που θα εξυπηρετήσει θα διαμορφώσουν ένα νέο πλαίσιο που θα αλλάξει την σχέση των κατοίκων με τον φυσικό τους χώρο και τις τοπικές κοινωνίες.
...
ΑΠΟΧΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΤΩΠΑ

Τα παλαιά μας βάσανα θα πολλαπλασιαστούν αφού αυτός ο συρφετός παραγόντων, κομματαρχών, δευτεροκλασάτων ή/και αποτυχημένων κομματικών στελεχών και συνδικαλιστών, όλοι αυτοί οι λιμοκοντόροι της εξουσίας θα μας κατσικωθούν για τα καλά στο σβέρκο. Και από κοντά τους το γλοιώδες πλήθος των ευρωλιγούρηδων τεχνοκρατών, των σοβαροφανών επιστημόνων που δουλεύουν «μόνο για το καλό του τόπου και την ουδετερότητα της επιστήμης» ενώ στην πραγματικότητα είναι πάντα εκεί που τους χρειάζονται οι αρχές.

Η αποχή λοιπόν έχει ακόμη μεγαλύτερη αξία, όχι γιατί θα καταγραφεί σαν λαϊκή δυσαρέσκεια, αλλά επειδή σαν συνειδητή πράξη περιφρονεί έμπρακτα την λογική της αντιπροσώπευσης, δηλαδή τον θεμέλιο λίθο της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας-ολιγαρχίας και καταγγέλλει το νέο μοντέλο ανάπτυξης που έρχεται με τον Καλλικράτη. Ωστόσο, αυτή η στάση παραμένει ανολοκλήρωτη και μισή αν δεν συνδέεται με την ανάπτυξη ολομέτωπου αγώνα ενάντια στο μνημόνιο και στον Καλλικράτη, τόσο στα αστικά κέντρα όσο και στην επαρχία.
...
Η συμμετοχή σε συλλογικούς τοπικούς αγώνες βάσης για την επίλυση ζωτικών προβλημάτων -στην δουλειά, στο σχολείο, στην γειτονιά όπως και οι δράσεις για την διάσωση των ελεύθερων χώρων-, αποτελεί την άμεση απάντηση στα ολοκληρωτικά σχέδια εκμετάλλευσης και καθυπόταξης.

Η αυτοοργάνωση και η δημιουργία δικτύων κοινωνικής αλληλεγγύης είναι η εφικτή αντίσταση ενάντια στην ολοκληρωτική επίθεση που έχει εξαπολύσει το κράτος και το κεφάλαιο ενάντια στα χαμηλά κοινωνικά στρώματα. Στον αντίποδα της εξατομίκευσης που οδηγεί στον κοινωνικό κανιβαλισμό…