Η βλάστηση απορροφά το 15% του συνολικού διοξειδίου του άνθρακα της ατμόσφαιρας ανά έτος.

Τα οικοσυστήματα της στερεάς επιφάνειας του πλανήτη απορροφούν κάθε χρόνο περίπου 123 δις τόνους άνθρακα με τη μορφή διοξειδίου( περίπου 450 δις τόνους CO2) από την ατμόσφαιρα.
Σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγει μια ομάδα διεθνών ερευνητών-υπό την διεύθυνση του Christian Beer -του Ινστιτούτου βιοχημείας Max-Planck της Jena στη Γερμανία. Στηριζόμενοι –για πρώτη φορά-σε δεδομένα από ένα πλανητικό δίκτυο περισσότερων από 250 σταθμών μέτρησης και σε βασισμένα σε παρατηρήσεις μοντέλα υπολογισμού, μπόρεσαν να προσδιορίσουν το μέγεθος της εκτεταμένης διαδικασίας ανταλλαγής άνθρακα μεταξύ ατμόσφαιρας και επιφάνειας της γης και τις επιδράσεις του κλίματος σε αυτήν.
Οι ερευνητές συνέκριναν τα αποτελέσματά τους με τους υπολογισμούς διάφορων τοπικά εφαρμοσμένων μοντέλων βλάστησης, όπως του πλέον αποδεκτού LPJmL του Ινστιτούτου για την έρευνα των κλιματικών επιπτώσεων του Potsdam( PIK) και παρουσιάζουν τα αποτελέσματα σε ένα άρθρο στο περιοδικό „Science“
Αυτή η τιμή των περίπου 450 δις τόνων αναφέρεται στη συνολική ποσότητα του CO2, το οποίο μέσω της φωτοσύνθεσης μετατρέπεται σε βιομάζα της στεριάς. Εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις συνθήκες περιβάλλοντος, κυρίως από τις κλιματικές συνθήκες και τις ιδιότητες της βλάστησης. Το CO2, που με αυτόν τον τρόπο απορροφάται από την ατμόσφαιρα, επιστρέφει πάλι σε αυτήν με διάφορους τρόπους: με την αυτότροφη αναπνοή των φυτών(εδώ δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι), με την αποσύνθεση της νεκρής βιομάζας ή την καύση της καθώς και με την ετερότροφη αναπνοή των ζώων και του ανθρώπου( και στις δύο περιπτώσεις μπορούμε να κάνουμε πολλά- βλέπε κείμενα για τη γεωργία και τη κλιματική αλλαγή; http://topikopoiisi.blogspot.com/2010/01/blog-post_11.html και http://topikopoiisi.blogspot.com/2010/01/blog-post_13.html).
Οι αριθμοί που δημοσιεύθηκαν έδειξαν πάντως ότι κάθε επτά χρόνια το σύνολο του CO2 της ατμόσφαιρας περνά μια φορά τουλάχιστον από τα φύλλα της παγκόσμιας βλάστησης. Και αυτό δείχνει πόσο σημαντική είναι αυτή για την μείωση της περίσσειας του διοξειδίου στην ατμόσφαιρα, αρκεί αυτή η περίσσεια μέσω της ζώσας και νεκρής βιομάζας να αποθηκευθεί στην άλλη μεγάλη «αποθήκη» του άνθρακα, το έδαφος .