Ο πυρήνας της κρίσης στην Ευρωζώνη: Ιταλία.

Δεν υπάρχει βέβαια αμφιβολία ότι η Ελλάδα-μετά και τις τελευταίες εξελίξεις- είναι ένα άλυτο πρόβλημα για τους ιθύνοντες της Ευρωζώνης. Αλλά όπως το δήλωσαν κιόλας δεν θα τους απασχολήσει άλλο. Ή το πολιτικό προσωπικό της χώρας μας θα ακολουθήσει τη συνταγή τους ή θα αναγκασθεί να τη βγάλει έξω από το Ευρώ, οπότε απαλλάσσονται από τον πονοκέφαλο των ημερών. Η Ελλάδα με το μικρό βάρος της οικονομίας της είναι πραγματικά ένας μικρός πονοκέφαλος για την Ευρωζώνη, σε σύγκριση με το εγκεφαλικό που αντιπροσωπεύει η Ιταλία. Ο μεγάλος κίνδυνος για το Ευρώ εντοπίζεται στη γειτονική μας χώρα.
Μία από τις πιο αναπτυγμένες καπιταλιστικά χώρες οδηγείται συστηματικά και σταδιακά σε χρεοκοπία, επειδή οι χρηματικές αγορές βρίσκονται σε πανικό και απαιτούν συνεχώς αυξημένα επιτόκια. Καμιά Συνάντηση Κορυφής της Ευρωζώνης δεν ήταν ικανή να αποκαταστήσει την ηρεμία στις ευρισκόμενες εδώ και καιρό σε πανικό «αγορές». Ούτε η αύξηση σε ένα τρις. ευρώ των διαθέσιμων του Μηχανισμού Στήριξης.
Έτσι τα ασφάλιστρα κινδύνου για την Ιταλία ανεβαίνουν συνέχεια.
Ένα κραχ στην Ιταλία όμως δεν μπορεί να το αντέξει η Ευρωζώνη, γιατί αμέσως μετά έρχεται στη σειρά η Γαλλία. Αν συμβεί αυτό, τότε ο πανικός των αγορών δεν θα έχει πλέον όρια.
Μέχρι τώρα την Ευρωζώνη την απασχολούσε το «κούρεμα» της Ελλάδας και δεν είχε δώσει μεγάλη σημασία σε αυτό που θα ακολουθούσε, αφού δεν ασχολήθηκε και πολύ με τα μέτρα του Μπερλουσκόνι για μείωση των δαπανών στην Ιταλία. Ασχολήθηκε περισσότερο με την περιφέρεια της κρίσης της και όχι με τον πυρήνα της. Εκεί που δημιουργούνται οι συνθήκες ώστε να πάρει διαστάσεις τέτοιες, που η κατάληξή της θα είναι διάλυση της ευρωζώνης όπως την ξέρουμε μέχρι τώρα.
Το ερώτημα που παραμένει είναι αν αυτή η διάλυση θα λειτουργήσει υπέρ των λαών και των «από κάτω» ή υπέρ των «παγκόσμιων παικτών» και της παγκόσμιας ελίτ. Αυτό θα εξαρτηθεί από το αν το κίνημα των «από κάτω» θα στραφεί ή όχι προς την κατεύθυνση της αποανάπτυξης και προς την απεξάρτηση από την χρηματοοικονομία.