Πέφτει ο Παπανδρέου; Χα! Ε, και;

του Γιώργου Πήττα

Παρακολουθεί το πανελλήνιο με κομμένη (;) την ανάσα στις τηλεοράσεις της εξελίξεις στη Βουλή. Βουλευτές πάνε κι’ έρχονται. Συνοφρυωμένοι, σπουδαιοφανείς, έτοιμοι να σηκώσουν τη μοίρα του έθνους στους…στιβαρούς τους ώμους. Χα! Τα ίδια φθαρμένα και αλλοτριωμένα πρόσωπα , οι ίδιοι μοιραίοι πρωταγωνιστές των τελευταίων δεκαετιών. Δεν θα αναφερθώ σε ονόματα, τους ξέρουμε όλους, όλοι μας. Θα κάνω όμως μία εξαίρεση.

Θα «δείξω» τον Πρόεδρο του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού, τον κο Καρατζαφέρη, τον πολιτικό που υιοθετεί και απορρίπτει όποια θέση τον βολεύει ανά πάσα στιγμή προκειμένου να επιπλέει ως ο απόλυτος πολιτικός φελλός όλων των εποχών.

Τον κο Καρατζαφέρη που ευτύχησε να ζήσει για να ακούει τα κομπλιμέντα και τα παρακάλια του αντιπροέδρου της Παπανδρεϊκής κυβέρνησης, του κου Βενιζέλου.

Αυτός, ο κος Καρατζαφέρης, η επιτομή της πολιτικής φτήνιας, αναζητεί ρόλο στα ερείπια της Ελλάδας. Πιθανότατα, να τον βρει πολύ σύντομα.

Όμως, αυτή τη στιγμή αλλού είναι η ουσία.

Και, η ουσία βρίσκεται στο ότι πρέπει να κατανοήσουμε το τι ακριβώς συμβαίνει αυτή τη στιγμή.

Περί «τίνος πρόκειται;» που λέμε.

Πρόκειται λοιπόν, για τον μεγαλύτερο μηχανισμό αυτοσυντήρησης που έχει ενεργοποιηθεί ποτέ από ένα πολιτικό κατεστημένο καθώς βλέπει την συνολική του απαξίωση από την κοινωνία.

Όλα όσα συμβαίνουν αυτή τη στιγμή ένα σκοπό έχουν:

Την εξαφάνιση όλων των δυνάμεων που αμφισβητούν εδώ και χρόνια το πολιτικό σύστημα.

Και το πρόβλημα είναι πως εσχάτως αυτές οι δυνάμεις άρχισαν να γίνονται ελκυστικές σε μεγάλες μάζες.

Καλή νύχτα και καλή τύχη, καθώς το "μια από τα ίδια" ξημερώνει με τον κόσμο εκτονωμένο -αφού "έπεσε" ο ΓΑΠ- και με ανανεωμένο τον εγκλωβισμό στα Μεσοπρόθεσμα, τα Πολυνομοσχέδια, και τον εργασιακό μεσαίωνα σε όλους τους τομείς της εργασίας.

Πριν από λίγες μέρες όταν ο Γιώργος Παπανδρέου έκανε τις δηλώσεις του στην Κοινοβουλευτική Ομάδα και τις εξαγγελίες για το δημοψήφισμα, οι βουλευτές του τον καταχειροκρότησαν.

Την επόμενη μέρα η Κυβέρνηση τον στήριξε.

Τώρα επιχειρούν –μετά από όσα έγιναν στις Κάννες να τον κατεδαφίσουν.

Και πασχίζουν να αποφύγουν τις εκλογές που ήταν και είναι η μόνη υγιής διέξοδος.

Δεν έχω ιδέα για το τι θα προκύψει από όλο αυτό το άθλιο μαγειρείο που έχει στηθεί.
Σε μία ιστορική συγκυρία –σε αυτή των τελευταίων δύο χρόνων- μέσα στην οποία αναδείχθηκαν οι τεράστιες παθογένειες της Ελληνικής Πολιτείας.

Μέσα στην οποία εκατομμύρια Έλληνες βρέθηκαν στους δρόμους, κάποιοι γιατί χάνουν τα εξωφρενικά τους προνόμια αλλά και κάποιοι, περισσότεροι, γιατί απλά χάνουν τη δυνατότητα να επιβιώσουν αξιοπρεπώς, σε σημαντικό βαθμό λειτούργησε και η αυτοκριτική και η συνειδητοποίηση πως «πήραμε τη ζωή μας λάθος».

Μόνο που, σωστά, το «πήραμε τη ζωή μας λάθος» έχει ενόχους. Έχει ενόχους αυτούς που άνοιξαν τους λάθους δρόμους και έβαλαν μία ολόκληρη χώρα να ταξιδεύει εκεί.

Αυτοί. Όλοι αυτοί που σήμερα, αυτές τις ώρες συνωστίζονται στα πηγαδάκια της Βουλής και διαβουλεύονται.

Ο σκοπός τους είναι ένας: Να σωθεί με οποιοδήποτε τρόπο το «σύστημα». Να σωθούν με κάθε τρόπο τα Κομματικά μαγαζιά και παραμάγαζα.

Να αλλάξει ο Μανωλιός και να βάλει τα ρούχα του αλλιώς.

Επέτρεψαν στον Παπανδρέου να φέρει τα πράγματα εδώ που τα έφερε.

Τον έκαναν, τον κατέστησαν ως απόλυτο συλλέκτη της λαϊκής οργής.

Τώρα, τον ροκανίζουν για να εκτονωθεί αυτή η οργή, να προχωρήσουν σε μία αλχημεία διάσωσης του συστήματος έχοντας εξασφαλίσει ταυτόχρονα την ακύρωση του….δημοψηφίσματος άρα έχοντας σφραγίσει με τον πλέον «νόμιμο» τρόπο τον εγκλωβισμό της χώρας στις συμφωνίες με το ΔΝΤ και τα Σχέδια Διάσωσης.

Ότι «σχήμα» κι αν προκύψει από τις διεργασίες των επομένων ωρών η ουσία είναι μία:

Το αντικείμενο του «μίσους» θα έχει απομακρυνθεί και το επόμενο σχήμα θα ζητήσει από τον λαό τα ίδια με διαφορετικό περιτύλιγμα και λόγια.

Το μαγειρείο έναν σκοπό έχει.
Να ακυρώσει, να ακρωτηριάσει, να ευνουχίσει, το διογκούμενο ρεύμα αμφισβήτησης του.

Άρα το ερωτηματικό πλέον αφορά τους πολίτες οργανωμένους και όχι, και, το κατά ποίο ποσοστό θα πέσουν στην παγίδα που ετοιμάζουν τώρα οι «εκπρόσωποι, οι έρμοι και απρόσωποι» .