Παράδειγμα: ένα τρίλημμα - που με λίγη φαντασία και διαφορετικό από τον κυρίαρχο
ανταγωνιστικό τρόπο σκέψης , αλλά και έκφραση αλληλεγγύης-θα μπορούσε να μην είναι.
Eίσαι στο αυτοκίνητο και οδηγείς ενώ έξω βρέχει καταρρακτωδώς - πλημμύρα !!!!
Περνάς από μια στάση λεωφορείου όπου συναντάς τρία άτομα να περιμένουν :
1. Μια γριούλα που πεθαίνει απο το κρύο και τη νεροποντή.
2. Ένα φίλο από τα παλιά που σου έσωσε κάποτε τη ζωή.
3. Τη γυναίκα/άντρα των ονείρων σου.
Ποιον θα έπαιρνες μαζί σου στο αυτοκίνητο, λαμβάνοντας υπόψη ότι
χωράει μόνο ένα άτομο?
Βρίσκεσαι σε ένα ηθικό τρίλλημα
Θα μπορούσες να πάρεις τη γριούλα, γιατί έμοιαζε να πεθαίνει και
έτσι να τη σώσεις ή τον παλιό σου φίλο που κάποτε σου έσωσε τη ζωή.
Ωστόσο, ίσως να μην ξανασυναντούσες ποτέ τη γυναίκα/άντρα της ζωής σου!!!??
Η απάντησή σου όμως θα μπορούσε να είναι και η εξής:
"Θα έδινα τα κλειδιά του αυτοκινήτου στον φίλο μου και θα του
ζητούσα να πάει τη γριούλα στο νοσοκομείο, ενώ εγώ, θα έμενα
περιμένοντας το λεωφορείο με τη γυναίκα/άντρα των ονείρων μου, ΜΈΣΑ ΣΤΗΝ ΒΡΟΧΗ ..!!!!!
Χρειάζεται και "ξεβόλεμα", για να βρίσκει κανείς τη σωστότερη απάντηση!!!
Γενικότερα: πολλές φορές όχι μόνο τα ίδια τα προβλήματα, αλλά και εμείς οι ίδιοι με τον τρόπο που έχουμε μάθει να σκεφτόματε, βάζουμε όρια και εκεί που δεν υπάρχουν από τη πραγματικότητα. Έτσι φαινομενικά αντιμετωπίζουμε μερικές φορές ανύπαρκτα εμπόδια, εμπόδια που μας βάζει η λογική μας. Χρειάζεται τότε η επιστράτευση της φαντασίας μας, για να μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την ίδια τη λογική μας. Είναι δύσκολο αν έχουμε ένα γραμμικό ορθολογικό τρόπο σκέψης. Είναι πιο εύκολο αν έχουμε εξασκηθεί σε ένα "πλάγιο" τρόπο σκέψης, με την έννοια ότι δεν ξεκινάμε πάντα από τα υπάρχοντα δεδομένα, αλλά επεμβαίνουμε από την αρχή στις "αρχικές συνθήκες", όπως θα το διατύπωναν οι φυσικο-μαθηματικοί.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου