Περισσότερα παρά ποτέ τα «αέρια του θερμοκηπίου» στην ατμόσφαιρα.

Με αφορμή τη παγκόσμια συνδιάσκεψη για το κλίμα-20.000 εκπρόσωποι από 190 χώρες θα συζητούν από 28/11 ως 9/12 στο Ντέρμπαν- οι μετεωρολόγοι της WMO(Παγκόσμιας οργάνωσης Μετεωρολογίας) προειδοποιούν ότι η συγκέντρωση των αερίων του θερμοκηπίου στην ατμόσφαιρα ανήλθε σε επίπεδα ρεκόρ, το περασμένο χρόνο. Ήταν διπλάσια από ότι την περιμένανε.
Πως μπορεί η αύξηση της μέσης θερμοκρασίας στον πλανήτη να κρατηθεί κάτω από 2 βαθμούς, όταν αντί να μειώνονται οι εκπομπές αυξάνονται με μεγαλύτερο ρυθμό; Είναι ένα ερώτημα που το απευθύνουν προς τη συνδιάσκεψη.
Ο διευθυντής της WMO Michel Jarraud δήλωσε ότι «η επιβάρυνση της ατμόσφαιρας μέσω των ανθρώπινων δραστηριοτήτων, έφθασε σε ένα νέο ρεκόρ σε σχέση με την προβιομηχανική εποχή. Ο όγκος των αερίων του θερμοκηπίου αυξήθηκε γρηγορότερα από ότι αυξανόταν κατά μέσο όρο όλη την προηγούμενη 10ετία, μεγαλύτερος από ότι είχε προβλεφθεί».
Από το 2009 στο 2010 η συγκέντρωση του διοξειδίου του Άνθρακα(CO2) αυξήθηκε κατά 2,3 ppm (parts per million,μέρη στο εκατομμύριο) φθάνοντας στα 389 ppm. Τη περασμένη 10ετία η μέση αύξηση ήταν 2,0 ppm το χρόνο, ενώ στη δεκαετία του`90 ήταν 1,15 ppm αντίστοιχα. Έχουμε μια αύξηση κατά 39% από τότε που έχουμε μετρήσεις.
Η συγκέντρωση επίσης του Μεθανίου στην ατμόσφαιρα –μετά από μια στασιμότητα που είχε στο διάστημα 1999-2006- αυξήθηκε πάλι. Συνολικά από την αρχή της εκβιομηχάνισης έχουμε αύξηση κατά 158%. Το ίδιο συμβαίνει και με ένα άλλο αέριο του θερμοκηπίου, το Υποξείδιο του Αζώτου(Ν2Ο). Στη προηγούμενη 10ετία αυξανόταν κατά 0,75 ppm το χρόνο και έχουμε μια συνολική αύξηση κατά 20% από τη προβιομηχανική εποχή. Η WMO επεξεργάζεται δεδομένα από μετρήσεις σε πάνω από 50 χώρες(τα παραπάνω στοιχεία από το http://www.sueddeutsche.de/wissen/klimawandel-mehr-treibhausgase-als-je-zuvor-1.1195657)


Ο στόχος της συνδιάσκεψης είναι να καταλήξει σε διεθνή συμφωνία-στη βάση των κοινών, αλλά διαφοροποιημένων ευθυνών- που θα διαδεχθεί τις συμφωνίες του «πρωτοκόλλου του Κιότο», το οποίο είχαν υπογράψει μόνο 37 χώρες και λήγει το 2012. Σημαντικές χώρες όπως οι ΗΠΑ δεν είχαν συμφωνήσει στις απαιτούμενες από το πρωτόκολλο μειώσεις των εκπομπών. Η Κίνα είχε συμφωνήσει, αλλά σαν «αναπτυσσόμενη» τότε χώρα(1992), δεν ήταν υποχρεωμένη να επιδιώξει αντίστοιχες μειώσεις. Σήμερα και οι δύο χώρες μαζί είναι υπεύθυνες για το μισό των παγκόσμιων εκπομπών. Κάποια άλλα κράτη συμβαλλόμενα του Κιότο, απειλούν να φύγουν από τη σύμβαση, αν δεν δεχθούν οι ΗΠΑ να συμβληθούν.
Στη συνδιάσκεψη της Κοπενχάγης το 2009, η Ε.Ε. με πρωταγωνίστρια τη Γερμανία, είχε προτείνει βελτιώσεις στη μείωση των εκπομπών και προσπάθησε να συμπεριλάβει στις συμφωνίες και τις ΗΠΑ, Κίνα, Ινδία κ.λπ. Τότε δεν καταλήξανε σε συμφωνία, παρά το ότι οι ίδιοι επιστήμονες στη λεγόμενη «διάγνωση της Κοπεγχάγης» προειδοποιούσαν ότι αν η αύξηση της μέσης θερμοκρασίας του πλανήτη ξεπεράσει τους δύο βαθμούς, τότε θα έχουμε τέτοια αποσταθεροποίηση του πλανητικού συστήματος, που μόνο με «κλιματική καταστροφή» θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί.


Στο Κανκούν, μεταξύ άλλων υπήρξε και η συμφωνία για Πράσινο Ταμείο για το Κλίμα, το οποίο συστάθηκε με σκοπό να βοηθήσει τις αναπτυσσόμενες χώρες στις προσπάθειες προσαρμογής και μετριασμού των επιπτώσεων των κλιματικών αλλαγών. Το Ντέρμπαν θα πρέπει να διευκρινίσει πώς ακριβώς θα συγκεντρωθούν 100 δισ. δολάρια που έχουν ανακοινωθεί και με ποια μέσα θα διανεμηθούν.
Εδώ λοιπόν στο Ντέρμπαν , μεσούσης της οικονομικής κρίσης και με τη Γερμανία της Μέρκελ να ασχολείται μόνο με τη κρίση της ευρωζώνης και να μη λέει τίποτα για την οικολογική κρίση, θα είναι πολύ πιο δύσκολα να καταλήξουν σε συμφωνία. Οι περισσότεροι θα χρησιμοποιήσουν την οικονομική κρίση σαν άλλοθι για να την αποφύγουν.
Όλα τα προηγούμενα χρόνια έγινε καθαρό ότι παγκόσμια και οι τοπικές ελίτ με το πολιτικό προσωπικό τους δεν ενδιαφέρονται για τη κλιματική αλλαγή, αλλά μόνο για τα κέρδη και πως αυτά θα διασφαλισθούν, έστω και μέσω των ζημιών που θα προκαλέσει η κλιματική αλλαγή. Δεν θα πρέπει να περιμένουμε κάτι το θετικό και από αυτή τη συνδιάσκεψη.
Αν θα γίνει κάτι προς αυτή τη κατεύθυνση, αυτό θα προκύψει από τις ανθρώπινες κοινότητες του 99% . Αυτό θα εξαρτηθεί από το αν αυτές αποφασίσουν «να μην αλλάξουν το κλίμα, αλλά το σύστημα»(σύνθημα του εναλλακτικού κινήματος κατά της αλλαγής του κλίματος) και προχωρήσουν σε ένα άλλο μοντέλο παραγωγής- διανομής, αυτό της από-ανάπτυξης, και σε ένα νέο τρόπο ζωής, που θα επιδιώκει την ευημερία στηριζόμενο στους συλλογικούς φυσικούς πόρους.