Κρίση που δείχνει αξεπέραστη όσα δις ευρώ και να μας δανείσουν...

Το παρακάτω κείμενο το πήρα με μαίιλ:

"Ανάθεμα και κατάρα στους κλέφτες του δημόσιου βίου... κρεμάλα στους πολιτικούς... να πάνε φυλακή τα λαμόγια... κάθαρση τώρα. είναι μερικές απ τις κραυγές των αγανακτισμένων ελλήνων για την κρίση.

Κρίση που δείχνει αξεπέραστη όσα δις ευρώ και να μας δανείσουν...

Κρίση που δεν είναι μόνο λογιστική, κρίση που δεν αποτυπώνεται μόνο σε οικονομικά μεγέθη, αλλά είναι κρίση βαθύτατη και ριζωμένη πια στις ζωές όλων μας. Είναι κρίση αξιών, νοοτροπίας και ήθους.

Είμαι ένας πολίτης που ζω και εργάζομαι στη χώρα αυτή και θεωρώ τον εαυτό μου μοναδικό και αναντικατάστατο, σπάνιο είδος της ανθρώπινης αλυσίδας που όλοι πρέπει να φροντίζουν για μένα γιατί... έχουμε δημοκρατία. Γείτονα, συμπολίτη, συνάνθρωπε, μπορεί να μην καταχράστηκα δημόσιο χρήμα, μπορεί να μην έγινα πολιτικός, μπορεί να μην έκτισα βίλες, μπορεί να μην έκανα χλιδάτους γάμους στο εξωτερικό, μπορεί να μη μπήκα σε κότερο ποτέ μου, αλλά σε έκλεψα και εγώ, και σε θα σε κλέβω συνέχεια και καθημερινά γιατί είμαι συμφεροντολόγος, ατομιστής, νάρκισσος, ασυνεπής, που δεν ξέρω τι θα πει αυτοκριτική και πάντα μου φταίνε οι άλλοι.

Σου κλεψα την ησυχία σου όταν για να επιδειχτώ στη γειτονιά πέρασα απ το σπίτι σου με διαπασών τη μουσική και την εξάτμιση να μουγκρίζει.

Σου κλεψα την γαλήνη σου όταν προσπάθησες να περάσεις τη διάβαση πεζών κι εγώ έστεκα αγέρωχος με το "36 άτοκες δόσεις αυτοκίνητο" μου πάνω της.

Σου κλεψα τη θέση παρκινγκ βάζοντας οριζόντια τη μηχανή μου γιατί στη γειτονιά υπάρχω μόνο εγώ και η γυναίκα μου πρέπει να παρκάρει χωρίς να δυσκολευτεί όταν έρθει απ τη δουλειά.

Σου κλεψα τη ουρά στο σουπερ μάρκετ γιατί βιαζόμουν.

Σου ζήτησα 120 ευρώ για να σου βάλω ένα αιρ κοντίσιον χωρίς να σου κόψω απόδειξη.

Σου πήρα 100 ευρώ την ημέρα για ένα δωμάτιο το χειμώνα σε χωριό της ελληνικής υπαίθρου γιατί μια καντηλήθρα στην παρουσίασα για τζάκι.

Μου πλήρωσες 4 ευρώ τον καφέ και 6 ευρώ τη χωριάτικη και 10 ευρώ το ποτό γιατί όλοι τόσο τα έχουν.

Εκμεταλλεύτηκα την πετρελαϊκή κρίση και χωρίς καθυστέρηση σου ανέβασα την τιμή στα καύσιμα αισχροκερδώντας εις βάρος σου ενώ ξέχασα να τις κατεβάσω όταν πέρασε η κρίση.

Σου στέρησα τα δελτία κοινωνικού τουρισμού γιατί μπορώ να υποκρύπτω εισοδήματα και να εμφανίζομαι σαν δικαιούχος.

Πήρα επιδόματα και επιδοτήσεις με πλασματικά στοιχεία και τώρα φωνάζω να φέρουν πίσω τα κλεμμένα.

Σήκωσα κομματικές σημαίες, ένιωθα δέος όταν με κέρναγε και με χαιρετούσε ο βουλευτής στο καφενείο, ψήφιζα για ιδιοτελείς σκοπούς, ξερογλειφόμουν στα πολιτικά γραφεία για να έχω έναν άνθρωπο για τις δουλειές μου και τώρα απαιτώ να πάει φυλακή.

Έδωσα φακελάκι σε γιατρό για να σε παρακάμψω στη λίστα και να σωθώ εις βάρος σου.

Λάδωσα το μηχανικό της πολεοδομίας να κάνει τα στραβά μάτια μέχρι να σηκώσω το αυθαίρετο σε δασική έκταση και μετά πήγα στο Σύνταγμα σε καντηλοφορία να κλάψω για τα δάση που κάηκαν.

Έψαξα και βρήκα γνωστό στην εφορία να γλιτώσω το πρόστιμο που μου επιβλήθηκε για φορολογικές παραβάσεις και μετά παραπονέθηκα για τη διαπλοκή.

Προειδοποίησα με φωτεινό σινιάλο παραβάτες οδηγούς για ύπαρξη τροχονόμου μπλόκου και μετά διαμαρτυρήθηκα γιατί η τροχαία δεν τους γράφει.

Πέταξα το άδειο πακέτο τσιγάρων απ' το αυτοκίνητο και μετά θύμωσα με την αμέλεια των αρχών να καθαρίσουν τα φρεάτια και να πλημμυρίσει η γειτονιά μου.

Σε εμπόδισα να περπατήσεις ελεύθερα στο πεζοδρόμιο γιατί άφησα το αυτοκίνητο, μιας και πετάχτηκα για δυο λεπτά σε μια δουλειά.

Τα έβαλα με τους αλλοδαπούς που μολύνουν την χώρα μου ενώ τους εκμεταλλεύτηκα για φτηνή και ανασφάλιστη εργασία.

Έβγαλα το σκύλο βόλτα δηλώνοντας τη ζωοφιλία μου, αλλά ξεχνάω να μαζέψω τα περιττώματα του υπονομεύοντας την υγεία σου.

Εμπιστεύτηκα τους δημοσιογράφους, τους θεώρησα αυθεντίες, τους άφησα να με καθοδηγήσουν. με μπέρδεψαν, με αλλοτριώσαν.

Μου είπανε πως οι γερμανοί συντάκτες του Spiegel είναι ανθέλληνες ενώ είδα την ίδια μέρα οπαδούς των δυο μεγάλων ομάδων να μη σέβονται την ανάκρουση του εθνικού ύμνου.

Μου είπανε πως ξένοι ετοιμάζονται να αγοράσουν νησιά μας και είδα έλληνες να καταπατούν την ακτογραμμή φτιάχνοντας ιδιωτικά λιμάνια και να μου ζητούν χρήματα ώστε να μου επιτρέψουν το μπάνιο.

Μου είπανε πως τα στάδια των ολυμπιακών αγώνων φτιαχτήκαν για μένα και θα μείνουν σε μένα και είδα να δίνονται στην οικονομική ελίτ και στις αθλητικές εταιρίες.

Μου είπανε πως ο διαγωνισμός τραγουδιού της eurovision είναι εθνική υπόθεση ενώ είδα πως είναι ένας θίασος που τρέφει το life style με χρήματα φορολογουμένων.

Μου είπανε πως η επένδυση του χρηματιστηρίου έχει εγγυημένες αποδόσεις και οι προβλέψεις είναι αισιόδοξες και είδα μια καλοστημένη κομπίνα με την ομηρία χιλιάδων μικροεπενδυτών.

Μου είπανε πως μετά τις κραυγές των ζωντανών συνδέσεων ύστερα από μεγάλες τραγωδίες και καταστροφές το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκαλο και ότι θα παρακολουθούν την υπόθεση και είδα να την συγκαλύπτουν και να την ξεχνούν. (Σαμίνα, σεισμοί, πυρκαγιές, χρηματιστήριο)

Μου είπανε πως οι δημοσιογράφοι είναι οι ελεγκτές της εξουσίας και προστάτες των αδυνάτων και είδα να γίνονται εκδότες, κομιστές και διαπλεκόμενοι με το κεφάλαιο και τη εξουσία.

Μπερδεύομαι ρε γαμώτο, δυσκολεύομαι να καταλάβω. Η σύγχυση μεγάλη...!

Ενώ ήξερα πως τα τανκς που κατέβηκαν στους δρόμους και κατέλυσαν την δημοκρατία αυτό ζημίωσε τη χώρα μου, είδα πως οι αγρότες μπορούν να κλείνουν τους δρόμους, οι λιμενεργάτες τα λιμάνια γιατί τα αιτήματα των συντεχνιών είναι πιο πάνω απ τα δικά μου δικαιώματα.

Ενώ ήξερα πως η Αριστερά είναι προοδευτικό κίνημα είδα ότι αποτελεί τροχοπέδη σε κάθε μεταρρύθμιση.

Ενώ ήξερα πως η Δεξιά είναι πατριωτικό κόμμα είδα να σαμποτάρει τους θεσμούς και να διαβρώνει τις αξίες και το νόμιμο να γίνεται ηθικό.

Ενώ ήξερα πως σοσιαλισμός είναι αναδιανομή εισοδήματος και κοινωνική δικαιοσύνη είδα πλουτισμό ημετέρων, σκάνδαλα και κοινωνική ανισότητα.

Ενώ ήξερα πως ο εθνικιστής θεώρει την πατρίδα του υπέρ άνω όλων, είδα να φορά τη ναζιστική μπότα και τον αγκυλωτό σταυρό που το 41 εισέβαλε στη πατρίδα του και σκότωσε έλληνες.

Ενώ ήξερα πως ο αναρχικός είναι φορέας επαναστατικών ιδεών και εναντιώνεται στο σύστημα, είδα να πηγαίνει στις καταλήψεις με ταξί, να ντύνεται με γνωστές φίρμες πολυεθνικών και να επικαλείται το ίδιο το σύστημα που θέλει να ανατρέψει.

Ενώ ήξερα πως ο συνδικαλιστής είναι προαγωγός τον δικαιωμάτων των εργαζομένων και άκαμπτος υπερασπιστής, είδα να γίνεται βουλευτής και να διαπλέκεται στα γρανάζια της εργοδοσίας.

Ενώ ήξερα πως τα κόμματα είναι στυλοβάτες της δημοκρατίας, είδα να αυθαιρετούν, να εμφανίζονται σαν συμμορίες και να καπηλεύονται τους θεσμούς.

Και τότε έχασα τελείως τον έλεγχο.

Ενώ ήξερα πώς είναι να φέρεσαι σαν πολίτης και σαν άνθρωπος έχοντας υποχρεώσεις και δικαιώματα, προτίμησα να φερθώ σαν καταναλωτής και χουλιγκάνος.

Ενώ οι καλύτεροί μου φίλοι είναι παναθηναϊκοί πήγα στο Καραϊσκάκη να τους βρίσω τη μάνα και να τους πετάξω φωτοβολίδες, γιατί η χαρά της νίκης είναι μόνο δικό μου προνόμιο.

Ενώ έλεγα πως οι πολιτικοί είναι εντολοδόχοι ξένων συμφερόντων και υπηρετούν οικονομικούς παράγοντες, με φανατισμό τους υποστήριζα στις εκλογές, δίνοντάς τους μια ακόμη ευκαιρία. και κάπως έτσι έφτασα να ζω το ψέμα μου συμπολίτες.

Επιδόθηκα σε ασταμάτητη κατανάλωση προκειμένου να βρω ταυτότητα.

Υποτίμησα τη σημασία της παιδείας και των αξιών και προτίμησα να μιμηθώ το life style της τηλεόρασης.

Ταύτισα την ευτυχία με το τριήμερο στην Αράχοβα και το 4Χ4 τζιπ.

Η αυταπάτη της παντοδυναμίας μου ενισχύθηκε με την πιστωτική κάρτα. μπορούσα να αποκτήσω περισσότερα από όσα δικαιούμαι.

Χωρίς εγκράτεια ζήτησα να δανειστώ για να απολαύσω αγαθά που έβλεπα να απολαμβάνουν οι πλούσιοι και ήθελα να τους μοιάσω.

Εγκατέλειψα το χωριό μου για να γίνω υπάλληλος των 700 ευρώ.

Άφησα την ποιότητα ζωής στην ύπαιθρο για να ζήσω σε ένα δυαράκι στη Κυψέλη.

Περιφρόνησα τα πανηγύρια στην επαρχία γιατί στα μπουζούκια πια γίνεται η επίδειξη και το νυφοπάζαρο.

Ένιωθα σπουδαίος αν τη Δευτέρα το πρωί μιλούσα στη δουλειά για το διήμερο που πέρασα στα χιόνια ή τη κραιπάλη στα μπουζούκια.

Χρεοκόπησα νεοέλληνα... γιατί πια δεν ξέρω τι είναι σωστό και τι λάθος, τι είναι δίκαιο και τι άδικο. ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΟΜΩΣ ΚΑΤΙ... δε θα λυτρωθώ απ' τα spreads ούτε απ τους οίκους αξιολόγησης.

Για να σηκωθώ ξανά χρειάζεται περισυλλογή, συγκέντρωση και αυτοκριτική. χρειάζεται εσωτερική επανάσταση.

Ήρθε ο καιρός να αλλάξω, γιατί αν δε το κάνω η νέα γενιά από λαμόγια παραμονεύει να πάρει τη θέση των απερχόμενων και το νέο κύμα σκανδάλων που θα ταράξει ξανά το σύστημα θα με βρει πάλι να σκούζω σα βικτωριανή παρθένα... «Κλείστε τους όλους φυλακή!!!»

Αναγνώστης