Κάννες: το τέλος της ηγεμονίας της Δύσης

Ενώ οι «αναδυόμενες» χώρες που συμμετέχουν στους G-20 εμφανίσθηκαν στις Κάννες με μεγάλη αυτοπεποίθηση, η Ε.Ε. θα χρειασθεί να συνηθήσει στον ρόλο του ικέτη. Οι ΗΠΑ επίσης.


Οι διαδηλωτές ενάντια στους G-20 έπρεπε να διαδηλώσουν στη διπλανή πόλη της Νις, γιατί οι Κάννες ήταν αποκλεισμένες για τους κοινούς θνητούς



Στις Κάννες έγινε καθαρό ότι μπαίνει σε αμφισβήτηση πια η δύναμη και η εξουσία των βιομηχανικών χωρών της Δύσης-Βορά.
Με τους G 7, επί δεκαετίες καθόριζαν τις τύχες του κόσμου οι Βορειοαμερικάνοι, οι Ευρωπαίοι και οι Ιάπωνες. Αργότερα βάλανε στο κλαμπ και τη Ρωσία και από το 2008 ο κύκλος άνοιξε με τη συμμετοχή 11 «αναδυόμενων χωρών»(μεταξύ των οποίων Κίνα, Ινδία, Βραζιλία κ.λπ.) και της Ε.Ε. σαν ενιαίας οικονομικής ζώνης. Αλλά φέτος στις Κάννες μπορεί να διαπιστώσει κανείς ότι για πρώτη φορά έχουμε μετακίνηση του κέντρου εξουσίας.
« Είμαστε σίγουροι ότι η Ευρώπη έχει τη δυνατότητα να ξεπεράσει τις δυσκολίες της», σχολίασε για την ευρωπαϊκή κρίση ο Κινέζος πρόεδρος Hu Jintao και υποσχέθηκε «ενεργό υποστήριξη» από τη χώρα του. Στο παρελθόν οι Ευρωπαίοι ήταν αυτοί που διατύπωναν τέτοια σχόλια. Σήμερα πρέπει να εκφράζουν ευχαριστίες για τη στήριξή τους από τις «αναδυόμενες χώρες».
Πραγματικά τα «πακέτα» στήριξης των κλονιζόμενων ευρωπαϊκών χωρών απαιτούν τέτοιους όγκους χρημάτων, που είναι υποχρεωμένη η Ε.Ε. να στηριχθεί στη βοήθεια αυτών των χωρών. Το ίδιο
και οι ΗΠΑ, που εδώ και καιρό μπορούν και χρηματοδοτούν το τεράστιο χρέος τους μόνο με τη βοήθεια της Κίνας.

Η κρίση του χρέους αποδείχνει ότι η Ε.Ε και οι ΗΠΑ είναι το «πρόβλημα» για τον παγκόσμιο καπιταλισμό, ενώ οι «αναδυόμενες χώρες» είναι η «λύση». Αυτό αποδείχνεται και από τους αριθμούς για την παγκόσμια ανάπτυξη, που δημοσίευσε ο ΟΟΣΑ, λίγο πριν τη συνάντηση των G-20: για την Ευρωζώνη προβλέπεται για τον επόμενο χρόνο μόνο μια «μίνι» ανάπτυξη της τάξης του 0,3%, για τις ΗΠΑ 1,8%. Το ότι ο ρυθμός ανάπτυξης για το σύνολο των G-20 προβλέπεται στο 3,8% οφείλεται καθαρά στους πολύ μεγαλύτερους ρυθμούς των «αναδυόμενων», ιδίως της Κίνας.
Η ατζέντα της συνάντησης κορυφής έχει επηρεασθεί από αυτό το γεγονός. Έτσι ο Ζαρκοζί και οι εκπρόσωποι των «αναδυόμενων» συμφωνούν σε ένα κεντρικό θέμα: στο ότι πρέπει να μειωθεί η κυριαρχία του δολαρίου στην παγκόσμια οικονομία. Μια ομάδα εργασίας, υπό την προεδρία του Μεξικού και της Γερμανίας, κατέληξε στη διαπίστωση: η «ισχυρή κυριαρχία του αμερικάνικου δολαρίου, σαν αποθεματικό νόμισμα», που προάγει μεγάλα πλεονεκτήματα για τις ίδιες τις ΗΠΑ, αποδεικνύεται σαν μια από τις «αδυναμίες του διεθνούς νομισματικού συστήματος». Η πρότασή της είναι
να διευρυνθεί το νομισματικό «καλάθι» του ΔΝΤ με το κινέζικο νόμισμα. Επίσης προτείνει τον έλεγχο της διακίνησης των κεφαλαίων.
Αποφάσεις σε αυτά τα θέματα δεν θα παρθούν, αλλά η κατεύθυνση είναι καθαρή: οι «αναδυόμενες χώρες» επιδιώκουν τον αυξανόμενο ρόλο τους στη καπιταλιστική οικονομία να τον κατοχυρώσουν και στους κανόνες των διεθνών χρηματοπιστωτικών αγορών. Μόνο που αυτό στρέφεται ενάντια στο «μότο» της παγκοσμιοποίησης και του νεοφιλελευθερισμού για την απελευθέρωση των πάντων.