Επιστροφή προς τα ... μπρος!

Επιστροφή προς τα ... μπρος!

ΕΝΑΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ

ΕΝΑΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ
ΝΑ ΘΕΜΕΛΕΙΏΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΌ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΉΣ ΙΣΌΤΗΤΑΣ

Αποανάπτυξη-Τοπικοποίηση -Αυτονομία- Άμεση Δημοκρατία-Ομοσπονδιακός Κοινοτισμός

Τον Μάιο του 2020, μια ομάδα περισσότερων από 1.100 υποστηρικτών της «Αποανάπτυξης», υπέγραψε ένα μανιφέστο καλώντας τις κυβερνήσεις να αδράξουν την ευκαιρία και να στραφούν προς ένα «ριζικά διαφορετικό είδος κοινωνίας, αντί να προσπαθούν απεγνωσμένα να θέσουν ξανά σε λειτουργία την «καταστροφική ανάπτυξη». Η Συνδημία του κοροναϊού δείχνει ότι θα χρειασθεί να γίνουν μεγάλες αλλαγές, αν δεν θέλουμε να πάμε στην κατάρρευση! Ειδικά για την μετά-COVID Ελλάδα: Για να ξεφύγει η χώρα από τη μέγγενη των χρεών, από την φτωχοποίηση και το πολιτισμικό αδιέξοδο, καθώς και από την κατάθλιψη και την μεμψιμοιρία στην οποία έχει πέσει ο πληθυσμός της-ιδίως μετά το σοκ της πανδημίας και τον εγκλεισμό του στα σπίτια- θα χρειασθεί, μετά το πέρασμα της καταιγίδας, να αναπτερωθεί το ηθικό του μέσα από μια στροφή προς μια ενδογενή παραγωγική ανασυγκρότηση . Εφαλτήρας μπορεί να γίνει ο αγροδιατροφικός τομέας και στη συνέχεια ο μεταποιητικός ένδυσης- υπόδησης, ο ενεργειακός και ο ήπιος ποιοτικός τουρισμός να την συμπληρώσουν. Είναι μια εναλλακτική στη σημερινή κυρίαρχη κατεύθυνση, που δεν χρειάζονται κεφάλαια, ξένες επενδύσεις, χωροταξικά σχέδια, υπερτοπικές συγκεντρώσεις, μεγαλεπήβολα και εξουθενωτικά μεγέθη και ρυθμούς. Η κατεύθυνση της Αποανάπτυξης-Τοπικοποίησης -Αυτονομίας- Άμεσης Δημοκρατίας-Ομοσπονδιακού Κοινοτισμού θα μπορούσε να είναι η διέξοδος για την χώρα, στην μετά-COVID εποχή!

Τετάρτη 11 Ιανουαρίου 2012

Θα ξανάρθω σε πέντε γενιές

Αν ήμουν κόρακας, χρόνια διακόσια να ζήσω,
δάσκαλος τσίφτης θα πάαινα στην Πίνδο ψηλά,
σ’ ένα σχολειό, μες στα ζούδια τ’ αθώα, βουνίσιο,
πέντε γενιές ,σύντροφοι, να σπουδάξω παιδιά.
Θα δασκάλευα, σύντροφοι, πέντε γενιές,
μια και δυο για ν’ αλλάξω τον κόσμο φορές.
Αηδονάκια, μικρά, ‘μπρος στης Γκιώνας τον πέτρινο πίνακα,
θα τα βάφτιζα αητούς, στ’ άστρου τον μαυροκόκκινο πίδακα.
Με γραφές πέτρινες, θα τους μπόλιαζα ωραία, βουνίσια
υποδόρια, αυτόνομα θάματα, παλληκαρίσια,
κι υποδόριες επαναστάσεις,
από μία στις έξι τις τάξεις !
………………………………….¬………………………………….¬…….
Είναι κρύο πολύ το φεγγάρι, απάνω απ’ τ’ Αγρίνιο,
όπως λέει το τραγούδι, συντρόφοι μου, σαν τ’ αλουμίνιο.
Πέντε κίσσες στο μνήμα μου, σαν χαρτορίχτρες γριές,
“-Θα ξανάρθεις -μου λέν’ – πάλι, Λάμπρο, σε πέντε γενιές!”
Θα ξανάρθω, συντρόφοι, σε πέντε γενιές,
μια και δυο για ν’ αλλάξω τον κόσμο φορές.
Αηδονάκια, μικρά, ‘μπρος στης Γκιώνας τον πέτρινο πίνακα,
θα βαφτίζω αητούς, στ’ άστρου τον μαυροκόκκινο πίδακα.
Με γραφές πέτρινες, θα μπολιάζω, συντρόφοι, βουνίσια
υποδόρια, αυτόνομα θάματα, παλληκαρίσια,
κι υποδόριες επαναστάσεις,
από μία στις έξι τις τάξεις!

http://makridakis.wordpress.com/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου