Η επιστροφή στη γη τώρα δίνει διέξοδο

Ανάγκη σε ανθρώπινο δυναμικό σε πολλούς τομείς στην ύπαιθρο
Ιωαννα Φωτιαδη
Σήμερα, μεσούσης της οικονομικής κρίσης, κάποιοι ετοιμάζονται να μεταναστεύσουν για να εξασφαλίσουν μια καλύτερη ποιότητα ζωής στο εξωτερικό, ενώ άλλοι αποφασίζουν να επιστρέψουν στην επαρχία και να ξαναδεθούν με τη γη. «Η Ελλάδα μπορεί να μας θρέψει και να μας κάνει πλούσιους ψυχικά και υλικά με τρόπους και πόρους που βρίσκονται σε ύπνωση», λέει ο Χιώτης συγγραφέας Γιάννης Μακρυδάκης. Σύμφωνα με τον ίδιο, δεν είναι μόνον οι αγροτικές εργασίες που μπορούν να απορροφήσουν νέους ανθρώπους πρόθυμους να δουλέψουν. «Οι οικονομίες εδώ είναι παρθένες και έχουν ανάγκη από ανθρώπινο δυναμικό σε όλους τους τομείς».
Ο κ. Μακρυδάκης μετακόμισε από την Αθήνα στην πόλη της Χίου και από εκεί, τον τελευταίο χρόνο, στη Βολισσό. «Πριν από έναν χρόνο αγόρασα εκεί ένα χωράφι με ένα πηγάδι μέσα», διηγείται. Στο κτήμα δημιούργησε έναν μπαξέ και ξεκίνησε τη «μελέτη». «Ρωτούσα τους συγχωριανούς στο καφενείο να μου δώσουν οδηγίες, επίσης βρήκα πολλές πληροφορίες στο Διαδίκτυο». Ο 40χρονος συγγραφέας δούλευε δύο ώρες το πρωί και δύο το απόγευμα, όταν ο ήλιος δεν ήταν πολύ έντονος. Ακολούθησε όλα τα μυστικά που του «ψιθύρισαν» οι γηραιότεροι: τήρησε τις αποστάσεις μεταξύ των φυτών, πότιζε με μέτρο, τσάπιζε και σκάλιζε με επιμέλεια. Παρά την απειρία του, η σοδειά τον δικαίωσε. «Από τον μπαξέ μου -ντομάτες, κολοκύθια, μελιτζάνες, πιπεριές, φασολάκια, μπάμιες, ντοματάκια άνυδρα, καρπούζια και πεπόνια- έθρεψαν εμένα, την οικογένειά μου, δύο φιλικές οικογένειες στη Χώρα, όλους του φιλοξενούμενούς μου, ενώ έχω “εφόδια” και για τον χειμώνα: κατεψυγμένα και αποξηραμένα λαχανικά, σάλτσα ντομάτα».
Ο κ. Μακρυδάκης υπολογίζει ότι εξοικονόμησε περίπου 10.000 ευρώ από τον ετήσιο προϋπολογισμό του. «Αφησα το νοικιασμένο μου σπίτι στην πόλη και μένω στο χωριό, περιόρισα τις μετακινήσεις, τρώω ό,τι παράγω, παίρνω αυγά και κρέας από γείτονες, ανταλλάσσοντας προϊόντα». Ωστόσο, μεγαλύτερο είναι το ψυχικό και σωματικό όφελος. «Οι αγροτικές εργασίες είναι η καλύτερη άσκηση για το σώμα και την ψυχή» συμπεραίνει. «Με το να καλλιεργείς με τα χέρια σου ό,τι χρειάζεσαι, νιώθεις δημιουργικός και ελεύθερος, δεν εξαρτάσαι από κανέναν για την κάλυψη των καθημερινών σου αναγκών».
Σε ένα χωριό στη γειτονική Λέσβο ο 30χρονος Μιχάλης συμμερίζεται τον ενθουσιασμό του Γιάννη, αλλά δεν κρύβει και την αγωνία του για την πορεία των καλλιεργειών. Ο 30χρονος περιβαλλοντολόγος φύτεψε κηπευτικά σε έναν ελαιώνα πέντε στρεμμάτων που έχει κληρονομήσει και προσέθεσε καρποφόρα δένδρα. «Η οικογένειά μου κατάγεται από τη Λέσβο, αλλά εγώ μεγάλωσα στην Αθήνα», εξηγεί. «Τα τελευταία χρόνια δούλευα σε νησιά του Αιγαίου, αλλά όταν βρέθηκα για έναν χρόνο να εργάζομαι στην Αθήνα… φρίκαρα!» προσθέτει με ειλικρίνεια. Τότε πήρε την απόφαση να εγκατασταθεί στη Λέσβο. «Δεν είχα να χάσω τίποτα, τα προτερήματα της Αθήνας ως γνωστόν τα χαίρονται περισσότερο οι επισκέπτες της, παρά οι κάτοικοι που ζουν σε τρελούς ρυθμούς». Τώρα ο Μιχάλης δουλεύει «όσο έχει φως», αλλά χαίρεται σαν μικρό παιδί. «Κουράζομαι, αλλά δυναμώνω κιόλας», απαντά. «Ερχομαι σε επαφή με τη γη και αυτό μου δίνει ενέργεια». Οταν ξεκλέβει χρόνο -όπως ο συνάδελφός του στη Χίο- κάνει μια βουτιά στη θάλασσα.
«Για όσους δεν μεγάλωσαν σε αγροτικές οικογένειες είναι ένας άθλος να μυηθούν εκ νέου και να ανταγωνιστούν όσους συνεχίζουν την παράδοση και διαθέτουν την τεχνογνωσία», διαπιστώνει. Ο Μιχάλης δεν έχει ακόμα αποφασίσει, αν θα γίνει επαγγελματίας αγρότης. Προς το παρόν, το 1/4 της σοδειάς του καλύπτει τις ανάγκες του νοικοκυριού του, ενώ προσφέρει προϊόντα σε φίλους και συγχωριανούς. «Επιπλέον, ξέρω τι τρώω, εγώ καλλιεργώ με ντόπιους σπόρους και όχι με υβρίδια», διευκρινίζει ο Μιχάλης.
«Μαγεμένη», όμως, από την καλλιέργεια της γης και τη ζωή στην ελληνική ύπαιθρο δηλώνει και η 39χρονη Ολγα Παπαλεξάνδρου, που ακολούθησε το 2004 στον Ασσο Κορινθίας, τον βιοκαλλιεργητή σύζυγό της. «Ολοι πίστευαν ότι θα επέστρεφα», θυμάται σήμερα γελώντας, «πού πας και αφήνεις πίσω την καριέρα σου; μου έλεγαν ανήσυχοι». Παρ« όλα αυτά η Ολγα παραιτήθηκε και εγκατέλειψε το κλεινόν άστυ. «Φαντάσου για πάνω από δέκα χρόνια πήγαινα Κορυδαλλός-Μεταμόρφωση κάθε μέρα!» αναλογίζεται. Από αγροτικές δουλειές η Ολγα δεν είχε ιδέα, ανέλαβε όμως την εμπορική προώθηση της κορινθιακής σουλτανίνας που καλλιεργεί στον κάμπο της Βόχας ο σύζυγός της. «Τώρα πια συμμετέχω και στον τρύγο». Τα καλοκαίρια το ζευγάρι εργάζεται σκληρά, δεδομένου ότι δεν απασχολούν εργάτες, στα 25 στρέμματά τους δέχονται βοήθεια μόνον από συγγενείς. «Τα χρήματα που κερδίζω θα μπορούσα να τα βγάζω και στην Αθήνα, αλλά για μένα το σημαντικό είναι η ποιότητα ζωής», ομολογεί η Ολγα. «Μπορεί για δυόμισι μήνες να εργαζόμαστε νυχθημερόν, αλλά όταν επιστρέφουμε το βράδυ σπίτι, αγναντεύουμε τα αστέρια από το μπαλκόνι μας». Στη μονοκατοικία που ζουν έχουν κήπο με λαχανικά, λεμονιές, πορτοκαλιές. «Και ο γείτονάς μας έχει κότες», συμπληρώνει η Ολγα.
Οι τρεις νέοι αγρότες ετοιμάζονται για τη χειμερινή σεζόν. «Εφτιαξα τον χειμωνιάτικο μπαξέ, τον κήπο του τεμπέλη, όπως λένε στα μέρη μας, αφού δεν απαιτεί την ίδια προσήλωση με τον καλοκαιρινό μπαξέ», διευκρινίζει ο Γιάννης.
http://makridakis.wordpress.com/2012/01/10/%ce%b9%cf%89%ce%ac%ce%bd%ce%bd%ce%b1-%cf%86%cf%89%cf%84%ce%b9%ce%ac%ce%b4%ce%b7-kathimerini-gr/