«Εν μέσω οικονομικής κρίσης υφαρπάζουν ακόμα και τα ονόματα»

Ο Αγροτουρισμός, ως μορφή πολυαπασχόλησης των αγροτών και ενδυνάμωσης του παραγωγικού και τουριστικού πλουραλισμού , αποτελεί ένα βασικό στοιχείο στήριξης της αγροτικής κοινωνίας. Όμως κάποιοι «εισοδιστές» επιχειρούν να εμφανιστούν ως αγρότες και να εισπράξουν τα όποια πλεονεκτήματα συνεχίζει να πορίζεται ο συγκεκριμένος χώρος…..
Ο Δημήτρης Μιχαηλίδης, από τους βασικούς συντελεστές της ΠΕΝΑ (Πανελλήνια Ένωση Νέων Αγροτών) σχολιάζει το σχέδιο νόμου για τον «Τουρισμό Υπαίθρου» και τα όσα ευτράπελα αυτό περιλαμβάνει στα πλαίσια μιας «γενετικής μηχανικής» - πολιτικής και γλωσσικής - που αναδομεί την έννοια του «Αγροτουρισμού» ενώ παράλληλα εισάγει τους όρους «οινοτουρισμός» και «αλιευτικός τουρισμός»….
Σημειώνει ο ΔΜ :
« Με το νομοσχέδιο επιχειρείται η βίαια υπαγωγή του αγροτουρισμού (που είναι μόνο αγροτουριστικές δραστηριότητες και όχι αυτοτελής επιχείρηση) στο πλαίσιο της οικονομίας της αγοράς και του ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ ΥΠΑΙΘΡΟΥ…..…..Οι αγροτουριστικές δραστηριότητες είναι τουριστικές υπηρεσίες που προσφέρονται από αγρότες, και όχι όπως αναφέρεται αόριστα στο προτεινόμενο άρθρο 2, παράγραφος 3 «συνδέονται με την αγροτική παραγωγή σε χώρους ενοποιημένους ή μη με αγροτικές εγκαταστάσεις». Δεν μπορούν να εννοηθούν αγροτουριστικές δραστηριότητες έξω από τον χώρο άσκησης του αγροτικού επαγγέλματος. Όλα τα άλλα είναι τουρισμός υπαίθρου από επιχειρηματίες.»

Ο ΔΜ διερωτάται για το κατά πόσο ο διαχωρισμός στο νομοσχέδιο του αγροτουρισμού από τον αλιευτικό τουρισμό, προδιαθέτει και για άλλα καινοφανή μορφώματα – του τύπου «δασοτουρισμός», «κτηνοτροφικός τουρισμός» κλπ. και υπογραμμίζει :
«Ο οινοτουρισμός όταν ασκείται από αγρότες-αμπελουργούς είναι καθαρός αγροτουρισμός. Όταν ασκείται από επιχειρηματίες ίσως θα είναι τουρισμός υπαίθρου ή ακόμα και γαστρονομικός τουρισμός, πάντως όχι αγροτουρισμός. Στο νομοσχέδιο επιχειρείται να υφαρπαχθεί και ο οινοτουρισμός από τους αγρότες, ίσως επειδή τα τελευταία χρόνια πολλοί επιχειρηματίες κάνουν business με αυτό το «καλό» κομμάτι των αγροτικών επαγγελμάτων….Η υφαρπαγή των ονομάτων προδιαθέτει και για πιθανή υφαρπαγή των προνοιών που λαμβάνονται για να ασκηθεί το αγροτικό επάγγελμα ΜΕΣΑ στην ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, και έτσι να δοθούν αυτές οι πρόνοιες στην οικονομία της αγοράς και τους κεφαλαιούχους επιχειρηματίες, που τρέχουν εκεί που παράγονται τα περισσότερα χρήματα, και όχι κατ’ ανάγκη εκεί που οι άνθρωποι λειτουργούν μια ανθρώπινη αγροτική κοινωνία….. Δημιουργείται το ειδικό άρθρο 8, μόνο και μόνο για να δοθούν σε μη αγρότες οι δυνατότητες των αγροτών.
Και καταλήγει ο Μιχαηλίδης :
«Κάποτε η πλειοψηφική λογική όρισε τον αγρότη, μόνο από το εισόδημά του, με το 51%. Ήταν λάθος.
Η Υπουργός Μπατζελή όρισε νομοθετικά ως αγρότη όποιον έχει εισόδημα 35% από αγροτικά εισοδήματα. Ήταν ακόμα μεγαλύτερο λάθος.
Τώρα το νομοσχέδιο προτείνει συγκαλυμμένα το 17,5% … …
Υπάρχει πάτος στην διαδικασία αφανισμού των αγροτών και των αγροτικών επαγγελμάτων; Ή μήπως υπάρχει κάποιος άτυπος διαγωνισμός μειοδοσίας;
Έχει κάποιος από τους μεγαλοσχήμονες αντιληφθεί ότι το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων είναι το μόνο που θα μπορούσε, αν ήθελε, εκτός από παραγωγικό υπουργείο, να εκπροσωπεί μια ολόκληρη κοινωνία, την αγροτική κοινωνία, με δικό της οικονομικό σύστημα-την κοινωνική οικονομία και δικές της πολιτιστικές αξίες; Και ότι οι αγρότες είναι οι μόνοι φροντιστές του περιβάλλοντος (καλοί ή κακοί) που διαθέτουμε, όλοι, και κυρίως οι αστοί, για να επιβιώσουμε ως ανθρώπινο είδος;»