Δημιουργία νέων κοινωνικών δεσμών, πέρα από τους εικονικούς δεσμούς του διαδικτύου.

Το κίνημα των αγανακτισμένων των πλατειών, δημιουργήθηκε σε μεγάλο βαθμό από τους δεσμούς που έχουν δημιουργηθεί στο διαδίκτυο. Για να μπορέσει όμως να εξελιχθεί σε κοινωνικό κίνημα και να προτείνει λύσεις για όλη τη κοινωνία, θα πρέπει να δημιουργήσει δεσμούς και σχέσεις μεταξύ των πολιτών που συμμετέχουν, τέτοιες που να τους συνδέουν στη βάση της καθημερινής ζωής και όχι μόνο στη βάση της συνάντησή τους στις πλατείες.
Και αν ο στόχος δεν είναι απλώς η άρση του μνημονίου και η αποπομπή της κυβέρνησης της τρόικα, αλλά και οι απαραίτητες κοινωνικές αλλαγές που θα ακολουθήσουν μετά από την επίτευξη των αρχικών στόχων, τότε πραγματικά θα είναι απαραίτητες και νέες κοινωνικές σχέσεις για το ξεπέρασμα των παλιών κυρίαρχων σχέσεων που μας έφεραν μέχρι εδώ.
Η κοινωνική χειραφέτηση συνδέεται άμεσα με τις κοινωνικές αλλαγές που θα βασίζονται σε νέους κοινωνικούς δεσμούς. Και πρώτα από όλα με τους «εσωτερικούς» δεσμούς στα πλαίσια αυτού του κινήματος. Οι νέοι αυτοί δεσμοί δεν θα πρέπει να αναπαράγουν στο εσωτερικό του τις κυρίαρχες μέχρι τώρα σχέσεις. Δηλαδή τον ανταγωνισμό, την επιβολή, τον καταμερισμό, την ιεραρχία, τον διαχωρισμό σε «επαϊοντες» και μη καθώς και σε «οργανωμένους» και μη, κ.λπ. Θα πρέπει να διέπονται από τις αξίες της αλληλεγγύης, της συνεργασίας, της αποδοχής του διαφορετικού κ.λπ. Να ριζώσουν στη συνέχεια στη καθημερινή ζωή και στη κοινωνική πραγματικότητα, στους συγκεκριμένους κοινωνικούς χώρους. Να «εντοπίζονται» στους χώρους που θα οικειοποιούνται από αυτό το κίνημα, να αυτονομούνται από το κράτος και τους κομματικούς μηχανισμούς, όπως επίσης από τους υπάρχοντες συνδικαλιστικούς ή εκκλησιαστικούς μηχανισμούς. Να διεκδικούν τη κοινωνική και φυλετική ταυτότητα καθώς και την ενότητα στη διαφορά.
Να πάρουν στα χέρια τους την εκπαίδευση-σαν αυτοεκπαίδευση-για να δημιουργήσουν τους δικούς τους οργανικούς διανοούμενους. Να δίνουν έμφαση στο διακριτό ρόλο των γυναικών και στη καινούργιας μορφής οικογένεια-διευρυμένη, σαν κύτταρο της κοινότητας ανθρώπων είτε χωρικής είτε ενδιαφερόντων. Να δίνουν έμφαση στις μη ιεραρχικές σχέσεις με την ίδια τη φύση και τις άλλες μορφές ζωής, καθώς και στην οριζόντια μορφή οργάνωσης της εργασίας. Να προάγουν όχι την εργαλειακή λογική της μεγιστοποίησης της απόδοσης, αλλά την αυτοανάπτυξη και αυτοπραγμάτωση που μετατρέπει τα μονοδιάστατα άτομα σε πρόσωπα ολοκληρωμένα με πολλές δεξιότητες.