Η Κρίση,της Κρίσης, ...................,ώ Κρίση.

Εδώ και χρόνια ακούμε και μιλάμε για ΚΡΙΣΗ. Έχω τη γνώμη πως κάτι βρίσκεται σε κρίση όταν δε μπορεί να ανταποκριθεί στο σκοπό για τον οποίο υφίσταται αυτό το ίδιο, όταν δηλαδή η ύπαρξή του δεν εξυπηρετεί το σκοπό του. Με την έννοια αυτή στην πατρίδα μας πολύ λίγα πράγματα (θεσμοί, οργανισμοί, αξίες κ.λπ. ) θα πρέπει να μην βρίσκονται σε ΚΡΙΣΗ. Μπορούμε δηλαδή -χωρίς να υπερβάλουμε - να ισχυριστούμε πως διανύουμε περίοδο ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ. Εδώ θα σταθώ στην κρίση που επικρατεί στο πολιτειακό σύστημα που λέγεται ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και ειδικά ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Αυτή λοιπόν η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ διέρχεται περίοδο βαθύτατης κρίσης γιατί πολύ απλά και καθαρά η θέληση του λαού αυτής της χώρας δε βρίσκεται σε συμφωνία με όσα αποφασίζονται και εκτελούνται από τους πολιτικούς μας εκπροσώπους. Όσα τη σήμερον ημέρα νομοθετούνται, αποφασίζονται και εκτελούνται, δεν έχουν καμιά απολύτως σχέση με τη θέληση του λαού. Η θέληση του λαού αποτυπώθηκε με τις εκλογές του 2009 σύμφωνα με τα προεκλογικά προγράμματα των κομμάτων, χωρίς να έχει καν προϊδεασθεί ο λαός για όλα που ακολούθησαν και συνεχίζουν να μας βασανίζουν. Από όσα ξέρω σε κανενός κόμματος το πρόγραμμα δεν γράφονταν στοιχεία για την τόσο τραγική κατάσταση της οικονομίας στη χώρα, όπως διεκτραγωδούνται σήμερα. Αν μεν ΔΕΝ ΞΕΡΑΝΕ -οι πολιτικοί μας εκπρόσωποι-πάει να πει ότι δεν είχανε σχέση με την πραγματικότητα ή ήταν ανίκανοι να κατανοήσουν την πραγματικότητα. Αν πάλι ΞΕΡΑΝΕ και δε μας το λέγανε, τότε πάει να πει πως είναι αφερέγγυοι, που θέλουν να μας "χαϊδεύουν" τα αυτιά, δηλαδή κοντολογίς είναι του λαϊκισμού και μας κοροϊδεύουν επειδή έχουν τη γνώμη ότι "χάφτουμε αμάσητα " ό,τι μας σερβίρουν. Ξεχνάνε όμως ή δεν καταλάβανε ποτέ την διαχρονική αλήθεια που λέει πως Ο ΛΑΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ.
Ακριβώς αυτή την αλήθεια θέλω να επικαλεσθώ τώρα εδώ στους καιρούς που διανύουμε και ΑΓΑΝΑΚΤΟΥΜΕ. Και η ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ αυτή κατευθύνεται και προς τις τρείς εξουσίες, τη νομοθετική-βουλή,την εκτελεστική-κυβέρνηση και τη δικαστική-δικαιοσύνη.Όλοι οι κύριοι -κύριοι αυτών των τριών εξουσιών έχουν ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση. Εμείς δε ο ΛΑΟΣ που-είτε θέλουμε είτε όχι- ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΜΕ ΙΣΤΟΡΙΑ σε όλη αυτή την πορεία προς την κρίση σταθήκαμε μακριά, αμέτοχοι,
άπραγοι, ξένοι προς τα τεκταινόμενα, ίσως και γιατί μας "βόλευε¨ η περιθωριοποίησή μας εκ μέρους των πολιτικών μας εκπροσώπων που από εμάς απαιτούσαν μόνο την ΨΗΦΟ. Κοιτάζοντας όμως πίσω βλέπουμε πως η κατάσταση είναι πάρα πολύ σοβαρή για να την αφήσουμε ελαφρά τη καρδία στα χέρια άλλων, αυτών δηλαδή που ισχυρίζονται πως μας εκπροσωπούν. Πρέπει λοιπόν να αρθούμε στο ύψος των ευθυνών μας για να καμαρώσουμε μεθαύριο για την ΙΣΤΟΡΙΑ που ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΜΕ.
Συγκεκριμένα καθήκοντα-παρακαλώ επιτρέψτε μου- θα πρότεινα τα παρακάτω :
1ο. πρώτα -πρώτα να καταγγείλουμε την κυβέρνηση και να την υποχρεώσουμε να ζητήσει συγγνώμη από εμάς τον λαό επειδή εφαρμόζει πολιτική για την οποία ούτε ενημερωθήκαμε ούτε φυσικά εγκρίναμε, εφόσον -υποθέτω-έχει την ίδια με εμάς άποψη περί ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.
2ο. να υποχρεώσουμε τα άλλα κοινοβουλευτικά κόμματα να ζητήσουν και αυτοί συγγνώμη απο εμάς το λαό επειδή δεν μας πληροφόρησαν έγκαιρα και σωστά για την σημερινή κατάσταση. Να σταματήσουν να μας συμπεριφέρονται ως την "συμπαθή λαική τάξη". Να σταματήσουν δε επιτέλους ειδικά οι της "ορθόδοξης" αριστεράς να μας αποκαλούν ΜΑΖΕΣ. Ακούς εκεί "μάζα" ακατέργαστη που χρειάζεται "καθοδήγηση" απο τους ινστρούκτορες;
3ο. να μην επιτρέψουμε στην κυβέρνηση να εμπορευματοποιήσει τα ΔΗΜΟΣΙΑ ΑΓΑΘΑ. Τα δημόσια αγαθά (νερό-αέρας-ενέργεια -μετακίνηση κ.λ.π.) δεν είναι δυνατό να τα διαχειρίζεται οποιοσδήποτε με κριτήρια ιδιωτικοοικονομικά. Με άλλα λόγια δεν μπορεί το νερό π.χ., που έχουμε ως φυσική ανάγκη οι πάντες (πλούσιοι-φτωχοί, νέοι-παλιοί, μαύροι-άσπροι ...),να το διαχειρίζεται μια ιδιωτική επιχείρηση που ως επιχείρηση -εξ ορισμού- έχει ΣΚΟΠΟ το ΚΕΡΔΟΣ. Γιατί στο κάτω -κάτω ένας φτωχός που δεν έχει να πληρώσει θα πεθάνει απο δίψα; Δεν είναι καθόλου αστείο ή διογκωμένο το επιχείρημα. Ένας τρόπος δε που εμείς ο ανοργάνωτος και αγανακτισμένος λαός μπορούμε να προστατέψουμε τα δημόσια αγαθά είναι ο εξής:
να γίνει λίστα υπογραφών με κείμενο που θα λέει π.χ. άπαξ και το (τάδε)δημόσιο αγαθό περάσει σε ιδιώτες ,εγώ ο ... (τάδε)... δηλώνω πως θα εξακολουθώ να κάνω χρήση μιας ελάχιστης (όση χρειάζεται)ποσότητας του αγαθού αυτού αλλά ΔΕΝ ΘΑ ΠΛΗΡΩΝΩ όσο θα το διαχειρίζεται ιδιώτης. Για σκεφθείτε ,αγαπητοί μου σύντροφοι της ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗΣ, πόση λειτουργία μπορεί να έχει μια λίστα με υπογραφές απο 1 εκατομμύριο νοικοκυριά. Ποιά κυβέρνηση και ποιά ΤΡΟΙΚΑ μπορεί να τα βάλει με 1 εκατομμύριο νοικοκυριά; Αν πάλι δεν κατορθώσει ένας ΛΑΟΣ να εφαρμόσει τέτοιες πρακτικές ΕΠΙΒΟΛΗΣ της ΛΑΙΚΗΣ ΘΕΛΗΣΗΣ, τότε, έ τότε ,αγαπητοί μου, δεν έχουμε καμιά ελπίδα να προστατέψουμε ούτε δημόσια αγαθά ούτε εργασία ούτε καν την αξιοπρεπή μας ύπαρξη. Και τότε θα μας "λύνουν" τα προβλήματα με τους ήδη γνωστούς τρόπους όλοι αυτοί που παίζουν το ρόλο των πολιτικών μας εκπροσώπων "χαιδεύοντας" τα αυτιά μας και παραπέμποντας τη λύση σε "μελλοντικούς" κόσμους που ευαγγελίζεται ο κάθε κομματικός σχηματισμός. Όμως εγώ έχω παγιωμένη την πεποίθηση πως κανένας "μελλοντικός" κόσμος δε μπορεί να ευδοκιμήσει χωρίς την άμεση συμμετοχή του παράγοντα που λέγεται ΛΑΟΣ.
4ο. όλοι εμείς οι αγανακτισμένοι -εντός και εκτός κομματικών γραμμών- να βρίσκουμε τρόπους να "επιβάλουμε" τη θέλησή μας και να συσσωρεύουμε ΜΙΚΡΕΣ ΝΙΚΕΣ ,όπως π.χ. " να φύγει ο ΠΑΓΚΑΛΟΣ "-που έχει προσβάλλει κατ΄εξακολούθηση τον ελληνικό λαό-.Χρειάζονται οι ΜΙΚΡΕΣ ΝΙΚΕΣ για να αποκατασταθεί η Λαική Συνείδηση ως καθοριστικός κοινωνικός παράγοντας που μπορεί αποφασιστικά να επηρεάζει-διαμορφώνει τις εξελίξεις. Και αυτό γιατί τα τελευταία χρόνια οι συχνές "επαναστατικές γυμναστικές" που οι επαγγελματίες συνδικαλιστές εξωθούσαν τον εργαζόμενο λαό με τις 24ωρες και 48ωρες απεργίες χωρίς προοπτική και αποτέλεσμα δημιούργησαν το αίσθημα της ΗΤΤΑΣ στον κόσμο σε σημείο που να πιστεύει πως τίποτα πια δεν μπορεί να γίνει. Ούτε βαλτοί νάταν οι συνδικαλιστές μας. Γι αυτό χρειάζονται οπωσδήποτε οι ΜΙΚΡΕΣ ΝΙΚΕΣ για να αρχίσουμε επιτέλους να έχουμε εμπιστοσύνη στη δύναμη του παράγοντα που λέγεται ΛΑΟΣ. Ακόμα και η σχεδόν θρησκευτικού τύπου εμπιστοσύνη στη δύναμη του κόμματος έρχεται σε δεύτερη μοίρα και ισχύ συγκρινόμενη με τη δύναμη του λαού που συλλογίζεται και λειτουργεί στη βάση των ΚΟΙΝΩΝ του συμφερόντων, όπως τα διαμορφώνει η κάθε φορά κοινωνικοπολιτική συγκυρία-εξέλιξη. Τις άλλες διαφορές, τις λεγόμενες ιδεολογικοπολιτικές, θα τις συζητήσουμε μετά όταν θα έχουμε αγωνισθεί για αυτό που μας ενώνει ΤΩΡΑ, όπως είναι η υπεράσπιση των ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΑΓΑΘΩΝ .
Να κλείσω τέλος με κάτι απο ένα ποίημα του Μπ.Μπρέχτ που λέει στον στρατηγό πως το άτρωτο αεροπλάνο του με τα φοβερά του όπλα έχει ένα μειονέκτημα "χρειάζεται άνθρωπο-χειριστή για να λειτουργήσει". Παρόμοια και η κάθε κυβέρνηση και η κάθε εξουσία (ΤΡΟΙΚΑ- ΤΡΑΠΕΖΕΣ κ.λ.π.) χρειάζονται λαό για να λειτουργήσουν, διαφορετικά δεν έχουν καμιά εξουσία. Γι αυτό ισχυρίζομαι πως ο ΛΑΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ. Να γίνουμε λοιπόν άξιοι δημιουργοί.
. ένας "αγανακτισμένος διαρκείας", Στέλιος Κατικαρίδης.