Π. Κοροβέσης: «Επανάσταση είναι η υπεράσπιση της ζωής!»

Από το tvxsteam:

Ο Περικλής Κοροβέσης μιλά για το κίνημα της άμεσης Δημοκρατίας, στην στην δημοσιογράφο και Σύμβουλο Ανθρωπίνων Σχέσεων, Κρυσταλία Πατούλη.

Τι έχετε να πείτε για το νέο κίνημα της πλατείας Συντάγματος και τις λαϊκές συνελεύσεις;
Όλα αυτά που λέγονται στο Σύνταγμα - όχι ως λόγος της μαζικής συνέλευσης αλλά ως ιδέες- κάποιοι από εμάς τα λέμε εδώ και 40 χρόνια, επομένως ως νέες ιδέες δεν μας λένε τίποτα. Αυτό που ανακουφίζει τη ψυχή μας είναι ότι τώρα τα λένε… άλλοι! Τα λένε άλλοι εκτός από εμάς! Και επιπλέον αυτό είναι ένα μαζικό κίνημα.
Απ’ ότι έχω κουβεντιάσει με παλιούς φίλους και συντρόφους, έχουμε καταλήξει ότι καλό είναι σε αυτή την περίπτωση η δικιά μας προσφορά να είναι η σιωπή! Δεν έχουμε να πούμε εμείς τίποτα καινούργιο! Ας ακούσουμε λοιπόν, τι νέο θα φέρουν…
Επομένως: Πρωτοβουλία δεν παίρνουμε, μανιφέστα δεν κάνουμε, συμβουλές δεν δίνουμε, και οποιαδήποτε προσφορά, όπως π.χ το κείμενο του Γιώργου Κοντογιώργη που κάνει έκκληση στην κοινωνία πολιτών για τον αποκλεισμό της Βουλής -και συμφωνώ, δεν έχω αντίρρηση- ας το αφήσουμε να περάσει μέσα από αυτό το κίνημα, να βρει το δρόμο του.
Θά ‘μαστε από δίπλα τους, θα ‘μαστε στους εκατοντάδες χιλιάδες ένας ακόμα. Και ας αφήσουμε, από εκεί και πέρα, η άμεση δημοκρατία να περάσει από το σχολείο, να περάσει από το νοσοκομείο, να περάσει από τον ΟΤΕ, να περάσει απ’ το ταμιευτήριο, να περάσει από παντού, από κάθε δήμο και από εκεί και πέρα τα λέμε… Εδώ είμαστε, δεν χανόμαστε. Αλλά δυστυχώς χάσαμε το προνόμιο να προτείνουμε κάτι.
Μήπως δεν είναι το θέμα μόνο αν έχετε να πείτε κάτι καινούργιο, αλλά και αν χρειάζεστε κάποιοι από εσάς να δώσετε από τις γνώσεις σας ώστε να μπορέσουν να υλοποιηθούν στο δια ταύτα οι αποφάσεις αυτής της λαϊκής συνέλευσης; Δηλαδή στο πώς να μην εξαντληθεί όλη αυτή η δυναμική μόνο στην πλατεία;
Είναι ένα πρόβλημα όταν ο αέρας, τα κύματα, δημιουργούν ηλεκτρισμό, αν αυτή η ενέργεια αξιοποιηθεί! Το αντίστοιχο πρέπει να συμβεί και με την πλατεία. Αυτή η ενέργεια θα δώσει ηλεκτρισμό! Έχουμε το now how να δημιουργήσουμε ηλεκτρισμό; Από εκεί και πέρα είναι πάρα πολλές οι δυνάμεις που πιθανότατα θα βγάλουν «ηγέτες». Κι όταν λέμε ηγέτες δεν εννοούμε αρχηγούς, αλλά ανθρώπους που να ξέρουν να χειριστούν την κρίση, ικανούς ανθρώπους, άντρες ή γυναίκες.
Αν όμως μείνουν μόνο στα της πλατείας και δεν μπορέσουν να αλλάξουν κάτι;
Είναι κι αν θα μπορέσουν να επιλέξουν συμμαχίες. Δηλαδή εμείς είμαστε οι παλιοί. Μας φωνάξανε; Ή θα πάμε να κάνουμε τον αρχηγό εκεί πέρα; Δεν γίνεται αυτό το πράγμα. Αν θελήσουνε ενισχύσεις ή οτιδήποτε άλλο, είμαστε στη διάθεσή τους! Το θέμα είναι ότι δεν μπορούμε να πάμε εμείς και να ζητήσουμε… δουλειά ως καθοδηγητές ή κριτές.
Μπορείτε μονάχα συμμετέχοντας ισότιμα.
Ως συμμετέχοντες εδώ είμαστε! Από τη μέρα που άρχισε αυτή η ιστορία εγώ δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτε άλλο, είμαι εδώ δίπλα, σκέφτομαι… κάνω, δείχνω. Αλλά αυτό το κίνημα είναι έξω από μένα, δηλαδή ξεκίνησε από ανθρώπους που δεν ξέρω. Είναι ένας καινούργιος κόσμος, νέα παιδιά, τα παρακολουθώ, συμμετέχω, συμπαραστέκομαι, θέλω να τους βοηθήσω όσο μπορώ πιο πολύ, αλλά δεν είμαι προϊόν αυτού του κινήματος. Εγώ προέρχομαι από προηγούμενες καταστάσεις και δεν μπορώ να ανοιχτώ, από την άποψη ότι κανείς δεν μου ζήτησε να ανοιχτώ!
Πριν ξεσπάσει αυτό το κίνημα έλεγαν ήδη κάποιοι ότι εφόσον όλα τα προβλήματα λύνονται με brain storming, χρειάζεται να… καθίσουμε κάτω, να εκφράσουμε όλοι τη γνώμη μας και στο τέλος είναι σίγουρο ότι θα υπάρξει λύση. Επίσης ότι πρέπει να πάμε στο Σύνταγμα και να παραμείνουμε εκεί μέχρι να βρούμε μαζί αυτές τις λύσεις, αλλά και να τις κάνουμε πράξη… Δηλαδή αυτό που γίνεται!
Αυτό το έχω προτείνει, και μάλιστα σε ανύποπτο χρόνο, δηλαδή το «να πάμε να καθίσουμε στο Σύνταγμα»…
Άρα εκεί που μίλαγαν όλοι… μόνοι τους, είδαμε ξαφνικά ότι ενώθηκαν σε ένα τεράστιο κύμα. Οπότε μην λέμε ότι είστε έξω από αυτό! Στην πρακτική διαδικασία μπορεί να μην είστε, αλλά…
Εγώ γράφω εδώ και 40 χρόνια και παραπάνω... Αλλά ας πούμε την αλήθεια. Είμαι 70 χρονών. Αυτό είναι ένα κίνημα που κάνουν τα εγγόνια μου. Ένας 20χρονος είναι άνετα εγγονός μου. Φοβάμαι, μην τυχόν για παράδειγμα ενοχλήσω; Μην πει, ο… παππούς και κάτι παραπάνω; Μην τυχόν ο παππούς κάνει τον έξυπνο; Δηλαδή, οποιαδήποτε έννοια πατριάρχη μπορεί να κουβαλάω εγώ μέσα μου. Δεν θέλω. Τώρα είναι η ώρα να ακούσω. Και αυτό κάνω, ακούω!
Δεν θα ταν καλό, όμως, όλο αυτό το δυναμικό από ανθρώπους που έχουν εμπειρία να αξιοποιηθεί μέσα από τη συμμετοχή τους έστω σε μία συνέλευση; Ή να καλέσουν κάποιους από εσάς, όπως κάλεσαν τους οικονομολόγους; Ή να κατεβείτε και μόνοι σας να συμμετέχετε;
Κατεβαίνουμε. Σκέφτομαι χίλιους δυο τρόπους. Πως θα μπορέσει αυτή η λαϊκή συνέλευση να βγάζει ιδέες, να προωθεί πράγματα, σχέδια, προτάσεις, αποτελεσματικότητα. Απλά είναι δύσκολος ο τρόπος. Ποιος είναι αυτός ο τρόπος;
Δεν είναι σίγουρο ότι οι άνθρωποι που κατεβαίνουν στην πλατεία έχουν όλοι τις ίδιες προθέσεις. Για παράδειγμα κάποιους εκεί μπορεί να τους ενοχλεί ο δικός μου ο διεθνισμός. Κάποιοι άλλοι μπορεί να ενοχλούνται από το ότι εγώ θεωρώ την Ελλάδα προτεκτοράτο από τότε που γεννήθηκε ως κράτος.
Μα εκεί δεν υπάρχει «ενοχλούμαι» ή «δεν ενοχλούμαι». Εκεί ο καθένας μιλάει και ψηφίζεται αυτό που λέει, όποιος κι αν είναι. Η διαδικασία είναι δεδομένη.
Σύμφωνοι. Αλλά οι άνθρωποι δεν είναι ούτε αθώοι ούτε ένοχοι. Σκέφτονται με τον τρόπο που μπορούνε! Και τι μπορεί να βγάλουν ως συμπεράσματα είναι… αλλουνού παππά ευαγγέλιο. Άρα λοιπόν, είναι πώς θα μπορέσει κάποιος να προσφέρει κάτι χρήσιμο, στο σημείο που θα γίνει κατανοητός. Και το ‘κανα! Οπότε εγώ δεν έχω καμία βεβαιότητα ότι μπορεί να είμαι χρήσιμος σε μια τόσο μεγάλη γενική συνέλευση, αλλά μπορεί να είμαι χρήσιμος όταν γράψω ένα κείμενο και να αφορά εμένα, κι ας το κρίνουν οι άλλοι. Αυτή είναι η διαφορά.
Έχετε να προσθέσετε κάτι άλλο;
Ένα τελευταίο θέλω να πω. Ότι η έννοια του έρωτα, είναι η έννοια του Θείου. Η μόνη δυνατότητα που έχουμε εμείς οι άνθρωποι να επικοινωνήσουμε με το Θείο είναι ο έρωτας. Κι όταν κάποιος έχει ορμές και ενοχοποιείται, αυτή η ενοχή είναι προϊόν του ιδεοχριστιανισμού που ενοχοποιεί τη ζωή, διότι σημαίνει επικοινωνιακή γονιμοποίηση!
Η έννοια του έρωτα είναι ταυτισμένη με το Θεό για άλλους πολιτισμούς , όπως οι Αζτέκοι για παράδειγμα. Άρα στην ουσία οι ερωτευμένοι είναι βαθιά θρήσκοι!
Και μετά από κει και πέρα, είναι η έννοια της επανάστασης. Γιατί η επανάσταση είναι η υπεράσπιση της ζωής! Η επανάσταση είναι ένας όρος που επινόησε ο Κοπέρνικος: Revolution. Και ήταν η πορεία των άστρων που επανέρχονται στην συμπαντική αρμονία. Στα ελληνικά το revolution μεταφράζεται ως ανακύκλωση. Άρα λοιπόν η επανάσταση είναι αρμονία, δεν είναι αταξία.