Επιστροφή προς τα ... μπρος!

Επιστροφή προς τα ... μπρος!

ΕΝΑΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ

ΕΝΑΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ
ΝΑ ΘΕΜΕΛΕΙΏΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΌ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΉΣ ΙΣΌΤΗΤΑΣ

Αποανάπτυξη-Τοπικοποίηση -Αυτονομία- Άμεση Δημοκρατία-Ομοσπονδιακός Κοινοτισμός

Τον Μάιο του 2020, μια ομάδα περισσότερων από 1.100 υποστηρικτών της «Αποανάπτυξης», υπέγραψε ένα μανιφέστο καλώντας τις κυβερνήσεις να αδράξουν την ευκαιρία και να στραφούν προς ένα «ριζικά διαφορετικό είδος κοινωνίας, αντί να προσπαθούν απεγνωσμένα να θέσουν ξανά σε λειτουργία την «καταστροφική ανάπτυξη». Η Συνδημία του κοροναϊού δείχνει ότι θα χρειασθεί να γίνουν μεγάλες αλλαγές, αν δεν θέλουμε να πάμε στην κατάρρευση! Ειδικά για την μετά-COVID Ελλάδα: Για να ξεφύγει η χώρα από τη μέγγενη των χρεών, από την φτωχοποίηση και το πολιτισμικό αδιέξοδο, καθώς και από την κατάθλιψη και την μεμψιμοιρία στην οποία έχει πέσει ο πληθυσμός της-ιδίως μετά το σοκ της πανδημίας και τον εγκλεισμό του στα σπίτια- θα χρειασθεί, μετά το πέρασμα της καταιγίδας, να αναπτερωθεί το ηθικό του μέσα από μια στροφή προς μια ενδογενή παραγωγική ανασυγκρότηση . Εφαλτήρας μπορεί να γίνει ο αγροδιατροφικός τομέας και στη συνέχεια ο μεταποιητικός ένδυσης- υπόδησης, ο ενεργειακός και ο ήπιος ποιοτικός τουρισμός να την συμπληρώσουν. Είναι μια εναλλακτική στη σημερινή κυρίαρχη κατεύθυνση, που δεν χρειάζονται κεφάλαια, ξένες επενδύσεις, χωροταξικά σχέδια, υπερτοπικές συγκεντρώσεις, μεγαλεπήβολα και εξουθενωτικά μεγέθη και ρυθμούς. Η κατεύθυνση της Αποανάπτυξης-Τοπικοποίησης -Αυτονομίας- Άμεσης Δημοκρατίας-Ομοσπονδιακού Κοινοτισμού θα μπορούσε να είναι η διέξοδος για την χώρα, στην μετά-COVID εποχή!

Κυριακή 19 Δεκεμβρίου 2010

Mια κρύα μέρα στον Κίσσαβο


Δεκ ‘2010

Ασχήμια δεν θα βρεθεί να ντύσει αυτές τις εικόνες. Μήτε σκιά την ομορφιά να κρύψει, όταν το φως του ήλιου πέσει επάνω τους. Ούτε τα δικά σου τα αισθήματα μπορεί να τα εκφράσει η δυσκολία. Απλά αφήνεσαι, προσμένεις κι οργανώνεις την απόλαυσή της. Αυτό είναι το βουνό, όταν χιονίζει ή μετά το χιόνι, όταν φυσάει ή μετά τον αέρα, με μείον δεκαπέντε ή με καλοκαιρινό λιοπύρι.

Ο Κίσσαβος δεν μπορεί να αποφύγει το μαστίγωμα του χιονιά του Δεκέμβρη. Το λευκό και ο παγωμένος αέρας σημαδεύει τη χειμερινή του τύχη. Κι εσύ ανηφορίζεις στα μονοπάτια του κοιτάζοντας τα σχήματα που φτιάχνει το παγωμένο χιόνι πάνω στα ξανθά χορτάρια. Νομίζεις ότι θα σου έρθει η θάλασσα του Αιγαίου• και το λευκό δεν θα τη φανερώσει.

Γι' αυτό και η φαντασία, καθώς ανεβαίνεις, δεν θέλει να κουραστεί. Πλάθει το παραμύθι του χαμένου ορειβάτη και τρέχει ανάμεσα στις χιονισμένες κορυφές κυνηγώντας τη σωτηρία• μέχρι να ξεπαγώσει η μύτη σου. “Σαν θέλεις από τις δυσκολίες του βουνού και της ζωής για να γλιτώσεις, πάνω τους πέσε κι ούρλιαξε, να φοβηθούν να στρέψουν”. Να μάθουν πως “στόχο” όταν σ' έβαζαν, σου ετοίμαζαν βραβείο.



Αγρίμι στα βουνά από παιδί, βγαίνεις για ταξίδι στις χιονισμένες πλαγιές, στα πιο «παρθένα» μέρη των απωθημένων σου, που γεμίζουν με σημάδια τη μνήμη. Κι όταν ξεπροβάλει το καταφύγιο, ανεβάζεις την ομπρέλα της λήθης, άσπρο στο κόκκινο της θύμησης.

11 Δεκεμβρίου 2010, Παγκόσμια Ημέρα του Βουνού, άλλη μια μέρα της φύσης. Μια κρύα μέρα στον Κίσσαβο. Κι αυτό το είδες μια μέρα πριν, αλλά το ξέρεις εδώ και χρόνια. Ημέρες βουνού, παγκόσμιες και τοπικές.

Στέφανος Σταμέλλος
http://www.e-ecology.gr
http://e-onthemountain.blogspot.com

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου