Το δάσος Σκουριών και τα μεταλλεία χρυσού

Η ανάπτυξη –εθνική ή τοπική- με όρους οικονομίας, είναι η διαδικασία αυτή κατά την οποία σταδιακά και αδυσώπητα, η ζωή στην ποικιλία των εκφάνσεών της, πρεσάρεται, εξοντώνεται, πετσοκόβεται έτσι ώστε να παραχθεί έρημος. Ενδιαμέσως βεβαίως και ουχί παραπλεύρως αλλά πρωτίστως, παράγονται και πολλαπλά μηδενικά εκ των δεξιών στους τραπεζικούς λογαριασμούς μιας ,σύμφωνα με πληθώρα ιστορικών και άλλων ενδείξεων, μισητής και σιχαμερής ολιγαρχίας. Ντόπιας ή ξένης. Η ανάπτυξη, φορά διάφορους μανδύες –προσφάτως όλους σε πράσινη απόχρωση- για να επιτύχει τον πρωταρχικό της στόχο: την λεηλασία και καταλήστευση του φυσικού πλούτου και την καταστροφή των εντοπίων ανθρώπινων κοινοτήτων. Τεράστιοι οδικοί άξονες που τέμνουν εθνικούς δρυμούς στα δυο, λεβιαθανικά φράγματα σε ποταμούς, γιγαντιαίες μονάδες παραγωγής δηλητηρίων και βεβαίως μεταλλεία. Κοινός παρανομαστής: ασύλληπτα κέρδη για τους επενδυτές, εξασφαλισμένος μισθός για λίγα χρόνια (και επίσης εξασφαλισμένος καρκίνος και άλλες εκφυλιστικές ασθένειες για τα υπόλοιπα) για τους εργαζόμενους , πλήρης καταστροφή και υποβάθμιση για όλους τους υπόλοιπους, ανθρώπους και λοιπούς κατοίκους του πλανήτη.
Από τα σημαντικότερα σύγχρονα έργα ανάπτυξης, εθνικού μάλιστα ενδιαφέροντος, είναι τα μεταλλεία χρυσού στη Β.Α. Χαλκιδική και συγκεκριμένα στο δάσος σκουριών της Μ. Παναγίας. Εκεί η Ελληνικός Χρυσός, που από το 2003 αντικατέστησε την TVX Gold στο ευάρεστο έργο ξεκοιλιάσματος του εκεί βουνού και της αντικατάστασής του, εν είδει τεχνολογικού θαύματος, από ένα άλλο φτιαγμένο από τοξικά απόβλητα, υπόσχεται να βγάλει από μια αχανή παρακαταθήκη ολοκληρωτικά άχρηστης γης και ζωής (τεράστια δάση οξυάς και βελανιδιάς, ρέματα και ποταμούς, λύκους και ζαρκάδια, ντόπιους ανθρώπους και καταπράσινες πεδιάδες) χρυσάφι. Πως; Η συνταγή είναι απλή. Σκάβουμε όλο το βουνό, πετάμε δέντρα, ζώα στα σκουπίδια, τους ανθρώπους τους κρατάμε, για λίγο, όσο μας χρειάζονται εργάτες κ μετά τους πετάμε και αυτούς ει δυνατόν ως και οι προκάτοχοι της TVX Gold, χωρίς δηλαδή αποζημίωση, τα νερά τα αποστραγγίζουμε και τα δηλητηριάζουμε με αρσενικό, κυάνιο, θείο, δημιουργούμε τεράστιους κρατήρες και λάκκους με τοξικά απόβλητα και τοιουτοτρόπως εξάγουμε από 0.5 έως και 12 γρ. από κάθε τόνο υλικού (με το οποίο μπαζώνουμε τη γύρω περιοχή). Έτσι, προβλέπεται η παραγωγή 100 κιλών χρυσού και 21.000 τόνοι τοξικών μπαζών ημερησίως. Ο μεν χρυσός πάει στις τσέπες των επενδυτών, τα δε μπάζα πάνε στο φυσικό περιβάλλον, σε μια συγκινητική ένδειξη σεβασμού της φυσικής ισορροπίας.
Έλα όμως που υπάρχουν και οι ιθαγενείς. Δύσκολοι τύποι, χωριάτες, ανίκανοι να αντιληφθούν τα οφέλη της ανάπτυξης και ειδεχθώς κοντόφθαλμοι στα εθνικά συμφέροντα. Ιθαγενείς που 15 χρόνια πριν, στη δίπλα ακριβώς κοιλάδα, προξένησαν μυριάδες προβλημάτων στην προκάτοχο TVX Gold. Για πάνω από 2 χρόνια στα χωριά Ολυμπιάδα και Βαρβάρα Χαλκιδικής, χρειάστηκε ολόκληρος στρατός κατοχής, συλλήψεις γερόντων και προέδρων κοινοτήτων, τόνοι δακρυγόνων και ανηλεής επίδειξη αστυνομικής κτηνωδίας , για να γίνουν τα έστω και στοιχειώδη που απαιτούνταν για την επαρκή λεηλασία της περιοχής. Ξεσηκώθηκαν και κάποια άλλα αγύριστα κεφάλια από την πρωτεύουσα, έγινε και ένα ατυχηματάκι που έβαψε κόκκινα τα νερά του Στρυμωνικού, ε είδε και αποείδε και η ΤVX και εν μια νυχτί τα βρόντηξε όλα κάτω και έφυγε. Αφήνοντας τους χιλιάδες εργατών της στον –ελαφρώς τοξικό πλέον- δρόμο, χωρίς αποζημίωση και μερικούς αχανείς λάκκους τοξικών, πελώριους κρατήρες και μια στοά αποστράγγισης που ξεχύνει ημερησίως 300 κυβικά εκατοστά πρώην γάργαρου και νυν τοξικού νερού από τον υδροφόρο ορίζοντα του βουνού κατευθείαν στην υδροφόρο μόλυνση των αποκάτω κάμπων και θάλασσας.
Παρόμοια αχαριστία προτίθενται να επιδείξουν και οι ιθαγενείς των χωριών του δάσους σκουριάς, στη Μ. Παναγία και τον Κόκκοβα, οι οποίοι έχουν ήδη εμποδίσει τα γεωτρύπανα της εταιρείας και κινητοποιούνται με αποφασιστικότητα για να παρεμποδίσουν την ανάπτυξη της περιοχής τους σε τοξική έρημο. Μια κατάσταση που όχι μόνο σαμποτάρει τα σχέδια καναδών και ελλήνων επενδυτών για την περιοχή αλλά απειλεί ,δίνοντας το κακό παράδειγμα, να καταδικάσει στην πείνα πλήθος επενδυτών στα βαλκάνια και στις ανατολικές πλήρως λεηλατήσιμες χώρες της Ευρώπης. Η μεταλλειοποίηση δηλαδή της ολοκληρωτικά άχρηστης περιοχής των Βαλκανίων (καθώς επίσης και της γεμάτης αγριόδεντρα ορεινής περιοχής της Οίτης) διακυβεύεται από τον παραλογισμό των κατοίκων της περιοχής που ανησυχούν για τα νερά των χωριών τους (λες και σπανίζουν τα εμφιαλωμένα) και επιμένουν να λογαριάζουν τα καταπράσινα δάση πάνω από το ευκόλως εξαγώγιμο και αφορολόγητο χρήμα.
Εμείς ως φορείς ανάλογων οπισθοδρομικών ιδεών και ομοίως ξεροκέφαλοι βρίσκουμε τον αγώνα τους όχι μόνο δίκαιο, αλλά και εξαιρετικά σημαντικό για κάθε ανάλογο εγχείρημα όπου οι ανθρώπινες κοινότητες και το φυσικό περιβάλλον συγκρούονται με τους μεταμοντέρνους τσιφλικάδες και την έρημό τους. Αλληλεγγύη στο δάσος της Σκουριάς και στον αγώνα των κατοίκων του.

Κοινός Τόπος