Επιστροφή προς τα ... μπρος!

Επιστροφή προς τα ... μπρος!

ΕΝΑΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ

ΕΝΑΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ
ΝΑ ΘΕΜΕΛΕΙΏΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΌ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΉΣ ΙΣΌΤΗΤΑΣ

Αποανάπτυξη-Τοπικοποίηση -Αυτονομία- Άμεση Δημοκρατία-Ομοσπονδιακός Κοινοτισμός

Τον Μάιο του 2020, μια ομάδα περισσότερων από 1.100 υποστηρικτών της «Αποανάπτυξης», υπέγραψε ένα μανιφέστο καλώντας τις κυβερνήσεις να αδράξουν την ευκαιρία και να στραφούν προς ένα «ριζικά διαφορετικό είδος κοινωνίας, αντί να προσπαθούν απεγνωσμένα να θέσουν ξανά σε λειτουργία την «καταστροφική ανάπτυξη». Η Συνδημία του κοροναϊού δείχνει ότι θα χρειασθεί να γίνουν μεγάλες αλλαγές, αν δεν θέλουμε να πάμε στην κατάρρευση! Ειδικά για την μετά-COVID Ελλάδα: Για να ξεφύγει η χώρα από τη μέγγενη των χρεών, από την φτωχοποίηση και το πολιτισμικό αδιέξοδο, καθώς και από την κατάθλιψη και την μεμψιμοιρία στην οποία έχει πέσει ο πληθυσμός της-ιδίως μετά το σοκ της πανδημίας και τον εγκλεισμό του στα σπίτια- θα χρειασθεί, μετά το πέρασμα της καταιγίδας, να αναπτερωθεί το ηθικό του μέσα από μια στροφή προς μια ενδογενή παραγωγική ανασυγκρότηση . Εφαλτήρας μπορεί να γίνει ο αγροδιατροφικός τομέας και στη συνέχεια ο μεταποιητικός ένδυσης- υπόδησης, ο ενεργειακός και ο ήπιος ποιοτικός τουρισμός να την συμπληρώσουν. Είναι μια εναλλακτική στη σημερινή κυρίαρχη κατεύθυνση, που δεν χρειάζονται κεφάλαια, ξένες επενδύσεις, χωροταξικά σχέδια, υπερτοπικές συγκεντρώσεις, μεγαλεπήβολα και εξουθενωτικά μεγέθη και ρυθμούς. Η κατεύθυνση της Αποανάπτυξης-Τοπικοποίησης -Αυτονομίας- Άμεσης Δημοκρατίας-Ομοσπονδιακού Κοινοτισμού θα μπορούσε να είναι η διέξοδος για την χώρα, στην μετά-COVID εποχή!

Σάββατο 18 Δεκεμβρίου 2010

ΠΡΟΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ 2011

Πρόκειται για προϋπολογισμό τυφλών και βεβιασμένων περικοπών, με υποβάθμιση των δημόσιων αγαθών και βίαιη επιδείνωση των όρων ζωής για το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας, με άρνηση του ρόλου της φορολογίας ως εργαλείου αναδιανομής και αναπροσανατολισμού της οικονομίας, απροθυμία για σύγκρουση με τη διαφθορά και τη φοροδιαφυγή, αδιαφορία για την περιβαλλοντική διάσταση της δημοσιονομικής πολιτικής, με ολοκληρωτική απουσία συγκροτημένου σχεδίου εξόδου από την κρίση και με παθητική υποταγή στις διαθέσεις των πιστωτών.
Εγκαταλείπει κάθε σκέψη για επαρκείς δημόσιους πόρους που να επενδυθούν σε παρεμβάσεις διεξόδου από την κρίση, και εστιάζει σε τυφλή και βεβιασμένη περικοπή δημόσιων δαπανών, χωρίς μάλιστα να αναπροσανατολίζονται σε θετικότερες κατευθύνσεις όσες απομένουν. Οι δαπάνες για το περιβάλλον π.χ. περιορίζονται στο 0,01% του προϋπολογισμού, με μείωση 28% σε σχέση με το 2010 και 33,5% σε σχέση με το 2009, επί Σουφλιά.
Τα δημόσια αγαθά υποβαθμίζονται κι άλλο, συμπιέζοντας το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας ανάμεσα στη μείωση της αγοραστικής δύναμης και στην περαιτέρω συρρίκνωση του όποιου στρεβλού κοινωνικού κράτους. Στις συνθήκες αυτές τα εισοδήματα των πλουσιότερων χάνουν απλώς τα κέρδη των τελευταίων 5-10 χρόνων, ενώ το μέσο νοικοκυριό γυρίζει δεκαετίες πίσω.
Η φορολογία εξακολουθεί να αντιμετωπίζεται αποκλειστικά ως πηγή εσόδων, παραβλέποντας τη σημασία της ως εργαλείου αναδιανομής πλούτου και ως μηχανισμού για ενθάρρυνση ή να αποθάρρυνση δραστηριοτήτων ανάλογα με τον κοινωνικό και περιβαλλοντικό τους αντίκτυπο. Ταυτόχρονα υπάρχει απουσία πολιτικής βούλησης για σύγκρουση με το μαύρο χρήμα της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς: οι σχετικές επιλογές της κυβέρνησης έχουν ήδη φανεί με ρυθμίσεις όπως η περαίωση, η παράκαμψη του «πόθεν έσχες» για την αγορά πρώτης κατοικίας, αλλά και η συζήτηση για διαγραφή βεβαιωμένων οφειλών ύψους 24 δις ευρώ.
Ακολουθείται τυφλά η κλασσική συνταγή του Δ.Ν.Τ., που επιβάλλει περικοπές και εκτεταμένη ύφεση ως μέσο που θα ανοίξει το δρόμο για ανάκαμψη μέσω εκτεταμένων ξένων επενδύσεων, τύπου fast-track. Στο πλαίσιο του Μνημονίου, η κυβέρνηση επιχειρεί να λύσει τα προβλήματα ανταγωνιστικότητας με υποτίμηση της εργασίας και με υπονόμευση της περιβαλλοντικής νομοθεσίας, που θα έχει σαν αποτέλεσμα να προσελκύσει τα πιο άπληστα κεφάλαια, τα οποία θέλουν να πραγματοποιούν κέρδη στα γρήγορα από την υπερεκμετάλευση των ντόπιων εργαζομένων και του ντόπιου περιβάλλοντος και των οικοσυστημάτων και που πιθανά αλλού να είναι ανεπιθύμητα. Σε αρκετές μάλιστα περιπτώσεις τέτοιες επενδύσεις οδηγούν και την οικονομία προς τα πίσω, καθώς καταστρέφουν περισσότερες θέσεις εργασίας από όσες δημιουργούν.
Αν συνοψίσουμε σε μια μόνο εικόνα το φετινό κρατικό προϋπολογισμό: από 1.1.2011 αυξάνει ο χαμηλός συντελεστής του ΦΠΑ για τα είδη πρώτης ανάγκης, ενώ μειώνονται τα τέλη ταξινόμησης για νέα ΙΧ: ηθικό δίδαγμα είναι να περιορίσουμε τις αγορές ειδών πρώτης ανάγκης και να αγοράσουμε νέο αυτοκίνητο. Ακόμη και βυθισμένη στην κρίση, η Ελλάδα εξακολουθεί να αιμοδοτεί με παράλογους τρόπους τις οικονομίες άλλων βιομηχανικών χωρών.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου