ΜΕ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΚΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ
άρχισε το πρώτο διεθνές Φεστιβάλ Αμεσης Δημοκρατίας στους χώρους της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ.
Η κρίση στο χώρο της εργασίας, από τον παραδοσιακό συνδικαλισμό στους αυτόνομους εργατικούς αγώνες ήταν το θέμα της πρώτης συζήτησης με ομιλητές τον Lars Rohm από την Αναρχοσυνδικαλιστική Ενωση Γερμανίας FAU και τον Θοδωρή Θεοδωρόπουλο από την αντιεξουσιαστική εφημείδα Βαβυλωνία.
LARS ROHM
Ο Γερμανός αναρχοσυνδικαλιστής αναφέρθηκε στο δυσμενές εργασιακό περιβάλλον που βιώνουν οι εργαζόμενοι σε όλη την Ευρώπη, με την εφαρμογή των ελαστικοποιημένων εργασιακών σχέσεων και της αυξημένης εργασιακής ανασφάλειας.
Ειδικότερα στη Γερμανία με τις αλλαγές στο εργασιακό τοπίο, την επισφάλεια των νέων, τις περικοπές μισθών.Παράλληλα, καταγράφεται ένα ζήτημα αλλαγών στο εργατικό κίνημα, αφού τα θεσμικά συνδικάτα βρίσκονται σε μία εταιρική συνεργασία με το κράτος, χωρίς να κάνουν τις απεργίες και τις διαδηλώσεις όπως βλέπουμε στην Ελλάδα. Ειναι συγκεντρωτικά και συμβιβασμένα, ενώ τα αποκεντρωμένα πρωτοβάθμια συνδικάτα λειτουργούν καλύτερα στην προώθηση των εργασιακών αιτημάτων. Ετσι, στη Γερμανία το συνδικαλιστικό κίνημα δεν είναι αποτελεσματικό. ΓΙα αυτό και η σαφέστατη διαφοροποίηση της FAU από αυτά.
Στη συνέχεια αναφέρθηκε σε κάποιες πρακτικές της FAU στο Βερολίνο, όπου μετά από συνεχείς κινητοποιήσεις υπέρ των επισφαλώς εργαζομένων σε άθλιες συνθήκες εργασίας , προκάλεσε την αντίδραση του κατεστημένου, το οποίο άρχισε μια δικαστική διαμάχη με το συνδικάτο μας. Τελικά μετά από περιπέτειες και αγώνες αναγνωριστήκαμε ως συνδικάτο που μπορεί να συνάπτει συλλογική σύμβαση εργασίας. Κατέληξε δε επισημαίνοντας ότι ο αγώνας μας έδειξε πόσο σημαντικό είναι να προωθούμε τα αποκεντρωμένα σωματεία βάσης σε μια αυτοδιαχειριζόμενη λειτουργία και αυτόνομη δράση προς όφελος των εργαζομένων.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ
Το μέλος της Βαβυλωνίας αναφέρθηκε στις πολλαπλές δυνατότητες που δημιουργούνται από την κρίση στον κόσμο της εργασίας για να επαναφέρει τα προτάγματα της κοινωνικής απελευθέρωσης και χειραφέτησης στο προσκήνιο. Συγκεκριμένα ως τέτοια ανέφερε τα αυτοοργανωμένα κινήματα γειτονιών, πόλεις, σε εργασιακών χώρων, δράσεων για το περιβάλλον, σε πειραματικές κοινοτικές αυτοδιεύθυνσης. Κύρια χαρακτηριστικά αυτών είναι η άμεση δημοκρατία, η άμεση δράση, η αυτοδιαχείριση, οι λαϊκές συνελεύσεις, οι λαϊκοί κοινωνικοί αντιθεσμοί, οι αυτοθεσμοί των καταπιεσμένων κοινωνικών στρωμμάτων, οι φορείς κοινωνικής αντιεξουσίας, πέρα και έξω από την επικράτεια του κράτους και του κεφαλαίου.
Κατόπιν αναφέρθηκε στην ιστορία της πρόσφατης οικονομικής κρίσης εντοπίζοντάς την στην παγκοσμιοποίηση των αγορών που αντανακλά δομικές αλλαγές στον καπιταλισμό και στην καπιταλιστική κατάρρευση που οφείλεται στις αντιδραστικές επεκτατικές αναδιαρθρώσεις και μετασχηματισμούς του καπιταλισμού από το 1973 και μετά-ως αποτέλεσμα της κρίσης υπερσυσσώρευσης του κεφσλαίου και της ήττας του εργατικού κινήματος. Ειδικότερα στην Ελλάδα το ξεδίπλωμα της συστημικής κρίσης κουρελιάζει το μεταπολιτευτικό κοινωνικό συμβόλαιο, με το κράτος πρόνοιας και τον καπιταλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο. Οπως επισημαίνει: η ίδια η κρίση είναι ο καπιταλισμός που εδράζεται στην ύπαρξη του κέρδους και της εμπορευματικής καταναλωτικής κοινωνίας και όχι απλά τα ποσοστά κερδοφορίας του κεφαλαίου ή την παρεμβατική ισχύ του κράτους.
Ακολούθως αναφέρθηκε στην κρίση στον χώρο εργασίας, που κύριο αρακτηριστικό έχει την χειραγώγηση και την ενσωμάτωση της εργατικής τάξης. Ο μετασχματισμός της εργασίας σε ατομική βάση έφερε τον εργαζόμενο-επιχειρηματία του εαυτού του. Ο κρατικός συνδικαλισμός αναπαράγει τους όρους του κοινωνικού συμβολαίου, με το μεσσιανικό δόγμα της καρτερίας, τις κοινοβουλευτικές διαμεσολαβήσεις και αντιπροσωπεύσεις. Κατέληξε επισημαίνοντας την αναγκαιότητα ανάπτυξης αυτόνομων εργατικών αγώνων, με νέους εργατικούς αντιθεσμούς ως φορείς αντιεξουσίας. Στόχος η επανοικειοποίηση της εργασίας και της ίδιας της ανθρώπινης ζωής.
Στην αναζήτηση εναλλακτικών λύσεων διεξόδου από τον καπιταλισμό ήταν αφιερωμένες οι συζητήσεις κατά τη δεύτερη ημέρα του Φεστιβάλ
Οι οριζόντιες σχέσεις στην παραγωγή και την κατανάλωση με επικέντρωση στη γεωργία και την ενέργεια, ήταν το θέμα της πρώτης συζήτησης που πραγματοποιήθηκε το απόγευμα στο αμφιθέατρο της Θεολογικής Σχολής με ομιλητές τους: FEDERICO DEMARIA από το αυτόνομο πανεπιστήμιο Bαρκελώνης, ο CLAUDIO CATTANEO από το κατειλημμένο αγρόκτημα Can Masdeu στη Βαρκελώνη, ενώ κατατέθηκε κείμενο παρέμβασης του Γιώργου Φούφα από την Ελευθεριακή Κίνηση Κορινθίας.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΦΟΥΦΑΣ
Μπορεί ο Μεσαίωνας στα εργασιακά να ήρθε στις ημέρες μας από τη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα, αλλά στον αγροτικό χώρο έχει έρθει εδώ και δεκαετίες. Κύριο χαρακτηριστικό της ο εξανδραποδισμός της υπαίθρου, η αστικοποίηση των αγροτικών κοινωνιών, η ερήμωση της γης, η καταστροφή της φύσης. Δίπλα στον νέο άνεργο ή υποταγμένο εργάτη βρίσκεται το νέο είδος ανθρώπινου χωριού του καφενόβιου αγρότη μικροαστού-αφεντικού της πιο μαύρης εργασίας, το καμάρι της επικροτούμενης γεωργίας. ΟΙ ψευδαισθήσεις για εμάς τους αγρότες είχαν τελειώσει εδώ και καιρό.
Η κυριαρχία επέβαλε μια παγκόσμια διατροφική δικτατορία, που μετέβαλε και αλλοίωσε τις ανθρώπινες ανάγκες. Στο πλαίσιο της αστικοποιημένης ρομποτοποιημένης και ανελεύθερης ζωής, μετέτρεψε την ύπαιθρο σε ένα απέραντο εργοστάσιο χημικής ζωής και ενέργειας. Ενώ τώρα σε μας τους μικροκαλλιεργητές της γης έρχεται να επιβάλει ταμειακές μηχανές στους πάγκους μας στις λαϊκές αγορές. Γι' αυτό θα πρέπει να επιδιωχθεί συμπόρευση όλων των κοινωνικών στρωμάτων που βιώνουν τα ίδια. Θα πρέπει να επιδιώξουμε τη δημιουργία οριζόντιων δικτύων ανταλλαγής και αδιαμεσολάβητη επικοινωνία παραγωγών και καταναλωτών. Για μια κοινωνία ισότητας, αδελφοσύνης και αλληλεγγύης με αμεσοδημοκρατικούς αντιθεσμούς στην κατεύθυνση του ελευθεριακού κοινοτισμού. Πριν την έφοδο στον ουρανό ας κάνουμε έφοδο στη γη.
FEDERICO DEMARIA
Ένα κοινωνικό κίνημα πρέπει να απαντήσει σε τρία ερωτήματα: ποιο είναι το πρόβλημα, τι κάνουμε για αυτό, ποιος το κάνει. Ως τέτοιο είναι η οικονομική ανάπτυξη, σε αντίθεση με τη δική μας πρόταση που είναι η απο - ανάπτυξη. Ένα τέτοιο ρεύμα σκέψης και δράσης έχει αναπτυχθεί την τελευταία δεκαετία σε Γαλλία, Ισπανία, Ιταλία. Κάνοντας την ανάλυση βλέπουμε ότι η οικονομική ανάπτυξη εδράζεται σε τρία επίπεδα: την εικονική - χρηματοπιστωτική, την πραγματική - παραγωγική και την αληθινή βάση. Επειδή όμως η ανάπτυξη δεν μπορεί να είναι ατέρμονη χωρίς συνέπειες, οδηγείται στην υπέρβαση των φυσικών ορίων αλλά και στην αύξηση των χρεών μας.
Η πολιτική από - ανάπτυξης θα πρέπει να συνοδεύεται από κινήματα για τη συμμετοχική ή άμεση δημοκρατία και την κοινωνική δικαιοσύνη - ισότητα. Για να το πετύχουμε πρέπει να δράσουμε και ατομικά και συλλογικά. Μια ενέργεια πολιτικής ανυπακοής στην οποία προβήκαμε στην Ισπανία ήταν η οργάνωση πορειών όπου βρήκαμε και συνεργαστήκαμε με ντόπιους. Ο ομιλητής κατέληξε αναφέροντας ότι οι κινήσεις για την απο-ανάπτυξη έχουν οργανώσει μια συνεργασία επιστημόνων και αγροτών στη βάση λειτουργίας 40 ομάδων εργασίας. Σκοπός τους η επεξεργασία των τάσεων για νέες εναλλακτικές.
CLAUDIO CATTANEO
Ο ομιλητής μετέφερε τις εμπειρίες του από τις αγροτικές καταλήψεις. θέμα που ήταν και η διατριβή του στη συνέχεια στο αυτόνομο πανεπιστήμιο Βαρκελώνης. Παρουσίασε την εικόνα του συμμετέχοντα σε μια αγροτική κατάληψη, ως ενός ανθρώπου που εργάζεται λιγότερο, αλλά διαθέτει περισσότερο χρόνο, καταναλώνει λιγότερη ενέργεια και κάνει μια πιο οικολογική ζωή. Όπου ζει σε μία αγροτική κατάληψη 25 ανθρώπων, η οποία χαρακτηρίζεται ως rurban επειδή δεν είναι ούτε σε αστικό κέντρο ούτε στην ύπαιθρο, αλλά στα όρια.
Επικέντρωσε στις ακτιβίστικες ενέργειες αγροτο-οικολογικού κινήματος, το οποίο δεν ασχολείται μόνο στο πως καλλιεργείται η γη, αλλά και ποιες είναι οι σχέσεις παραγωγής και διανομής των προϊόντων. Κατέληξε αναφερόμενος στη νέα γενιά αγροτών και το κίνημα της Επανάκτησης των Αγρών, καθώς και στις ενέργειες σαμποτάζ σε αγρούς με γενετικά τροποποιημένα φυτά.
Με εντυπωσιακά μεγάλη συμμετοχή ολοκληρώθηκε το φεστιβάλ Άμεσης Δημοκρατίας, κατά τη χθεσινή τρίτη ημέρα που είχε κεντρική θεματική την άμεση δημοκρατία και τις τοπικές αυτοθεσμίσεις στην κατεύθυνση της γενικευμένης αυτοθέσμισης.
Η απογευματινή συζήτηση είχε ομιλητές τους: Νίκο Ιωάννου από την πανελλαδική κίνηση ενάντια στην εκτροπή του Αχελώου, Eirik Eiglad εκδότης του περιοδικού Communalism από τη Νορβηγία, ο Mark Tomsin εκδότης των εκδόσεων Ludd και Rue de Cascades από τη Γαλλία και ο Juan Manuel Sanchez Gordillo δήμαρχος της κοινότητας Marinaleda στην Ανδαλουσία.
ΝΙΚΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ
Ο ομιλητής άρχισε, διατυπώνοντας τη σκέψη του ότι ζητούμενο και ευκταίο είναι οι τοπικές κοινωνίες να δημιουργήσουν τους δικούς τους αυτόνομους θεσμούς δηλαδή να αναλάβουν την αυτοκυβέρνηση τους. Στη συνέχεια αναφέρθηκε στην ενασχόληση της πανελλαδικής κίνησης ενάντια στην εκτροπή του Αχελώου, ως ένα παράδειγμα όπου η τοπική κοινωνία συσπειρώθηκε και οργανώθηκε αμεσοδημοκρατικά στον αγώνα για ένα οικολογικό ζήτημα. Ένας τέτοιος αγώνας μπορεί να δημιουργήσει δομές τοπικής αυτοθέσμισης αμσεσοδημοκρατικών διαδικασιών.
Μιλάμε για την πολιτική έξω από την αντίληψη του συτήματος δηλαδή για τοπικές αυτοθεσμισεις και για τοπικές αυτοδιακυβερνήσεις, σε μεγέθη που μπορούν να πραγματοποιηθούν σε πρακτικό επίπεδο. Όπως η δημοκρατία της ενέργειας, της διατροφής, της υγείας, της εργασίας, των τεχνών και του πολιτισμού, αλλά σε έναν δημόσιο χώρο τοπικού επιπέδου.
JUAN MANUEL SANCHEZ GORDILLO
Ο δήμαρχος της Μαριναλέντα ξεκίνησε την ομιλία του αναφερόμενος στη διεθνή δικτατορία του καπιταλισμού, χαρακτηρίζοντας τον καπιταλισμό ως ένα τρομοκρατικό σύστημα που καλούνται να αντιμετωπίσουν τα κινήματα ανά τον κόσμο για για τον ίδιο αποτελεί τιμή όπως είπε να βρίσκεται στον τόπο, όπου έχει αναπτυχθεί ένα από αυτά. Στη συνέχεια, αναφέρθηκε στο φαινόμενο κρίση, που όπως είπε, είναι ότι οι πλουσιότερες τάξεις δεν έχουν τη δυνατότητα να κλέβουν όπως παλιά. Η κρίση είναι η μεγαλύτερη εξαπάτηση που δημιουργήθηκε από τους χρηματοπιστωτικούς μηχανισμούς, με τα συνδικάτα να είναι συνένοχοι. Εμείς προτείνουμε ένα διαφορετικό μοντέλο, αυτό της σοσιαλιστικής δημοκρατίας αλληλεγγύης με κρατικοποίηση των τραπεζών, μετατροπή της ενέργειας σε δημόσια στην υπηρεσία του λαού, τη διεκδίκηση της διατροφικής κυριαρχίας και την κατοχύρωση της υγείας και της κατοικίας ως δικαίωμα.
Ακολούθως αναφέρθηκε στην αυτοδιαχειριζόμενη κοινότητά, στην οποία είναι δήμαρχος, παρουσιάζοντας το τρίπτυχο προτάγματος που έχει: κοινή ιδιοκτησία της γης, αγροτική μεταρρύθμιση, διατροφική κυριαρχία απέναντι στους γαιοκτήμονες και το καπιταλιστικό πρόγραμμα παραγωγής. Δεν αρκεί η πολιτική δημοκρατία, αλλά και η οικονομική. Η αντιεξουσία των φτωχότερων απέναντι στο κράτος μέσα από τις συνελεύσεις λαϊκής βουλής αποφασίζει για δράσεις, όπως κατάληψη γης και κτιρίων, ενώ έλυσαν το πρόβλημα της ανεργίας, όχι μόνο την απόκτηση καλλιεργήσιμων γαιών αλλά και με τη δημιουργία αγροτικού συνεταιρισμού της παραγωγής. Στη Μαριναλέντα λοιπόν η γη ανήκει σε αυτούς που τη δουλεύουν. Με την κατάργηση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης στην πράξη στην Μαριναλέντα σταμάτησε η μετανάστευση και οι εργαζόμενοι αμείβονται με 47 ευρώ την ημέρα για εξήμισι ώρες σε πενθήμερη βάση. Τα κέρδη επενδύονται σε νέες θέσεις εργασίας, παραχωρούνται σπίτια στους εργαζόμενους και τις οικογένειες τους και υπάρχουν κοινοτικοί παιδικοί σταθμοί. Καταλήγοντας, επισήμανε ότι η ουτοπία είναι εφικτή και κατακτιέται με αγώνα όλων όταν είναι ενωμένοι όπως στη Μαριναλέντα. Ας είμαστε ρεαλιστές, ας κατακτήσουμε το αδύνατο.
EIRIK EIGLAD
Άρχισε την ομιλία του κάνοντας αναφορά στην ομοφωνία των παρευρισκομένων ότι θέλουμε άμεση δημοκρατία, άμεση δράση. Να αναπτύξουμε όσο περισσότερο πιο ριζοσπαστικούς θεσμούς, μια πλήρη εναλλακτική πρόταση που να εξηγεί τον τρόπο που παίρνονται όλες οι αποφάσεις.
Τρεις είναι οι προσεγγίσεις: αυτοδιαχείριση σε τοπικό επίπεδο, ανάπτυξη συνδικαλισμού των εργατών και δημιουργία πολιτικών δομών σε τοπικό επίπεδο. Υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις όπως η συμμετοχική οικονομία και η λήψη των αποφάσεων μέσα από τις τοπικές συνελεύσεις της άμεσης δημοκρατίας.
MARC TOMSIN
Ο ομιλητής αναφέρθηκε στην επί 16 χρόνια σχέση του με τα χωριά των Τσιάπας και την Οαχάκα, κάνοντας ιστορική αναδρομή στον πολύχρονο αγώνα των εξεγερμένων της περιοχής. Μίλησε για μια διαδικασία που σηματοδότησε την αξία της αλληλεγγύης ανά τον κόσμο, επισημαίνοντας την αμεσοδημοκρατική οργάνωση των κοινοτήτων και φέρνοντας τα παραδείγματα των δικών τους σχολείων, νοσοκομείων κ.α.
Στην Οαχάκα οργανώθηκαν τοπικές συνελεύσεις στις γειτονιές, αναπτύσσοντας σε ύπαιθρο και πόλη το κίνημα των αυτοχθόνων και των εργατών που βιώνουν τη συμμετοχή. Ένα κίνημα που χαρακτηρίζεται προλεταριακό και αναρχικό. Αυτό το παράδειγμα μας δίνει την αφορμή να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου