Όχι απλώς περικύκλωσαν την περιοχή που βρίσκονται τα κυβερνητικά κτίρια (Regierungsviertel )-αυτός ήταν ο στόχος των διοργανωτών-αλλά κυριολεκτικά την πλημμύρισαν. Μετέτρεψαν τους δρόμους και τις πλατείες της σε μια θάλασσα από σημαίες, μπαλόνια και πλακάτ με συνθήματα ενάντια στη παράταση της λειτουργίας των πυρηνικών εργοστασίων.
Το βασικό σύνθημα: επενεργοποιήστε τα(δηλαδή βγάλτε τα εκτός λειτουργίας: abschalten!). Οι περισσότεροι συμμετέχοντες είχαν την αίσθηση: είμαστε τόσοι πολλοί, ο θυμός και η οργή για τη συμφωνία της κυβέρνησης με το λόμπυ της πυρηνικής βιομηχανίας για παράταση μέχρι και 14 χρόνια, τόσο μεγάλη στον πληθυσμό, που δεν θα μπορέσουν να τη περάσουν αυτή τη συμφωνία.
Όπως είναι γνωστό, τα πυρηνικά εργοστάσια στη Γερμανία θα έπρεπε να κλείνουν-το ένα μετά το άλλο- μετά από μια ορισμένη λειτουργία τους, που είχε συμφωνηθεί πριν κάποια χρόνια με την τότε κυβέρνηση Σοσιαλδημοκρατών-Πρασίνων. Τα πρώτα μάλιστα έπρεπε να βγουν εκτός λειτουργίας το 2008. Η Κυβέρνηση των Χριστιανοδημοκρατών-Χριστιανοκοινωνιστών-Φιλελευθέρων αποφάσισε πριν λίγες μέρες την παράταση της λειτουργίας τους μέχρι και 14 χρόνια επιπλέον, για κάποια από αυτά.
Αλλά μετά από αυτή την ημέρα, η σύγκρουση μεταξύ κοινωνίας και του μετώπου κυβέρνησης-πυρηνικής βιομηχανίας, πάει στην «παράταση», με την ποδοσφαιρική έννοια του όρου. «Θα παραμείνουμε στο γήπεδο. Θα συνεχίσουμε τον αγώνα με κάθε μέσο». «σπέρνουν ανέμους, θα θερίσουν θύελλες», δήλωναν όλοι προς κάθε κατεύθυνση.
Όσον αφορά στα κόμματα της αντιπολίτευσης: οι Πράσινοι είναι σταθερά υπέρ του κλεισίματος των πυρηνικών εργοστασίων(μόνο που όταν ήταν κυβέρνηση με τους σοσιαλδημοκράτες δεν πίεσαν αρκετά, για να πετύχουν από τότε την απενεργοποίησή τους), η Linke(αριστερή συμμαχία) είναι καθαρά ενάντια στη συνέχιση της λειτουργίας τους. Οι Σοσιαλδημοκράτες, που σημειωτέον ήταν ακόμα στην κυβέρνηση με τους Χριστιανοδημοκράτες, όταν θα έπρεπε να κλείσουν τα πρώτα εργοστάσια(π.χ. το Biblis) και δεν το έκαναν, το προηγούμενο διάστημα, αλλά ιδιαίτερα μετά το ξαναζωντάνεμα του αντιπυρηνικού κινήματος στη χώρα, ξεκαθάρισαν και αυτοί ότι τελικά είναι ενάντια στη συνέχιση της λειτουργίας.
Αλλά η συμφωνία για τη συνέχιση της λειτουργίας των πυρηνικών εργοστασίων-πέρα από κάθε μέχρι τώρα όριο ασφάλειας, πέρα από το γεγονός ότι μέχρι τώρα δεν έχει βρεθεί καν ο χώρος «τελικής εναπόθεσης» των ατομικών αποβλήτων, πέρα από τη θύελλα που έχει ξεσηκώσει όχι μόνο στον πληθυσμό, αλλά και στις μικρές δημοτικές εταιρείες παροχής ενέργειας- μόνο και μόνο για να ευνοηθεί οικονομικά η πυρηνική βιομηχανία, έχει ξεσηκώσει θύελλα και στη Αυστρία. Η αιτία για την οργή εδώ είναι ένα από τα παλιότερα πυρ. εργοστάσια Isar 1, που βρίσκεται στη Βαυαρία, λίγα χιλιόμετρα μόνο από τα σύνορα της Αυστρίας. Σύμφωνα με τη συμφωνία το εργοστάσιο θα μπορέσει να λειτουργήσει για οκτώ ακόμα χρόνια, πράγμα που δεν έγινε δεκτό, όχι μόνο από τον πληθυσμό, αλλά και από την Αυστριακή Κυβέρνηση.
Κάποιοι μάλιστα υποστηρίζουν ότι το Σάββατο ήταν η σπίθα από την οποία μπορεί να ξεκινήσει ένα νέας μορφής ακηδεμόνευτο πολιτικό κίνημα. Ένα κίνημα, που μπορεί να απλωθεί σε όλο το φάσμα των οπαδών των υπαρχόντων κομμάτων, γιατί αποδεικνύεται περίτρανα ότι η μέχρι τώρα διαχείριση της πολιτικής από το υπάρχον κομματικό σύστημα και την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, δεν δίνει λύση στα προβλήματα των ίδιων των πολιτών. Θα πρέπει, όπως δήλωσε μια επώνυμη ακτιβίστρια-συγγραφέας σε μια σχετική δημόσια συζήτηση, την οποία διοργάνωσε η εφημερίδα Tageszeitung: "εγώ ο ίδιος-ια να γίνω δραστήρια, άμεσα και πολύ συγκεκριμένα κάθε φορά"
ΑπάντησηΔιαγραφή