Διαφωνίες για τα δις της ΚΑΠ(Κοινής Αγροτικής Πολιτικής)

Στην πρόσφατη συνάντηση των υπουργών γεωργίας της Ε.Ε., που έγινε για να αποφασισθεί τι θα γίνει με τις αγροτικές επιδοτήσεις μετά το 2013, υπήρξαν διαφωνίες. Γίνεται «σκληρός αγώνας» μεταξύ των υπουργών των 27 κρατών και θα αργήσουν να καταλήξουν σε κοινή πολιτική.




Υπάρχουν πολύ διαφορετικά συμφέροντα μεταξύ των «παλιών» μελών, όπως η Γερμανία και η Γαλλία, προς τις οποίες μέχρι τώρα πήγαινε το μεγαλύτερο μέρος των άμεσων πληρωμών(συνολικού ύψους 43 δις) και των χωρών της κεντρικής-ανατολικής Ευρώπης, που αποβλέπουν σε μεγαλύτερο μερίδιο. Η Γερμανία και η Γαλλία αρνούνται αλλαγές στον μέχρι τώρα σχεδιασμό. Αυτό δεν κάνει «ευτυχείς» τις μικρές νέες χώρες- μέλη. Η πρότασή τους για εφάπαξ ποσό για κάθε εκτάριο, αντιμετωπίζεται με επιφύλαξη από τις δυτικές χώρες.
Εκείνο στο οποίο συμφωνούν είναι ότι δε θα πρέπει να τεθεί σε αμφιβολία το ίδιο το σύστημα των άμεσων πληρωμών προς τους αγρότες και στο διάστημα 2013 – 2020 (Η Αγγλία βέβαια υποστηρίζει ότι σε αυτό το διάστημα θα πρέπει να βρεθεί διέξοδος από αυτό το σύστημα, γιατί οι άμεσες πληρωμές δεν μπορεί να είναι αποδεκτές μακροπρόθεσμα). Αυτό λοιπόν το οποίο συζητούν καταρχήν οι υπουργοί είναι ο τρόπος με τον οποίο θα υπολογίζονται οι άμεσες πληρωμές. Ανάλογα: με την έκταση, τη γεωγραφική ζώνη, τα καλλιεργούμενα είδη, το κατά κεφαλήν εθνικό εισόδημα ή τον αριθμό των απασχολούμενων στον αγροτικό τομέα;
Πολλά από αυτά τα μοντέλα θα οδηγούσαν σε «ανεπιθύμητα» για πολλούς αποτελέσματα. Παράδειγμα η σύνδεση με το κατά κεφαλήν εισόδημα θα έδινε προβάδισμα σε χώρες όπως η Σουηδία, ενώ η σύνδεση με τον αριθμό απασχολούμενων θα έβγαζε «κερδισμένη» την Ελλάδα με την «έντασης εργασίας» γεωργία της( η ΕΕ θεωρεί ακόμα ότι έχουμε πολλούς αγρότες στην Ελλάδα; Πρέπει να γίνουμε γκαρσόνια περισσότεροι ακόμα;).
Η γερμανική αντιπροσωπία παρουσιάζει ένα τρόπο υπολογισμού, που δεν στηρίζεται στα παραπάνω κριτήρια, αλλά προβλέπει μια ελαφρά ανακατανομή των ποσών πληρωμής. Σύμφωνα με αυτόν για το 1/3 των χωρών δεν θα άλλαζε τίποτα, θα έπαιρναν από το ταμείο των Βρυξελλών τα ίδια λεφτά που έπαιρναν μέχρι τώρα. Οι 3 βαλτικές χώρες, μαζί με τις Ρουμανία-Βουλγαρία θα έπαιρναν περισσότερα, ενώ οι υπόλοιπες 13 χώρες -μεταξύ αυτών και η Γερμανία-θα έπρεπε να δεχθούν μειώσεις στο 3%.
Βλέπουμε λοιπόν ότι η ΕΕ δεν έχει σκοπό να σταματήσει τις επιδοτήσεις στην ευρωπαϊκή γεωργία-όπως άλλωστε και οι ΗΠΑ στη δική της γεωργία-και μονομερώς σπάει πάλι τις συμφωνίες για το «ελεύθερο εμπόριο» των γεωργικών προϊόντων, εις βάρος των φτωχών χωρών, με αποτέλεσμα το ντάμπιγκ των τιμών τους. Και όχι μόνο: η ευρωπαϊκή γεωργία μπορεί, επιδοτούμενη με κάποιες εσωτερικές αλλαγές βέβαια, να συνεχίζει να παράγει μεγάλα «εξωτερικά κόστη» για τη δημόσια υγεία και το περιβάλλον καθώς και να συμβάλει στη κλιματική αλλαγή.