Ο πρόεδρος της RWE-μιας από τις 4 μεγάλες εταιρείες παραγωγής ενέργειας στη Γερμανίας, που λειτουργεί και πυρηνικά εργοστάσια- Jürgen Großmann παρεμβαίνει στη σύγκρουση γύρω από τη συνέχιση ή όχι της λειτουργίας τους: οι εξαιρετικά ευέλικτοι πυρηνικοί αντιδραστήρες εξασφαλίζουν τη τροφοδοσία ενέργειας, όταν ο αέρας και ο ήλιος αλλάζουν. Έτσι η πυρηνική μορφή της γίνεται συνεργάτης και όχι αντίπαλος των ανανεώσιμων μορφών ενέργειας, υποστηρίζει..
Ο πρόεδρος βάζει το θέμα ακριβώς όπως το αντιμετωπίζει η πυρηνική βιομηχανία και όχι όπως , φαίνεται τουλάχιστον, να το βάζει η γερμανική κυβέρνηση, ότι δηλαδή πρόκειται απλά για τη συνέχιση -για κάποια χρόνια ακόμα-της λειτουργίας των πυρ. Εργοστασίων. Αυτή αποβλέπει στο να συνεχίσει να υπάρχει σαν μορφή ενέργειας η πυρηνική, έστω και σε συνύπαρξη με τις ανανεώσιμες μορφές(ΑΠΕ), οι οποίες έτσι και αλλιώς δεν μπορούν να εξασφαλίσουν τη ζήτηση της ενέργειας, λόγω του ότι ο αέρας και ο ήλιος «αλλάζουν», δεν είναι σταθερές μορφές..
Η πυρηνική βιομηχανία, ενώ στην αρχή αμφισβητούσε το φαινόμενο του θερμοκηπίου, τώρα έχει κάνει στροφή και αποδεχόμενη την κλιματική αλλαγή σαν συνέπεια του θερμοκηπίου, υποστηρίζει ότι από άποψη εκπομπών η πυρηνική είναι «πράσινη» ενέργεια. «Πρέπει σίγουρα να πάμε σε ελεύθερη από εκπομπές CO2 παραγωγή ενέργειας μέχρι το 2050. Όμως στο μέλλον θα χρειαζόμαστε περισσότερη ηλεκτρική ενέργεια, γιατί αυτή θα αντικαθιστά σε πολλές περιπτώσεις τα σημερινά καύσιμα, όπως π.χ. στην ηλεκτροκίνηση. Δεν πρέπει λοιπόν στις βιομηχανικές χώρες να μείνουμε πίσω, αλλά να ακολουθήσουμε ένα δρόμο, όπου η πυρηνική ενέργεια θα παίζει σημαντικό ρόλο στην κάλυψη της όλο και αυξανόμενης ζήτησης της ηλεκτρικής ενέργειας»
Είναι η πυρηνική ενέργεια η λύση για το φαινόμενο του θερμοκηπίου ή μήπως η λύση για την πυρηνική βιομηχανία;
Για να απαντήσουμε αυτό το ερώτημα πρέπει να δούμε κάποια δεδομένα:
Τα θερμοηλεκτρικά εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος συμμετέχουν κατά 24% παγκοσμίως στην έκλυση διοξειδίου του άνθρακα. Από την άλλη το διοξείδιο του άνθρακα είναι υπεύθυνο για το 50% του φαινομένου του θερμοκηπίου. Άρα τα θερμοηλεκτρικά εργοστάσια είναι υπεύθυνα για το φαινόμενο κατά: 50%.24% = 50/100.24/100 = 1200/10000 = 12/100 = 12%
Αυτό σημαίνει ότι αν σταματούσε εντελώς αυτή η παραγωγή και τα θερμοηλεκτρικά εργοστάσια αντικαθιστούταν από πυρηνικά θα είχαμε μια βελτίωση μόνο κατά 12%. Και αυτό πάλι αν ήταν αλήθεια ότι κατά την διαδικασία της χρήσης της πυρηνικής ενέργειας δεν εκλύονταν CO2, γιατί στην πραγματικότητα τόσο στο αρχικό στάδιο του κύκλου των πυρηνικών καυσίμων -εξόρυξη και επεξεργασία ουρανίου-, όσο και στο τελικό -διαμόρφωση, συντήρηση, μεταφορά και αποθήκευση αποβλήτων-, παράγονται μεγάλες ποσότητες CO2, που αυξάνονται όσο μειώνεται η ποιότητα του αρχικού ουρανίου.
Για μια βελτίωση λοιπόν ,έστω της τάξης του 12%, μας προτείνουν τον «πυρηνικό όλεθρο» σαν λύση. Γιατί πραγματικά για όλεθρο πρόκειται: αν υποτεθεί ότι στο μέλλον θα πρέπει να καλυφθούν οι ανάγκες σε ηλεκ. ενέργεια από πυρηνικά εργοστάσια, τότε θα έπρεπε να υπάρχουν πάνω από 5000 τέτοια σε παγκόσμιο επίπεδο. Με μια τέτοια όμως πυκνότητα πυρηνικών εργοστασίων (έστω και «ασφαλών»), θα είχαμε καταστροφή τύπου Τσερνομπίλ σχεδόν κάθε 2 χρόνια, όπως υπολογίζεται στατιστικά. Πέρα από το ότι θα γεμίζαμε πυρηνικά απόβλητα, τα οποία δεν θα ξέραμε τι να τα κάνουμε. Γιατί όλα αυτά τα χρόνια δεν βρήκαν τι να κάνουμε με τα συσσωρευμένα πυρηνικά απόβλητα (αυτή τη στιγμή υπάρχουν 300.000 τόνοι παγκοσμίως εκ των οποίων μάλιστα οι 3000 είναι πλουτώνιο).
Επανέρχεται λοιπόν στο προσκήνιο η πυρηνική βιομηχανία και θέλει να πείσει τις κυβερνήσεις ότι αποτελεί οικολογική λύση, και όχι μόνο να συνεχίσει να υπάρχει, αλλά και να επενδύσουν για το μέλλον πάνω της, κάνοντας καινούργιες παραγγελίες για τα ενεργειακά προγράμματά τους. Η Κίνα για παράδειγμα έχει παραγγείλει (και είναι υπό κατασκευή) 5 καινούργιους αντιδραστήρες και προγραμματίζει άλλους 13, ενώ η Ινδία 7 και προγραμματίζει άλλους 4.
Σε αυτά τα πλαίσια πρέπει να έγινε και μυστική πρόταση και προς την Ελληνική Κυβέρνηση για κατασκευή πυρηνικού εργοστασίου στην Ελλάδα. Η εισήγηση προτείνει να προετοιμασθεί η ελληνική πλευρά σε επίπεδο μελέτης και προετοιμασίας της κοινής γνώμης με το επιχείρημα ότι η πυρηνική ενέργεια είναι «καθαρή» σε σχέση με το «θερμοκήπιο».
Είναι λοιπόν φανερό ότι η πυρηνική ενέργεια δεν είναι η μορφή ενέργειας που θα μας σώσει από την κλιματική καταστροφή. Είναι απλά αυτή που θα σώσει τα συμφέροντα της πυρηνικής βιομηχανίας.
Σε ένα σημείο έχει δίκιο το λόμπυ της πυρηνικής βιομηχανίας: από τη στιγμή που θα χρειαζόμαστε όλο και περισσότερη ηλεκτρική ενέργεια, είναι σίγουρο ότι η ζήτησή της δεν θα μπορεί να καλύπτεται με την παραγωγή της από ΑΠΕ μόνο.
Αν δεν υπάρξει αποανάπτυξη, τουλάχιστον στον αναπτυγμένο κόσμο, οι ΑΠΕ δεν θα είναι σε θέση να ικανοποιεί τις ενεργειακές ανάγκες των 9 δις ανθρώπων το 2050. Δεν θα υπάρχουν δυνατότητες επιβίωσης, αν δεν προχωρήσουμε προς τις αποκεντρωμένες τοπικοποιημένες κοινωνίες της ισοκατανομής. Όπου δεν θα υπάρχει μεγάλη ζήτηση σε ενέργεια, γιατί δεν θα υπάρχουν μεγάλες μετακινήσεις ανθρώπων και προϊόντων, αφού θα έχουμε βασικά τοπική παραγωγή και κατανάλωση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου