O πλανήτης κοντεύει να "βουλιάξει" στα χρέη

Σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις τα διάφορα χρέη σε πλανητικό επίπεδο ξεπερνούν κατά δέκα φορές το παγκόσμιο ΑΕΠ, το οποίο υπολογιζόταν το 2008 σε περίπου 70 τρισεκατομμύρια δολάρια (10.500 δολάρια μέσο κατά κεφαλήν εισόδημα). Αυτό σημαίνει πως ο κόσμος μας, η παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία, κάθεται πάνω σε μια βόμβα χρεών ύψους τουλάχιστον 700 τρισεκατομμυρίων δολαρίων! Μια βόμβα που, αντί να μικραίνει, μεγαλώνει χρόνο με το χρόνο.
Όλοι χρωστούν σε όλους. Κάποιοι όμως χρωστούν περισσότερα και κάποιοι άλλοι ζουν πλουσιοπάροχα με τους τόκους των χρημάτων που δάνεισαν σε κάποιους άλλους. Η αγορά χρέους καλά κρατεί. Κράτη χρωστούν ασύλληπτα ποσά σε τράπεζες, ασφαλιστικά ταμεία, διεθνείς οργανισμούς, επιχειρήσεις, ιδιώτες προμηθευτές ακόμη και σε άλλα κράτη. Επιχειρήσεις χρωστούν σε κράτη, ασφαλιστικά ταμεία, τράπεζες και σε ιδιώτες προμηθευτές. Ο μεγαλύτερος χρεωμένος στον κόσμο είναι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση των ΗΠΑ με ένα συνολικό χρέος που αγγίζει τα 15 τρισεκατομμύρια δολάρια. Αντίστοιχα ο μεγαλύτερος πιστωτής παγκοσμίως είναι η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας: μόνο τα Αμερικανικά Ομόλογα που κατείχε το 2010 έφταναν σε αξία τα 1,2 τρισεκατομμύρια δολάρια. Στο ενδιάμεσο τους υπάρχει ένας ωκεανός από χρεωμένους και δανειστές και λίγο πολύ οι περισσότεροι κάτοικοι του πλανήτη ανήκουν είτε στη μία είτε στην άλλη κατηγορία.
Το πως δημιουργήθηκαν όλα αυτά τα χρέη και το πώς χορηγήθηκαν όλα αυτά τα δάνεια, είναι μεγάλη ιστορία. Έχει να κάνει με την ίδια τη φύση, τη δημιουργία και την κυκλοφορία του χρήματος. Αποτελεί κοινό μυστικό πως το περισσότερο χρήμα που κυκλοφορεί δημιουργείται μέσω της χορήγησης δανείων από τις τράπεζες, δηλαδή μέσω της ανακύκλωσης του «αέρα» ή μόχλευσης. Αρκεί μια τράπεζα να έχει ένα ευρώ δικό της κεφάλαιο για να μπορεί να δανείζει εκατό! Με την προσδοκία ότι θα υπάρχει ανάπτυξη του 2%-3% το χρόνο σε παγκόσμιο επίπεδο, διαμορφώνουν και τα αντίστοιχα επιτόκια.
Οι τράπεζες θα κατέρρεαν αμέσως αν τυχόν και οι άνθρωποι συνειδητοποιούσαν ότι δημιουργούν πλασματικό χρήμα, συχνά χωρίς καθόλου αντίκρισμα στην πραγματική οικονομία, αφού η "ανάπτυξη" και η μεγέθυνση με τη μοεφή των προηγούμενων χρόνων δε θα είναι δυνατή πλέον, λόγω των περιορισμένων πλανητικών πόρων. Το μόνο που είναι δυνατό για λίγο διάστημα ακόμα είναι η "ανάπτυξη" της χρηματικής οικονομίας, με την υπερεκμετάλλευση των εναπομείναντων πόρων και την άνιση μεταφορά τους από περιοχές που τους έχουν ακόμα προς άλλες περιοχές, που θα μπορούν να τους πληρώνουν σε αυξημένες τιμές, ώστε το αποτέλεσμα να είναι η χρηματική φούσκα να συγκεντρώνεται όλο και σε λιγότερα χέρια. Πρόκειται για ένα ψεύτικο οικοδόμημα που μπορεί να καταρρεύσει ανά πάσα στιγμή από το ίδιο του το βάρος.
Η οικονομική ελίτ –αλαζονική μες την ψευδαίσθηση της δύναμης που της δίνει η κατοχή πλούτου– νομίζει πως τα άφθονα χρήματά της στο τέλος θα τη σώσουν. Όμως τα χρήματα δεν έχουν καμιά αξία από μόνα τους, εκτός αν τα κάψεις για να ζεσταθείς. Είναι εμείς οι άλλοι, που δεν τα έχουμε "με το τσουβάλι" που τα δίνουμε μια μεγάλη συμβολική αξία. Αν κάποια στιγμή σταματήσουμε εμείς οι πολλοί να τα μετράμε, να τα δίνουμε σημασία στις καθημερινές μας δραστηριότητες, τότε αυτομάτως απαξιώνονται. Είμαστε εμείς οι "απο κάτω" που έχουμε μετατρέψει τα χρήματα από μέσο διευκόλυνσης, σε αντικείμενο καθημερινής μας επιδίωξης και σε "φετίχ". Έτσι έχουμε γίνει "υποζύγια" αυτών που τα κατέχουν δίνοντάς τους τη δύναμη να μας εξουσιάζουν, αφού μας έχουν μετατρέψει σε εξαρτημένους από το χρήμα τους. Ακόμη χειρότερα, αν το περιβάλλον και οι φυσικοί πόροι καταστραφούν, τότε και οι πλούσιοι, που δεν έχουν παράγει ποτέ πραγματική αξία και τροφή οι ίδιοι, θα διαπιστώσουν ότι δεν μπορούν να τραφούν με χρήματα...
Ένα παγκόσμιο ιδεολογικό-πολιτικό κίνημα υπέρ της διαγραφής των χρεών καταρχήν και στη συνέχεια υπέρ της απο-ανάπτυξης με τη δημιουργία κοινωνικοοικονομικών σχηματισμών στη βάση του σεβασμού των αξιών της ζωής και της Φύσης και της δίκαιης κατανομής της "συλλογικής" αφθονίας, θα μπορούσε να είναι η λύση, πριν τη συλλογική πλανητική καταστροφή.
Για να πετύχει όμως ένα τέτοιο κίνημα των "απο κάτω" θα πρέπει να γίνουμε αποφασισμένοι, έτοιμοι να ρισκάρουμε, να φτάσουμε τα πράγματα στα άκρα, και αυτό να το καταλάβει και η ίδια η ελίτ: όπως αυτή μας οδηγεί σιγά-σιγά σε πλανητική κατάρρευση, να της δείξουμε ότι μπορούμε και εμείς να το παίξουμε «τρελοί ελέφαντες στο υαλοπωλείο της» και ότι αν αφηνιάσουμε μπορούμε να ποδοπατήσουμε τα πάντα! Φυσικά και αυτήν την ίδια!!!