Η Ελλάδα αξίζει να ευημερήσει ως περιβαλλοντική και κοινωνική όαση και όχι ως πετρελαϊκή έρημος.

Η φαύλη διακυβέρνηση της κεντροδεξιάς χρεώθηκε την λεηλασία των πόρων , οδηγώντας την χώρα στην κατάρρευση και τον λαό στην φτώχεια. Δικαιώνονται σήμερα όσοι αμφισβητούσαμε την πλαστή ευημερία που μας σέρβιραν πολιτικάντηδες και μίσθαρνοι προπαγανδιστές.
Ενώ διερευνούμε τις πραγματικές αιτίες της κρίσης αναζητώντας τις μεταρρυθμίσεις, και τις υπερβάσεις που απαιτούνται στο πολιτικό σύστημα, στο κράτος, την οικονομία και το περιβάλλον.
Ενώ απαιτούμε την πολιτική απαξίωση, την παραδειγματική τιμωρία όσων για ίδιον όφελος, με ενέργειες και παραλήψεις τους έβλαψαν την χώρα, Ω! του θαύματος.
Ανασύρθηκε μέγας αντιπερισπασμός! Με προφανή στόχο να ανακοπεί η επικίνδυνη ενεργοποίηση των πολιτών και η αναζήτηση κοινωνικοπολιτικών λύσεων και να μεταλλαχθεί σε παθητική προσμονή σωτηρίας από την εύρεση υποθαλάσσιων πετρελαίων. Αντί για προσεκτική αξιοποίηση του ορυκτού μας πλούτου, επιχειρείται η προπαγανδιστική του εκμετάλλευση.
Όσοι, με πλειοδοσία λαϊκισμού κατάντησαν τους Έλληνες σε κακομοίρηδες της Ευρώπης, επιχειρούν τώρα να εξαγοράσουν, την εξιλέωσή τους ευαγγελίζοντας ότι θα μας κάνουν εμίρηδες του Αιγαίου εκτρέποντάς μας στο κυνήγι του θαμμένου θησαυρού. Όχι της κυρά-Φροσύνης, αλλά της αφροσύνης. Να αναζητηθεί η απάντηση στην κρίση όχι από την ενεργοποίηση της κοινωνίας των πολιτών αλλά στον θαλάσσιο πυθμένα.
Με υπερβολές για τεράστια κοιτάσματα και αμύθητα κέρδη υποβαθμίζονται οι έως σήμερα αποτυχημένες γεωτρήσεις, οι τεχνικές δυσκολίες, οι περιβαλλοντικοί κίνδυνοι εξ αιτίας του μεγάλου βάθους και η πιθανότητα πολεμικής εμπλοκής με πρόσχημα την συνεκμετάλλευση. Στον χώρο του Αιγαίου κάποιες τοπικές ελίτ -όντας αποκλεισμένες από αυτό -αδημονούν για ένα λάθος μας αντίστοιχο με το πραξικόπημα των ακροδεξιών και την διχοτόμηση της Κύπρου το 1974. Όποτε ο πατριωτισμός των Ελλήνων καπελώθηκε από τις κραυγές και τον μεγαλοϊδεατισμό ακροδεξιών και εθνικιστικών στοιχείων το πληρώσαμε με καταστροφή.
Ανησυχούμε και για την περιβαλλοντική επιβάρυνση και την μετατροπή του Αιγαίου από θάλασσα ιδιαίτερου φυσικού κάλους και πολιτισμού που τροφοδοτεί την οικονομία μας με αναντικατάστατους πόρους, σε πετρελαϊκή χαβούζα. Μετά την καταστροφή από το πετρελαϊκό ατύχημα στον κόλπο του Μεξικού απορρίπτουμε τις διασφαλίσεις που ανέξοδα μας προσφέρουν μίσθαρνοι μεσίτες και τεχνικοί της πετρελαιοβιομηχανίας.
Μετά το οικονομικό Βατερλό της χρυσής(;) ολυμπιάδας 2004 και την λεηλασία των δημοσίων πόρων δυσπιστούμε με τους παραμυθάδες που μας σερβίρουν φύκια για μεταξωτές κορδέλες! Ενώ το μέλλον της κοινωνίας είναι δυσοίωνο, παίζουν με τα αισθήματα του χειμαζόμενου λαού κατά τρόπο χυδαίο δημαγωγώντας ότι θα βγούμε από την κρίση όχι αντιμετωπίζοντας τις αιτίες που μας οδήγησαν στη χρεοκοπία αλλά με εντατικότερη λεηλασία του αμύθητου φυσικού πλούτου της χώρας.
Αντίθετα έχοντας μνήμη και ιστορία θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι στην χρεοκοπία δεν οδηγούμαστε λόγω της έλλειψης πόρων και πλούτου, αλλά, εξ αιτίας της ιδιοποιήσεώς του από το ίδιο σινάφι με αυτούς που βιάζονται να μας πείσουν ότι η σωτηρία μας εξαρτάται από την εκμετάλλευση των πετρελαίων. Θα χρειασθεί να ριζοσπαστικοποιηθούμε και να διεκδικήσουμε ολική ανατροπή των πολιτικών της χρεοκοπίας. Ουσιώδεις αλλαγές στην οργάνωση του πολιτικού συστήματος, του κράτους και της κοινωνίας. Στο πολιτικό και οικονομικό μοντέλο. Στις αξίες, την παιδεία και τον πολιτισμό.