Υπάρχει μεγάλο θέμα με την εγκατάλειψη και τη λεηλασία των υποδομών και του τροχαίου υλικού των ελληνικών σιδηροδρόμων, όπως συμβαίνει π.χ. στη Πελοπόννησο. Οι ρυθμίσεις του Ν.3891/2010 που ψηφίστηκε πριν ένα χρόνο στα πλαίσια των μέτρων του Μνημονίου, περιώρισε δραστικά το δίκτυο του ΟΣΕ απογυμνώνοντάς το από οικονομικούς πόρους και από προσωπικό απαραίτητο για φύλαξη και συντήρηση. Έτσι και το υλικό και οι γραμμές από τη μια εγκαταλείπονται στο έλεος των καιρικών συνθηκών και της φύσης, από την άλλη γίνονται αντικείμενα λεηλασίας από διάφορους επιτήδειους.
Λύση όμως για τη κοινωνία δεν είναι προφανώς η εσπευσμένη εκποίηση των υποδομών του, που προωθείται τον τελευταίο καιρό με συνοπτικές διαδικασίες από τη κυβέρνηση.
Μια μελλοντική επαναλειτουργία του σιδηρόδρομου, σαν ενός συλλογικού αγαθού για τη μετακίνηση, θα γίνει πολύ δύσκολη βέβαια, λόγω αυτής της σημερινής εγκατάλειψης. Πέρα από την ανάγκη για άμεση επαρκή και αποτελεσματική φύλαξη, είναι επιτακτικό να προχωρήσει χωρίς καθυστέρηση η δημιουργία συμμετοχικών εταιρειών λαϊκής βάσης με σύμπραξη της Τοπικής αυτοδιοίκησης, που θα εκδηλώσουν το ενδιαφέρον να αναλάβουν τη λειτουργία όσων τοπικών γραμμών έχουν εγκαταλειφθεί από τον ΟΣΕ.. Το τρένο δεν είναι παλιοσίδερα για σκραπ, ούτε για φθηνή εκποίηση σε ιδιώτες επενδυτές. Η κοινωνικοποίηση-δημοτικοποίησή του - αντίστοιχα και των άλλων συλλογικών αγαθών, όπως το νερό ή η ενέργεια- θα είναι πολύτιμη κοινωνική επένδυση και μέρος της λύσης, για να αποφευχθεί η παρά πέρα "φτωχοποίησή" μας. Για να επιδιώξουμε τη "συλλογική ευημερία", στηριζόμενοι στα συλλογικά αγαθά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου