Mε το έτσι θέλω επιβάλουν αντιαγροτική πολιτικη

Ελευθεροτυπία, Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2011

Της ΝΕΦΕΛΗΣ ΤΖΑΝΕΤΑΚΟΥ

Πρωτοφανείς διαστάσεις λαμβάνει η ισχύς που συγκεντρώνουν οι παγκόσμιας
εμβέλειας πολυεθνικές επιχειρήσεις, γεγονός που τους δίνει το περιθώριο να
παρεμβαίνουν απροκάλυπτα στην εσωτερική λειτουργία κάθε χώρας, καταργώντας
κάθε έννοια κοινής λογικής και πρακτικής, την ώρα που η εκάστοτε εθνική
κυβέρνηση δηλώνει απόλυτη αδυναμία να προασπίσει τα δικαιώματα των πολιτών
της.
Η ωμή παρέμβαση της εταιρείας Monsanto στον τρόπο λειτουργίας της αγροτικής
παραγωγής στη Γαλλία αποτελεί το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα.
Και αυτό διότι, την ώρα που το Συμβούλιο του Κράτους καταργούσε τη μέχρι
σήμερα απαγόρευση της καλλιέργειας μεταλλαγμένων σπόρων στην Γαλλία, το
γαλλικό Κοινοβούλιο υιοθετούσε μια πρόταση νόμου του κυβερνώντος κόμματος
-ιδιαιτέρως αμφιλεγόμενη- διά της οποίας αλλάζει ριζικά η δομή της γεωργίας
στη χώρα.
Με την επιβολή της νέας νομοθετικής ρύθμισης στη Γαλλία (την οποία υιοθέτησε
το γαλλικό Κοινοβούλιο στις 28 Νοεμβρίου, ενώ είχε ήδη λάβει την έγκριση της
Γερουσίας) θα επιβάλλονται χρηματικές κυρώσεις σε όποιον αγρότη δεν υποβάλει
δήλωση για το είδος των σπόρων που χρησιμοποιεί και κρατά για δεύτερη
συνεχόμενη χρονιά τους ίδιους σπόρους στις καλλιέργειές του,
επαναχρησιμοποιήσει δηλαδή από χρονιά σε χρονιά τους δικούς του σπόρους.
Οι αντιδράσεις από τον αγροτικό κόσμο της Γαλλίας υπήρξαν σαφώς άμεσες και
δυναμικές.
Οι Γάλλοι αγρότες καταγγέλλουν το γεγονός ότι η νέα ρύθμιση στην ουσία
«δολοφονεί» την παραδοσιακή γεωργία.
Σε πολιτικό επίπεδο επικρατεί πλήρης σύγχυση, καθώς το υπουργείο Οικολογίας,
παρά την έντονη αντίθεσή του, αδυνατεί να επιφέρει την οποιαδήποτε αλλαγή.
Η γαλλική κυβέρνηση, όμως, υπερασπίζεται εαυτήν υποστηρίζοντας ότι μόνη της
δεν είναι σε θέση να χαράξει ανεξάρτητη πολιτική επί του θέματος και να
απαγορεύσει την καλλιέργεια μεταλλαγμένων σπόρων, λόγω των νομικών κενών που
διέπουν την ευρωπαϊκή νομοθεσία.

Ο Γάλλος υπουργός Γεωργίας, Μπρουνό Λεμέρ, από την πλευρά του δήλωσε πως «η
ιδέα είναι να μη σταματήσει η έρευνα με στόχο τη βελτίωση των καλλιεργειών»,
αλλά και πως «δεν μπορεί η παραδοσιακή γεωργία να εξακολουθήσει να έχει τη
μορφή που έχει σήμερα, δεν γίνεται να λειτουργεί ανεξέλεγκτα».
Δριμεία υπήρξε η αντίδραση των κομμάτων της αντιπολίτευσης, τα οποία
κατηγόρησαν τον υπουργό Γεωργίας ότι ενδίδει στις πιέσεις του Χρηματιστηρίου
και ότι εκχωρεί τη γεωργία στους «βασιλείς των σπόρων», ενώ τα αγροτικά
συνδικάτα από την πλευρά τους υποστηρίζουν ότι «είναι απόλυτο δικαίωμα του
αγρότη να καλλιεργεί τους δικούς του σπόρους», πως «αυτό αποτελεί τη βάση
της γεωργίας και της βιοποικιλότητας» και «τίποτα δεν είναι υπό
διαπραγμάτευση, καθώς δεν πρόκειται οι Γάλλοι αγρότες να θυσιαστούν στο βωμό
των ιδιωτικών συμφερόντων».
Ο διευθύνων σύμβουλος της πολυεθνικής Monsanto στη Γαλλία, Γιαν Φισέ,
εξέφρασε την ικανοποίησή του στο μεταξύ για το γεγονός ότι «το δίκαιο
επιτέλους κερδίζει έδαφος, διότι από το 2007 οι αγρότες έχουν στερηθεί την
επιλογή και την πρόσβαση στους μεταλλαγμένους σπόρους, τα οφέλη των οποίων
εκατομμύρια άλλοι αγρότες σε ολόκληρο τον πλανήτη απολαμβάνουν εδώ και
χρόνια».

Σχόλιο:
Οι πολυεθνικές εταιρείες σποροπαραγωγής και μεταλλαγμένων, μετά τη βιοπειρατία που έκαναν όλα αυτά τα χρόνια, ιδιοποιώντας μέσω πατεντών την εδώ και χιλιάδες χρόνια κληρονομιά του γενετικού υλικού των αγροτικών κοινοτήτων, προχωρούν πια χωρίς φραγμό στον έλεγχο αυτού του γενετικού υλικού μέσω της μετατροπής του σε υλικό μιας χρήσης. Οι αγρότες και οι ερασιτέχνες παραγωγοί της τροφής δεν μπορούν να επαναχρησιμοποιήσουν το δικό τους σπόρο. Πρέπει να αγοράζουν κάθε χρονιά τους σπόρους των εταιρειών. Διαφορετικά θα είναι παράνομοι ή θα φορολογούνται. Έίναι άλλο ένα παράδειγμα ιδιωτικοποίησης-στην πραγματικότητα ληστείας- των συλλογικών και κοινωνικών αγαθών που προσπαθούν να πετύχουν οι εταιρείες μέσω νομικού πλαισίου, που μετατρέπει τους πραγματικούς ληστές σε νόμιμους παραγωγούς, και τους πραγματικούς παραγωγούς σε παράνομους. Μας πάνε σε ένα "κόσμο ανάποδα". Οι λαοί θα είναι άξιοι της μοίρας που τους επιφυλάσσει ο εταιρικός τρόπος παραγωγής και οι αγορές, αν δεν αποφασίσουν επιτέλους να απαλλαγούν από αυτόν και να αναλάβουν οι ίδιοι την παραγωγή και αναπαραγωγή της ζωής τους, περνώντας συνειδητά σε κοινωνίες που θα την οργανώσουν διαφορετικά από τον καπιταλιστικό τρόπο.