Αποανάπτυξη-Τοπικοποίηση

Εδώ και μια 20ετία, κάποιοι μεμονωμένοι, ομάδες και συλλογικότητες προσπαθούν να αναδείξουν-κύρια στην περιφέρεια της χώρας-κάποια στοιχεία ενός άλλου τρόπου ζωής ύπαρξης και δράσης, που εντάσσεται στον πολιτισμό της «λιτής αφθονίας». Προσπαθούν να δημιουργήσουν δομές και θεσμούς αποκεντρωμένους , μικρής κλίμακας, αμεσοδημοκρατικούς με ισοκατανομή πόρων και εξουσίας και με το ελάχιστο οικολογικό αποτύπωμα. Προτείνουν το ξεπέρασμα της κοινωνίας που μέχρι τώρα στηριζόταν στην ιδεολογία της συνεχούς μεγέθυνσης και τη μετάβαση σε μια κοινωνία από-ανάπτυξης με πρώτο βήμα την επανατοπικοποίησή της.
Απέχουν ακόμα πολύ από το να χαρακτηρισθούν σαν κίνημα αυτές οι προσπάθειες στον ελληνικό χώρο, αλλού όμως έχουν πάρει τη μορφή κοινωνικών πειραματισμών από διάφορα υπάρχοντα ή αναδυόμενα κινήματα. Διεκδικούν «έναν άλλο κόσμο» σαν επιλογή και ανάγκη. Η παρούσα κρίση –ιδιαίτερα οξυμένη στη χώρα μας-πιθανά να θέσει τις βάσεις για μια θετική εξέλιξη και εδώ, αφού μπορεί να οδηγήσει μερίδες του πληθυσμού-ιδιαίτερα της νεολαίας-να στραφούν προς αυτόν τον «άλλο κόσμο», από ανάγκη και όχι μόνο από επιλογή, που γινόταν μέχρι τώρα, αν γινόταν. Όταν η ανάγκη συναντά την επιλογή, τότε υπάρχουν πιθανότητες για δημιουργία ουσιαστικού κινήματος απάντησης στην κρίση με απόρριψη του μοντέλου ανάπτυξης του καπιταλισμού και κοινωνικής μετάβασης.