Η Γαλλία στα χέρια ακόμα της πυρηνικής βιομηχανίας της;

Στις εγκαταστάσεις στο Marcoule της Γαλλίας, όπου έλαβε χώρα το τελευταίο ατύχημα, βρίσκονται –σύμφωνα με την Greenpeace – αρκετοί πυρηνικοί αντιδραστήρες που δεν λειτουργούν πια, μια εγκατάσταση που επεξεργάζεται πλουτώνιο από πυρηνικά όπλα και το μετατρέπει σε ράβδους πυρηνικών καυσίμων για πυρηνικά εργοστάσια και μια εγκατάσταση, στην οποία λιώνουν ραδιενεργά απόβλητα και τα καίνε. Στην τελευταία υπήρξε η έκρηξη με έναν νεκρό και τέσσερις τραυματίες. Οι αρχές βέβαια ισχυρίσθηκαν ότι δεν υπήρξε διαρροή ραδιενέργειας, ούτε έδωσαν κάποια πληροφορία για την αιτία της έκρηξης. Είναι επομένως ανοικτό το ζήτημα αν είχαμε ή όχι διαρροή και τι συνέβη πραγματικά.
Μόνο και μόνο από το γεγονός ότι: ο ισχυρισμός της κρατικής εταιρείας EDF -της οποίας θυγατρική είναι αυτή που λειτουργεί τις εγκαταστάσεις αυτές- ότι τάχα το ατύχημα δεν ήταν πυρηνικό, είναι απλά λάθος, μπορούμε να βγάλουμε το συμπέρασμα ότι δεν πρέπει να έχουμε εμπιστοσύνη σε ότι λένε οι διαχειριστές ή οι κρατικοί υπεύθυνοι( απλά να σκεφθούμε τη Φουκοσίμα). Θα πρέπει να παρακολουθήσουμε με ενδιαφέρον τι θα έλθει στο φως τις επόμενες εβδομάδες και μήνες, αν θα έλθει και αν δεν καταφέρουν να το κρατήσουν μυστικό τελικά. Αλλά ποιος πιστεύει πια τους ανευθυνουπεύθυνους;
Οι εγκαταστάσεις αυτές μάλιστα δεν πέρασαν καν από το στρέστεστ, που ήταν υποχρεωμένες να περάσουν μετά την απόφαση της Κομισιόν λόγω της Φουκοσίμα. Παρόλο που τον περασμένο χρόνο, στα πυρηνικά εργοστάσια της Γαλλίας είχανε πάνω από 1000 «περιστατικά»(έτσι τα λένε κατ` ευφημισμό τα μικρότερα πυρηνικά ατυχήματα), σύμφωνα με τη γερμανική εφημερίδα taz. Για την ακρίβεια, σύμφωνα με την υπεύθυνη για την ασφάλεια των πυρηνικών υπηρεσία Autorité de sûreté nucléaire (ASN) συνέβησαν 1107 τέτοια ατυχήματα(ευτυχώς τίποτα κακό, μόνο 3 από αυτά αξιολογήθηκαν βαθμού 2, στην επτάβαθμη διεθνή κλίμακα αξιολόγησης) .
Αλλά τι είναι αυτά τα «ασήμαντα» για αυτούς ατυχήματα μπροστά στην ικανοποίηση των αναγκών της χώρας σε ηλεκτρική ενέργεια, που στηρίζεται κατά 75% στην παραγωγή των 19 πυρηνικών εγκαταστάσεων με συνολικά 58 πυρηνικούς αντιδραστήρες; Δεν δέχονται ότι η πράξη τόσων χρόνων έχει δείξει ότι δεν υπάρχει ασφαλής πυρηνική εγκατάσταση. Επιμένουν στη χρήση της πυρηνικής ενέργειας περισσότερο από κάθε άλλη χώρα στην Ευρώπη, γιατί υπάρχει και η μεγαλύτερη συναίνεση του πληθυσμού, μια και η πυρηνική βιομηχανία στη Γαλλία, από την εποχή του Ντε Γκώλ ήταν πάντα κρατική.
Ας ελπίσουμε ότι μετά και την Φουκοσίμα, που συνέβη όχι στο Τσερνομπίλ της «σοσιαλιστικής» ΕΣΣΔ, αλλά στην «αναπτυγμένη» καπιταλιστική Ιαπωνία, ο γαλλικός λαός θα θελήσει να απαλλαγεί από το θανατηφόρο σφιχταγκάλιασμα της κρατικής γαλλικής πυρηνικής βιομηχανίας.
Οι γερμανοί πήραν το μήνυμα από τη Φουκοσίμα και το κοινοβούλιό τους αναγκάσθηκε να αποφασίσει με μεγάλη πλειοψηφία(513 ναι, 79 όχι και 8 αποχές), στις 30 του περασμένου Ιουνίου, την «έξοδο» από την πυρηνική ενέργεια μέχρι το 2022. Αυτό μπορεί να δώσει και το έναυσμα στο γαλλικό αντιπυρηνικό κίνημα να ζητήσει την «έξοδο» και στη Γαλλία. Εξάλλου δεν έχει νόημα για τους ευρωπαίους να σταματήσουν να λειτουργούν τα γερμανικά πυρηνικά εργοστάσια και να συνεχίσουν να λειτουργούν δίπλα τους τα γαλλικά. Η ραδιενέργεια δεν σταματά στα σύνορα.
Ποιος πιστεύει πια αυτό που ο τότε υπεύθυνος στη Γαλλία για την προστασία από τη ραδιενέργεια καθηγητής Pierre Pellerin, μετά το Τσερνομπίλ το 1986, είχε υποστηρίξει, ότι δηλαδή το ραδιενεργό νέφος είχε σταματήσει ακριβώς πριν τα ανατολικά σύνορα της Γαλλίας. Ένα ψέμα υπέρ της κρατικής πυρηνικής εξουσίας, που ο γαλλικός λαός ήθελε τότε να πιστέψει.