Σταματήστε την παγκόσμια αρπαγή γης

o Gisele Henriques
o guardian.co.uk , Σάββατο 12 Φλεβάρη του 2011

«ΟΙ ΜΚΟ δεν κινητοποιούν τους ανθρώπους, η απελπισία των ανθρώπων κινητοποιεί», δήλωσε ένας ακτιβιστής γης από τη Καμπότζη. Ο ίδιος αναφέρθηκε στην εμπειρία του με τους χωρικούς Boeung Kak, που εκδιώχθηκαν από τη γη τους από την κυβέρνησή τους, για να την πουλήσει σε εταιρίες.
Τέτοιες ιστορίες ήταν άφθονες από όλες τις γωνιές του κόσμου, αυτή την εβδομάδα στο Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ στο Ντακάρ της Σενεγάλης. Το φόρουμ, που φέτος γιόρτασε την 10η επέτειό του, προσέλκυσε εκπροσώπους οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών, των κοινωνικών κινημάτων και συνδικάτων από περισσότερες από 123 χώρες. Μεταξύ των παρόντων ήταν ακτιβιστές για τα δικαιώματα της γης και μικροί αγρότες, οι οποίοι ήρθαν να ενωθούν και να επικρίνουν την απρόσκοπτη αρπαγή της γης τους.
Η αρπαγή γης αναδείχθηκε ως το καυτό θέμα στο φόρουμ του τρέχοντος έτους. Το φαινόμενο αυτό είναι καθοριστικό και γίνεται σε μεγάλη κλίμακα για τον έλεγχο της γης που προορίζεται για εμπορική ή βιομηχανική γεωργική παραγωγή. Ιστορίες από τη Μαδαγασκάρη, τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, το Μάλι, την Ινδία, τη Βραζιλία και τη Μοζαμβίκη, δείχνουν ότι το φαινόμενο είναι ευρέως διαδεδομένο και οι συνέπειες μπορεί να είναι τραγικές. Οι επενδύσεις γης από το εξωτερικό για την ασφάλεια του εφοδιασμού τροφίμων και βιοκαυσίμων, η κερδοσκοπία και η άντληση πόρων αποτελούν τους κυριότερους παράγοντες αυτού του φαινομένου.
Μιλώντας μέσω του μεγαφώνου κάτω από μια πλαστική σκηνή, οι ηγέτες χωρικοί από το Μάλι εξέθεσαν την απόκτηση γης στο χωριό τους από την κυβέρνηση της Λιβύης, η οποία έχτισε ένα κανάλι μέσω της κοινότητας τους. Το κανάλι περνά μέσα από τα παραδοσιακά ποιμενικά βοσκοτόπια τους, τις καλλιέργειες, ακόμα και από το νεκροταφείο τους. "Δεν μπορούν ακόμη και οι νεκροί μας να αναπαυθούν εν ειρήνη", δήλωσε ο εκπρόσωπος της Afrique Verte , μιας τοπικής ΜΚΟ που παρακολουθεί το θέμα.
Σε έναν κόσμο όπου η εμπορευματοποίηση των πόρων έχει γίνει ο κανόνας, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι οι κοινότητες έχουν χάσει τα πολυτιμότερα περιουσιακά τους στοιχεία στον πλειοδότη. Το φάντασμα ενός πεινασμένου κόσμου χρησιμοποιείται για να ωθήσει στην ημερήσια διάταξη τη βιομηχανική γεωργία, αλλά στην πραγματικότητα, το μεγαλύτερο μέρος της γης χρησιμοποιείται για την παραγωγή ζωοτροφών, αγροκαυσίμων, καθώς και για την κερδοσκοπία, και όχι στις καλλιέργειες τροφίμων. Έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας για την απόκτηση γης δείχνει ότι μόνο το 37% αυτής της γης χρησιμοποιείται για την καλλιέργεια τροφίμων .
Η γη έχει γίνει ένα από τα πιο καυτά προϊόντα στην παγκόσμια αγορά, ιδιαίτερα στην υποσαχάρια Αφρική, όπου το 70% της παγκόσμιας αρπαγής πραγματοποιήθηκε στο διάστημα 2006 - 2009 , σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα. Οι αγοραστές προτιμούν εκτάσεις που είναι εύκολο να τις αποκτήσουν και αρκετά εύφορες, με πρόσβαση σε υδάτινους πόρους. Δεδομένου ότι οι περισσότερες κυβερνήσεις επιθυμούν άμεσες ξένες επενδύσεις στη φευγαλέα επιδίωξή τους για -με την στενή έννοια του όρου- «οικονομική ανάπτυξη». Η συναλλαγή όμως σχεδόν πάντα αποβαίνει σε βάρος των μικρών αγροτών. . .
Οι μικρές οικογενειακές εκμεταλλεύσεις θεωρούνται οικονομικά αναποτελεσματικές, επειδή οι αποδόσεις τους, προορίζονται για τις τοπικές κοινότητες και όχι για την παγκόσμια αγορά. Αλλά οικογενειακές εκμεταλλεύσεις έχουν πράγματι υψηλότερη παραγωγικότητα ανά εκτάριο από ό, τι τα μεγαλύτερα αγροκτήματα. Παρ 'όλα αυτά, η επένδυση σε αυτές έχει μειωθεί κατά τα τελευταία 20 χρόνια προς όφελος της βιομηχανικής γεωργίας.
Στην πατρίδα μου, την Βραζιλία, είδαμε τα καταστροφικά αποτελέσματα αυτού του μοντέλου της μεγάλης κλίμακας γεωργικής ανάπτυξης, όπου το ήμισυ της γεωργικής παραγωγής ζαχαροκάλαμου, σόγιας και ζάχαρης, προορίζεται για τη διατροφή των ζώων και τα αυτοκίνητα, και όχι για τους ανθρώπους. Στην Βραζιλία η εξαγωγή σόγιας αυξήθηκε από 8% σε 35% στην παγκόσμια αγορά κατά τη δεκαετία του 1995 - 2005, αλλά αυτό έχει σαν συνέπεια, την αποψίλωση των δασών του Αμαζονίου, τον εκτοπισμό των παραδοσιακών κοινοτήτων και τη μαζική εγκατάλειψη της υπαίθρου για τις αστικές παραγκουπόλεις. Ωστόσο, το 60% των τροφίμων που καταναλώνονται σε εθνικό επίπεδο προέρχεται από οικογενειακές εκμεταλλεύσεις, σύμφωνα με γεωργική απογραφή, το 2006 .
Αναπόσπαστο κομμάτι σε αυτό το πρόβλημα είναι η εμπορευματοποίηση της γης, η οποία απορρέει από το νεοφιλελεύθερο μοντέλο ανάπτυξης που οδηγεί στη χάραξη πολιτικής. Η ίδια η αρχιτεκτονική της παρούσας παγκόσμιας διακυβέρνησης και του οικονομικού συστήματος θα πρέπει να αμφισβητηθεί και να μεταρρυθμιστεί. Ήρθε η ώρα να επανεπενδύσουν στο είδος της γεωργίας που τροφοδοτεί πραγματικά τους ανθρώπους. Η αντίληψη ότι οι μικροί αγρότες είναι αντιπαραγωγικοί δεν στέκει. Η συνεισφορά τους στις κοινότητές τους και στην τοπική ανάπτυξη είναι αναγνωρισμένη.
Οι ακτιβιστές για τα δικαιώματα της γης, εδώ στο Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ, κάνουν έκκληση ώστε η παγκόσμια γεωργία να εργαστεί για τους ανθρώπους, για την υπεράσπιση του δικαιώματος στη διατροφή. Να στηριχθεί μια αγροτική μεταρρύθμιση, που αναγνωρίζει εθιμικά δικαιώματα και επενδύει σε μικρής κλίμακας παραγωγή. Απαιτούμε οι κυβερνήσεις μας να αναλάβουν τις ευθύνες τους απέναντί μας. Οι ανάγκες μας θα πρέπει να οδηγούν τις ενέργειές τους, και όχι η δονκιχωτική αναζήτηση επενδύσεων με λίγες πιθανότητες αποδόσεων, αναγκαίων για τη σίτιση των φτωχών του κόσμου.

Δεστε σχετικά και την ανάρτηση: http://topikopoiisi.blogspot.com/2010/11/blog-post_12.html